ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ  ΣΗΜΑΝΤΙΚΗΣ  ΕΚΔΟΣΕΩΣ

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η

Ἀγαπητοί ἀναγνῶστες καί ἐπισκέπτες τοῦ παρόντος Ἱστολογίου,

Εἴμαστε στήν εὐχάριστη θέση νά σᾶς ἐνημερώσουμε ὅτι κατά τό ἀμέσως προσεχές διάστημα (ἐντός τῶν πρώτων μηνῶν τοῦ Φθινοπώρου 2020), σύν Θεῶ, θά τυπωθεῖ καί κυκλοφορηθεῖ ἀπό τίς Ἐκδόσεις "ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ" ἡ ἀνέκδοτη ΝΕΑ Ἱερά Πανηγυρική ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ τοῦ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ, Ἐπισκόπου Πενταπόλεως, τοῦ ἐν Αἰγίνῃ, τοῦ Θαυματουργοῦ, τήν ὁποία ἐκπόνησε, κατόπιν αἰτήματος καί παρακλήσεώς μας, ὁ ἀείμνηστος λόγιος Μοναχός Παῦλος ὁ Κύπριος (+).

Ἡ ἔκδοση θά περιλαμβάνει, ἐκτός τῆς ἐξαιρετικῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, Προλογικό Σημείωμα τοῦ ἐκδότου/ἐπιμελητοῦ (κ. Δημ. Κάτσουρα, Θεολόγου) μέ τό ἱστορικό τῆς ἐκπονήσεώς της, συγκινητικό ἐπίγραμμα τοῦ συγγραφέως της, ἀναφερόμενο σέ θαῦμα τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου στόν ἴδιο κατά τήν ἐκπόνησή της, σύντομη βιογραφία τοῦ Ἀγίου, ἐπιγραμματική ἀναφορά στίς διδαχές τοῦ Ἁγίου, καθώς καί Μουσικό Παράρτημα μέ μελοποιημένα τροπάρια τῆς ἱ. Ἀκολουθίας.

Ἀξίζει νά σημειωθεῖ ὅτι ὁ ἀείμνηστος Μοναχός Παῦλος, ὁ Κύπριος, ὑπῆρξε ἀσκητής στή Μονή Χοζεβᾶ τῶν Ἱεροσολύμων, ἦτο φίλος καί συνασκητής τοῦ Ρουμάνου ἀσκητοῦ Ἰωάννου, τό λείψανο τοῦ ὁποίου σώζεται ὁλόσωμο καί ἀδιάφθορο στή Μονή Χοζεβᾶ, καθώς ἐπίσης ὑπῆρξε σπουδαῖος συγγραφέας καί ὑπερασπιστής τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί Παραδόσεως.

Ἐπειδή θά ἐκτυπωθεῖ περιορισμένος ἀριθμός ἀντιτύπων, σᾶς καλοῦμε, ὅσοι ἐνδιαφέρεσθε γιά τήν ἀπόκτηση τῆς νέας Ἀκολουθίας τοῦ Ἀγίου Νεκταρίου, ἡ ὁποία ἐκδίδεται πρώτη φορά, ἐπί τῆ συμπληρώσει 100 ἐτῶν (+1920 - 2020) ἀπό τῆς ὁσίας Κοιμήσεώς του, νά δηλώσετε τήν ἐπιθυμία σας καί τόν ἀριθμό τῶν ἀντιτύπων (ὄχι περισσότερα τῶν τριῶν) μέ ἠλεκτρονικό μήνυμά σας (e-mail), ὅπου θά ἀναφέρετε καί τήν ταχυδρομική σας διεύθυνση γιά τήν, ἐπί ἀντικαταβολῆ, ἀποστολή τους.

Τέλος, ἐπειδή βρισκόμαστε σέ ἐποχή οἰκονομικῆς δυσπραγίας, ὅσοι ἐπιθυμεῖτε νά γίνετε "Χορηγοί" τῆς σημαντικῆς αὐτῆς ἐκδόσεως (ὡς προσφορά στή μνήμη τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, ὑπέρ ὑγείας ἤ ἀναπαύσεως προσφιλῶν σας προσώπων) μπορεῖτε νά καταθέσετε τό ποσό πού ἐπιθυμεῖτε στόν ὑποσημειούμενο Τραπεζικό Λογαριασμό, ἀποστέλλοντας συγχρόνως σχετική ἐνημέρωση, μέσῳ ἠλεκτρονικοῦ μηνύματος, προκειμένου νά σᾶς σταλεῖ ἀπόδειξη παραλαβῆς. Τά ὀνόματα τῶν "Χορηγῶν" θά ἀναγραφοῦν στήν ἔκδοση (ἀποστολή μέχρι 10 Σεπτεμβρίου 2020, τό ἀργότερον).

Δ.Ι.Κ.

Ἠλεκτρονική διεύθυνση: dimitrioskatsouras@gmail.com

Ἀριθμός Τραπεζικοῦ Λογαριασμοῦ:

IBAN GR2302606300000000103117394 (Eurobank) 

Ἡ μάσκα ὡς σύμβολο καί ὅπλο

Γράφει ο Κωνσταντίνος Βαθιώτης,

Αναπλ. καθηγητής Νομικής Σχολής ΔΠΘ

Ενας πόλεμος διεξάγεται πάντοτε με όπλα, σύμβολα, λάβαρα και εμβλήματα. Στον πόλεμο κατά του «αόρατου εχθρού» (sic), η περίφημη μάσκα, εκτός από αμυντικό όπλο-ασπίδα για την «αυτο-» και ετεροπροστασία των απειλουμένων από τον εν λόγω «εχθρό», αποτελεί -όπως θα δειχθεί στη συνέχεια- και πολυσήμαντο σύμβολο.

Η χρήση της θα μπορούσε να ενταχθεί στην ευρύτερη κατηγορία των μέτρων κοινωνικής απόστασης που εφαρμόζονται για τη μη διασπορά του κορονοϊού, αφού η μάσκα αποτελεί ένα τείχος προστασίας, που, ως τέτοιο, εμποδίζει την εγγύτητα.

Σημειωτέον ότι η πρωτοφανής προπαγάνδα υπέρ της ασφάλειας, η οποία αποτυπώνεται σε διαφημιστικά σποτ και αφίσες (αντιπροσωπευτικό παράδειγμα πλύσης εγκεφάλου η αφίσα που είναι αναρτημένη σε στάσεις λεωφορείων με κεντραρισμένη, δίκην λογοπαιγνίου, τη λέξη ΣΤΑΣΗ ανάμεσα στη μονότονα επαναλαμβανόμενη λέξη ΑΠΟΣΤΑΣΗ, ΑΠΟΣΤΑΣΗ, ΑΠΟΣΤΑΣΗ…), δίδει τροφή σε ψυχαναλυτικές προσεγγίσεις που αφορούν την ιδεοληψία. Σε ένα παλαιό βιβλίο (1976) του Βαγγέλη Πολυδούρη με τίτλο «Το ταμπού των συμβόλων» (σελ. 36), υπάρχει η εξής, άκρως επίκαιρη αναφορά: «Το πιο συνηθισμένο σύμπτωμα του ιδεοληπτικού είναι ο φόβος της επαφής με ορισμένο πρόσωπο ή αντικείμενο (απτικό παραλήρημα). Από μια τέτοια επαφή φοβάται πως μπορεί να πάθει μεγάλο κακό ή ο ίδιος ή κάποιο αγαπημένο του πρόσωπο. […] Οσες όμως προφυλάξεις κι αν πάρει ο ιδεοληπτικός, είναι αδύνατο να αποφύγει τη μετάδοση της μόλυνσης. […] Μια συνηθισμένη διαδικασία κάθαρσης είναι η διατήρηση σχολαστικής καθαριότητας και το συχνό πλύσιμο (νιπτομανία)».

Σε όποιον προσπαθεί να ανακαλύψει ουσία πίσω από αυτό που φορά κάποιος (ας μην ξεχνάμε ότι επί ΣΥΡΙΖΑ το προτεινόμενο ενδυματολογικό μοντέλο ήταν να μη φοράμε γραβάτες, ενώ επί Ν.Δ. να φοράμε μάσκες), θα μπορούσε να προβληθεί η γνωστή ένσταση «cucullus non facit monachum», δηλαδή «τα ράσα δεν κάνουν τον παπά».

Ωστόσο, ένας επίμονος κοινωνικός αναλυτής δύσκολα θα μπορούσε να αντισταθεί στον πειρασμό να επιχειρήσει τους εξής συμβολικούς συσχετισμούς:
Η μάσκα θυμίζει φίμωτρο και, άρα, παραπέμπει στην προσπάθεια να αποκρουσθεί ως συνωμοσιολαγνική ή ως προϊόν fake news κάθε αντίθετη άποψη που αμφισβητεί την ύπαρξη πανδημίας, καθώς και την ορθότητα των εφαρμοζόμενων μέτρων. Επιπλέον, η μάσκα συμβολίζει την υποκρισία (βλ. τους μασκαράδες), την ανομία ή την απειθαρχία (βλ. τους κουκουλοφόρους), την άσκηση εξουσίας (βλ. τους ευγενείς και τους ιππότες του 14ου αιώνος), τον φόβο (βλ. εκείνους που περπατούν με μάσκα την ώρα της βόλτας τους παρά θίν’ αλός) ή τον πανικό (βλ. όσους φορούν όχι μόνο μάσκα, αλλά και προσωπίδα), τη νόθευση της ιερότητας του προσώπου (δεν είναι τυχαίο ότι ο Μέγας και Αγιος Κωνσταντίνος είχε απαγορεύσει το μαρκάρισμα του εγκληματία στο πρόσωπο) και, εν τέλει, της πολιτιστικής ταυτότητας, αφού κρυμμένο είχαν το πρόσωπό τους μέχρι σήμερα οι μουσουλμάνοι, αλλά ποτέ οι χριστιανοί!

Δεν πρέπει, μάλιστα, να παροραθεί και τούτο: Η χρήση της μάσκας από έναν ικανό αριθμό πολιτών μπορεί να σημαίνει εν τέλει ότι ο «αόρατος εχθρός», για τον οποίο όλοι μιλούν αλλά κανείς δεν βλέπει, καθίσταται «ορατός» στο εκάστοτε πρόσωπο του άλλου ως δυνητικού φορέως του ιού. Αρα, όποιος δεν φορά τη μάσκα του, όταν αυτό επιτάσσεται εκ του νόμου, αρνείται την ύπαρξη του εχθρού και μετατρέπεται ο ίδιος σε «εχθρό της κοινωνίας». Κατ’ επέκτασιν, η μάσκα συμβολίζει πλέον όχι την ανυπακοή (των κουκουλοφόρων), αλλά το ακριβώς αντίθετό της: την υπακοή (των μη μασκοφόρων).

Η μάσκα επεβλήθη στους πολίτες σε κάποιες περιπτώσεις ως υποχρεωτικό μέσο προστασίας μέσα σε ένα πρωτοφανές κλίμα ατέρμονων αντιφάσεων και ασαφειών. Ουδείς μπορεί να καταλάβει γιατί υποχρεούται να φορά μάσκα μια υπάλληλος σούπερ μάρκετ που εργάζεται στο τμήμα μη τυποποιημένων προϊόντων, όχι όμως και μια υπάλληλος που εργάζεται στο ταμείο, ή γιατί στα αεροπλάνα επιτρέπεται να κάθεται ο ένας δίπλα στον άλλον, όχι όμως και στα πλοία.

Σε κάποιες περιπτώσεις, η προαιρετική χρήση της μάσκας υποδηλώνεται από τον όρο «σύσταση» ή, τελευταίως, από τον αλλόκοτο όρο «ισχυρή σύσταση». Πρόκειται για όρο αλλόκοτο, διότι, όπως στα νομοθετικά κείμενα είναι αδιανόητο να προβλέπεται μια αυστηρή απαγόρευση (αντιθέτως, σε επίπεδο ανακοινώσεων είθισται να επιλέγεται, δίκην εμφάσεως, η φράση π.χ. «Απαγορεύεται αυστηρώς το κάπνισμα»), αντιστοίχως είναι άτοπο να θεσπίζεται μια «αυστηρή σύσταση»· προφανώς με την έννοια της «αυστηρής» πρέπει να κατανοείται ο καινοφανής όρος της «ισχυρής σύστασης», αλλιώς, εκτός από αλλόκοτος, θα είναι και ακατάληπτος (πρβλ. την «αυστηρή σύσταση για περιορισμένη κυκλοφορία σε ανοιχτούς δημόσιους χώρους από τις 12 π.μ. έως τις 6 π.μ.», που είχε ανακοινωθεί από την κυβέρνηση στις αρχές Μαΐου). Τούτο, διότι η υποχρεωτικότητα ή, αντιθέτως, η προαιρετικότητα ενός μέτρου που περιγράφεται στον επίμαχο κανόνα Δικαίου είναι έννοιες μη διαβαθμίσιμες. Ενα μέτρο προστασίας ή πρέπει ή δύναται να εφαρμόζεται, κατά τον ίδιο λόγο που μια γυναίκα ή είναι ή δεν είναι έγκυος. Tertium non datur.

Συνεπώς, πέρα από το γεγονός ότι, σύμφωνα με την αρχική θέση των περίφημων ειδικών, η χρήση μάσκας είχε θεωρηθεί επικίνδυνη ή περιττή, με αποτέλεσμα ο πολίτης να τελεί σε σύγχυση από τη μετέπειτα αναγωγή της μάσκας σε εν μέρει υποχρεωτικό μέσο προστασίας (τέτοιες παλινωδίες αφενός επιτείνουν τον φόβο, αφετέρου δοκιμάζουν τη διάθεση υπακοής των πολιτών), προξενεί κατάπληξη η έκδοση αποφάσεων εκ μέρους των αρμόδιων οργάνων διοίκησης των δικαστηρίων, βάσει των οποίων η χρήση μάσκας καθίσταται υποχρεωτική για τους εισερχομένους στα δικαστικά μέγαρα. Αφ’ ης στιγμής η σχετική ΚΥΑ στο πλαίσιο ενδεικτικής απαρίθμησης εντάσσει τη χρήση της μάσκας στη λογική της «ισχυρής σύστασης» (επί λέξει αναφέρεται ότι «με απόφαση του αρμοδίου οργάνου διοίκησης του οικείου δικαστηρίου […] ορίζονται τα ειδικότερα ζητήματα που ανάγονται […] 1) [στην] ισχυρή σύσταση για χρήση μη ιατρικής μάσκας ή ασπίδας προστασίας προσώπου από τους εισαγγελείς, δικαστές, γραμματείς, συνηγόρους και διαδίκους»), το αρμόδιο όργανο δεν δικαιούται να υπερβεί το γράμμα του νόμου και να ορίσει contra legem τη χρήση μάσκας ως υποχρεωτική. Ελλείψει δε νομοθετικής βάσης, περιορίζει κατά τρόπο ανεπίτρεπτο το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα του πολίτη να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και, ειδικότερα, να επιλέγει αν και πώς θα καλύψει τμήμα του προσώπου του.

Επιπροσθέτως, δεν πρέπει να παροραθεί ότι η χρήση μάσκας ιδίως από τους παράγοντες της ποινικής δίκης συνιστά διακωμώδηση ενός ιερού θεσμού, που έχει ως προορισμό την αναζήτηση της ουσιαστικής αλήθειας: Ποια σχέση μπορεί να έχει η αλήθεια με δικαστές, εισαγγελείς και δικηγόρους που συμμετέχουν στη διαδικασία οιονεί μασκαρεμένοι; Εξάλλου, πόσο εφικτό είναι να ελέγχεται η αλήθεια των κατατιθεμένων από τους μάρτυρες, όταν υποχρεώνονται να έχουν καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους; Είναι κοινό τοις πάσι ότι από τις συσπάσεις των χειλέων ή από τον τρόπο που καταπίνει ένας άνθρωπος μπορεί να εξαχθούν συμπεράσματα για την ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρίσκεται την ώρα που καταθέτει. Ετσι, η χρήση της μάσκας γλιτώνει τον μάρτυρα από τον κίνδυνο να τον προδώσει το ίδιο του το σώμα.

Συνακόλουθα, η μάσκα δεν κρύβει μόνο το πρόσωπο, αλλά συσκοτίζει κατά τρόπο απαράδεκτο την αλήθεια. Ας μου επιτραπεί η εξής παρομοίωση: Η επιβολή χρήσης μάσκας σε δικαστές και συνηγόρους θυμίζει επιβολή σε ιερείς και πιστούς να φορούν μαγιό κατά τη θεία λειτουργία. Μήπως, τελικώς, οι σαλτιμπάγκοι διαχειριστές της υγειονομικής κρίσης αγνοούν την έννοια της ιερότητας, δηλαδή του «ταμπού», ή ακριβώς επειδή τη γνωρίζουν άριστα βάλθηκαν να την κατακρημνίσουν; Πολύ φοβούμαι ότι σιγά σιγά δεν μένει τίποτε όρθιο: το ένα οχυρό μετά το άλλο αλώνεται και η δυστοπική κοινωνία κατοχυρώνεται.

Περαιτέρω, από τις αντιφάσεις εκείνων των ειδικών που έχουν ιατρική ιδιότητα περάσαμε στην αντιφάσεις των ειδικών που έχουν νομική ιδιότητα: Ενώ το 2009 η κάλυψη ή η αλλοίωση των χαρακτηριστικών του προσώπου αποτελούσε επιβαρυντική περίσταση (βλ., π.χ., το έγκλημα της ληστείας) ή διακεκριμένη περίπτωση εγκλήματος (βλ. την αντίσταση, η οποία τιμωρείτο αυστηρότερα όταν ο δράστης είχε καλυμμένο ή αλλοιωμένο το πρόσωπό του), εν συνεχεία με τον νέο Ποινικό Κώδικα κατέστη ποινικώς αδιάφορη, αφού σε κανένα έγκλημά του δεν προβλέπεται η κάλυψη ή η αλλοίωση του προσώπου έστω ως επιβαρυντική περίσταση. Σήμερα, όμως, στην εποχή του κορονοϊού, ο νομοθέτης ανέκρουσε πρύμναν, αφού πλέον κινδυνεύει με πρόστιμο όποιος παραβιάζει τη θεσπισμένη υποχρεωτικότητα της χρήσης μάσκας, ενδεχομένως δε και με ποινική δίωξη για την παραβίαση του άρθρου 285 ΠΚ («παραβίαση μέτρων για την πρόληψη ασθενειών»).

Η νομοθετική αυτή εξέλιξη συνιστά βίαιο αναποδογύρισμα του νομικού μας πολιτισμού, αφού μέσα σε 11 χρόνια η ενσκήψασα «πανδημία» ανάγκασε τον νομοθέτη σε μια αυτοαναίρεση, η οποία έχει το εξής μεγάλο τίμημα: Ο μεν κανόνας Δικαίου στην υπάρχουσα μορφή του στερείται πειθώ και, άρα, ως κέλευσμα, έχει μειωμένη -αν όχι μηδαμινή- εξαναγκαστική ισχύ, ο δε αποδέκτης του ευλόγως μπορεί να επικαλεστεί για τη μη συμμόρφωσή του σε αυτόν όχι μόνο την αντίθετη συνείδησή του, αλλά και τη γελοιότητα του νομοθέτη. Δυστυχώς, ένας τέτοιος αντιρρησίας, που θα τολμήσει π.χ. να επιβιβασθεί σε λεωφορείο χωρίς μάσκα, κινδυνεύει με προπηλακισμό ή λιντσάρισμα από τους σκληροπυρηνικούς μασκοφόρους συνεπιβάτες του, οι οποίοι θα τον αντιμετωπίσουν ως δυνητική πηγή μολύνσεως (πρβλ. Agamben, «Μόλυνση, επιδημία, κατάσταση εξαίρεσης», εκδ. Παρέγκλισις, Αθήνα 2020, σελ. 34) ή, μέσα στον υπέρμετρο πανικό τους, ως ανάλγητο δολοφόνο. Κι έτσι δεν αποκλείεται, αργά ή γρήγορα, να ξεσπάσει ένας ιδιότυπος εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα σε «Βορείους» και «Νοτίους», δηλαδή ανάμεσα σε μασκοφόρους και μη μασκοφόρους.

Οποιος θα ήθελε να διασώσει το κύρος των αλληλοαναιρούμενων κελευσμάτων του νομοθέτη δεν έχει παρά να επικαλεσθεί μια φράση που στηρίζεται στις «Μεταμορφώσεις» του Οβιδίου: «Οι καιροί αλλάζουν κι εμείς αλλάζουμε μαζί τους» («tempora mutantur nos et mutamur in illis»). Τι γίνεται. όμως, όταν οι καιροί δεν αλλάζουν φυσικώ, αλλά τεχνητώ τω τρόπω; Φέρ’ ειπείν, από κάποιους πολεμοχαρείς που το 2001 βάφτισαν αόρατο εχθρό μια τρομοκρατική οργάνωση, τώρα δε έγιναν νονοί ενός «τρομοκρατικού ιού» δίνοντας σε αυτόν το ίδιο όνομα; Αραγε, μέσω της ταυτόσημης ονοματοδοσίας δεν εγκαθίδρυσαν συγγενική σχέση ανάμεσα στο προ 19 ετών φαινόμενο της «nine eleven» (9/11) και το σημερινό φαινόμενο της Covid-19; Και, άρα, μήπως ο παγκόσμιος περιορισμός των θεμελιωδών ατομικών δικαιωμάτων μετά την επίθεση του «αόρατου εχθρού» στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου το 2001 και ο επίσης παγκόσμιος περιορισμός των αντίστοιχων δικαιωμάτων μετά την επίθεση του τωρινού «αόρατου εχθρού» στα πέρατα της Γης υπό τη μορφή πανδημίας έχουν έναν κοινό παρονομαστή, που βοηθά στην αποκωδικοποίηση του DNA του πραγματικού εχθρού; Nomen est omen, ελληνιστί: Το όνομα είναι οιωνός!

Ωσότου επιτευχθεί η αποκωδικοποίηση αυτού του DNA, δεν θα ήταν υπερβολή να υποστηριχθεί ότι ένα άλλο DNA, εκείνο της κοινωνίας των πολιτών, βρίσκεται σε τροχιά μετάλλαξης. Ο άνθρωπος ως κοινωνικό ον έχει ανάγκη την επαφή με τον πλησίον: Θέλει να του σφίξει το χέρι κατά τη χειραψία, θέλει να αγκαλιάσει τον φίλο του, θέλει ακριβώς να έλθει σε κοινωνία με τον συνάνθρωπό του. Συνεπώς, η μάσκα, ομού μετά των λοιπών μέτρων «κοινωνικής απόστασης» (σχήμα κατ’ εξοχήν οξύμωρο), αποξενώνει τον άνθρωπο από την ίδια του τη φύση, προετοιμάζοντας ίσως μέσω της ανθρώπινης απόστασης και της τηλεζωής του την κυριαρχία των ρομπότ.

Για να απομακρύνουμε αυτόν τον κίνδυνο όσο μπορούμε, ας έχουμε κατά νουν την ωραία ρήση του Καζαντζάκη, μεταφρασμένη εκ του γαλλικού πρωτοτύπου από τον Παντελή Πρεβελάκη (εκδ. Ελ. Καζαντζάκη, 1965, σελ. 38): «Αλίμονο σε εκείνον που βλέπει μονάχα τη μάσκα. Αλίμονο σε εκείνον που βλέπει μονάχα τι κρύβεται πίσω από τη μάσκα. Το τέλειο βλέμμα είναι να βλέπεις ταυτόχρονα, μοναστραπίς, τη γλυκύτατη μάσκα και πίσω της το αποτρόπαιο πρόσωπο».

Κι αν η συγκεκριμένη καζαντζάκεια σύσταση μπορεί να φαίνεται σε κάποιους μη ισχυρή, τότε πρέπει οπωσδήποτε να μελετήσει ένα συγκλονιστικό παράθεμα από το έργο του Φουκό «Επιτήρηση και Τιμωρία. Η γέννηση της φυλακής» (μτφ.: Τ. Μπέτζελος, εκδ. Πλέθρον, Αθήνα 2001, σελ. 226), γραμμένο το 1975 με αφορμή τα μέτρα που είχαν ληφθεί για την αντιμετώπιση της πανούκλας στα τέλη του 17ου αιώνος:
«Αν είναι αλήθεια ότι η λέπρα υποκίνησε τα τελετουργικά αποκλεισμού που παρουσίασαν σε έναν βαθμό το πρότυπο και τη γενική μορφή του μεγάλου Εγκλεισμού, η πανούκλα υποκίνησε αντιθέτως πειθαρχικά σχήματα». Ολίγες αράδες πιο πάνω, ο Γάλλος ιστορικός και φιλόσοφος μιλά για το «πολιτικό όνειρο της πανούκλας’», που χαρακτηρίζεται από την πρόθεση «διείσδυσης του κανονισμού μέχρι τις έσχατες λεπτομέρειες της ύπαρξης».

Σημασία δεν έχουν «τα προσωπεία που φοριούνται και βγαίνουν, αλλά η απόδοση στον καθέναν του »αληθινού» του ονόματος, της »αληθινής» του θέσης, του »αληθινού» του σώματος και της »αληθινής» του ασθένειας».

Και καταλήγει: «Η πανούκλα ως μορφή της αταξίας, ταυτοχρόνως πραγματική και φαντασιακή, έχει ως ιατρικό και πολιτικό σύστοιχο την πειθαρχία. Πίσω από τους πειθαρχικούς μηχανισμούς διαφαίνεται η εμμονή των »μολύνσεων», της πανούκλας, των εξεγέρσεων, των εγκλημάτων, της αλητείας, της λιποταξίας, των ανθρώπων που εμφανίζονται και εξαφανίζονται, που ζουν και πεθαίνουν σε συνθήκες αταξίας».

 Πηγή: εφημερίδα «δημοκρατία»

enromiosini

ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ

ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

 π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

Όχι μόνο άτομα,αλλά και λαός ολόκληρος ακόμη αν αμαρτήσει, μπορεί ο Θεός να τον συγχωρήσει, διότι δεν νικούν την φιλανθρωπία του Θεού, οι αμαρτίες ενός ολόκληρου λαού!

Αλήθεια ο λαός μας αυτή την στιγμή έχει πολλές αμαρτίες; Βέβαια κάθε λαός έχει πολλές αμαρτίες, όχι ως πρόσωπα, αλλά ως λαός.

Διότι έχει πάρα πολλή σημασία αυτό, το να δούμε, όχι τα άτομα,αλλά το λαό ως σύνολο. Έχει πάρα πολλή σημασία.

Πράξεις τις οποίες δεν κάνουν πρόσωπα, αλλά κάνει ο λαός.

Αυτή τη στιγμή ο λαός μας έχει φοβερές αμαρτίες.Όταν λέγω αυτή την στιγμή βέβαια,160 τόσα χρόνια, να εξηγούμεθα,από το 1821.

+++++ +++++ +++++ +++++

Ο λαός μας άρχισε να αμαρτάνει όσο δεν αμάρτανε τα 400 χρόνια δουλείας στους Τούρκους! Ως λαός το ξαναλέω. Και ποιά ήταν η αμαρτία του λαού μας; Όχι βεβαίως πορνείες και μοιχείες, αυτά αφορούσαν τον κάθε άνθρωπο και τον κάθε χριστιανό,το ξεκίνημα της αμαρτίας του λαού μας ήταν το εξής:

Όταν εκεινοι που ήταν στην Ευρώπη, Έλληνες και είχαν σπουδάσει έξω και δεν είχαν ζήσει τις λαχτάρες του λαού μας, αλλά ζούσαν στην ασφάλεια της Ευρώπης, αυτοί είχαν προ πολλού χάσει την ελληνική και ορθόδοξη ταυτότητα τους. Ναι μεν ίσως να πίστευαν ακομα στο θέμα Ελλάς, αλλά δεν πίστευαν πια στο θέμα ορθόδοξη Εκκλησία, διότι είχαν υποστεί πολλή φθορά έξω στην Ευρώπη.

Και η ελληνική τους αγάπη, πίστη ακόμα είχε υποστεί φθορά να μην το ξεχνάμε.

Αλλά αυτοί οι άνθρωποι όμως θέλησαν, όταν η Ελλάς μας ελευθερώθηκε,να έρθουν στην Ελλάδα και να κυβερνήσουν τον λαό μας.

Οι άνθρωποι αυτοί όμως είχαν μείνει ήδη ξένοι στα αισθήματα του λαού και προσπάθησαν να μεταφέρουν τον ευρωπαϊκό δυτικό ανθρωπισμό με τον οποίο θα αντικαθιστούσαν την Εκκλησία.

Βέβαια το θέμα αυτό δεν ήταν πάλι καινούργιο και για αυτούς, διότι η περίπτωση εισόδου του δυτικού Ευρωπαϊκού ανθρωπισμού-ουμανισμού είχε ήδη σημειωθεί από τα τελευταία χρόνια της βυζαντινής Αυτοκρατορίας……και το αποτέλεσμα είναι ότι ήρθε η άλωσης της Κωνσταντινούπολης και ανεκόπη αυτή η διείσδυση του δυτικού ανθρωπισμού. Ο λαός μας όμως ακριβώς ένεκα της μακροτάτης αυτής κατοχής από τους Τούρκους, γλίτωσε από τον ορθολογιστικό ουμανισμό, τον φιλοσοφικό ουμανισμό. Γλίτωσε…

Είναι ακριβώς όπως συμβαίνει με τα αρχαία κτίσματα, τα οποία σώζονται όσο είναι θαμμένα και δεν τα ανακαλύψαμε.

Όταν ελευθερώθηκε η πατρίδα μας, και φυσικά την ελευθέρωσαν οι αγωνιστές οι ντόπιοι, τότε ήρθαν οι απ’ έξω Έλληνες, μορφωμένοι αυτοί πλέον, αλλά και μπολιασμένοι με τον δυτικό ουμανισμό, για να εκτοπίσουν την ορθοδοξία και την Εκκλησία μας και να εισαγάγουν τον δυτικό ουμανισμό-ανθρωπισμό.

Σημειώστε ότι αυτό είναι το αμάρτημα.

Αυτό είναι το φοβερό παμμέγιστον αμάρτημα!

**** ***** **** *****

Αυτό το αμάρτημα στοιχειοθετεί αποστασία από τον Θεό!

Και βλέπει κανείς, όσο περνούν οι δεκαετίες, τόσο το πράγμα εγίνετο χειρότερο. Και τι δεν προσέβαλε αυτό το πνεύμα. Προσέβαλε ακόμα και τη θεολογική μας Σχολή Αθηνών, η οποία έβγαλε θεολόγους οι οποίοι μετά εγίνοντο Επίσκοποι. Σημειώστε ότι, για να γίνει κάποιος επίσκοπος έπρεπε να είναι θεολόγος, έπρεπε δηλαδή να περάσει από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά περνώντας από το Πανεπιστήμιο Αθηνών έπαιρνε και τα φρούτα της Δύσης.

Και έτσι η Εκκλησία μας άρχισε να χάνει από τους επισκόπους της σιγά σιγά το ορθόδοξο της φρόνημα, διότι οι διδάσκοντες καθηγητές, πλην εξαιρέσεων, δεν είχαν ορθόδοξο φρόνημα. Αυτό βέβαια επηρέασε πάρα πολύ την εκκλησιαστική ζωή του τόπου μας, αναμφισβήτητα.

Μέχρι που μπήκαμε στην ΕΟΚ, αυτό το αμάρτημα συνεχίζει, διότι μπαίνοντας στην ΕΟΚ αυτός ο σκοπός υπήρχε: Ο,τι απέμεινε από την ορθόδοξη τοποθέτηση του λαού μας, να πεταχτεί έξω. Στην πραγματικότητα λοιπόν όσοι μας κυβέρνησαν τόσα χρόνια μέχρι σήμερα, πλην εξαιρέσεων, απέβλεπαν ή λίγο ή πολύ, συνειδητά ή ασυνείδητα, ή από πολιτική σκοπιμότητα ή όχι, το θέμα είναι ότι απέβλεπαν όλοι να εξωστρακίσουν την ορθόδοξο πίστη από τον λαό μας και να εισαγάγουν τον ορθολογιστικόν, δυτικού τύπου ουμανισμό-ανθρωπισμό. Επόμενο ήταν στην αρχή ο λαός να έχει μεγάλη αντίσταση. Τώρα η αντίσταση όλο και μικραίνει....και ερχόμενο αυτό το πνεύμα να επιβληθεί, ο λαός πια ή δεν καταλαβαίνει ή επειδή έτσι του αρέσει αποδέχεται αυτό το ουμανιστικό πνεύμα της δύσεως και απεμπολεί αυτό που είχε πατρογονικό.

Αυτό είναι το μεγάλο και υπ’ αριθμόν ένα αμάρτημα του λαού μας.

Όλα τα άλλα είναι αποτέλεσμα αυτού του πνεύματος.

Λέγει ο Άγιος Κύριλλος:

«Είδες, η Χάρις του Θεού μπορεί να σώσει έναν λαό όταν μετανοήσει γιατί έχει αμαρτήσει.» Δεν ξέρω βέβαια αν ο λαός μας αυτή τη στιγμή είναι σε θέση να μετανοήσει. Δεν ξέρω. Για την ώρα δεν έδειξε δείγματα για να μετανοήσει.

Αντιθέτως μάλιστα , κινείται με κάθε προσπάθεια και δύναμη, όλο και να τονίσει την αποστασία του από τον Θεό. Με κάθε τρόπο! Εγώ σας είπα το αμάρτημα μας, είδατε τώρα ποιο είναι αυτό.

Αρνούμεθα πια την Εκκλησία! Βλέπει δε κανείς, τα τελευταία χρόνια, συστηματικά να υπάρχει αυτή η προσπάθεια να προσβληθεί η Εκκλησία! Εσείς θα πιστεύατε αγαπητοί μου, ότι τυχαία μπαίνουν επίσκοποι, οι οποίοι προδίδουν την πίστη και την Εκκλησία;

Εγώ θα σας έλεγα ότι δεν μπαίνουν τυχαία, παρά σκοπίμως. Παρά σκοπίμως.

Ευοδώνουν και Πατριάρχες ακόμα αυτές οι σκοτεινές δυνάμεις για να εξωθήσουν την Εκκλησία του Χριστού, να Την αλώσουν! Ναι ναι, ούτε καινούργια πράγματα λέω, ούτε πρωτοφανή. Λιγο πολύ θα έχετε διαβάσει και θα ξέρετε. Προωθούν σε μεγάλες θέσεις ιερατικές, ανθρώπους που ξέρουν ότι θα τους επιβάλουν οι σκοτεινές δυνάμεις τη θέληση τους τελικά για να προσβάλουν την Εκκλησία.

Η μασονία έχει δουλέψει πάνω στο τομέα αυτόν φοβερά! Φοβερά έχει δουλέψει!

Προσέβαλαν την εκκλησία εκ των έσω.

Έβαλαν ανθρώπους κατά καιρούς να διοικούν την εκκλησία που δεν έχουν καμία σχέση με την Εκκλησία! Εδώ είναι το μέγα δυστύχημα και σαν συμπέρασμα θα σας έλεγα αυτό:

Αυτή την στιγμή ο λαός ας φροντίσει να ποιμαίνει τον εαυτό του γιατί εμείς δεν είμαστε σε θέση να σας ποιμάνουμε! Λυπούμαι που το λέγω.

Φροντίστε να σωθείτε!

Φροντίστε να σωθείτε!

Μπορεί ο Θεός να επιτρέψει να σμικρύνει η Πατρίδα μας,να χάσουμε και εδάφη! Και αυτό να βάλει ο Θεός το χέρι Του.

Και αυτό θα είναι από τις αμαρτίες μας να το ξέρετε!

………

………

Ακούστε κάτι: Έχουμε έναν τρόπο να σώσουμε τα πράγματα.

Αν εμείς μετανοήσουμε προσωπικά!

_____________________

Θα μου πείτε, προηγουμένως σας είπα ότι εδώ δεν αμαρτάνουν τα πρόσωπα αλλά ένας λαός. Μάλιστα. Αλλά και στα Σόδομα ένας λαός είχε αμαρτήσει αλλά ο Θεός δέχεται τελικά αν παραμείνουν 10 άνθρωποι καθαροί να μην καταστρέψει έναν ολόκληρο λαό.

Που σημαίνει…

************************

Αν σε κάθε πόλη ελληνική και σε κάθε χωριό ελληνικό υπάρχουν μερικοί άνθρωποι οι οποίοι ζουν τη ζωή της μετανοίας και οδύρονται για την κατάσταση που υπάρχει, της αποχριστιανοποιήσεως του λαού μας...Τότε ίσως ο Θεός συγχωρήσει τον λαό μας και δεν μας τιμωρήσει ένεκεν των ανθρώπων που έχουν μετανοήσει.

………

………

Αν με ρωτήσετε: ποιά είναι η ηψηλοτέρα φιλοπατρία που μπορεί ένας πολίτης να διαθέτει υπέρ της πατρίδας του, θα σας έλεγα είναι αυτή:

ΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΑΜΑΡΤΑΝΕΙ Ο ΊΔΙΟΣ ΚΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΒΟΗΘΑΕΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ ΝΑ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ...

ΑΣ ΜΕΤΑΝΟΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΜΟΥ!

"ΕΚ-ΚΑΘΑΡΙΣΗ" ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΑΠΟ ΔΙΑΦΩΝΟΥΝΤΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΓΡΑΜΜΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ!

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΤΟΠΟΘΕΤΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΩΓΜΟ ΤΟΥ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ!

Τί μαρτυροῦν τά στατιστικά στοιχεῖα περί τοῦ Κορωνοϊοῦ

Από: Petros Koutsoukos <pgk@chemeng.upatras.gr>

Στάλθηκε: Κυριακή, 26 Ιουλίου 2020 6:28 μμ

Θέμα: FW: ΑΠ: [IHA-Professors & PhDs] Ιός-19

-----Original Message-----

From: professors-phds@googlegroups.com <professors-phds@googlegroups.com> On Behalf Of Staboliadis Ilias

Sent: Sunday, July 26, 2020 6:39 PM

To: Professors-PhDs@googlegroups.com

Subject: Απ: ΑΠ: [IHA-Professors & PhDs] Ιός-19

Αγαπητοί συνάδελφοι

δεν υπάρχει λόγος να αντιμαχούμε για στατιστικά στοιχεία που είναι διαθέσιμα ανά πάσα στιγμή στο worldometer.

Μέχρι τις 18:00 σήμερα 26/7/2020 τα παγκόσμια δεδομένα ήταν τα ακόλουθα

Πληθυσμός ------------------ 7,800,670,000

Αίτια θανάτου

εκτρώσεις---------------------------24,203,000

Μεταδοτικές ασθένειες-----------7,390,000 

θάνατοι παιδιών <5 ετών---------4,325,000

καρκίνος-------------------------------4,674,000

κάπνισμα------------------------------2,845,000

αλκοόλ---------------------------------1,424,000

AIDS---------------------------------------957,000

κορωνοιός-------------------------------650,000

αυτοκτονίες-----------------------------611,000

ελονοσία---------------------------------559,000

εποχιακή γρίπη-------------------------274,000

Αν και δεν γνωρίζω πως ακριβώς καταχωρούνται και εάν υπάρχουν επικαλύψεις, πάντως τα στοιχεία είναι ενδεικτικά.

Οι παρατηρήσεις μου είναι ότι για την εποχιακή γρίπη αν και υπάρχει εμβόλιο οι θάνατοι είναι οι μισοί του κορωνοιού και δεν αναφέρεται εάν υπήρχαν υποκείμενα νοσήματα ενώ για τον κορωνοιό  δεν υπάρχει εμβόλιο, υπάρχουν πάντα υποκείμενα νοσήματα και ομολογίες ότι του αποδόθηκαν θάνατοι που στην ουσία προκλήθηκαν από άλλες ασθένειες. Πολύ φασαρία γίνεται για τον κορωνοιό και μουγκαμάρα για άλλα πιο σοβαρά αίτια θανάτου για τα οποία υπάρχουν φάρμακα. Σίγουρα υπάρχει σκοπιμότητα γύρω από τον ιό και δεν χρειάζεται να είσαι λοιμωξιολόγος για να το καταλάβεις.

Ηλίας Σταμπολιάδης

Μηχανικός Μεταλλείων Μεταλλουργός

ΣΧΟΛΙΟ: Οἱ ὑποστηρίξαντες ἀπ' ἀρχῆς καί ἄνευ δευτέρας σκέψεως τήν "ἐπίσημη" θέση περί τῆς "πανδημίας" τοῦ Κορωνοϊοῦ, ὡς πρωτοφανοῦς καταστάσεως ἡ ὁποία ἀπειλεῖ τήν ἀνθρωπότητα καί πρός ἀντιμετώπιση τῆς ὁποίας δικαιολογοῦνται τά πάντα καί τήν ὁποία μάλιστα χρειάσθηκε νά προπαγανδίσουν (ἐπ' ἀμοιβῆ) τά ΜΜΕ διά νά ἑδραιωθεῖ στήν κοινωνία ὡς ἀναντίρρητη πραγματικότητα, μᾶλλον θά πρέπει τώρα νά προβληματισθοῦν διά τό τί τελικῶς συμβαίνει ἤ κρύβεται σέ αὐτή τήν ἱστορία. Οὔτε ὁ Π.Ο.Υ. (Παγκόσμιος Ὀργανισμός Ὑγείας), οὔτε τά Κράτη καί οἱ Κυβερνήσεις, οὔτε μεγάλο μέρος τῆς ἐπιστημονικῆς Κοινότητος μποροῦν νά ἀξιώνουν τήν ἐμπιστοσύνη τῶν κοινωνιῶν καί τῶν ἀνθρώπων σ' αὐτό, ἀλλά πλέον καί σέ κάθε θέμα, μετά τά ὅσα συνέβησαν καί συνεχίζουν νά συμβαίνουν γύρω ἀπό αὐτή τήν περίπτωση.

Πέραν, ὅμως, τοῦ εὔλογου σχετικοῦ προβληματισμοῦ, ἐγείρεται ἀπαιτητικό καί τό ἐρώτημα περί τοῦ ποιά ἄραγε εἶναι ἡ σκοπιμότητα (ἤ ὁ οὐσιαστικός σκοπός καί βαθύτερος λόγος) χάριν τῆς ὁποίας συνέβησαν ὅσα συνέβησαν, μέ δεδομένες μάλιστα καί προφανῶς ἀναμενόμενες τίς τεράστιες συνέπειες ὅλων αὐτῶν;

Διάλογο για τα θέματα που έθεσε η Τουρκία συμφώνησε η Κυβέρνηση;

Όπως αποκαλύπτει η εφημερίδα “ΕΣΤΙΑ” η Κυβέρνηση συμφώνησε να ανοίξει διάλογο με την Τουρκία κάτω από την απειλή θερμού επεισοδίου. Ο διάλογος όπως η εφημερίδα αποκαλύπτει θα γίνει για όλα τα θέματα που η Τουρκία έθεσε ενώ από την Ελληνική πλευρά δεν ετέθη τίποτε. Έτσι άραγε θα εορτάσει η  Ελληνική Κυβέρνηση τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821;

Με τους χειρότερους δυνατούς οιωνούς άρχισε στην πράξη ο εφ’όλης της ύλης διάλογος μεταξύ Ελλάδας -Τουρκίας ο οποίος συμφωνήθηκε μυστικά στο Βερολίνο μεταξύ των δύο κυβερνήσεων αμέσως μετά την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τέμενος.

Η έξοδος του τουρκικού στόλου στο Αιγαίο τα δύο προηγούμενα εικοσιτετράωρα αποτελεί στην πραγματικότητα ωμή παραβίαση των συμφωνηθέντων μεταξύ της έμπειρης διπλωματικής συμβούλου του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη Ελένης Σουρανή και του στενού συνεργάτη και εξ απορρήτων του Ταγίπ Ερντογάν, Ιμπραχίμ Καλίν. Είχε δε ως στόχο να διαμηνύσει τόσο στην Ελλάδα όσο και στην διεθνή κοινότητα ποιος έχει το πάνω χέρι στο διάλογο. Ποιος καθορίζει τους όρους.

Σύμφωνα με απολύτως αξιόπιστες πληροφορίες της «Εστίας» στο Βερολίνο δεν συζητήθηκε η ατζέντα του συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων όπως διέρρευσε αρχικά, αλλά:

Πρώτον, συμφωνήθηκε ότι αρχίζει και πάλι απ ευθείας διμερής διάλογος μεταξύ Ελλάδος-Τουρκίας για όλα τα εκκρεμή θέματα.

Για να μην υπάρχει αμφιβολία μάλιστα αμέσως μετά την αποκάλυψη της μυστικής συμφωνίας (η οποία έγινε γνωστή με πρωτοβουλία του ιδίου του Μεβλούτ Τσαβούσογλου) έδωσε συνέντευξη σε τουρκικό ΜΜΕ ο Ιμπραχήμ Καλίν για να προκαταλάβει και τα θέματα της ατζέντας:

Αποστρατιωτικοποίηση νησιών του Αιγαίου, διαμοιρασμός φυσικών πόρων της Μεσογείου, αμφισβητούμενα νησιά, γκρίζες ζώνες, μουφτείες Θράκης, τέμενος Αθηνών κ.α. Η Ελλάδα δεν επιβεβαίωσε ούτε και διέψευσε τους όρους, πολύ δε περισσότερο δεν απάντησε στον κύριο Καλίν το γνωστό ότι «έχουμε μόνο μία διαφορά», ενδεικτικό της κατάστασης.

Δεύτερον, συμφωνήθηκε μεταξύ των δύο μερών «αποχή από εκατέρωθεν ενέργειες που προκαλούν ένταση».

Ήτοι σε ελεύθερη μετάφραση για την Ελλάδα, η αποχή από έρευνες υδρογονανθράκων στα ελληνικά οικόπεδα εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, η αναστολή του δικαιώματος επέκτασης των χωρικών υδάτων σε 12 μίλια, η αναβολή κατάθεσης συντεταγμένων κ.α.

Οτιδήποτε θα μπορούσε να προκαλέσει τους Τούρκους. Ομοίως το ίδιο δεσμεύθηκαν οι Τούρκοι:

Ότι θα απέχουν από επιθετικές ενέργειες έναντι ημών. Ρήτρα την οποία η Ελλάδα τήρησε έστω και επί ζημία των εθνικών της συμφερόντων, ενώ η Τουρκία προσπάθησε προχθές να παραβιάσει με την γνωστή Navtex.

Δείγμα του ότι ισχύει η ρήτρα αποχής από εκατέρωθεν ενέργειες είναι και το γεγονός ότι η εντυπωσιακά ντυμένη στα κόκκινα Ντόρα Μπακογιάννη δήλωσε στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ ότι «πρέπει να αποφεύγονται οι μονομερείς ενέργειες» και ότι η ΑΟΖ μπορεί να συμφωνηθεί «με βάση το Διεθνές Δίκαιο είτε με διμερείς συμφωνίες είτε με προσφυγή στην Χάγη».

Σύμφωνα με εκτιμήσεις έγκυρων διπλωματικών κύκλων, η ενέργεια των Τούρκων να προκαλέσουν ήταν απολύτως αναμενόμενη καθώς η προϊστορία μας έχει δείξει πως πάντα πριν αρχίσει ο όποιος ελληνοτουρκικός διάλογος κάνουν μια επιθετική ενέργεια για να δείξουν τόσο σε εμάς όσο και στους έξω:

α. Ποιος έχει την ισχύ και το πάνω χέρι στον διάλογο και τι μπορεί να συμβεί αν δεν γίνουν δεκτοί οι όροι του ισχυρού στο διάλογο.

β. ποιος έχει στην ιδιοκτησία του την διεκδικούμενη περιοχή.

γ. πως είναι σε ισχύ το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο, το οποίο θα αποτελέσει βάση συζητήσεως για τις διεκδικήσεις τους στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.

Με λύπη παρατηρήσαμε ότι οι τουρκικοί ισχυρισμοί για το Καστελόριζο, την υφαλοκρηπίδα του και την απόσταση του από την ηπειρωτική Ελλάδα έμειναν χθες αναπάντητοι.

Επιβεβαιωτικό ακόμη της ύπαρξης μυστικής συμφωνίας είναι:

• Η ανακοίνωση του State Deprtment για την επικοινωνία Παναγιωτόπουλου-Άσπερ κατά την οποία συμφωνήθηκε «να υπάρξει αυτοσυγκράτηση από τα δύο μέρη». Επιβεβαιώθηκε δηλαδή η ρήτρα του Βερολίνου.
• Η προκλητική ανακοίνωση των Αμερικανών για «αμφισβητούμενα ύδατα». Δείγμα ότι το συγκεκριμένο αποτελεί διαφορά που θα επιλυθεί στον διάλογο. Η παλαιότερη θέση Πάϋατ ότι τα νησιά έχουν πλήρη δικαιώματα καταργήθηκε σε μια βραδιά.
• Η πρόσφατη δήλωση του Ευρωπαίου ΥΠΕΞ Μπορέλ για «διάλογο για τους υδρογονάνθρακες στην Μεσόγειο». Κινείται στην ίδια κατεύθυνση: «Βρείτε τα».
• Η παρέμβαση Μέρκελ για την αποκλιμάκωση, την οποία ο Ερντογάν αναγκάζει να σπαταλά προσωπικό κεφάλαιο για να αποσοβεί εικονικές κρίσεις. Η Καγκελάριος παγιδεύεται από τον Τούρκο Πρόεδρο. Εάν η Ελλάδα αρνηθεί να συμβιβαστεί στον διάλογο με την Τουρκία και η Άγκυρα προκαλέσει πραγματική κρίση, τότε η Μέρκελ δεν θα έχει την πειθώ να παρέμβει. Καθισταμένη μέρος του προβλήματος η Καγκελάριος θα αναγκαστεί να μεταφέρει την πίεση σε εμάς και την αποτυχία αυτής και θα παρακολουθήσει χωρίς δυνατότητα αντίδρασης το τυχόν θερμό επεισόδιο.

Μόλις αρχίσαμε. Η πρωτοτυπία αυτή την φορά είναι ότι δεσμευτήκαμε όπως στα Ίμια (no ships, no flags, no troops) για «αποχή από εκατέρωθεν ενέργειες» πριν γίνει θερμό επεισόδιο χωρίς να διασφαλίζουμε ότι δεν θα συμβεί!

εφημερίδα «ΕΣΤΙΑ»

Απάντηση της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων (ΠΕΘ) σε Ανακοίνωση του Τμήματος «Θεολογίας και Ισλαμικών Σπουδών» της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

Αθήνα, 22 Ιουλίου 2020

Αριθμ. Πρωτ. 42

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΠΕΘ ΣΕ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ «ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΙΣΛΑΜΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ»

Η ΠΕΘ, με πρόσφατη ανακοίνωσή της, καταδίκασε «τη μετατροπή της Ιστορικής Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας της Αγίας Σοφίας σε τζαμί από τη σημερινή τουρκική πολιτική ηγεσία». Παράλληλα άσκησε κριτική έναντι της υποκριτικής νοοτροπίας, που ευαγγελίζεται «μια ψευδεπίγραφη κοινωνική αλληλεγγύη, μια επιτήδεια καμουφλαρισμένη ανθρωπιστική κρίση και μια πολυπολιτισμικότητα, που εκτρέφει μίσος προς την ορθόδοξη ιστορική διαχρονία αυτού του τόπου».

Η ΠΕΘ στην εν λόγω ανακοίνωση άσκησε κριτική στο γεγονός ότι η νοοτροπία αυτή, που μεταφράζεται σε πολιτικές πράξεις και αποφάσεις από την ελληνική πολιτική σκηνή και τη θεσμική έκφραση της Εκκλησίας της Ελλάδος, «οδηγεί στην αποθράσυνση της τουρκικής αφιλάνθρωπης πολιτικής αλλά και στην κατακόρυφη αύξηση της προπαγάνδας, με όργανο την ισλαμική θρησκεία». Στο πλαίσιο αυτό, έθεσε ερωτηματικά για «την ενδοτική και φιλική προς την ισλαμοποίηση της Ελλάδος θρησκευτική πολιτική των Κυβερνήσεων των τελευταίων ετών». Μάλιστα, κατονόμασε τον  -επί δεκαετίας σταθερό στη θέση του, παρά τις εναλλαγές κυβερνήσεων- Γενικό Γραμματέα Θρησκευμάτων του Υπουργείου Παιδείας κ. Γεώργιο Καλαντζή, ως ένα εμβληματικό πρόσωπο προώθησης της λαθεμένης αυτής προσέγγισης.

Η ΠΕΘ, ως επιστημονικό και συνδικαλιστικό σωματείο, εστίασε την κριτική της στον συγκεκριμένο κυβερνητικό παράγοντα, αναφέροντας έξι παραδείγματα των άστοχων πολιτικών, που διαχρονικά και από ηγετική θέση υπηρέτησε. Το σημείο (2) αφορούσε «την ίδρυση Ισλαμικού Τμήματος εντός του Τμήματος Θεολογίας της Ορθόδοξης Χριστιανικής Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, στο οποίο διδάσκεται η Ισλαμική Θεολογία του Κορανίου».

Ο εν λόγω κυβερνητικός παράγοντας, τον οποίο ονομαστικά η ΠΕΘ, ως συνδικαλιστικό σωματείο, θέτει υπό κριτική, τηρεί σιγή ιχθύος. Αντ’ αυτού, όμως, έσπευσε να απαντήσει στην ανακοίνωσή μας το Τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ! Ακόμα κι αν υποθέσει κανείς (αγνοώντας τα πραγματικά γεγονότα) ότι την αρχική ιδέα και την πρωτοβουλία για την ίδρυση του Ισλαμικού Τμήματος την είχαν καθηγητές του Τμήματος Θεολογίας ΑΠΘ, η ΠΕΘ ως συνδικαλιστικό σωματείο (βάσει έμπρακτων στοιχείων), στρέφει τον κριτικό λόγο της, πρωτίστως, στην πολιτεία, που έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα και ευθύνη της ίδρυσης πανεπιστημιακών Τμημάτων.

Η πρόσφατη ανακοίνωση του Τμήματος Θεολογίας (και ισλαμικών σπουδών), η οποία αποτελεί απόφαση της Συνέλευσης του Τμήματος που πραγματοποιήθηκε στις 16.7.20, αποτελεί, δυστυχώς, χαρακτηριστικό παράδειγμα αντιακαδημαϊκής νοοτροπίας. Είναι, μάλιστα, εξαιρετικά θλιβερό το ότι βρίθει υβριστικών και υποτιμητικών χαρακτηρισμών για το δημοκρατικά εκλεγμένο Δ.Σ. της ΠΕΘ, που νομίμως εκπροσωπεί τα πολυάριθμα μέλη της. Οι βαρύγδουποι βερμπαλισμοί, οι ύβρεις, οι συκοφαντίες και τα ψεύδη, αν και κενά ουσιαστικού περιεχομένου, εμφανίζονται πομποδέστατα, για να καλύψουν κακόηχα τον καθαρό ήχο της ακαδημαϊκής δεοντολογίας και του ήθους της.

Δεν θα ακολουθήσουμε την ανακοίνωση του Τμήματος Θεολογίας (και ισλαμικών σπουδών) του ΑΠΘ στη στείρα ανταλλαγή χαρακτηρισμών. Με την ίδια ευκολία που μας χαρακτηρίζει «σκοταδιστές», «φονταμενταλιστές» και τα τετριμμένα παρόμοια, θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τον συντάκτη (ή τους συντάκτες) της ομοίως και εμείς. Αντί, λοιπόν, να καταλήξουμε μαζί του/τους σε μια αντιλογία άσκοπου συκοφαντικού επιπέδου, προκρίνουμε να ασχοληθούμε επί της ουσίας με τα παρακάτω ζητήματα.

1.       Το θέμα της έγκρισης μιας γραπτής ανακοίνωσης αυτού του είδους (βλ. την ανακοίνωση στο: https://www.theo.auth.gr/el/node/2962) από τη Συνέλευση ενός Τμήματος, θα έπρεπε να αποτελεί θέμα της ημερήσιας διάταξης και να αναγράφεται στην πρόσκληση της Συνεδρίασης, που κυκλοφορεί στα μέλη της τουλάχιστον δύο ημέρες νωρίτερα. Τα μέλη της Συνέλευσης πρέπει να είναι προετοιμασμένα για ουσιαστική συζήτηση σε τέτοιας φύσης θέματα. Αυτό, βέβαια, δεν έγινε. Η κρυφή ατζέντα, με την ένταξη τέτοιου είδους θεμάτων στη γενική κατηγορία «Ανακοινώσεις-αιτήσεις-προτάσεις», δίνει την εντύπωση μεθόδευσης που είναι ελεγχόμενη, αν όχι ως διοικητικό ατόπημα, σίγουρα, πάντως, ως πράξη στερούμενη δημοκρατικού και ακαδημαϊκού ήθους.

2.       Το κείμενο της απαντητικής ανακοίνωσης στην ΠΕΘ δεν εγκρίθηκε ομόφωνα. Δύο μέλη της Συνέλευσης, τα οποία είναι και μέλη του ΔΣ της ΠΕΘ, διαφώνησαν με την έκδοσή της και ζήτησαν να αναγραφεί αυτό στη σκοπούμενη έκδοση. Επομένως, θα ήταν δεοντολογικά ορθό να επισημαίνεται ότι η απόφαση για την έκδοση της εν λόγω ανακοίνωσης και η έγκριση του περιεχομένου της ελήφθη κατά πλειοψηφία. Η ανάγκη για μια τέτοια αναφορά επιτείνεται, λοιπόν, από το γεγονός ότι τα δύο μέλη-καθηγητές της Συνέλευσης του Τμήματος που διαφώνησαν, τυγχάνουν ταυτόχρονα και μέλη του Δ.Σ. της ΠΕΘ. Χωρίς την αναφορά αυτή, δύο μέλη της Συνέλευσης του Τμήματος Θεολογίας, παρελκυστικά και ψευδοπρεπώς, φέρονται έτσι, ως μη όφειλε, να καθυβρίζουν ανάρμοστα τον ίδιο τους τον εαυτό, ως συνυπογράφοντες δηλαδή την ανακοίνωση κατά του Δ.Σ. της ΠΕΘ, του οποίου είναι μέλη. Η «παράλειψη» αυτή δείχνει έλλειμμα δημοκρατικής ευθύνης και αντισυναδελφική συμπεριφορά.

3.       Στην ανακοίνωση του Τμήματος Θεολογίας και ισλαμικών σπουδών επαναλαμβάνεται το παρελκυστικό επιχείρημα ότι οι ισλαμικές σπουδές δεν αποτελούν Τμήμα, αλλά «ανεξάρτητο επιστημονικό πρόγραμμα προπτυχιακών σπουδών». Τέτοιου είδους παίγνια με τις λέξεις, βέβαια, και τέτοιες άτσαλες δοκιμές δημιουργίας εικονικής πραγματικότητας, μόνον σε δυστοπικά οργουελικά μυθιστορήματα ανήκουν κανονικά. Όπως και να βαφτίσει κανείς τις ισλαμικές σπουδές στο τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ το γεγονός είναι ότι:

 α) Διαθέτουν ειδικό-τμηματικό κωδικό στα μηχανογραφικά δελτία που συμπληρώνουν οι μαθητές μετά τις Πανελλήνιες εξετάσεις.

β)  Έχουν καθορισμένο αριθμό εισακτέων.

γ) Οδηγούν σε αυτόνομο πτυχίο Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών.

δ) Δεν περιλαμβάνουν την παρακολούθηση κοινών με άλλες κατευθύνσεις μαθημάτων στα πρώτα έτη σπουδών (όπως συμβαίνει σε όλα τα Τμήματα με εσωτερικές κατευθύνσεις), αλλά έχουν αποκλειστικά δικό τους πρόγραμμα σπουδών, από την αρχή μέχρι το τέλος.

ε) Σημειώνουμε, λοιπόν, ότι τον Ιούνιο του 2020 εξεδόθη η υπ’ αριθμ. 77275/Ζ1 Απόφαση του Υπ. Παιδείας, σχετικά με τις αντιστοιχίες Τμημάτων για τις μετεγγραφές του ακαδημαϊκού έτους 2020-2021, όπου η επίμαχη «Κατεύθυνση» αναφέρεται ξεχωριστά από το Τμήμα Θεολογίας ως Τμήμα ΑΕΙ, που δεν έχει αντιστοιχία στις μετεγγραφές, με ξεχωριστό από το Τμήμα Θεολογίας κωδικό (αριθμ. 32) και έχει ως τίτλο: Τμήμα Θεολογίας – Εισαγωγική κατεύθυνση Μουσουλμανικών Σπουδών, ΑΠΘ Θεσσαλονίκη. Επίσης, με την υπ. αριθμ. Φ. 253.1/56061/Α5 (Καθορισμός αριθμού εισακτέων σπουδαστών στις Σχολές της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης για το ακαδ. έτος 2020-2021) καθορίζεται ότι στο Τμήμα Θεολογίας – Εισαγωγική Κατεύθυνση Μουσουλμανικών Σπουδών θα εισαχθούν 53 φοιτητές/τριες, ξεχωριστά από το Τμήμα Θεολογίας, στο οποίο θα εισαχθούν 212 φοιτητές/τριες.

4.       Από τα παραπάνω συμπεραίνεται ότι οι ισλαμικές σπουδές στο Τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ, αποτελούν ένα ιδιότυπο, μοναδικό (unicum) ανά την Ελλάδα και κατ’ ουσίαν ετερόκλητο Τμήμα μέσα σε Τμήμα. Κανονικά και σύμφωνα με τον νόμο, τα Τμήματα των Πανεπιστημίων μπορούν να ανήκουν μόνο σε Σχολές. Το γεγονός, βέβαια, αυτό, δεν αποτελεί τίποτα άλλο παρά μια καταφανώς παράδρομη μεθόδευση, που λειτουργεί σε συνέχεια του γεγονότος ότι η Θεολογική Σχολή, τεχνηέντως, παρακάμφθηκε και δεν συνήλθε ποτέ για την απόφαση της ίδρυσης των ισλαμικών σπουδών. Αυτό, βέβαια, έγινε διότι οι πλειοψηφίες, σε επίπεδο Θεολογικής Σχολής (Τμήμα Θεολογίας και Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας μαζί), δεν βόλευαν το «ισλαμικό σχέδιο». Πώς μπορούν, λοιπόν, να καλυφθούν τέτοιου είδους χονδροειδείς αυθαιρεσίες;

5.       Το ιδιόρρυθμο αυτό «Τμήμα μέσα σε Τμήμα» διοικείται από μέλη ΔΕΠ που ούτε βασικό πτυχίο έχουν, σχετικό βεβαίως με την επιστήμη της ισλαμικής θρησκευτικής διδασκαλίας (εφόσον είναι ορθόδοξοι θεολόγοι, ειδικευμένοι στο χριστιανικό θεολογικό πλαίσιο) ούτε μεταπτυχιακές και διδακτορικές ειδικεύσεις για την ισλαμική θρησκευτική διδασκαλία διαθέτουν. Εξάλλου, τα μέλη του Τμήματος Θεολογίας, που διδάσκουν με ανάθεση διδασκαλίας στο τμήμα ισλαμικών σπουδών, δεν αποδεικνύουν ότι έχουν γνώση της αραβικής ή της περσικής γλώσσας, που παρέχει πρόσβαση σε πηγές της ισλαμικής θρησκευτικής διδασκαλίας. Γενικά, είναι απολύτως καινοφανές, σε παγκόσμιο επίπεδο, να διδάσκουν σε ένα Τμήμα επιστήμονες, οι οποίοι δεν είναι ειδικευμένοι στα γνωστικά αντικείμενα των εν λόγω σπουδών. Πράγματι, αυτό δεν αντέχει σε κάποια κριτική. Είναι τόσο αντιεπιστημονικό και παράλογο, που δύσκολα θα βρει κανείς όμοιό του γεγονός στην παγκόσμια ιστορία των πανεπιστημίων ανά την υφήλιο.

6.       Είναι αυτοαναιρετικό, βεβαίως, όταν  λέγεται ότι «η Κατεύθυνση Μουσουλμανικών Σπουδών δεν προορίζεται για τους φοιτητές θεολογίας». Αν ήταν Κατεύθυνση (όπως ψηφίστηκε στη Συνεδρίαση του Τμήματος Θεολογίας και της Συγκλήτου να είναι), θα προοριζόταν γι' αυτούς ως ειδίκευση κατευθυντήρια σε ένα Τμήμα που, καθώς τονίσαμε, τα (2) πρώτα έτη θα είχε κοινά μαθήματα. Αδυνατούμε, λοιπόν, να πεισθούμε ότι οι πτυχιούχοι της «Κατεύθυνσης» αυτής προορίζονται για τα μουσουλμανικά διδασκαλεία της Θράκης. Από τα πράγματα αποδεικνύεται ότι οι πτυχιούχοι αυτοί προορίζονται, με παράδρομο τρόπο, για τη Μέση Εκπαίδευση και, ειδικά, για τη διδασκαλία του πολυπαθέστατου μαθήματος των Θρησκευτικών, του οποίου ο χαρακτήρας έχει ορισθεί σαφώς από πρόσφατες Αποφάσεις του ΣτΕ.

7.       Εμείς, συνεπώς, εκζητώντας τις σωστές λέξεις (lesmotsjustes) στην επιστημονική-ακαδημαϊκή δεοντολογία, θέτουμε τα εξής ερωτήματα: Καλούνται τα μέλη του Τμήματος Θεολογίας να εκλέξουν νέα μέλη ΔΕΠ στο τμήμα ισλαμικών σπουδών, σε ξένα προς το γνωστικό αντικείμενό τους αντικείμενα; Μπορούν να λειτουργήσουν ως Σύμβουλοι και μέλη εξεταστικών επιτροπών για τη χορήγηση μεταπτυχιακών και διδακτορικών τίτλων, που αφορούν το Ισλάμ, μέσα από το σώμα του Τμήματος Θεολογίας, όντας τα ίδια αυτά μέλη εντελώς ανειδίκευτα; Μήπως έχουμε εν προκειμένω περίπτωση αντιποίησης τίτλων και παραποίησης της επιστημονικής ευθύνης. Μήπως μπορεί να εμφιλοχωρήσει σε όλο τούτο το κλίμα ευνοιοκρατία και νεποτισμός;

8.       Εξάλλου, για την έγκριση της ίδρυσης του ιδιόρρυθμου αυτού Τμήματος από τη σύγκλητο του ΑΠΘ, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της Συγκλήτου, όπως φαίνεται από τα Πρακτικά, δόθηκαν υποσχέσεις πλουσιοπάροχης εξωτερικής χρηματοδότησής του από εξωτερικές πηγές (πλούσιες Μουσουλμανικές χώρες του Κόλπου). Μήπως είναι δυνατόν να εκτεθεί πόσα χρήματα δόθηκαν μέσα στα χρόνια που μεσολάβησαν; Μήπως, σε μια εποχή που τα Τμήματα των Πανεπιστημίων πάσχουν από αδιανόητη υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση, το πολιτικό σύστημα της πατρίδας μας, με ορισμένους πρόθυμους ακαδημαϊκούς, ίδρυσε το Τμήμα αυτό, χρηματοδοτώντας το από χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου (και όχι κάποιου ζάμπλουτου Σεΐχη);

9.       Επιπροσθέτως, είναι συμπτωματικό, που σε μια παρόμοιας εμβέλειας ατέρμονη ψευδολογία χρησιμοποιήθηκε, από τον τότε Πρόεδρο του Τμήματος Θεολογίας και μετέπειτα Διευθυντή Σπουδών της ισλαμικής Κατεύθυνσης (βεβαίως υπάρχει στα Πρακτικά της συνεδρίασης της Συγκλήτου για την ίδρυση του μουσουλμανικού αυτού υποτμήματος αυτό), ακόμη και το όνομα του φορέα του Οικουμενικού Θρόνου της Κωνσταντινουπόλεως; Γνωρίζουμε, μάλιστα, από σχετική Συνέλευση του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας) ότι αυτό έγινε αυθαίρετα, χωρίς να υπάρχει απόδειξη εμπλοκής του Οικουμενικού Θρόνου στη στήριξη του εγχειρήματος ίδρυσης τέτοιου Τμήματος στο ΑΠΘ. Αν κανείς κάνει τον κόπο και ρίξει μία ματιά στο κείμενό μας προς τον Τούρκο Πρέσβη για την Αγία Σοφία,  θα διαπιστώσει ποια είναι η συμπεριφορά της ΠΕΘ έναντι του ιστορικού οικουμενικού θεσμού της Ορθοδοξίας.

10.     Πράγματι, από όσα εναργώς αναφέραμε φαίνεται γιατί δημιουργείται κλίμα έντονης στοχοποίησης όσων διαφωνούν με την ψευδοκατεύθυνση αυτή ενός θεολογικού Τμήματος, στο οποίο κατά το παρελθόν δίδαξαν σπουδαίοι θεολόγοι. Αυτό το κλίμα είναι καταδικαστέο, διότι, ενδεχομένως, στην πλειοψηφία των μελών που διδάσκουν σε αυτή την παράταιρη Κατεύθυνση μπορεί να αναπτύσσεται αρνητική τάση ενάντια σε όσους, ευσυνείδητα, δεν θέλουν να συμμετέχουν σε διαδικασίες, που αντιβαίνουν στην επιστημονική και διοικητική δεοντολογία.

Ως  ΠΕΘ, δηλώνουμε ότι δεν διαφωνούμε με τη δημιουργία Τμήματος Ανατολικών (και όχι μόνο Ισλαμικών Σπουδών). Ένα τέτοιο Τμήμα, όμως, θα έπρεπε να συνδεθεί με ειδικούς στα αντικείμενα φορείς, στον χώρο και στη Σχολή που τους αρμόζει. Αυτή δεν είναι, βέβαια, η Θεολογική Σχολή. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, θα έπρεπε να παρέχεται έγκυρη επιστημονική γνώση από εξειδικευμένους επιστήμονες, όπως η νομολογία και η επιστημονική δεοντολογία επιβάλλει. Μία «Κατεύθυνση Ισλαμικών Σπουδών», με διευθυντή σπουδών έναν «ορθόδοξο δογματολόγο», μόνο ως κακόγουστο ανέκδοτο μπορεί να ακουστεί στο διεθνές επιστημονικό στερέωμα.

Για να καταλάβει και ο μη ειδικός στα θέματα αυτά θα σημειώσουμε το εξής: ας φαντασθούμε να έλεγε η τουρκική κυβέρνηση ότι, αντί για τη Χάλκη θα γίνει Τμήμα ορθόδοξων σπουδών, που θα το έλεγχαν διοικητικά και θα δίδασκαν σε αυτό ισλαμολόγοι Καθηγητές!

Αυτά αρκούν νομίζουμε, ώστε ο αντικειμενικός αναγνώστης, να αντιληφθεί τις αδιανόητες μεθοδεύσεις, τα ψεύδη, τις παραδρομίες που χαρακτήρισαν και χαρακτηρίζουν το εγχείρημα αυτό, από την αρχή του μέχρι σήμερα, συμπεριλαμβανομένης και της απαράδεκτης απαντητικής ανακοίνωσης στο κείμενο της ΠΕΘ.

Εμείς, ως ανεξάρτητοι από πολιτικοϊδεολογικούς παράγοντες και εντολοδοχίες, εκπροσωπώντας την Ένωσή μας, με τον ασυγκρίτως μέγιστο πλειοψηφικό αριθμό θεολόγων μελών στη χώρα μας, γνωρίζουμε και παραπέμπουμε στην επιστημονική αλήθεια. Καθηκόντως, για την αδιαφάνεια έναντι του ελληνικού λαού, και τις μεθοδεύσεις, οφείλει να επέμβει η ευρύτερη επιστημονική κοινότητα των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων του τόπου μας και να αποδοθούν οι αναλογούμενες ευθύνες.

Η ΠΕΘ, λοιπόν, ως έγκυρη και ομόκλητη Πανελλήνια Ένωση, που φέρει ευθύνη για τα πάρα πολλά μέλη της στην Ελλάδα και το εξωτερικό, διατηρεί το δικαίωμά της και έχει ιστορικά το χρέος να κινηθεί, καθηκόντως, σε έγκυρη κριτική και δέουσες πράξεις. Οι εποχές το απαιτούν και ο ελληνικός λαός αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι του αξίζει κάτι καλύτερο από αυτό το τοξικό περιβάλλον, το οποίο δημιουργείται από κονδυλοφόρους που παραποιούν την πραγματικότητα, συκοφαντώντας την αλήθεια.

Το ΔΣ της ΠΕΘ

Γιά 33η συνεχή χρονιά!

Ἐκκλησιαστικές Κατασκηνώσεις

«Φίλοι Χριστοῦ»

στήν Οἰνόη (Βιλλίων) Ἀττικῆς

(ἐγκαταστάσεις Ἱ. Ἡσυχαστηρίου Ὁσ. Εἰρήνης Χρυσοβαλάντου)

Ἀνατολική ἄποψη μέρους τῶν ἐγκαταστάσεων ὅπου φιλοξενοῦνται οἱ Κατασκηνώσεις μας.

Μέ τή Χάρη καί τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ καί τήν εὐλογία τῆς Ἐκκλησίας πραγματοποιήθηκαν καί ἐφέτος οἱ Κατασκηνώσεις "Φίλοι Χριστοῦ", τίς ὁποῖες ἵδρυσε μέ Ἀπόφασή Της ἡ Ἱερά Σύνοδος τό 1988 καί ἔκτοτε λειτουργοῦν ἀδιαλείπτως, στίς ἐγκαταστάσεις τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Ὁσίας Εἰρήνης Χρυσοβαλάντου, Οἰνόης (Βιλλίων) Ἀττικῆς.

Μέ τή συμμετοχή ἀρκετῶν παιδιῶν ἀπό διάφορα μέρη τῆς Ἑλλάδος ἀλλά καί τό Ἐξωτερικό, ἤδη ὁλοκληρώθηκε ἡ Α΄ Κατασκηνωτική Περίοδος 2020, τῶν ἀρρένων, ἐνῶ βρίσκεται σέ ἐξέλιξη καί ἡ Β΄ Κατασκηνωτική Περίοδος, τῶν θηλέων. Τόν θεσμό διακόνησαν ἀπό τήν θέση τοῦ ὑπευθύνου Κληρικοῦ, ὁ Σεβασμιώτατος Ἐπίσκοπος Νικαίας κ. Παῦλος καί ἀπό τή θέση τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς Α΄ Περιόδου ὁ ἐλλογιμώτατος κ. Δημήτριος Κάτσουρας, Θεολόγος, ἱδρυτικό στέλεχος τῶν Κατασκηνώσεων.

Γιά ἄλλη μία χρονιά, ἐφαρμόσθηκε τό πρότυπο Πρόγραμμα λειτουργίας τῶν Κατασκηνώσεων, τό ὁποῖο βασίζεται στήν Ἑλληνορθόδοξη Παράδοσή μας, δηλαδή στίς αἰώνιες Ἀρχές καί τίς διαχρονικές ἀξίες τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως καί τῆς Χριστιανικῆς Ἑλληνικῆς διαχρονικότητος.

Κοινοβιακή ζωή, Θεία Λατρεία, Προσευχή, ὁμιλίες, συζητήσεις, Χορωδία, ψυχαγωγία, ἀθλητισμός, ἀλληλοδιακονία κ. ἄ. Ξεχώρισαν, ὡς συνήθως, ἡ τέλεση τῆς καθιερωμένης ἱερᾶς Ἀγρυπνίας στή μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Ἀθωνίτου μέ τή συμμετοχή καί ἀρκετῶν παλαιῶν Κατασκηνωτῶν πού πλαισίωσαν τό ἱερό Ἀναλόγιο, καθώς καί ἡ μουσική βραδυά, κατά τήν παραμονή τῆς ἀναχωρήσεως τῶν Κατασκηνωτῶν, μέ ἔντονο παραδοσιακό χρῶμα. Ἰδιαίτερη τιμή ἀποτέλεσε ἡ ἐπίσκεψη στίς Κατασκηνώσεις  τοῦ Πρωθιεράρχου τῆς Ἐκκλησίας μας, Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν & πάσης Ἑλλάδος κ. Στεφάνου, ὁ ὁποῖος διένειμε στούς Κατασκηνωτές, εὐλογίας χάριν, τήν Καινή Διαθήκη (πρωτότυπο καί σέ νεοελληνική ἀπόδοση, κατ' ἐπιλογήν).

Ἡ Α΄ Κατασκηνωτική Περίοδος ξεκίνησε μέ τήν τέλεση τοῦ Ἁγιασμοῦ καί τήν ἔπαρση τῆς Ἑλληνικῆς Σημαίας στόν προαύλειο χῶρο καί ἔκλεισε μέ τήν τελετή Λήξεως (ὅπου ἔγινε καί ἡ ἀπονομή τοῦ καθιερωμένου "Βραβείου Ἤθους", τό ὁποῖο ἐφέτος ἔλαβε ὁ ἐκ Πατρῶν 11χρονος Κατασκηνωτής Δημήτριος Σωτηρόπουλος) καί τήν ὑποστολή τῆς Σημαίας.

Ἰδιαιτέρως, ἡ ἐφετεινή Κατασκηνωτική διοργάνωση ἦταν ἀφιερωμένη (μέ σχετικές ὁμιλίες καί ἀναφορές, ἀλλά καί τήν προσκύνηση ἀποτμημάτων τῶν ἱ. λειψάνων τους) στή μνήμη τοῦ μεγάλου Ἁγίου τοῦ 20ου αἰῶνος, τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου ἐπισκόπου Πενταπόλεως τοῦ Θαυματουργοῦ, ἐπί τῆ συμπληρώσει 100 ἐτῶν ἀπό τῆς Κοιμήσεώς του (+1920-2020) ἀλλά καί τοῦ συνδεομένου μετ' αὐτοῦ μέ πνευματικούς φιλικούς δεσμούς ἑτέρου Ἁγίου καί Ὁμολογητοῦ Ἱεράρχου Ματθαίου, Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν (+1950). 

Ἐπίσης, τελέσθηκε κατά τή διάρκεια τῆς προαναφερθείσης Ἀγρυπνίας, τό 15ετές μνημόσυνο τοῦ ἱδρυτοῦ καί εὐεργέτου τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Κατασκηνώσε-ων μακαριστοῦ καί ἀλησμόνητου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Ἀνδρέου (+2005).

Σέ ὅλους τούς Κατασκηνωτές διενεμήθησαν κατά τήν λήξη τῆς Α΄ Περιόδου δύο νέες ἐκδόσεις τῶ Κατασκηνώσεων, ἀφ' ἑνός μέν οἱ Χαιρετισμοί τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου (μέ μία διήγηση, ἀντί προλόγου, περί τῆς πνευματικῆς δυνάμεως τῶν Χαιρετισμῶν), ἀφ' ἑτέρου δέ μία εἰκονογραφική σύνθεση (σέ μέγεθος κάρτ-ποστάλ) τῶν δύο συγχρόνων Ἁγίων, Νεκταρίου καί Ματθαίου, μέ σχετικό κείμενο στό πίσω μέρος καί ἕνα ἀπόσπασμα ἀπό τήν προσωπική ἀλληλογραφία τῶν δύο ἁγίων ἀνδρῶν καί γνησίων "Φίλων τοῦ Χριστοῦ"!

Τόν Ἀρχηγό τῆς Α΄ Κατ/κῆς Περιόδου πλαισίωσαν συνεργαζόμενοι ὁ φοιτητής Παῦλος Πιπερίδης, ὡς Ὑπαρχηγός, καί οἱ Στέφανος Ζαβιτσᾶνος, Γεώργιος Πουμπουρίδης καί Γεώργιος Παπαδόπουλος, μαθητές Λυκείου, ὡς Ὁμαδάρχες.

Ἀκολουθεῖ φωτογραφικό ρεπορτάζ ἀπό τήν Α΄ Κατασκηνωτική Περίοδο 2020 καί χαρακτηριστικά ὀπτικοακουστικά ντοκουμέντα ἀπό τή συγκεκριμένη διοργάνωση.

15ετές μνημόσυνο Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου (+)

Τρισάγιο ἐπί τοῦ τάφου τοῦ Κτίτορος κυροῦ Γαλακτίωνος Ἀρχιερέως (+).

Ἀποχαιρετισμός τῶν ἐξαιρέτων μαγειρισσῶν μας, Ἑλένης καί Εὐγενίας.