Κυριακή πρό τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, 2017

στή Μητροπολιτική ἐπαρχία Κορίνθου

Ἡ Ἐνορία,

ἤ ὁ Χριστός ἐν τῶ μέσῳ ἡμῶν!

● Στό ἐκκλησάκι τοῦ Ἁγ. Νεκταρίου στή Ξυλοκέριζα Κορινθίας

Ὅταν, μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ καί τήν εὐλογία τῆς Ἐκκλησίας διά τοῦ ἐπιχωρίου Ἐπισκόπου (ἐν προκειμένω τοῦ Tοποτηρητοῦ), ξεκίνησε ἡ λειτουργία τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Ξυλοκερίζης Κορινθίας, ὡς ἀτύπου Ἐνορίας, δέν εἶχε πλήρως συνειδητοποιηθεῖ ποιά καί πόσο μεγάλη ἦταν ἡ ἀνάγκη (νά γίνει αὐτό) γιά τήν τοπική Ἐκκλησία μας καί τό πιστό πλήρωμά Της.

Ἐπί σειρά ἐτῶν γιά μιά σειρά λόγων, ἄλλων ἐξ αὐτῶν δικαιολογημένων καί ἄλλων ἀδικαιολογήτων, δέν εἶχε λειτουργήσει αὐτός ὁ ἀπαραίτητος καί σύμφυτος θεσμός-ἄξονας τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς στήν τοπική Ἐκκλησία. Ὅμως, ὁ τά πάντα πρός τό τοῦ πλάσματος Αὐτοῦ συμφέρον οἰκονομῶν ἅγιος Θεός, ἔτσι ἠθέλησε, ὥστε, τώρα, ἐν μέσω δυσχερῶν καταστάσεων καί δυσμενῶν ἐξελίξεων, νά προκύψει αὐτό τό ἀναπάντεχο καλό.

Ἄν καί εἶναι ἀκόμη ἐνωρίς, ἤδη τά πρῶτα σημάδια μιᾶς πνευματικῆς ἀνοίξεως, ἐν μέσω τοῦ μόλις λήξαντος θερινοῦ καῦσωνος καί τοῦ παρόντος φθινοπώρου τῶν χαλεπῶν, ὡς συνήθως συμβαίνει τελευταίως, συνθηκῶν ἀλλά καί ἐκκλησιαστικῶν δοκιμασιῶν καί ἐξελίξεων, γίνονται εὐδιάκριτα. Ὁ πιστός λαός τοῦ Θεοῦ, ἤ καλύτερα τό μικρό ποίμνιο, τό λεῖμμα κατ' ἐκλογήν χάριτος κατά τήν Ἀποστολική ρήση (Ρωμ. ια΄, 4-5), ἀφυπνίζεται καί ἐνωτιζόμενο τή φωνή τῶν γνησίων καί καλῶν Ποιμένων του βιώνει τή θεία εὐλογία τῆς Ἐνορίας.

Μιᾶς, ἐν τόπῳ καί χρόνῳ, νεοπαγοῦς Ἐνορίας, ἡ ὁποία ὅμως ἐνσαρκώνει καί ἐκφράζει αὐτό πού διαιωνίως στήν ἱστορική καί χαρισματική πορεία τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἐνσάρκωνε καί ἐξέφραζε πάντοτε ἡ Ἐνορία, δηλαδή τήν ἴδια τήν καθ' ὅλου Ἐκκλησία σέ τοπικό πεδίο καί πλαίσιο, πάντοτε ὡς ὁ Χριστός ἐν τῶ μέσω ἡμῶν καί ὡς τό Σῶμα Αὐτοῦ μέ Κεφαλήν Αὐτόν, κατά τήν ἀνυπέρβλητη ἐκκλησιολογία τοῦ προστάτου καί ἐφόρου της ἀποστολοβαδίστου τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, πρωτοκυρυφαίου τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων  οὐρανοβάμονος Παύλου.

Ἡ Ἐνορία συγκροτεῖται ὡς Σύναξη τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ μέ Κεφαλή τόν Χριστό. Διαποιμαίνεται δέ ἀπό τόν ἐφημέριό Της μέ τήν καθοδήγηση καί εὐλογία τοῦ ἐπιχωρίου Ἐπισκόπου, ὄχι ὡς σῶμα χριστιανῶν, ὅπως μπορεῖ νά εἶναι καί ἕνα ἁπλό χριστιανικό Σωματεῖο (ἀπό τό ὁποῖο ριζικά αὐτή διαφοροποιεῖται), ἀλλά ὡς Σῶμα Χριστοῦ, τό ὁποῖο φανερώνει τόν ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος συγκροτούμενο ἱερό θεσμό τῆς Ἐκκλησίας.

Ὅλα, λοιπόν, τά ἀνωτέρω βιώνουμε ὡς πλήρωμα τῆς μικρῆς μας Ἐνορίας, τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου στήν Ξυλοκέριζα Κορινθίας, στήν ὁποία καί αὐτή τήν Κυριακή, τήν ἀποκαλουμένη Κυριακή πρό τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ (11/24-9-2017), λειτουργηθήκαμε, ἱερουργοῦντος τοῦ ἐφημερεύοντος σέ αὐτήν σεβαστοῦ καί ἀγαπητοῦ μας Ἱερέως Αἰδεσιμωτάτου Πρεσβυτέρου π. Νικολάου (Κατσούλη). Γιά ἄλλη μιά φορά δέ, μᾶς χαροποίησε ἡ συμπαράσταση καί ἄλλων ἀδελφῶν στήν ἐν λόγῳ μαρτυρία μας, ἀλλά καί ἡ διαπίστωση μιᾶς ἤδη διαφαινόμενης ἐνισχύσεως τοῦ σώματος ἀπό νέους πιστούς τῆς περιοχῆς, οἱ ὁποῖοι, πληροφορούμενοι σχετικῶς, ἀνταποκρίνονται στό κάλεσμα τῆς Ἐκκλησίας μέ προθυμία. Μεταβάλλεται δέ αὐτή ἀκριβῶς ἡ προθυμία καί ἡ καλή προσδοκία των, ἐν συνεχεία καί ἐξαιτίας τῆς συμμετοχῆς των, σέ βίωμα πνευματικῆς χαρᾶς καί ἀναπαύσεως, τό ὁποῖο μάλιστα αἰσθάνονται τήν ἀνάγκη νά ἐκφράσουν καί γνωστοποιήσουν ὁ ἕνας στόν ἄλλον. Καί αὐτό τό πράττουν, κυρίως, οἱ πρωτοπροσερχόμενοι στήν Ἐνορία, πρός τούς ἀδελφούς πού τούς ὑποδέχονται μέ αἰσθήματα εἰλικρινοῦς ἀγάπης καί εὐχαριστίας, γιά μία μᾶλλον σπάνια καί πάντως πολύτιμη πνευματική ἐμπειρία ἐν Χριστῶ καί "σύν πᾶσι τοῖς ἁγίοις"!

Κατά τήν τελεσθεῖσα Θ. Λειτουργία τό ἀναλόγιο πλαισίωσαν ὁ ἀδ. Νικόλαος Ζαβιτσᾶνος, συν/χος ἐκπαιδευτικός καί ὁ ἐξ Ἀθηνῶν ἱεροψάλτης ἀδ. Ἀνδρέας Παντζούρης. Τόν θ. λόγο ἐκήρυξε ὁ θεολόγος τῆς Ἐνορίας, ἀδ. Δημήτριος Κάτσουρας, ἀναφερθείς στά ἀποκαλυπτικά λόγια τοῦ Κυρίου (ἀπό τήν ἀναγνωσθεῖσα Εὐαγγελική περικοπή) σύμφωνα μέ τά ὁποῖα ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου, ὅπως ἀποκαλοῦσε ἑαυτόν ὁ Κύριός μας, εἶναι  (ὑπάρχει) ταυτοχρόνως ἐνώπιόν των, ὡς Θεάνθρωπος, ἀλλά καί ἐν τῶ Οὐρανῶ, ὡς Θεός ἀληθινός! Σ' αὐτή τήν σωτηριώδη Ἀλήθεια προσκρούουν ὅλες οἱ ψευδοθρησκεῖες, ἀλλά καί πολλές αἱρέσεις, ἐτόνισε ὁ ἱεροκήρυκας, ὅπως αὐτή τῶν ψευδο-μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ (Χιλιαστῶν). Σέ αὐτήν, ἐπίσης, τήν Ἀλήθεια περί τοῦ Κ. Η. Ι. Χριστοῦ ὡς Θεοῦ ἀληθινοῦ καί μοναδικοῦ Σωτῆρος τοῦ κόσμου προσκρούουν (καί) τά ἀφρισμένα κύματα τῆς ἀθεΐας καί τῆς σχετικῆς προπαγάνδας στήν ἐποχή μας, ἡ ὁποία ὡδήγησε ἤδη στήν πλήρη ἀλλοίωση ἀκόμη καί τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν μέσα στά Ἑλληνικά Σχολεῖα! (βλέπε τά διδασκόμενα πλέον νέα Προγράμματα Σπουδῶν, μέ καθαρῶς συγκριτιστικό, πανθρησκειακό καί οἰκουμενιστικό περιεχόμενο). Ἀκόμη, μεταξύ ἄλλων ὁ ἱεροκήρυκας ἐτόνισε, ἐξ ἀφορμῆς τοῦ Εὐαγγελικοῦ λόγου περί τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἀπεστάλη στόν κόσμο ὄχι γιά νά τόν κρίνει, ἀλλά γιά νά σωθεῖ ὁ κόσμος δι' Αὐτοῦ, ὅτι τό φαινόμενο τῆς κατακρίσεως εἶναι σύμπτωμα πνευματικῆς καταπτώσεως καί προσβολῆς τῶν δικαιωμάτων τοῦ Θεοῦ! Γι' αὐτό καί πρέπει νά τό ἀποφεύγουμε οἱ Χριστιανοί ὡς ἀπό πυρός!

Ἀκολουθεῖ, ὅπως καθιερώθηκε, ἕνα σύντομο φωτογραφικό ρεπορτάζ τῆς τελευταίας μας τακτικῆς Ἐνοριακῆς Εὐχαριστιακῆς Συνάξεως. Μάλιστα, τελευταῖες στή σειρά παρατίθενται καί δύο φωτογραφίες μέ τίς ὁποῖες ἀπαθανάτισε μία ἀδελφή τήν "παρουσία" ἑνός φυσικοῦ, προφανῶς, φαινομένου (μᾶλλον, ὅμως, ἀπροσδόκητου γιά τά καιρικά δεδομένα τῆς ἡλιόλουστης ἡμέρας) τοῦ σχηματισμοῦ ἑνός οὐρανίου τόξου στόν οὐράνιο θόλο πάνω ἀπό τό ἐκκλησάκι μας, ὅπως τό εἶδαν καί οἱ ἄλλοι πιστοί τήν ὥρα τοῦ καθιερωμένου, ἀμέσως μετά τήν ἀπόλυση τῆς Κυριακάτικης Θ. Λειτουργίας, ἀδελφικοῦ κεράσματος στό μικρό φιλόξενο προαύλειο τοῦ Ναοῦ μας. Ἄλλωστε, οὕτως ἤ ἄλλως "οἱ οὐρανοί διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δέ χειρῶν Αὐτοῦ ἀναγγέλει τό στερέωμα"! Δόξα τῶ Θεῶ, πάντων ἕνεκεν!

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ 2017

ΕΝΟΡΙΑ ΑΓ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΞΥΛΟΚΕΡΙΖΑΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ

Ὅσοι πιστοί....

Γιά τήν

Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία

 τῆς μικρῆς Ἐνορίας μας

στή Ξυλοκέριζα Κορινθίας

Σᾶς τό ὑπενθυμίζουμε! Ἡ μικρή Ἐνορία τοῦ ἁγίου Νεκταρίου στή Ξυλοκέριζα Κορινθίας εἶναι παροῦσα καί συνεχίζει μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ νά δίδει τή μαρτυρία της.

Ἔτσι, τήν προσεχή Κυριακή (11/24 Σεπτεμβρίου 2017) θά τελεσθεῖ, κατά τό Ἐνοριακό Πρόγραμμα, ἡ Θεία Λειτουργία, μετά θείου Κηρύγματος, στό γνωστό πλέον φιλόξενο καί κατανυκτικό ἐκκλησάκι τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου στή Ξυλοκέριζα (οἰκισμός Ἁγ. Κοσμᾶ Αἰτωλοῦ).

Σᾶς περιμένουμε ὅλους, ἀπό κοντά καί ἀπό μακρυά, γιά νά λειτουργηθοῦμε!

Μέ αὐτό τό ὄμορφο ψηφιδωτό (ἀπό τά προπύλαια μοναστηριοῦ τῆς Κορινθίας) ἐπιγραφόμενο " Ἰησοῦς Χριστός ὁ Ζωοδότης ", σᾶς καλοῦμε στήν Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία τῆς Ἐνορίας μας, μετά ἀπό τήν ὁποία θά ἀκολουθήσει τό καθιερωμένο κέρασμα καί πνευματική συζήτηση στό προαύλειο τοῦ Ναοῦ μας.

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΡΑΚΤΙΚΗ

ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΣΕ ΝΑΟΥΣ ΚΑΙ ΜΟΝΕΣ ΠΙΣΤΩΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΩΝ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΩΝ ΕΙΚΟΝΙΣΜΑΤΩΝ, ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ, ΣΥΝΑΔΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΣΕΒΕΙΑ;

Ἐκτός τῶν ἄλλων (τῶν περισσοτέρων ἀναφερομένων στό συγκεκριμένο ἄρθρο "Ὅταν τά ἀντίγραφα ἱστορικῶν εἰκόνων πολλαπλασιάζονται μέ ταχύτητα… φωτοτυπίας", Ἀ. Λουδάρου, ΑΚΤΙΝΕΣ, 12/9/2017 ) ἐκτιμοῦμε ὅτι ὁ τρόπος καί τό πλαίσιο κατασκευῆς καί ἀποδοχῆς αὐτῶν τῶν πιστῶν ἀντιγράφων, κατά πάντα, τῶν πρωτοτύπων, δημιουργεῖ ἤ ἐμφανίζει καί ἕνα καθαρῶς θεολογικό πρόβλημα. Θά τό ἐκθέσουμε ἐνταῦθα ἁπλουστευμένο γιά κατανόηση ὑπό πάντων (καί μή θεολόγων) ἐπιφυλασσόμενοι νά ἀσχοληθοῦμε, σύν Θεῶ, διεξοδικότερα μέ αὐτό τό ζήτημα. Λοιπόν, ὅπως ὅλοι γνωρίζομε ἡ μία Παναγία μας, ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος, ἔχει πολλές προσωνυμίες (οἱ ἑπωνυμίες της ὑπολογίζονται σέ δεκάδες χιλιάδες, ἀνά τόν ὀρθόδοξο κόσμο). Ἡ κάθε εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, ἐφέστια σέ Μονή ἤ σέ προσκύνημα, ἡ ὁποία ἔχει κάποιο προσωνύμιο ἔχει ἐπ' αὐτῆς, συνήθως, διάφορα τάματα καί ἀφιερώματα καί κυρίως ἕναν διάκοσμο ὁ ὁποῖος σχετίζεται μέ τό συγκεκριμένο πρωτότυπο εἰκόνισμα, τό ὁποῖο ἐπίσης συνήθως θεωρεῖται καί εἶναι θαυματουργό. Θαυματουργός βεβαίως εἶναι ἡ Θεοτόκος, ἡ ὁποία ἐνεργεῖ τά θαύματα διαπορθμεύουσα τήν χάρη καί εὐλογία της μέσω τῶν συγκεκριμένων ἱερῶν εἰκονισμάτων ἀλλά καί κάθε εἰκόνος της πρός τό συμφέρον τῆς αἰτήσεως τῶν προσφευγόντων στή βοήθειά Της πιστῶν ἀνθρώπων καί κυριως πρός σωτηρίαν αὐτῶν. Μία φωτογραφία μιᾶς θαυματουργοῦ, κατά τά ἀνωτέρω, εἰκόνος τῆς Θεοτόκου μπορεῖ νά δίδεται καί νά ζητεῖται ὡς εὐλογία καί ἀνάμνηση τοῦ προσκυνήματός μας στό ἀντίστοιχο πρωτότυπο εἰκόνισμα. Μέ τά μέσα δέ τῆς ἐποχῆς μας, αὐτό τό ἐνθύμιο μπορεῖ νά εἶναι ἀκόμη καί μία μικρογραφία-μίμηση τοῦ πρωτοτύπου. Ὅμως ἡ κατασκευή πανομοιότυπων σέ μέγεθος καί διάκοσμο εἰκόνων "τῶν πρωτοτύπων εἰκόνων" (!), δημιουργεῖ τήν αἴσθηση τῆς οἰονεί "κλωνοποιήσεως" τοῦ θαυματουργοῦ εἰκονίσματος καί τήν "ψευδαίσθηση" ὅτι ἔτσι κατέχεται σέ κάθε περίπτωση ἕνα εἰδικῆς χάριτος καί εὐλογίας πιστό κατά πάντα ἀντίγραφο τοῦ πρωτοτύπου. Παλαιότερα, συνέβαινε κάτι πολύ παραδοσιακότερο καί ὀρθότερο τούτου τοῦ φαινομένου, συμβατοῦ (ἐκείνου) μέ τήν εὐσέβεια καί τήν ὀφειλόμενη τιμή στό Πρόσωπο τῆς Θεοτόκου καί τά πολλά της θαυμάσια, ἐκ τῶν ὁποίων ἄλλωστε προέρχονται καί τά πλεῖστα ἐκ τῶν διαφόρων προσωνυμίων της. Ἁγιογραφοῦνταν εἰκόνες ἐπιγραφόμενες μέ τήν ἰδιαίτερη ἐπονομασία ἤ καί τόν τύπον τῆς πρωτοτύπου Εἰκόνος (Παναγία βρεφοκρατοῦσα, δεξιοκρατοῦσα, γλυκοφιλοῦσα, παραμυθία κ.ο.κ.) Στήν τελευταίως, ὅμως, παρατηρουμένη πρακτική, ἡ εὐλάβεια τῶν πιστῶν φαίνεται νά διευθύνεται σέ κάποιο θαυματουργό ἀντικείμενο (εἰκόνα), τό ὁποῖο καί ὡς ἀντίγραφο διατηρεῖ τρόπον τινά τίς ἰδιότητες τοῦ πρωτοτύπου εἰκονίσματος (τήν θαυματουργική χάρη). Ἔτσι, ὅμως, εἶναι σά νά ἀπονέμεται διά τῆς προσκυνήσεως τῆς εἰκόνος - ἀντίγραφο τιμή ὄχι πρός τό ἐν οὐρανοῖς πρωτότυπο αὐτῆς, τουτέστιν τό Πρόσωπο πού εἰκονίζεται, δηλαδή π. χ. τήν Θεοτόκο, ἀλλά πρός τό αὐθεντικό πρωτότυπο (τό εἰκόνισμα πλέον καί ὄχι τό Πρόσωπον) ἐκ τοῦ ὁποίου ὡς προσομοίωση παρήχθη τό ἀντίγραφο! Γίνεται δηλαδή τό ἀντίγραφο περισσότερο εἰκών τῆς εἰκόνος καί ὄχι τόσο εἰκών τῆς Θεοτόκου, τήν ὁποία εἰκονίζει! Αὐτό ἴσως ἐνέχει τόν κίνδυνο τῆς εἰδωλοποιήσεως τῶν θαυματουργῶν εἰκονισμάτων, κάτι βεβαίως πού πρέπει νά τό προσέχουμε οὕτως ἤ ἄλλως καί ὅσον ἀφορᾶ στά αὐθεντικά πρωτότυπα θαυματουργά εἰκονίσματα. Ἡ πνευματική ἀναγωγή μας καί ἡ διαβίβαση τῆς τιμῆς πού ἀπονέμουμε διά τῆς προσκυνήσεως πρός τό εἰκονιζόμενο πρόσωπο, δέν πρέπει ποτέ καί ἐπ' οὐδενί νά ὑποκαθίσταται ἤ ἀντικαθίσταται ἀπό μία τιμή πρός ἕνα θαυματουργό "ἀντικείμενο", διότι κάτι τέτοιο δέν ἐκφράζει τήν Πίστη μας καί δέν ἀπηχεῖ τή σχετική περί εἰκόνων καί τῆς προσκυνήσεως αὐτῶν ὀρθόδοξη Διδασκαλία. Ἀκόμη, καταλήγει νά εἶναι παράταιρο καί καινοτόμο ὄχι μόνο πρός τήν Πίστη, ἀλλά καί αὐτή τήν λαϊκή εὐσέβεια, τό γεγονός ὅτι μία νέο-κατασκευασμένη καί ἁγιογραφημένη εἰκόνα νά ἐμφανίζεται ἐξ ἀρχῆς ἐπενδεδυμένη μέ τό λεγόμενο "πουκάμισο", χρυσό ἤ ἀργυρό, μέ τό ὁποῖο κάποτε ἔντυσαν τήν πρωτότυπη Εἰκόνα ἡ εὐλάβεια καί ἡ εὐχαριστία συγκεκριμένων πιστῶν, οἱ ὁποῖοι ἐξέφρασαν ἔτσι τήν πίστη καί εὐγνωμοσύνη των γιά τήν ἱκανοποίηση κάποιων εὐλαβῶν αἰτημάτων τους πρός τήν Παναγία. Μέ ποιό δέος καί θάμπος θά προσκυνήσουν οἱ πιστοί οἱ ὁποῖοι βλέπουν πλέον πρῶτα τά ἀντίγραφα, τίς ἴδιες τίς αὐθεντικές εἰκόνες ἤ θά προστρέξουν σ' αὐτές ἀπό εὐλάβεια καί σεβασμό στό θαυματουργικό ἱστορικό τους, ὅταν πλέον στά προκυνητάρια πολλῶν Ναῶν καί Μονῶν βρίσκονται ἀντίγραφα μέ παράδοξο πλουμιστό διάκοσμο καί συγκεκριμένη "ἱστορική" ταυτότητα, ἡ ὁποία ὅμως μόνο στό θαυματουργό εἰκόνισμα ἀνήκει καί ἁρμόζει; Μήπως, χωρίς νά συνειδητοποιεῖται, αὐτή ἡ νέα πρακτική, ὑποδηλώνει ἐκκοσμικευμένο ἤ καί εὐθέως καταναλωτικό πνεῦμα, τό ὁποῖο θέλει ἄμεσα καί γρήγορα νά προσεγγίζει τό σπάνιο καί πολυτίμητο; Μήπως τελικῶς ἀντί νά καλλιεργεῖται ἡ εὐσέβεια, μέ αὐτή τήν πρακτική εὐτελίζεται ἤ χάνει τό μυστικό βάθος της; Μήπως τελικῶς καλλιεργεῖται καί προβάλλεται ἤ ὑποστηρίζεται μέ αὐτή τήν πρακτική μία ἔστω καί ἔμμεση "εἰδωλοποίηση" τῶν θαυματουργῶν εἰκονισμάτων, προκαλώντας μᾶλλον δικαιολογημένα τόν προβληματισμό κάποιων πιστῶν καί τόν σκανδαλισμό κάποιων ἀπίστων; Τέλος, μήπως ὄπισθεν αὐτῆς τῆς πρακτικῆς ἀποκαλυφθοῦν κάποτε ἄλλου εἴδους συναλλαγές (οἰκονομικές καί ὄχι μόνον) οἱ ὁποῖες θά ἐκθέσουν τούς ἐπινοήσαντας ἤ τέλος πάντων τούς ἀκρίτως γενικεύσαντας καί καθιερώσαντας αὐτή τήν πρακτική; Ἡ ἐξαίρεση συνήθως δημιουργεῖ παρενέργειες ὅταν γίνεται κανόνας! Τουλάχιστον ἄς ἀντιμετωπισθοῦν τά ἀνωτέρω ὡς ἕνας ἔντονος θεολογικός προβληματισμός.

Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγος

Μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ καί τήν εὐλογία τῆς Ἐκκλησίας

Ἄλλη μία κατανυκτική Θεία Λειτουργία

στήν ταπεινή ἐνορία μας τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Ξυλοκέριζας Κορινθίας

Μᾶς ἀξίωσε ὁ Θεός καί συμμετείχαμε σέ ἄλλη μία Θεία Λειτουργία στό φιλόξενο ἐκκλησάκι τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου στήν Ξυλοκέριζα Κορινθίας.

Λειτουργός ὁ σεβαστός ἐφημερεύων στήν μικρή ἐνορία μας Πρεσβύτερος π. Νικόλαος, περιστοιχούμενος ἀπό τό μικρό ποίμνιο τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, τό ὁποῖο ἐβίωσε τή σταυροαναστάσιμη χαρμολύπη. Χαρμολύπη πού πηγάζει ἀφ' ἑνός μέν ἀπό τή χαρά τῆς Ἀναστάσεως (Κυριακάτικη σημαίνει Ἀναστάσιμη Θεία Λειτουργία), ἀφ' ἑτέρου δέ ἀπό τήν δοκιμασία (σταυρό) πού βιώνει ἡ τοπική μας ἐκκλησία, λόγω τῶν ὅσων ἐσχάτως διαδραματίζονται μέ ἐπίκεντρο σεβάσμια Μονή τῆς περιοχῆς μας.

Στούς Αἴνους, λόγω τῆς συμπτώσεως τῆς μνήμης τοῦ Ὁσίου Μωϋσέως τοῦ Αἰθίοπος τοῦ ὁποίου τό ὄνομα ἔφερε ὁ Ὅσιος Γέρων Μωϋσῆς ἐξετέθη στούς πιστούς γιά προσκύνηση τμῆμα ἐκ τῶν χαριτοβρύτων ἱερῶν του λειψάνων.

Τόν θ. λόγο ἐκήρυξε ὁ ἐλλ. ἀδ. Δημήτριος Κάτσουρας, Θεολόγος, ἀναφερθείς σύμφωνα μέ τό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα στή σημασία τῆς θετικῆς ἀνταποκρίσεώς μας στήν διαρκή "πρόσκληση" τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί τήν ἀνάγκη νά εἴμεθα πάντοτε ἀντάξιοι τῆς "τιμῆς" πού μᾶς περιποιεῖ, καθώς καί τῆς ἐπαγρυπνήσεως πού ἀπαιτεῖται γιά νά καταξιωθοῦμε ὥστε ἀπό κλητοί νά γίνουμε ἐκλεκτοί φίλοι τοῦ Θεοῦ!

Μετά τό πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας καί πρίν τό καθιερωμένο κέρασμα καί τήν πνευματική συζήτηση στό προαύλειο τοῦ Ναοῦ, τελέσθηκε ὁ μικρός Ἁγιασμός μέ τήν εὐκαιρία τῆς ἐπικειμένης ἐνάρξεως τοῦ νέου Σχολικοῦ ἔτους, στόν ὁποῖο μέ σεβασμό συμμετεῖχαν οἱ ἐκκλησιασθέντες νεαροί βλαστοί τῆς ἐνορίας μας.

Ἀκολουθεῖ μικρό φωτογραφικό ρεπορτάζ.

Πρῶτα ὁ Θεός, γιά τή μικρή Ἐνορία μας

Στόν Ἅγιο Νεκτάριο

στήν Ξυλοκέριζα (Κορινθίας)

Αὔριο (10 Σεπτεμβρίου 2017 ν. ἡμ. / 28 Αὐγούστου κατά τό ἐκκλ. ἡμερ/γιο) θά ἔχουμε τήν τακτική μας Θεία Λειτουργία στό ἐκκλησάκι τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, ὅπου θά ἱερουργήσει ὁ ἐφημερεύων Πρεσβύτερος π. Νικόλαος. Ὅσοι πιστοί (καί εὐσεβεῖς ψάλτες), προσέλθετε! Θά τελεσθεῖ καί Ἁγιασμός γιά τήν ἔναρξη τοῦ νέου Σχολικοῦ ἔτους τῶν παιδιῶν μας.

Ἀπό τή μικρή ἀλλά ζῶσα ἐνορία στή Ξυλοκέριζα (Κορινθίας)

Τιμήθηκε ἡ μνήμη

τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ

μέ ἱερά Ἀγρυπνία

στό ἐκκλησάκι τοῦ Ἁγ. Νεκταρίου

Ἀνηφορίζοντας ἀπό τό κέντρο τῆς Ξυλοκέριζας μέσα ἀπό ἐλαιῶνα πρός τόν οἰκισμό "Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ" συναντήσαμε, μετά τά πρῶτα σπίτια, τό κτῆμα ὅπου βρίσκεται τό ταπεινό μά χαριτωμένο ἐκκλησάκι τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου. Αὐτό πού τελευταίως φιλοξενεῖ τή νέα, μικρή ἀλλά ἰδιαίτερα ζωντανή καί ἐνθουσιώδη ἐνορία πιστῶν τῆς Μητροπόλεως Κορινθίας, ἡ ὁποία ἀκολουθεῖ τή γνήσια ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστική Παράδοση.

Πρωτοαντικρύσαμε πάνω στήν περίφραξη τήν Ἑλληνική Σημαία νά κυματίζει ἀπό τό βραδυνό ἀεράκι καί νά μᾶς καλωσορίζει μέ τόν χαρακτηριστικό ἦχο τοῦ κυματισμοῦ της. Προχωρήσαμε καί ἀνεβήκαμε τά τρία σκαλοπάτια γιά τό προαύλιο τοῦ Ναοῦ. Ἡ θύρα τοῦ Ναοῦ ἀνοικτή μᾶς προσκαλοῦσε. Χωρίς τίς περιττές φωταγωγίες τοῦ τεχνητοῦ φωτισμοῦ, τό ἐκκλησάκι ἔλαμπε μυσταγωγικά ἀπό τό κατανυκτικό φῶς τῶν καντηλιῶν καί τῶν λίγων κεριῶν στά μανουάλια μπροστά στό ἱερό τέμπλο.

Στό προσκυνητάρι ἦταν ἀρχικά τοποθετημένη ἡ εἰκόνα τοῦ "οἰκοδεσπότη" Ἁγίου Νεκταρίου, ἐνῶ διακρινόταν ὁ στολισμός πού ἤδη κάποια ψυχή μέ εὐλάβεια εἶχε φτιάξει στήν εἰκόνα τῆς Παναγίας τοῦ Τέμπλου.  Οἱ ψάλτες (οἱ εὐλαβέστατοι νεαροί ἀδ. Γεώργιος καί ἀδ. Εὐάγγελος πού ἀνταποκρίθηκαν μέ ζῆλο στήν ἐνοριακή πρόσκληση γιά τήν τέλεση τῆς Ἀγρυπνίας) πῆραν τή θέση τους καί ὁ ἀγαπητός καί ἐκλεκτός ἐφημερεύων π. Νικόλαος ἔβαλε "Εὐλογητός"!

Κατά τήν τάξη τῶν Ἀγρυπνιῶν, προηγήθηκε τό Ἀπόδειπνο, στή λήξη τοῦ ὁποίου ἐψάλη ὁ γνωστός ὕμνος "Ἁγνή Παρθένε" πρός τήν Παναγία μας, τόν ὁποῖο συνέθεσε ὁ Ἅγιος Νεκτάριος καί ἀκολούθησε ὁ Ἑσπερινός, μετά Λιτῆς καί Ἀρτοκλασίας. Ὅλα αὐτά μέσα στή σιγαλιά τῆς ὄμορφης νύκτας, κάτω ἀπό τό καθαρό φῶς τῆς πανσελήνου, ἔξω στό γραφικό προαύλιο τοῦ Ναοῦ.

Στή μελωδικότητα τῆς Ἀκολουθίας, λίγο πρίν τόν Ἑξάψαλμο, παρεμβλήθηκε σύντομο κήρυγμα ἀφιερωμένο στόν ἑορταζόμενο πρίγκηπα τῶν Νεομαρτύρων, Ἅγιο Ἱερομάρτυρα καί Ἰσαπόστολο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό, ὑπό τοῦ ἐλλ. κ. Δημητρίου Κάτσουρα, θεολόγου.

Ἡ ὑπόλοιπη Ἀκολουθία συνεχίσθηκε στό ἐσωτερικό τοῦ Ναοῦ. Οἱ ἱεροψάλτες ἀπέδωσαν μέ ὅλη τή δύναμή τους τά ψαλλόμενα, δίνοντας τήν αἴσθηση συμμετοχῆς σέ πραγματική πνευματική πανδαισία. Δέν ἦταν δέ λίγες οἱ στιγμές καί ἰδιαιτέρως κατά τή διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας, ὅπου οἱ πιστοί συνόδευαν τούς ἐκπροσώπους τους, σιγοψάλλοντας καί οἱ ἴδιοι.

Ὁ μοναδικός ἡλεκτρικός φωτισμός στό ἐξωτερικό μέρος τοῦ Ναοῦ (στό προαύλειό του) ἄνοιξε μόνο μετά τήν Ἀπόλυση ( γύρω στίς 3 π. μ.), προκειμένου μετά καί τή διανομή τοῦ Ἀντιδώρου οἱ εὐλεβέστατοι πιστοί νά ἐξέλθουν καί νά λάβουν τόν Ἄρτο ἐκ τῆς Ἀρτοκλασίας καί ἀπό ἕνα κομμάτι ἀπό τό πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου προσφερθέν καί εὐλογηθέν γλύκισμα.

Ἐκεῖ, πρίν καληνυκτισθοῦν μεταξύ των, ἄφησαν νά βγεῖ ἀπό τήν καρδιά τους καί νά ἐκφρασθεῖ ἡ χαρά ἐκ τῆς συμμετοχῆς στή μοναδική ἀσκητική πνευματική ἐμπειρία τῆς Ἀγρυπνίας καί μάλιστα πρός τιμήν ἑνός Ἁγίου στόν ὁποῖο ἰδιαιτέρως ἐμεῖς, οἱ Ἕλληνες  ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ὀφείλουμε τόσα πολλά! "Πάντα τέτοια", "Νά ἐπαναληφθεῖ", "Ἦταν θαυμάσια ἐμπειρία", σχολίασαν ἀρκετοί!

Ἐξυπακούεται, λοιπόν, ὅτι θά ἐπαναληφθεῖ στήν πρώτη εὐκαιρία, πρός δόξαν Θεοῦ καί ὠφέλεια πνευματική, ἐφ' ὅσον ὑπάρχουν τόσοι πιστοί, μεταξύ τῶν ὁποίων καί ἀρκετοί νέοι, πρόθυμοι νά ἀγρυπνοῦν καί νά προσεύχονται ὑπέρ ὅλου τοῦ κόσμου. Γιά τά γνωστά ἰδιαίτερα αἰτήματα αὐτῆς τῆς Ἀγρυπνίας (ὑπέρ ὑγείας καί ἐνισχύσεως τοῦ πολυσέβαστου Γέροντος Ἐπισκοπου Παχωμίου καί τῆς ἀγαπητῆς Ἀδελφότητος τῆς Ἱ. Μονῆς Ἁγίας Τριάδος Ἑξαμιλίων Κορινθίας) ἐλπίζουμε στίς πρεσβεῖες τοῦ μεγάλου καί θαυματουργοῦ  Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ νά εἰσακουσθοῦν.

Κατά ἀγαθή συγκυρία ἡ λιτανευθεῖσα εἰκόνα τοῦ Ἁγίου, εὐρισκομένη στό Ναό, εἶναι ἔργο τῆς Ἀδελφότητος τῆς Μονῆς Ἁγ. Τριάδος Ἑξαμιλίων. Καλή φώτιση, λοιπόν, σέ ὅλους καί καλή δύναμη σέ ὅσους ἀγωνίζονται γιά τήν ἁγία Πίστη καί τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί γιά τήν εὐλογημένη μας Πατρίδα.
Ἀκολουθεῖ σχετικό φωτογραφικό ρεπορτάζ:

ΑΓΡΥΠΝΙΑ

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ

24/8/2017 (ΕΚ. ΗΜ. )

ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ : "Δύο εἶναι οἱ ἀντίχριστοι. Ὁ ἕνας εἶναι ὁ Πάπας, ὁ ἄλλος εἶναι αὐτός πού εἶναι πάνω στό κεφάλι μας." (σημ.: ἐννοώντας τούς Τούρκους κατακτητές).

Εἰς τιμήν καί μνήμην τοῦ κορυφαίου τῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων

Ἀγρυπνία στό ἐκκλησάκι μας

(Ἁγ. Νεκταρίου Ξυλοκέριζας, Κορινθίας)

γιά τήν ἑορτή τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ

τοῦ Αἰτωλοῦ

Μεθαύριο Τρίτη βράδυ πρός Τετάρτη (6 Σεπτεμβρίου μέ τό πολιτικό ἡμερολόγιο / 24η Αὐγούστου μέ τό ἐκκλησιαστικό, 2017) θά τελεσθεῖ Ἱερά Ἀγρυπνία γιά τήν ἑορτή τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, τοῦ Νεομάρτυρος καί Ἰσαποστόλου, στό ἐκκλησάκι τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου στήν Ξυλοκέριζα Κορινθίας (Σημειωτέον ὅτι ἡ περιοχή ὅπου βρίσκεται τό ἐκκλησάκι μας ὀνομάζεται "οἰκισμός Ἁγ. Κοσμᾶ Αἰτωλοῦ").

Ἡ Ἀγρυπνία τελεῖται μέ τήν εὐλογία τοῦ Τοποτηρητοῦ Ἐπισκόπου μας, κατόπιν ἐπιθυμίας τῶν ἐνοριτῶν προκειμένου ἀφ' ἑνός μέν νά τιμηθεῖ ὁ μεγάλος αὐτός Ἅγιος, στόν ὁποῖο ὀφείλομε πολλά ὡς ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἀλλά καί ὡς Ἕλληνες, ἀφ' ἑτέτου δέ νά γίνει ἐκτενής προσευχή τῆς Ἐκκλησίας ὑπέρ ὑγείας καί ἐνισχύσεως τοῦ πολιοῦ Γέροντος Ἐπισκόπου Παχωμίου, καθώς καί τῆς Καθηγουμένης καί ὅλης τῆς ἱ. Ἀδελφότητος τῆς Ἱ. Μονῆς Ἁγ. Τριάδος Ἑξαμιλίων Κορινθίας.

Προσκαλοῦνται οἱ δυνάμενοι καί φιλομάρτυρες νά προσέλθουν γιά νά προσευχηθοῦμε κατά τά ἀνωτέρω, νά λειτουργηθοῦμε καί νά λάβουμε τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τήν εὐλογία τοῦ Ἁγίου.

Ἡ Ἀγρυπνία θά ξεκινήσει στίς 10 μ.μ. καί θά ὁλοκληρωθεῖ γύρω στίς 2:30 π.μ.

Μετά τήν ἀπόλυση ὅσοι δέν διαθέτουν δικό τους μεταφορικό μέσο θά ἐξυπηρετηθοῦν ἀπό ἀδελφούς γιά τήν ἐπιστροφή τους στίς οἰκίες τους.

Ἡ διαβόητη Ἐγκύκλιος τοῦ 1920 ἀποτελεῖ τόν Καταστατικό Χάρτη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

ὑπό Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου

● Ἐξ ἀφορμῆς τῆς ἀσχολιάστου δημοσιεύσεως τῆς Συνοδικῆς "Ἐγκυκλίου τοῦ 1920" (Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως) σέ κάποιο ἱστολόγιο

Ἡ διαβόητη Ἐγκύκλιος τοῦ 1920 ἀποτελεῖ τόν Καταστατικό Χάρτη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Δέν εἶναι τυχαῖο τό γεγονός ὅτι ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος τήν ἐμνημόνευσε ρητῶς καί ἐπαινετικῶς ὡς τέτοια κατά τήν Προεδρία του (ἐναρκτήρια καί καταληκτήρια προσφώνησή του) στή λεγομένη Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο τῆς Κρήτης (Ἰούνιος 2016). Καί μόνον ἐξ αὐτοῦ τοῦ γεγονότος δηλώνεται καί ἐπιβεβαιώνεται ὅτι τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως ἤδη ἀπό τίς ἀρχές τοῦ 20ου αἰῶνος εἶναι ὑποτεταγμένο στήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τήν ὁποία προωθεῖ ἔκτοτε διαρκῶς καί σταθερῶς. Ἡ σύγκληση τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης εἶναι ὁ πρῶτος ἐπίσημος "πανορθόδοξος" καρπός τοῦ σαπροῦ δένδρου τῆς ἀντορθοδόξου Ἐγκυκλίου τοῦ 1920. Ἐάν ὑπῆρχε ἐγρήγορση τῆς ἐκκλησιαστικῆς συνειδήσεως καί ὑγιές ἐκκλησιαστικό φρόνημα θά ἔπρεπε ἀπό τοῦ 1920 νά εἶχον ἐξαιτίας καί μόνης αὐτῆς τῆς Ἐγκυκλίου (διά τῆς ὁποίας γιά πρώτη φορά ἀπροκαλύπτως διά Συνοδικῆς Ἐγκυκλίου κηρύττεται ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μέ τήν ὁμολογία-ἀναγνώριση ὅλων τῶν αἱρέσεων ὡς "Ἐκκλησιῶν τοῦ Χριστοῦ"!!!) ἀποτειχισθεῖ ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι ἀπό τό οἰκουμενιστικό πλέον Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως. Δυστυχῶς, αὐτό γιά μία σειρά λόγων δέν ἔγινε. Ἡ δευτέρα μεγάλη εὐκαιρία ἐδόθη στούς ὀρθοδόξους μέ τήν ἐφαρμογή τοῦ πρώτου βήματος τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, κατά τά ὑπό τῆς ἐν λόγῳ Ἐγκυκλίου προβλεπόμενα καί τίς ἀποφάσεις τοῦ ληστρικοῦ ψευδο-πανορθοδόξου Συνεδρίου τοῦ 1923, πού ἦτο ἡ ἐπιβολή τῆς Καινοτομίας τοῦ νέου ἡμερολογίου πρός ταυτόχρονον ἑορτασμόν μετά τῶν Παπικῶν. Kαί αὐτή ἡ εὐκαιρία, δυστυχῶς, ἐχάθη γιά τήν μεγάλη πλειοψηφία τοῦ ἀνυποψιάστου ἀλλά καί ἀδιαφόρου ὀρθοδόξου λαοῦ. Ἀποτέλεσμα αὐτῶν τῶν δύο μεγάλων ἐπιτευγμάτων τῆς ἀποστασίας ἦτο ὁ κατήφορος ἔκτοτε νά μήν ἔχει τέλος. Εἶχε ὅμως ἀποκορύφωμα ἡ ἀποστασία καί αὐτή ἀναμφισβητήτως εἶναι - παρά τό γεγονός ὅτι ἐν τῶ μεταξύ συνέβησαν τέρατα καί σημεῖα ὡς πρός τήν ἄρνηση καί ἐγκατάλειψη τῆς ἅπαξ Παραδοθείσης Πίστως, ὅπως ἡ ἄρση τῆς ἀκοινωνησίας μέ τούς Παπικούς τό 1965 ἤ ὅπως κατ' εὐφημισμόν παρουσιάσθηκε ἡ ἄρση τῶν ἀναθεμάτων - ἡ "Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος" τῆς Κρήτης! Ἐάν καί αὐτή ὡς ἀποκορύφωμα τῆς ἀποστασίας μέ τή φιλότιμη προσπάθεια τῶν κατεχόντων θέσεις κλειδιά Οἰκουμενιστῶν Ἱεραρχῶν ἀμνηστευθεῖ (βλέπε τίς φρικτές ἀπό ὀρθοδόξου θεολογικῆς ἀπόψεως πρόσφατες ἐργασίες δύο Καθηγητῶν τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, τῶν Μεσσηνίας Χρυσοστόμου καί Ἀβύδου Κυρίλλου, οἱ ὁποῖοι ἀνερυθριάστως καί ἀθεολογήτως πλήν δικολαβικῶς καί παραπλανητικῶς ἐπιχειροῦν τήν "ἀθώωση" τῆς πονηρᾶς καί ληστρικῆς συνόδου τοῦ Κολυμπαρίου) ΤΟΤΕ ὁ Οἰκουμενισμός θά ἔχει κατορθώσει καίριο πλήγμα σέ ὅ,τι ἀπέμεινε νά ἀντιστέκεται στήν προέλασή του! Λίγοι ἔχουν ἐντοπίσει ἐπί τῆς οὐσίας τήν πονηρία τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης. Ἀκόμη κι ἄν ὅλες οἱ ἀποφάσεις της ἦταν τυπικῶς "μετρημένες"  καί "ὀρθόδοξες", ἡ σύνοδος αὐτή ἔπρεπε καί πρέπει, ὄχι ὅπως ἐσφαλμένως ὐποστηρίζεται νά διορθωθεῖ ἀπό μία νεώτερή της, ὅπερ ἄτοπο, ἀλλά, νά ἀποκηρυχθεῖ καί ἀναθεματισθεῖ κρινομένη βάσει τῶν ὅσων ὁ Προεδρεύων αὐτῆς Οἰκουμενικός Πατριάρχης καί θιασώτης, κατά ὁμολογία του, τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἐδήλωσε κατά τήν ἐναρκτήρια καί καταληκτήρια ὁμιλία του εἰς αὐτήν! Ἐπιπροσθέτως τά Πρακτικά τῆς ἐν λόγω συνόδου, τά ὁποῖα δέν πρόκειται ποτέ νά δοθοῦν ὡς ἔχουν στή δημοσιότητα, ἀποκαλύπτουν τήν μειοδοσία Ὀρθοδοξίας ἐκ μέρους τῆς πλειοψηφίας τῶν συμμετεχόντων καί πάντως τῶν μόνων ἐχόντων φῆφον εἰς αὐτήν Προκαθημένων τῶν συμμετεχουσῶν 10 ἐπισήμων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Τά πράγματα διά τούς ἔχοντας καθαρόν νοῦν καί πολύ περισσότερον νοῦν Χριστοῦ εἶναι ἁπλά καί καθαρά. Ἡ Ὀρθοδοξία ἔχει προδοθεῖ πλέον ὁριστικῶς καί ἀπομένει ἡ διευθέτηση τῆς ἐγκαθιδρύσεως τῆς νέας Πίστεως μιᾶς νέας "Ἐκκλησίας" στίς μάζες. Πολλοί ὄντως Ἅγιοι Πατέρες (οἱ περισσότεροι ζήσαντες τή φρίκη, καί τίς διώξεις τῶν ἀθεϊστικῶν καθεστώτων στήν Ἀνατολή) ἔχουν μιλήσει μέ δραματικούς τόνους ἀπό δεκαετιῶν γι' αὐτά, ἀλλά ἐμεῖς συσχηματισμένοι τῶ κόσμω δέν διαθέτομε δυστυχῶς ὦτα ἀκούειν, ὅπως ἐτόνιζε στό κήρυγμά του ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός! Ὁ Μυθριδατισμός τῆς μεθοδευμένης ἀμβλύνσεως τῶν ὀρθοδόξων κριτηρίων καί τῆς εὐσεβιστικῆς τοποθετήσεως ἔναντι τῆς συγχρόνου ἀποστασίας καί προδοσίας τῆς Πίστεως τῶν Πατέρων μας, δῆθεν χάριν ταπεινώσεως καί ὑπακοῆς στήν Ἐκκλησία, παρότι " Πίστις τό κινδυνευόμενον" , ἔχει διαβρώσει τά πάντα. Μά, δέν ἐννοοῦμε ὅτι Ἐκκλησία ἄνευ Ἀληθείας, εἶναι Ἐκκλησία ἄνευ Χριστοῦ, ἀφοῦ ὁ Χριστός εἶναι ἡ Ἀλήθεια; Εἶναι δέ προφανές ὅτι οἱ ἐχθροί τῆς ἀληθείας ἐπιδιώκουν τήν κατάργησή της διά τῆς λήθης μας, ἡ ὁποία ἀκυρώνει τήν ἀ-λήθεια (α στερητικό καί λήθη). Ἄς ἐνισχύσωμε, λοιπόν, τή μνήμη μας ὁμολογοῦντες ὅσα οἱ Πατέρες ἐδίδαξαν καί οἱ Σύνοδοι τῶν Ἁγίων ἐδογμάτισαν καί ἡ Ἐκκλησία παρέλαβε! Ὁ Οἰκουμενισμός ἐπιδιώκει τή λήθη, ἐνάντια στή μνήμη τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν Ἁγίων Της. Ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι ἀντίχριστος διότι εἶναι Ἐκκλησιοκτόνος! Ἐπιδιώκει μεθοδικά καί σταδιακά τήν κατάργηση καί ἐξαφάνιση τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἐκκλησίας, μέ τήν ὑποκατάστασή του ἀπό τό "σῶμα" τοῦ Ἀντιχρίστου, τό συνονθύλευμα ὅλων τῶν συνεργαζομένων αἱρέσεων καί ἐν συνεχεία ὅλων τῶν Θρησκειῶν!

Ἱστολόγιο "ΑΚΤΙΝΕΣ"

1 σχόλιο:

 Ανώνυμος είπε...

Πολύ εύστοχο κείμενο!

Όσο μένουμε στις πλάνες που δυστυχώς προάγουν και οι δεσποτάδες μας, συνηθίζουμε..

Θα καταντήσουμε (Θεός φυλάξει) να μας “κοινωνούν” χαπάκια και να θεωρούμε πως όλα βαίνουν καλώς...

27 Αυγούστου 2017 - 8:22 μ.μ.

Η ΔΙΑΒΟΗΤΟΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ 1920

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

ΤΗΣ "ΣΥΝΟΔΟΥ" ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ (ΙΟΥΝΙΟΣ 2016)

ΑΞΙΖΕΙ, ΥΠΟ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑΝ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ, ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΘΕΙ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ!

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ

 ΔΙΑ ΤΑ "ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΤΩΝ ΣΟΦΩΝ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ"

ΕΙΣ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΣΑΦΩΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΙ ΟΙ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΙ ΤΩΝ! ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΟΛΑ ΕΧΟΥΝ ΥΛΟΠΟΙΗΘΕΙ Τῌ ΑΝΟΧΗ ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΤΩΝ ΛΕΓΟΜΕΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΟΙΜΕΝΩΝ ΚΑΙ Τῌ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΝΥΠΟΨΙΑΣΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ!

Διάγγελμα Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου περί Οἰκουμενικῆς κινήσεως -Ἰανουάριος 1920

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ

ΠΡΟΣ ΤΑΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 1920   - [ΠΕΡΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΕΩΣ]

«Ἐκ καθαρᾶς καρδίας ἀλλήλους ἀγαπήσατε ἐκτενῶς» (Α΄ Πέτρ. 1,22).

Ἡ καθ’ ἡμᾶς Ἐκκλησία φρονοῦσα ὅτι ἡ τῶν διαφόρων Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν προσέγγισις πρὸς ἀλλήλας καὶ κοινωνία οὐκ ἀποκλείεται ὑπὸ τῶν ὑφισταμένων μεταξὺ αὐτῶν δογματικῶν διαφορῶν καὶ ὅτι τοιαύτη τις προσέγγισις τὰ μάλα ἐστὶν εὐκταία καὶ ἀναγκαία καὶ πολλαχῶς χρήσιμος εἴς τε τὸ καλῶς ἐννοούμενον συμφέρον ἑκάστης τῶν ἐπὶ μέρους Ἐκκλησιῶν καὶ τοῦ ὅλου χριστιανικοῦ σώματος καὶ εἰς παρασκευὴν καὶ διευκόλυνσιν τῆς πλήρους ποτέ, σὺν Θεῷ, καὶ εὐλογημένης ἑνώσεως, ἔκρινε τὸν παρόντα καιρὸν τὰ μάλιστα πρόσφορον πρὸς ἀνακίνησιν καὶ ἀπὸ κοινοῦ μελέτην τοῦ σπουδαίου τούτου ζητήματος. Εἰ γὰρ καὶ ἐν τούτῳ ἐνδέχεται ἵνα προκύψωσι καὶ παρεμβληθῶσιν αἱ ἀπὸ τῶν παλαιῶν προλήψεων καὶ ἕξεων ἢ καὶ ἐξ ἀξιώσεων δυσχέρειαι, αἱ τοσάκις τέως τὸ ἔργον τῆς ἑνώσεως ματαιώσασαι, ὅμως κατὰ τὴν γνώμην ἡμῶν, περὶ ἁπλῆς τὸ κατ’ ἀρχὰς προκειμένου συναφείας καὶ προσεγγίσεως, αἱ δυσχέρειαι αὖται ἔσονται πάντως ἧττον σπουδαῖαι, ἀγαθῆς δὲ ὑπαρχούσης θελήσεως καὶ διαθέσεως οὔτε δύνανται, οὔτε ὀφείλουσι κώλυμα ἀποτέλεσαι ἀκαταγώνιστον καὶ ἀνυπέρβλητον.

Ὅθεν τὸ πρᾶγμα ἡμεῖς γε καὶ κατορθωτὸν καὶ εἴπερ ποτὲ εὔκαιρον ἐπὶ τῇ συντελεσθείσῃ νῦν ἐπ’ αἰσίοις συμπήξει τῆς κοινωνίας τῶν Ἐθνῶν ὑπολαμβάνοντες, προαγόμεθα θαῤῥούντως ἐκθεῖναι ἐνταῦθα ἐν ὀλίγοις τὰς σκέψεις καὶ τὴν γνώμην ἡμῶν περὶ τοῦ τρόπου, καθ’ ὅν τὴν προσέγγισιν ταύτην καὶ συνάφειαν ἐννοοῦμεν καὶ δυνατὴν ὑπολαμβάνομεν, μετὰ πόθου ἐκζητοῦντες καὶ ἀπεκδεχόμενοι τὴν κρίσιν καὶ τὴν γνώμην καὶ τῶν λοιπῶν τῶν τε κατὰ τὴν Ἀνατολὴν ἀδελφῶν καὶ τῶν ἐν τῇ Δύσει καὶ ἁπανταχοῦ σεβασμίων Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν.

Νομίζομεν τοίνυν ἡμεῖς, ὅτι δύο τάδε τὰ μέγιστα εἰς τὴν ἐπίτευξιν τῆς τοιαύτης ἐφέτης καὶ ὠφελίμου προσεγγίσεως συντελέσαι καὶ ταύτην κατεργάσασθαι καὶ ἔκδηλουν δύνανται.

Καὶ πρῶτον ἀναγκαίαν καὶ ἀπαραίτητον ὑπολαμβάνομεν τὴν ἄρσιν καὶ ἀπομάκρυνσιν πάσης ἀμοιβαίας δυσπιστίας καὶ δυσφορίας μεταξὺ τῶν διαφόρων Ἐκκλησιῶν, προκαλουμένης ἐκ τῆς παρὰ τίσιν ἐξ αὐτῶν παρατηρουμένης τάσεως εἰς τὸ σαγηνεῦσαι καὶ προσηλυτίσαι ἄλλων ὁμολογιῶν ὀπαδούς. Οὐδεὶς γὰρ ἀγνοεῖ τὶ καὶ σήμερον συμβαίνει δυστυχῶς πολλαχοῦ, ἐπὶ διασπάσει τῆς ἐσωτερικῆς εἰρήνης τῶν Ἐκκλησιῶν, ἰδίᾳ τῶν ἐν Ἀνατολῇ, νέων οὕτω θλίψεων καὶ δοκιμασιῶν παρ’ αὐτῶν τῶν ὁμοθρήσκων ἐπιφερομένων αὐταῖς, καὶ οἵαν μεγάλην, ἀντὶ τοῦ μηδαμινοῦ ἀποτελέσματος προκαλεῖ ἀπέχθειαν καὶ ὀξύτητα ἀντιθέσεως ἡ τάσις αὕτη τινῶν εἰς τὸ προσηλυτίζειν καὶ σαγηνεύειν τοὺς ὀπαδοὺς τῶν ἄλλων χριστιανικῶν ὁμολογιῶν.

Οὕτω δὲ τῆς εἰλικρινείας καὶ τῆς ἐμπιστοσύνης πρὸ παντὸς ἀποκαθισταμένης μεταξὺ τῶν Ἐκκλησιῶν, νομίζομεν δεύτερον ὅτι ἐπιβάλλεται ἵνα ἀναζωπυρωθῇ καὶ ἐνισχυθῇ πρὸ παντὸς ἡ ἀγάπη μεταξὺ τῶν Ἐκκλησιῶν, μὴ λογιζομένων ἀλλήλας ὡς ξένας καὶ ἀλλοτρίας, ἀλλ’ ὡς συγγενεῖς καὶ οἰκείας ἐν Χριστῷ καὶ «συγκληρονόμους καὶ συσσώμους τῆς ἐπαγγελίας τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ» (Ἐφεσ. 3,6). Ὑπὸ τῆς ἀγάπης γὰρ ἐμπνεόμεναι αἱ διάφοροι Ἐκκλησίαι καὶ ταύτην προτάσσουσαι ἐν ταῖς περὶ τῶν ἄλλων κρίσεσιν καὶ ταῖς πρὸς αὐτὰς σχέσεσι, τὴν μὲν διάστασιν ἀντὶ τοῦ ἐπεκτείνειν καὶ αὐξάνειν ὡς οἶόν τε συντομεῦσαι καὶ σμικρῦναι δυνήσονται, διὰ τῆς διεγέρσεως δὲ τακτικοῦ φιλαδέλφου ἐνδιαφέροντος περὶ τῆς καταστάσεως, τῆς εὐσταθείας καὶ τῆς εὐεξίας τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν, διὰ τῆς σπουδῆς εἰς τὸ παρακολουθεῖν τοῖς παρ’ αὐταῖς συμβαίνουσι καὶ ἀκριβέστερον γνωρίζειν τὸ κατ’ αὐτὰς καὶ διὰ τῆς προθυμίας εἰς τὸ τείνειν ἑκάστοτε ἀμοιβαίως χεῖρα βοηθείας καὶ ἀντιλήψεως πολλὰ τὰ ἀγαθὰ εἰς δόξαν καὶ εἰς ὄφελος ἑαυτῶν τε καὶ τοῦ χριστιανικοῦ σώματος ἐπιτελέσουσι καὶ κατορθώσουσι.

Δύναται δὲ ἡ φιλία αὕτη καὶ ἀγαθόφρων πρὸς ἀλλήλους διάθεσις ἐκφαίνεσθαι καὶ τεκμηριοῦσθαι εἰδικώτερον, κατὰ τὴν γνώμην ἡμῶν, ὡς ἑξῆς: α΄) διὰ τῆς παραδοχῆς ἑνιαίου ἡμερολογίου πρὸς ταυτόχρονον ἑορτασμὸν τῶν μεγάλων χριστιανικῶν ἑορτῶν ὑπὸ πασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν, β΄) διὰ τῆς ἀνταλλαγῆς ἀδελφικῶν γραμμάτων κατὰ τὰς μεγάλας τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἐνιαυτοῦ ἑορτάς, ἐν αἷς εἴθισται, καὶ ἐν ἄλλαις ἐκτάκτοις περιστάσεσι, γ΄) διὰ τῆς οἰκειοτέρας συσχετίσεως τῶν ἑκασταχοῦ εὑρισκομένων ἀντιπροσώπων τῶν διαφόρων Ἐκκλησιῶν, δ΄) διὰ τῆς ἐπικοινωνίας τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν καὶ τῶν ἀντιπροσώπων τῆς Θεολογικῆς Ἐπιστήμης καὶ διὰ τῆς ἀνταλλαγῆς τῶν ἐν ἑκάστῃ Ἐκκλησίᾳ ἐκδιδομένων θεολογικῶν καὶ ἐκκλησιαστικῶν περιοδικῶν καὶ συγγραμμάτων, ε΄) διὰ ἀποστολῆς νέων χάριν σπουδῶν ἀπὸ τῆς μιᾶς εἰς τὰς σχολὰς τῆς ἄλλης Ἐκκλησίας, στ΄) διὰ τῆς συγκροτήσεως παγχριστιανικῶν συνεδρίων πρὸς ἐξέτασιν ζητημάτων κοίνου πάσαις ταῖς Ἐκκλησίαις ἐνδιαφέροντος, ζ΄) διὰ τῆς ἀπαθοῦς καὶ ἐπὶ τὸ ἱστορικώτερον ἐξετάσεως τῶν δογματικῶν διαφορῶν ἀπὸ τῆς ἕδρας καὶ ἐν ταῖς συγγραφαῖς, η΄) διὰ τοῦ ἀμοιβαίου σεβασμοῦ τῶν κρατούντων ἐν ταῖς διαφόροις Ἐκκλησίαις ἠθῶν καὶ ἐθίμων, θ΄) διὰ τῆς παροχῆς ἀμοιβαίως εὐκτήριων οἴκων καὶ κοιμητηρίων διὰ τὰς κηδείας καὶ τὴν ταφὴν τῶν ἐν τῇ ξένῃ ἀποθνησκόντων ὀπαδῶν τῶν ἑτέρων ὁμολογιῶν, ι΄) διὰ τοῦ διακανονισμοῦ μεταξὺ τῶν διαφόρων ὁμολογιῶν τοῦ ζητήματος τῶν μικτῶν γάμων, ια΄) διὰ τῆς πρόφρονος τέλος ἀμοιβαίας ὑποστηρίξεως τῶν Ἐκκλησιῶν ἐν τοῖς ἔργοις τῆς θρησκευτικῆς ἐπιῤῥώσεως, τῆς φιλανθρωπίας καὶ τοῖς παραπλησίοις.

Ἔσται δὲ ἡ ἀνύποπτος καὶ ζωηρότερα αὕτη τῶν Ἐκκλησιῶν πρὸς ἀλλήλας συνάφεια καὶ ἄλλως ὑπὲρ τοῦ ὅλου τῆς Ἐκκλησίας σώματος χρήσιμος καὶ ὠφέλιμος, ὅτι παντοῖοι κίνδυνοι οὐχὶ ἤδη ταύτῃ ἢ ἐκείνῃ τῶν ἐπὶ μέρους Ἐκκλησιῶν, ἀλλὰ τῇ ὁλότητι αὐτῶν ἐπαπειλοῦσιν, ὡς αὐταῖς ταῖς βάσεσι τῆς χριστιανικῆς πίστεως καὶ αὐτῇ τῇ συστάσει τῆς κατὰ Χριστὸν ζωῆς καὶ κοινωνίας ἀντιφερόμενοι. Ὁ γὰρ ἄρτι λήξας φοβερὸς παγκόσμιος πόλεμος, ὡς ἐτεκμηρίωσε πλεῖστα τὰ ἐν τῷ βίῳ τῶν χριστιανικῶν λαῶν νοσηρὰ καὶ ἀπεκάλυψε μεγάλην πολλάκις ἔλλειψιν σεβασμοῦ καὶ πρὸς αὐτὰ ἔτι τὰ στοιχεῖα τοῦ δικαίου καὶ τῆς φιλανθρωπίας, οὕτως ἐδείνωσε μὲν τὰς ὑπαρχούσας, ἠνέῳξε δὲ καὶ ἄλλας νέας πληγὰς πρακτικωτέρας, ὡς εἰπεῖν, φύσεως, καθ’ ὧν πολλὴ εἰκότως ἀπαιτεῖται προσοχὴ καὶ μέριμνα ἀπὸ μέρους πασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν. Ὁ δὲ ὁσημέραι εὐρύτερας διαστάσεις λαμβάνων ἀλκοολισμός, ἡ ὑπὸ τὴν σημαίαν τῆς ἐξωραΐσεως τοῦ βίου καὶ τῆς ἀπολαύσεως τῆς ζωῆς θριαμβεύουσα περιττὴ πολυτέλεια, ἡ ὑπὸ τὸ κάλυμμα τῆς ἐλευθερίας καὶ χειραφετήσεως τῆς σαρκὸς μόλις συγκαλυπτομένη φιληδονία καὶ ἡδυπάθεια, ἡ ὑπὸ τὸ εὔσχημον ὄνομα τῆς ἀναπτύξεως τῆς φιλοκαλίας καὶ τῆς καλλιέργειας τῶν ὡραίων τεχνῶν ἀκολασταίνουσα ἀσχημοσύνη ἐν τῇ φιλολογίᾳ, τῇ ζωγραφικῇ, τῷ θεάτρῳ ἢ καὶ τῇ μουσικῇ, ἡ θεοποίησις τοῦ πλούτου καὶ ἡ περιφρόνησις τῶν ὑψηλότερων ἰδεωδῶν, ταῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα, ἐπιφόβους καὶ ταῦτα δημιουργοῦντα κινδύνους τῇ συστάσει τῶν χριστιανικῶν κοινωνιῶν, εὔκαιρα ἀποτελοῦσι ζητήματα δεκτικὰ καὶ χρήζοντα τῆς ἀπὸ κοίνου μελέτης καὶ συνεργασίας τῶν Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν.

Οὐδὲ ὀφείλουσι τέλος αἱ τῳ ἁγίῳ ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ κομῶσαι Ἐκκλησίαι Αὐτοῦ ἀμνημονεῖν καὶ ἀμελεῖν ἐπὶ πλέον τῆς περὶ ἀγάπης μεγάλης καὶ καινῆς ἐντολῆς Αὐτοῦ καὶ ὑστερῆσαι σήμερον θλιβερῶς τῶν πολιτικῶν ἀρχῶν, αἵτινες τὸ πνεῦμα ἀκριβῶς τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῆς διδασκαλίας ἐφαρμόζουσαι τοῦ Χριστοῦ, συνέπηξαν ἤδη ἐπ’ αἰσίοις τὴν Κοινωνίαν λεγομένην τῶν Ἐθνῶν πρὸς ὑπεράσπισιν τοῦ δικαίου καὶ καλλιέργειαν τῆς ἀγάπης καὶ συμπνοίας μεταξὺ τῶν ἐθνῶν.

Διὰ ταῦτα πάντα, ἡμεῖς τε ποθοῦντες καὶ τὰς ἄλλας Ἐκκλησίας συμμεριζομένας νομίζοντες τὴν σκέψιν καὶ γνώμην ἡμῶν, κατὰ τὰ ἀνωτέρω, περὶ τῆς ἀνάγκης τῆς συμπήξεως τοιαύτης τινὸς τουλάχιστον τὸ κατ’ ἀρχὰς συναφείας καὶ κοινωνίας μεταξὺ τῶν Ἐκκλησιῶν, παρακαλοῦμεν ὅπως προφρόνως δηλωθῇ ἡμῖν ἀπαντητικῶς ὑφ’ ἑκάστης ἡ κρίσις καὶ γνώμη αὐτῆς, ἵνα οὕτω, καθοριζομένου ἀπὸ κοινῆς συγκαταθέσεως καὶ ἀποφάσεως τοῦ πράγματος, χωρήσωμεν ἀπὸ κοινοῦ ἀσφαλῶς εἰς τὴν ἐκτέλεσιν καὶ οὕτως «ἀληθεύοντες ἐν ἀγάπῃ αὐξήσωμεν εἰς αὐτὸν τὰ πάντα, ὅς ἐστιν ἡ κεφαλή, ὁ Χριστός. ἐξ οὖ πᾶν τὸ σῶμα συναρμολογούμενον καὶ συμβιβαζόμενον διὰ πάσης ἁφῆς τῆς ἐπιχορηγίας, κατ’ ἐνέργειαν ἐν μέτρῳ ἑνὸς ἑκάστου μέρους, τὴν αὔξησιν τοῦ σώματος ποιεῖται εἰς οἰκοδομὴν αὐτοῦ ἐν ἀγάπῃ» (Ἐφεσ. 4,15).

Ἐν τοῖς Πατριαρχείοις Κωνσταντινουπόλεως,

κατὰ μῆνα Ἰανουάριον τοῦ χιλιοστοῦ ἐννεακοσιοστοῦ εἰκοστοῦ

σωτηρίου ἔτους.

† Ὁ Τοποτηρητὴς

τοῦ Πατριαρχικοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου Κωνσταντινουπόλεως

Μητροπολίτης Προύσης Δωρόθεος.

† Ὁ Μητροπολίτης Καισαρείας Νικόλαος,

† Ὁ Μ. Κυζίκου Κωνσταντῖνος,

† Ὁ Μ. Ἀμασείας Γερμανός,

† Ὁ Μ. Πισσιδείας Γεράσιμος,

† Ὁ Μ. Ἀγκύρας Γερβάσιος,

† Ὁ Μ. Λίνου Ἰωακείμ,

† Ὁ Μ. Βιζύης Ἄνθιμος,

† Ὁ Μ. Σηλυβρίας Εὐγένιος,

† Ὁ Μ. Σαράντα Ἐκκλησιῶν Ἀγαθάγγελος,

† Ὁ Μ. Τυρολόης καὶ Σερεντίου Χρυσόστομος,

† Ὁ Μ. Δαρδανελλίων καὶ Λαμψάκου Εἰρηναῖος.

ΠΗΓΗ: Ἰω. Καρμίρη, Τά Δογματικά καί Συμβολικά Μνημεῖα τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, τ. ΙΙ, ἐν Ἀθήναις 1953 σ. 957-960. 

Ἀσπασμός κατά τήν Πατριαρχική Λειτουργία (στό "Ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους ἵνα ἐν ὁμονοίᾳ ὁμολογήσωμεν"!) στό Φανάρι κατά τήν ὁποία ὁ Πάπας ἀπαγγέλει τήν Κυριακή Προσευχή, τό "Πάτερ ἡμῶν...".

Ἡ προδοσία τοῦ Ἰησοῦ ἀπό τόν Ἰούδα μέ ἀσπασμό!