Ἑορτή Ἀναλήψεως 2020

Πανήγυρις

Ἱερᾶς Ἀνδρώας Κοινοβιακῆς Μονῆς Ἀναλήψεως Κυρίου,

Δύο  Βουνῶν Φθιώτιδος.

Μᾶς ἀξίωσε ὁ Θεός νά συμμετάσχουμε καί ἐφέτος στήν Πανήγυρι τῆς Ἀνδρώας Κοινοβιακῆς Μονῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου, Δύο Βουνῶν Φθιώτιδος (κοντά στόν Γοργοπόταμο Λαμίας). Ὅπως τό ἔχουμε ξαναγράψει, αὐτό τό Μοναστήρι ἔχει ἀναδειχθεῖ, πέραν ἀπό πνευματικός φάρος Ὀρθοδόξου μοναχισμοῦ, πνευματική ὄαση, γιά ψυχές πού διψοῦν νά ἀναπαυθοῦν πνευματικά καί νά ἀναβαπτισθοῦν στά ζωογόνα νάματα τῆς Ὀρθοδόξου ἡσυχαστικῆς παραδόσεως καί τῆς ἐκκλησιαστικῆς Ὀρθοδόξου λατρείας. Μιά μικρή γεύση προσφέρουμε στούς ἐπισκέπτες μας ἀπό τή συμμετοχή μας στόν ἐφετινό ἑορτασμό μέ τήν πολύωρη κατανυκτική ὁλονύκτιο Ἀγρυπνία (μέχρι τίς 6.30 τό πρωΐ) καί τήν ὁλοκλήρωσή του στήν κοινή Τράπεζα τῶν Πατέρων τῆς Ἀδελφότητος (περί τόν ἀκάματο, ἀξιοσέβαστο καί ἀξιαγάπητο Καθηγούμενο Γέροντα Ἀρτέμιο) καί τῶν πολυπληθῶν (περισσότεροι ἀπό κάθε ἄλλη φορά) προσκυνητῶν. Στήν Ἀγρυπνία συμμετεῖχε δωδεκάδα Κληρικῶν (τέσσερεις Ἀρχιερεῖς, δύο Ἱερομόναχοι, τέσσερεις Πρεσβύτεροι καί δύο Διάκονοι) προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Στεφάνου, συμπαραστατουμένου ὑπό τοῦ οἰκείου Ποιμενάρχου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Παντελεήμονος. Ὁ Σεβ/τος κ. Παντελεήμων προέρχεται ἀπό τή συγκεκριμένη μοναστική Ἀδελφότητα, εἶναι Πνευματικός αὐτῆς καί διαμένει στή Μονή καί μετά ἀπό τήν ἀνάδειξή του σέ Ἐπίσκοπο. Ἰδιαίτερη ἐντύπωση μᾶς ἔκανε ἡ παρουσία, μεταξύ τῶν προσκυνητῶν, πολλῶν νέων. Ἡ Μονή εἶναι ἄβατος στίς γυναῖκες.

Ἡ ἐξωτερική Πύλη τῆς Μονῆς στό Βόρειο τμῆμα τοῦ συγκροτήματος.

Τοιχογραφίες στό Διαβατικό τῆς εἰσόδου τῆς Μονῆς.

Τό περικαλλές Καθολικό τῆς Μονῆς (Ἁγιορειτικοῦ ἀρχιτεκτονικοῦ ρυθμοῦ).

Νότια πτέρυγα τοῦ μοναστηριακοῦ συγκροτήματος.

Παρεκκλήσιο Ἁγίας Τριάδος παρά τόν Ξενώνα.

Τοιχογραφίες στό παρεκκλήσιο τοῦ Ἁγ. Ἰω. Χρυσοστόμου.

Ἡ Πρόθεση στό Ἱερό Βῆμα τοῦ Παρεκκλησίου.

Βεράντα στόν Ξενώνα τῆς Μονῆς.

Ἡ θέα ἀπό τόν Ξενώνα στήν πεδιάδα τῆς Λαμίας.

Ἀνατολική ἄποψις τῆς Ἀνδρώας Μονῆς Ἀναλήψεως, Δύο Βουνῶν Φθιώτιδος (φωτό Ἀντ. Κορωνιᾶ).

«Ελλάδα 2021»: Παραιτήθηκε ἡ ἱστορικός Μαρία Εὐθυμίου ἀπό τήν ἐπιτροπή

Παραιτήθηκε ἡ ἱστορικός Μαρία Εὐθυμίου ἀπό τήν "Ἑλλάδα 2021"

Εντονότεροι γίνονται τις τελευταίες ημέρες οι κλυδωνισμοί στην επιτροπή "Ελλάδα 2021" που έχει αναλάβει την διοργάνωση εκδηλώσεων για τα 200 χρόνια από την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό.

Παρελθόν αποτελεί, σύμφωνα με το σημερινό πρωτοσέλιδο της «Εστίας», η Λαρισαία ιστορικός Μαρία Ευθυμίου από την Επιτροπή 2021.

Ένα πρόσωπο υψηλού κύρους, το όνομα της οποίας, μάλιστα, είχε ακουστεί μεταξύ εκείνων που σκεφτόταν προ μηνών ο πρωθυπουργός ως πιθανή υποψήφια για την Προεδρία της Δημοκρατίας.

Η εφημερίδα αναφέρει πως η παραίτηση Ευθυμίου (είναι αδελφή του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ Πέτρου Ευθυμίου) έγινε πριν μερικές ημέρες, πριν το τελευταίο "επεισόδιο" με αφορμή ανάρτηση του ιστορικού και μέλους της επιτροπής Αριστείδη Χατζή για τον Γεώργιο Καραϊσκάκη -που κρίθηκε από αρκετούς ως προσβλητικό για τον Ήρωα της Επανάστασης.

Η επιστολή της Μαρίας Ευθυμίου προς την Γιάννα Αγγελοπούλου -κατά την "Εστία"- ήταν άκρως ευγενική και δίχως προθέσεις να δημιουργήσει πρόβλημα.

Η "Ελλάδα 2021" αναγκάστηκε να απολογηθεί για την ανάρτηση του Αριστείδη Χατζή, μέσω του επίσημου σάϊτ της επιτροπής.

Το δημοσίευμα της «Εστίας» επικαλείται ως λόγους της απόφασης της κ. Ευθυμίου την τάση ουδετεροπατρίας που διακατέχει τον εορτασμό -«δεν νοείται να εορτάζεται η γέννηση ενός Έθνους χωρίς να υπάρχει η σημαία στο επίσημο έμβλημά του»- και ο αποχρωματισμός της Ελληνικής Ιστορίας που επέλεξε η Επιτροπή.

Να σημειωθεί ότι η παραίτηση της κ. Ευθυμίου έγινε πριν τις χθεσινές αντιδράσεις που προκάλεσε νεώτερο κείμενο του Αριστείδη Χατζή για τον Γεώργιο Καραϊσκάκη και που από πολλούς κρίθηκε προσβλητικό με αποτέλεσμα η Επιτροπή να το αποσύρει βιαστικά. [Σημείωση: Είχε, βεβαίως, προηγηθεί μία ανεκδιήγητη ανάρτηση στο site της Επιτροπής στην οποία ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος Ιωάννης Καποδίστριας χαρακτηριζόταν ως "Δικτάτορας"! Επίσης, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, οι  προτάσεις που είχαν γίνει από την κ. Ευθυμίου στο πλαίσιο της συμμετοχής της στην εν λόγῳ Επιτροπή είχαν όλες απορριφθεί "μετ' επαίνων"!...]

Πηγή: News & lifo & Πρῶτο Θέμα

Ὁ Διαχειριστής τοῦ Ἱστολογίου μέ τήν κ. Μ. Εὐθυμίου.
Ἀπό ἐπίσκεψη τῆς τελευταίας στήν Κόρινθο γιά σειρά διαλέξεων μέ θέμα τήν Ἑλληνική Ἐπανάσταση.

Τό Πάσχα δέν ἔχει ὑποκατάστατο!

του Δημήτρη Κάτσουρα, Θεολόγου,

φ. Πολιτ. Επιστήμης & Διεθν. Σχέσεων

Η Εορτή της Αναστάσεως ΔΕΝ μετατίθεται. Αύριο, Τετάρτη, έχουμε την απόδοση της Εορτής του Πάσχα. Η αυριανή ημέρα δεν είναι το Πάσχα, αλλά η απόδοση (όπως λέγεται στη γλώσσα του εκκλησιαστικού Τυπικού της Θείας Λατρείας) του Πάσχα, δηλαδή το τέλος του εορτασμού του. Άλλο, λοιπόν, το τέλος και άλλο η αρχή.

Βεβαίως, οι "ευσεβείς και φιλέορτοι" και όσοι δυνάμενοι θα σπεύσουν να απολαύσουν πνευματικά και αυτή την (αυριανή) Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία, κατά την οποία μάλιστα ψάλλονται απαραλλάκτως τα της εορτής που αποδίδεται, όπως συμβαίνει στις "αποδόσεις" όλων των Δεσποτικών και Θεομητορικών εορτών.

Ωστόσο, δεν θα ακούσουμε το "Δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός και δοξάσατε Χριστόν τον Αναστάντα εκ νεκρών"! Αυτό ψάλλεται μόνο κατά τη νύκτα της Αγίας Αναστάσεως του Κυρίου, οπότε ανάβουμε τις αναστάσιμες λαμπάδες μας.

Ακούγονται αυτό τον καιρό διάφορα και προκαλείται ο λαός, με κίνδυνο αντί να ενισχυθεί και παρηγορηθεί, μετά τη δοκιμασία που πέρασε αλλά δεν τελείωσε, να απογοητευθεί περισσότερο και σκανδαλισθεί. Το κακό έγινε και δεν αλλάζει! Δεν χρειάζονται δικαιολογίες, καρικατούρες και υποκατάστατα.

Αντιθέτως, όσο πικρό κι αν είναι (τό λάθος που έγινε) πρέπει να το θυμόμαστε, ώστε να μην επιτρέψουμε να ξανασυμβεί! Έχει πλέον περίτρανα επιβεβαιωθεί ότι ήταν δυνατό και τα λογικά υγειονομικά μέτρα να τηρηθούν και η αλυσίδα του παραδοσιακού εορτασμού του Πάσχα να μη διαρραγεί, όπως, δυστυχώς, συνέβη. [Σημείωση: Ας μη βιαστούν κάποιοι, μόνο και μόνο για "αντιλογία", να πουν ότι Πάσχα για τους Χριστιανούς είναι όλη τους η ζωή, ή ότι κάθε Κυριακή εορτάζουμε την Ανάσταση. Είναι γνωστά αυτά. Πενήντα δύο φορές (όσες και οι Κυριακές) μέσα στο έτος, εορτάζει η Ορθόδοξη Εκκλησία την Ανάσταση! Δε νομίζω, όμως, πώς είναι κανείς τόσο αφελής ώστε να μή καταλαβαίνει σε τι αναφερόμαστε. Εξάλλου υπάρχει διαφορά μεταξύ του "είναι" και του "πρέπει να είναι"! Πάντως, η πρόσφατη εμπειρία άφησε στους πιστούς μάλλον την απόγευση της εγκατάλειψης του Χριστού μόνου πάνω στον Σταυρό, χωρίς τη συμπαράσταση ακόμη και των...μαθητών Του.]

Σ' αυτόν τόν τόπο φθάσαμε κανείς να μην εμπιστεύεται κανένα, κανείς να μην ακούει κανένα και κυρίως να μη γίνεται διάλογος πραγματικός και πολιτισμένος, όταν προκύπτει κάποιο πρόβλημα. Αντί αυτού, μάθαμε κι εμείς καλά το παγκοσμιοποιημένο παιγχνίδι του φόβου και της επιβολής με νομιμοφανείς διαδικασίες της κυρίαρχης, ορθής ή εσφαλμένης, άποψης.

Τα σφάλματα και τα παθήματα ένα καλό έχουν, ότι μας διδάσκουν μαθήματα - κατά τή σοφή λαϊκή ρήση "τα παθήματα, μαθήματα" - και γίνονται παραδείγματα αποφυγής. Τα σφάλματα όμως, για να λειτουργήσουν έτσι ευεργετικά, δεν πρέπει να καλύπτονται, ούτε να εξωραΐζονται, ούτε να αμνηστεύονται με σαθρές δικαιολογίες.

Τα σφάλματα χρειάζονται μετάνοια από τους "δράστες" και τους "συνενόχους" των. Ο λαός, παρότι έχει και αυτός, όπως πάντα, τις δικές του ευθύνες, είναι γεγονός ότι αιφνιδιάστηκε και παγιδεύτηκε στο φόβο. Αντιθέτως, οι  άρχοντες, πολιτικοί και θρησκευτικοί, δεν έχουν καμμιά δικαιολογία για τους αδέξιους, άστοχους (;) ή απαράδεκτους χειρισμούς του θέματος.

Επειδή, όμως, είμαστε ακόμη μέσα στο κλίμα της Αναστάσιμης περιόδου ας πούμε, εκ καρδίας, μαζί με τον υμνωδό το "συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει και ούτω βοήσωμεν Χριστός Ανέστη"! Η συγχώρηση είναι απαραίτητη για να προχωρήσουμε μπροστά "μη ως άσοφοι", πλέον, "αλλ' ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν ότι αι ημέραι πονηραί εισί"(Εφεσ. 5, 15), όπως έλεγε ο Απόστολος Παύλος.

Και, κυρίως, νά προχωρήσουμε με ζωντανή μνήμη, όχι με λήθη, που οδηγεί στα ίδια και σε χειρότερα λάθη. Αλλωστε, η Αλήθεια που θέλουμε να ακολουθούμε, δεν μπορεί εξ ορισμού να συμβιβαστεί με τη λήθη, αφού αλήθεια σημαίνει πρωτίστως ζωντανή μνήμη (αλήθεια: "α" στερητικό  και "λήθη" ).

Η αλήθεια, εν τέλει, είναι εκείνη που μας ελευθερώνει, όπως διασώζει στό ευαγγέλιό του ο Ιωάννης περί του Χριστού λέγοντος "Γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς" (Ιω. η΄, 32)!

ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΠΙΑΣΤΗΚΑΜΕ... "ΚΟΡΟΝΙΑ"!

Κάτι δέν πάει (καθόλου) καλά μέ πολλούς

(Ἀρχι -) Ἐπισκόπους !

τοῦ κ. Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου

Ἔκπληκτοι διαβάσαμε τό ἐξώδικο πού τελευταίως ἀπέστειλε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Αὐστραλίας κ. Μακάριος πρός τόν "Ὀρθόδοξο Τύπο", τή γνωστή ἀγωνιστική ἑβδομαδιαία ἐκκλησιαστική ἐφημερίδα, διαμαρτυρόμενος καί καταγγέλων τήν κατ' αὐτόν γενομένη συκοφαντική του δυσφήμηση μέσῳ δημοσιευμάτων τῆς Ἐφημερίδος, τά ὁποῖα ἀναφέρονταν στό πρόσωπό του, ἐπικρίνοντας συγκεκριμένες ἐνέργειές του.

Δέν ὑπεισερχόμεθα στό ἀντικείμενο τῆς ἀντιπαραθέσεως καί τίς λεπτομέρειές της. Ἐκφράζομε, ὅμως, τή θλιβερή διαπίστωση ὅτι πολλοί ἐκκλησιαστικοί ἀξιωματοῦχοι καί κυρίως Ἐπίσκοποι, πολλῶ δέ μᾶλλον ὅσοι κατέχουν ἀνώτερες διοικητικές θέσεις, ὅπως Ἀρχιεπίσκοποι καί Πατριάρχες, δυσκολεύονται νά ἀνεχθοῦν τήν κριτική ἤ τόν ἔλεγχο τῶν δημοσίων ἐνεργειῶν τους, ἀκομη καί ὅταν ἀφοροῦν στήν Πίστη!

Μάλιστα ἐμφανίζονται νά θεωροῦν αὐτονόητη τήν ἰδιαίτερη μεταχείρισή των λόγῳ τῶν ἀξιωμάτων τους, τήν ὁποία περισσότερο διεκδικοῦν ἤ ἐπιβάλλουν, ὅπου τοῦτο εἶναι ἐφικτό, παρά ἐνδιαφέρονται γιά τόν ὄντως ὀφειλόμενο σεβασμό στό σχήμα τους, τόν ὁποῖο, ὅμως, θά πρέπει μᾶλλον νά κατακτοῦν καί κυρίως νά ἐμπνέουν.

Ἐπειδή τό φαινόμενο αὐτό, σέ συνδυασμό μέ τό μονίμως ὑφέρπον ἕτερο νοσηρό φαινόμενο τῆς θεωρητικῆς ταυτίσεως Ἐπισκόπου καί Ἐκκλησίας (ἐκκλησιολογική ἐκτροπή), ἔχει ἐξελιχθεῖ σέ πηγή σκανδαλισμοῦ τῶν πιστῶν ἀνθρώπων, ἀλλά καί δυσλειτουργίας τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς μέ πλῆθος παρενέργειες, κρίναμε σκόπιμο νά χρησιμοποιήσουμε τή συγκεκριμένη περίπτωση γιά τό στιγματισμό του (φαινομένου).

Τόν Ἀρχιεπίσκοπο Αὐστραλίας οὔτε τόν γνωρίζουμε, οὔτε εἴμαστε σέ θέση νά γνωρίζουμε ἐμπεριστατωμένα τίς δημόσιες πρωτοβουλίες καί ἐνέργειές του στή διαποίμανση τοῦ λογικοῦ ποιμνίου τῆς δικαιοδοσίας του. Μόνον περί τῆς φυσιογνωμίας του μποροῦμε νά ἐκφράσουμε τήν ἄποψη ὅτι διακρίνεται ἀπό εὐγένεια καί πραότητα.

Ὡστόσο, μέ ὅλο τόν σεβασμό στήν προσωπικότητά του, ὅπως ἄλλωστε καί κάθε συνανθρώπου μας, ἐκφράζουμε τή μεγάλη ἔκπληξή μας καί ἀπορία ἤ μᾶλλον ἀπογοήτευσή μας διαβάζοντας τό κείμενο που ἐνέκρινε ὁ ἴδιος καί ἀπαιτεῖ νά δημοσιευθεῖ πρός ἀποκατάσταση τῆς τρωθείσης, κατά τόν ἴδιο πάντοτε, τιμῆς καί ὑπολήψεώς του.

Ὑπογραμμίζουμε ὅτι δέν λαμβάνουμε θέση ἐάν τά ἄρθρα τοῦ "Ὀρθοδόξου Τύπου" εἶχαν συκοφαντικό ἤ ὄχι περιεχόμενο κατά τοῦ ἐν λόγῳ Ἀρχιεπισκόπου. Λαμβάνουμε ὅμως θέση καί θεωροῦμε ὅτι εἶναι ἄκρως ἀπογοητευτικό ὅταν ἕνας ἐπίσκοπος "ἀπαιτεῖ" τή δημοσίευση ἑνός ἄκρως αὐτοεπαινετικοῦ, στά ὅρια τῆς ἀποθεώσεως, κειμένου πρός ἀποκατάσταση τῆς γενομένης δυσφημήσεώς του. Προφανέστατα κάτι τέτοιο, εἴτε θεωρεῖται νομικῶς ἐπιβαλλόμενο, εἴτε ὄχι, ἁπάδει στό ἱερατικό καί τό ὀρθόδοξο ἦθος καί ἀτυχῶς σκανδαλίζει περισσότερο καί ἀπό τά ἴδια τά φερόμενα ὡς συκοφαντικά σέ βάρος του δημοσιεύματα.

Κατωτέρω, διά τοῦ λόγου τό ἀληθές, παρατίθεται τό κείμενο πού ἐπέλεξε ὁ ἴδιος καί ἀπαίτησε νά δημοσιεύσει ἡ Ἐφημερίδα πρός ἀποκατάσταση τῆς φήμης του καί ἐν συνεχεία παραθέτουμε, πρός σύγκριση, τήν περί τῶν Ἐπισκόπων καί τοῦ ἤθους αὐτῶν τοποθέτηση ἑνός ὄντως χαρισματικοῦ καί ὑποδειγματικοῦ κατά τό ἦθος Ἐπισκόπου, τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Ἐπισκόπου Πενταπόλεως τοῦ Θαυματουργοῦ, ἐκ τῆς κοιμήσεως τοῦ ὁποίου (+1920) συμπληρώνεται ἐφέτος ἡ πρώτη ἑκατονταετία.

ΕΚ ΤΟΥ ΕΞΩΔΙΚΟΥ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ κ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ

" Σας καλώ να ανακαλέσετε αμελλητί τις ανωτέρω προσβολές της προσωπικότητάς μου και της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας και να δημοσιεύσετε κατά λέξη, είτε μονοτονικό είτε πολυτονικό, την ίδια μέρα από την παραλαβή της παρούσας, στην εφημερίδα σας καθώς και στην ιστοσελίδα «www.orthodoxostypos.gr» το ακόλουθο επανορθωτικό δημοσίευμα:

«ΤΙΤΛΟΣ: Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ

ΖΗΤΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΚΑΙ ΑΠΟΛΟΓΕΙΤΑΙ

ΣΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ

ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΜΑΚΑΡΙΟ

(...)Η εφημερίδα ζητά συγγνώμη από τον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας κκ Μακάριο, και εν τω προσώπω του από όλη την Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας, για την κατασυκοφάντησή του, την αναπαραγωγή ψευδών ειδήσεων και την διαστρεβλωτική πληροφόρηση των αναγνωστών, δηλώνει δε ότι τα ως άνω δημοσιεύματα συνιστούν προϊόντα παραπληροφορήσεως και εμπάθειας συγκεκριμένου αρθρογράφου και δεν βασίζονται σε κανένα εις βάρος του στοιχείο.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κκ. Μακάριος είναι εγνωσμένα, σε όλο τον Ορθόδοξο κόσμο, μεγάλη πνευματική φυσιογνωμία, τυγχάνει κοινής αποδοχής, είναι από τους πιο καλλιεργημένους, πνευματικά και θεολογικά, Ιεράρχες της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας και χαίρει του σεβασμού και της εκτιμήσεως τόσο της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, όσο και του ποιμνίου του. Λόγω της αναγνωρίσεως του εκκλησιαστικού του ήθους, της θεολογικής του παιδείας και της αποδεδειγμένης αφοσιώσεώς του στις Οικουμενικές Συνόδους, στους Ιερούς Κανόνες και στα δόγματα της Εκκλησίας, εξελέγη παμψηφεί από την Αγία και Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, μετά από πρόταση του Οικουμενικού Πατριάρχου κκ Βαρθολομαίου και παρά το νεαρό της ηλικίας του, στη θέση του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας. Πρόκειται περί χαρισματικού Ιεράρχου.

Όπως πριν από την εκλογή του στην εν λόγω Αρχιεπισκοπή έτσι και μετά την ανάληψη των καθηκόντων του διάγει καθ’ όλα έντιμο, ηθικό και εκκλησιαστικό βίο, δρώντας πάντοτε με γνώμονα την μαρτυρία του Ευαγγελίου και την σωτηρία των ψυχών, με συναίσθηση της ευθύνης του και σύμφωνα με τους κανόνες της Εκκλησίας, έχει δε παράξει, στο μικρό χρονικό διάστημα που ασκεί τα καθήκοντά του, σημαντικότατο έργο το οποίο και συνεχίζει με τη χάρη του Θεού και την αγάπη του ποιμνίου του. Ποτέ δεν αξιοποίησε τα οικονομικά μέσα και τις κοινωνικές γνωριμίες που του επέφερε η θέση του, προς εξυπηρέτηση προσωπικών του συμφερόντων αλλά μόνο για την εξυπηρέτηση και ευόδωση των σκοπών της Αρχιεπισκοπής ή άλλων φιλανθρωπικών σκοπών για την ανάπαυση των εμπερίστατων συνανθρώπων του. Παρά τα ψευδή δημοσιεύματα, ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ. κ. Μακάριος ασπάζεται απόλυτα τις απόψεις τις Εκκλησίας περί ομοφυλοφιλίας, στα βιβλία του έχει επανειλημμένως γράψει υπέρ του Ορθοδόξου Γάμου και κατά της ομοφυλοφιλίας και επομένως, δεν υποστηρίζει ούτε επικροτεί το φαινόμενο, προσπαθεί ωστόσο να αντιλαμβάνεται τις κοινωνικές εξελίξεις και διατηρεί ζωντανή τη φωνή της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην κοινωνική και πολιτική ζωή της Αυστραλίας. Η βράβευση από πλευράς της Αρχιεπισκοπής και με κοινή απόφαση όλων των επισκόπων της Αυστραλίας, του Γερουσιαστή Andrew Bragg έγινε ως δείγμα ευχαριστίας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας, του κλήρου, του λαού και των Επισκόπων που ήταν παρόντες κατά τη βράβευση, για την ευεργετική παρέμβαση του Γερουσιαστή στην Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση της Αυστραλίας, ώστε να τροποποιηθεί ο Νόμος περί χορηγήσεως μονίμου παραμονής σε κληρικούς εξ Ελλάδος και όχι λόγω του γεγονότος ότι ψήφισε τον νόμο με τον οποίον θεσμοθετήθηκε ο γάμος μεταξύ ομοφυλοφίλων προ ετών. Όλα δε τα αντίθετα δημοσιεύματα συντάχθηκαν, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, από συγκεκριμένο πρόσωπο που αρχικώς παραπληροφόρησε την εφημερίδα μας και το αναγνωστικό κοινό, εν συνεχεία ωστόσο αποδείχθηκε ότι η σύνταξη προσ­βλητικών, συκοφαντικών και υβριστικών άρθρων υποκινούταν από προσωπική εμπάθεια προς το πρόσωπο του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου.

Η εφημερίδα «Oρθόδοξος Τύπος» στέκεται στο ύψος των περιστάσεων και ζητά ταπεινά από τον Αρχιεπίσκοπο κκ. Μακάριο και την Ιερά Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας ΣΥΓΓΝΩΜΗ.

Το ως άνω δημοσίευμα να δημοσιευθεί στην πρώτη σελίδα του εντύπου της εφημερίδας και στην αρχική σελίδα της ιστοσελίδας σας, καταλαμβάνοντας αντίστοιχη έκταση με τα προαναφερθέντα προσβλητικά δημοσιεύματα και θα συνοδεύεται από φωτογραφία του εξωδίκως δηλούντος, αντίστοιχου μεγέθους με αυτήν που προβλήθηκε στο από 03-02-2020 προσ­βλητικό δημοσίευμα, την οποία και θα σας υποδείξω." !!!

Μία παρέμβαση στη συζήτηση και τον προβληματισμό για τη "σχέση-συνεργασία" Κράτους και Εκκλησίας σε εποχή "Κορωνοϊού"

Δύο ἐπικίνδυνες ἐκτροπές:

«Καισαροπαπισμός» καί «Σεργιανισμός»!

τοῦ Δημήτρη Κάτσουρα, Θεολόγου,

φ. Πολιτικῆς Ἐπιστήμης & Διεθνῶν Σχέσεων

Παρακολουθώ τον προβληματισμό και την ανησυχία, τα οποία εύλογα έχει προκαλέσει, ακόμη και μεταξύ των πιστών, η ιστορία με τον Κορωνοϊό, όσον αφορά στη σχέση Κράτους-Εκκλησίας. Ίσως αυτή να είναι απλώς αφορμή εξωτερίκευσης μιας προϋπάρχουσας, βαθύτερης παθογένειας και συγχύσεως.

Καταθέτω μια ταπεινή σκέψη-συμβολή επ' αυτών, η οποία δεν έχει να κάνει με το αμιγώς υγειονομικό θέμα, το οποίο αναμφίβολα πρέπει να αντιμετωπίζεται σε καθαρά ιατρική βάση και επιστημονικό πλαίσιο.

Αναφέρομαι στις παρενέργειες των μέτρων του Κράτους (της Πολιτείας) και τη στάση της Εκκλησίας έναντι αυτών, σε ό,τι βεβαίως την αφορά, δηλαδή στην εκκλησιαστική ζωή (Πίστη, Θεία Λατρεία κλπ).

Κατ' αρχάς, πρέπει να κάνουμε μια σημαντική διευκρίνιση: Όταν λέμε Εκκλησία από ορθοδόξου απόψεως δεν εννοούμε αυτονομημένα ούτε τη Σύνοδο των Επισκόπων μόνο, ούτε τον Κλήρο, ούτε τον πιστό λαό, αλλά ιεραρχικά και ενιαία όλους μαζί, ως ένα σώμα, "σύν πᾶσι τοῖς ἁγίοις", με Κεφαλή τον Χριστό (Εφεσ. γ΄, 18, α΄, 22-23).

Θεωρώ, λοιπόν, ότι εν προκειμένω μπορεί να γίνει θεωρητικός λόγος, ή διαπίστωση, κατά την εκτίμηση ορισμένων, γιά δύο εκτροπές, εξίσου καταδικαστέες. Η μία είναι ο "Καισαροπαπισμός" και η άλλη είναι ο "Σεργιανισμός". Εδώ πρέπει και αξίζει να εξηγηθεί ο άγνωστος, ίσως, στούς πολλούς,  όρος "Σεργιανισμός".

Προέρχεται από το ιστορικό φαινόμενο καί δεδομένο της υποταγής της εκκλησιαστικής διοικήσεως της Ρωσικής Εκκλησίας στο αθεϊστικό Σοβιετικό καθεστώς. Αυτή, είχε σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία της λεγομένης "Ζώσης Εκκλησίας", ως οργάνου του καθεστώτος και τη δίωξη του ορθόδοξου Κλήρου και λαού, οι οποίοι αρνήθηκαν την εκτροπή, δεν ενέδωσαν και συνέχισαν την εκκλησιαστική Παράδοση ως "Εκκλησία των Κατακομβών". Σέργιος ήταν το όνομα του συνεργάτου του αθεϊστικού καθεστώτος Ρώσου Πατριάρχου (+1944), ενώ την εκκλησιαστική κανονικότητα εκπροσωπούσε τότε ο διωχθείς Πατριάρχης Τύχων (+1925).

Η μία εκτροπή, ο "Καισαροπαπισμός", δημιουργείται από την απαράδεκτη επέμβαση του Κράτους (της Πολιτείας) στα ενδότερα (εσωτερικά θέματα, αυτοδιοίκητο) της Εκκλησίας και η άλλη εκτροπή, ο "Σεργιανισμός", συντελείται από τη μετάλλαξη της ποιμαίνουσας Εκκλησίας με τη συγκατάθεσή της, έστω και κατόπιν πιέσεων, σε ακόλουθο και "συνεργό" του Κράτους στις δικές του κοσμικές θεωρήσεις (ενίοτε αντιχριστιανικές) και σχεδιασμούς. Στήν τελευταία περίπτωση έρχεται η ίδια η λεγομένη διοικούσα Εκκλησία να παραβιάσει γνωστή δική της αρχή, την οποία εκφράζει το Γραφικό χωρίο "πειθαρχεῖν δεῖ Θεῶ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις" (Πράξ. ε΄, 29).

Όταν συμβαίνουν αυτά, προκαλείται και δημιουργείται μείζον κοινωνικό και κανονικό πρόβλημα. Αμφότερες δε (οι εκτροπές αυτές), συνιστούν αλλοτρίωση των θεσμών. Η μία βαρύνει το Κράτος, ενώ η δεύτερη βαρύνει, κυρίως, την Εκκλησία. Όταν μάλιστα αυτές οι δύο λειτουργήσουν και ως συγκοινωνούντα δοχεία, τότε συνήθως προκαλείται και η αντίδραση του πιστού λαού, ο οποίος δικαίως  θεωρεί ότι βάλλεται εκατέρωθεν, δηλαδή τόσο  από το Κράτος, όσο και από τη διοίκηση της Εκκλησίας.

Ευκταίο, λοιπόν, είναι, ούτε το Κράτος να παρεμβαίνει στα της Εκκλησίας, ούτε η Εκκλησία να αποδέχεται παθητικά τις παρεμβάσεις του Κράτους και, κυρίως, την μετάλλαξη της σε υπηρεσία του. Ἐξυπακούεται εξάλλου ότι εξίσου απαράδεκτη είναι και η ανάμιξη της Εκκλησίας στα του Κράτους, η οποία συνιστά μία άλλη (τρίτη) εκτροπή, τον "Παποκαισαρισμό". Το φαινόμενο αυτό εμφανίσθηκε κυρίως στη Δύση και το εκφράζει, στήν ακραία του μορφή (όχι μόνον της ανάμιξης, αλλά και της μετάλλαξης), ο Παπισμός, δηλαδή η λεγόμενη ρωμαιοκαθολική εκκλησία, ο οποίος μεταλλάχθηκε από Εκκλησία σε εγκόσμια (θρησκευτική) εξουσία, με κρατική μάλιστα υπόσταση!

Τήν αποφυγή συγχύσεως των ορίων, πεδίων και των αρμοδιοτήτων Κράτους καί Εκκλησίας, αλλά και ευρύτερα των κοσμικών, αφ' ενός, καί των εκκλησιαστικών-πνευματικών   θεμάτων, αφ' ετέρου, εκφράζει και ο λόγος του Χριστού στο Ευαγγέλιο, "ἀπόδοτε τά Καίσαρος Καίσαρι καί τά τοῦ Θεοῦ τῶ Θεῶ" (Ματθ. κβ΄, 21).

Όταν κάποιοι συγχέουν ή δεν (θέλουν να) διακρίνουν, εκ των ανωτέρω, ποιά είναι τα μεν και ποιά τα δε, τότε είναι εμφανές πως μάλλον αυτοί χρειάζονται μαθητεία και "κατήχηση", αντιστοίχως, προκειμένου να τά γνωρίσουν καί εμπεδώσουν, έτσι ώστε να μη εξαπατούν ή παραπλανούν τον κόσμο και να μή δημιουργείται σύγχυση.

Τέλος, πρέπει να επισημανθεί ότι κατά το παρελθόν στο χώρο της καθ' ημάς Ανατολής καί τα τρία αυτά αρνητικά φαινόμενα ("Καισαροπαπισμός", "Παποκαισαρισμός" και "Σεργιανισμός") δεν ευδοκίμησαν. Παρά τις μεμονωμένες ανθρώπινες αστοχίες και την ύπαρξη κάποιων σχετικών κρουσμάτων, το θεωρητικό τουλάχιστον πλαίσιο του ρόλου και της αποστολής καθενός από τούς δύο θεσμούς, Κράτους και Εκκλησίας, παρέμενε σεβαστό και επί της ουσίας αναλλοίωτο, όπως το προσδιόρισε μία μεγάλη Πατερική μορφή του 8ου αιώνα, με σπουδαία μόρφωση, ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός, γράφοντας χαρακτηριστικά: «Οὐ βασιλέων ἐστί νομοθετεῖν τῆ Ἐκκλησία... Βασιλέων ἐστίν ἡ πολιτική εὐπραξία, ἡ δέ ἐκκλησιαστική κατάστασις ποιμένων καί διδασκάλων» (Αγ. Ιω. Δαμασκηνού, Περί των αγίων εικόνων 12, PG 94,1296).

Ἀντί μιᾶς ἀμηχάνου "ἀπολογίας" ἐκ μέρους τῆς Διαρκοῦς Συνόδου

Ἅρμοζε περισσότερο ἡ σιωπή καί μία εἰλικρινής συγνώμη!

  

τοῦ κ. Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου

Δυστυχῶς, τά ὅσα δραματικά συνέβησαν κατά τήν τελευταία περίοδο τῆς ἐνσκηψάσης ἐπιδημίας τοῦ Κορωνοϊοῦ, ὅσον ἀφορᾶ στή (μή) ὑπεράσπιση τῆς ἐλευθέρας ἀσκήσεως τῆς Θείας Λατρείας καί τῆς δυνατότητος συμμετοχῆς σ' αὐτήν τοῦ πιστοῦ λαοῦ ἐκ μέρους τῆς ποιμαινούσης Ἐκκλησίας, δέν μπορεῖ νά τά διασκεδάσει καί δή νά τά ἐξαλείψει ἡ ἀτυχής, κατά τό περιεχόμενο, Ἐγκύκλιος πρός τόν Ἑλληνικό λαό τήν ὁποία ἐξέδωσε ἡ Διαρκής Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἓλλάδος, μέ τίτλο «Συνοδικός εὐχαριστήριος λόγος» (Πρωτ. 2092, 15/5/2020, ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 3023) "πού θά ἀναγνωσθεῖ στούς Ἱερούς Ναούς κατά τήν προσεχή Κυριακή 17.5.2020 ἀντί ἄλλου κηρύγματος".

Εὐθέως ἐκφράζουμε τήν ἐκτίμησή μας ὅτι θά ἦταν προτιμοτέρα αὐτοῦ τοῦ συγκεκριμένου κειμένου, ἡ σιωπή! Διότι, ἐάν ἤθελαν τά μέλη τῆς Διαρκοῦς Συνόδου εἰλικρινῶς νά ἀρθρώσουν λόγο ἀληθῶς παρηγορητικό καί ἐνισχυτικό πρός τούς πιστούς καί ὄχι ἁπλῶς ἀπολογητικό-καθησυχαστικό, θά ἐπέλεγαν τήν ἔκφραση μιᾶς συγνώμης, ἀφοῦ αὐτή, ἡ ἀκόμη σπουδαιοτέρα ἐπιλογή τῆς σιωπῆς, λόγῳ ἀδυναμίας ἀρθρώσεως λόγου ἀληθείας, εἶναι σέ αὐτούς, ὡς φαίνεται, ἀδιανόητος.

Ἴσως ἀκουσθεῖ προκλητικό, ἀλλά καλύτερο παράδειγμα καί κήρυγμα δέν θά ὑπῆρχε ἐάν οἱ Ποιμένες ἀναλάμβαναν μέ ταπείνωση τήν εὐθύνη των γιά ὅσα ἄτοπα συνέβησαν καί ἐάν ἔπρατταν αὐτό πού συνήθως ζητοῦν ἀπό τά λογικά πρόβατα τῆς Ἐκκλησίας νά πράττουν ὅταν αὐτά σφάλλουν καί ἁμαρτάνουν, εἴτε ἔναντι τοῦ Θεοῦ, εἴτε ἔναντι τῶν συνανθρώπων τους. Ἀλήθεια, οἱ Ποιμένες ποτέ δέν σφάλλουν ἤ ποτέ δέν ζητοῦν συγνώμη, ἀκόμη καί ὅταν δημοσίως σφάλλουν καί σκανδαλίζουν τό ποίμνιο;

Δέν θά χαράζαμε αὐτές τίς γραμμές, κάτι πού γίνεται εἰλικρινῶς μέ πόνο ψυχῆς καί ὀδύνη, ἐάν τήν προσεχή Κυριακή (17/5/2020) ἐπανερχόμασταν πραγματικά στήν κανονικότητα, γιά τήν ὁποία οἱ Ποιμένες θά εἶχαν ἀληθινά πασχίσει νά ἐξασφαλισθεῖ ἤ καί ἐάν ἔστω ἐδήλωναν ἀποφασισμένοι πλέον νά τό πράξουν στό ἑξῆς. Ἀντ' αὐτοῦ, ὅπως διαβάσαμε στόν Τύπο ἡ ὡς ἄνω Συνοδική Ἐγκύκλιος, ἡ ὁποία ὄχι μόνον δέν μᾶς ἀναπαύει, ἀλλά ὑποδηλώνει τήν παρατεινόμενη ἀνεξήγητη καί ἀπαράδεκτη τακτική καί στάση τῆς μή ὀρθοτομήσεως τοῦ λόγου τῆς Ἀληθείας ἐκ μέρους τῶν Συνοδικῶν Ἱεραρχῶν καί ἐπί τῆς οὐσίας ἐγκαινιάζει τήν ἀπαράδεκτη "νέα κανονικότητα"!

Ἐπειδή δέ, ὅσα ἀπαράδεκτα ἔλαβαν χώρα ἐν ὀνόματι τῆς ἀντιμετωπίσεως τῆς ἐπιδημίας τοῦ Κορωνοϊοῦ, ὅσον ἀφορᾶ στήν Ἐκκλησία καί τόν πιστό λαό, ὄχι μόνο δέν ἀπεκατεστάθησαν ἀλλά παραμένουν καί μάλιστα προβλέπεται νά συνεχισθοῦν ἤ ἐπαναληφθοῦν προσεχῶς, θεωροῦμε ὅτι ἐπιβάλλεται τά δημοσίως πραττόμενα (ἤ λεγόμενα) ἄτοπα, ἔστω καί ἄν προέρχονται ἀπό Ποιμένες, δημοσίως (καί) νά ἐπισημαίνονται.

Γίνετε, λοιπόν, λόγος, στήν ἐν λόγω Συνοδική Ἐγκύκλιο, γιά : "ἀκούσια σωματική ἀπουσία" τῶν πιστῶν ἀπό τή Θεία Λατρεία, γιά "σκληρή καί πικρή περίοδο", γιά "μάτωμα" τῶν Ποιμένων ἐκ τῆς ἀπουσίας τῶν πιστῶν ἐκ τῶν Ναῶν, γιά "ἀβάστακτο πειρασμό" κλπ. Γεννᾶται, ὅμως, εὔλογα τό ἐρώτημα: Ἄραγε κανείς δέν εὐθύνεται γιά ὅλα αὐτά; Μήπως εὐθύνεται ἀποκλειστικῶς καί μόνον ὁ ἰός καί ἑπομένως ὅλα αὐτά ἦταν φυσικό καί ἑπόμενο νά συμβοῦν; Ἐάν ὅμως πιστεύουν κάτι τέτοιο οἱ ὑπογράφοντες τήν Ἐγκύκλιο Ἱεράρχες, τότε πρός τί αὐτό τό ἀπολογητικό ὕφος καί περιεχόμενο τῆς Ἐγκυκλίου; Οἱ ἴδιοι, ἄν ἰσχύει κάτι τέτοιο, δέν ἔχουν καμμία εὐθύνη, οὔτε καί τό Κράτος γιά τά μέτρα πού ἔλαβε (πάντοτε ἀναφερόμαστε σέ ὅ,τι ἀφορᾶ στή ζωή τῆς Ἐκκησίας). Ἐάν, ὅμως, κάτι δέν πῆγε καλά στήν ὅλη ὑπόθεση, ποιό εἶναι αὐτό τό κάτι καί ποιός εὐθύνεται γι' αὐτό καί πότε καί πῶς ἀνέλαβε ἤ θά ἀναλάβει τήν εὐθύνη;

Φοβοῦμαι πώς οἱ Συνοδικοί ἐπιβεβαίωσαν, ἐν προκειμένῳ, τόν ψυχολογικό κανόνα ὅτι ὁ ἀπολογούμενος αὐτο-κατηγορεῖται! Πῶς, ὅμως, γίνεται κάποιος νά ἀπολογεῖται καί νά μήν ἀναλαμβάνει συγχρόνως τήν εὐθύνη του; Δέν κατανοοῦν οἱ σεβαστοί ἱεράρχες ὅτι παραδεχόμενοι (σημ.: αὐτό φαίνεται νά προκύπτει) ὅτι γιά τά ὅσα ὀδυνηρά περιγράφουν εὐθύνεται ὁ ἰός, ἀποδέχονται κατά συνέπεια ὡς ὀρθά καί δικαιολογημένα τά ληφθέντα ὑπό τῶν Ἀρχῶν ἀντισυνταγματικά καί ἀντορθόδοξα μέτρα κλεισίματος τῶν Ναῶν καί ἀπαγορεύσεως τῆς Θείας Λατρείας μέ συμμετοχή τοῦ πιστοῦ λαοῦ; Καί, ἀσφαλῶς, οὔτε ἡ ὀρθολογιστική ἐφεύρεση τοῦ μονάκριβου ἐκπροσώπου των, Σεβ. Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου, περί ἀναγκαστικῆς συμμορφώσεως καί συναινέσεώς των διά νά μή ἐπωμισθοῦν τήν εὐθύνη ἁπώλειας ζωῶν ἤ μᾶλλον τήν "κατηγορία" γιά κάτι τέτοιο, μπορεῖ νά τούς διευκολύνει. [Σημ. ἡμ. : Περί ἐλέγχου τῆς αὐθαιρεσίας τοῦ Κράτους καί τῆς ἀθέσμου καταλύσεως τῆς αὐτοδιοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας, οὔτε ψιλός λογισμός!]

Εἶναι λυπηρό καί ἀπογοητευτικό, ἄν ὄχι καί προκλητικό, γιά πολλοστή πλέον φορά καί μετά τά ὅσα ἔχουν συμβεῖ καί τά ὅσα ὄφειλαν οἱ Ἱεράρχες νά ἔχουν διαπιστώσει καί συνειδητοποιήσει, νά κάνουν λόγο, κατ' αὐτήν μάλιστα τή λειψή ἀποκατάσταση τῆς κανονικότητος καί τήν de facto ἄθεσμη καί ἀνίερη παρέμβαση τῆς Πολιτείας στά ἐνδότερα τῆς Ἐκκλησίας (μέ τά ἐντός, πλέον, τῶν Ἱ. Ναῶν καί τῆς Θ. Λατρείας μέτρα καί συστάσεις τῆς πρώτης) γιά: "μετάγγιση τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ στίς κατ' οἶκον Ἐκκλησίες", γιά "ἀπόκρουση τῶν πνευμάτων τῆς πλάνης" καί γιά "ἐμπιστοσύνη στήν Ἐκκλησία"!

Ἀλήθεια, τί ἐννοοῦν οἱ Συνοδικοί ἀναφερόμενοι σέ "πνεύματα πλάνης"; Ἔχουν, ἄραγε, τήν τόλμη νά τό διευκρινίσουν, ἀναφερόμενοι ὅμως καί στό τί ἐπ' αὐτοῦ ἔπραξαν καί τί κατάφεραν οἱ ἴδιοι; Ὅταν δέ ἀναφέρονται, σέ ἐμπιστοσύνη στήν Ἐκκλησία, ἐνῶ ἀπευθύνονται στόν πιστό λαό, τί ἤ ποιούς ἐκλαμβάνουν ὡς Ἐκκλησία; Δέν γνωρίζουν ὅτι δέν εἶναι ἄλλο ἡ Ἐκκλησία καί ἄλλο οἱ πιστοί καί ὅτι αὐτά δέν διαχωρίζονται; Ἤ, μήπως ὡς Ἐκκλησία ἐννοοῦν τή Σύνοδο, δηλαδή τούς ἰδίους ἤ γενικῶς μόνον τούς Ποιμένες; Ἐάν αὐτό ἐννοοῦν (ἐσφαλμένως, ἀπό ὀρθοδόξου ἀπόψεως), γιατί δέν τολμοῦν νά τό ποῦν εὐθέως; Μήπως, διότι θά γελοῦν καί τά μικρά παιδιά ἄν ὑποστηριχθεῖ ὅτι αὐτή τήν περίοδο οἱ πιστοί ἔνοιωσαν ἐμπιστοσύνη πρός τούς Ποιμένες των;

Πῶς εἶναι δυνατόν μετά τά ὅσα δραματικά καί τραγικά συνέβησαν, ἰδιαιτέρως κατά τίς ἅγιες ἡμέρες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος καί τοῦ Ἀγίου Πάσχα, μέ τίς Ρωμαϊκές ἀπαγορεύσεις καί τή σφράγιση τῶν Ναῶν, μέ τίς κουστωδίες ἀστυνομικῶν ὀργάνων καί τίς διώξεις-προσαγωγές τῶν ἀληθινῶν ποιμένων πού τόλμησαν νά πράξουν τό αὐτονόητο καθῆκον των καί ἄλλα φοβερά καί φρικτά, νά τολμοῦν νά ἀναφέρονται μέ λόγους ὅπως: "Σᾶς διαβεβαιώνουμε ὅτι, χάριτι Θεοῦ, παραμένουμε ἄγρυπνοι φύλακες τῶν ὁρίων πού ἔθεσε τό Πνεῦμα τό Ἅγιο, διά τῶν Ἀποστόλων, τῶν Πατέρων καί τῶν Ἁγίων Συνόδων. Κόκκινες γραμμές οὔτε ξεπεράσθηκαν οὔτε θά ξεπερασθοῦν."!!! Οἱ πιστοί δέν εἶναι λωτοφάγοι, οὔτε εὐήθεις!

Καί σά να μήν φθάνουν τά ἀνωτέρω ἄκρως προκλητικά λόγια των, συνεχίζουν τήν προπαγάνδα κακόφωνα καί στόν ἴδιο ἦχο, λέγοντας: "....ἡ προσέλευσή μας στίς κοινές λατρευτικές συναντήσεις μας γίνονται ὑπό τάς προϋποθέσεις πού ἔθεσε ἡ εἰδική ἐπιστημονική ἐπιτροπή γιά τήν πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ, μέ σκοπό τήν διασφάλιση τῆς δημόσιας ὑγείας.....ὡς ἐκκλησιαστικό σῶμα, ὀφείλουμε νά ἐφαρμόσουμε ἐπ’ ἀκριβῶς καί αὐτές τίς συστάσεις. Συνεργασθήκαμε καί συνεργαζόμαστε μέ τήν Ἑλληνική πολιτεία καί μέ τήν εἰδική ἐπιστημονική Ἐπιτροπή, πρός ἀντιμετώπιση τῆς πανδημίας. Αὐτό θά συνεχίσουμε νά κάνουμε. Γι’ αὐτό καί πάλι σᾶς προτρέπουμε σέ πιστή ἐφαρμογή ὅλων τῶν συστάσεων τῆς εἰδικῆς ἐπιστημονικῆς Ἐπιτροπῆς. Θέλουμε, ὅμως, νά γνωρίζετε ὅτι ἡ συνεργασία μας αὐτή σέ καμία περίπτωση, δέν ξεπέρασε ὅρια, τά ὁποῖα ἡ Ὀρθόδοξος πίστη καί ζωή μας, ἀλλά καί ἡ παράδοσή μας ἔχουν θέσει."!!!

Εἶναι μάλιστα τόσο προφανής ἡ ἀποκρυπτομένη σκοπιμότητα αὐτοῦ τοῦ "Συνοδικοῦ Εὐχαριστηρίου λόγου" νά δικαιολογήσει τά ἀδικαιολόγητα καί τόσο ἔκδηλος ὁ συγχρόνως ἀπολογητικός καί συνάμα προκλητικός χαρακτήρας του, ὥστε παραλείπεται παντελῶς καί σκανδαλωδῶς τό πρῶτο καί τό ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ στοιχεῖο μιᾶς ὑποτίθεται Ποιμαντικῆς ἀπευθύνσεως στό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας ἐν μέσω "ἐπικινδύνου παγκοσμίου πανδημίας" (ὅπως σχεδόν "τρομοκρατικῶς" ἐπαναλαμβανόταν καί συνεχίζεται νά λέγεται ἀπό τά ἀναξιόπιστα ΜΜΕ ἐπί σειρά ἑβδομάδων). Ποιό εἶναι αὐτό; Μά, ἡ προσφυγή καί καταφυγή ἐν προσευχῆ καί μετανοίᾳ στόν Θεό διά τήν ἐξάλειψη τῆς μολυσματικῆς νόσου! Ἀναζητῆστε το καί ἐάν μοῦ διέλαθε καί τό ἐντοπίσετε ἐσεῖς, παρακαλῶ, εἰδοποιῆστε με γιά νά διορθώσω ὡς ἐσφαλμένη τήν ἀνωτέρω ἐπισήμανσή μου!

Ἀντ' αὐτοῦ, ἴσως τοῦ μόνου ἀπαραιτήτου νά ἀναφερθεῖ καί πραγματικῶς ὠφελίμου πράγματος, οἱ Συνοδικοί, ἐγκλωβισμένοι στήν ἐκκοσμικευμένη προσέγγιση τοῦ ὅλου θέματος καί παγιδευμένοι στόν δουλικό φόβο ἔναντι τῶν προσταγμάτων τοῦ Καίσαρος ἀλλά καί τήν κακόδοξη διακήρυξή τους στή λεγομένη "Παραμυθητική Ἐπιστολή" τους ἐν ὄψει τοῦ ἐφετεινοῦ ὀδυνηροῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα (Πρωτ. 1705, 10.4.2020) ὅτι τό ὑπέρτατο ἀγαθό εἶναι ἡ ὑγεία καί ἡ ἐπίγειος ζωή (!), ἀναφέρονται στούς κεκοιμημένους "ἐκ τοῦ Κορωνοϊοῦ", ἐντελλόμενοι τήν τέλεση (Κυριακάτικα) μνημοσύνου ὑπέρ αὐτῶν, καί δηλώνουν ὅτι προσεύχονται "ἐκτενῶς ὑπέρ τῆς ἐξευρέσεως καταλλήλου θεραπευτικῆς ἀγωγῆς πού θά περιορίσει καί θά ἐξαλείψει τήν πανδημία."! Πάλι καλῶς νά λέμε πού δέν ἔκαναν καί ἀναφορά περί "ἐμβολίων", ὥστε νά μή διαφέρει σέ τίποτε ὁ λόγος τους ἀπό τήν καθημερινή, μέχρι πρότινος, σχετική ἐνημέρωση τῶν κ. κ. Τσιόδρα καί Χαρδαλιᾶ!

Ἐν κατακλεῖδι, κατόπιν ὅλων τῶν ἀνωτέρω πρέπει νά ἐπισημάνουμε καί τήν ἀνάγκη νά ἐξευρεθεῖ κάποιος ἄλλος κειμενογράφος γιά τέτοιες περιπτώσεις, μέ πιό συγκροτημένο τρόπο ἐκφράσεως, πιό ἐμπνευσμένη σκέψη καί μεγαλύτερη θεολογική γνώση καί ἐγκράτεια, ὥστε νά μήν ἐκτίθεται ὁλόκληρο Συνοδικό, ἔστω καί τῆς Διαρκοῦς Συνόδου, σῶμα Ἱεραρχῶν.

Τοῦτο, πέραν τῶν ἄλλων, ἀναφέρεται καί στόν ἐπιλεγέντα τρόπο ὁλοκληρώσεως τοῦ ἐν λόγῳ κειμένου μέ τίς μή σοβαρές καί μή ἁρμόζουσες σέ Συνοδικό κείμενο ἀναφορές, ὅπως τό "σᾶς ὑποδεχόμαστε....στόν Οἶκο τῶν παιδιῶν τοῦ Θεοῦ, στόν δικό σας Οἶκο καί σᾶς εὐλογοῦμε πατρικά ὅλους." καθώς καί τήν παράθεση, σέ νεοελληνική ἀπόδοση ἤ παράφραση, τοῦ Κατηχητηρίου λόγου τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ἡ ὁποία διαβάζεται ἀπό τόν Λειτουργό κατά τήν ἀπόλυση τῆς Πασχαλινῆς Θείας Λειτουργίας.

Αὐτῆς τῆς μοναδικῆς γιά τήν Ἑλληνορθόδοξη Παράδοσή μας Λειτουργίας τῆς ἑορτῆς τῶν Ἑορτῶν καί Πανηγύρεως τῶν Πανηγύρεων, τοῦ Ἁγίου Πάσχα, τήν ὁποίαν ἀπό κοινοῦ Κρατικοί καί Συνοδικοί ἐστέρησαν ἐφέτος ἀπό τούς πιστούς! Ἐπιβεβαιώθηκε ἔτσι ἡ λαϊκή ρήση πού λέει ὅτι "ἡ γλῶσσα πάει στό δόντι πού πονάει". Γιά νά μήν ἐπικαλεσθοῦμε τήν ἄλλη ρήση τοῦ θυμοσόφου λαοῦ περί τοῦ...δράστου ὁ ὁποῖος πάντοτε ἐπιστρέφει στόν τόπο τοῦ ἐγκλήματός του!

Κάποιοι ἴσως μᾶς παρεξηγήσουν, ἐπικαλούμενοι τό γνωστόν "τέλος καλό, ὅλα καλά" ἤ τό "ὅ γέγονε, γέγονε" καί ὅτι ἐν τέλει ὀφείλουμε νά συγχωροῦμε. Ἀφήνουμε ἀσχολίαστο τό πρῶτο, διότι δέν ὑπάρχει, ἀκόμη τουλάχιστον, πραγματικό τέλος, οὔτε αὐτό πού φαίνεται ὡς τέλος εἶναι καλό. Ὅσο γιά τό δεύτερο, βεβαιώτατα καί συγχωροῦμε καί ζητοῦμε πρωτίστως ἐμεῖς τή συγχώρηση ὅλων.

Ὅμως, ἐάν προτιμοῦμε νά ἀληθεύουμε πρός πάντας ἐν ἀγάπη, κατά τόν Θεῖο Ἀπόστολο (Ἐφεσ. δ΄ 15), τότε ὀφείλουμε νά γνωρίζουμε ὅτι ὅπου ἐπέρχεται λήθη, δέν ὑπάρχει θέση γιά τήν ἀ-λήθεια! Καί, ἡ ἀλήθεια, κατά τούς Πατέρες, εἶναι καί αὐτῆς τῆς ὁμονοίας προτιμοτέρα! Τό διακηρύσσει ὁ μέγας Χρυσόστομος λέγων: «Μή προτίμα τήν ὁμόνοιαν τῆς ἀληθείας, ἀλλ' ἵστασο γενναίως ὑπέρ αὐτῆς ἕως θανάτου» (Ἰω. Χρυσοστόμου εἰς Ρωμ. ὁμιλ. 22).

Συνοδικῆ ἐγκρίσει:

Τό βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως

ἐστώς ἐν τόπῳ ἁγίῳ!

τοῦ κ. Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου

Σέ προηγούμενο ἄρθρο μας, ὑπό τόν τίτλο "ὁ πιστός λαός δέν θά ἀντέξει ἄλλη ἐκκλησιαστική μειοδοσία" καί σέ δραματικούς τόνους ἀπευθύναμε ἔκκληση ἐν ὄψει τῆς τελικῶς συνεδριασάσης τήν 12η Μαΐου τρέχοντος ἔτους Διαρκοῦς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, προκειμένου νά ἀνασχεθεῖ τό σκάνδαλο τό ὁποῖο μέ τίς προηγούμενες ἀποφάσεις του τό ἐν λόγῳ ἐκκλησιαστικό ὄργανο προεκάλεσε στίς συνειδήσεις τῶν πιστῶν.

Τῆ παροτρύνσει ἀδελφῶν καί φίλων ἀναγνωστῶν τῶν ταπεινῶν κειμένων μας, τό ἐν λόγῳ ἄρθρο μας ἀπεστάλη ἠλεκτρονικῶς πρός ὅλα τά μέλη τῆς Διαρκοῦς Συνόδου τῆς τρεχούσης περιόδου καί συνθέσεως. Ὡς ἀπεδείχθη ἐκ τῶν ἀποφάσεων τῆς συγκεκριμένης Συνεδριάσεως, οἱ ἀποδέκτες του "ἀγρόν ἠγόρασαν" περιφρονήσαντες ὄχι ἀσφαλῶς (μόνον) τίς ἐπισημάνσεις τοῦ ἡμετέρου ἐλαχίστου ἄρθρου, ἀλλά τήν ποικίλως καί πανταχόθεν ἐκφρασθεῖσα σχετικήν κραυγή ἀγωνίας καί διαμαρτυρίας τοῦ πιστοῦ λαοῦ.

Ἔτσι, τό ἀρχικό ἔγκλημα καθοσιώσεως ὁλοκληρώθηκε καί ἐπισφραγίσθηκε διά τῆς νέας ἀποφάσεως τῆς Διαρκοῦς Συνόδου, ἡ ὁποία ἐπιβεβαίωσε ὅτι οἰκεία βουλήσει καί πεποιθήσει συμμορφώνεται πρός τίς ἀντισυνταγματικές καί ἀντορθόδοξες ἐντολές καί ὑποδείξεις τῆς Κρατικῆς ἐξουσίας, ἐν ὀνόματι τῆς ἀντιμετωπίσεως τῆς ὑγειονομικῆς κρίσεως ἐκ τῆς ἐνσκηψάσης (λεγομένης) πανδημίας τοῦ Κορωνοϊοῦ, ὅσον ἀφορᾶ στήν ἄσκηση τῆς Θείας Λατρείας καί γενικότερον τήν ἐκκλησιαστική ζωή κατ' αὐτήν τήν περίοδον.

Εἰδικότερον, κατά τήν τελευταία συνεδρίασή της ἡ Διαρκής Σύνοδος ἐν ὄψει τοῦ ἀνοίγματος τῶν Ἱερῶν Ναῶν κατά τήν προσεχή Κυριακή 17 Μαΐου τρ. ἔτους καί τῆς ἐλευθέρας ἀσκήσεως τῆς Θείας Λατρείας, μεταξύ ἄλλων ἀπεφάσισε καί ἐνέκρινε τά ἑξῆς:

«1) Κατά την είσοδο στον Ιερό Ναό εφαρμόζεται σύστημα ελεγχόμενης αναμονής των πιστών για την αποφυγή συνωστισμού και είναι απαραίτητη η τήρηση της αποστάσεως του ενός και ημίσεoς (1,5) μέτρου....μέγιστος αριθμός παρευρισκομένων ορίζεται από τον Νόμο ο αριθμός των πενήντα (50) προσώπων.(...)[Σημείωση ἡμετέρα: Τά ἀνωτέρω συνιστοῦν ἐν τῆ πράξει ἀποτροπή τῆς ἐλευθέρας συμμετοχῆς τῶν πιστῶν στήν κοινή Θ. Λατρεία καί ἰδιότυπο "ἀφορισμό" τοῦ μεγαλυτέρου τμήματος τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος ἀπό τό Ἐνοριακό εὐχαριστιακό σῶμα!]

3) Το εξουσιοδοτημένο πρόσωπο που εφαρμόζει τον έλεγχο αναμονής στις εισόδους των Ιερών Ναών συνιστάται να φέρει τα υπό τού νόμου προβλεπόμενα μέτρα προστασίας (μάσκα, γάντια κ.λπ.). Όπου υπάρχει δυνατότητα, προτείνεται η χρήση διαφορετικών θυρών τού Ιερού Ναού για την είσοδο και έξοδο των πιστών. Στις εξόδους των Ιερών Ναών πρέπει να τοποθετηθούν υποχρεωτικά ειδικοί κάδοι για την απόρριψη χρησιμοποιηθέντος εξοπλισμού υγιεινής.[Σημ. ἡμ. : Διαμόρφωση ἀποκρουστικῆς εἰκόνος τῶν Ὀρθοδόξων Ναῶν!]

4) Τυχόν περισσότεροι από όσους πιστούς επιτρέπεται να εισέλθουν εντός των Ιερών Ναών, να παραμένουν στον προαύλιο χώρο αυτών προσευχόμενοι και τηρώντας την απόσταση του 1,5 μέτρου μεταξύ τους,(...)[Σημ. ἡμ. : Πιστεύουν εἰλικρινῶς οἱ ἀποφασίσαντες τά τοιαῦτα ὅτι μετά τό σκάνδαλο τῆς μειοδοτικῆς στάσεώς των ἔχουν ἀπομείνει πιστοί πρόθυμοι νά ἵστανται στά προαύλια τῶν Ναῶν; Αὐτά ὄφειλαν νά τά διοργανώσουν τελοῦντες ὑπαιθρίους Λειτουργίας διά τόν χειμαζόμενο πιστό λαό ὅταν ἐπεβλήθη αὐταρχικῶς τό κλείσιμο τῶν Ναῶν!]

7) Όσοι πιστοί ανήκουν στις υγειονομικά ευπαθείς ομάδες (ηλικιωμένοι, ασθενείς που πάσχουν από αναπνευστικά προβλήματα ή σακχαρώδη διαβήτη ή καρδιαγγειακά νοσήματα, ανοσοκατεσταλμένοι), πρέπει να αποφύγουν την έξοδο από το σπίτι,(...)[Σημ. ἡμ. : Δηλαδή, πρακτικῶς ἀποκλείεται τό μεγαλύτερο μέρος (ἀριθμητικό ποσοστό) τῶν ἐκκλησιαζομένων ἀπό τή συμμετοχή στή Θ. Λατρεία! Ὅσοι πάσχουν δέ, π.χ. ἀπό σάκχαρο, μᾶλλον θά πρέπει, κατά τούς λατρεύοντας τήν ἄθεον ἐπιστήμη παρά τόν πανεπιστήμονα Θεόν, νά ξεχάσουν τόν κανονικό ἐκκλησιασμό των! Μόνον νεκροί θά γίνονται δεκτοί στό Ναό!]

8) Στις εισόδους των Ιερών Ναών πρέπει να λαμβάνεται μέριμνα, ώστε να υφίστανται σταθμοί αντισηπτικών/απολυμαντικών, προκειμένου όσοι πιστοί εισέρχονται σ’ αυτούς να τηρούν απαραίτητα την υποχρεωτική για όλους διαδικασία απολυμάνσεως των χεριών.

9) Να παραμείνει η διευθέτηση του χώρου κάθε Ιερού Ναού προς τον σκοπό της παρουσίας πιστών, σύμφωνα με την παραπάνω αναλογία ενός προσώπου ανά δέκα (10) τ.μ. επιφανείας και με ελάχιστη απόσταση ενός και ημίσεως (1,5) μέτρου μεταξύ τους. Όπου υπάρχει τέτοια δυνατότητα, κρίνεται απαραίτητη η παραμονή εντός των Ιερών Ναών μόνο όσων καθισμάτων προβλέπονται, τοποθετημένων στις ανάλογες μεταξύ τους αποστάσεις και η απόσυρση των υπολοίπων εκτός των Ιερών Ναών.(...)

11) Είναι απαραίτητη και απολύτως αναγκαία η συχνή και σχολαστική καθαριότητα και τακτική απολύμανση των σημείων και των επιφανειών του Ιερού Ναού στα οποία παρατηρείται συχνή πρόσβαση των πιστών.(...)[Σημ. ἡμ. : Μήπως ἐδῶ ὑπονοοῦνται καί οἱ ἱερές Εἰκόνες ἤ ἀκόμη καί τό ἱ. Εὐαγγέλιον; Νοεῖται, ὅμως, ἀπολύμανση τῶν ἱερῶν αὐτῶν ἀντικειμένων, τά ὁποῖα μεταδίδουν τήν ἄκτιστη Θεία Χάρη; Μήπως χρειάζονται ἀπολύμανση πνευματική τά μυαλά ὅσων διενοήθησαν τέτοια πράγματα;]

12) Κατά την διάρκεια της παραμονής τους στον Ιερό Ναό, οι πιστοί, με προσωπική τους ευθύνη και μέριμνα, συνιστάται να φέρουν προστατευτική μάσκα, την οποία ασφαλώς και θα αφαιρούν προσερχόμενοι στην Θεία Μετάληψη. Εάν κάποιος πιστός, κατά την διάρκεια της παραμονής του στον Ιερό Ναό, παρουσιάσει συμπτώματα ασθένειας, πρέπει να ληφθεί μέριμνα για την άμεση και ασφαλή απομάκρυνσή του(...)[Σημ. ἡμ. : Ἀφοῦ ἡλικιωμένοι καί ἀσθενεῖς ἤ εὐάλωτοι δέν θά προσέρχονται, σύμφωνα μέ τίς ὑποδείξεις τῶν σοφῶν ἱεραρχῶν, γιά ἐκκλησιασμό, πρός τί οἱ προστατευτικές μάσκες; Διά νά προφυλάσσουν ἀπό τί; Μήπως ὅμως ἔτσι ἀποϊεροποιεῖται καί τελικῶς γελοιοποιεῖται στά μάτια τῶν ἀσεβῶν ἀλλά καί τῶν πιστῶν ὁ ἱερός χῶρος; Ἁπλός οἶκος ἤ κατάστημα τροφίμων εἶναι ὁ Ἱερός Ναός;]

13) Κατά την προσέλευση στην Θεία Μετάληψη πρέπει να τηρούνται με ακρίβεια οι αποστάσεις μεταξύ των πιστών. Επίσης, κατά την διανομή του αντιδώρου, του άρτου, των κολύβων κ.λπ. ευλογιών, πέραν της τηρήσεως των αναλόγων αποστάσεων, πρέπει να τηρούνται και οι σχετικές υγειονομικές προφυλάξεις.[Σημ. ἡμ. : Ποιές ὑγειονομικές προφυλάξεις πρέπει νά τηροῦνται π.χ. κατά τή διανομή τοῦ ἀντιδώρου; Μήπως ἐδῶ ἀφήνεται περιθώριο γιά παρερμηνεῖες ἤ "πρακτικές" ἀπαράδεκτες, ὅπως εἶναι ἡ λήψη τοῦ ἀντιδώρου ἀπό τόν πιστό ἀπ' εὐθείας μέσα ἀπό τό πανέρι, χωρίς τήν εὐλογία τοῦ Λειτουργοῦ καί τόν ἀσπασμό τῆς χειρός του;]

14) Επαναβεβαιώνονται οι από 16ης Μαρτίου και 1ης Απριλίου 2020 Αποφάσεις Αυτής, ως προς την λιτή τέλεση των Ιερών Ακολουθιών, σύμφωνα με το ήθος και την παράδοση της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας. Το αυτό ισχύει και για μεγάλες πανηγύρεις της περιόδου αυτής, οι οποίες θα πρέπει να διακρίνονται για την μετά σεμνότητος επιτέλεσή τους υπό μόνου του οικείου Αρχιερέως. Οι Λιτανείες και οι μεταφορές Ι. Εικόνων και Ι. Λειψάνων προς προσκύνηση αναστέλλονται προσωρινώς και μέχρι 5ης Ιουνίου.[Σημ. ἡμ. : Τώρα ἐκδηλώνεται τό ἐνδιαφέρον διά τό ἦθος καί τήν Παράδοση τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας; Χωρίς Λιτανεῖες καί προσκύνηση τῶν Ἁγίων Λειψάνων ποιό ἦθος καί ποιά Παράδοση ἐπικαλούμεθα; Τῆς Ὀρθοδοξίας ἤ τοῦ Παπισμοῦ καί τοῦ Προτεσταντισμοῦ;]

15) Όσον αφορά στην τέλεση Ιερών Μυστηρίων Γάμου και Βαπτίσεως και Εξοδίων Ακολουθιών, ισχύουν όσα παραπάνω προβλέπονται σχετικά με την προσέλευση πιστών, ενώ τα Ιερά Μυστήρια θα τελούνται εντός του Ιερού Ναού, σύμφωνα με προγενέστερη Συνοδική απόφαση και είναι απαραίτητη η επιλογή της λιτότητος και απλότητος, όσον αφορά στους στολισμούς των Ιερών Ναών.(...)

17) Λόγω της εξ αρχής αποφασισθείσης αναστολής λειτουργίας των Κατηχητικών Σχολείων, των Σχολών Γονέων, των Σχολών Βυζαντινής Μουσικής, Αγιογραφίας, των Συνάξεων Νέων και Μελέτης Αγίας Γραφής και των άλλων συναφών δραστηριοτήτων, προτρέπονται οι κατά τόπους Ιερές Μητροπόλεις, να ενθαρρύνουν την διά του διαδικτύου και γενικώς της τεχνολογίας ποιμαντική δραστηριοποίηση των Ιερέων και των κατηχητών και κατηχητριών, ιδίως προς τους ορθοδόξους νέους μας.(...)[Σημ. ἡμ. : Διατί συνεχίζεται ἡ ἀναστολή λειτουργίας τῶν Κατηχητικῶν Σχολείων καί τῶν Συνάξεων μελέτης τῆς Ἁγίας Γραφῆς; Δέν μποροῦν νά λειτουργήσουν ἔστω μέ τή νέα πρακτική τῶν προστατευτικῶν μέτρων, ὅπως τῶν δημοσίων Σχολείων πού ἤδη ξεκίνησαν τή λειτουργία των καί αὐτά; Ἤ, μήπως, δέν θέλουν ἔγνοιες στό κεφάλι των οἱ Ποιμένες ἤ μήπως φοβοῦνται καί τή σκιά των; Περί διαδικτύου, δέν ἀρκεῖ ἡ ἀλόγιστη χρήση του ἀπό τούς νέους, τώρα θά τήν συστήνει-προωθεῖ καί ἡ ποιμαίνουσα ἐκκλησία;]

21) Όλα τα παραπάνω αφορούν και στις Ιερές Μονές και στα Ησυχαστήρια. Κατά το ως άνω χρονικό διάστημα απαγορεύονται οι οργανωμένες ομαδικές προσκυνηματικές επισκέψεις.(...)[Σημ. ἡμ. : Χρειάζεται παρέμβαση ἀκόμη καί στίς Μονές καί τά Ἡσυχαστήρια; Γιατί δέν μποροῦν οἱ πιστοί νά πηγαίνουν, γιά προσκύνημα καί παρηγορία, σέ αὐτά, ὅπως ἀκριβῶς μετακινοῦνται μέ ὅλα τά μέσα μαζικῆς μεταφορᾶς οἱ πολίτες;]

Όλες οι παραπάνω αποφάσεις ελήφθησαν από την Διαρκή Ιερά Σύνοδο με συναίσθηση της ποιμαντικής Της ευθύνης έναντι του λαού του Θεού και με σεβασμό προς τις αποφάσεις των αρμοδίων οργάνων της Πολιτείας και των επιστημόνων(...).[Σημ. ἡμ. : Περί ποιμαντικῆς εὐθύνης ἔναντι τοῦ λαοῦ, ἄς μή γίνεται λόγος, διότι "στό σπίτι τοῦ κρεμασμένου δέν μιλᾶνε γιά σχοινί"! Ὅσο γιά τόν ἐπιδειχθέντα σεβασμό, ὑπέρμετρο μάλιστα καί ἄκριτο, στίς ἀποφάσεις (ἀδιακρίτως) τῆς Πολιτείας καί τῶν ἐπιστημόνων, οὔτε λόγος! Εἶναι τό μόνο σημεῖο ὅπου ὀρθοτομοῦν οἱ Συνοδικοί Ἱεράρχες τόν λόγο τῆς κοσμικῆς ἀληθείας!]

Βάσει τῶν παραπάνω μέ ἀκρίβεια παρατεθέντων ἀποσπασμάτων ἐκ τῆς τελευταίας ἀποφάσεως τῆς Διαρκοῦς Συνόδου, ποιός νοήμων καί ἐχέφρων πιστός ἄνθρωπος ἀμφιβάλλει ὅτι οἱ ἀποφασίσαντες αὐτά, ἐναρμονισθέντες πλήρως, ἴσως καί πλειοδοτήσαντες, πρός τήν ἐπίσης νέα ΚΥΑ (κοινή ὑπουργική ἀπόφαση) περί τήν ἐπιστροφή σέ μία "νέα κανονικότητα" ὅσον ἀφορᾶ (καί) στή λατρευτική ζωή τῆς Ἐκκλησίας, πλέον θεωροῦν καί κατ' ἐπέκτασιν ἀντιμετωπίζουν τούς καθαγιασμένους Ὀρθοδόξους Ναούς ὡς κοινούς οἴκους!!!

Ὅμως, στή νέα θλιβερή Συνοδική ἀπόφαση - συμμόρφωση στίς ὑποδείξεις τῆς Πολιτείας καί τῆς νέας "θεᾶς", τῆς ψευδεπίγραφης ἐπιστήμης, πέραν τῆς ὡς ἄνω ἐπισημανθείσης φοβερῆς ἀσεβείας, προκαλεῖται τό αἴσθημα τῶν πιστῶν μέ τόν πλέον ἐξοργιστικό τρόπο, αὐτόν τῆς ὑποκρισίας! Διότι, ἀντί νά περιορισθεῖ ἡ ἐν λόγῳ ἀπόφαση στήν ταπεινωτική ἐπίκληση τῆς Κ.Υ.Α., τήν ὁποία δουλικῶς ἀποδέχεται, προκαλεῖ ἐπιχειρώντας νά δικαιολογήσει τά ἀδικαιολόγητα μέ  ἐπικλήσεις - ἀναφορές στό "ἦθος καί τήν παράδοση τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας" καί τήν "σεμνότητα" !!!

Ἐμπαίζουν, δηλαδή, τόν πιστό λαό, συνδέοντας τεχνηέντως τήν ἀσεβή ἀποδοχή τῆς ἱεροσύλου  ἀποϊεροποιήσεως τῶν Ναῶν, τῆ ἐντολῆ τοῦ Καίσαρος, μέ τό ἐνδιαφέρον γιά "λιτότητα καί ἁπλότητα" σύμφωνα μέ τό ἦθος καί τήν παράδοση τῆς Ὀρθοδοξίας!!!! Δηλαδή, τί νά θεωρήσουμε, ἐάν παρ' ἐλπίδα ἀφελῶς ἀποδεχόμασταν τίς ἐπικλήσεις καί ἀναφορές τῶν συντακτῶν τῆς ἀποφάσεως καί ἐγκρινάντων αὐτήν ὡς ἐν προκειμένῳ συνάδουσες καί εἰλικρινεῖς; Ὅτι περίμεναν τόν Κορωνοϊό γιά νά ἐνθυμηθοῦν καί παραπέμψουν στό ἐκκλησιαστικό ἦθος καί τήν Παράδοση;

Τό "Αἰδώς, Ἀργεῖοι" ἀφορᾶ ἐν προκειμένω (καί) σέ Σᾶς ἅγιοι, ἤ κύριοι (ἐφ' ὅσον τό προτιμᾶτε), Συνοδικοί! Ὅμως, δέν θά τελειώσω μέ αὐτό, ἀλλά μέ κάτι κατά πολύ βαρύτερο, διότι αὐτό ἀπαιτεῖ ἡ κρισιμότητα τῆς καταστάσεως, ἡ ὁποία γίνεται μεγαλύτερη καί ἐπικινδυνότερη ὅταν δέν τήν συνειδητοποιοῦμε. Τόν λόγο ἔχει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς καί ὁ λόγος του σᾶς ἀφορᾶ:

«Ποῖος κλῆρος, ποία μερίς, τίς γνησιότης πρός τήν Χριστοῦ ἐκκλησίαν, τῷ συνηγόρῳ τοῦ ψεύδους, ἐκκλησίαν, ἥ “στύλος καί ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας” κατά Παῦλόν ἐστιν, ἥ καί μένει χάριτι Χριστοῦ διηνεκῶς ἀσφαλής καί ἀκράδαντος, ἐστηριγμένη παγίως οἷς ἐπεστήρικται ἡ ἀλήθεια; Καί γάρ οἱ τῆς τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησίας τῆς ἀληθείας εἰσί· καί οἱ μή τῆς ἀληθείας ὄντες οὐδέ τῆς τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησίας εἰσί, καί τοσοῦτο μᾶλλον, ὅσον ἄν καί σφῶν αὐτῶν καταψεύδοιντο, ποιμένας καί ἀρχιποίμενας ἱερούς ἑαυτούς καλοῦντες καί ὑπ’ ἀλλήλων καλούμενοι• μηδέ γάρ προσώποις τόν χριστιανισμόν, ἀλλ’ ἀληθείᾳ καί ἀκριβείᾳ πίστεως χαρακτηρίζεσθαι μεμυήμεθα» (Γρηγ. Παλαμᾶ Συγγράμματα, Π. Χρήστου, τόμος 2, σελ. 627 καί ΕΠΕ 3, 606).

Ἐκ τῆς ἐφαρμογῆς τῶν μέτρων τά ὁποῖα ἀπο-ἱεροποιοῦν τούς Ναούς

ΑΠΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΑΠΟΨΕΩΣ

ΑΥΤΟ ΣΥΝΙΣΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΜΟΛΥΝΣΗ ΕΝΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΝΑΟΥ