Σήμερα (25/7/2024) κοιμήθηκε σέ μοναστήρι τῆς Κορινθίας μία σπουδαία ἀγωνιστική πατριωτική καί ἱερή μορφή :

Ὁ Γέροντας Χρύσανθος Μαχαιριώτης

1928 - 2024

 

Πόσοι άραγε γνώριζαν αυτή την ευλογία για την Κορινθία; Πόσοι τον εγνώρισαν;

Φρόντισαν οι εκπαιδευτικοί να οδηγήσουν τους μαθητές για να συναντήσουν και να ακούσουν αυτό το σπουδαίο πρόσωπο που τόσο στενά συνδέεται με την ιστορία του Έθνους μας και ειδικά με την ηρωϊκή μορφή του Γρηγόρη Αυξεντίου; Αναρωτιέμαι τιμήθηκε δεόντως από τις πολιτικές και θρησκευτικές Αρχές αυτή η μορφή που τίμησε με την παρουσία της την Κορινθία; Όπως και να 'χει, αξίζει έστω και τώρα, όσοι δεν το γνώριζαν, να μάθουν γι' αυτή την ιερή αγωνιστική μορφή.

Καλό του ταξείδι!

Ὁ Γρηγόρης Αὐξεντίου ντυμένος μοναχός στή Μονή Μαχαιρᾶ

Γεννήθηκε στο χωριό Οδού της Ορεινής Λάρνακας στις 15 Φεβρουαρίου 1928. Καταγόταν από ιερατική οικογένεια, της οποίας η ιστορία συνεχίζεται μέχρι 8 γενιές. Η επανάσταση, «ξύπνησε» μέσα του από τα παιδικά του χρόνια, τότε που ο μαθητής ακόμα Χρύσανθος Παπανικολάου, έδινε τον δικό του «προσωπικό αγώνα», στο δημοτικό σχολείο του χωριού του, κατεβάζοντας από τον ιστό καθημερινά την Αγγλική σημαία.

Η αγάπη του για την μητέρα Ελλάδα ήταν τόσο βαθιά, όσο και η αφοσίωσή του στον Θεό. Από μικρός λαχταρούσε να γίνει μοναχός. Το ζητούσε επίμονα από τους γονείς του από τα 12 του χρόνια και τελικά στα 19 του, το 1948, γίνεται μοναχός, στην Ιερά Μονή Μαχαιρά, η οποία το 1952 τον στέλνει στην Ιερατική σχολή Απόστολος Βαρνάβας, όπου εκεί ακούει για πρώτη φορά για την δράση του αγώνα.

Λίγους μήνες μετά ορκίζεται και γίνεται μέλος του αγώνα, αναλαμβάνει τη διανομή των φυλλαδίων της οργάνωσης τα οποία κατάφερνε να μεταφέρει με το λεωφορείο από το Μετόχι του Κύκκου όπου εκτυπώνονταν, στα χωριά, με άκρα μυστικότητα. Ο ίδιος, μυούσε και όρκιζε στο Ιερό Ευαγγέλιο αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α., της οποίας ήταν γνωστός "Στρατολόγος" και τους έθετε στην διάθεση του αρχηγού Διγενή για την πλαισίωση των ανταρτικών ομάδων.

Ένα πρόβλημα υγείας, που αντιμετώπιζε, έλκος στο στομάχι, τον ανάγκασε να φύγει για την Ελλάδα, τον Φεβρουάριο του 1956, όπου νοσηλεύτηκε στο Νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού. Ήταν τότε που ο «Ζήδρος» έγινε «Χρύσανθος».

Μετά τη νοσηλεία του, συνέχισε το ιερατικό του έργο, ενώ παράλληλα σπούδαζε στην Θεολογική Σχολή Αθηνών από την οποία αποφοίτησε το 1963. Έπειτα έγινε ιδρυτής και κτήτορας του Ιερού Μοναστηρίου των Εισοδίων της Θεοτόκου στο Γελήνι Κορινθίας και ακολούθως του Ιερού Ναού Αγίου Παντελεήμονα, στα Γεληννιάτικα Ξυλόκαστρου, όπου έζησε τα τελευταία 50 χρόνια μέχρι και σήμερα που κοιμήθηκε εν Κυρίω.

                                                                    Σπυρίδων Μαρίνης

Ὁ ὑπαρχηγός τῆς ΕΟΚΑ Γρηγόρης Αὐξεντίου. Πίσω του, τό κρυσφήγετο μέσα στό ὁποῖο τόν ἔκαψαν ζωντανό οἱ Ἄγγλοι.

Ἀποκαλυπτικές δημόσιες δηλώσεις Ἀρχηγοῦ Κόμματος τοῦ Ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου περί τοῦ σχεδίου ἐκδιώξεως τῶν Πατέρων τῆς Μονῆς Ἐσφιγμένου και ὄχι μόνον 

Ἀσχέτως τῆς προσωπικῆς ἤ πολιτικῆς ἐκτιμήσεως γιά τό πρόσωπο τοῦ Βουλευτοῦ ἤ τό κόμμα στό ὁποῖο ἡγεῖται, οἱ δηλώσεις του δέν εἶναι δυνατόν νά περάσουν ἀπαρατήρητες  

Ἡ Ἱερά Κοινότητα δέν ἐνέκρινε τήν εἴσοδο ἐνισχυμένων Ἀστυνομικῶν Δυνάμεων γιά νά ἐπιχειρήσουν τήν ἐκδίωξη τῶν Πατέρων τῆς Μονῆς Ἐσφιγμένου

 

Παρέμβαση

τοῦ Ἁγιορείτου Γέροντα Μαξίμου Ἰβηρίτη
γιά τή Μονή Ἐσφιγμένου

Ο πρώην Πρωτεπιστάτης του Αγίου Όρους Γέρων Μάξιμος μοναχός (της Μονής Ιβήρων) παρεμβαίνει με σπουδαίο άρθρο του στην επαπειλούμενη βίαιη εκδίωξη της Αδελφότητος της ιστορικής Ιεράς Μονής Εσφιγμένου Αγίου Όρους, η οποία υποκινείται υπό του Πατριάρχου Βαρθολομαίου.

Συγχαρητήρια στον γνωστό για την ακεραιότητα και το ήθος του Αγιορείτη Γέροντα Μάξιμο μοναχό, ο οποίος με σύνεση, παρρησία, φόβο Θεού και αγάπη στον ιερό τόπο λαμβάνει την αρμόζουσα θέση.

Ως πληροφορούμεθα και η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους προς τιμήν της δεν ενέκρινε την αιτηθείσα άδεια της Αστυνομίας για βίαιη επέμβαση και εκδίωξή της υπερ-εκατονταμελούς Αδελφότητος της Μονής Εσφιγμένου.

 

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΙΒΗΡΙΤΗΣ

 

– Το Αγιώνυμον Όρος του Άθω, ιστάμενον εις το επίκεντρον ιστορικών εξελίξεων με την σκοπουμένην βιαίαν απομάκρυνσιν των υπέρ τους εκατόν τω αριθμώ παλαιών Εσφιγμενιτών Πατέρων εκ των εστιών αυτών, και ενώ ευρίσκετο εν βρασμώ ψυχής, ήδη τα πράγματα φαίνεται να αποκαθίστανται με την συνετήν απόφασιν της Ιεράς Κοινότητος να μη επιτρέψη την είσοδον εν Αγίω Όρει μονάδων αγνώστου ταυτότητος προς εκτοπισμόν των παλαιών Εσφιγμενιτών Πατέρων. 

Οι Αθωνίται πατέρες, προβλέποντες ανεξέλεκτα γεγονότα και κακούς οιωνούς διά τον Ιερόν Τόπον, εάν ετίθετο εις εφαρμογήν ο αμείλικτος διωγμός ανθρώπων, οι οποίοι εκφράζουν τας ιδικάς των απόψεις επί θεμάτων αφορώντων την Μοναστηριακήν αυτών ιστορικήν παράδοσιν και ταυτότητα, ήσαν ανήσυχοι και έκρουον τον κώδωνα του κινδύνου, λέγοντες το «στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου».

Εν όψει των απροβλέπτων γεγονότων και κακών οιωνών διά την Εκκλησίαν και την Πατρίδα μας, ήτοι εν όψει του Εθνικού και Εκκλησιαστικού διχασμού, άτινα εκ των πραγμάτων θα επηκολούθουν και εις αυτόν ακόμη τον Βαλκανικόν περίγυρον και επέκεινα τούτου, πολλοί έμενον απαθείς και θεαταί, πιστεύοντες ότι δι’ αυτού του τρόπου θα απεκδύοντο των ευθυνών των ενώπιον Θεού και ανθρώπων. Όμως ο εν ουρανοίς ακοίμητος οφθαλμός, όστις τα πανθ’ ορά και γνωρίζει τα μύχια των καρδιών ημών, ένευσεν εις τας καρδίας νουνεχών ανθρώπων να κρατήσουν ισορροπίαν εις τα εν Άθω τεκταινόμενα.

Το εγράψαμεν και άλλοτε, το επαναλαμβάνομεν και νυν. Επί του Άθω έχει πνευματικήν εποπτείαν η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, προς την οποίαν ανήκει αμέριστος αγάπη, τιμή και σεβασμός· όπως τιμή και σεβασμός ανήκει και εις τας απόψεις των εγκαταβιούντων Μοναχών εις τούτον τον Ιερόν Τόπον, το Άγιον Όρος, το οποίον έκπαλαι κυβερνάται επί τη βάσει απαρασαλεύτων Βυζαντινών αυτοκρατορικών Προνομίων και Τυπικών.

Προβλήματα υπήρξαν εις το παρελθόν και θα συνεχίζουν βεβαίως να υπάρχουν μέχρις εσχάτων των αιώνων. 

Η ιστορία όμως έδειξε μέχρι σήμερον, ότι τα προβλήματα ταύτα τα έλυσεν η πειθώ και η ορθοτόμησις του λόγου της αληθείας, και ουχί ο εξαπατών ημάς ορθολογισμός· τα έλυσεν ο χρόνος και ουχί η βία, ήτις εκ της ιδιότητος αυτής γεννά βίαν· και εν τέλει επακολουθεί το Ευαγγελικόν λόγιον: «μάχαιραν έδωσες, μάχαιραν θα λάβης».

Απορούμεν πως υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι εγκατέλειψαν τον κόσμον και απηρνήθησαν την ύλην, να επιδιώκουν εις τον χώρον της ασκήσεως να καταλάβουν τας οικίας και τα πράγματα άλλων. Εάν διέπωνται ούτοι υπό τοιούτων οραματικών βλέψεων, δόξα τω Θεώ ο Άθως πλείστους χέρσους αγρούς και δάση όπου δύνανται να δραστηριοποιηθούν εκεί, ώστε εκεί να εκτονώσουν τας ψυχικάς και σωματικάς αυτών διαθέσεις.

Ηκούετο, ότι οι σκοπεύοντες να καταλάβουν το Μοναστήριον τούτο με κριούς και άλλας πολιορκητικάς μηχανάς, έμενον αδιάφοροι εάν θα εχύνετο αίμα εις το Αγιώνυμον Όρος, ακόμη και εάν επρόκειτο να βλάψουν πνευματικώς τας ιδίας αυτών οικογενείας και ταυτοχρόνως εκείνους τους οποίους θα εγκαθίδρυον επί βωμού αιμάτων, μη σκεπτόμενοι διά το πως θα ιερούργουν εφεξής εις τα άγια των Αγίων ο αλεξιπτωτιστής Καθηγούμενος και οι μετ’ αυτού Ιερείς. 

Ίσως δεν εγνώριζον οι ίδιοι ή δεν έμαθον, ότι το εκχυθέν αίμα των Αγιορειτών Πατέρων υπό των Λατινοφρόνων, λήγοντος του δεκάτου τρίτου αιώνος, βοά ακόμη

Και εάν το εγνώριζον, ίσως δεν αντελαμβάνοντο και δεν ενόουν διατί ο ίδιος ο Θεός και η Κυρία Θεοτόκος εδόξασαν τους Μάρτυρας εκείνης της εποχής, μεταξύ αυτών και τον Πρωτεπιστάτην Οσιομάρτυρα Κοσμάν, τον οποίον εύρομεν σκάπτοντες δι’ ιδίων χειρών και είδομεν ιδίοις όμμασιν ευωδιάζοντα τον Νοέμβριον 1981 εις τον Ιερόν Ναόν του Πρωτάτου Καρυών, κατά την ανακομιδήν του πανιέρου μαρτυρικού αυτού λειψάνου. 

Είναι γνωστόν εις τον Αγιορειτικόν κόσμον, ότι διά το Εσφιγμενιτικόν Ζήτημα υπάρχουν ευθύναι εξ όλων των πλευρών. Οι δε πλείστοι των Αντιπροσώπων της Ιεράς Κοινότητος, καθώς και το σύνολον των Πολιτικών και Αστυνομικών αρχών του Άθω ήσαν και είναι αντίθετοι εις βιαίας ενεργείας. Εξ ίσου συνετώς ενήργησαν προς τιμήν των και οι πρώην χρηματίσαντες Πολιτικαί Διοικηταί. 

Όμως κάποιοι άλλοι φαίνεται ότι είχον και συνεχίζουν έχουν διαφορετικάς απόψεις, διό και προσπαθούν διά λόγους εγωιστικούς, ιδιοτελείς ή και ο,τι δήποτε άλλο σχετικόν να δημιουργήσουν αγεφύρωτον χάσμα ένθεν και ένθεν, το οποίον εν καιρώ θέλει αποκαλυφθή και προστεθή εις την Μαύρην Βίβλον των εκδιωχθέντων παλαιών Αθωνιτών Πατέρων. 

Το θέμα της βιαίας εκδιώξεως των παλαιών Εσφιγμενιτών Πατέρων εκ της Ιεράς αυτών Μάνδρας ανεκινήθη και κατά την ημετέραν Ιβηριτικήν Πρωτεπιστασίαν το 2012/2013 εν Αγίω Όρει, το οποίον δεν αποκρύπτω ότι απεσόβησα διακριτικώς, απεκδυσάμενος κάθε ευθύνην· μη θεωρών τούτο πνευματικώς ορθόν, αλλ’ άδικον από πάσης απόψεως, διό και αισθάνομαι ελεύθερος και ευτυχής μέχρι σήμερον, άνευ τύψεων, διότι δεν επωμίσθην τοιαύτην βαρυτάτην αμαρτίαν.

Οι επιγινόμενοι ας αναλάβουν και εκείνοι τας ευθύνας των, διά το τι μέλλει να πράξουν. Άλλως τε εις τούτον τον κόσμον δίδομεν άπαντες εξετάσεις, συμφώνως με τας οποίας θα κριθώμεν εν τη φοβερά ημέρα της Κρίσεως.

Επί τούτοις και εν κατακλείδι, ομολογώ προσωπικώς ότι τιμώ και σέβομαι τα μέγιστα τον θεσμόν του Οικουμενικού Θρόνου, ως τέκνον της Γρηγοριανής Σχολής του Εθνοιερομάρτυρος Πατριάρχου ΚΠόλεως Αγίου Γρηγορίου του Ε ́. Κρατώ προσέτι και την συμβουλήν του μακαριστού Μητροπολίτου Σταυρουπόλεως και Σχολάρχου της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης Μαξίμου, όστις εις μίαν Εξαρχικήν εν Αγίω Όρει αποστολήν του, μοί είπεν το εξής: «λέγε εκείνο που πιστεύεις, διότι με τούτο και εμάς βοηθείς· και ημείς άνθρωποι είμεθα και ενίοτε κάμνομεν λάθη».

Εκ παραλλήλου, σέβομαι και τιμώ και τας δύο Εσφιγμενιτικάς Αδελφότητας, ευχόμενος από ψυχής να επικρατήσουν εν τέλει η ηρεμία, η αγάπη και η ειρήνη: και η μεν παλαιά Αδελφότης να επανέλθη διά του Αντιπροσώπου της και πάλιν εις το Ιεροκοινοτικόν Σώμα, η δε νέα Αδελφότης εις τον πρότερον αυτής Κελλιωτικόν βίον όθεν εξήλθε, διά να αποκατασταθή η ηρεμία εις τον Ιερόν ημών Τόπον. 

Εις τον Άθω, το Περιβόλιον της Παναγίας, δεν αρμόζουν βιαιότητες, ούτε σκάνδαλα, ούτε άλλαι παρόμοιοι εκτροπαί· όστις κινείται προς αυτήν την κατεύθυνσιν, έργον διαβόλου ποιεί !

 

Πηγή: Βήμα Ορθοδοξίας

 

Ἀνακοίνωση Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου:

«Συνετή ἡ στᾶσις τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος»

 

1974-2024, 50 χρόνια ἀπό τήν Τουρκική εἰσβολή καί κατοχή στήν Κύπρο

Ἡ Κύπρος μας, ὁ «Ἀττίλας» κι ἐμεῖς

τοῦ Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου

 

Πέντε ημέρες μετά από το πραξικόπημα κατά του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου ως Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, η Τουρκία, στις 20 Ιουλίου του 1974, έκανε στρατιωτική απόβαση και εισβολή στην Κύπρο, την οποία ολοκλήρωσε στις 15 Αυγούστου (με τις ονομασίες «Αττίλας 1» και «Αττίλας 2», αντίστοιχα), με αποτέλεσμα την μέχρι σήμερα κατοχή του 37% των εδαφών (βόρεια) της μεγαλονήσου.

Οι συνέπειες αυτής της παράνομης και βάρβαρης Τουρκικής εισβολής και κατοχής ήταν δολοφονίες και θάνατοι, βιασμοί γυναικών, καταστροφές μνημείων και περιουσιών, ξεριζωμός και προσφυγιά. Το 1/3 των Ελλήνων κατοίκων της Κύπρου (πάνω από 180.000) εκτοπίστηκαν βίαια, 6.000 και πλέον δολοφονήθηκαν, 2.000 αιχμαλωτίστηκαν και οι περισσότεροι από αυτούς στη συνέχεια εκτελέστηκαν, ενώ υπάρχουν ακόμη πάνω από 1600 αγνοούμενοι! Περισσότεροι από 500 Ναοί, Κοιμητήρια, Τάφοι, μνημεία του μαρτυρικού νησιού βεβηλώθηκαν και συνεχίζουν να βεβηλώνονται, με σκοπό τον αφανισμό κάθε στοιχείου που φανερώνει και βεβαιώνει τον Ελληνικό και χριστιανικό χαρακτήρα, την πραγματική και αδιάψευστη ιστορία της Κύπρου.

Η Κύπρος, με την ένδοξη και πολυκύμαντη Ελληνική ιστορία χιλιάδων ετών, ήταν και είναι ένα προπύργιο του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας (με πρώτο κήρυκα τον Απόστολο Βαρνάβα) στην Ανατολή. Ελλαδίτες (Έλληνες που κατοικούν στην Ελλάδα) και Κύπριοι (Έλληνες της Κύπρου) αποτελούμε ένα ενιαίο σώμα του Ελληνισμού και της Ρωμιοσύνης. Η Κύπρος και ο γηγενής Ελληνικός λαός της είναι αναπόσπαστο κομμάτι του Ελληνικού Έθνους. Αυτό έχει ανά τους αιώνες σφραγιστεί επιπλέον και με τη συμμετοχή των Κυπρίων αδελφών μας στους μεγάλους εθνικούς αγώνες του Ελληνισμού έναντι των ποικίλων εχθρών του και υπέρ της Ελευθερίας του (Επανάσταση του 1821, Βαλκανικοί πόλεμοι 1912-1913, αγώνας Αυτονομίας Βορείου Ηπείρου το 1914, έπος του 1940).

Ο Αττίλας («μάστιγα του Θεού») ήταν αρχηγός των Ούννων, ο οποίος τον 5ο αιώνα σκόρπισε την καταστροφή από την Κασπία θάλασσα μέχρι την Ευρώπη. Αυτό το όνομα επέλεξε ο εισβολέας Ασιάτης για την παράνομη στρατιωτική του επιχείρηση. Ποιά, όμως, είναι η πνευματική προσέγγιση αυτής της μεγάλης και κάθε τέτοιας δοκιμασίας που παραχωρεί ο Θεός να συμβεί; Πότε και γιατί συμβαίνουν αυτές;

Οι μεγάλες συμφορές του Ελληνισμού, με βάση τον πνευματικό νόμο, συμβαίνουν όταν οι Ορθόδοξοι Έλληνες γίνονται προδότες της Ορθοδόξου Πίστεως και ζωής. Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα αναφέρει ο σοφός Πατριάρχης Ιεροσολύμων Δοσίθεος (17ος αιώνας): Ο γενάρχης των οθωμανών Τούρκων Οττομάν ή Οθμάν εμφανίσθηκε στο ιστορικό προσκήνιο την περίοδο που έγινε η Σύνοδος στη Λυών κατά του Αγίου Πνεύματος (αναγνώριση των «δογμάτων» του Παπισμού), η πτώση της Κωνσταντινουπόλεως και ολόκληρης της Αυτοκρατορίας ακολούθησε την ψευδο-ένωση στη Σύνοδο της Φλωρεντίας (1439) και την ανίερη μνημόνευση του Πάπα μέσα στην Αγία Σοφία, τον Δεκέμβριο του 1452. Αλλά, και την έναρξη της αντίχριστης κίνησης του Οικουμενισμού, το 1920, για το ξεπούλημα της Ορθοδοξίας και την λεγομένη «ένωση των εκκλησιών», ακολούθησε η μεγαλύτερη συμφορά του Γένους μας, η Μικρασιατική Καταστροφή του 1922.

Ας σκεφθούμε βαθύτερα και να κατανοήσουμε τα αίτια που οδηγούν και επιφέρουν οδυνηρά αποτελέσματα. Κοντά στην αποστασία από την Πίστη και την κατά Θεόν ζωή βρίσκονται και η αδιαφορία, ο ατομισμός, ο ευδαιμονισμός και βεβαίως η μεγάλη πληγή της διχόνοιας των Ελλήνων. Γι΄αυτό χρειαζόμαστε όσο ποτέ άλλοτε ανάνηψη και μετάνοια, Κλήρος και λαός, άρχοντες και αρχόμενοι, μικροί και μεγάλοι. Οφείλουμε να αναθεωρήσουμε, εάν θέλουμε να λεγόμαστε και να είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί και Έλληνες, την μη ορθή έναντι της Ορθοδοξίας και της Χριστιανικής ζωής στάση μας και τον στείρο μιμητισμό των ξένων, σε όσα δεν αρμόζουν και δεν εκφράζουν την πνευματική και ιστορική μας ιδιοπροσωπεία.

Ο Αττίλας ήταν μάστιγα και η Τουρκία παραμένει μία απειλή, όχι μόνον εναντίον της Κύπρου, αλλά συνολικά εναντίον του Ελληνισμού. Η ασέβεια και οι αμαρτίες μας εμποδίζουν τον Θεό να δώσει τη λύτρωση και τη σωτηρία. Αν ολόκληρο το έθνος επιστρέψει στον Θεό και τηρηθούν τα αντίθετα από εκείνα που επέτρεψαν να επέλθουν οι Τούρκοι στους απ΄αιώνων Χριστιανικούς και Ελληνικούς τόπους (Μικρασία, Κωνσταντινούπολη, Κύπρος) τότε και αυτοί, ως απειλή, θα εξαφανιστούν.

Ένας Αγάς σε τραπέζι που έκανε στους Αξιωματικούς μας, όταν τα ελληνικά στρατεύματα ήταν στην Προύσσα, το 1922, τους είπε: Εμείς ξέρουμε από τα χαρτιά μας και τους προγόνους μας ότι αυτά τα μέρη είναι δικά σας και κάποτε θα τα πάρετε, αλλά βιασθήκατε. Δεν είναι τώρα ο καιρός. Γι΄ αυτό θα προχωρήσετε ακόμη λίγο, αλλά θα στραφείτε πίσω και θα καταστραφείτε και μετά από χρόνια θα έλθετε και τότε θα μείνετε!

Ας λυσσάνε, τώρα. Όπως ο διάβολος, καθώς λέει η Αποκάλυψη, όταν πλησιάζει το τέλος του θα λυσσάξει κατά του ανθρωπίνου γένους, έτσι κι αυτοί λυσσάνε «ότι ολίγον καιρόν έχουν»!

ΕΚΤΑΚΤΟ

ΟΧΙ

στόν θρησκευτικό «ΑΤΤΙΛΑ»

τοῦ κ. Βαρθολομαίου

κατά τῆς Ἀδελφότητος τῆς ἱστορικῆς Μονῆς

 Ἐσφιγμένου Ἁγίου Ὄρους

 

 

 

Το Ρεπορτάζ:

«Έξωση θα επιχειρήσουν να εκτελέσουν στους πατέρες της Ιεράς Μονής Εφιγμένου του Αγίου Όρους με την συνδρομή ισχυρών αστυνομικών δυνάμεων!

Η Διεύθυνση αστυνόμευσης του Αγίου Όρους κοινοποίησε στην Ιερά επιστασία και σε όλες τις Μονές έγγραφο με το οποίο ζητάει την άδεια προκειμένου να επιτραπεί σε ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις με βαρέα οχήματα να εισέλθουν και να κινούνται για μεγάλο χρονικό διάστημα στο σύνολο της Αθωνικής Πολιτείας για την εκτέλεση εξώσεων μετά από σχετικό αίτημα που υπέβαλλε δικαστικός επιμελητής.»

(tasthyras, 19.7.2024)

 

Δεν μας φθάνει ο πολιτικό-στρατιωτικός "ΑΤΤΙΛΑΣ" της Κύπρου, τώρα θα έχουμε και θρησκευτικό "ΑΤΤΙΛΑ" στο Άγιον Όρος;

Για καθήστε καλά όλοι εσείς οι εκτελεστές και οι ηθικοί αυτουργοί!

·       ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΟΝΗ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ!

·       ΕΧΕΙ ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ Η ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΝΑ ΜΗΝ ΜΝΗΜΟΝΕΥΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΓΙΑ ΥΠΑΡΚΤΌ, ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΟ ΛΌΓΟ ΠΙΣΤΕΩΣ.

Ελπίζουμε ότι και οι Ηγούμενοι των υπολοίπων Μονών δεν θα καταδεχθούν να γίνουν συν-αυτουργοί σε ανίερο έγκλημα επεμβάσεως και διωγμού Αγιορειτών μοναχών.

Οι Αγιορείτες μοναχοί, μνημονευτές και μη, αποδοκιμάζουν την εκ του Φαναρίου υποκινουμένη αστυνομική επέμβαση, με όπλα και οχήματα, κατά της πολυπληθούς Αδελφότητος της ιστορικής Μονής Εσφιγμένου, περί τον Καθηγούμενο Μεθόδιο, για την εκδίωξή τους από τη Μονή της μετανοίας τους.

Έως εδώ και μη παρέκει!

 Λόγος πνευματικῆς οἰκοδομῆς

 

Μακάριοι εἶναι ἐκεῖνοι
πού πιστεύουν χωρίς νά ἔχουν δεῖ

Το να έχεις οράµατα, έκσταση ή άλλες υπερφυσικές εµπειρίες προϋποθέτει έναν ορισµένο βαθµό αγιότητας. Οι απλοί πιστοί και αµαρτωλοί, σαν εµένα, έχουν το πολύ όνειρα. Άλλο πράγµα είναι βέβαια ένα προφητικό όνειρο και άλλο πράγµα είναι τα συνηθισµένα όνειρα που βλέπουµε κάθε βράδυ, για να µην αναφέρουµε τα ατυχή.

Ωστόσο, όσοι έχουν φτάσει σε υψηλό επίπεδο πνευµατικότητας δεν βιώνουν απαραιτήτως υπερφυσικά φαινόµενα. Είναι γραµµένο: «...µακάριοι οἱ µὴ ἰδόντες, καὶ πιστεύσαντες» (Ιωάν. 20:29) Αυτοί περπατούν µέσα στη νύχτα, καθοδηγούµενοι µόνο από τη σταθερή και ακλόνητη πίστη τους, και τα προσόντα τους είναι µεγαλύτερα. Το να έχουµε οράµατα κ.λπ. δίνεται ως παρηγοριά ακριβώς για να ενισχύσει την πίστη µας.

Τα χαρίσµατα, από την άλλη πλευρά, όπως το χάρισµα της προφητείας, η τέλεση θαυµάτων και άλλα παρόµοια, µπορούν να δοθούν στους απλούς πιστούς, ακόµη και σε εκείνους που βρίσκονται εκτός Εκκλησίας, όπως σηµειώνει το Ευαγγέλιο: «Διδάσκαλε, εἴδοµέν τινα ἐν τῷ ὀνόµατί σου ἐκβάλλοντα δαιµόνια, ὃς οὐκ ἀκολουθεῖ ἡµῖν, καὶ ἐκωλύσαµεν αὐτόν, ὅτι οὐκ ἀκολουθεῖ ἡµῖν. - ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε· µὴ κωλύετε αὐτόν· οὐδεὶς γάρ ἐστιν ὃς ποιήσει δύναµιν ἐπὶ τῷ ὀνόµατί µου καὶ δυνήσεται ταχὺ κακολογῆσαί µε. ὃς γὰρ οὐκ ἔστι καθ᾿ ὑµῶν, ὑπὲρ ὑµῶν ἐστιν.» (Μκ 9:38).

Είναι επίσης γραµµένο: Την ηµέρα της κρίσης, πολλοί θα µου πουν: «πολλοὶ ἐροῦσίν µοι ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡµέρᾳ, Κύριε κύριε, οὐ τῷ σῷ ὀνόµατι ἐπροφητεύσαµεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόµατι δαιµόνια ἐξεβάλοµεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόµατι δυνάµεις πολλὰς ἐποιήσαµεν; καὶ τότε ὁµολογήσω αὐτοῖς ὅτι οὐδέποτε ἔγνων ὑµᾶς· ἀποχωρεῖτε ἀπ᾽ ἐµοῦ οἱ ἐργαζόµενοι τὴν ἀνοµίαν.» (Ματθ. 7:22-23).

Τα χαρίσµατα δεν αποτελούν εποµένως ένδειξη αγιότητας και µπορούν να δοθούν σε έναν απλό αµαρτωλό, για το κοινό καλό. Οι άγιοι δεν κάνουν απαραιτήτως θαύµατα κατά τη διάρκεια της ζωής τους, όπως πιθανώς δεν έκανε ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδροµος - ο µεγαλύτερος µεταξύ των τέκνων των ανθρώπων - ή ακόµη και η Παναγία. Ήταν γεµάτοι αρετές, και αυτό είναι εκείνο που µετράει για τη σωτηρία µας.

Συµπέρασµα: Μη ζητάτε πνευµατικές εµπειρίες, όπως οράµατα, οπτασίες ή άλλα, γιατί δεν µας προάγουν στην πορεία µας και ο Πονηρός µπορεί εύκολα να τα µιµηθεί για να µας παραπλανήσει. Τα χαρίσµατα, από την άλλη πλευρά, δίνονται για την οικοδόµηση της Εκκλησίας και όχι για τη δική µας δόξα και κινδυνεύουν να µας κάνουν να υποπέσουµε στην υπερηφάνεια.

Ας βαδίσουµε, λοιπόν, ταπεινά στη νύχτα της πίστης, ώστε µια µέρα να δούµε τη δόξα που µας έχει υποσχεθεί. Και πάλι τονίζω: το γεγονός ότι µπορεί να µην έχουµε εµπειρίες στην πνευµατική ζωή δεν είναι οπωσδήποτε σηµάδι ότι προοδεύουµε καλά. Μπορεί απλώς να οφείλεται στη χλιαρότητά µας!

 

Ἀρχιµανδρίτης Κασσιανός

 1974 – 2024,     50 χρόνια κατοχής

ΔΕΝ  ΞΕΧΝΩ

Κύπρος – Ελευθερία!

 

Φίλες και φίλοι το ξέρω

πως ζούμε σε ένα κόσμο έντονα χαοτικό και συγκρουσιακό, με την αβεβαιότητα να είναι κυρίαρχη και κάθε πρόβλεψη παρακινδυνευμένη. Ξέρω επίσης ότι πάνω μας επικρέμεται η διασπορά του πολέμου και ο κίνδυνος ενός Γ’ παγκόσμιου πολέμου. Όπως ξέρω τι γεννά η ατέρμονη γκετοποίηση, η φτωχοποίηση και ο κοινωνικός αποκλεισμός. Ξέρω πόσο σημαντικό γεγονός είναι η απόπειρα δολοφονίας του Τραμπ ή και οι εξελίξεις στην Γαλλία.

Αυτές τις μέρες θα μιλήσω για την Κύπρο. Θα πάρω ενεργά μέρος στην καμπάνια που κάνει «το υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας στην τροχιά του 21ου αιώνα» για το Κυπριακό και θα κάνω αναρτήσεις κάθε μέρα σχετικές με το θέμα Κύπρος. Είναι μια συνειδητή επιλογή, τώρα που κλείνει μισός αιώνας προδοσίας, εισβολής, κατοχής, εποικισμού, αδιαφορίας, κοροϊδίας και τετελεσμένων.

Ο «κ.» Μητσοτάκης και ο «κ.» Γεραπετρίτης κάνουν λόγο για «διαίρεση» (κι όχι κατοχή…) της Κύπρου που πρέπει να λήξει. Φαίνεται ότι κάτι ψήνεται για έναν νέο γύρω τύπου «λύσεων Ανάν», η ειδική απεσταλμένη του Γκουτιέρες για το Κυπριακό συντάσσει την έκθεσή της, και πέφτουν προτάσεις «λύσης» από έναρξη (ξανά) «διαπραγματεύσεων», από αίτηση Κύπρου να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ (έτσι, για ομπρέλα προστασίας), των «δύο κρατών» που θέτει εκβιαστικά η Άγκυρα, της διατήρησης του σημερινού στάτους κβο και βλέπουμε, της απόσυρσης των ΟΗΕέδων γιατί ίσως χρειάζονται αλλού κλπ. Ο Ερντογάν ετοιμάζεται μαζί με μια αρμάδα 50 πλοίων, μαζί με την κεμαλική αντιπολίτευση, να γιορτάσουν στα Κατεχόμενα την «απελευθέρωση».

Θυμάμαι το σύνθημα «Ελλάδα, Κύπρος, Παλαιστίνη – Αμερικάνος δεν θα μείνει» που υποδήλωνε μια συνείδηση για το ρόλο των ΗΠΑ και στις τρεις περιοχές. Υπάρχει λοιπόν κάτι ενιαίο για τους τρεις Τόπους, κάτι ενιαίο για την Ανεξαρτησία τους. Υπάρχουν κι άλλα κοινά στοιχεία: η Ελλάδα γίνεται ορμητήριο των ΗΠΑ όσο ποτέ άλλοτε, η Κύπρος κι αυτή πρέπει να γίνει «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» των αγγλοαμερικάνων και οι δύο χώρες «εξυπηρετούν» το Ισραήλ επιχειρησιακά για να μπορεί να προωθεί για 280 μέρες ανενόχλητο την γενοκτονία και εθνοκάθαρση. Η Κύπρος και η Παλαιστίνη έχουν κατεχόμενα εδάφη (αλλά ελάχιστοι ομιλούν σήμερα για Τουρκική κατοχή στην Κύπρο γιατί θέλουν να τα έχουν καλά με τον Ερντογάν και τα παζάρια του, κάποιοι μπορεί να τον βλέπουν και σαν «αντιιμπεριαλιστή»). Άλλο κοινό που έχει η Κύπρος και η Παλαιστίνη είναι ο κυνισμός που δείχνουν απέναντι στο δίκιο και την ελευθερία τους, η αδιαφορία και η απραξία απέναντι στη κατοχή και την γενοκτονία. Το «τετελεσμένο» είναι να διαιρεθεί η Κύπρος η και να την καταπιεί ολόκληρη η Τουρκία ή να περάσει σε μια μορφή αμερικανονατοϊκής κατοχής, και στην Παλαιστίνη να εκδιωχθούν αφού σφαγιαστούν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι.

Γι αυτό φίλοι και φίλες μου το «Ελλάδα – Κύπρος – Παλαιστίνη» έχει κάποια σημασία, έχει κάτι ενιαίο. Μόνο που υπάρχει ένα «μικρό» ζήτημα: Το Ελλάδα και Κύπρος είναι εθνικό ζήτημα του ελληνισμού, όπως το Παλαιστινιακό ζήτημα είναι εθνικό ζήτημα του Παλαιστινιακού λαού (και των αραβικών λαών). Αρκετοί φίλοι στο χώρο της αριστεράς ξεχνούν κάπως το «Ελλάδα και Κύπρος». Ξεχνούν τον τουρκικό επεκτατισμό και τον νέο ρόλο που θέλει να αναλάβει στην περιοχή. Βλέπουν μόνο έναν «διεθνισμό» προς ένα λαό, τους Παλαιστίνιους, κι αυτό δεν είναι διόλου κακό, ίσα-ίσα, σε παγκόσμιο επίπεδο υπάρχει μια τεράστια απομόνωση του Ισραήλ και μια καταδίκη της γενοκτονίας των Παλαιστινίων. Δεν βλέπουν όμως το «Ελλάδα και Κύπρος», κι αυτό είναι ένα μεγάλο ΛΑΘΟΣ.

Αλήθεια τι κάνουν ΠΡΑΚΤΙΚΑ οι πολύ μεγάλες δυνάμεις πέρα από την «συλλογική Δύση» (Κίνα, Ρωσία, Ινδία κλπ) για να σταματήσει η γενοκτονία στην Παλαιστίνη; Τι πίεση έχουν ασκήσει στο Ισραήλ; Και τι κάνουν για να σταματήσει η Κατοχή του 40% της Κύπρου από την επεκτατική Τουρκία, τι πίεση ασκούν σήμερα στην Τουρκία σε αυτήν την κατεύθυνση;

Ρούντι  Ρινάλντι

Ἅγιε Ἀπόστολε τοῦ Χριστοῦ Παῦλε, πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν!

Πολιοῦχε καί προστάτη μας, Ἀπόστολε Παῦλε, ἱκέτευε τόν Κύριο, ὑπέρ τοῦ Ὁποίου ἐκδαπάνησες τά πάντα καί χάριν τῆς ἀγάπης πρός Αὐτόν ἐθυσίασες τόν ἑαυτόν σου, νά παραβλέψει τήν ἀναξιότητά μας καί τίς ἁμαρτίες μας καί νά εἰσακούσει τή δέησή μας ὥστε νά ἀποκτήσουμε πνευματική στέγη, τουτέστιν ἕνα μικρό ἐνοριακό Ναό γιά νά συνάζεται ἐκεῖ τό ἐν Κορίνθω εὐσεβές μικρό ποίμνιο καί νά λατρεύει ὀρθοδόξως Πατέρα, Υἱόν καί Ἅγιον Πνεῦμα, Τριάδα ὁμοούσιον καί ἀχώριστον!

 

Ὁ ἐξ ὑψίστου κληθείς, οὐκ ἀπ’ ἀνθρώπων, ὅτε τὸ ἐπίγειον σκότος ἠμαύρωσε, τοὺς ὀφθαλμοὺς σοῦ τοῦ σώματος, τῆς ἀσεβείας, δημοσιεῦον τὴν σκυθρωπότητα, τότε τὸ οὐράνιον, φῶς περιήστραψε, σῆς διανοίας τὰ ὄμματα, τῆς εὐσεβείας ἀνακαλύπτον τὴν ὡραιότητα, ὅθεν ἐπέγνως τὸν ἐξάγοντα, φῶς ἐκ σκότους Χριστὸν τὸν Θεὸν ἡμῶν, ὃν ἱκέτευε σῷσαι, καὶ φωτίσαι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

(Στιχηρό Αἴνων ἐκ τοῦ Ὄρθρου τῆς Ἑορτῆς. Ἦχος δ΄.)

ΤΟ "ΒΗΜΑ" ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΚΟΡΙΝΘΟ

 

 

Ο Στιούαρτ
είναι εχθρός της Κύπρου
και πρέπει να φύγει από το νησί

 

Μιχάλης Ιγνατίου

 

 Ο Κόλιν Στιούαρτ, ο Καναδός διπλωμάτης που ανέλαβε να βάλει τη διπλωματική «ταφόπετρα» στο Κυπριακό, που θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην τουρκική διχοτομική διευθέτηση των δύο «κρατών», επανέλαβε το ίδιο ατόπημα, αλλά σε χειρότερο βαθμό αυτή τη φορά. 

Συνέταξε με βρετανικό τρόπο γραφής, με βρετανική βεβαίως καθοδήγηση τις εκθέσεις του για τις καλές υπηρεσίες του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, και την κατάσταση της Ειρηνευτικής Δύναμης (ΟΥΝΦΙΚΥΠ) στην Κύπρο, για να αθωώσει εντελώς την κατοχική Τουρκία. 

Και όλα αυτά έγιναν ενώ σε 13 ημέρες η Κύπρος θα θρηνεί τους νεκρούς της, όσους και όσες δολοφονήθηκαν από τις δυνάμεις εισβολής του Αττίλα. Θυμίζω πάντα για να ΜΗΝ ξεχνάμε ότι προηγήθηκε το προδοτικό πραξικόπημα κατά του ξεροκέφαλου Μακάριου και ακολούθησε η τουρκική εισβολή επί του σχεδιασμού του τότε υπουργού Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, Χένρι Κίσινγκερ. 

Για το διπλό έγκλημα πλήρωσε μεν ο προδότης Δημήτριος Ιωαννίδης πεθαίνοντας στη φυλακή, αλλά η Δημοκρατία δεν πρέπει να χαρίζεται στους μειοδότες. Η τιμωρία πρέπει να είναι διαφορετική. Ούτε στην Κύπρο πλήρωσαν οι συνεργάτες της Χούντας των Αθηνών, που μόλυναν (σημ. ημ.:  ; )τις ψυχές πολλών νέων παιδιών με το όνειρο της Ένωσης, το οποίο οι ίδιοι δεν πίστευαν. Αντίθετα μερικοί εξ αυτών αποτελούν μέλη της κυπριακής οικονομικής ζωής, άνθρωποι διεφθαρμένοι μέχρι το μεδούλι.

Με τις εκθέσεις του, ο εν λόγω άνθρωπος του ΟΗΕ, όπως του αρέσει να αυτοσυστήνεται, αποδέχεται μία ψεύτικη «πραγματικότητα» και προσπαθεί να την επιβάλει: ότι οι Τούρκοι κέρδισαν τον (σικέ ασφαλώς) πόλεμο και οι Ελληνοκύπριοι πρέπει να αποδεχθούν αυτό που συνηθίσαμε να ονομάζουμε τετελεσμένα.

Η στάση του Στιούαρτ πρέπει να καταγγελθεί στον Γενικό Γραμματέα και ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας οφείλει να καλέσει τους πρέσβεις των πέντε μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας και να τους ανακοινώσει ότι δεν μπορεί να συνεργαστεί πλέον μαζί του.

Για το θέμα αυτό και εκφράζοντας όπως πάντα την προσωπική μου γνώμη, πιστεύω ότι η αντίδραση του ΑΚΕΛ και μάλιστα η υποστήριξη του προς τον Στιούαρτ ήταν επιεικώς απαράδεκτη.

Δεν θυμάται ο αγαπητός Γενικός Γραμματέας του κόμματος, πόσες φορές -στις συζητήσεις του με τους δημοσιογράφους εντός και εκτός Κύπρου-, εξέφραζε σφοδρά παράπονα για τους εκπροσώπους του ΟΗΕ; Ήταν κυβερνητικός εκπρόσωπος και έζησε από πρώτο χέρι τα πάθη του Δημήτρη Χριστόφια. Του άρεσε τότε που ο Δημοκρατικός Συναγερμός (ΔΗΣΥ) λάμβανε θέση υπέρ των αντιπροσώπων του ΟΗΕ; Όχι φυσικά. Τότε γιατί εκτίθεται; Τι εννοεί ότι ευθύνεται ο Κύπριος Πρόεδρος για το γεγονός ότι ο Στιούαρτ έγραψε αρνητικές εκθέσεις;

Δέχεται το ΑΚΕΛ ότι επειδή ο κ. Χριστοδουλίδης προειδοποίησε τον Στιούαρτ έπρεπε αυτός να παραποιήσει τα γεγονότα και να γράψει ψέματα στην έκθεση του; Ο τρόπος με τον οποίο αντέδρασε το ΑΚΕΛ, θα ενθαρρύνει τον Στιούαρτ να κάνει χειρότερα. Και είναι ενοχλητικό το γεγονός ότι ο Στέφανος Στεφάνου έζησε τον απαράδεκτο τρόπο που φερόντουσαν οι προηγούμενοι, από τον Στιούαρτ, Ειδικοί Εκπρόσωποι και Αντιπρόσωποι, στον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας και πρώην Γενικό Γραμματέα του Κόμματος. 

Το Κυπριακό δεν πρέπει να είναι θέμα κομματικής αντιπαράθεσης και αναζήτησης πρόσκαιρων κομματικών κερδών. Είναι φρέσκα ακόμα τα μηνύματα των Ευρωεκλογών. Αν ο Φειδίας Παναγιώτου είχε ακόμα μία εβδομάδα στη διάθεση του, θα ξεπερνούσε και το ΑΚΕΛ και τον ΔΗΣΥ. Δύο κόμματα που ακολουθούν καταστρεπτική πολιτική στο Κυπριακό. Κυβέρνησαν και τα δύο, ο ΔΗΣΥ με τον μακαρίτη Γλαύκο Κληρίδη και τον Νίκο Αναστασιάδη, το ΑΚΕΛ με τον Γιώργο Βασιλείου και τον μακαρίτη Δημήτρη Χριστόφια. Ομιλούμε για τέσσερις πολιτικούς που υποσχέθηκαν στο λαό, μύριες φορές, ότι μόλις εκλεγούν θα λύσουν το Κυπριακό. Δεν το έλυσαν αλλά το ΔΙΕΛΥΣΑΝ με τις απαράδεκτες υποχωρήσεις τους. Το ΑΚΕΛ και ο ΔΗΣΥ φέρουν τις μεγαλύτερες ευθύνες για το σημερινό κατάντημα μας.

 

Αντί να ντρέπονται, διότι κυβέρνησαν τον τόπο και ΔΕΝ έλυσαν το Κυπριακό, όπως υποσχέθηκαν, βγάζουν και γλώσσα; Πρέπει να λέγονται τα πράγματα με το όνομα τους: Ο Στιούαρτ είναι εχθρός της Κύπρου και πρέπει να φύγει από το νησί. Εκφράζει ξεκάθαρα τις τουρκικές θέσεις. Είναι ένας μετρίου επιπέδου διπλωμάτης που απολαμβάνει τη ζωή του, κυρίως στα κατεχόμενα, χωρίς διπλωματικές περγαμηνές.

Αρκετό κακό προκάλεσε στην Κύπρο και το λαό της…

 

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Ι: Είπαμε τον καλό μας λόγο για τον νεαρό Φειδία Παναγιώτου, που ρεζίλεψε το κυπριακό κομματικό σύστημα. Αλλά μερικές ενέργειες του μετά την εκλογή του στην Ευρωβουλή τον εκθέτουν και δίνει λαβή στους διεφθαρμένους πολιτικούς να τον λοιδορούν. Στο τέλος, αν δεν σταματήσει τις βλακείες, θα εξευτελιστεί. Είναι δυνατόν ένας άνθρωπος όσο ασόβαρος και αν είναι, να ταίζει γόπα τσιγάρου ένα νεαρό στην Αθήνα για 50 ευρώ; Είναι υπερήφανος για τις πελλάρες του υιού του ο ευλαβής ιερέας πατέρας του;

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΙΙ: Το ανώτερο στέλεχος του ΑΚΕΛ, Τουμάζος Τσελεπής, τον οποίο εκτιμώ για τη συνέπεια του ακόμα και όταν οι θέσεις του είναι λάθος, έδωσε μία συνέντευξη και επιχείρησε να αποδομήσει τα απόρρητα έγγραφα των Ηνωμένων Εθνών για το Κραν Μοντανά. Και οι τρεις ισχυρισμοί του είναι λάθος. Αν δεν τον γνώριζα καλά θα έλεγα ότι και οι τρεις ισχυρισμοί του είναι ψεύτικοι και κάλπικοι. Τα απόρρητα έγγραφα που έχουμε στην κατοχή μας, δημοσιεύθηκαν και στα αγγλικά, ώστε να διαβάσει όποιος θέλει τα έγγραφα στη γλώσσα που έχουν γραφτεί. Το μοναδικό λάθος του μεταφραστή, που αφορούσε τον κ. Κοτζιά, διορθώθηκε αμέσως ελάχιστες ώρες μετά τη δημοσίευση του. Οπότε παρακαλούμε τον κ. Τσελεπή να αποσύρει τους ισχυρισμούς του. Ή να αποδείξει τις έωλες κατηγορίες του εναντίον μας. Λοιπόν: 

1. Ισχυρίστηκε ότι τα έγγραφα που αποκαλύψαμε δεν είναι δήθεν τα πρακτικά των Ηνωμένων Εθνών αλλά σημειώσεις. ΨΕΜΑ, είναι τα πρακτικά

2. Ισχυρίστηκε ότι δεν παρουσιάσαμε ορθά το πρακτικό της συνάντησης του Νίκου Αναστασιάδη με τον Αντόνιο Γκουτέρες στις 6.15 το απόγευμα πριν το δείπνο, όταν ο Γ.Γ. του ΟΗΕ είπε στον τότε Πρόεδρο ότι η Τουρκία θα δεχόταν κατάργηση εγγυήσεων. (Του είπε κάτι τέτοιο αλλά ήταν ψέμα διότι το αποδεικνύει το πρακτικό της συνάντησης του Μεβλούτ Τσαβούσογλου με τον Γκουτέρες η ώρα 1.15 το μεσημέρι. Του ξεκαθάρισε ότι ο Τσαβουσογλου δεν δεχόταν την κατάργηση των εγγυήσεων και του «δικαιώματος» της επέμβασης, ότι δεν αποδεχόταν αποχώρηση των στρατευμάτων του Αττίλα.

3. Ισχυρίστηκε ότι από το πρακτικό του δείπνου λείπει ένα κομμάτι, στο οποίο ο Γ.Γ. του ΟΗΕ λέει τάχατες ότι η Τουρκία είναι έτοιμη να δεχθεί την κατάργηση των εγγυήσεων. Δεν λείπει κανένα κομμάτι. Δημοσιεύθηκε άλλωστε με φωτοτυπία… 

Αναμένουμε κ. Τσελεπή…

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΙΙΙ: Ζαλίζουν τα χρήματα που άλλαζαν χέρια μεταξύ ανώτερων και κατώτερων κληρικών της Εκκλησίας της Κύπρου. Παρακολουθούμε την υπόθεση και ΔΕΝ πρέπει να επιτραπεί το παραμικρό κουκούλωμα. Εάν δεν επιβληθούν οι νόμοι τους κράτους, οι πιστοί δεν θα πιστεύουν τίποτα. Τις δεκαετίες του ’70, του ’80 και του ’90 η Εκκλησία της Ελλάδος είχε απαξιωθεί λόγω οικονομικών και σεξουαλικών σκανδάλων. Έγινε τεράστια προσπάθεια από τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο για να επιστρέψουν οι άνθρωποι στις εκκλησιές, και ειδικά οι νέοι. Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου είναι ένας ηθικός Ιεράρχης και Άνθρωπος και περιμένουμε να μην χαριστεί σε κανένα.Επίσης Μακαριώτατε οι μηνύσεις εναντίον δημοσιογράφων δεν ωφελούν.

 

philenews.com

 

Τελικῶς,

τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως

ἔγινε εὐθέως οὐνιτικό;

τοῦ κ. Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου

 

Τό βέβαιον εἶναι ὄτι δέν παρεξηγοῦμε, οὔτε παρανοοῦμε, οὔτε παραποιοῦμε τήν πραγματικότητα ὅσον ἀφορᾶ στήν μαρτυρία καί στάση τοῦ φερομένου ὡς Ὀρθοδόξου Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ἔναντι τοῦ αἱρετικοῦ Παπισμοῦ. Καί ἀσφαλῶς ἡ πλέον ἐνδεικτική καί ἀποκαλυπτική περί τούτου εἶναι ἡ μαρτυρία καί στάση τοῦ ἰδίου τοῦ ἐπικεφαλῆς αὐτοῦ, τοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου.

Ὁ κ. Βαρθολομαῖος, ὁ ἀποκαλούμενος προφανῶς καθ' ὑπερβολήν «Προκαθήμενος τῆς Ὀρθοδοξίας», μέ τήν ἰδίαν ἄνεση πού μεταβαίνει στό Ἅγιον Ὄρος ὡς προσκυνητής στά ἱερά σεβάσματα τῆς Ὀρθοδοξίας, μέ τήν αὐτή ἄνεση μεταβαίνει καί στούς Παπικούς ναούς ὡς συνεορταστής μετά τῶν αἱρετικῶν.

Ἔτσι, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ἐπισήμως τό Πατριαρχεῖο μέ σχετική Ἀνακοίνωσή του, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης ἀναχώρησε τήν 4η Ἰουλίου 2024 γιά τήν Ἰταλία μέ προορισμό τήν «Ἐπισκοπή» τῆς Ivrea, προσκεκλημένος τοῦ «Ἐπισκόπου» της «Θεοφιλεστάτου κ. Edoardo Aldo Cerrato, γιά νά παραστῆ σέ ἐπίσημες τοπικές ἐκκλησιαστικές ἐκδηλώσεις».

Πρίν δοῦμε τί ἀκριβῶς συμβαίνει ἐκεῖ, κατά τό πρόγραμμα τοῦ Πατριάρχου, πρέπει νά ἐπισημάνουμε, παρά τήν ἐπικρατοῦσα ἐκκλησιολογική "ἀνοσία" στήν μετά τῶν αἰρετικῶν ἐπι-κοινωνία τῶν Φαναριωτῶν καί ὄχι μόνον, ὅτι ἡ αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ ἀντιμετωπίζεται ἀπό τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως ὡς κανονική ἀδελφή Ἐκκλησία καθότι οἱ εὐκτήριοι οἴκοι της, οἱ δομές της καί οἱ ἐπικεφαλῆς τους ὄχι μόνον ἀποκαλοῦνται ἀλλά καί θεωροῦνται, λόγῳ καί ἔργῳ, ὡς κανονικοί Ναοί, κανονικές Ἐπισκοπές καί κανονικοί Ἐπίσκοποι ἀντιστοίχως!

Ἄς δοῦμε, λοιπόν, καί τό πρόγραμμα τῆς ἐκεῖ μεταβάσεως τοῦ "Πατριάρχου τοῦ Γένους" καί τῆς "σεπτῆς κορυφῆς τῆς Ὀρθοδοξίας" γιά νά γίνει ἔτι περαιτέρω σαφές αὐτό πού δέν θέλουμε νά συνειδητοποιήσουμε ἤ τό παραθεωροῦμε, δηλαδή ὅτι τό Φανάρι δέν διακρίνει μεταξύ Ὀρθοδοξίας καί αἱρέσεως! Ἐν συνεχεία, θά κατακλείσουμε τό σύντομο αὐτό ἄρθρο μας μέ κάποιες εὔλογες ἐπισημάνσεις, οἱ ὁποῖες καλόν εἶναι νά μᾶς ἀπασχολήσουν σοβαρῶς.

Ὁ κ. Βαρθολομαῖος μετά τῆς συνοδείας του, ἀποτελουμένης ἀπό τέσσερεις κληρικούς (μεταξύ τῶν ὁποίων δύο Ἀρχιερεῖς) καί ἕναν λαϊκό, συνεορτάζει μετά τῶν ἀδελφῶν του Παπικῶν τήν ἐορτή τοῦ ἁγίου Σαβίνου. Στόν συνεορτασμό περιλαμβάνεται, κατά τά ἀνακοινωθέντα, συμμετοχή τοῦ Πατριάρχου στήν ἑσπερινή προσευχή στον Παπικό ναό «μπροστά στήν τεφροδόχο τοῦ ἁγίου Σαβίνου» καί ὁμιλία τοῦ κ. Βαρθολομαίου, τήν δέ κυριώνυμη ἡμέρα συμμετοχή τοῦ Πατριάρχου στό πρῶτο μέρος τῆς ἀκολουθίας καθώς καί παράστασή του στήν πανηγυρική «Θεία Λειτουργία».

 

Ἐξ ὅλων τῶν ἀνωτέρω, γίνεται σαφές ὅτι ὁ κ. Βαρθολομαῖος καί οἱ περί αὐτόν «μαρτυροῦν» ὅτι βρίσκονται μόλις ἕνα «τυπικό» βῆμα πρό τῆς πλήρους ἑνότητος μετά τῶν Παπικῶν ἀδελφῶν τους καί προφανῶς διαθέτουν τήν πληροφόρηση περί τῆς ὁσονούπω αἰσίας, κατ' αὐτούς, ὁλοκληρώσεως τοῦ λεγομένου Θεολογικοῦ Διαλόγου, ὁ ὁποῖος, μετά τήν συντόμως ἀναμενομένη κατάληξή του, θά σημάνει καί τήν ἀποκατάσταση τῆς πλήρους ἑνότητος!

Μπορεῖ οἱ ἀντικανονικές συμπροσευχές τῶν Φαναριωτῶν μετά τῶν αἱρετικῶν καθώς καί οἱ ἀντορθόδοξες ἐνέργειές των ὅσον ἀφορᾶ τήν μετ' αὐτῶν σχέση νά ἀποτελοῦν πλέον παγία τακτική, ἐντούτοις κάθε μία ἐξ αὐτῶν, ὅπως ἡ ἐν προκειμένω σχολιαζομένη, δέν παύει νά ἀποτελεῖ δεινή πρόκληση γιά τίς συνειδήσεις τῶν πιστῶν. Πρόκληση καί συγχρόνως τραγική ἐπιβεβαίωση γι' αὐτούς τῆς μετατροπῆς τοῦ πάλαι ποτέ ὀρθοδόξου καί μαρτυρικοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως σέ οὐνιτικό πατριαρχεῖο! 

Μόνον πού οἱ προκλήσεις καί οἱ ἐπιβεβαιώσεις (πρέπει νά) δημιουργοῦν καί ἀπαιτοῦν ὑπεύθυνη στάση καί ἀντιμετώπιση ἐκ μέρους τῶν πιστῶν πού τίς ἀντιλαμβάνονται καί τίς συνειδητοποιοῦν! Οἱ καιροί, οὐ μενετοί! Διαφορετικά θά μᾶς συμβεῖ ὅ,τι συνέβη στό χταπόδι πού τό καθησύχαζε ἡ μητέρα του, σύμφωνα μέ τό γνωστό σοφό λαϊκό μῦθο, ὅπως μᾶς τόν διηγεῖται ὁ μοναδικός Φώτης Κόντογλου[1]. Καί τώρα εἴμαστε στή φάση πού εἶναι ἕτοιμοι νά πιοῦν τό κρασί, μετά τήν ὁποία μᾶλλον θά εἶναι πολύ ἀργά γιά ἐπιστροφή καί σωτηρία!

Ἐξ ὅσων πληροφορούμαστε, ὁ λεγόμενος Θεολογικός Διάλογος Ὀρθοδόξων καί Παπικῶν ὁδεύει μεθοδευμένα στήν ὁλοκλήρωσή του, ἀφοῦ συζητήθηκαν καί συμφωνήθηκαν τά περί «πρωτείου» καί «συνοδικότητος», κατά τήν πρώτη καί τή δεύτερη χιλιετία τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας, ἐνῶ ἔχει γίνει ἡ…..κατάλληλη προετοιμασία καί γιά τά ὑπολειπόμενα θέματα, ὅπως τό Filioque. Καί ἀσφαλῶς, ὅπως κατ΄ ἐπανάληψιν τό ἔχουμε τονίσει, ἄς μήν περιμένει κανείς ἀφελῶς νά δεῖ τόν Πάπα νά «λειτουργεῖ» στήν Ἐνορία του γιά νά κατανοήσει ὅτι ἔγινε ἡ πολυπόθητη γιά τούς οἰκουμενιστές «ἕνωση» (ἄνευ μετανοίας καί διορθώσεως) «τῶν ἐκκλησιῶν».

Κάθε «Πάπας» (Δύσεως καί Ἀνατολῆς) θά διαφεντεύει στήν δικαιοδοσία του, ὃπως καί πρίν, ὃπου θά συνεχίζουν νά τηροῦνται οἱ ἀντιστοίχως προ-υφιστάμενες ἰδιαίτερες «παραδόσεις», μέ δεδομένη ὅμως πλέον τήν φανερή πλέον κοινωνία καί ἑνότητα, ἀσχέτως ἐάν δέν θά εἶναι ἡ ἑνότητα τῆς μιᾶς καί τῆς αὐτῆς παραδοθείσης Πίστεως, οὔτε ἡ κοινωνία τοῦ ἑνός καί μόνου ἀληθινοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Οἱ δέ λαοί, ἰδόντες καί μή νοήσαντες, μηδέ θέντες ἐπί διανοία τό τοιοῦτο, μίαν ὡραίαν πρωΐαν ἀπό κατά παράδοσιν Ὀρθόδοξοι, ἐάν δέν ἀντιδράσουν ἐγκαίρως (δηλαδή ἐχθές!) θά εὐρεθοῦν, μή γένοιτο, νά εἶναι οὐνίτες!

---

[1] Ὁ μῦθος τοῦ μικροῦ χταποδιοῦ 

(πού ταιριάζει πλήρως στήν σταδιακή διάβρωση τῶν συνειδήσεων καί ἀλλοίωση τῶν κριτηρίων τῶν πιστῶν ὑπό τοῦ ἐκκλησιομάχου Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλά καί στόν ἐφησυχασμό καί τίς φροῦδες διαψεύσεις, περί τοῦ κινδύνου παγιδεύσεως τοῦ πιστοῦ λαοῦ, ὑπό τῶν ἀδοκίμων καί ἐπιόρκων ποιμένων του)

Κάθεται ἡ χταπόδα μὲ τὸ χταποδάκι στὸν πάτο τῆς θάλασσας. Ὅπου, μὲ τὴν ἀπόχη πιάνουνε τὸ χταποδάκι, καὶ τ᾿ ἀνεβάζουνε ἀπάνω. Τὸ μικρὸ φωνάζει στὴ μάνα του: «Μὲ πιάσανε, μάνα!». Ἐκείνη τ᾿ ἀποκρίνεται: «Μὴ φοβᾶσαι, παιδί μου!». Τὸ χταποδάκι φωνάζει πάλι: Μὲ βγάλανε ἀπὸ τὸ νερό, μάνα! «Μὴ φοβᾶσαι, παιδί μου!». – «Μὲ σγουρίζουνε, μάνα!» – «Μὴ φοβᾶσαι, παιδί μου!» – «Μὲ κόβουνε μὲ τὸ μαχαίρι!» – «Μὴ φοβᾶσαι!» – «Μὲ βράζουνε στὸ τσουκάλι!» – «Μὴ φοβᾶσαι!» – «Μὲ τρῶνε, μὲ μασᾶνε!» – «Μὴ φοβᾶσαι, παιδί μου!» – «Μὲ καταπίνουνε!» – «Μὴ φοβᾶσαι!» – «Πίνουνε κρασί, μάνα!» – «Ἄχ! Σ᾿ ἔχασα, παιδί μου!».