Ὑπάρχει καί αὐτή ἡ ἄποψη μέ τά ἐπιχειρήματά της

Νέος κορωνοϊός: Πανδημία ἤ ἀπάτη;

Γράφει ὁ Ἰωάννης Λαμπρόπουλος

Ελληνίδες και Έλληνες.

Με τα δημοσιεύματα που παρακολουθούμε την τελευταία εβδομάδα, είναι φανερό ότι γίνεται μία προσπάθεια σε παγκόσμιο επίπεδο, να τρομοκρατήσουν τον κόσμο με έναν άγνωστο όπως τον αναφέρουν «κοροναϊό».

Και φαίνεται αυτό, διότι είχαμε το πρώτο δημοσίευμα πριν από έξι μέρες στις 17 Ιανουαρίου και ανέφερε για δύο άτομα που πέθαναν στην Κίνα από μία ιογενή λοίμωξη του αναπνευστικού, και από τότε ξέσπασε μία εντελώς παράλογη και δυσανάλογη προς το γεγονός ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ τρομο-κατάσταση, με δύο δημοσιεύματα περίπου ανά ώρα να αναφέρονται στον «κορονοϊό», μέσα στην ροή των ειδήσεων που δίδεται από τα μεγάλα ειδησιογραφικά πρακτορεία.

Θα πρέπει να γνωρίζουμε, ότι οι καθημερινές ειδήσεις που δημοσιεύονται από όλα τα ΜΜΕ, έντυπα, τηλεοπτικά, ραδιοφωνικά, ηλεκτρονικά, προέρχονται από δύο ή τρεις βασικές πηγές που κάνουν την διανομή των ειδήσεων. Σε αυτή την ροή λοιπόν των ειδήσεων, δύο δημοσιεύματα ανά ώρα, αναφέρονται στον ΤΡΟΜΟ του άγνωστου «κορονοϊού».

Όλα ξεκίνησαν πριν έξι ημέρες όταν το πρώτο δημοσίευμα που δόθηκε σε παγκόσμια είδηση από το “Royter”στις 17 Ιανουαρίου έγραφε το εξής, που είναι για γέλια:

“Δεύτερο θάνατο, από ιογενή πνευμονία στην πόλη Βουχάν της κεντρικής Κίνας, προκάλεσε η επιδημία ενός μέχρι τώρα άγνωστου κοροναϊού, ανακοίνωσαν σήμερα οι τοπικές υγειονομικές αρχές”

Ακούστε τώρα γιατί όλη η πρόταση είναι για γέλια και δείχνει τους ΔΟΛΙΟΥΣ τρομο-στόχους που έχουν αυτοί που τα δημοσιεύουν. (με ιατρικά δεδομένα θα μιλήσουμε)

Αναφέρει καταρχήν δύο θανάτους από ιογενή πνευμονία, την αναφέρει ως ΕΠΙΔΗΜΙΑ και από ΑΓΝΩΣΤΟ κορονοϊό.

Οι άνθρωποι που πεθαίνουν από διάφορες ιογενής λοιμώξεις του αναπνευστικού (πνευμονίες) σε όλο τον κόσμο, είναι περίπου 1500 άνθρωποι ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ. Αυτό από επίσημα στατιστικά του Π.Ο.Υ. (παγκόσμιος οργανισμός υγείας). Αυτό συμβαίνει δεκαετίες και ποτέ κανείς δεν το είπε ούτε επιδημία, ούτε πανδημία ανεξάρτητα από το αν προέρχονται από κοινούς ιούς.

Πνευμονία. Αιτίες, συμπτώματα, πρόληψη, εναλλακτική αντιμετώπιση

Για να αναφέρεις την λέξη ΕΠΙΔΗΜΙΑ πρέπει οι θάνατοι στην περιοχή, να γίνουν πολύ περισσότεροι από τους συνηθισμένους και τους αναμενόμενους.

Αν δηλαδή σε ένα χωριό 100 κατοίκων πεθάνουν δύο άνθρωποι από μία ξαφνική πνευμονία, τότε είναι προς διερεύνηση, αλλά για να το πεις επιδημία, θα πρέπει να αρρωστήσουν από την ίδια ασθένεια και άλλοι.

Όταν όμως μιλάμε για την πόλη Β(Γ)ουχάν- της Κίνας, που είναι η πρωτεύουσα της επαρχίας Χουμπέι με διπλάσιο πληθυσμό από την Ελλάδα που πλησιάζει τα 20 εκατομμύρια, με περισσότερα από εκατό τεράστια Νοσοκομειακά συγκροτήματα, που σίγουρα πεθαίνουν καθημερινά από διάφορες ιογενής λοιμώξεις του αναπνευστικού περισσότεροι από 30 άνθρωποι, βάση πληθυσμού, το να αναφέρεις ΕΠΙΔΗΜΙΑ τους δύο θανάτους, είναι «ηλίου φαεινότερον» ότι ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΟΛΟΣ υπάρχει από πίσω.

Εδώ στην Ελλάδα πεθαίνουν χίλιοι άνθρωποι τον χρόνο από λοιμώξεις του αναπνευστικού, είτε ιογενής, είτε από γρίπη. Όλοι οι άνθρωποι όμως που πεθαίνουν στον κόσμο, έχουν ιστορικό με αναπνευστικά προβλήματα.

Κοινώς έχουν σακατεμένο ανοσοποιητικό: Τι αποδιοργανώνει και φθείρει το ανοσοποιητικό σύστημα

Για να αναφερθεί λοιπόν η λέξη «ΕΠΙΔΗΜΙΑ» και να κινητοποιηθεί μία χώρα σε ρυθμό «ΕΠΙΔΗΜΙΑΣ», πρέπει πρώτον, οι θάνατοι να γίνουν περισσότεροι από τους συνήθεις και αναμενόμενους. Και σας τα γράφω ακριβώς με τις ιατρικές ορολογίες. Οπότε είναι σίγουρο, πως δεν υπάρχει «επιδημία» από δύο θανάτους.

Επίσης τον χαρακτήρισαν και «άγνωστο κορονοϊό» γι’ αυτό και «τρελάθηκαν» οι γιατροί που το συζητάμε, που πρόλαβε η Ρωσία ΜΈΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ να φτιάξει και «ΕΜΒΟΛΙΟ». Παίζει και αυτό πολύ στις καθημερινές δημοσιεύσεις θα το δείτε.

Καταρχήν για τους ιούς δεν βγαίνουν εμβόλια, αλλά και να πούμε ότι φτιάχνουν, ότι τον έχουν απομονώσει, δεν έχει μεταλλαχτεί και έχουν κάνει επιτυχημένες εργαστηριακές μελέτες και κλινικές δοκιμές και εμβόλια με «νεκρούς ιούς», σε περισσότερους από 1000 ανθρώπους για να βγάλουν τα ποσοστά ασφαλείας και παρενεργειών, χρειάζονται από 2-4 χρόνια.

Τώρα πως τα έκαναν όλα αυτά σε μία εβδομάδα, ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του.

Εν τέλει πρέπει οι νεοταξίτες να μας περνάνε όλους για ηλίθιους. Μάλλον επειδή «κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια». Δεν εξηγείται αλλιώς.

Για μένα είναι ξεκάθαρο, ότι οδηγούν τον κόσμο προς έναν ταχύτατο ΜΑΖΙΚΟ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ με το σενάριο του ΤΡΟΜΟΥ της «επιδημίας» που θα την πουν και «πανδημία». Όπως έκαναν και το 2009 με το άλλο τότε καραγκιοζιλίκι της «πανδημίας» του Η1Ν1.

Θυμάστε τον τρόμο που σκόρπιζαν τα κανάλια και οι εφημερίδες ;;

Θυμάστε ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας είχε κηρύξει «ΠΑΝΔΗΜΙΑ»;;

Θυμάστε ότι οι γιατροί τότε αντέδρασαν σε εκείνο το «ταχύτατα» κατασκευασμένο εμβόλιο και αρνούνταν να το κάνουν;

Θυμάστε τελικά τι ανακοίνωσε ο Π.Ο.Υ. για την ….. «ΠΑΝΔΗΜΙΑ» του Η1Ν1;;;

«Στις 10 Αυγούστου του 2010, ο ΠΟΥ ανακοίνωσε πως ιός Η1Ν1 ολοκλήρωσε τον κύκλο του και η πανδημία έχει πλέον τελειώσει. Συνολικά, από την εμφάνιση της ασθένειας στο Μεξικό τον Απρίλιο του 2009 έως τον Αύγουστο του 2010 είχαν επιβεβαιωθεί σχεδόν 18.500 θάνατοι από τον ιό, σε 214 χώρες.[7].

Αυτοί οι άνθρωποι είπε ο ΠΟΥ πως πέθαναν εξ αιτίας του ιού Η1Ν1. Οι άνθρωποι όμως που πέθαναν στον ίδιο χρόνο, από διαφορετικής μορφής και αιτίας λοιμώξεις του αναπνευστικού, ήταν περί τις 400.000. Και 500.000 άνθρωποι, πεθαίνουν τώρα κάθε χρόνο, από διάφορες λοιμώξεις του αναπνευστικού.

ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ ΤΗΝ ΑΠΑΤΗ ΤΟΥΣ;

Τώρα να δείτε που θα τρελάνουν τον κόσμο με αυτό το παραμύθι που το ξεκίνησαν πριν έξι μέρες από …… ΔΥΟ …. θανάτους και μπορεί να φορτώσουν σε αυτόν τον «κολοϊό» και τους 1500 ανθρώπους που πεθαίνουν κάθε μέρα από ΔΙΑΦΟΡΕΣ λοιμώξεις του αναπνευστικού. Ικανούς τους έχω να του φορτώσουν και τα … “τροχαία”.

Διαβάσαμε για καραντίνα στο αεροδρόμιο του Χίθροου.

Για μάσκες που φόρεσαν σε εργοστάσια στο Μακάο.

Για θερμικές κάμερες που έβαλε η Τουρκία στα αεροδρόμια.

Για ετοιμότητα της Αμερικής μίλησε ο Τράμπ.

Δημοσίευμα ανέφερε: «ήρθε στην Ευρώπη ο θανατηφόρος κορονοϊός».

Αρμόδιος στην Ρωσία είπε πως έχουν ληφθεί όλα τα αναγκαία μέτρα για να προστατευθεί η χώρα από τον νέο κοροναϊό και ενισχύσαμε τους ελέγχους και στα 200 και πλέον σημεία εισόδου της χώρας.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ.) έκανε έκτακτη συνεδρίαση εχθές και προειδοποίησε εν μέσω φόβων, ότι ο νέος ιός μπορεί να μετατραπεί σε πανδημία.

Η Δρ. Maria Van Kerkhove του Παγκόσμιου Οργάνισμού Υγείας, δήλωσε σε συνέντευξη τύπου στη Γενεύη ότι έχουν δοθεί κατευθυντήριες γραμμές σε νοσοκομεία παγκοσμίως.

Και ενώ η πρώτη είδηση δημοσιεύθηκε για τους δύο θανάτους πριν έξι μέρες,

κοιτάξτε τι γράφουν και μέχρι που έφθασε αυτός ο διαπλανητικός «κορονοϊός» που όπως φαίνεται δεν πρέπει να τον πηγαίνει άνθρωπος, πρέπει να πετάει και μόνος του.

«Ο ιός έχει εξαπλωθεί από την πόλη Γουχάν, στην Χουμπέι, στο Πεκίνο, τη Σαγκάη, το Μακάο, το Χονγκ Κονγκ αλλά και στις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ταϊλάνδη, τη Νότια Κορέα, την Ιαπωνία και την Ταϊβάν».

Μα και να τον “έβρεχε” τόσο γρήγορα δεν θα πήγαινε.

ΜΟΝΟ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΜΕ ΜΑΣΚΕΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΒΓΕΙ ΑΚΟΜΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ…..!!!!!!

Όπως καταλαβαίνετε με αυτήν την ΤΡΟΜΟΛΑΓΝΕΙΑ που σκορπάν, είναι σίγουρο ότι ετοιμάζουν έναν ταχύτατο ΜΑΖΙΚΟ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ. Και τα σενάρια που ακούγονται για τον εμβολιασμό είναι δύο.

Το ένα είναι ότι αυτά γίνονται για να γεμίσουν τα ταμεία των φαρμακευτικών εταιρειών, αναγκάζοντας τις Κυβερνήσεις να παραγγείλουν δισεκατομμύρια εμβόλια, που τελικά θα είναι απλό νεράκι και τίποτα άλλο και έτσι με το τίποτα θα κερδίσουν δισεκατομμύρια οι εταιρείες.

Το άλλο σενάριο είναι πολύ τρομακτικό και λέει πως αυτό γίνεται για να εμβολιάσουν τον κόσμο με υδράργυρο, βαρέα μέταλλα, αλλά και νανοπομπούς που είναι στο μέγεθος μικροβίου και όλα αυτά σχετίζονται με το επίσης τρομακτικό σενάριο της μείωσης του πληθυσμού.

Εμείς εδώ δεν είμαστε για να σας πούμε τι θα κάνετε.

Τις αποφάσεις για το τί θα κάνετε θα τις πάρετε μόνοι σας. Εμείς σας ενημερώσαμε με στοιχεία και κάναμε μία ανάλυση αυτής της «επιδημίας» , όπως την βλέπουν και την αναλύουν οι ειδικοί. Όχι αυτοί οι ηλίθιοι Νεοταξίτες “ειδικοί” αλλά οι Έλληνες.

Δεν μπορώ να γνωρίζω τι στάση θα κρατήσει ΣΗΜΕΡΑ απέναντι σε αυτήν την κατάσταση ο Ιατρικός σύλλογος και η Ιατρική επιστήμη, με δεδομένο ότι οι γιατροί που εναντιώθηκαν το 2009 στον επιχειρούμενο και τότε γενικό εμβολιασμό της «πανδημίας» του Η1Ν1, σιγά σιγά παραγκωνίστηκαν και εκδιώχθηκαν από υψηλές θέσεις που είχαν, ως ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ για τους επόμενους. Γι’ αυτό δεν μπορώ να ξέρω τι θα πράξουν οι σημερινοί και υπό ποίο καθεστώς εργάζονται.

Επίσης δεν πρόκειται σήμερα να υπάρξουν Κυβερνήσεις που θα εναντιωθούν σε επιχειρούμενο εμβολιασμό, διότι η προηγούμενη Κυβέρνηση της Πολωνίας που δεν υπέκυψε στους εκβιασμούς των φαρμακοβιομηχανιών τον Δεκέμβρη του 2009 και ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΓΕΙΛΕ ΚΑΝΕΝΑ ΕΜΒΟΛΙΟ του Η1Ν1, κατά μία «περίεργη» συγκυρία, χάθηκε όλη μαζί με τον πρόεδρο της Πολωνίας και την στρατιωτική ηγεσία της χώρας όταν έπεσε το Προεδρικό αεροσκάφος τον Απρίλιο του 2010 στο Σμολένσκ της Ρωσίας.

Οπότε όπως καταλαβαίνετε δεν πρόκειται να σας πει κανένας αλήθεια και από την ταχύτατη εξάπλωση που παίρνει ένα τέτοιο γεγονός, που υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν τρέχει έτσι, αυτό σημαίνει ότι:

ΚΑΤΙ ΤΟΥΣ ΚΥΝΗΓΑΕΙ ΚΑΙ ΒΙΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.

Ίσως για να μην προλάβει να αντιδράσει η Ιατρική κοινότητα, ή για να χρησιμοποιήσουν το δόγμα του “σοκ”.

ΘΑ ΔΟΥΜΕ Νέος κορωνοϊός: Πανδημία ή απάτη;

Ιωάννης Λαμπρόπουλος

συγγραφέας-ερευνητής-αρθρογράφος

Γιορτές ἤ μνημόσυνο γιά τό ’21

Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος-Κιλκίς

«Μπάρμπα Γιάννη Μακρυγιάννη

Πάρε μαύρο γιαταγάνι

Κι έλα στη ζωή μας πίσω

Το στραβό να κάμεις ίσο»

                                   Ν. Γκάτσος

«Θρήνος, κλαυθμός και οδυρμός και στεναγμός και λύπη» πρέπει να συνοδεύουν την επέτειο για τα 200 χρόνια από την κήρυξη της ευλογημένης Επανάστασης του  ’21. Μνημόσυνο και όχι γιορτές και πανηγύρια. Να θρηνήσουμε, γιατί, 200 μετά, ακυρώθηκε η Επανάσταση του  ’21.  Περισσότεροι Μωαμεθανοί ζουν στην Ελλάδα σήμερα, απ’ ότι υπήρχαν το 1821.  Και συνεχίζουν να έρχονται, ρέουν τα ασκέρια του Ισλάμ… αλλά τώρα δεν ζουν οι Κανάρηδες και οι Κολοκοτρωναίοι.  Όχι. "Στον τόπο που κρεμούσαν οι καπεταναίοι τ’ άρματα, κρεμούν οι γύφτοι τα νταούλια". Θα γιορτάσει «το ζυμάρι των Τούρκων, που θα έλεγε ο Μακρυγιάννης.  Οι προσκυνημένοι και όλο το κακοφορμισμένο απόστημα - διανοούμενοι, καλλιτέχνες, πανεπιστημιακοί, μοδίστρες και κομμώτριες- που τους δορυφορεί.

Κάθε επανάσταση δημοσιεύει μια προκήρυξη, στην οποία καταγράφονται οι σκοποί και οι επιδιώξεις της. Η επαναστατική προκή- ρυξη του ΄21 τιτλοφορούνταν «ΜΑΧΟΥ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ». Την υπέγραψε ο αρχηγός Αλέξανδρος Υψηλάντης, ο οποίος πέθανε τον Ιανουάριο του 1828, λόγω των κακουχιών που υπέστη στην φυλακή των Αυστριακών, ψελλίζοντας το «Πάτερ ημών».  Σήμερα, 200 χρόνια μετά, η Πίστη και η Πατρίδα, είναι υπό διωγμόν, ποινικοποιήθηκαν και το σύμβολο των εορτών παραπέμπει ευθέως στις καρναβαλιστικές πομπές.  Μια σερπαντίνα, σκωληκοειδής, και ο αριθμός «ένα».

Τι γράφει η προκήρυξη του Υψηλάντη για τον σκοπό της Εθνεγερσίας;  Διαβάζω:

«Είναι καιρός να αποτινάξωμεν τον αφόρητο τούτον ζυγόν, να ελευθερώσωμεν την Πατρίδα, να κρημνίσωμε από τα νέφη την ημισέλινον, για να υψώσωμεν το σημείον δι’ ου πάντοτε νικώμεν, λέγω τον Σταυρόν, και ούτω να εκδικήσωμεν την Πατρίδα και την Ορθόδοξον ημών Πίστιν από την ασεβή των ασεβών καταφρόνησιν». Άρα γκρέμισμα της ημισελίνου και ύψωσις του Τιμίου Σταυρού.  Μια πατρίδα κάτω από το  φως της ηλιόλουστης Ορθοδοξίας μας.  Έχουν καμμιά σχέση ο κ. Αλιβιζάτος, ο κ. Τσουκαλάς, ο κ. Κιτρομιλίδης, η κ. Γιάννα και ακόμη ο προσκαλέσας κ. Μητσοτάκης μ’ αυτό που γράφει ο Φώτης Κόντογλου στην Πονεμένη Ρωμιοσύνη». Το παραθέτω:

«Η σκλαβιά που έσπρωξε τους Έλληνες να ξεσηκωθούνε καταπάνω στον Τούρκο δεν ήτανε μονάχα η στέρηση και η κακοπάθηση του κορμιού, αλλά, πάνω απ’ όλα, το ότι ο τύραννος ήθελε να χαλάσει την πίστη τους, μποδίζοντας τους από τα θρησκευτικά χρέη τους, αλλαξοπιστίζοντάς τους και σφάζοντάς ή κρεμάζοντάς τους, επειδή δεν αρνιότανε την πίστη τους για να γίνουμε μωχαμετάνοι. Για τούτο Πίστη και Πατρίδα είχανε γίνει ένα και το ίδιο πράγμα κι η λευτεριά που ποθούσανε δεν ήτανε μοναχά η λευτεριά που ποθούνε όλοι οι επαναστάτες, αλλά η λευτεριά να φυλάξουνε την αγιασμένη πίστη τους, που μ’ αυτήν ελπίζανε να σώσουνε την ψυχή τους».  (εκδ. «Αστήρ», σελ. 275-276).

Αυτό σημαίνει το «πρώτα υπέρ Πίστεως» του Γέρου του Μοριά.  Οδός που οδηγούσε στην Βασιλεία του Θεού ήταν το ’21 γι’ αυτό ήταν Αγιασμένη η Επανάσταση.

«Οι αρχιερείς εσυγχωρούσαν εις τους ιερείς να διαβάζουν εις τας εκκλησίας παρακλήσεις νύχτα και ημέραν προς τον Θεόν διά να ενισχύσει τους Έλληνας εις τον μέλλοντα αγώνα∙  και εις τους πνευματικούς δε και εις τους άλλους κληρικούς εσυγχώρησαν να παρακινούν κατά την εξομολόγησίν των τους Έλληνας εις την Επανάστασίν και να την θεωρούν θρησκευτικώς συγχωρεμένη…» γράφει ο Φωτάκος στον Α΄ τόμο των «Απομνημονευμάτων» του. (εκδ. «Βεργίνα», σελ. 65). Και μάλιστα είχε συνταχθεί από τον ηρωικό επίσκοπο Έλους, Άνθιμο, ειδική ευχή «προς τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν ίνα απαλλάξη ημάς της ισμαηλίτιδος τυραννίδος», η οποία μας ξανάρθε γιατί έτσι αποφάσισε το προδοτικό κυβερνολόι.

Έχει καμμιά σχέση το ελληνικό κράτος του 2021 με τον ιερό Αγώνα και με τους μεγαλομάρτυρες καπεταναίους του;

Το 2021 μας βρίσκει με την προδοσία της Μακεδονίας και τον αρχιπροδότη να περιφέρεται ειρωνευόμενος τους Έλληνες, εισπράττοντας χειροκροτήματα από τους εχθρούς, που χαχανίζουν πίσω από την πλάτη του.

Το 2021 μας βρίσκει υποτελείς και γονατισμένους σ’ αυτούς που πριν από 80 χρόνια, το 1941, αιματοκύλισαν την πατρίδα – 1.000.000 νεκροί- και ξεκουμπίστηκαν εν μέσω ερειπίων, χωρίς να πληρώσουν δεκάρα, όταν ανορθώθηκαν.

To 2021 μας βρίσκει με παιδεία που πολεμά απροκάλυπτα και την Πίστη και την Πατρίδα. Μια παιδεία-παιδομάζωμα. Ένα σχολείο που σχεδόν ντρέπεται για την πρωινή προσευχή που κατήργησε τον" Ύμνο εις την Ελευθερίας", τον Εθνικό Ύμνο, το εγερτήριο σάπισμα της Εθνεγερσίας.

Το 2021 μας βρίσκει με Πακιστανούς και Αφγανούς, το σκληρό και ανελέητο Ισλάμ, έξω από τις πόρτες μας.

Γράφει ο Κόντογλου στο ίδιο κείμενο: «Πίστη και Πατρίδα είναι για μας ένα πράγμα κι όποιος πολεμά το ένα, πολεμά και τ’ άλλο, κι ας μην ξεγελιέται».

Αλήθεια, αυτοί που συμμετέχουν στην Επιτροπή για το «2021», το ασπάζονται αυτό; Είναι πιστοί άνθρωποι;  Ο κ. Μητσοτάκης, ο πρωθυπουργός της χώρας, είναι πιστός; Τον άκουσε ποτέ κανείς να ομολογεί ότι είναι Χριστιανός Ορθόδοξος; Ο μεγάλος Καποδίστριας σημείωνε τα εξής προφητικά, τα οποία ξεβράζονται στην δικιά μας γενιά:  «…αν η παρούσα γενεά δεν ενδυναμωθεί από ανθρώπους μορφωμένους εν καλή διδασκαλία και μάλιστα προς τον κανόνα της αγίας ημών Πίστεως και των ηθών μας, θα είναι δυσοίωνο το μέλλον της Ελλάδος και η διακυβέρνησίς της αδύνατος».

Πόσοι από τους πρωθυπουργούς της χώρας από το ’74 και εντεύθεν είχαν σχέση, βιωματική και όχι … ψηφοθηρική, με την αγία ημών Πίστη και με τα ήθη του λαού μας; Και εμείς, οι πάντα ευκολόπιστοι και προδομένοι περιμένουμε ανάταξη και ανάσταση. Θα γίνονται τα πράγματα χειρότερα και δυστυχώς θα ακρωτηριαζόμαστε.  Και βέβαια θα ακούγονται οι εκλογικεύσεις και οι αναθυμιάσεις της προδοσίας:  «Μα τι θέλετε, πόλεμο;»  Και ο Νενέκος τα ίδια έλεγε.  «Ο Ιμπραήμ είναι ανίκητος.  Προσκυνήστε!»  Αν τον άκουγαν θα ήμασταν μέχρι σήμερα σαν του Κούρδους.  «Κρέας για σκοποβολή των μωχαμετάνων». Κλείνω διαβάζοντας αυτό που γράφει ο αείμνηστος Κ. Σαρδελής σε ένα βιβλίο του για τον Κόντογλου:

Ήταν, λέει, ένας Ανατολίτης πολυφαμελίτης πού ζούσε στε­νόχωρα στο μικρό του σπίτι. Παραπονέθηκε στο Χότζα και ζήτησε τη συμβουλή του.

-         "Α, είναι απλό, του αποκρίνεται, θα μπάσεις στο σπίτι και τις κότες σου.

-         Μα Χότζα μου δε χωράμε εμείς και θα χωρέσουμε με τις κότες;

-         Κάμε αυτό πού σου λέω και θα δεις.

Την άλλη μέρα τα παράπονα ήταν περισσότερα.

-         Άκου, να μπάσεις στο σπίτι σου και το γάιδαρό σου, του λέει ο Χότζας.

-         Μα...

-         Τίποτα. Αυτό θα κάμεις.

Η ιστορία συνεχίστηκε και μ' άλλα «ζωντανά», οπότε ό πολυφαμελίτης έγινε εξω φρενών.

-         Μη θυμώνεις, άνθρωπε μου. Βγάλε τώρα τις κότες και το

πρωί τα λέμε.

Πραγματικά, ο άνθρωπός μας ήταν ευχαριστημένος. Κι όταν ένα - ένα έβγαλε έξω όλα τα «ζωντανά», κατενθουσιασμένος.

-         Χότζα μου, είσαι, αληθινά, σοφός άνθρωπος! αναφώνησε.

Η δική μας περίπτωση είναι πιο κωμική (κωμική - τραγική το ίδιο είναι).

Πάει ή Ανατολική Ρωμυλία, πάει ή Β. Ήπειρος, πάει ό Ελ­ληνισμός της Ανατολής, πάει ό Ελληνισμός της Πόλης, πάει ο Ελ­ληνισμός της Αλεξάνδρειας, όλης της Αιγύπτου, της Μ. Ανατο­λής... μισοπάει η Κύπρος και ποιος ξέρει ακόμα. Και μείς, κάθε φο­ρά, είμαστε όλο και περισσότερο ευχαριστημένοι.

-         Χότζα μου, είσαι, αληθινά, σοφός άνθρωπος!..."

Να προσθέσουμε στις απώλειες του Έθνους την Μακεδονία, το Αιγαίο, την Θράκη; Θα το ανεχτούμε; θα αφήσουμε τους προδότες;

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας γιά τά Θρησκευτικά (Μαρούσι, 9 Μαρτίου 2020)

“ Ἐφαρμόστε ΤΩΡΑ τίς ἀποφάσεις τοῦ ΣτΕ”

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

25 Φεβρουαρίου 2020

Τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία των Αθηνών παρακολουθώντας με ανησυχία τη συνεχή και προκλητική αδιαφορία του Υπουργείου Παιδείας να συμμορφωθεί στις ακυρωτικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας για τους απαράδεκτους φακέλους των πανθρησκειακών και αντορθόδοξων θρησκευτικών και συμμεριζόμενα την αγωνία των ορθοδόξων γονέων και μαθητών, καλούμε όλους, καθηγητές, γονείς, παιδιά και κάθε συνειδητοποιημένο Έλληνα πολίτη, σε μια συγκέντρωση ειρηνικής διαμαρτυρίας μπροστά στην είσοδο του Υπουργείου Παιδείας, Ανδρέα Παπανδρέου 37, Μαρούσι, τη Δευτέρα, 9 Μαρτίου 2020 και ώρα 3.00 μ.μ.

Πρέπει να είμαστε όλοι εκεί.

Να διατρανώσουμε ότι δεν υποχωρούμε.

Να δείξουμε ότι δεν κουραζόμαστε να αγωνιζόμαστε.

Όλοι μαζί μπορούμε να ακυρώσουμε τις αντορθόδοξες πολιτικές τους.

Τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία Αθηνών

ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΨΕΜΑΤΑ

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Δριμύ «κατηγορώ» του Γεν. Γραμματέα της ΠΕΘ, στη Νέα Δημοκρατία, στη Ν. Κεραμέως και στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο!

Σημαντική η αναφορά του και στο Λαθρομεταναστευτικό πρόβλημα!

Τά Θρησκευτικά στίς Θερμοπύλες τῆς ἱστορίας τους

Τσαγκάρη Παναγιώτη

Υπ. Δρ. Θεολογίας,

Γενικού Γραμματέα της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων

Ομιλία στην Ημερίδα

«Σύγχρονη Παιδεία και Ελληνορθόδοξη Παράδοση»

που διοργάνωσαν τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία Αθηνώντην Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2020 και ώρα 5.00 μ.μ. στο Ξενοδοχείο Caravel.

Σεβαστοί πατέρες, Αγαπητοί φίλοι και φίλες,

Προέρχομαι από μία πύλη εισόδου των μεταναστών στη χώρα μας, το ακριτικό νησί της Λέσβου. Όποιος όμως, ζει εκεί ή έστω επισκεφθεί για λίγο αυτή την περιοχή, εύκολα διαπιστώνει ότι η συντριπτική πλειονοψηφία των κατοίκων της -όπως εξάλλου συμβαίνει και με την πλειονοψηφία των κατοίκων των υπόλοιπων περιοχών που πλήττονται από το ολοένα και διογκούμενο μεταναστευτικό πρόβλημα- οδηγούνται από την εμπειρία τους, στο συμπέρασμα ότι είναι ψευδέστατη, παραπλανητική και προπαγανδιστική η πρόταση ότι είμαστε ή θα γίνουμε πολυπολιτισμική κοινωνία. Όπως απελπισμένα ομολογούν, οι κάτοικοι των περιοχών αυτών, η ορθή διατύπωση είναι ότι μάλλον οδεύουμε, προς την πραγμάτωση του τελικού σκοπού ενός σχεδίου που θέλει τη δημιουργία μιας κοινωνίας και μιας χώρας μη ορθόδοξα χριστιανικής και ουσιαστικά μη δημοκρατικής. Μάλιστα, έντρομοι οι κάτοικοι της παραμεθορίου, διαπιστώνουν ότι και οι πόλεμοι σε όλο τον πλανήτη, ολότελα να σταματήσουν, οι μεταναστευτικές ροές δεν πρόκειται να σταματήσουν διότι, εφευρέθηκε νέα αιτία μετανάστευσης, η κλιματική αλλαγή! Ο ΟΗΕ ήδη, προειδοποιεί ότι  «ο κόσμος πρέπει να προετοιμαστεί για εκατομμύρια κλιματικούς πρόσφυγες»![1] Ακόμη και η Γερμανία δια στόματος του υπουργού Εσωτερικών της Χορστ Ζεεχόφερ κρούει τον κώδωνα για τον κίνδυνο ανεξέλεγκτης μετανάστευσης στην ΕΕ και προειδοποιεί λέγοντας ότι «τα σύνορα (της Γερμανίας), θα γίνουν πύλη εισβολής για ανθρώπους που επιδιώκουν κάτι άλλο από το να τύχουν προστασίας.»[2] Κάποιοι ήδη μιλάνε για 250 εκατομμύρια νέων μεταναστών που θα προστεθούν στα 750 εκατομμύρια των Ευρωπαίων πολιτών![3] Άραγε, τι συμβαίνει και τι θα συμβεί τελικά;

Για να επιστρέψουμε στα καθ΄ ημάς, οι κάτοικοι των ακριτικών περιοχών που κατά κύριο λόγο πλήττονται από τις μεταναστευτικές ροές, πιστεύουν ότι εκ των πραγμάτων, είναι απόλυτα εφικτός ο στόχος να μετατραπούμε ταχύτατα, καταρχήν σε μια διπολιτισμική – χριστιανομουσουλμανική κοινωνία και έπειτα, σε μια κυριολεκτικά, αμιγώς ισλαμική χώρα. Ο στόχος αυτό υπηρετείται άριστα, διαμέσου των αθρόων λαθρομεταναστευτικών κυμάτων που ανεξέλεγκτα διοχετεύονται, κατά μια άλλη ανάγνωση, εισβάλλουν στην Ελλάδα, με απώτερο σκοπό την αντικατάσταση των γηγενών πληθυσμών ή όπως διαφορετικά καταγγέλλεται, διαμέσου του αθόρυβου ειρηνικού εποικισμού της χώρας(σημειωτέον ότι ο εποικισμός απαγορεύεται από το διεθνές δίκαιο και το Σύνταγμά μας), καθόσον μάλιστα, το 90% των εισερχόμενων μεταναστών είναι νεαροί άρρενες ισλαμιστές και όσοι εξ  αυτών είναι έγγαμοι, είναι ταυτόχρονα πολύτεκνοι ή  υπερπολύτεκνοι.

Όλα τα παραπάνω τα αναφέρουμε διότι καταγγέλθηκαν δημόσια, από τα πλέον επίσημα χείλη του περιφερειάρχη Βορείου Αιγαίου, κ. Κώστα Μουτζούρη[4] ο οποίος μιλώντας για «Σχέδιο υποκατάστασης του πληθυσμού», είπε χαρακτηριστικά, ότι «Θέλουμε αποτροπή. Η πατρίς κινδυνεύει. Δεν μ' ενδιαφέρει τι λένε οι συνθήκες», λέγοντας επίσης, ότι «Θέλουν να μας επιβάλλουν άλλο τρόπο ζωής, άλλη θρησκεία», αναφερόμενος παράλληλα και στον επιχειρηματία Σόρος και τον ρόλο του. Να υπενθυμίσουμε επίσης και τις σχετικές δηλώσεις του βουλευτή Λέσβου της ΝΔ Χαράλαμπου Αθανασίου ο οποίος εξέφρασε το φόβο του «ότι η Λέσβος θα γίνει μία νέα Ροδόπη»[5].

Κατόπιν όλων αυτών, δεν είναι άραγε βάσιμος ο φόβος που εκφράζεται από τους απελπισμένους νησιώτες μας ότι στην εκκολαπτόμενη αυτή χώρα σε σύντομο χρονικό διάστημα, θα φυτοζωεί για δείγμα, μια φθίνουσα ορθόδοξη χριστιανική μειονότητα; Και πόσο άραγε απέχει από την αλήθεια, ο ισχυρισμός ότι μελλοντικά αυτή η χριστιανική μειονότητα ίσως, θα πρέπει με κάθε θυσία, να εξαφανιστεί ολότελα ή από μόνη της ή ακόμα και βίαια, όπως συμβαίνει στις χριστιανικές μειονότητες πολλών χωρών της μέσης Ανατολής αλλά και στους χριστιανικούς πληθυσμούς άλλων σημείων του πλανήτη μας, καθώς ο Χριστός πάντα ενοχλεί την καθεστηκυία τάξη του ψέματος και της υποκρισίας;[6] Μήπως λοιπόν, τελικά, όταν μιλάμε για μια οικοδομούμενη πολυπολιτισμική κοινωνία στην Ελλάδα είναι ακριβέστερο να εννοούμε μια υπό κατασκευή ελληνική(;) μουσουλμανική κοινωνία που θα περιλαμβάνει μια ορθόδοξη χριστιανική μειονότητα;

Βέβαια, ως χριστιανοί οφείλουμε να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους, να μην προτρέπουμε σε καμία παρανομία, να καταδικάζουμε την χρήση κάθε βίας αλλά ταυτόχρονα και εκ της θέσεως μας είμαστε υποχρεομένοι να μην εθελοτυφλούμε μπροστά σε υπαρκτά προβλήματα, να λαμβάνουμε υπόψη όλες τις απόψεις, κρίνοντάς τες κατά το μέτρο των δυνάμεών μας, διαφυλάττοντας έτσι, τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα της πατρίδας και των Ελλήνων.

Όπως παρατηρούμε όμως, τείνει πλέον, να γίνει κοινή πεποίθηση σ΄ ένα σημαντικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, ότι στη διαδικασία της δημιουργίας αυτού του υβριδικού κρατικού μορφώματος που προαναφέραμε, δεν έχει σημασία αν οι πολιτικοί και οι πολιτικοί χώροι που επιλέγονται από τα διάφορα παγκόσμια κέντρα αποφάσεων για να πραγματοποιήσουν τη μετάβαση της χώρας σε αυτό το νέο καθεστώς, είναι αριστεροί ή δεξιοί πολιτικοί, αρκεί μόνον να δηλώνουν πίστη στα οράματα της Νέας Παγκόσμιας Τάξης Πραγμάτων που οικοδομείται και να υπηρετούν με το αζημίωτο μάλιστα, πιστά τα σχέδια των μεγάλων αφεντικών.

Για το σκοπό αυτό άλλωστε, από τα εν λόγω κέντρα αποφάσεων, χρησιμοποιούνται πολιτικοί χώροι και πολιτικοί με έντονη την ιδεολογία της Οικοφοβίας η έννοια της οποίας είναι αντίθετη της ξενοφοβίας. «Οικοφοβία, κατά τον Βρετανό φιλόσοφο Ρότζερ Σκράτον (Roger Scruton, 1944-2020),  είναι η εγγενής ανάγκη να υποβαθμίζεις τις παραδόσεις, τα ήθη και έθιμα, και τους θεσμούς της δικής σου πατρίδας, της δικής σου κοινωνίας, θαυμάζοντας τα αντίστοιχα άλλων λαών, και άλλων εθνοτήτων»[7].

Έχουμε φθάσει όμως, στο σημείο όπου κοινό χαρακτηριστικό όλων εκείνων που εργάζονται στο σχεδιασμό της μετάλλαξης της ελληνικής κοινωνίας, να είναι, όχι απλά το να διακατέχονται από την ιδεολογία της οικοφοβίας αλλά κυριολεκτικά το να μισούν κάθετι ελληνικό και ορθόδοξα χριστιανικό. Αυτό που συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία σήμερα, θα λέγαμε «δεν είναι μόνο πρόβλημα ψωμιού αλλά και μίσους»(Σαλβαντόρ Κορντόν)[8]. Αυτό το μίσος έχει μετατραπεί κυριολεκτικά σε ιδεολογία, σε μια ιδεολογία που διαποτίζει κυρίως την αριστερή κουλτούρα η οποία από ανέκαθεν ήταν διεθνιστική και εθνομηδενιστική και ταυτόχρονα, αθεϊστική και χριστομαχική. Τα  τελευταία χρόνια όμως, αυτή η ιδεολογία του μίσους προς κάθετι ορθόδοξα χριστιανικό και ελληνικό, διαπερνά και όλο το υπόλοιπο πολιτικό φάσμα καθώς, καριερίστες πολιτικοί από  την άκρα αριστερά έως την άκρα δεξιά εγκολπώνονται αυτή την, όπως την ονομάζουν, πολιτικά ορθή κουλτούρα(politically correct culture) και εντάσσονται έτσι, ηθελημένα ή αθέλητα στην υπηρεσία εκείνων που προωθούν τη δημιουργία μιας πραγματικά άλλης Ελλάδας(!) σε μια Νέα Παγκόσμια Τάξη Πραγμάτων και το πέρασμά της σε μια Νέα Εποχή! Η φορά των πραγμάτων λοιπόν, τείνει να επιβεβαιώσει απόλυτα, εκείνους που υποστηρίζουν ότι ο δυτικός πολιτισμός και Χριστιανισμός θα καταστραφούν από μέσα!

Όλοι, όσοι εντάσονται σε αυτή τη διαδικασία, δηλαδή της καταστροφής εκ των έσω, του δυτικού πολιτισμού και του Χριστιανισμού,  εξυπακούεται πως είναι απαραίτητο, να πιστεύουν αλλά και να δηλώνουν προς τον λαό, σε κάθε ευκαιρία, ότι ακολουθώντας την κατ΄ αυτούς, σοφή μέση οδό αγωνίζονται για το καλό όλων των Ελλήνων, ότι όλα τα πραγματοποιούν για το καλώς εννοούμενο συμφέρον της Ελλάδας και της πίστης γι΄ αυτό και αποφεύγουν τις ακραίες πολιτικές και γενικά «τα άκρα»,  τα οποία μάλιστα, φροντίζουν να απομονώνουν πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά στιγματίζοντάς τα συλλήβδην ως ακροδεξιά. Πολλοί εξ  αυτών, εξάλλου, είναι συνήθως, οι χαμαιλέοντες του ελληνικού κράτους και της πίστης που αλλάζουν χρώμα κι ένδυμα ανάλογα με τις περιστάσεις, ώστε να επιβιώνουν σε κάθε πολιτική και εκκλησιαστική κατάσταση και πάντοτε να ευημερούν.

Τα πολιτικά και κοινωνικά ιδεολογικά αυτά ρεύματα αλλά συνάμα και οι προαναφερόμενες ραγδαίες εξελίξεις και αλλαγές ή ακόμη και οι χαρακτηριζόμενες ως συνομωσιολογικές θεωρίες που αναφέρουμε ως υποθέσεις εργασίας, δεν αφήνουν ανέγγιχτους τους εκκλησιαστικούς και θεολογικούς χώρους και κυρίως το μάθημα των Θρησκευτικών.

Στα πλαίσια αυτά, πολλοί από τους οπαδούς της μετάλλαξης της χώρας σε μια «ανοιχτή κοινωνία»(Open Society), κυριολεκτικά επενδύουν με σημαντικές προσδοκίες, αγωνιζόμενοι, μάλιστα, με κάθε τρόπο και κάθε θυσία, εδώ και μια περίπου δεκαετία, με στόχο να επιβάλλουν ένα «ανοιχτό, πολυπολιτισμικό μάθημα Θρησκευτικών» όπως το χαρακτηρίζουν, μέσα σε μια, σύμφωνα με τα διαφαινόμενα σχέδια, υποτιθέμενη πολυπολιτισμική κοινωνία, λόγω των ανεμπόδιστα συνεχιζόμενων μεταναστευτικών ροών.  Σε ένα τέτοιου είδους «σύγχρονο και πολιτικά ορθό» μάθημα Θρησκευτικών, σχεδιάζεται, από αυτά που βλέπουμε και βιώνουμε, ένα ανοιχτό μάθημα το περιεχόμενο και ο προσανατολισμός του οποίου θα καλλιεργεί την εκ βάθους καρδίας αποδοχή και υποδοχή των μεταναστών εκ μέρους των ιθαγενών ορθόδοξων μαθητών και την σχεδιαζόμενη μετάλλαξη της ελληνικής κοινωνίας σε μια κοινότητα της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Μάλιστα, αυτοί που σχεδιάζουν και  εισηγούνται ένα τέτοιο είδους ανοιχτό μάθημα, που θα εξυπηρετεί αυτούς τους στόχους, υποτίθεται, όπως διακηρύττουν, ότι το κάνουν για να διασώσουν το μάθημα και τις θέσεις των Θεολόγων καθηγητών στο σχολείο.

Στην πραγματικότητα, όμως τι θα πετύχουν, αν ποτέ ευοδωθούν τα σχέδιά τους;  Απλά και καθαρά: Να μην διδάσκεται ορθόδοξο χριστιανικό μάθημα στα σχολεία της Ελλάδας. Και θα συμβεί αυτό διότι οι μουσουλμάνοι μαθητές που θα έχουν κατακλύσει στο μεταξύ, τα σχολεία της χώρας και θα αποτελούν ίσως και την συντριπτική πλειονοψηφία του μαθητικού πληθυσμού της διπολιτισμικής ή ακόμη και της μονοπολιτισμικής κοινωνίας μας, σύμφωνα με το σενάριο που προαναφέραμε, αυτονόητο είναι ότι θα ζητήσουν και δικαίως θα λάβουν, να διδάσκονται ακέραιη και ανόθευτη την πίστη τους, το Ισλάμ, όπως ήδη, συμβαίνει για παράδειγμα, σήμερα με τους έλληνες μουσουλμάνους στη Θράκη. Αντίθετα, οι χριστιανοί μαθητές θα είναι πλέον, μόνον αυτοί υποχρεωμένοι, να  διδάσκονται το προπαγανδιστικά βαπτισμένο «ανοιχτό μάθημα» που μάλιστα, δεν θα τους αναπτύσσει την ορθόδοξη πίστη τους αλλά μαεστρικά θα τους κατευθύνει κατηχητικά και προσυλιτιστικά διαμέσου της συγχυτικής, συγκρητιστικής και διαστρεβλωτικής διδασκαλίας στα σαγόνια της πανθρησκείας, στην ατομική θρησκεία, στο μηδενισμό και στην αθεϊα.

Έτσι, το διαθρησκειακό και πολυπολιτισμικό υποτίθεται χριστιανικό μάθημα για μόνους τους ορθόδοξους μαθητές, που κάποιοι νυχθημερόν αγωνίζονται απεγνωσμένα να καθιερωθεί, στοχεύει κυριολεκτικά, στην πλήρη εξαφάνιση κάθε χριστιανικού, ελληνορθόδοξου στοιχείου της θρησκευτικής εκπαίδευσης στα σχολεία της Ελλάδας.

Να λοιπόν, γιατί δεν εφαρμόζονται, από το Υπουργείο Παιδείας, οι τέσσερις πρόσφατες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας(ΣτΕ), του 2018 και 2019 οι σχετικές με το μάθημα των Θρησκευτικών. Διότι αποτελούν ένα σημαντικό πισογύρισμα στα προαναφερόμενα σχέδια κι έναν ανασταλτικό παράγοντα σε όσα έχουν ίσως, δρομολογηθεί και εκτυλίσσονται με ραγδαίους ρυθμούς. Γι΄ αυτό παρατηρούμε να καταβάλλονται λυσσώδεις και απεγνωσμένες προσπάθειες παράκαμψης με κάθε τρόπο των αποφάσεων του ΣτΕ.

Οι αποφάσεις των δικαστών του ΣτΕ είναι βασισμένες στο Σύνταγμα της Ελλάδος και επιβάλλουν σε όλους το δικαίωμα των ορθοδόξων χριστιανών να διδάσκονται στο σχολείο, ακέραιη και ανόθευτη την πίστη τους, διασώζοντας έτσι, στην κυριολεξία, τον ορθόδοξο χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών. Αυτό βέβαια, θα ισχύει μέχρις ότου όσοι δίνουν εντολές και όσοι εκτελούν εντολές ολοκληρωτικής μετάλλαξης της ελληνικής κοινωνίας, δεν θα καταφέρουν να επιφέρουν και την ολοκληρωτική αλλαγή της δομής του Συντάγματος της Ελλάδας, το οποίο είναι το τελευταίο ίσως, ανάχωμα σε αυτά τα άνομα και ανθελληνικά σχέδια. Γι΄ αυτό και προς την κατεύθυνση αυτή, δηλαδή της αλλαγής του Συντάγματος, παρατηρούμε να στρέφονται όλες οι προσπάθειες διαφόρων πολιτικών χώρων και πολιτικών προσώπων.

Προφανώς αυτούς τους πολιτικούς θα είχε κατά νου ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς όταν έγραφε ότι «το πνεύμα του κόσμου», η θεωρία δηλαδή, "πως τούτος ο κόσμος είναι τα πάντα…, πως πέραν του ανθρώπου δεν υπάρχει Θεός…, υπάρχει στους αυτόκλητους άρχοντες τούτου του κόσμου, οι οποίοι δεν γνωρίζουν και δεν αναγνωρίζουν τον Θεάνθρωπο και Σωτήρα στο Πρόσωπο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Το ίδιο αυτό κοσμικό πνεύμα υπάρχει και στους υλιστές και στους ορθολογιστές και στους ουμανιστές και στους παπιστές και σε όλους εκείνους πού θέλουν να παρουσιάσουν τον Θεάνθρωπο Χριστό ως άνθρωπο και να ερμηνεύσουν τον χριστιανισμό ως ανθρώπινη φιλοσοφία, ως ανθρώπινη διδασκαλία, ως ανθρώπινο φαινόμενο και δημιούργημα. «Το πνεύμα του κόσμου είναι», «η ανθρώπινη σοφία και παιδεία» κατά τον Οικουμένιο."[9] Και τούτο διότι, κατά τον ίδιο ορθόδοξο πατέρα, την «πολυποίκιλη σοφία του Θεού», «μπορούν να την γνωρίσουν μόνον εκείνοι που είναι εν τη Εκκλησία, σε καμία περίπτωση, όμως, εκείνοι πού είναι εκτός αυτής, οι εμποτισμένοι με την εφημερότητα του κόσμου τούτου, δηλαδή, οι φιλόσοφοι, οι ρήτορες και οι άρχοντες».[10] Το κατά, τον άγιο Ιουστίνο, «πνεύμα του κόσμου», είναι η κοσμοθεωρητική λογική των περισσότερων ίσως, σύγχρονων πολιτικών μας και γι΄ αυτό αντιμετωπίζουμε συνεχώς προβλήματα και στο μάθημα των Θρησκευτικών.

Οι πολιτικοί μας λοιπόν, αν το ζήτημα ήταν κάτι απλό, αφορούσε για παράδειγμα, απλά μια διδακτική μέθοδο ή κάποιες διορθώσεις σ΄ ένα βιβλίο, πιθανόν θα το έλυναν τάχιστα. Όμως, γνωρίζοντας οι ίδιοι, α) πως όποιος ελέγχει την παιδεία, ελέγχει και το μέλλον, τη ζωή και την ιστορία του τόπου και β) ότι το θέμα των νέων Προγραμμάτων και βιβλίων των Θρησκευτικών, αφορά στον χαρακτήρα και στον προσανατολισμό του συνόλου του ελληνικού πολιτισμού και της ελληνικής ταυτότητας και συνείδησης δυσκολεύονται υποτίθεται, να λύσουν το πρόβλημα, επικαλούμενοι υποτιθέμενες πανταχόθεν προερχόμενες «πιέσεις». Γι΄ αυτό και όσοι, παλεύουν με «νύχια και με δόντια», επί μια δεκαετία, για ένα ορθόδοξο μάθημα των Θρησκευτικών, βρίσκονται στην ίδια ευθεία με τις αποφάσεις του ΣτΕ, δηλαδή δεν έχουν δει ακόμη, «φως στο τούνελ» του σκότους που ορισμένοι μεθοδευμένα θέλουν να διατηρηθεί στην ελληνική παιδεία μέσω της δίωξης του ορθόδοξου μαθήματος των Θρησκευτικών.

Το πιο σημαντικό όμως, δεν είναι αυτό που κάνουν ή σχεδιάζουν ορισμένες πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις εντός και εκτός Ελλάδος, αλλά ο τρόπος που αμυνόμαστε εμείς οι ορθόδοξοι απέναντι σε αυτά τα σχέδια. Δυστυχώς, από ό, τι φαίνεται και βιώνουμε, ο διαποτισμός και  η διάβρωση της ελληνικής κοινωνίας από τις «εκσυγχρονιστικές και μεταμοντέρνες αντιλήψεις» διαμέσου της μετατροπής της σε μια ανοιχτή, πολυπολιτισμική υποτίθεται, κοινωνία, δεν έχει αφήσει ανέγγιχτο και τον χώρο της ποιμαίνουσας Εκκλησίας.

Μητροπολίτες της Ορθόδοξης Εκκλησίας, υποστηρίζουν, ανοιχτά πλέον, ότι είναι εκκλησιαστικά, θεολογικά, πολιτικά ρεαλιστικό και ορθό και τελικά, βολικό για την Εκκλησία, όχι η αντιμετώπιση της σκληρής αυτής πραγματικότητας που μεθοδεύεται σε βάρος της χώρας και της ορθόδοξης πίστης και διδασκαλίας, αλλά μια υποχωρητική γραμμή. Και τούτο διότι θεωρούν ότι δεν συμφέρει η εμμονή στην ορθόδοξη παράδοση και η σύγκρουση με όσα μεθοδεύονται, αλλά αντίθετα, η υποχωρητικότητα και η προσαρμογή στη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται. Η κοινή ανθρώπινη λογική, ισχυρίζονται, υπαγορεύει τη συμβίωση της Εκκλησίας με την σκληρή πραγματικότητα: «Ως πότε δηλαδή, όπως διατείνονται, θα αγωνιζόμαστε να διατηρήσουμε τα κεκτημένα;» Χωρίς κανέναν ενδοιασμό λοιπόν, προτείνουν να αντιμετωπίσουμε τη νέα κατάσταση με μια «ανοιχτόμυαλη» θέαση των πραγμάτων που επιβάλλει η εκκοσμικευμένη ισοπεδωτική αντίληψη της παράδοσης όλων των θεμάτων στα σύγχρονα κελεύσματα του νέου κόσμου, έτσι όπως αυτός διαμορφώνεται, αφήνοντας παράλληλα το έργο της αντίστασης σε κάτι «τρελούς της πίστης», που αγωνίζονται να βγάλουν κατά το κοινώς λεγόμενον, «το φίδι από την τρύπα», λέγοντας και πράττοντας εκείνα που όφειλαν να λένε και να πράττουν οι ποιμένες της Εκκλησίας.  Ας μη λησμονείται όμως, αυτό που έχει διακηρύξει ο Σάμιουελ Άνταμς(Samuel  Adams), ότι «Δεν απαιτείται πλειοψηφία για την επικράτηση(των ιδεών), αλλά μάλλον μια οργισμένη, ακούραστη μειοψηφία, παθιασμένη να βάζει φωτιές ελευθερίας στα μυαλά των ανθρώπων»[11]αλλά και αυτό που ο Γιάννης Ρίτσος έγραψε, «Ίσως εκεί που κάποιος αντιστέκεται χωρίς ελπίδα, ίσως εκεί να αρχίζει η ανθρώπινη ιστορία… κι η ομορφιά του ανθρώπου»[12]!

Επίσκοποι λοιπόν, οι οποίοι στα πλαίσια της υποτιθέμενης ποιμαντικής τους ευθύνης προσπαθούν να πείσουν τους χριστιανούς για το πόσο ωραία θα περνάνε μέσα στη νέα «πολυπολιτισμική» κοινωνία που οικοδομείται και πόσο άγιο και ευλογημένο είναι να μεταδώσουμε τα φώτα μας και τον πολιτισμό μας σε όλους τους νέους, από όλα τα σημεία του ορίζοντα προερχόμενους, συμπολίτες μας. Επί του θέματος θα συνηγορήσει και η κ. Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ  λέγοντας, «φοβόμαστε μήπως χάσουμε τον πολιτισμό μας και τον κλείνουμε σε στεγανά, για να μην τον μοιραστούμε. Αλλά χωρίς επαφή με τον άλλο, ο πολιτισμός παύει να είναι πολιτισμός. Ας το συνειδητοποιήσουμε, επιτέλους: όποιος αρνείται να αλλάξει, ας μην αυταπατάται ότι μένει σταθερός σε ένα σημείο – στην πραγματικότητα υποχωρεί.»[13] Η θεωρητική βάση όλων αυτών των συλλογισμών θεωρούμε ότι θα  ήταν πληρέστερη αν οι εισηγητές των, επεσήμαναν επίσης, ότι η μετάδοση των φώτων του πολιτισμού, προυποθέτει πάντα και τη διάσωση της αλήθειας δια της μαρτυρίας και του μαρτυρίου και συνεπώς, προετοίμαζαν και γι΄ αυτά τον λαό, ώστε να είναι πλήρη η προετοιμασία του για τις επερχόμενες αλλαγές.

Βέβαια, για «τα μάτια του κόσμου», φροντίζουν όσοι ενεργούν με τις παραπάνω κοσμικές λογικές, να «κρατάνε τα προσχήματα», αποκοιμίζοντας «εαυτούς και αλλήλους», ισχυριζόμενοι ότι έτσι, «πράττουν το χρέος τους» «διασώζουν ότι μπορεί να διασωθεί» ή ότι «επιτυγχάνουν κάποιους στόχους τους» (πχ να χρηματοδοτούνται για να προσφέρουν φιλανθρωπικό έργο), «ενεργώντας διπλωματικά και έξυπνα», «ξεγελώντας και ελισσόμενοι», «κερδίζουν χρόνο», όπως λένε, πορευόμενοι στο άγνωστο, με βάρκα την ελπίδα του «έχει ο Θεός»!

Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε ότι και ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος ο Β΄ ο οποίος μάλιστα, πρόσφατα (6/2/2020), μίλησε με ανακρίβειες για την ΠΕΘ και άτοπα προέβη σε κασσανδρικές προβλέψεις μεταξύ των άλλων και για το μάθημα των Θρησκευτικών, είτε επειδή δεν γνωρίζει το θέμα του μαθήματος των Θρησκευτικών, λόγω μακράς απουσίας του από τη σχολική πραγματικότητα, είτε γιατί το χρησιμοποιεί ως όπλο στην εκκλησιαστική πολιτική και διπλωματία που ασκεί για να πετύχει κάποιους άλλους στόχους, είτε γιατί τυχόν θεωρεί σύγχρονα και ρεαλιστικά κάποια από τα θεολογικά και πολιτιστικά προτάγματα της συστημικής αριστερής θεολογίας και των εκφραστών της, είτε γιατί εμπιστεύται τους συντάκτες και δημιουργούς των Προγραμμάτων του μαθήματος αλλά και τον συνεργάτη και υποστηρικτή τους στο Υπουργείο Παιδείας τον Γεν. Γραμματέα Θρησκευμάτων τον κ. Γεώργιο Καλαντζή, είτε γιατί συμβαίνουν όλα αυτά μαζί, θεωρείται από πολλούς συμπολίτες μας ότι αποτελεί μαζί με τον Γεν. Γραμματέα Θρησκευμάτων τον κ. Γεώργιο Καλαντζή, το δίδυμο των κυρίως υπευθύνων για την σημερινή κατάσταση του μαθήματος των Θρησκευτικών.

Εμείς βέβαια, σεβόμαστε απόλυτα την πνευματική πατρότητα και εξουσία του Μακαριωτάτου και την τιμή και την υπόληψη του κ. Καλαντζή, και μέχρι σήμερα δεν είχαμε θέσει στο δημόσιο διάλογο παρόμοια ζητήματα, είμαστε όμως υποχρεομένοι εκ της θέσεώς μαςστον διεξαγόμενο αγώνα για το μάθημα των Θρησκευτικών αλλά και αναγκαζόμαστε αμυνόμενοι, κατόπιν των τελευταίων δηλώσεων του Μακαριωτάτου(6/2/2020) με τις οποίες έχουμε εντονότατη διαφωνία, να αναφέρουμε όλα αυτά που πολλοί ήδη τους καταμαρτυρούν στις κατ΄ ιδίαν συζητήσεις τους.

Ισχυρίζονται όλοι αυτοί, ότι ο Μακαριώτατος είναι εκείνος ο οποίος προφανώς, έχει ξεχάσει την επιστολή που είχε στείλει το Σεπτέμβριο του 2016, προς τον πρωθυπουργό και τους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων και τις δηλώσεις περί «απαράδεκτων και επικίνδυνων Προγραμμάτων και βιβλίων» τις οποίες έκανε μέχρι του σημείου της εκπαραθύρωσης του κ. Νίκου Φίλη από το Υπουργείο Παιδείας, διότι έκτοτε δεν εντοπίστηκαν παρόμοιες δηλώσεις του, είναι εκείνος επίσης που μάλλον, έθεσε στο αρχείο τις ενωτικές και ομόφωνες αποφάσεις των δύο Συνόδων της Εκκλησίας, της ΔΙΣ και της Ιεραρχίας(Ιανουάριος και Μάρτιος του 2016) για το μάθημα των Θρησκευτικών, είναι εκείνος ακόμη που πιθανόν, προσπάθησε να εκμαιεύσει μέσω Επιτροπών και λοιπών τεχνασμάτων αποφάσεις υπέρ των νέων Προγραμμάτων και βιβλίων και κυρίως, εκείνος που κατηγορείται από πολλούς ότι έχει θάψει τις αποφάσεις του ΣτΕ, μη απαιτώντας τα αυτονόητα από την κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας, δηλαδή, την άμεση απόσυρση των κατηργημένων από το ΣτΕ Προγραμμάτων και βιβλίων.

Απέναντι σε αυτή τη διαμορφούμενη κυριολεκτικά, τραγική κατάσταση η οποία συμπαρασύρει και το μάθημα των Θρησκευτικών, δεν αρμόζει στους Έλληνες ο εφησυχασμός ο οποίος κατά την Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ και πάλι, ενώ έχουμε φθάσει στο σημείο να τον θεωρούμε αρετή, είναι η μεγαλύτερη δειλία. Και συνεχίζει η κ. Αρβελέρ η οποία εν προκειμένω έχει δίκαιο, λέγοντας, «το χειρότερο που μπορούμε να κάνουμε στα παιδιά μας είναι να τους μαθαίνουμε να σωπαίνουν. Στην αρχαία Ελλάδα, σε περιόδους κρίσεων και ρήξεων, επιβαλλόταν πρόστιμο σε όποιον πολίτη δεν έπαιρνε θέση. Εμείς λέμε στους νέους να είναι ανεύθυνοι, να μένουν εκτός γηπέδου, αντί να τους διδάσκουμε ότι όλοι πρέπει να είμαστε μέσα στο γήπεδο και να αγωνιζόμαστε. Αλλά όταν αρνείσαι το δικαίωμα της συμμετοχής και της επιλογής, αρνείσαι την ελευθερία σου.»[14] Να αποβάλουμε λοιπόν, τον εφησυχασμό αλλά και το φόβο απέναντι στη στυγνή δικτατορία της ελευθερίας της έκφρασης που επιβάλλουν όλοι οι δικαιωματιστές, νεοταξίτες, παγκοσμιοποιητές. Η απάντηση σε όλα αυτά, πρέπει να είναι μόνο μία, αγώνας έως εσχάτων για να κρατήσουμε την ελευθερία μας και ακέραιη και ανόθευτη την πίστη μας.

Όπως συνέβαινε παλαιότερα με την πατρίδα αλλά και με την πίστη, έτσι και τώρα, η αληθινή Εκκλησία είναι υπό διωγμόν και υπό προδοσίες. Ο χριστιανικός λαός οφείλει να διεξάγει πάλιν και πολλάκις έναν πολυμέτωπο αγώνα υπέρ βωμών και εστιών. Ένδοθεν έχει να αντιμετωπίσει σήμερα, την λεγομένη «ζώσα εκκλησία»(ζωντανή εκκλησία)[15] η οποία θεωρεί καθήκον της να συνεργάζεται στενά με το οποιοδήποτε καθεστώς για να διατηρήσει τα προνόμιά της και έξωθεν πέραν της μαχητικής αθεϊας, έχει να αντιμετωπίσει την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας η οποία έχει πλήρως απογοητεύσει τους χριστιανούς ψηφοφόρους της διότι με τις πράξεις των στελεχών της αποδεικνύεται καθημερινά ή ότι αυτά είναι κολλημένα σε νεοταξικές λογικές και σε εντεταλμένη υπηρεσία για να εκθεμελιώσουν κάθε ελληνορθόδοξο στοιχείο που έχει απομείνει στη δύσμοιρη πατρίδα μας ή ότι διακατέχονται από μόνιμα φοβικά σύνδρομα ή είναι στελέχη για τα οποία ο ποιητής θα έλεγε:

«Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,

προσμένουνε, ίσως, κάποιο θάμα!»[16].

Οι χριστιανοί της Ελλάδας αντιμέτωποι με αυτή την συνθλιπτική κατάσταση είναι παράλογο να μένουν άπραγοι, ανεχόμενοι επ΄ άπειρον, αυτή την απίστευτη υποτίμηση, την απόλυτη περιφρόνηση και την ανήκουστη προσβολή με την οποία τους ανταμείβουν πολιτικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, ή πάλι περιμένοντας,

«Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα,

όπου τους εύρει, (να)  τους πατεί»[17]

και μοιρολατρικά πάλι, να αναρωτιούνται:

«– Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!

– Φταίει ο Θεός που μας μισεί!

– Φταίει το κεφάλι το κακό μας!

– Φταίει πρώτ’ απ’ όλα το κρασί!

Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Κανένα στόμα

δεν το ’βρε και δεν το ’πε ακόμα.»[18]

Αντίθετα, οι χριστιανοί της Ελλάδας οφείλουν δυναμικά, κατά την άποψη πολλών συμπολιτών μας, να αναζητήσουν εκτός από την εξ ύψους βοήθεια και άλλες λύσεις. Συγκεκριμένα παρατηρούμε τελευταία, πολλούς συμπολίτες μας να στρέφονται στην κατεύθυνση της αναζήτησης μιας πολιτικής αλλαγής. Η σκέψη πολλών συμπολιτών μας είναι ότι η λύση αυτή μάλλον πρέπει να προέλθει από έναν νέο, άφθαρτο, πατριωτικό, συσπειρωτικό, ελπιδοφόρο πολιτικό φορέα που θα εμφορείται από χριστιανικά ιδεώδη και θα οδηγήσει στην πραγματική μεταπολίτευση που έχει ανάγκη ο τόπος δηλαδή, στην απαλλαγή από το  λυσσαλέο αντιχριστιανικό, αντορθόδοξο και ανθελληνικό μένος που επιβάλει το σύστημα της Νέας Τάξης δια των ντόπιων φορέων και εκφραστών του. Χρειάζεται δηλαδή, όπως τονίζεται, σήμερα όσο ποτέ άλλοτε μια ένωση όλων των υγιών δυνάμεων του τόπου, μια συστηματική κινητοποίηση όλων, να κηρυχθεί μια γενική πανστρατία για να σωθεί η χώρα από όσους την λυμαίνονται ή την επιβουλεύονται.

Μέχρι βέβαια, να συμβεί αυτό, εμείς οφείλουμε να επισημαίνουμε στην Υπουργό Παιδείας κ. Νίκη Κεραμέως ότι με την φιλελέφτ(αριστεροφιλελεύθερη)[19], απολυταρχική πολιτική που εφαρμόζει: 1)δεν εκφράζει τους χριστιανούς και τους δημοκρατικούς πολίτες της χώρας μας –προ ημερών στην κοπή της αγιοβασιλόπιττας των Υπαλλήλων του Υπουργείου Παιδείας δήλωνε ότι «η πόρτα του γραφείου μου είναι ανοιχτή σε όλους», όμως, η ΠΕΘ εδώ και επτά μήνες ζητάει επανειλημμένα συνάντηση μαζί της και ακόμη δεν έχει δει την πόρτα του γραφείου της κ. Κεραμέως-  και 2) οδηγεί το μάθημα των Θρησκευτικών στον ενταφιασμό του, εκπληρώνοντας έτσι και το αγιογραφικό "συμβούλιον δὲ λαβόντες ἠγόρασαν ἐξ αὐτῶν τὸν ἀγρὸν τοῦ κεραμέως εἰς ταφὴν τοῖς ξένοις, δι' ὸ ἐκλήθη ὁ ἀγρὸς ἐκεῖνος ἀγρὸς αἵματος ἕως τῆς σήμερον"[20]. Στον  «αγρό του κεραμέως» - «αγρό αίματος» λοιπόν, καταβάλλονται συντονισμένες προσπάθειες να ενταφιασθεί το μάθημα των Θρησκευτικών!

Ζητάμε επίσης, επίμονα,  την παραίτηση του Γεν. Γραμματέα Θρησκευμάτων κ. Γεωργίου Καλαντζή για όσα κι εκείνος πράττει εναντίον του ορθόδοξου χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών.

Αυτή τη στιγμή το μάθημα των Θρησκευτικών βρίσκεται στις Θερμοπύλες της δικής του ιστορίας, δίνοντας τον υπέρ πάντων αγώνα για να διασώσει την ορθόδοξη χριστιανική ταυτότητά του διασώζοντας ταυτόχρονα και την ελληνορθόδοξη ιδιοπροσωπία του ελληνισμού.

Και «όσοι πιστοί» τρέχοντας ένα μαραθώνιο αγώνα για την ορθόδοξη χριστιανική αγωγή, βρισκόνται στις Θερμοπύλες της δικής τους προσωπικής ιστορίας έχοντας πλήρη επίγνωση ότι όπως τότε, έτσι και τώρα, οι «Μήδοι εξ ανατολών» ίσως να διαβούνε διότι ο Εφιάλτης είναι εντός των τειχών. Όπως τότε όμως, οι Μήδοι διάβηκαν απ΄τις Θερμοπύλες αλλά δεν μακροημέρευσαν, πέρασαν αλλά δεν νίκησαν έτσι και σήμερα. Πιθανόν οι αγωνιστές υπέρ του ορθοδόξου μαθήματος των Θρησκευτικών, να πέσουν όλοι ένας – ένας, ὀπως οι τριακόσιοι του Λεωνίδα, χτυπημένοι από τα βέλη των εχθρών τους, πιθανόν να περάσουν ανορθόδοξα, δια της κρατικής βίας και αυθαιρεσίας, τα αντορθόδοξα  Θρησκευτικά αλλά παρόλαυτα, δεν θα νικήσουν οι εμπνευστές τους διότι, όλοι και όλα αυτά είναι ήδη στη συνείδηση του πιστού λαού ηττημένα και κατηργημένα. Λοιπόν, ας θυμηθούμε τι μας λέει ο καβαφικός ποιητικός λόγος:

«Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των

όρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.»[21]

Σας ευχαριστώ.

Υποσημειώσεις

1. ΟΗΕ : Ο κόσμος πρέπει να προετοιμαστεί για εκατομμύρια κλιματικούς πρόσφυγες, Ηλ. Πηγή: https://www.in.gr/2020/01/21/world/oie-o-kosmos-prepei-na-proetoimastei-gia-ekatommyria-klimatikous-prosfyges/ και Δραματική προειδοποίηση του ΟΗΕ για «εκατομμύρια» πρόσφυγες λόγω κλιματικής αλλαγής, Ηλ.

Πηγή: https://www.cnn.gr/news/perivallon/story/204818/dramatiki-proeidopoiisi-toy-ohe-gia-ekatommyria-prosfyges-logo-klimatikis-allagis

2. Η Γερμανία κρούει τον κώδωνα: Κίνδυνος ανεξέλεγκτης μετανάστευσης στην ΕΕ, Ηλ. Πηγή: https://www.iefimerida.gr/kosmos/i-germania-kroyei-ton-kodona-kindynos-anexelegktis-metanasteysis

3. Ηλ. Πηγή: https://www.facebook.com/watch/?v=2192959551009095

4. «Θέλουμε πίσω τα νησιά μας», Ηλ.

Πηγή: https://www.iefimerida.gr/ellada/boyliaxe-apo-kosmo-i-prokymaia-tis-mytilinis

5. Χαράλαμπος Αθανασίου: Φοβάμαι ότι η Λέσβος θα γίνει μία νέα Ροδόπη, Ηλ. Πηγή: https://www.ant1news.gr/eidiseis/article/550788/xaralampos-athanasioy-fobamai-oti-i-lesbos-tha-ginei-mia-new-rodopi

6. FORBES: 245 εκατομμύρια διωκόμενοι Χριστιανοί παγκοσμίως, Ηλ. Πηγή:  http://aktines.blogspot.com/2019/12/forbes-245.html και Σταυρικοί Θάνατοι Χριστιανών σε πολλές περιοχές της υφηλίου. Συγκλονιστικά στοιχεία για τις διώξεις που υφίστανται σύμφωνα με διεθνείς οργανισμούς, Ηλ. Πηγή: http://aktines.blogspot.com/2019/05/blog-post_59.html και Η νέα εποχή των χριστιανικών μαρτυρίων - Οι διώξεις των Χριστιανών στον σύγχρονο κόσμο, «Ιεραποστολικός Ταχυδρόμος», Απρίλιος – Μάϊος – Ιούνιος 2015, τεύχος 130,  Ηλ. Πηγή: http://www.in-agiounikolaoutouneou.gr/apps/gr/spag/3_1436277587.html και Πολλαπλασιάζονται οι διώξεις των Χριστιανών στη Μέση Ανατολή, Ηλ. Πηγή:  https://www.orthodoxianewsagency.gr/gnomes/pollaplasiazontai-oi-diokseis-ton-xristianon-sti-mesi-anatoli/ και Μητροπολίτης Ιλαρίωνας: Είναι άνευ προηγουμένου οι διωγμοί κατά των χριστιανών, Ηλ. Πηγή: https://mospat.ru/gr/2014/04/29/news101927/ και Παπανδρόπουλος Χ. Αθανάσιος, Πως η Γαλλία εξισλαμίζεται και τι σημαίνει, Ηλ. Πηγή: https://www.lykavitos.gr/pos-i-gallia-eksislamizetai-kai-ti-sima/

7. Να πως εξηγούνται όλα… πάσχουμε από «οικοφοβία»! Ηλ. Πηγή: http://www.antinews.gr/action.read/antitheseis/na-pos-eksigountai-ola-pasxoume-apo-oikofobia/10.137637

8. Τζέημς Τζολ, Οι αναρχικοί, εκδ. Επίκουρος, Αθήνα 1975, σ. 251

9. Άγιος Ιουστίνος του Τσέλιε[Πόποβιτς], Δογματική - Ορθόδοξη Φιλοσοφία της Αλήθειας, Μετ. Άρης Ηλ. Γεωργόπουλος, εκδ. Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου, Άγιον Όρος 2019, σ. 391

10. Ό.π. σ. 387

11.Σάμιουελ Άνταμς, Εθνοπατέρας των ΗΠΑ και πολιτικός φιλόσοφος, Samuel Adams         Quotes, (September 27, 1722 – October 2, 1803),«It does not take a majority to prevail ... but rather an irate, tireless minority, keen on setting brushfires of freedom in the minds of men», Ηλ. Πηγή: https://www.americanhistorycentral.com/entries/samuel-adams/view/quotes/

12. Γιάννης Ρίτσος, «Ελένη», Έκδ. ΧΑΝΙΑ 2002, Ηλ. Πηγή: http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/ritsos_eleni.html

13. Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ στην «Κ»: Αριστερός είναι αυτός που κάνει αριστερά πράγματα, όχι αυτός που λέει ότι είναι, Ηλ. Πηγή: https://www.kathimerini.gr/1027086/gallery/proswpa/synentey3eis/elenh-glykatzh-arveler-sthn-k-aristeros-einai-aytos-poy-kanei-aristera-pragmata-oxi-aytos-poy-leei-oti-einai

14. Ό.π.

15.«Η «ζωντανή Εκκλησία» αποτέλεσε το δούρειο ίππο του (σοβιετικού-κομμουνιστικού) καθεστώτος. Η αθεϊστική κυβέρνηση προσπάθησε να διαιρέσει και να διαλύσει την Εκκλησία εκ των ένδον… Οί δημιουργοί της «ζωντανής Εκκλησίας», οι αυτοαποκαλούμενοι και «ανανεωτές», αποτελούν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ανθρώπων του εκκλησιαστικού χώρου που συγχέουν την ανανέωση με τον εκμοντερνισμό, την πρόσληψη του κόσμου με το συσχηματισμό με τον κόσμο, τη φιλάνθρωπη ποιμαντική με το λαϊκισμό… Στις μέρες μας το σύμπτωμα αυτό επανέρχεται έντονα με διάφορες μορφές, ταλαιπωρώντας το εκκλησιαστικό σώμα καί προκαλώντας σύγχυση σε κληρικούς και λαϊκούς. Και τούτο γιατί λείπει το ορθόδοξο εκκλησιαστικό φρόνημα, η ταπείνωση, η στοιχειώδης αυτογνωσία, η διάκριση, η μεγίστη των αρετών.», Αρχιμ. Νεκταρίου Αντωνοπούλου (νυν Μητροπολίτη Ι. Μ. Αργολίδος), Αρχιεπίσκοπος Λουκάς, εκδ. Ακρίτας, Αθήνα 1999, σ. 70 βλ. και σσ. 76-78, 106-107, 178-180, και Ποινικό αδίκημα στον κομμουνισμό η θρησκευτική πίστη, Ηλ. Πηγή: https://www.impantokratoros.gr/kommounismos-pisth.el.aspx

16. Κώστα Βάρναλη, «Οι μοιραίοι», πρώτη δημοσίευση περιοδικό Μαύρος Γάτος, 1922, Ηλ. Πηγή: http://digitalschool.minedu.gov.gr/modules/ebook/show.php/DSGL-A111/262/1919,6395/

17. Ό.π.

18. Ό.π.

19. Φιλελέφτ: Λολοπαίγνιο εκ των φιλελέ(φιλελεύθερος) και left (αριστερός). Σύμφωνα με μια πολιτική προσέγγιση ο όρος φιλελέφτ είναι ένας πολιτικός προσδιορισμός για όσους χαρακτηρίζονται από μια πολιτική κουλτούρα όπου συναντώνται στοιχεία της αναρχικής και της φιλελεύθερης ιδεολογίας. Οικονομικά, ο φιλελέφτ πρεσβεύει έναν ακραίο αντικρατισμό. Όσον αφορά όμως την πολιτική ελευθερία, πάει πολλά βήματα αριστερότερα από τον κλασικά συντηρητικό, θρησκευόμενο και πατριώτη φιλελεύθερο, είναι δηλαδή, εκ πεποιθήσεως ελευθεριακός, αντικληρικός, άπατρις, οπαδός της πολιτικής ορθότητας, υπέρ της αποποινικοποίησης των ναρκωτικών και φίλα προσκείμενος στα ΛΟΑΤ και τα δικαιώματά τους. Ηλ. Πηγή: https://www.slang.gr/definition/26130-fileleft Παραθέτουμε ακόμη έναν χαρακτηρισμό του όρου: «Ο όρος “φιλελέφτ”, δηλαδή “φιλελεύθερος αριστερός” είναι υπαρκτός… Οι πολιτικές ιδεολογίες καλύπτουν μια σειρά από τομείς της κοινωνικής ζωής. Μπορεί μια πολιτική ιδεολογία στα θέματα της οικονομίας να είναι υπέρ του ιδιωτικού τομέα και στα θέματα ταυτότητας να είναι υπέρ του έθνους. Στην περίπτωση αυτή είναι “εθνικοφιλελεύθερη”. Μπορεί πάλι να είναι “αριστερή” ως προς τα εθνικά θέματα, τα θέματα της ταυτότητας και υπέρ των ατομικών ελευθεριών αλλά υπέρ της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και κατά της κρατικής παρέμβασης στην Οικονομία. Τότε είναι “φιλελέφτ”. Φιλελεύθερος (οικονομικά) και “Left”/”αριστερός” (κοινωνικά). Σαν τους Συριζαίους ένα πράγμα δηλαδή. Σπ. Αλεξ.» Ηλ. Πηγή: https://www.politica.gr/politica-ntis/o-mpampis-papadimitriou-einai-fileleft/

20. Ματθ. 27, 7-8

21. Κώστα Καβάφη, «Θερμοπύλες», Ποιήματα,  τόμ. 1, Ίκαρος, 1903, Ηλ. Πηγή: http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL105/229/1693,5426/

Ἡ ἀποπομπή τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη Μάξιμου Ε΄, σύμφωνα μέ τά ἔγγραφα τῆς CIA

Του Matthew Namee | Orthodoxhistory.org

Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος τελείωσε το 1945, και αμέσως οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Σοβιετικὴ Ένωση ξεκίνησαν τη διαμάχη για την ηγεσία του μεταπολεμικού κόσμου.

Οι Σοβιετικοί επιβλήθηκαν σε όσες χώρες βρίσκονταν υπό την σφαίρα επιρροής τους, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες υιοθέτησαν το δόγμα του Τρούμαν, μια εξωτερική πολιτική βασισμένη στον περιορισμό του Κομμουνισμού ανά το παγκόσμιο.

Η Ορθοδοξία μετατράπηκε σε ένα από τα πολλά παράπλευρα μέτωπα του Ψυχρού Πολέμου.

Καθώς οι Σοβιετικοί προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν το Πατριαρχείο Μόσχας για να υποστηρίξουν οι άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες τον Κομμουνισμό, οι Ηνωμένες Πολιτείες μετέτρεψαν το Οικουμενικό Πατριαρχείο σε αντιστάθμισμα για τη Δύση.

Έχοντας ενθρονιστεί στις αρχές του 1946 ως ο νέος Οικουμενικός Πατριάρχης, ο Μάξιμος Ε’ αποδείχθηκε για διάφορους λόγους αδύναμος να υπηρετήσει ως αποτελεσματικός ηγέτης της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης σ’ αυτή τη καθοριστική περίοδο.

Σήμερα είναι μια σχεδόν ξεχασμένη υποσημείωση στην ιστορία, γνωστός κυρίως ως ο προκάτοχος του μεγάλου Αθηναγόρα, του δυνατού, πιστού στις Αμερικανικές αρχές Πατριάρχη που τον διαδέχτηκε.

Παραδόξως, η CIA απελευθέρωσε ένα μεγάλο αριθμό εγγράφων βάσει της Πράξης Ελευθερίας της Πληροφόρησης (Freedom of Information Act), που βοηθούν να πει κάποιος την ιστορία της πατριαρχείας του Μάξιμου – μια ιστορία που, ελλείψει αυτών των εγγράφων, θα ήταν απρόσιτη σε μας.

Στο άρθρο αυτό χρησιμοποιώ τα έγγραφα αυτά της CIA, καθώς και κάποιες άλλες πηγές της εποχής, για να πω την ιστορία.

Το κάνω εν μέρει γιατί είναι πολύ ενδιαφέρον μέρος της εκκλησιαστικής ιστορίας, αλλά και γιατί δείχνει πόσο κοντά ακολουθούσε τα γεγονότα του Ορθόδοξου κόσμου η CIA.

Αυτά είναι έγγραφα της CIA που έχουν αποκωδικοποιηθεί από την ΠΕΠ, και είναι πολύ πιθανόν να υπάρχουν και άλλα έγγραφα που δεν έχουν απελευθερωθεί στο κοινό. Ακόμα και σ’ αυτό τον περιορισμένο αριθμό, αυτές οι πηγές μας βοηθούν να ανοικοδομήσουμε ένα βασικό επεισόδιο της σύγχρονης Ορθοδοξίας.

***

Στις 20 Φεβρουαρίου 1946 ο Μητροπολίτης Χαλκηδόνος Μάξιμος εξελέγη ομόφωνα ως ο Οικουμενικός Πατριάρχης, Μάξιμος Ε’.

Ήταν η δύναμη κατά τη δεκαετή ηγεμονία του μακαριστού Πατριάρχη Βενιαμίν, και στα 48 χρόνια του ο Μάξιμος διαφαινόταν ότι θα υπηρετούσε για μεγάλο διάστημα ως ο "πρώτος μεταξύ ίσων" στον Ορθόδοξο κόσμο.

Κι’ όμως, η Πατριαρχεία του θα ήταν σχετικά σύντομη, αφού ο Μάξιμος παραιτήθηκε μόλις 32 μήνες αργότερα, στις 18 Οκτωβρίου 1948.

Τα πρώτα προβληματικά σημάδια εμφανίστηκαν το φθινόπωρο του 1946.

Σε έγγραφο της CIA με ημερομηνία 22 Νοεμβρίου, καταγράφεται πως, "Πηγή που βρίσκεται σε στενή επαφή με τον Πατριάρχη αναφέρει ότι ο Μάξιμος υποφέρει από οξεία νευρική διαταραχή και παρουσιάζει έντονα συμπτώματα παραφροσύνης."

Στις 16 Δεκεμβρίου, και σύμφωνα πάντα με τη CIA, "ιατροί πληροφόρησαν το Φανάρι ότι η ασθένεια του Μάξιμου απαιτούσε θεραπεία σε σανατόριο στην Ελβετία, και έγιναν διευθετήσεις για την άμεση αναχώρησή του από τη χώρα."

Ο Μάξιμος προσπάθησε να παραιτηθεί από τη Πατριαρχεία, όμως η Ελληνική κυβέρνηση αρνήθηκε να αποδεχτεί την παραίτησή του, επειδή η εκλογή νέου Πατριάρχη θα σήμαινε ότι οι Έλληνες θα έπρεπε να συμφωνήσουν με τους Τούρκους για τον υποψήφιο.

Κάποια στιγμή πριν τα Χριστούγεννα του 1946, η CIA πήρε πληροφορίες ότι η κατάσταση του Μάξιμου παρέμενε σοβαρή.

"Ο Πατριάρχης Μάξιμος φέρεται ότι συνεχίζει να υποφέρει από επαναλαμβανόμενη νευρική κατάθλιψη και αϋπνίες, παρόλο που υπάρχουν διαλλείματα μεταξύ των επεισοδίων στα οποία είναι αρκετά φυσιολογικός.

Πηγή που επισκέφτηκε τον Μάξιμο στη θερινή κατοικία του στη Χάλκη, όπου φροντίζεται από τον προσωπικό του γιατρό, ανέφερε ότι ο Μάξιμος ήταν αρκετά σίγουρος πως θα αναρρώσει αρκετά ώστε να λειτουργήσει στις ακολουθίες των Χριστουγέννων στο Φανάρι, και να παραμείνει στο Φανάρι ακόμα και μετά την πρωτοχρονιά." (Η αναφορά αυτή περιλαμβάνεται σε έγγραφο της CIA με ημερομηνία 16 Ιανουαρίου 1947.)

Η είδηση για την διανοητική ασθένεια του Πατριάρχη εμφανίστηκε στον Ελληνικό τύπο στις 29 Δεκεμβρίου 1946. Την επόμενη μέρα, το Φανάρι τα αρνήθηκε όλα με τη δήλωση, "Η Παναγιότητά του βρίσκεται σε καλή υγεία και δεν θα αναχωρήσει για Ελβετία."

Στις 3 Ιανουαρίου 1947 η είδηση έφτασε στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η εφημερίδα Chicago Tribune ανέφερε πως, επιτροπή από ειδικούς στη διανοητική υγεία εξέτασαν τον Πατριάρχη και αποφάσισαν ότι ‘’υπέφερε από νευρική διαταραχή’’.

Η επιτροπή ανέφερε πως "η ευφυΐα του Μάξιμου είναι φυσιολογική", και ότι κατά πάσα πιθανότητα θα αναρρώσει με θεραπεία.

Το άρθρο στη Tribune συνέχιζε: Λίγο καιρό μετά την εκλογή του αναφέρθηκε ότι περπατούσε σε δωμάτιο του πατριαρχείου και φώναζε, "Τώρα γνωρίζω ότι αυτή δεν είναι ζωή για ένα νεαρό άνδρα."

Πληροφοριοδότες αναφέρουν πως από τότε η κεφαλή ενός των σημαντικότερων θρησκευτικών θρόνων υπέφερε από αυτό που τώρα περιγράφεται από όσους τον γνωρίζουν ως "φοβία περιορισμού."

Μαζί με αυτό βρίσκεται και η μεγάλη ευθύνη της θέσης, ιδιαίτερα τώρα που ο πατριάρχης βρίσκεται αντιμέτωπος με κινήσεις Ορθόδοξων Ρώσων εκκλησιαστικών για να επεκτείνουν την σφαίρα επιρροής τους.

Η Tribune έκλεινε το άρθρο της καταγράφοντας πηγές που πρότειναν τον Αρχιεπίσκοπο Αθηναγόρα, επικεφαλής της Αρχιεπισκοπής Βόρειας και Νότιας Αμερικής, ως "πιθανό υποψήφιο."

Στις 16 Ιανουαρίου, η CIA αναφέρει, "Υπάρχει σοβαρή σκέψη για την μετακίνηση του Πατριάρχη, όμως οι ακόλουθοί του είναι απρόθυμοι για τέτοιο βήμα μέχρι να ικανοποιηθούν από τους γιατρούς ότι η κατάσταση του Μάξιμου είναι ανίατη."

Εν τω μεταξύ, εμφανίστηκε και ένα σκάνδαλο που δεν συνδέεται μ’ αυτό – φαίνεται ότι το 1940, τέσσερις δικηγόροι υπαινίχθηκαν ότι ο Πατριάρχης είχε κλέψει χρήματα που είχαν κληρονομηθεί στο Πατριαρχείο στη διαθήκη πλούσιου ευεργέτη.

Παρόλο που ο μακαριστός Πατριάρχης Βενιαμίν ήταν επικεφαλής του Οικουμενικού Πατριαρχείου από το 1940, όλοι γνώριζαν ότι ο τότε Μητροπολίτης Μάξιμος ήταν η πραγματική δύναμη πίσω από το θρόνο.

Όπως παρατηρεί η CIA, "Καθώς ο Πατριάρχης Μάξιμος είχε την απόλυτη εξουσία στο Πατριαρχείο το 1940, ενόσω ο μακαριστός Πατριάρχης Βενιαμίν νοσούσε, κάποια στοιχεία στο Φανάρι επιθυμούν όπως ο Μάξιμος αναλάβει ένα μέρος της ευθύνης για το σκάνδαλο."

Βέβαια, η Σοβιετική κυβέρνηση είχε γνώση της κατάστασης στη Κωνσταντινούπολη.

Η CIA αναφέρει στις 14 Φεβρουαρίου: "Τουρκικές εφημερίδες ... δημοσίευσαν δήλωση με την οποία ο Γενικός Πρόξενος των Σοβιετικών είχε θέση τη Ρωσική θερινή κατοικία της Πρεσβείας στο Buyukders [Büyükdere] στη διάθεση του Πατριάρχη. Αξιωματούχοι στο Φανάρι επιμένουν εν τούτοις, ότι δεν υπάρχουν βάσεις στην αναφορά και θεωρούν ότι τα δύο έγγραφα είναι προσπάθεια για να δημιουργηθούν προβλήματα στο Πατριαρχείο, δίνοντας την εντύπωση στενής συνεργασίας με τους Σοβιετικούς."

Λίγες μέρες πριν από την πιο πάνω αναφορά της CIA, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηναγόρας βρισκόταν στην Ουάσιγκτον, βραβεύοντας τον Πρόεδρο Τρούμαν με το παράσημο του Αληθούς Σταυρού.

Τότε λήφθηκε και η περίφημη φωτογραφία του Αθηναγόρα να φιλά την κεφαλή του Τρούμαν. (Φαίνεται ότι η συγκεκριμένη εκδήλωση οργανώθηκε μιά-δυὸ εβδομάδες πριν, όταν ο Πρόεδρος Τρούμαν είχε ανεπίσημη συνάντηση με τον Αθηναγόρα, στις 28 Ιανουαρίου.)

Στις 12 Μαρτίου, ο Πρόεδρος Τρούμαν μίλησε στο Κογκρέσο και κατέθεσε επίσημα για πρώτη φορά, αυτό που στη συνέχεια έμεινε γνωστό ως το Δόγμα Τρούμαν: "η πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών για υποστήριξη των ελεύθερων λαών που αντιδρούσαν στην προσπάθεια υποταγής τους από ένοπλες μειονότητες ή εξωτερικές πιέσεις."

Είναι αρκετά γνωστό γεγονός, και ξεχνιέται συχνά, πως η άμεση αντίδραση στην ομιλία του Τρούμαν, ήταν η είδηση πως η Βρετανία θα σταματήσει να χορηγεί βοήθεια στην Ελληνική κυβέρνηση, η οποία βρισκόταν σε εμφύλιο πόλεμο με το Ελληνικό Κομμουνιστικό Κόμμα.

Οι Βρετανοί βοηθούσαν και τη Τουρκία, και στην ομιλία του ο Τρούμαν ζήτησε από το Κογκρέσο να προσφέρει βοήθεια και στους Τούρκους.

Συνολικά, ο Τρούμαν ζήτησε από το Κογκρέσο να εγκρίνει $400 εκατομμύρια για βοήθεια στην Ελληνική και Τουρκική κυβερνήσεις, και να εξουσιοδοτήσει την αποστολή αμερικανικού στρατιωτικού προσωπικού και υλικού στην περιοχή.

Στις 20 Μαρτίου, η CIA αναφέρεται στην πιθανότητα του διορισμού από την Τουρκική κυβέρνηση ιατρικής επιτροπής για να προσδιορίσει αν ο Μάξιμος μπορούσε να συνεχίσει ως Πατριάρχης.

"Προς το παρόν η Τουρκική κυβέρνηση επιθυμεί να έχει ως επικεφαλής στο Φανάρι ένα ισχυρό άνδρα, που θα μπορεί να αντιμετωπίσει τον Πατριάρχη Αλέξιο και την θρησκευτική πολιτική της Ρωσίας."

Στην ίδια αναφορά της, η CIA σημειώνει ότι αντιπροσωπεία του Πατριαρχείου Μόσχας, που προσπαθούσε να επισκεφθεί την Κωνσταντινούπολη για ένα χρόνο, δεν κατάφερε να πάρει βίζα από τις Τουρκικές αρχές, και επισκεπτόταν το καιρό εκείνο τη Δαμασκό, την Ιερουσαλήμ, την Αλεξάνδρεια και το Κάιρο.

Τρείς ημέρες αργότερα, σε άλλη αναφορά της η η CIA περιγράφει τις εσωτερικές προσπάθειες για μετακίνηση του Μάξιμου, που προέρχονταν από την Ελληνική κοινότητα της Τουρκίας. Η κίνηση κατά του Μάξιμου τον είχε στο στόχαστρο "από τον καιρό που [ο Μάξιμος] ήταν Μητροπολίτης Χαλκηδόνος."

Η Ελληνική κυβέρνηση μελετούσε το θέμα, και η η CIA ανέμενε ότι η Αγία Σύνοδος του Πατριαρχείου θα εξέλεγε νέο Πατριάρχη μετά το Πάσχα.

Εν τω μεταξύ, στις 8 Απριλίου ο Πατριάρχης Μόσχας Αλέξιος απέστειλε επίσημη πρόσκληση στους επί κεφαλής των Ορθόδοξων Εκκλησιών για παρουσία τους σε προσυνοδική σύναξη, η οποία όπως έλπιζε θα καθόριζε το πλαίσιο για "οικουμενική συνόδο" στη Μόσχα το 1948.

Το Πάσχα πέρασε χωρίς πατριαρχική εκλογή. Στις 9 Μαΐου, η εφημερίδα New York Times αναφέρει ότι ο Πατριάρχης Μάξιμος έχει "σοβαρή νευρική κρίση", και ότι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηναγόρας είχε ονομαστεί ως ο πιό πιθανός υποψήφιος για να τον διαδεχθεί.

Το ενδιαφέρον των μυστικών υπηρεσιών των Η.Π.Α. για το θέμα δεν πέρασε απαρατήρητο από την εφημερίδα: "Δεν εκφράστηκε καμιά επίσημη υποστήριξη για τον Αρχιεπίσκοπο Αθηναγόρα από τους Αμερικανούς, άν και οι στρατιωτικές μυστικές υπηρεσίες την Ηνωμένων Πολιτειών παρατηρούν τη κούρσα διαδοχής."

Για να προσθέσουν οι Times, "Οι Τούρκοι ονομάζουν τον Αρχιεπίσκοπο ως τον ανεπίσημο πρέσβη της Τουρκίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, τόσο εγκάρδιες είναι οι σχέσεις του με την Τουρκική Κυβέρνηση ... Η Ελληνική Κυβέρνηση είναι ευνοϊκή στον Αρχιεπίσκοπο Αθηναγόρα, όμως είναι απρόθυμη στο να έχει ένα τόσο ικανό εκπρόσωπο να φεύγει από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους πλούσιους υποστηρικτές των Ελληνικών συμφερόντων."

Εννιά μέρες αργότερα, στις 18 Μαΐου, η Chicago Tribune δημοσίευσε μιά ιστορία που έλεγε ότι ο Μάξιμος "εγκαταλείπει το θρόνο του", και ότι σαλπάρισε για την Ελλάδα.

Ο κόσμος εκτιμούσε ότι δεν θα επέστρεφε ξανά στο Φανάρι.

Στις 21 Μαΐου, η CIA αναφέρει ότι ο Μάξιμος ταξιδεύει στην Αθήνα γιά να συμβουλευτεί με ειδικούς.

"Άν βρεθεί ότι είναι ανίατος, πιστεύεται οτι η παραίτησή του ως Πατριάρχης θα γίνει αποδεκτή."

Λίγο αργότερα, στίς 3 Ιουλίου, η CIA φέρεται να διορθώνει τις απόψεις της, όταν καταγράφει πώς ο πραγματικός λόγος της επίσκεψης του Μάξιμου στην Αθήνα δεν ήταν τα αναφερόμενα ζητήματα υγείας, αλλά "γιά να συμβουλευτεί σε σχέση με τρία κύρια ζητήματα:"

α) Άν έπρεπε να παραιτηθεί ο Μάξιμος ευνοώντας κάποιον με πιό δυνατή προσωπικότητα.

β) Άν έπρεπε να παραιτηθεί, ποιός υποψήφιος θα ήταν ο ευνοούμενος των Αθηνών; και

γ) Πώς μπορούσε το Φανάρι να αντιμετωπίσει το ολοένα και αυξανόμενο γόητρο του Πατριάρχη Μόσχας Αλέξιου.

Στην αναφορά της η CIA ερμήνευσε γιατί χρειάστηκε να πάει ο Πατριάρχης στην Αθήνα για να συζητήσει αυτά τα ζητήματα: "Το Φανάρι στη Κωνσταντινούπολη είναι οικονομικά εξαρτώμενο από την Ελληνική Κυβέρνηση."

Στην ίδια αναφορά η CIA σημειώνει ότι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηναγόρας είχε "πρόσφατα γίνει επίτιμος πολίτης της πόλης Άγκυρας από τους Τούρκους. Αυτό το προνόμιο δεν είχε δημοσιευτεί." (Η Τουρκική υπηκοότητα ήταν προαπαιτούμενο της εκλογής του Αθηναγόρα ως Οικουμενικός Πατριάρχης.)

Καθώς ο Μάξιμος βρισκόταν στην Αθήνα, οι αναπληρωτές του στο Οικουμενικό Πατριαρχείο απέστειλαν επιστολή στους επικεφαλής των αυτοκέφαλων Εκκλησιών, δηλώνοντας ότι η Κωνσταντινούπολη δεν θα μετάσχει στην προσυνοδική σύναξη, και ότι μόνο ο Οικουμενικός Πατριάρχης είχε το δικαίωμα για προκήρυξη συνόδου ή προσυνοδικής σύναξης.

Οι ηγέτες των Εκκλησιών σε Αλεξάνδρεια, Ιερουσαλήμ, Κύπρο, και Ελλάδα συμφώνησαν μ’ αυτό, και ο Ελληνικός τύπος επέκρινε έντονα το Πατριαρχείο Μόσχας ως απλό όργανο της Σοβιετικής κυβέρνησης.

Έχοντας την άρνηση των Ελλήνων ιεραρχών, ο Πατριάρχης Αλέξιος περί το τέλος του χρόνου άλλαξε την προσέγγισή του, λέγοντας ότι τώρα ζητούσε μόνο να φιλοξενήσει "σύναξη των ανώτατων ιεραρχών των Ορθόδοξων Εκκλησιών."

***

Όλως παραδόξως, δεν βρήκα κανένα έγγραφο για το Οικουμενικό Πατριαρχείο στα αρχεία της CIA, από τον Ιούλιο του 1947 ως τον Αύγουστο του 1948.

Με δεδομένο το, πόσο στενά ακολουθούσε η CIA τον Πατριάρχη Μάξιμο και το Οικουμενικό Πατριαρχείο μέχρι τότε, φαίνεται απίθανο το ότι δεν έκδοσαν αναφορές για ένα ολόκληρο χρόνο.

Είναι πιο πιθανό να υπάρχουν αυτές οι αναφορές, αλλά για κάποιο λόγο να μην έχουν δοθεί στη δημοσιότητα.

Στις 28 Ιανουαρίου 1948, το έντυπο Christian Century έκδοσε ένα αρκετά αξιοσημείωτο σημείωμα κάτω από την επικεφαλίδα, "Ο Αμερικανός Αρχιεπίσκοπος για την Κωνσταντινούπολη;"

Εν μέρει το άρθρο έγραφε: Μυστήριο καλύπτει τις αναφορές στην υγεία του (Μάξιμου), και τα πήγαινε-έλα του μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, και σχεδόν όλα όσα συνδέονται με την παρουσία του στο ανώτατο αξίωμα. Όμως φαίνεται πως τώρα, είτε έχει αποχωρήσει, ή βρίσκεται ένα βήμα πριν την αποχώρησή του. Και αναφέρεται από την Κωνσταντινούπολη ότι ο πιό πιθανός διάδοχός του είναι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηναγόρας της Νέας Υόρκης!

... Υπάρχουν κάποια πράγματα για τη κατάσταση στην Εγγύς Ανατολή όμως που δεν τα γνωρίζουμε.

Ξέρουμε ότι η Ορθόδοξη ηγεσία εκεί είναι μπερδεμένη σοβαρά με την πολιτική προσπάθεια για τον έλεγχο της ανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων.

Ξέρουμε ότι το πατριαρχείο στη Κωνσταντινούπολη έχει ρόλο κλειδί σ’ αυτή τη προσπάθεια.

Και ξέρουμε ότι, το να βάλεις τον αρχιεπίσκοπο από τη Νέα Υόρκη σ’ αυτή τη θέση είναι βέβαιο ότι θα προσδώσει πολιτική ερμηνεία σ’ ολόκληρο αυτό το μέρος του κόσμου.

Μ’ αυτά εν γνώσει, πρέπει να προσθέσουμε και τις υποψίες μας ότι το Υπουργείο Εξωτερικών στην Ουάσιγκτον ίσως και να γνωρίζει περισσότερα για την επιλογή που προτείνεται από όλες τις εκκλησιαστικές αρχές στη χώρα.

Αν αυτό αληθεύει – και θα χρειαστεί κάτι περισσότερο από επίσημη άρνηση για να καθησυχάσει τις ανησυχίες μας – τότε πρέπει να λεχθεί ότι η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών εμπλέκεται πλέον σε μιά υπόθεση που θα γεννήσει πολλούς πονοκεφάλους πριν να ξεμπλέξουμε απ΄ αυτήν.

Παρά τις προβλέψεις για το αντίθετο, ο Μάξιμος κρατήθηκε στην Πατριαρχεία ακόμα περισσότερο, στη μεγαλύτερη διάρκεια του 1948.

Επρόκειτο για μιά χρονιά πολύ σημαντική για την Ορθόδοξη ιστορία για πολλούς λόγους, μεταξύ των οποίων και μια σημαντική παν-Ορθόδοξη σύναξη στη Μόσχα τον Ιούλιο για να τιμήσει τα 500 χρόνια της Ρωσικής αυτοκεφαλίας.

Παρόλο που ήταν πολύ μακριά από την "οικουμενική σύνοδο" που αρχικά ονειρευόταν να φιλοξενήσει η Μόσχα, ήταν ένα σημαντικό ιστορικό γεγονός, που περιλάμβανε και αντιπρόσωπο του Οικουμενικού Πατριαρχείου – τον Μητροπολίτη Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας Γερμανό.

Όλως παραδόξως, η Κωνσταντινούπολη απέστειλε αντιπρόσωπο στη Μόσχα, παρά τις ενστάσεις του Οικουμενικού Πατριάρχη, Μάξιμου.

Η CIA αναφέρει στις 10 Αυγούστου, "Ο Μάξιμος, Οικουμενικός Πατριάρχης στο Φανάρι, ήταν αντίθετος στην αποδοχή της πρόσκλησης του Αλέξιου, Πατριάρχη Μόσχας ... Η Ιερά Σύνοδος στο Φανάρι, όμως, απέρριψε την θέση του Μάξιμου, και αποφάσισε να αποδεχτεί την πρόσκληση."

Για να αποφευχθεί η περίπλοκη διαδικασία έκδοσης βίζας αναχώρησης από την Τουρκική κυβέρνηση, η Ιερά Σύνοδος έστειλε επίσκοπο που βρισκόταν εκτός Τουρκίας.

Το έπος της εκδήλωσης στη Μόσχα το 1948 είναι μια ιστορία που απαιτεί το δικό της κεφάλαιο.

Για το παρόν θέμα, αυτό που φαίνεται είναι πως, άν και ο Μάξιμος παρέμενε κατ΄ όνομα ως Οικουμενικός Πατριάρχης, είχε βασικά απογυμνωθεί από κάθε πραγματική εξουσία.

Την επόμενη κι’ όλας μέρα, 11 Αυγούστου, η CIA εξέδωσε ακόμα μια αναφορά, στην οποία κατά περίεργο τρόπο αναφέρονταν στον 50χρονο Μάξιμο ως "γερασμένο" και "γέροντα".

Παρατεταμένες προσπάθειες για να αντικαταστήσουν τον γερασμένο Μάξιμο ως Οικουμενικό Πατριάρχη της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας φαίνεται ότι τελικά πετυχαίνουν.

Για πάνω από ένα χρόνο, ένας μεγάλος αριθμός Μητροπολιτών της Αγίας Συνόδου επεδόθηκαν σε προσπάθεια για να υποχρεώσουν το Μάξιμο να φύγει από την Πατριαρχεία ...

Οι Μητροπολίτες που αντιτίθενται στον Μάξιμο έστειλαν επανειλημμένα επιστολές στην Ελληνική Κυβέρνηση για το θέμα και πολλές φορές ζήτησαν όπως συγκληθεί πλήρης Σύνοδος για να μελετήσει την παραίτησή του.

Κάθε φορά που τα σχέδια τους έφτασαν στον Μάξιμο όμως, ο γέροντας αντέδρασε βίαια, και σε δύο περιπτώσεις χρειάστηκε να αποτραπεί από το να διαλύσει τη Σύνοδο.

Στο παρελθόν ο Μάξιμος είχε τη βοήθεια από τον Έλληνα Πρέσβη στη Τουρκία, που σε κάποιες περιπτώσεις επιτίμησε τους συνωμότες και τους συμβούλεψε να ζητήσουν συγχώρηση από τον Πατριάρχη.

Φαίνεται πως τώρα, ακόμα και ο Έλληνας Πρέσβης δεν προτίθεται πλέον να καθυστερήσει την παραίτηση του Πατριάρχη, και η κατάθεσή της αναμένεται να συμβεί μέσα στις επόμενες λίγες μέρες.

Ο πιό πιθανός για να επικρατήσει στις πατριαρχικές εκλογές που θα γίνουν σε δύο ή τρείς εβδομάδες από την παραίτηση του Μάξιμου, παραμένει ο Αθηναγόρας, Μητροπολίτης της Βόρειας και Νότιας Αμερικής.

Η Ελληνική Κυβέρνηση έχει εδώ και καιρό θεωρήσει τον Αθηναγόρα ως τον πιό επιθυμητό διάδοχο του Μάξιμου, και τις τελευταίες εβδομάδες και η Τουρκική Κυβέρνηση έδειξε ότι δεν αντιτίθεται σ’ αυτόν.

Και οι δύο κυβερνήσεις νιώθουν ότι ο Μάξιμος είναι ανίκανος για να διαχειριστεί τις πρόσφατες προσπάθειες από τους Σοβιετικούς για να χρησιμοποιήσουν την Εκκλησία ως πολιτικό όργανο.

Με την δυναμική υποστήριξη αυτών των δύο κυβερνήσεων, ο Αθηναγόρας είναι σχεδόν σίγουρος ότι θα κατακτήσει την Πατριαρχεία.

Παρόλα αυτά, μια πρακτική δυσκολία που παραμένει είναι το ότι ο Πατριάρχης πρέπει να είναι Τούρκος υπήκοος.

Η Τουρκία είναι απρόθυμη να παραχωρήσει υπηκοότητα στον Αθηναγόρα μέχρι να ολοκληρωθούν οι προκαταρκτικές διευθετήσεις για την εκλογή του.

Σχετικά με το θέμα της υπηκοότητας – ίσως να έχετε μπερδευτεί, όπως κι’ εγώ άλλωστε, για την ανάγκη να γίνει Τούρκος υπήκοος ο Αθηναγόρας τον Αύγουστο του 1948, σε σχέση με προηγούμενη αναφορά του Ιουλίου 1947 ότι ο Αθηναγόρας είχε γίνει επίτιμος δημότης στην Άγκυρα.

Όμως η υπηκοότητα του 1947 φαίνεται πως ήταν καθαρά "τιμητική", και περιορισμένη μόνο για την Άγκυρα.

Ακόμα δεν ήταν πολίτης της Δημοκρατίας της Τουρκίας. (Παρόλο που ήταν ήδη Τούρκος πολίτης αρχικά, πρίν την άφιξή του στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Μόλις έφτασε στην Αμερική αποποιήθηκε την Τουρκική υπηκοότητα και πολιτογραφήθηκε ως πολίτης των Η.Π.Α.

Σ’ αυτό το σημείο, οι Η.Π.Α. δεν επέτρεπαν διπλή υπηκοότητα.

Δεν γνωρίζω πότε ακριβώς ο Αθηναγόρας ξανάγινε Τούρκος πολίτης, παρόλο που φαίνεται ότι αυτό έγινε κάποια στιγμή μεταξύ των τελών του 1948 και των αρχών του 1949, σε συνδυασμό με την εκλογή και ενθρόνισή του ως Οικουμενικός Πατριάρχης.)

Τελικά στις 18 Οκτωβρίου 1948, ο Πατριάρχης Μάξιμος Ε’ παραιτείται.

Την 1η Νοεμβρίου, ο Αθηναγόρας εκλέγεται και επίσημα Οικουμενικός Πατριάρχης.

Στις 3 Νοεμβρίου το έντυπο Christian Century γράφει για την εκλογή.

Δεν γνωρίζουμε τι μέρος έπαιξαν οι Ηνωμένες Πολιτείες στους πιεστικούς διπλωματικούς ελιγμούς που διεξάγονταν πίσω από κλειστές πόρτες για πάνω από δύο χρόνια για να πετύχουν την απομάκρυνση του Μάξιμου και να φέρουν ένα πατριάρχη που θα είναι πιο αποδεχτός από την Ελλάδα και τη Τουρκία .. Άν η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, στο σκοτεινό παρασκήνιο, περιπλέχθηκε σε υποχθόνιους μηχανισμούς της Λεβαντινής εκκλησιαστικής πολιτικής, θα έλθει η μέρα που θα θρηνήσει αυτή την εμπλοκή.

Η CIA εξέδωσε κάποιου είδους νεκροψία για τις εκλογές στις 10 Νοεμβρίου, με την παρατήρηση ότι "οι προσπάθειες των Σοβιετικών για να χρησιμοποιήσουν την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία ως μέσο για να πείσουν η για προπαγάνδα χωρίς αμφιβολία πισωπάτησαν με την εκλογή του Αθηναγόρα."

Ενώ ο Μάξιμος έκανε ότι μπορούσε για να αντιμετωπίσει τη Μόσχα, "ήταν σε τέτοια κατάσταση ασθένειας σ’ αυτά τα τελευταία δύο χρόνια που κάποιες φορές ήταν τελείως αναποτελεσματικός ... ο Αλέξιος θα κάνει πιθανώς νέες προσπάθειες για να κερδίσει φίλους και να επηρεάσει πατριάρχες στην Εγγύς Ανατολή, σε συνάρτηση με την Σοβιετική καταγγελία του Αθηναγόρα (ο οποίος πολιτογραφήθηκε Αμερικανός πολίτης κατά τη διάρκεια της μακράς παραμονής του στη Νέα Υόρκη), ότι αποτελεί όργανο των Η.Π.Α. Όπως και να χει, ο πιο σθεναρός Αθηναγόρας αναμένεται να είναι περισσότερο αποτελεσματικός παρά ο ασθενής προκάτοχός του, στο να διεκδικήσει την ηγεσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου επί του Ελληνικού Ορθόδοξου κόσμου."

***

Την 1η Δεκεμβρίου, μετά την εκλογή του Αθηναγόρα και πριν την άφιξη και ενθρόνισή του στη Κωνσταντινούπολη, ο πλέον τέως Πατριάρχης Μάξιμος έστειλε μία δακρύβρεχτη επιστολή στον Αθηναγόρα, ζητώντας την συμπόνια του νεο-εκλεγέντα Πατριάρχη, και βοήθεια.

Η επιστολή εκδόθηκε σε μελέτη του Paul Manolis (ξεκινά από τη σελίδα 258 αυτού του συνδέσμου PDF) και είναι, κατά τα λόγια του εκδότη, "τουλάχιστον παθητική και οικτρή".

Ο Μάξιμος υπαγόρευσε την επιστολή σε κάποιο φίλο, και έγραψε στο τέλος με το δικό του χέρι ότι, "η κατάσταση των νεύρων μου και η υπερβολική κούραση δεν μου επέτρεψαν να γράφω καθισμένος."

Ο Μάξιμος εξηγεί στον Αθηναγόρα πώς ζεί "μόνος, απόλυτα μόνος," και πως έχει "εγκαταλειφθεί" από όλους.

Με βοήθεια από την Ελληνική κυβέρνηση, ταξιδεύει στην Ελβετία για λόγους υγείας. Στην πραγματικότητα, παρέμεινε στην Ελβετία για το υπόλοιπο της ζωής του.

Ο Πρόεδρος Τρούμαν και ο νεο-εκλεγής Πατριάρχης Αθηναγόρας είχαν συνάντηση στις 16 Δεκεμβρίου.

Είναι πιθανόν να ήταν σ’ αυτή τη συνάντηση που ο Τρούμαν πρότεινε να αφήσει τον Αθηναγόρα να ταξιδέψει στη Κωνσταντινούπολη με το Προεδρικό αεροσκάφος.

Στις 23 Ιανουαρίου 1949 ο Αθηναγόρας επιβιβάστηκε στο αεροπλάνο του Τρούμαν, που φέρει το αλλόκοτο όνομα "Ιερή Αγελάδα".

Όπως εξηγεί ο Δρ. Αλέξανδρος Κύρου, αυτή η κίνηση του Τρούμαν σκόπευε να στείλει ἐνα πολιτικό μήνυμα: "η ασυνήθιστη αυτή κίνηση του Τρούμαν δεν ήταν προϊόν των αισθημάτων ή της εκτίμησης που έτρεφε για τον Αθηναγόρα, που και τα δύο παρεμπιπτόντως ήταν γνήσια. Αντίθετα, ήταν μιά μετρημένη πράξη που λήφθηκε από ένα πρόεδρο που θεωρούσε τον Αθηναγόρα και το Πατριαρχείο ως κάποιους με επιρροή και βασικούς συνεργάτες στην εξάπλωση των διεθνών συμφερόντων των Η.Π.Α., καθώς και των ανθρωπιστικών αξιών σε ένα κόσμο που πάλευε ενάντια στον κομμουνισμό. Η άνευ προηγουμένου επίδειξη της προεδρικής καλής θέλησης δεν αφορούσε απλά την προεδρική έκφραση της αμοιβαίας φιλίας και υπόληψις προς τον Αθηναγόρα, αλλά ήταν ξεκάθαρη ένδειξη της αξίας και υποστήριξης που έδινε η Ουάσιγκτον στο Πατριαρχείο – ένα δυνατό διπλωματικό μήνυμα που ήθελε να στείλει ο Τρούμαν σε Άγκυρα και Μόσχα."

Ο Πατριάρχης Αθηναγόρας, που ήταν 62 χρόνων κατά την ενθρόνισή του (και 11 χρόνια μεγαλύτερος από τον προκάτοχό του, Μάξιμο), παρέμεινε για 23 ολόκληρα χρόνια στο θρόνο και ήταν μία από τις πλέον ιστορικά σημαντικές (και ταυτόχρονα αμφιλεγόμενες) μορφές της σύγχρονης Ορθοδοξίας.

Όπως διηγείται ο Paul Manolis, ο Αθηναγόρας συνέχισε να αλληλογραφεί με τον Μάξιμο, και ότι ακόμα τον επισκεπτόταν στην Ελβετία και ζητούσε την συμβουλή του σε σημαντικά ζητήματα.

Καθώς ο Μάξιμος ήταν θύμα πολιτικών μηχανορραφιών, φαίνεται πως ήταν επίσης και πραγματικά ασθενής και δεν είχε την καλή κατάσταση για να συνεχίσει ως Πατριάρχης.

Κοιμήθηκε τον Ιανουάριο του 1972, και ο Αθηναγόρας προέστη της κηδείας του.

***

Μιά νέα ημέρα ανέτειλε για το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τον Ορθόδοξο κόσμο.

Με τον Αθηναγόρα στο θρόνο, οι Η.Π.Α. είχαν τελικά ένα αξιόπιστο, σταθερό ηγέτη που μπορούσε να βοηθήσει στη μάχη κατά του Κομμουνισμού. (Μεταξύ των πολλών άλλων αποδείξεων γι’ αυτό, παραπέμπουμε στην αναφορά της CIA του 1951, στην οποία ο Αθηναγόρας φέρεται να βεβαιώνει τους Αμερικανούς ότι ο Πατριάρχης Αντιοχείας δεν θα "εκτραπεί από τη στάνη")

Ο Πατριάρχης Αθηναγόρας ήταν τόσο πολύπλοκη μορφή, όσο και σημαντική.

Ήταν φημισμένος ή κακόφημος σε ίσα μεγέθη, για τις προσπάθειές του επαναπροσέγγισης με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, που είχαν ως αποκορύφωμα την περίφημη συνάντηση με τον Πάπα το 1964 στην οποία συμβολικά "ήραν τα αναθέματα" κατά αλλήλων.

Κατάφερε να ξεπεράσει την κτηνώδη καταιγίδα του πογκρόμ της Πόλης το 1955 (γεγονότα γνωστά ως "Σεπτεμβριανά"), κατά τα οποία οχλαγωγίες κατά των Ελλήνων οδήγησαν στην μαζική αναχώρηση της πλειονότητας του Ελληνικού πληθυσμού που βρισκόταν στη Κωνσταντινούπολη.

Έδωσε μάχη με τη Μόσχα σχετικά με την αυτοκεφαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αμερικής, υποστηρίζοντας ότι η αυτοκεφαλία δεν μπορεί να χορηγείται μονόπλευρα, αλλά πρέπει να τυγχάνει της αποδοχής όλων των Ορθόδοξων Εκκλησιών.

Και κατάφερε να επανεκκινήσει την διαδικασία σχεδιασμού της πολυαναμενόμενης Μεγάλης και Αγίας Συνόδου, οργανώνοντας μια σειρά από συναντήσεις που βοήθησαν να αναθερμανθούν οι σχέσεις μεταξύ των Ορθόδοξων χωρών που βρίσκονταν υπό τη σφαίρα των Σοβιετικών, και αυτών που βρίσκονταν εκτός αυτής της σφαίρας.

Για καλό ή για κακό, ήταν μία από τις πιο ιστορικά σημαντικές μορφές της Ορθοδοξίας τον 20ο αιώνα.

Πρωτότυπη είδηση: Ousting the Ecumenical Patriarch: the removal of Maximos V according to CIA records