Ἱστορικές στιγμές γιά τήν Αὐτοκέφαλο Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία Πατρώων Παραδόσεων Κύπρου

Ἡ χειροτονία

τοῦ Μητροπολίτου Κυρηνείας

κ. Ματθαίου

·      Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Αὐτοκεφάλου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Πατρώων Παραδόσεων τῆς Κύπρου ἀπέκτησε νέο μέλος

·      Ἡ κατά Κύπρον Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ παρά τίς δοκιμασίες καί τά προσκόμματα αὐξάνεται καί προκόπτει πρός δόξαν Θεοῦ καί μαρτυρίαν τῆς ἀκαινοτομήτου Ὀρθοδοξίας

 

Με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια και εκκλησιαστική ευταξία τελέστηκε η εις Επίσκοπον Χειροτονία του Πανοσιωτάτου Ιερομονάχου της Ανδρώας Ιεράς Μονής Αγίου Επιφανίου Αραδίππου, Λάρνακος (Κύπρου), π. Ματθαίου (Σιήκκη), κατά την οποία παρέστη πλήθος πιστών, μοναχών και Κληρικών.

Η Χειροτονία έλαβε χώρα την Κυριακή 15/28 Ιανουαρίου 2024 στο περικαλλές Καθολικό της ιστορικής Δεσποτικής Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Αβδελλερού, Αραδίππου Λάρνακος (της ιδρυθείσης υπό του αοιδίμου Μητροπολίτου Κιτίου κυρού Επιφανίου), εν μέσω πυκνού εκκλησιάσματος από ολόκληρο την μεγαλόνησο αλλά και εξ Ελλάδος.

Στην πανηγυρική Θεία Λειτουργία και την τελετή της Χειροτονίας συμμετείχαν πέραν των δεκάδων πιστών, η Αδελφότητα της Ιεράς Μονής περί την Οσιωτάτη Καθηγουμένη Λαμπαδία Μοναχή, σύσσωμη η Αδελφότητα της Ιεράς Μονής Αγίου Επιφανίου, στην οποία ανήκε ως Ιερομόναχος ο νέος Επίσκοπος, ο Πανοσιώτατος Καθηγούμενος της Ανδρώας Ιεράς Μονής Αναλήψεως Κυρίου Δύο Βουνών Φθιώτιδος Γέρων Αρτέμιος και εικοσάδα Κληρικών.

Ειδικότερα, εκτός του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Νέας Ιουστινιανής και Πάσης Κύπρου κ.κ. Επιφανίου, του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Κιτίου κ. Σεβαστιανού και του Σεβασμιωτάτου Επισκόπου Αμαθούντος κ. Λαζάρου (μελών της Ιεράς Συνόδου της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας Πατρώων Παραδόσεων της Κύπρου), συμμετείχαν εκ προσώπου της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος Ιεράρχες, οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Λαρίσης & Τυρνάβου κ. Ιγνάτιος και Φθιώτιδος κ. Παντελεήμων, ο Σεβασμιώτατος Επίσκοπος Νικαίας κ. Παύλος, ο Αρχιγραμματεύς της Ιεράς Συνόδου Παν/τος Ιερομόναχος π. Φίλιππος Σελητσανιώτης και ο Παν/τος Ιερομόναχος (της Ιεράς Μονής Αναλήψεως Φθιώτιδος) π. Πρόδρομος Κωτσεκίδης και σύμπας, βεβαίως, ο ιερός Κλήρος της τοπικής Αυτοκεφάλου Εκκλησίας.

Τελετάρχης είχε οριστεί ο Παν/τος π. Φίλιππος, ο οποίος διεκπεραίωσε με εύσχημο και διακριτικό τρόπο την ανατεθείσα σε αυτόν απαιτητική διακονία. Από νωρίς προσήλθαν και με σεβασμό παρακολούθησαν την όλη τελετουργία εκπρόσωποι των Κυβερνητικών και τοπικών Αρχών (εκπρόσωπος του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, του Υπουργού Παιδείας κ. ά.).

Τον προς χειροτονία «προσελθόντα» και «προσφερόμενο» προσφώνησε εμπνευσμένως ο Μακαριώτατος Προκαθήμενος της εν Κύπρω Εκκλησίας, ενώ αντιφώνησε με εγκάρδιους, βιωματικούς και πνευματικούς λόγους ο εψηφισμένος νέος Επίσκοπος. Τον Θείο λόγο κήρυξε ο Σεβ/τος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Παντελεήμων.

Ιδιαίτερα σημαντική και συγκινητική καθώς και ουσιωδώς πνευματική ήταν η κατά την Απόλυση της Θείας Λειτουργίας πατρική απεύθυνση του Πνευματικού Πατρός και Γέροντος του νεοχειροτονηθέντος, Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Κιτίου κ. Σεβαστιανού, προς αυτόν, ο οποίος τόνισε με έμφαση την μεγάλη σημασία της ουσιαστικής πνευματικής σχέσεως πού χρειάζεται να έχουμε με τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας αλλά και τους Πνευματικούς μας Πατέρες. [ ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όλόκληρες τις εν λόγω ομιλίες θα δημοσιεύσουμε προσεχώς ενταύθα.]

Μετά την Απόλυση εψάλη υπό του χορού των ιεροψαλτών (με επικεφαλής τον Παν/τον Ιερομόναχον π. Σεβαστιανόν) το Πολυχρόνιον του Προκαθημένου της εν Κύπρω Εκκλησίας Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Νέας Ιουστινιανής και Πάσης Κύπρου κ.κ. Επιφανίου του Δ΄ καθώς και του νέου Μητροπολίτου Κυρηνείας και Εξάρχου Αμμοχώστου κ. Ματθαίου. Ακολούθησε η απόδοση υπό του ψαλτικού χορού των μοναζουσών του μελοποιημένου Ύμνου «Αγνή Παρθένε» τον οποίο συνέγραψε ο Άγιος Νεκτάριος προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Ο νεοχειροτονηθείς Επίσκοπος δέχθηκε τις ευχές πρώτα των πνευματικών αδελφών και συμμοναστών του, των κατά σάρκα ευλαβεστάτων Γονέων του, των Κληρικών, των εκπροσώπων των Αρχών αλλά και ολοκλήρου του εκκλησιάσματος προς τους οποίους διένειμε, ευλογίας χάριν και εις ενθύμιον της τελεσθείσης Χειροτονίας, εγκόλπια έκδοση της Ιεράς Μονής (με Θεομητορικές προσευχές).

Ακολούθως η Αδελφότητα της Ιεράς Μονής παρέθεσε πλούσια μοναστηριακή Τράπεζα προς άπαντας τους παρευρισκομένους, Κληρικούς, μοναχούς και λαϊκούς. Όλοι έμειναν ευχαριστημένοι και ικανοποιημένοι διότι είχαν την ευκαιρία ή μάλλον ευλογία να συμμετάσχουν σε μία σπάνια, κατανυκτική και σημαντική για τη ζωή της Εκκλησίας λατρευτική Σύναξη και τελετή.

Στην παρατεθείσα τράπεζα στην οποία παρακαθήσαμε ως προσκεκλημένοι ζητήσαμε την ευλογία του οικείου Ποιμενάρχου και υψώνοντας το ποτήρι ευχηθήκαμε στον νεοχειροτονηθέντα Επίσκοπο και Μητροπολίτη Κυρηνείας, Έξαρχο δε Αμμοχώστου, να τον αξιώσει η Χάρις του Θεού να δεί ελεύθερη την ιστορική Έδρα της Μητροπόλεώς του, την πανέμορφη Κερύνεια και να λειτουργήσει και σε αυτήν και στην Αμμόχωστο που παραμένουν ήδη επί 50 έτη υπό Τουρκική κατοχή, μετά την παράνομη στρατιωτική εισβολή του 1974.

Και από εδώ ευχόμεθα στον νέο Ιεράρχη της Εκκλησίας του Χριστού, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κυρηνείας κ. Ματθαίο, να τον χαρίζει ο Θεός στο ποίμνιό του και σε ολόκληρη την Εκκλησία σώον, έντιμον, υγιά, μακροημερεύοντα και ορθοτομούντα τον λόγο της Αληθείας. Επίσης, του ευχόμεθα όπως, δια της Επισκοπικής Χειροτονίας, κατέστη θρόνων διάδοχος, να αναδειχθεί και τρόπων μέτοχος των Αγίων Αποστόλων προς δόξαν Θεού και επ’ αγαθώ της σήμερον χειμαζομένης Εκκλησίας Του. Γένοιτο! 

 

 Holy Epiphany 2024

FESTAL MESSAGE
OF THE PRIMATE OF THE GENUINE ORTHODOX
CHRISTIAN CHURCH OF GREECE
TO THE PIOUS PEOPLE OF GOD

 

“For the grace of God has appeared that offers salvation to all people.”[1]

My beloved children in Christ,

With the Grace and aid of the Triune God we celebrate today, according to the unconverted tradition of the feast days of the Orthodox East, the Baptism of the Lord and God and Saviour Jesus Christ. A wealth of Orthodox hymnology and the God-inspired writings of the Holy Fathers of the Church offer much in the way of theological content on this great Episcopal Feast, which we can delight in for our spiritual instruction and benefit.

Among this abundance of theological content we will limit ourselves to emphasising here that from the historical event of the Baptism of Christ stems the ecclesiastical tradition of the great Mystery of Holy Baptism, in reference to which the Lord said “Whoever believes and is baptised will be saved, but whoever does not believe will be condemned”[2] and through which man is introduced into the life of the Church and grafted onto the Body of Christ, becoming an heir of the Kingdom of God, as His genuine offspring. This one true Baptism of regeneration of man is offered only within the One, Holy, Catholic and Apostolic Church, which holds and confesses unadulterated the Faith delivered -once and for all- to the Saints. 

Today the Ancient of Days- Who became an infant is beheld as a perfect man, baptised in the Jordan River by St John the Baptist, receiving the witness on high from His Heavenly Father Whose voice the Righteous Forerunner heard saying: “This is My Son, Whom I love; with Him I am well pleased”[3] and the confirmation by the Holy Spirit, Which was seen to descend in the form of a dove upon Christ as He was being baptised. This singular event marks the beginning of the Lord’s public ministry and teaching to the Israelites and by extension to the entire world. 

What is, however, the content and focal point of the Lord’s teaching? It is repentance! Since Christ is “the same yesterday, and today, and forever”[4], His teaching and the Gospels in their entirety neither change nor are subject to change throughout the various ages. This same teaching is preached diachronically, throughout time, and the Church of Christ invites people of all ages to repent. Repentance signifies the return of the human person to its condition before the Fall, the continuation of man’s journey from his Creation in the Image of God to his likeness towards the Image of God- which had been cut short due to its fall into sin- , in short, his return to God! 

Repentance is a mystery, which, just as Baptism, is also experienced within the Church, which is the Body of Christ according to Apostle Paul. The Church is the noetic Jordan, which is neither discerned or affirmed through the human criteria and standards of greatness and worldly power, but rather through its lofty mission and its offering of Divine Grace. It suffices for us to remember from the Old Testament the miracle of King Naaman, Commander of the Syrian army, who was completely cured of leprosy when, under the instruction of Prophet Elisha, he washed seven times in the waters of the small and insignificant Jordan River! 

The voice of the Church is the voice of St John the Forerunner and Baptist, whose voice is characterised in the Holy Gospel of John as the “voice of one crying out in the wilderness”[5], a voice which calls all people to repentance and which censures and rebukes even worldly authorities when the Law of God is, especially provocatively and publicly, trampled upon, crying out that fearsome “It is not lawful…!”.[6] It is this very voice and that of spiritual criticism that the Church of Christ today directs towards those who govern and represent the Greek people in Parliament in the face of passing legislation which is characterised by moral perversion and the subversion of the sacred institution of the family through the establishment of the so-called “Marriage” of “same-sex” couples and the recognition of their right to adoption (“child adoption”)! 

Unfortunately, the bad imitation of foreign models and the corruption of rulers influences the people to be deceived in the name of so-called progress, rights and pseudo-freedom, gradually abandon “living according to the truth”, as St Maximos the Confessor calls it, preferring instead to live according to their whims and desires, in other words, living according to the flesh, which is not consistent with the Christian Faith, or with Hellenic Educational ideals.

The acceptance without any protest or tolerating with indifference the anti-evangelical, anti-christian and anti-ecclesiastical decisions and choices, irrespective of whether secular rulers or religious leaders decide and enforce them, have consequences for the people, the society and the nation that exhibits this attitude and mindset. Of tantamount importance is the fact that they bring about the abandonment of God, which leads to spiritual damage and destruction. Such a calamity was the imposition of the calendar Innovation,which took place one hundred years ago in 1924. It divided the flock of the Church, created a Schism and thereby facilitated the spread of the Church-fighting and anti-christian panheresy of Ecumenism.

Passing through fire and water, persecutions, harassments, and injustices, the pious “remnant chosen by grace”[7], those who are disparagingly labelled as “old-calendarists” continue to this day to bear witness to unadulterated Orthodoxy. They persist in their defence of the piety and faith of the Fathers. Despite their weaknesses and shortcomings, -belonging to the truth by virtue of being in the Church of Christ-, (according by the great St Gregory Palamas), they are of one mind and accord with the instructions of truly authentic Orthodox Synods and holy Hierarchs, such as: the Patriarch of Alexandria Meletios Pegas and the Archbishop of Athens Matthew (a modern-day holy Confessor of the Faith), who bravely fought against the Innovations of the heresy-plagued Occident. 

It is our duty to continue this struggle for the piety and faith of the Fathers, shining with virtues and correct faith, being rest assured that the ultimate victory belongs to Truth itself i.e. Christ, who “came out conquering, and to conquer”[8]. We must preach and confess Christ and Him Crucified and Resurrected, unyielded against the sirens of the “new age” and its false messages. We will not be saved, nor will our life be truly transformed by any scientific accomplishment (such as so-called artificial intelligence) unless we acquire “the mind of Christ”[9] and a clean heart, which are acquired through the adherence to God’s Commandments, ascesis/spiritual struggle and our participation in the sacramental life of His Church!

Furthermore, we continue to wish a good repentance to those who rule and those who are ruled. To those who have apostatised from the Traditional Faith we wish a good return to it, by -obviously- treading the path of the Holy Fathers. To the faithful we wish a good spiritual struggle, "speaking the truth in love"![10]

 

With paternal wishes and blessings

Your fervent supplicant before the revealed Lord of all

THE ARCHBISHOP

+ Of Athens and all of Greece

STEPHANOS

---

[1] Titus 2:11

[2] Mark 16:16

[3] Matthew 3:17

[4] Hebrews 13:8

[5] John 1:23

[6] Mark 6:18

[7] Romans 11:5

[8] Revelations 6:2

[9] Corinthians 2:16  

[10] Ephesians 4:15

 ΕΚΚΛΗΣΙΑ  Γ.Ο.Χ.  ΕΛΛΑΔΟΣ                      ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ 2024

ΙΕΡΑ  ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ  ΑΘΗΝΩΝ

 

 

ΕΟΡΤΙΟΝ  ΜΗΝΥΜΑ

ΤΟΥ

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ 

ΠΡΟΣ

ΤΟΝ ΕΥΣΕΒΗ ΛΑΟΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

“ Ἐπεφάνη ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, ἡ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις.”^[1]

  

Τέκνα ἐν Κυρίῳ πνευματικά,

Μέ τήν Χάρι καί τή βοήθεια τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ ἑορτάζομε σήμερον, κατά τήν ἀκαινοτόμητη ἑορτολογική παράδοση τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολῆς, τήν Βάπτιση τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Περί τοῦ σπουδαίου θεολογικοῦ περιεχομένου τῆς παρούσης μεγάλης Δεσποτικῆς Ἑορτῆς προσφέρεται ὁ πλοῦτος τῆς ὀρθοδόξου ὑμνολογίας καί τά θεοφώτιστα συγγράμματα τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας προκειμένου νά ἐντρυφήσωμε σχετικῶς, γιά τόν πνευματικό καταρτισμό καί τήν ψυχική μας ὠφέλεια.

Ἐξ αὐτῶν περιοριζόμεθα ἐδῶ νά ἐπισημάνωμε ὅτι ἐκ τοῦ ἱστορικοῦ γεγονότος τῆς Βαπτίσεως τοῦ Κυρίου προέρχεται ἡ παράδοση στήν Ἐκκλησία τοῦ μεγάλου Μυστηρίου τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος, περί τοῦ ὁποίου ὁ Κύριος εἶπε "ὁ πιστεύσας καί βαπτισθείς σωθήσεται, ὁ δέ ἀπιστήσας κατακριθήσεται"^[2] καί διά τοῦ ὁποίου εἰσάγεται ὁ ἄνθρωπος στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας καί ἐκκεντρίζεται στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, καθιστάμενος κληρονόμος τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ὡς γνήσιο τέκνο Του. Αὐτό τό ἕνα καί ἀληθινό Βάπτισμα τῆς ἀναγεννήσεως τοῦ ἀνθρώπου προσφέρεται μόνον ἐντός τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικής Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία διακρατεῖ καί ὁμολογεῖ ἀνόθευτη τήν ἅπαξ παραδοθεῖσα στούς Ἁγίους Πίστη.

Ὁ νηπιάσας δι΄ ἡμᾶς Παλαιός τῶν ἡμερῶν, σήμερον ὁρᾶται ὡς τέλειος ἀνήρ ἐν τῶ Ἰορδάνη ὑπό Ἰωάννου βαπτιζόμενος, λαβών δέ τή μαρτυρία ἄνωθεν ἐκ τοῦ Πατρός, διά τῆς φωνῆς Αὐτοῦ, ὅτι «οὖτος ἐστίν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ὧ εὐδόκησα»^[3] τήν ὁποίαν ἤκουσε ὁ βαπτίσας αὐτόν Τίμιος Πρόδρομος καί τήν ἐπιβεβαίωση αὐτοῦ ἐκ τοῦ Ἀγίου Πνεύματος, διά τῆς ἐν εἴδει περιστερᾶς παρουσίας καί καθόδου Του ἐπί τον βαπτιζόμενον, ἐγκαινιάζει τή δημόσια παρουσία καί τό κήρυγμά Του πρός τόν λαό του Ἰσραήλ καί κατ’ ἐπέκταση ὁλόκληρο τόν κόσμο.

Ποιό, ὅμως, εἶναι τό περιεχόμενο καί τό κέντρο αὐτοῦ τοῦ κηρύγματος; Εἶναι ἡ μετάνοια! Καί ἐφ΄ὅσον ὁ Χριστός εἶναι πάντοτε ὁ αὐτός, χθές καί σήμερον καί εἰς τούς αἰώνας^[4], αὐτό τό κήρυγμά Του καί ὁλόκληρο τό Εὐαγγέλιό Του οὔτε ἀλλάζουν, οὔτε διαφοροποιοῦνται κατά τούς διαφόρους χρόνους καί καιρούς. Αὐτό τό κήρυγμα κηρύττει διαχρονικά καί ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί καλεῖ τόν ἄνθρωπο κάθε ἐποχῆς νά μετανοήσει. Ἡ δέ μετάνοια σημαίνει τήν ἐπιστροφή τοῦ ἀνθρώπου στήν προπτωτική του κατάσταση, τἠ συνέχιση τῆς διακοπείσης ὑπό τῆς ἁμαρτίας πορείας τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τό κατ' εἰκόνα στό καθ' ὁμοίωσιν, δηλαδή τήν ἐπιστροφή στόν Θεό!

Ἡ μετάνοια εἶναι μυστήριο, τό ὁποῖο, ὅπως καί τό Βάπτισμα, ἐπίσης τελεσιουργεῖται ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία, κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο, εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ νοητός Ἰορδάνης, ἡ ὁποία δέν διακρίνεται οὔτε πιστοποιεῖται μέ ἀνθρώπινα κριτήρια μεγέθους καί κοσμικῆς ἰσχύος, ἀλλά ἀπό τήν ὑψηλή ἀποστολή της καί τήν προσφορά τῆς Θείας Χάριτος. Ἀρκεῖ νά ἐνθυμηθούμε ἐκ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης τήν περίπτωση τοῦ Βασιλέως Νεεμάν, Στρατηγοῦ τῆς Συρίας, ὁ ὁποῖος καθαρίσθηκε ἀπό τή λέπρα βυθιζόμενος, καθ' ὑπόδειξιν τοῦ Προφήτου Ἐλισσαίου, ἑπτά φορές στά ὕδατα τοῦ μικροῦ καί ἀσήμου, τότε, Ἰορδάνου ποταμοῦ!

Ἡ φωνή τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ φωνή τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, ἡ ὁποία κατά τό Εὐαγγέλιο χαρακτηρίζεται ὡς "φωνή βοῶντος ἐν τῆ ἐρήμῳ"^[5], καλοῦσα σέ μετάνοια τούς ἀνθρώπους ἀλλά καί ἐλέγχουσα, ἀκόμη καί τούς Ἄρχοντες τοῦ λαοῦ ὅταν καταπατεῖται καί μάλιστα προκλητικῶς καί δημοσίως ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ, μέ τό φοβερό ἐκεῖνο "οὐκ ἐξεστί σοι"^[6]! Αὐτήν τή φωνή καί τόν πνευματικό ἔλεγχο ἀπευθύνει καί σήμερον ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ πρός τούς Κυβερνῶντες καί ἀντιπροσώπους του Ἑλληνικοῦ λαοῦ στό Ἐθνικό Κοινοβούλιο ἐν ὄψει τῆς νομοθετήσεως τῆς ἠθικῆς διαστροφῆς καί τῆς ἀνατροπῆς τοῦ ἱεροῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογενείας διά τῆς θεσπίσεως τοῦ λεγομένου "Γάμου" τῶν "ὀμοφύλων" ζευγαριῶν καί τῆς ἀναγνωρίσεως σέ αὐτά δικαιώματος υἱοθεσίας ("τεκνοθεσίας")! 

Δυστυχῶς, ἡ κακή μίμηση ξένων προτύπων καί ἡ διαφθορά τῶν ἀρχόντων ἐπηρεάζει τόν λαό, ὁ ὁποῖος ἐξαπατᾶται στό ὄνομα τῆς δῆθεν προόδου, τῶν δικαιωμάτων καί τῆς ψευδεπιγράφου ἐλευθερίας καί σταδιακῶς ἐγκαταλείπει τό "κατ΄ ἀλήθειαν ζῆν", ὅπως τό ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, καί προτιμᾶ τό κατά βούλησιν καί ἐπιθυμίαν, δηλαδή τό κατά σάρκαν ζῆν, τό ὁποῖο οὔτε μέ τήν Χριστιανική Πίστη, οὔτε μέ τήν Ἑλληνική Παιδεία συνάδει.    

Ἡ ἄνευ διαμαρτυρίας ἀποδοχή ἤ ἡ ἀδιάφορη ἀνοχή ἀντιευαγγελικῶν, ἀντιχριστιανικῶν καί ἀντιεκκλησιαστικῶν ἀποφάσεων καί ἐπιλογῶν, εἴτε οἱ κοσμικοί ἄρχοντες εἴτε οἱ θρησκευτικοί ἡγέτες τίς ἀποφασίζουν καί ἐπιβάλλουν, ἔχουν συνέπειες γιά τόν λαό, τήν κοινωνία καί τό ἔθνος πού ἐπιδεικνύουν αὐτή τή στάση. Καί τό σημαντικό εἶναι ὅτι ἐπιφέρουν τήν ἐγκατάλειψη τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποία ἀκολουθεῖ ἡ πνευματική ζημία καί καταστροφή. Τέτοια ὑπῆρξε καί ἡ ἐπιβολή τῆς ἡμερολογιακῆς Καινοτομίας, ἡ ὁποία ἔλαβε χώρα πρό ἑκατό ἐτῶν, τό ἔτος 1924, ἐδίχασε τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, ἐδημιούργησε Σχίσμα καί κυρίως διευκόλυνε τήν ἐξάπλωση τῆς ἐκκλησιομάχου καί ἀντιχρίστου παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Διελθόν διά πυρός καί ὕδατος, διωγμῶν, κατατρεγμῶν, λοιδωριῶν καί ἀδικιῶν τό εὐσεβές "λεῖμμα κατ' ἐκλογήν χάριτος"^[7], οἱ χλευαστικῶς ἀποκαλούμενοι "παλαιοημερολογίτες", συνεχίζουν μέχρι σήμερον τή μαρτυρία τῆς ἀκαινοτομήτου Ὀρθοδοξίας. Ἐμμένουν στήν ὑπεράσπιση τῆς πατρώας εὐσεβείας καί, παρά τίς ἀδυναμίες καί τίς ἐλλείψεις των, ὡς τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας (ὄντες) τῆς ἀληθείας εἰσί, κατά τόν μέγα Γρηγόριο τὀν Παλαμᾶ, ἐνωτιζόμενοι τά παραγγέλματα ὄντως Ὀρθοδόξων Συνόδων καί ἁγίων Ἱεραρχῶν ὡς τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας Μελετίου τοῦ Πηγᾶ καί τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Ματθαίου, συγχρόνου ὁσίου Ὁμολογητοῦ, τῶν σθεναρῶς ἀγωνισαμένων κατά τῶν Καινοτομιῶν τῆς αἱρεσιοβριθοῦς Δύσεως.

Ὀφείλομε νά συνεχίσωμε αὐτόν τόν ἀγώνα ὑπέρ τῆς πατρώας εὐσεβείας, ἐν ἀρεταῖς ἐκλάμποντες καί πίστει ὀρθῆ, πεπεισμένοι ὅτι ἡ τελική νίκη εἶναι τῆς Ἀληθείας, τουτέστιν τοῦ Χριστοῦ, ὅστις "ἐξῆλθε νικῶν καί ἵνα νικήση"^[8]. Ὀφείλομε νά κηρύττομε καί ὁμολογοῦμε Χριστόν καί τοῦτον ἐσταυρωμένον καί ἀναστάντα, ἀνυποχώρητοι ἔναντι τῶν σειρήνων τῆς "νέας ἐποχῆς" καί τῶν ἀπατηλῶν ἐπαγγελιῶν της. Δέν θά σωθοῦμε, οὔτε θά μεταμορφωθεῖ ἀληθινά ἡ ζωή μας μέ κανένα ἐπιστημονικό ἐπίτευγμα, ὡς ἡ τεχνητή λεγομένη νοημοσύνη, παρά μόνον ἐάν ἀποκτήσωμε "νοῦν Χριστοῦ"^[9] καί καθαρά καρδία, τά ὁποῖα ἐπιτυγχάνονται διά τῆς τηρήσεως τῶν Θείων ἐντολῶν, τῆς ἀσκήσεως καί τῆς συμμετοχῆς μας στή μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας Του!

Ἐπί τούτοις διατελοῦμε εὐχόμενοι πρός ἄρχοντες καί ἀρχομένους καλή μετάνοια νά ἔχωμε, πρός τούς ἀποστατήσαντες ἐκ τῆς Παραδοθείσης πίστεως καλή ἐπιστροφή πρός αὐτήν, βαδίζοντες ἀσφαλῶς στά ἴχνη τῶν Ἁγίων Πατέρων καί πρός τούς πιστούς καλό πνευματικό ἀγώνα, ἀληθεύοντες πρὀς πάντας ἐν ἀγάπῃ^[10]!

 

 

Μετά πατρικῶν εὐχῶν & εὐλογιῶν

Διάπυρος πρός τόν ἐπιφανέντα Κύριον εὐχέτης πάντων ὑμῶν

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

† Ὁ Ἀθηνῶν & Πάσης Ἑλλάδος

Στέφανος

 

---

[1] Τίτ. β',11

[2] Μάρκ. ιστ´ 16

[3] Ματθ. γ΄, 17

[4] πρβλ. Ἑβρ. ιγ΄, 8

[5] Ἰω. α΄, 23

[6] Μάρκ. στ΄, 18

[7] Ρωμ. ια΄, 5

[8] Ἀποκ. στ΄, 2

[9] Α΄Κορ. β΄, 16

[10] πρβλ. Ἐφ. δ΄, 15

ΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΙΕΡΙΑΣ

ΑΓΝΑΝΤΕΡΟ ΚΑΡΔΙΤΣΗΣ

 

Το χειρότερο νομοσχέδιο από καταβολής Ελληνικού Κράτους: «Γάμος» ομόφυλων «ζευγαριών» και τεκνοθεσία

 

Το χειρότερο νομοσχέδιο από καταβολής Ελληνικού Κράτους:

«Γάμος» ομόφυλων «ζευγαριών» και τεκνοθεσία

 

του Δημ. Κ. Αναγνώστου, Θεολόγου

 

 

Η χθεσινή (10.1.2024) Συνέντευξη του Πρωθυπουργού της Ελλάδος κ. Κυριάκου Μητσοτάκη στην Κρατική Τηλεόραση αποτελεί έναν σταθμό και δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη. Θα περιορισθούμε στα όσα ανέφερε σχετικά με το υπό κατάθεση νομοσχέδιο για τον λεγόμενο «Γάμο» των ομόφυλων «ζευγαριών» και την τεκνοθεσία.

Κατ’ αρχάς, να σημειώσουμε ότι το όλο ύφος αλλά και τα λεγόμενα του κ. Πρωθυπουργού, παρά την φαινομενική ηπιότητα, αποτελούν δεινή πρόκληση και προσβολή της νοημοσύνης, της αξιοπρέπειας και βεβαίως των διαχρονικών αρχών και αξιών του Ελληνισμού ως πολιτισμένου και Χριστιανικού έθνους και λαού.

Ατυχώς, στην εν λόγω Συνέντευξη περίσσευε ο υποκριτικός και  παραπλανητικός λόγος, ενώ δεν έλειψε και η διαφαινόμενη, καίτοι κεκαλυμμένη, υποτίμηση της Εκκλησίας, συνήθως εκλαμβανομένης, έστω, ως θεσμού με μακραίωνη παράδοση και ιστορία για τον Ελληνισμό.

Ωστόσο, τα σημεία και στοιχεία τα οποία, πέραν πάσης αμφιβολίας, ήταν σαφή είναι, πρώτον, ότι ο Πρωθυπουργός πιστεύει στην εν λόγω μεταρρύθμιση του οικογενειακού καθεστώτος και δικαίου και εκ πεποιθήσεως και όχι από κάποια έξωθεν επιβαλλόμενη υποχρέωση την προωθεί και, δεύτερον, ότι λίγο τον απασχολούν ή τον προβληματίζουν οι αντιδράσεις και διαφωνίες, ακόμη και στους κόλπους της κοινοβουλευτικής ομάδος του κόμματός του, της Κυβερνήσεως, της Ελληνικής κοινωνίας αλλά και της Εκκλησίας.

Ο Πρωθυπουργός μνημόνευσε σειρά νομοθετημάτων (όπως η αποποινικοποίηση της μοιχείας, ο Πολιτικός Γάμος, η αποτέφρωση των νεκρών κ.α.) που θα έπρεπε, όπως ο ίδιος υποστήριξε, να είχε προτείνει και στηρίξει και η Δεξιά, τα οποία θεωρούνταν «προχωρημένα» όταν προτάθηκαν και νομοθετήθηκαν κατόπιν πρωτοβουλιών εκ του χώρου της κεντροαριστεράς, σήμερα, όμως, διαπιστώνει κανείς ότι είναι αυτονόητα. Προφανώς, μεταξύ αυτών συγκαταλέγει και το εν λόγω νομοσχέδιο για τον «Γάμο» των ομόφυλων «ζευγαριών» και της τεκνοθεσίας.

Το χειρότερο, όμως, σημείο της Συνεντεύξεως ήταν η απαράδεκτη αποστροφή του λόγου του Πρωθυπουργού, αναφερόμενου στην Εκκλησία και το Μυστήριο του Γάμου κάνοντας λόγο για «ρύζια κλπ», στο φαινόμενο της ομοφυλοφιλίας ως "φαινομένου από καταβολής του ανθρώπου" (και άρα αποδεκτού ως φυσικού;), ενώ, υποτιμώντας τη σοβαρότητα του θέματος, επανέλαβε την τετριμμένη (ειρωνική επί της ουσίας) επίκληση της αγάπης, γενικώς και αορίστως, με την οποία η Εκκλησία ("οφείλει" να) βλέπει και προσεγγίζει τα πράγματα.

Δυστυχώς, σε αυτή την περίπτωση η πολιτική και οι πολιτικοί επιβεβαιώνονται ως η "τέχνη" όχι του εφικτού αλλά της εξαπάτησης, της υποτίμησης, της αλαζονείας της εξουσίας και των υποκριτών, των δημοκόπων και των εκμαυλιστών της κοινωνίας, αντιστοίχως.

Δεν θα υπεισέλθουμε σε ειδικότερη αναφορά και ανάλυση των περί του λεγομένου Γάμου και του δικαιώματος της τεκνοθεσίας ομόφυλων «ζευγαριών» προβλέψεων του νέου νομοσχεδίου, το οποίο εδήλωσε ο κ. Πρωθυπουργός ότι οσονούπω θα καταθέσει για διαβούλευση και εν συνεχεία ψήφιση στο Κοινοβούλιο η Κυβέρνηση.

Και δεν το κάνουμε, διότι θεωρούμε άσκοπο να εισέλθουμε σε μια συζήτηση ή αντιπαράθεση και κατ’ επέκταση αμφισβήτηση αυτονοήτων πραγμάτων. Απλώς θα επισημάνουμε ποιά είναι αυτά τα αυτονόητα, είτε η πολιτική ορθότητα θέλει να τα αγνοεί, είτε έχει στρατευθεί για να τα υπονομεύσει και εν τέλει να τα ανατρέψει.

Αυτονόητα και δεδομένα ως Χριστιανοί και Έλληνες θεωρούμε ότι είναι: η ιερότητα του θεσμού της Οικογένειας, η παραδοχή δύο φύλων στο ανθρώπινο γένος, το χαρακτηριστικό της συμπληρωματικότητος όσον αφορά στην έννοια του ζευγαριού, η απόδοση στην έννοια του Γάμου του περιεχομένου που εκφράζει και συνδυάζει τις προηγούμενες παραδοχές και η αναγνώριση ως φυσικής και ιδανικής συνθήκης αποκτήσεως και ανατροφής τέκνου/τέκνων της υπάρξεως των φυσικών γονέων ή θετών γονέων (άνδρα και γυναίκας) στην περίπτωση της υιοθεσίας.

Βάσει των ανωτέρω, η αναγνώριση δυνατότητος συνάψεως Γάμου και η αποδοχή του χαρακτηρισμού ως Γάμου της σχέσεως συμβιώσεως δύο ομοφύλων προσώπων και μάλιστα η αναγνώριση σε αυτά δυνατότητος και δικαιώματος τεκνοθεσίας, συνιστούν αλλοίωση των ηθών και εθίμων της Ελληνικής κοινωνίας, προσβολή της Χριστιανικής Πίστεως και διδασκαλίας αλλά και ανατροπή του ανέκαθεν ισχύοντος οικογενειακού δικαίου στον νομικό μας πολιτισμό.

Το κυριότερο όμως είναι η πνευματική διάσταση του ζητήματος. Διάσταση, βεβαίως, η οποία αφορά σε όσους επικαλούνται ή δηλώνουν ή τέλος πάντων δεν αρνούνται τη χριστιανική τους ιδιότητα και δη ως μέλη της Εκκλησίας. Η αποδοχή και αναγνώριση «Γάμου» ομόφυλων ζευγαριών και η συνακόλουθη αποδοχή αυτών ως "γονέων", δυναμένων να υιοθετήσουν και αναθρέψουν τέκνα, συνιστά ευθεία προσβολή και ανατροπή της Πίστεως και διδασκαλίας της Εκκλησίας, συνιστά οιονεί αίρεση!

Κατόπιν αυτού και επειδή είναι πλέον καιρός ή μάλλον επιβάλλεται να μιλήσουμε ανοικτά και καθαρά, εν όψει της υπούλου μεν, πλήν σαφούς και προκλητικής προσβολής και ανατροπής των πιστευμάτων και Παραδόσεων της Πίστεως και του Γένους μας και επειδή κάποιοι ολίγοι μεν αλλά θαρραλέοι και ευσυνείδητοι Βουλευτές και εκ του κυβερνώντος κόμματος δηλώνουν τη σαφή διαφωνία τους - εν αντιθέσει προς την αμφιλεγόμενη, όσον αφορά τη σαφήνεια, συνέπεια και πληρότητά της, στάση της επισήμου Εκκλησίας - επισημαίνουμε ότι:

Η δημόσια δήλωση του Πρωθυπουργού ότι πιστεύει στην ορθότητα του εν λόγω νομοσχεδίου, το οποίο νομιμοποιεί την αφύσικη και παράνομη έναντι Θεού σχέση ομοφύλων προσώπων ως «Γάμου» και αποδέχεται και προωθεί τη νομοθέτηση για αυτά και του δικαιώματος υιοθετήσεως παιδιών, καθιστά αυτόν αλλότριο και απόβλητο της Εκκλησίας ως αρνούμενο και προσβάλλοντα την Πίστη και διδασκαλία Της. Αντιστοίχως, το αυτό ισχύει και δι’ όσους υπερψηφίσουν το εν λόγω νομοθέτημα, με όσα τούτο συνεπάγεται.

Και μία γενική παρατήρηση ως έκφραση ευλόγου απορίας και εντόνου προβληματισμού: Μετά την ψήφιση τοιούτων νομοσχεδίων ως Νόμων του Ελληνικού Κράτους, κατά πόσον αρμόζει και επιτρέπεται στους Ποιμένες της Εκκλησίας να ευλογούν, ορκίζουν στο Όνομα της Αγίας Τριάδος και να αποδέχονται ως μέλη Της πολιτικούς και κυβερνώντες, οι οποίοι νομοθετούν αντίθετα προς τη διδασκαλία της Εκκλησίας, αλλά και να τελούν Αγιασμό σε ένα Κοινοβούλιο που αντινομοθετεί στο ιερό Ευαγγέλιο;

"ΑΚΤΙΝΕΣ"

 

Καλά καί εὐλογημένα Χριστούγεννα!

 

Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε!