ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΜΕΤΑΞΑΚΗΣ: ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ;

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 23η Οκτωβρίου 2014

ΕΥΛΟΓΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΥΜΠΟΣΙΟΥ

         

Στις 11 του μηνός Οκτωβρίου ε. ε. διεξήχθη συμπόσιο στην Κύπρο προς τιμήν του μακαριστού Οικουμενικού Πατριάρχου κυρού Μελετίου Μεταξάκη. Συνδιοργανωτές του Συμποσίου: ο Δήμος Λάρνακος, η Ιερά Μητρόπολις Κιτίου και το Πανεπιστήμιο Κύπρου. Θέμα του Συμποσίου: «Μελέτιος Μεταξάκης: Πτυχές της ζωής και της δράσης μιας μεγάλης εκκλησιαστικής προσωπικότητας».

Ὁ διαβόητος Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης.

Με την ανακοίνωση του εν λόγω Συμποσίου δεχτήκαμε πολλές οχλήσεις από πιστούς της τοπικής μας Εκκλησίας, οι οποίοι ζητούσαν να πληροφορηθούν για την αμφιλεγόμενη προσωπικότητα του μακαριστού Πατριάρχη και ορισμένοι να διαμαρτυρηθούν, διότι υπάρχουν στοιχεία, τα οποία τον καθιστούν υπόλογο στη συνείδηση του χριστεπώνυμου πληρώματος. Πολλοί από αυτούς, και δικαίως, του καταλογίζουν το μέγιστο μερίδιο ευθύνης για το επώδυνο Παλαιοημερολογητικό Σχίσμα στην Εκκλησία της Ελλάδος, το οποίο προκλήθηκε με την όλως αυθαίρετη και βεβιασμένη αλλαγή του ημερολογίου–εορτολογίου του 1924. Είναι δε σε όλους γνωστόν ότι ο εν λόγω Πατριάρχης υπήρξε ο κύριος εμπνευστής,υπέρμαχος και προωθητής αυτής της αλλαγής. Άλλωστε πολλοί σύγχρονοι γέροντες αποφάνθηκαν πως ο κυρός Μελέτιος Μεταξάκης, για να φανεί αρεστός στους αιρετικούς Δυτικούς «κατήργησεν το παλαιόν εορτολόγιον και εισήγαγεν το Γρηγοριανόν, το Παπικόν, όλως αυθαιρέτως, όλως απερισκέπτως, αντικανονικώς, παρανόμως» (Άγιος Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος).

 

       Ερευνήσαμε τις πηγές προκειμένου να δώσουμε λόγο ακριβή και υπεύθυνο στους πιστούς μας, σχετικά με τη βιωτή του μακαριστού Πατριάρχου. Με λύπη και πόνο ψυχής βρήκαμε ένα κείμενο το οποίο δίνει από μόνο του τις εξηγήσεις, που ζητούν οι πιστοί για το πρόσωπο αυτό. Πρόκειται για ένα αποκαλυπτικό άρθρο στο περιοδικό «Τεκτονικόν Δελτίον», (αριθμ. 71, Ιανουάριος–Φεβρουάριος 1967, του Αλεξάνδρου Ζερβουδάκη, με τίτλο: «Διάσημοι τέκτονες: Μελέτιος Μεταξάκης», σελ. 25-50), του οποίου παραθέτουμε χαρακτηριστικό απόσπασμα[1]:

    «Με τις ψυχικές αρετές που ήταν προικισμένος ο Μελέτιος, με την τετράγωνη λογική του, το ανεξάρτητο και απαλλαγμένο από μικρότητες μυαλό του, δεν είναι παράξενο ότι βρέθηκε έτοιμος να δεχθή και το τεκτονικό φως. Την πρώτη φορά που πέρασε από την Κωνσταντινούπολη (1906), γνωρίστηκε με τέκτονες. Συνεζήτησε μαζί τους και τους εντυπωσίασε με το κριτικό και ευθύ του πνεύμα, με τις γνώσεις και τις γνώμες του επάνω στα διάφορα εγκυκλοπαιδικά, γενικά, εκκλησιαστικά και θρησκευτικά ζητήματα. Αυτοί ενδιαφέρθηκαν να μάθουν ποιός ήταν και τι είχε κάμει έως εκείνη τη στιγμή. Όσα έμαθαν τους παρακίνησαν να του υποβάλλουν, έντεχνα, τη δεύτερη φορά που ξαναβρέθηκε στην Πόλη, την ιδέα να γίνη τέκτων. Φαίνεται ότι, στην περίπτωση αυτή, οι τέκτονες, μέλη του Ελληνικού Πολιτικού Συνδέσμου Κωνσταντινουπόλεως, με τους οποίους συνεργάζονταν τότε ο Μελέτιος για το φλέγον ζήτημα των Αραβόφωνων Ορθοδόξων (1908), ενέργησαν σωστά, ώστε το ερευνητικό και φιλοπερίεργο πνεύμα του Μελετίου, που είχε έως τότε, πολλά ακούσει για τους μασώνους στην Κύπρο και αλλού, να ζητήση από τους συνεργάτες του, που εκτιμούσε, να του δώσουν πληροφορίες για τον Τεκτονισμό, και αφού τους άκουσε, ν’ αποφασίση, με την γνωστή ορμητικότητά του να μιμηθή το παράδειγμα τόσων άγγλων και άλλων ξένων επισκόπων και να ζητήση να γνωρίση και μυηθή και αυτός στα μυστήρια που κρύβονταν στον Τεκτονισμό!

       Τον έφεραν τότε στη Στοά «Αρμονία», υπ’ αριθ.44, της Κωνσταντινουπόλεως, που είχε συγκεντρώσει στους κόλπους της την αφρόκρεμα του εκεί ελληνισμού, ό, τι καλύτερο σε γράμματα, επιστήμες και δύναμη διέθετε ποτέ το ελληνικό στοιχείο στην Πόλη και, η οποία, κατά ένα τρόπο, με τα μέλη της, που βρισκόταν σε κάθε οργάνωση κοινοτική, εθνική ή άλλη, ουσιαστικά επηρέαζε την ελληνική ζωή. Ζήτησαν από την τότε Μεγάλη Ανατολή της Ελλάδος την άδειαν να τον μυήσουν και όταν την έλαβαν, ο Μελέτιος δέχτηκε και το τεκτονικόν φως κατά τις αρχές του 1909. Παραμένει στην πόλη ένα χρόνο ακόμη και μελετά με πάθος την τεκτονική διδασκαλία, που του επέτρεψε να χαράξη με πραγματικά τεκτονικό τρόπο, όλες του τις πράξεις και τα λόγια, όπως είδαμε κατά τη σύντομη εξιστόρηση της δράσης του. Σε κάθε περίπτωση, η δικαιοσύνη και οι πραγματικές τεκτονικές αρετές, θάλεγε κανείς, φυσικά και αυθόρμητα τον ωδηγούσαν τι να πη και πώς να ενεργήση. Τρανό παράδειγμα της επίδρασης που έχει ο Τεκτονισμός στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του ανθρώπου, όταν αυτός ψυχικά είναι προετοιμασμένος να δεχθή τα διδάγματά του, όταν δηλαδή είναι γεννημένος τέκτων, όπως ήταν ο Μελέτιος. Ο αδελφός Μελέτιος, μετά τη μύησή του παρακολουθούσε τις εργασίες και τη δράση του Τεκτονισμού παντού όπου βρέθηκε στην πολυτάραχη ζωή του, και οι περιστάσεις και το περιβάλλον του το επέτρεπαν. Ο γράφων, όταν μου έγινε η τιμή να ιδώ με τη σειρά μου το τεκτονικό φως στη Στοά «Αρμονία», ενθυμούμαι με πόση υπερηφάνεια και χαρά όλοι οι αδελφοί της μιλούσαν για τη μύηση του τότε εψηφισμένου Πατριάρχη Μελετίου, στη Στοά μας. Και θα ενθυμούμαι πάντοτε την εξήγηση που έδωκε στην απορία μου, γιατί πρέπει οι αδελφοί να κρατάμε μυστική αυτή τη μύηση, ο φίλτατός μου αδελφός Δημ. Ξάνθος, που με χειραγώγησε ν’ αντιληφθώ ορθά και προωθήσω την πραγματική εσωτερική μου μύηση. Ολίγοι είναι εκείνοι, που σαν τον αδελφό Μελέτιο, δέχτηκαν τον Τεκτονισμό και τον έκαμαν βίωμά των. Και υπήρξε πραγματική απώλεια ότι τόσο γρήγορα ανακλήθηκε από τον Μέγα Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος στην Αιώνια Ανατολή, πριν ολοκληρώση τα έργα με τα οποία εστεφάνωσε το πέρασμά του από τον κόσμο μας» (σελ.49-50). 

     Αφήνουμε στους αγαπητούς μας αναγνώστες να βγάλουν από μόνοι τους τα συμπεράσματά τους. Εμείς απλά προσθέτουμε ότι είναι τραγικό λάθος να εμφανίζεται μια Μητρόπολη της Μεγαλονήσου συνδιοργανώτρια ενός συμποσίου, προκειμένου να τιμήσει  ένα πρόσωπο που ευθύνεται τα μέγιστα για την συνεχιζόμενη εδώ και έναν σχεδόν αιώνα τραγωδία του παλαιοημερολογητικού σχίσματος της Εκκλησίας μας. Για ένα πρόσωπο, για το οποίο υπάρχουν σαφέστατες και αναντίρρητες μαρτυρίες ως προς την τεκτονική του ιδιότητα. Μια ιδιότητα η οποία, εάν αληθεύει, τον καθιστά αυτόχρημα αρνητή του Χριστού.

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των παραθρησκειών



ΤΙΜΗ
 ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΜΕΤΑΞΑΚΗ
 ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟ
ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ! 

"Πολύ κατέτρεξε τον  Άγιο Νεκτάριο  και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Μελέτιος Μεταξάκης. Αυτός διετέλεσε και Οικουμενικός Πατριάρχης και Πατριάρχης Αλεξανδρείας (σημ. ἡμ. καί Μητροπολίτης Κιτίου Κύπρου!). Αυτός ο δυστυχής ήτανε μασώνος μοντέρνος, νεωτεριστής και έκαμε πολύ κακό στην Εκκλησία.

Αυτός ήταν και κατά του μοναχισμού. Όταν ο Άγιος αγωνιζόταν με τόσες δυσκολίες να κτίση το Μοναστήρι, επήγε και τον απέτρεπε ...;

- Τί κάνεις εδώ; Μοναστήρι κτίζεις τώρα; Δεν βλέπεις ότι τόσα εξωκκλήσια γύρω εδώ ερήμωσαν; Δεν είναι για Μοναστήρια στη σημερινή εποχή.

Ο Πενταπόλεως όμως εξηκολούθησε και έγινε το Μοναστήρι και άλλα πολλά κατόπιν, ώστε η Αίγινα σήμερον να έχη τα περισσότερα Μοναστήρια. Το προείπεν ο Άγιος: «Θα γίνη, είπεν, η Αίγινα το Άγιον Όρος των Μοναζουσών». Και ήδη έχει εννέα Μοναστήρια γυναικών.

Αλλά και ποία διαφορά στο τέλος των δύο Ιεραρχών.

Ο Μεταξάκης, που έκαμε τόσα εις βάρος της Ορθοδοξίας, είχεν οικτρόν τέλος. Τον βρήκαν ένα πρωί κάτω από το κρεββάτι του νεκρόν και με την γλώσσαν του έξω. Αυτήν ακριβώς την γλώσσαν, που έλεγε αυτά στον Άγιο και τόσα  εις βάρος της Ιεράς Παραδόσεως και της Ορθοδόξου Εκκλησίας! 

Εξ αντιθέτου, ο Πενταπόλεως, που έμεινε πιστός εις την Ι. Παράδοσιν και υπέμεινε τους πειρασμούς και διώξεις, είχεν άγιον τέλος και σήμερον τιμάται, όχι μόνον από το Πανελλήνιον, αλλά και από όλην την Υδρόγειον.

(Από το βιβλίο του αρχιμανδρίτου Χαραλάμπους Δ. Βασιλόπουλου «Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ», εκδ. «Ορθόδοξου Τύπου», Αθήναι 2001.)

ΣΧΟΛΙΟ "Ε.-Σ." : Ἀπό τήν παραπάνω μαρτυρία λείπει μία συγκλονιστική λεπτομέρεια, τήν ὁποία μοναχές ἐκείνης τῆς ἐποχῆς ἔχουν καταθέσει καί ἐπιβεβαιώσει. Ὁ Μελέτιος Μεταξάκης ἐπισκεφθείς τή Μονή τοῦ Ἁγίου στήν Αἴγινα, χειρονόμησε κατά τοῦ Ἁγίου. Τόν ἔπιασε ἀπό τό ράσο καί τόν ἀπείλησε ὅτι θά τοῦ "κλείσει" τό μοναστήρι. Ὅ Ἅγιος σιωπηλός καί προσευχόμενος ἀντιπαρῆλθε μέ ὑπομονή τήν ἀσεβῆ αὐτή συμπεριφορά. Ἀργότερα, ὅμως, ἀνέφερε στίς μοναχές ὅτι αὐτός (ὁ Μελέτιος Μεταξάκης) μία ἡμέρα θά σχίσει τήν Ἐκκλησία! Συγκλονιστική πρόρρηση  τοῦ Ἁγίου, ἡ ὁποία ἐπαληθεύθηκε λίγα ἔτη μετά τήν ὁσιακή Κοίμησή του (+1920) μέ τήν ἐπάρατη ἀλλαγή τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἡμερολογίου καί τήν ἐπιβολή τῆς Καινοτομίας τοῦ παπικοῦ ἡμερολογίου (1924).

ΟΜΙΛΙΑ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ ΣΕ ΕΚΔΗΛΩΣΗ "ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ" ΤΟ 1967!

ΗΧΗΤΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ!

ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΤΟ ΚΑΤΩΤΕΡΩ ΗΧΗΤΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΒΡΗΚΑΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΟ ΑΝΑΡΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΔΩ, ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ, ΠΡΟΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΝ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ ΜΑΣ.

Οἱ ἐπιμέρους ἐκκλησιολογικές διαφορές, ἐνστάσεις καί ἐπιφυλάξεις μας (πρός τόν ὁμιλητή καί τούς διοργανωτάς ἐκείνης τῆς ἐκδηλώσεως) δέν μειώνουν τήν ἀξία τέτοιων ντοκουμέντων. Πρός τοῦτο, πρέπει νά ληφθοῦν ὑπ' ὄψιν ὅτι: Τόν καιρό ἐκεῖνο δρᾶ ὁ διαβόητος Πατριάρχης Ἀθηναγόρας καί Ἀρχιεπισκοπεύει στήν ἐπίσημη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ὁ Χρυσόστομος Χατζησταύρου, ὁ ὁποῖος φέρεται εἰπών " Χρυσόστομος ἄλλαξε τό παλαιό ἡμερολόγιο (ἐννοώντας τόν συνώνυμό του Χρ. Παπαδόπουλο), Χρυσόστομος (ἐννοώντας τόν ἑαυτόν του) θά τό ἐπαναφέρει!". Τί ἀκολούθησε; Ὁ τότε ἀνεξέλεγκτος τολμηρός καί θαρραλέος Ἀρχιμανδρίτης Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἀπροσδοκήτως "ἐπισκοποποιήθηκε" (γιά νά "μαζευτεῖ" λιγάκι), ὁ δέ Ἀρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος "βιαίως" ἀντικαταστάθηκε (ὑπό τῶν πραξικοπηματιῶν τοῦ 1967) ἀπό τόν γνωστό Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο Κοτσώνη πού κάποτε κυκλοφόρησε μέ ἀμφίεση παπικοῦ "κληρικοῦ" ἐν μέσαις Ἀθήναις!

 (περί τῆς ὑπάρξεως αὐτοῦ τοῦ ντοκουμέντου ἐνημερωθήκαμε ἀπό σχετική ἀνάρτηση τοῦ ἱστολογίου "ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ")

Ἐνώπιον ἑνός ἀνοσιουργήματος!

Ἐπιστολή ἀποσταλεῖσα πρός τούς Βουλευτάς τῆς Ν.Δ. τοῦ Γ΄ θερινοῦ

Τμήματος τῆς Βουλῆς καί διαβιβασθεῖσα πρός τόν Ὑπουργόν Παιδείας

Σταματήσατε

τήν ἵδρυσιν ἰσλαμικῶν σπουδῶν

εἰς τήν Θεολογικήν Σχολήν τοῦ Α.Π.Θ.

 

 






Ἑτοιμάσθη - ἀφοῦ ὁ δαίμων δέν ἔχει ἡσυχία- νὰ ἔρθει πρὸς ψήφισιν νόμος ποὺ συστήνει κατεύθυνσιν Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν στὸ τμῆμα Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

1. Ἀποτελεῖ παγκόσμια πρωτιὰ ἀφοῦ σὲ ὁλόκληρη τὴν Εὐρώπη οἱ Θεολογικὲς Σχολὲς ἔχουν χαρακτήρα ὁμολογιακὸν, ὅπως ἄλλωστε προβλέπεται καὶ ἀπὸ τὸ Σύνταγμά μας. Ἀκόμη, στὰ πιὸ φιλελεύθερα ἀπὸ τὰ Κράτη τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως ποὺ κυριαρχοῦν ριζοσπαστικὲς προτεσταντικὲς παραφυάδες καὶ τὸ μόνο ποὺ μᾶς συνδέει μαζί τους εἶναι ἡ πίστις στὸν Τριαδικὸ Θεὸ καὶ τίποτε ἄλλο, οἱ Θεολογικὲς Σχολὲς εἶναι ὁμολογιακές.

Δὲν γίνεται ἀναφορὰ στὶς Θεολογικὲς Σχολὲς τῆς Ἀσίας καὶ Μ. Ἀνατολῆς ποὺ εἶναι ἀδιανόητος τέτοια συνοίκησις. Ἄρα διεκδικοῦμε παγκόσμια πρωτιὰ ἀνοησίας! Συνεπῶς, ἐπιστημολογικὰ καὶ δεοντολογικὰ ἡ συστέγασις χριστιανικῆς θεολογίας καὶ Ἰσλὰμ εἶναι ἀπαράδεκτος καὶ λίαν ἐπικίνδυνος.

2. Ἂν αὔριο, σὲ Σᾶς ὡς πολιτικοὺς φθάσει αἴτημα τῶν Μουσουλμάνων φοιτητῶν ὅτι ἐνοχλοῦνται ἀπὸ τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ἐσεῖς τί θὰ πράξετε; Νομοθετικὰ θὰ τὴν ἀφαιρέσετε ἀπὸ τὰ ἀμφιθέατρα καὶ τὰ σπουδαστήρια ἢ θὰ ἐπικαλεστεῖτε τὸν κυρίαρχον Ὀρθόδοξον προσανατολισμὸν τῆς Σχολῆς;

Ἀκόμα καὶ ἂν λοιπὸν ἀρνηθεῖτε, ὑπάρχουν τὰ Εὐρωπαϊκὰ Δικαστήρια, ποὺ θὰ δικαιώσουν φοιτητὲς, ποὺ αὐτοδιαμορφώνουν τὸ περιβάλλον τῶν σπουδῶν τους. Θὰ ὁδηγηθεῖ λοιπὸν ἡ χώρα μας, ὡς μὴ ὤφειλε, σὲ διεθνεῖς περιπέτειες, μὲ τὴν γείτονα νὰ πιέζει καὶ νὰ μᾶς ἐκθέτει ἐπὶ πλέον ὄντας ἐν ἀδίκῳ (Θεολογικὴ Σχολὴ Χάλκης).

3. Καὶ ἂν ἀγνοηθοῦν τὰ Εὐρωπαϊκὰ Δικαστήρια ποιὸς θὰ ἐμποδίσει τὸν ἀνεγκέφαλον Μουσουλμάνον ὑπερασπιστὴν τῆς σχολῆς του καὶ τῆς πίστεώς του, ποὺ θὰ θυσιαστεῖ ζωσμένος μὲ ἐκρηκτικὰ μέσα στὸ ἀμφιθέατρο τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς, γιὰ νὰ ἐξαγνίσει τὸν τόπον σπουδῶν του ἀπὸ τοὺς «εἰδωλοει-κονολάτρες» Χριστιανοὺς καὶ ἀρνητὲς τοῦ Προφήτου Μωάμεθ;

Πῶς θὰ ἀντικρύσετε στὰ μάτια τὰ θύματα καὶ τὶς οἰκογένειές τους; Τέτοιον ἀσκόν τοῦ Αἰόλου ἐπωμίζεσθε ἀγνοώντας ὅτι κάποια πράγματα παραμένουν ἄμεικτα καὶ «οὐ παντὸς πλεῖν ἐς Κόρινθον».

4. Δὲν διαισθάνεσθε τὸν κίνδυνο; Γιὰ αὐτοὺς ποὺ δὲν διαθέτουν πρόσφατη ἱστορικὴ μνήμη, ποὺ περιλαμβάνει τὶς δεκάδες χιλιάδες ἀνθρωποθυσίες προγόνων μας Ἑλλήνων, ποὺ ἔχασαν τὴν ζωή τους, ὄχι γιατί δὲν ἔγιναν Τοῦρκοι (αὐτὸ δὲν ζητήθηκε ἀπὸ κανέναν) ἀλλὰ γιατί δὲν ἐξισλαμίσθησαν, στὰ αὐτιά τους δὲν φθάνουν οἱ ἰαχὲς καὶ ἡ ἀποφορὰ ἀνθρωπίνου χριστιανικοῦ αἵματος, ποὺ ρέει ποταμηδὸν ἀπὸ ἐγκλήματα Μουσουλμάνων στὴν Β. Ἀφρική, στὴν Μ. Ἀνατολὴ ἀλλὰ καὶ στὴν Ἀ. Ἀνατολή; Στὶς σημερινὲς φρικαλεότητες καὶ τὸν διαχρονικὸν τρόμον, ποὺ σκορπᾶ τὸ Ἰσλὰμ στὴ Μ. Ἀνατολὴ μὲ τὶς ἀποκομμένες ἀσώματες καὶ αἱμάσσουσες κεφαλὲς Χριστιανῶν, ποὺ ντροπιάζουν τὸν πολιτισμόν μας, τὶς ὁποῖες κραδαίνουν θριαμβικὰ φανατικοὶ μουσουλμάνοι.

5. Δὲν ὑπάρχει ἡ στοιχειώδης κρίσις νὰ λειτουργήσετε ἔστω μὲ τὸ ἔσχατον κριτήριον τῆς αὐτοσυντηρήσεως, δομικὸν στοιχεῖον τῶν ἐμβίων ὄντων, καὶ νὰ προστατεύσετε τοὺς ἑαυτούς Σας, ἀφοῦ μὲ τὴν συγκεκριμένη ψήφισιν θὰ καταλήξετε ἕρμαια τοῦ πιὸ ἀκραίου φονταμενταλισμοῦ ποὺ τάχα καταριέστε μὲ τὸ σκεπτικόν τοῦ Νόμου.

6. Ψηφίσατε τὴν αὐτοχρηματοδότηση τοῦ τζαμιοῦ στὸ Βοτανικὸ, γιὰ νὰ ἀποφύγετε τοὺς ἐπιδόξους πάτρωνες τῶν ἐν Ἑλλάδι Μουσουλμάνων καὶ τώρα ἀντίθετα ψηφίζετε τὴν ὑποτέλεια τῆς ἀδήλου χρηματοδοτήσεως τῶν Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν. Λύσις ὑπάρχει γιὰ νὰ ἱκανοποιηθοῦν οἱ πάντες καὶ εἶναι νὰ ἱδρυθεῖ κατεύθυνσις Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν ἀντισταθμιστικὰ πρὸς τὴν ἐπαναλειτουργία τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης ἢ στὸ Τμῆμα Φιλοσοφίας Παιδαγωγικῆς & Ψυχολογίας τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ἀφήνοντας μακριὰ κάθε ἐμπλοκὴ μὲ δογματικὰ καὶ θεολογικὰ ζητήματα, ποὺ στὸ μέλλον θὰ χρειασθεῖ νὰ ἀντιμετωπιστοῦν ἂν δὲν προνοήσετε τώρα, ἢ στὸ Τμῆμα Βαλκανικῶν σπουδῶν.

Κύριε Βουλευτά, ὅπως γνωρίζετε εὐχόμεθα διά τὸν φωτισμὸν καὶ τὴν εὐθυκρισίαν Σας. Ἀγωνιοῦμεν γιὰ τὴν πορεία τοῦ Τόπου, παρακολουθοῦμεν καὶ κα ταγράφομεν καὶ τὴν ἰδικήν Σας φιλοτιμίαν. Ἡ πρὸς ψήφισις νόμου τοῦ ὡς ἄνω θέματος Σᾶς θέττει πρὸ τῶν εὐθυνῶν. Μὴ προκαλοῦμεν! λύσις Σᾶς προετάθη.

Μὴ προκαλῆτε, γιατί ἐνεργοποιοῦνται καὶ νόμοι πνευματικοί! Ἐξ ἄλλου καὶ οἱ ἐκλογικές Σας περιφέρειες καὶ αὐτὲς θὰ ἐκτιμήσουν τὴν στάσι Σας. Μὴ λοιπόν, τοὺς διαψεύσετε! Μὴ ἐπιβαρύνετε τὴν συνείδησί Σας.

Διαπιστώνετε καθημερινὰ καὶ ἀναρωτιέστε ποῦ πᾶμε! Βαδίζομεν ὁλοταχῶς πρὸς τὴν ἀποσύνθεσιν, διότι δὲν εἴπατε μέχρι τώρα ἕνα ὄχι!

Μὲ ρωτᾶτε συνεχῶς, γιατί δὲν ὁμιλῶ, γιατί δὲν παρεμβαίνω. Τὸ κάμνω ὅταν κρίνω ὅτι ἐπιβάλλεται, ἀλλὰ δὲν εἰσακούομαι πάντα.

Λοιπὸν λύσις ὑπάρχει, στεῖλτε μὲ τὴν ἄρνησίν Σας τὸ ἐγχείρημά τους ἐκεῖ ποὺ πρέπει. Νὰ γνωρίζετε ὅτι αὐτὴ ἡ ἄρνησις ἔχει μεγαλυτέρα ἀξία, ἀπὸ τὶς κατὰ καιροὺς ἀντιδράσεις Σας.

Ἐπὶ δὲ τούτοις,

Διατελῶ μετ ̓ ἐξαιρέτου τιμῆς

καὶ εὐχῶν ἐγκαρδίων.

Ἐξ Ἁγίου Ὄρους

Πορφύριος Μοναχὸς

Φιλοθεΐτης.

(Διαδυκτιακός ἱστότοπος «Θρησκευτικά», 28.09.2014)

Ὁ Σύρου Δωρόθεος ἀπολογεῖται.

Ἀπολογούμενος, ἀποκαλύπτεται περαιτέρω!

Ὁ οἰκουμενιστής  Σύρου Δωρόθεος

ἀπολογούμενος αὐτο-κατηγορεῖται!

 

Τόν περασμένο Ἰούλιο (τρ. ἔτους) ὁ γνωστός ἀνά τό πανελλήνιον οἰκουμενιστής Μητροπολίτης Σύρου Δωρόθεος Πολυκανδριώτης παρέστη στήν ἐν Σύρῳ γενομένη «χειροτονία» τοῦ νέου παπικοῦ «ἐπισκόπου» τῆς περιοχῆς. Τότε, μέ σχετική ἀνάρτηση στό ἱστολόγιό μας (epistrofi-sotiria.blogspot.com) ἀναφερθήκαμε στό νέο αὐτό σκάνδαλο τοῦ φερομένου καί ὡς μνηστῆρος τοῦ Ἀρχιεπισκοπικοῦ Θρόνου τῶν Ἀθηνῶν κ. Δωροθέου. Ὑπῆρξε μάλιστα ἰδιαιτέρως προκλητικός, διότι ἐκεῖ ἐμφανίσθηκε ἐκπροσωπῶν τήν τοπική ὀρθόδοξο ἐκκλησία καί προσέφερε στόν νέο-«χειροτονηθέντα», ὡς ἀδελφικό δῶρο, ἀρχιερατική μίτρα (!) εὐχόμενος σ’ αὐτόν καλή ποιμαντορία καί ἀναφωνῶν τό «ἄξιος»!

Τό ἐν λόγῳ γεγονός, τό ὁποῖο χαρακτηρίσαμε ἤδη ἀνωτέρω ὡς σκάνδαλο, ὑπό τήν οὐσιαστική ἐκκλησιαστική ἔννοια τοῦ ὅρου (βλέπε σχετική διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου στό «Περί σκανδάλων καί περί διορθώσεως τοῦ ἀδελφοῦ», ἐκδ. Ὀρθ. Κυψέλη, Θεσσ/κη 1991), ὑπῆρξε ἀφορμή ὥστε ἕνας Κληρικός τῆς Μητροπόλεως Σύρου, Τήνου, Ἄνδρου καί Μυκόνου, ὁ ἱερομόναχος Εὐθύμιος Χαραλαμπίδης, ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Νικολάου Ἄνδρου, νά προβῆ σέ ἀποτείχιση ἐκ τῆς κοινωνίας μετά τοῦ ἐπισκόπου του, διά λόγους πίστεως.

Ὁ Ἱερομ. Εὐθύμιος Χαραλαμπίδης

Ὁ ἀποτειχισθείς, βάσει τῶν Ἱερῶν Κανόνων, Κληρικός, μέ ἐπιστολή του πού εἶδε τό φῶς τῆς δημοσιότητος τελευταίως (ἐφ. «Ο.Τ.» ἀρ. φύλ. 2038, 26.9.2014), παρουσίασε συγκεκριμένως καί λεπτομερῶς τά τεκμήρια ἐκεῖνα πού στοιχειοθετοῦν τόν διά τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἐξουνιτισμό τῆς ὑπό τόν κ. Δωρόθεο Μητροπόλεως Σύρου.

Αὐτό φαίνεται ὅτι ἐξόργισε τόν αὐτοσυστηνόμενο ὡς διάκονο τῆς ἀγάπης Μητροπολίτη Σύρου κ. Δωρόθεο, ὁ ὁποῖος μετά τίς ἀρχικῶς ἐκτοξευθεῖσες ἀπειλές, προκειμένου νά ἀρθῆ ἀμέσως ἡ ἀποτείχιση καί ἐπανέλθη ὁ τολμήσας ἱερομόναχος στήν «ὑπακοή» του, ἐπεχείρησε κατ’ αὐτάς νά ἀνασκευάση τίς κατ’ αὐτοῦ κατηγορίες ἐπί θεμάτων Πίστεως.

Συνέβη, ὅμως, αὐτό πού θεωρεῖται ὡς ἀρχή τῆς ψυχολογίας τοῦ ἐνόχου, ὅτι δηλαδή αὐτός (ὁ ἔνοχος) ἀπολογούμενος αὐτο-κατηγορεῖται! Συγκεκριμένως ὁ κ. Δωρόθεος μέ ἐπιστολή του πρός τόν Διευθυντή τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου» (ὅπου δημοσιεύθηκαν τά προαναφερθέντα κείμενα τοῦ ἀποτειχισθέντος Ἱερομονάχου) ἐπιχειρεῖ μέ τά συνήθη ὅπλα τῶν οἰκουμενιστῶν νά διασκεδάση τίς ἀλγεινές γι’ αὐτόν ἐντυπώσεις καί τόν προβληματισμό πού ὀρθῶς ἐκτιμᾶ ὅτι, ἐδημιούργησαν τά γραφόμενα τοῦ Κληρικοῦ του.

 Παρά τή φιλότιμη προσπάθειά του νά ἐμφανισθῆ ἀθῶος καί μάλιστα συκοφαντούμενος, τελικῶς δέν κατορθώνη παρά νά καταδείξη τόν πανικό του (μᾶλλον) γιά τήν τρωθεῖσα δημοσίως εἰκόνα του ὡς ὀρθοδόξου Μητροπολίτου καί τήν αὐτο-ἀποκαλυπτική γιά τά ὄχι καί τόσο ὀρθόδοξα κριτήριά του στάση καί θεωρία του. Βεβαίως, δέν παραλείπει νά διανθίση τήν ἐπιστολή του μέ ὕβρεις, εἰρωνεῖες καί τίς ἀπαραίτητες (πάντοτε κατά τοῦ «κατηγόρου» του ἱερομονάχου) ….ἀπειλές!

Ὁ  ἀποτειχιζόμενος παραμένει στήν Ἐκκλησία! Ἐξέρχεται αὐτῆς ὁ κηρύσσων αἵρεσι ἐπίσκοπος.

Ἔτσι ἐκ τοῦ προοιμίου τῆς ἐπιστολῆς ὁ κατά τήν πρόβλεψη τοῦ ιε΄ Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου ἀποτειχισθείς τῆς κοινωνίας μέ τόν κηρύττοντα αἵρεσι ἐπίσκοπον, χαρακτηρίζεται τεχνηέντως ὑπό τοῦ κ. Δωροθέου ὡς «ἐκ τῆς Ἐκκλησίας ἀποτειχισθείς»! Πρόκειται γιά τήν γνωστή ἀθεολόγητη θέση τῶν αἱρετιζόντων, κατά τήν ὁποία ὁ κανονικῶς ἀποτειχισθείς Κληρικός δῆθεν ἐξέρχεται τῆς Ἐκκλησίας, ἐνῶ προφανῶς αὐτός πού ὄντως ἐξέρχεται Αὐτῆς εἶναι ὁ κηρύσσων γυμνῆ τῆ κεφαλῆ αἵρεσι καί διά τοῦτο ἀποδεικνυόμενος ψευδο-ἐπίσκοπος, ἐκ τοῦ ὁποίου (τῆς κοινωνίας τοῦ ὁποίου)ὁ Κληρικός ἀποτειχίζεται.

Ὁ οἰκουμενιστής Μητροπολίτης δέν διστάζει νά ἐπικαλεσθῆ πρός ἐπίρρωσι τῆς ὀρθότητος τῶν ποιμαντορικῶν του στόχων πού, ὅπως ὁ ἴδιος διευκρινίζει (στήν ὑπ’ ἀρ. Πρωτ. 2654 ἐπιστολή του πρός τόν Ο.Τ.), εἶναι (μεταξύ ἄλλων) «ἡ ἐν εἰρήνῃ, ἁρμονίᾳ καί συνεργασίᾳ συμβίωσις τῶν ὀρθοδόξων καί τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν συνοίκων τῆς Μητροπόλεώς του», τόν  Ἅγιο Νεκτάριο! Παρερμηνεύων προδήλως ἀπόσπασμα ἐργασίας τοῦ μεγάλου Ἁγίου περί τῆς ὀφειλομένης καί πρός τούς αἱρετικούς ἀγάπης ὡς συνανθρώπων μας, ἀποσιωπᾶ τήν καίρια ἐπισήμανση τοῦ Ἁγίου ὅτι «ἡ ἐξωτερική ἀκοινωνησία διασώζει τήν ἐσωτερικήν ἀλλοτριότητα» (δηλαδή, ἐν ἄλλοις λόγοις, ὅτι ὅταν ὑπάρχη διαφορά στήν Πίστι πού πρέπει νά διαφυλάξωμε, εἶναι ἀπαραίτητη ἡ ἀποφυγή καί τῆς ἐξωτερικῆς κοινωνίας μέ τούς ἀλλοδόξους), τήν ὁποία εὐστόχως κάνει περί θεμάτων Πίστεως καί ἀληθείας! («Περί ἀνεξιθρησκείας», σελ. 19).

Ὁ Ἐπίσκοπος εἶναι ποιμήν τῆς κοινωνίας τῶν πιστῶν και ὄχι τῆς κοινωνίας τῶν πολιτῶν.

Ἐκ τοῦ περιεχομένου τῆς ἐπιστολῆς του εἶναι προφανές ὅτι ὁ κ. Δωρόθεος ἐκλαμβάνει, ἴσως λόγῳ καί τῆς κοσμοπολίτικης διαβιώσεώς του καί τῆς ἐκκοσμικευμένης ἀντιλήψεως του περί ποιμαντορικοῦ ἔργου, τήν διακονία του ὡς ἀνθρωπιστικό καί κοινωνικό ἔργο. Εἶναι χαρακτηριστική ἡ διατύπωσή του «Ἔχοντες τήν ποιμαντικήν εὐθύνην μιᾶς κοινωνίας, εἰς τήν ὁποίαν διά λόγους ἱστορικούς, ἀπό αἰῶνες συμβιώνουν….ὀρθόδοξοι καί Ρωμαιοκαθολικοί….καλούμεθα ἐν πλήρει συναισθήσει τῆς ἡμετέρας εὐθύνης νά συμβάλλωμεν εἰς τήν ἐν ἀγάπῃ καί ἀληθείᾳ συμβίωσιν καί πρόοδόν της.»!

Ἄραγε, εἰλικρινῶς ἀγνοεῖ ὁ κ. Δωρόθεος ὅτι ὁ ἑκασταχοῦ ὀρθόδοξος ἐπίσκοπος δέν εἶναι ποιμήν τῆς τοπικῆς κοινωνίας ἀλλά ποιμήν τῶν πιστῶν τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινότητος-κοινωνίας τῆς ὁποίας προΐσταται; Δηλαδή, ὁ κ. Δωρόθεος θά ἔπρεπε νά γνωρίζη ὅτι, ἐφ’ ὅσον θέλει νά εἶναι ὁ ὀρθόδοξος Μητροπολίτης Σύρου, ἔχει ἐπωμισθῆ τήν ποιμαντορία μόνον τῶν ὀρθοδόξων καί ὄχι συλλήβδην ὅλων τῶν Συριανῶν, Τηνιακῶν ἤ Μυκονιατῶν κλπ. κατοίκων ἀσχέτως τῆς Πίστεώς των!

Ἑπομένως, ἄς ἀφήση τήν πρόοδο τῶν τοπικῶν κοινωνιῶν στούς ἁρμοδίους Δημάρχους καί τούς Περιφερειάρχες καί ἄς ἐνδιαφέρεται γιά τήν πνευματική, κυρίως, πρόοδο τῶν πιστῶν πού τοῦ ἐνεπιστεύθη ἡ Ἐκκλησία. Ἐάν θέλει δέ, διακαῶς, νά ἀσκῆ ποιμαντορία καί ἐπί τῶν ὑπολοίπων κατοίκων τῶν νήσων τῆς Μητροπόλεώς του ἄς φροντίση μέ τό παράδειγμα, τή διδασκαλία καί τήν πνευματική ἐν γένει ἐργασία του νά ἐπαναφέρη στούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας καί τούς ἐν αἱρέσει παγιδευμένους συμπολίτες του.

Ὁ κ. Δωρόθεος διακηρύττει μέ παρρησία ὅτι, «οὐδέ κατά κεραίαν ἐκκλίνοντες τῶν ὁρίων, ἅ οἱ Πατέρες ἡμῶν διά τῶν Ἱερῶν Κανόνων ἔθεντο», ἐμμένει εἰς τούς δοθέντας φρικτούς, κατά τήν ὥραν τῆς εἰς ἐπίσκοπον χειροτονίας του, ὅρκους! Ἀνάλογα διατείνεται εὐκαίρως - ἀκαίρως καί ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος. Προφανῶς ἀμφότεροι ἀπευθύνονται σέ εὐήθεις ἤ σέ ἄτομα πού ἀγνοοῦν ὅτι ἡ εὐσέβεια δέν δηλώνεται, ἀλλά φανερώνεται, κυρίως, ἐν τοῖς πράγμασιν.

Ἐνῶ, ὅμως, δηλώνει πιστός τηρητής τῶν Ἱ. Κανόνων ὁ κ. Δωρόθεος αὐτοπαγιδευόμενος ἀπολογεῖται γιά ὅσα τοῦ καταμαρτυροῦν καί διαπράττει τό λάθος νά ἐπικαλεσθῆ ὄχι ἀποδείξεις ἀλλά δικαιολογίες περί τῶν ὑπ’ αὐτοῦ πραττομένων. Ἔτσι καταφεύγει και στόν πολυχρησιμοποιούμενο τελευταίως ὐπό τῶν οἰκουμενιστῶν Γεννάδιο Σχολάριο.

Ὁ Γεννάδιος Σχολάριος καί οἱ οἰκουμενιστές.

Ὀ κ. Δωρόθεος καί οἱ ὁμόφρονές του οὐχί πρός ἀπόδειξιν τῆς ἀνυπάρκτου ὀρθοδοξίας καί ὀρθοπραξίας των ἀλλά πρός δικαιολόγησιν τῶν παραστρατημάτων τους φέρουν εἰς τό μέσον τόν πολύ Γεννάδιο Σχολάριο. Τόν μεγάλο αὐτό διπλωμάτη Πατριάρχη, τόν ὁποῖον οὔτε ὁ ἱστορικός τίτλος τοῦ πρώτου μετά τήν Ἅλωσι Πατριάρχου, οὔτε ὅμως καί ἡ ἰδιότητά του ὡς διατελέσαντος μαθητοῦ τοῦ ἄτλαντος τῆς Ὀρθοδοξίας Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, μποροῦν νά τόν καταστήσουν ἀπλανῆ διδάσκαλο τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀφοῦ ὁ κ. Δωρόθεος ὅπως καί ὁ κ. Βαρθολομαῖος καί ὁ κάθε οἰκουμενιστής ἐπίσκοπος δηλώνουν πιστοί τηρητές τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί θεματοφύλακες τῆς Ὀρθοδόξου διδασκαλίας, γιατί δέν ἐπικαλοῦνται συγκεκριμένως ποῖοι Ἱ. Κανόνες δικαιολογοῦν τίς ἐνέργειές των καί ποῖοι Ἅγιοι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας συνηγοροῦν στήν ὀρθότητα τῶν ἐπιλογῶν τους; Γιατί δε ὅταν εὐρίσκονται σέ δυσχερῆ θέσι ἐπικαλοῦνται ἀμφιλεγόμενες θέσεις προσώπων πού κατεῖχον μέν μεγάλα ἀξιώματα στην Ἐκκλησία, δέν εἶναι ὅμως Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ ὑπό τοῦ Μητροπολίτου Σύρου κ. Δωροθέου σέ δημόσια ἐπιστολή του, πρός ἀντίκρουσι τῶν κατ’ αὐτοῦ κατηγοριῶν περί θεμάτων Πίστεως καί ἀμέσως μετά τήν ἀναφορά – δήλωσί του ὅτι τηρεῖ μέχρι κεραίας τά ὑπό τῶν Ἱερῶν Κανόνων προβλεπόμενα, ἐπίκλησι τοῦ Γενναδίου Σχολαρίου καί δή τῆς συγκεκριμένης ἐπιστολῆς αὐτοῦ («Πρός τόν ἡγούμενον τῆς Μονῆς Σινᾶ Μάξιμον Σοφιανόν») πρός ἐνίσχυσίν του, μαρτυρεῖ ἀδυναμία καί σύγχυσι.

Τί σχέσι μπορεῖ νά ἔχη ἡ ἐπιβαλλόμενη δι’ ἕναν ὀρθόδοξο ἐπίσκοπο πιστή τήρησι τῶν Ἱερῶν Κανόνων μέ τά λεγόμενα ἐν προκειμένω τοῦ γνωστοῦ γιά τίς παλινωδίες του, καίτοι σπουδαίου Πατριάρχου, Γενναδίου  Σχολαρίου, ὁ ὁποῖος, ἀτυχῶς καί κανονικῶς ἀβασίμως, προτείνει καί προτρέπει νά παραμένουν στή Θεία Λειτουργία οἱ αἰρετικοί Ἀρμένιοι καί Λατίνοι καί μάλιστα νά τούς δίδεται καί ἀντίδωρο!

Αὐτά κ. Δωρόθεε πού ἐπικαλεῖσθε καί σπεύσατε ματαίως μέσα στόν πανικό σας νά ἐκλάβετε καί προβάλλετε ὡς στηρίγματα τῶν ἀντορθοδόξων ἐνεργειῶν σας, σᾶς ἐκθέτουν ἔτι περαιτέρω. «Ἐκθέτουν» καί τόν ἴδιο τόν ὑφ’ ὑμῶν ἐπικαλούμενο διασώστη σας Πατριάρχη Γεννάδιο Σχολάριο, ὁ ὁποῖος ἐν προκειμένῳ ὄχι μόνον δέν καταξιώνεται ὡς μαθητής τοῦ Θείου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ ἀλλά μᾶλλον προδίδει ἐκείνη τήν πλευράν καί στάσιν του σέ θέματα Πίστεως πού ὡδήγησαν τόν  Ἅγιο Διδάσκαλό του, περί τά τέλη τοῦ βίου του, νά τόν καλῆ νά δηλώση εὐθέως ὅτι θά ἐπιστρέψη στήν ὀρθή Πίστη καί θά ἐργασθῆ γι’ αὐτήν! [ Σημείωση: Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος εἶχε ἀφήσει ἐντολή νά μή παρευρεθοῦν οὔτε στήν κηδεία του ὅσοι, ὅπως καί ὁ Γεννάδιος, δέν εἶχαν σταθερή καί ἀσυμβίβαστη στάσι στά θέματα τῆς Πίστεως! Βλ. σχετικά P.G. 160, σελ. 538-540, ΚΕΠΕ, Α΄ ἔκδοσι, Ἀθῆναι 2007.]

Τά κύρια μέσα τῶν οἰκουμενιστῶν: Ἡ διαστροφή,

 τό ψεῦδος καί ἡ ὑποκρισία!

Ἀπό τοῦ σημείου αὐτοῦ καί κατωτέρω ὁ κ. Δωρόθεος στήν ἐπιστολή του παλινωδεῖ μεταξύ ἀπολογίας καί ἀπέλπιδος προσπαθείας δικαιολογήσεως τῶν ἀδικαιολογήτων. Εἶναι θλιβερό ἕνα τέτοιο προβεβλημένο στέλεχος τοῦ πρακτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ νά ἀποδεικνύεται τόσο ἀδύναμο νά ἀντικρούση, ἔστω βάσει τῶν πελανημένων φρονημάτων του, τίς ἐνέργειές του. Εἶναι ὅμως καί ἀναμενόμενο να συμβαίνη, ὅταν ἐπιλέγεται ἡ ὑποκριτική τακτική τῆς ταυτοχρόνου ὑποστηρίξεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῆς δῆθεν ὑπερασπίσεως τῆς Ὀρθοδοξίας. Δυοῖν θἄττερον!

Εἶναι ἐξευτελιστικό ἐξάλλου γιά ἕναν ὑποτίθεται ὀρθόδοξο Μητροπολίτη νά διαρρηγνύη τά ἱμάτιά του ὅτι «οὐδέποτε συνευχήθημεν μετά Ρωμαιοκαθολικῶν… ἤ ἔτι χεῖρον, (ὅτι συμμετείχαμε σέ) συμπροσευχή», ὅταν δεκάδες περιπτώσεις μετά τεκμηρίων (φωτογραφιῶν καί βίντεο) τό ἐπιβεβαιώνουν! Ὅλοι, βεβαίως, κατανοοῦμε ποῦ τό πάει ὁ κ. Δωρόθεος παίζων «ἐν οὐ παικτοῖς», ἀλλά δέν θά τοῦ κάνουμε τήν χάρι νά παίξωμε μέ τίς λέξεις. Ὅταν ἕνας ὀρθόδοξος ἐπίσκοπος στέκεται καί παρακολουθεῖ δίπλα στήν «Ἁγία Τράπεζα» (μετά) τῶν Παπικῶν τίς τελετές καί ἀκολουθίες των, ὅταν ἀνεβαίνη στόν ἄμβωνά των, ὅταν «συνευλογεῖ» τό παρευρισκόμενο πλήρωμα, ὅταν ἀναφωνῆ ἄξιος στίς ψευδοχειροτονίες των, τί κάνει; Δέν συνεύχεται; Δέν συμπροσεύχεται; Ἁπλῶς παίζει θέατρο;

Ὁ κ. Δωρόθεος, ὅμως, δέν σταματᾶ ἐδῶ. Ὅπως ὅλοι οἱ Οἰκουμενιστές, εἶναι θρασύς. Ἔτσι ὑπεραμύνεται, ἐπί τῆς οὐσίας, τῶν μικτῶν γάμων, ἐπικαλούμενος τό μακροχρόνιον καί διαδεδομένον αὐτῆς τῆς παρανομίας, ἐνῶ ἐλέγχει τόν ἀποτειχισθέντα Ἱερομόναχον (γιά τήν ἀναφορά του στήν ἐν τῆ Μητροπόλει Σύρου κατάργηση τῆς κανονικῆς διά Βαπτίσματος ἀποδοχῆς ἐπιστρεφόντων παπικῶν) διότι, ὡς ἀναφέρει, θά ἔπρεπε νά γνωρίζη ὅτι «πάντοτε ὑπῆρχε προβληματισμός σχετικῶς μέ τό ἐάν οἱ ἐπανερχόμενοι εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν Ρωμαιοκαθολικοί θά ἔπρεπε νά ἀναβαπτίζωνται ἤ μόνον νά χρίωνται…»!

Δηλαδή, τί θέλει νά πῆ ὁ κ. Δωρόθεος μέ αὐτή τήν προβληματική διατύπωσί σου; Ὅτι σήμερα ὑπῆρχε περίπτωσι κάποιος Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, νά δεχόταν στήν Ἐκκλησία παπικό χωρίς νά τόν βαπτίση; Τί θέλει νά πῆ καί δέν ἐξέρχεται τοῦ ἕρκους τῶν ὀδόντων τοῦ κ. Δωροθέου; Μήπως ὅτι οἱ παπικοί δέν εἶναι αἱρετικοί;

Οἱ λεγόμενοι Ρωμαιοκαθολικοί προκειμένου νά γίνουν μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ πρέπει νά βαπτίζωνται καί νά χρίωνται. Θέμα ἀνα-βαπτισμοῦ δέν τίθεται, ἐφ’ ὅσον βάπτισμα (οὔτε κἄν τύπος αὐτοῦ) στόν Παπισμό δέν ὑφίσταται, οὔτε ἄλλα μυστήρια, βεβαίως. Ἀλήθεια, ὅμως, ἐσεῖς κ. Δωρόθεε, πού διερωτᾶσθε στήν ἐν λόγῳ ἐπιστολή σας «ἐάν (ὁ ἀποτειχισθείς ἱερομόναχος) γνωρίζει πόσοι ἑτερόδοξοι, ἐπί τῆς Ἀρχιερατείας ἡμῶν προσῆλθον εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν», πόσους παπικούς ἔχετε βαπτίσει;

Τέλος, ἀντιπαρερχόμενοι τίς ὕβρεις καί τίς ἀπειλές, τίς ὁποῖες, ἐλλείψει ἐπιχειρημάτων, ἀπευθύνει πρός τόν ἀποτειχισθέντα ἱερομόναχον - τόν ὁποῖον, φέρεται νά ἀγνοῆ ὅτι πλέον δέν μπορεῖ νά δικάση αὐτός ἀφοῦ ἀπετειχίσθη γιά θέματα Πίστεως πού ἀφοροῦν αὐτόν τόν ἴδιο, τοῦ ἀντιστρέφουμε τό «ἔξεστι τοῖς ἀποτετειχισμένοις ψευδολογεῖν», τό ὁποῖο δέν κατορθώνει νά ἀποδείξη, μέ τό «ἔξεστι τοῖς οἰκουμενισταῖς σκανδαλίζειν καί προκαλεῖν»!

Ὁ Σύρου κ. Δωρόθεος ἐνῶ ἀπολογεῖται, ἀποφεύγει,

 ὡς γνήσιος οἰκουμενιστής, νά ὁμολογήση τήν Ἀλήθεια!

Εἶναι ἰδιαιτέρως σημαντικό ὅτι ὁ Σύρου κ. Δωρόθεος καίτοι ἀναγκάζεται γιά νά περισώση τό κῦρος του νά ἀπολογηθῆ γιά τίς σέ βάρος του βάσιμες κατηγορίες σέ θέματα Πίστεως, ἐντούτοις συστηματικῶς ἀποφεύγει, ἀκόμη καί ἀπό αὐτή τήν θέσι, νά ὁμολογήση καθαρῶς τήν Ἀλήθεια!

Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι, οἱ διατυπώσεις του εἶναι ἔτσι διαμορφωμένες ὥστε τίποτε οὐσιαστικό ἔστω σέ ἐπίπεδο λόγων νά μή συνεισφέρουν στή διασαφήνησι τοῦ (ζητουμένου) ὀρθοδόξου φρονήματός του. Ἐνδεικτικῶς ἀναφέρουμε ὅτι στήν ἐν λόγῳ ἐπιστολή συστηματικῶς ἀποφεύγει νά κατονομάση τούς, ὡς τούς ἀποκαλεῖ, Ρωμαιοκαθολικούς ὡς αἱρετικούς, ἀλλά καί αὐτή τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία ὡς τήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία. [Σημείωση: Συγκεκριμένα στην ἐν λόγῳ ἐπιστολή του καί πιστεύομε ὄχι τυχαίως ἀναφέρει ὅτι «…ὅλοι ἀναγνωρίζομεν ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι ἡ Ἐκκλησία τῶν Πατέρων….»! Αὐτό ὅμως μποροῦν ἀκόμη καί οἱ παπικοί νά τό λέγουν.]

Ὁ Μητροπολίτης Σύρου Δωρόθεος ὁ Β΄ .... ἐν λευκοῖς.

Ἐάν θεωρεῖ ὅτι τόν ἀδικοῦμε περί αὐτοῦ ἄς ἐπανέλθη δηλώνων ρητῶς καί κατηγορηματικῶς ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία πού ὁμολογοῦμε στό Σύμβολο τῆς Πίστεως, οἱ δέ λεγόμενοι Ρωμαιοκαθολικοί, δηλαδή οἱ παπικοί, εἶναι αἱρετικοί, ὅπως οἱ δύο γίγαντες τῆς Πίστεως Ἅγιοι και Θεοφόροι Πατέρες Γρηγόριος Παλαμᾶς καί Μᾶρκος Εὐγενικός ἔχουν διακηρύξει.

Κατακλείει τήν ἀπολογητική ἐπιστολή του μέ ἀναφορά στά πρόσωπα μεγάλων Ἁγίων καί συγχρόνων Γερόντων. Φαίνεται ὅτι δέν συναισθάνεται ὅτι ἡ ἐπίκλησι αὐτή εἶναι δίστομος ρομφαία καί δέν μπορεῖ νά καλύψη τήν ἀσχημοσύνη τῆς οἰκουμενιστικῆς του  (πνευματικῆς) διαστροφῆς;

Ἀλήθεια κύριε Δωρόθεε, ὑπάρχει πιστός ἤ ἁπλῶς λογικός ἄνθρωπος πού θά πίστευε καί θά δεχόταν ὅτι οἱ ὑφ’ ὑμῶν ἀναφερόμενοι Ἅγιος Νεκτάριος, Ἰουστῖνος Πόποβιτς, Φιλόθεος Ζερβᾶκος, Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, Παΐσιος Ἁγιορείτης καί ἄλλοι πολλοί θά ἐπικροτοῦσαν τά σαφῶς οἰκουμενιστικά σας φρονήματα καί τίς προκλητικές ἀντορθόδοξες καί ἀντικανονικές ἐνέργειές σας; Οὔτε κατά διάνοιαν!

Εἶναι πράγματι χαρακτηριστικό τό γεγονός ὅτι οἱ οἰκουμενιστές ἐλεγχόμενοι συνήθως ἀναδιπλώνονται καί ἀπολογοῦνται. Μόνον πού ἡ ἀπολογία των ἀντί νά τούς δικαιώνη, μᾶλλον τούς ἐπιβαρύνει περισσότερο, διότι ἀποκαλύπτει τήν πλάνη καί, δυστυχῶς, καί τήν ὑποκρισία των, τά ὁποῖα δέν ἀντέχουν οὔτε στόν ἔλεγχο, οὔτε στό φῶς!

Ὁ Οἰκουμενισμός ἔχει ἀνάγκη τήν ἀπολογία, ὅπως ἀκριβῶς ἡ κάθε ἁμαρτία ἔχει ἀνάγκη τή δικαιολογία, ἐν ὅσῳ δέν ἐπιλέγεται ἡ διόρθωσι διά τῆς μετανοίας. Ἀντιθέτως, ἡ Ὀρθοδοξία ἀπαιτεῖ τήν καθαρή  Ὁμολογία ἀπό ὅλους ὅσοι ἐνωτίζονται τούς λόγους τοῦ Κυρίου στό Εὐαγγέλιο τῆς σωτηρίας, λέγοντος: «Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοί ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγώ ἐν αὐτῶ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθ. ι΄, 32).

Αἰδώς, λοιπόν, κύριοι οἰκουμενιστές γιά ὅσα πράττετε καί καλή μετάνοια στά διανοήματά σας! Γιά νά μή χρειάζεται ἐδῶ (ἐντεῦθεν τοῦ τάφου) νά ὑποκρίνεσθε.  Ἐκεῖ δέ (πέραν τοῦ τάφου) νά ἔχετε, αὐτό πού ὅλοι χρειαζόμαστε, τήν ἐπί τοῦ φοβεροῦ Βήματος τοῦ Χριστοῦ καλήν ἀπολογία!