Οὐκρανικό – Τό χρονικό μιᾶς προδοσίας,

οἱ ἡμερομηνίες μιλοῦν.

Στις 17 Απριλίου του 2018, ο Τζέφρυ Πάιατ επισκέφτηκε το Άγιον Όρος. Συναντήθηκε, όπως έγραψε ο ίδιος στο Twitter, με τον Ηγούμενο της Μονής Βατοπαιδίου Εφραίμ και τον Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεο.

Στις 22 Απριλίου του 2018, το Πατρ. Κωνστ/πόλεως ανακοίνωσε ότι απεδέχθη το αίτημα αυτοκεφαλίας του Ποροσένκο και των σχισματικών.

Στις 14 Μαΐου του 2018, αντιπροσωπεία του Φαναρίου (Περγάμου, Γαλλίας, Σμύρνης) συναντήθηκε με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο για το αυτοκέφαλο της Ουκρανίας. Από Ελληνικής πλευράς παρόντες ήταν επίσης οι: Νέας Σμύρνης Συμεών (εκ μέρους της Δ.Ι.Σ.), Διδυμοτείχου Ορεστιάδος και Σουφλίου Δαμασκηνός και Δημητριάδος και Αλμυρού Ιγνάτιος. Σημειωτέον, ότι 10 περίπου μήνες αργότερα κατόπιν αποφάσεως της Δ.Ι. Σ. συστάθηκαν οι δύο συνοδικές επιτροπές με τους προεδρεύοντες Δαμασκηνό (εκ μέρους της Συνοδικής Επιτροπής Δογματικών και Νομοκανονικών Ζητημάτων) και Ιγνάτιο (εκ μέρους Συνοδικής Επιτροπής Διορθοδόξων και Διαχριστιανικών Ζητημάτων) για να εξετάσουν το Ουκρανικό.

Στις 29 Μαΐου του 2018, ο Τζέφρυ Πάιατ συναντήθηκε με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Θέματα συζητήσεως: Σκοπιανό, Ουκρανικό.

Στις 23 Ιουνίου του 2018, αντιπροσωπεία της κανονικής Εκκλησίας της Ουκρανίας επισκέφτηκε το Φανάρι.

Στις 31 Αυγούστου του 2018, Κύριλλος και Βαρθολομαίος συναντήθηκαν στο Φανάρι. Η συνάντηση δεν έφερε αποτέλεσμα.

Από την 1η έως 3η Σεπτεμβρίου του 2018, Έλληνες Μητροπολίτες των λεγομένων «Νέων Χωρών» συμμετείχαν στην «Σύναξη της Ιεραρχίας του Θρόνου». Πρόκειται περί ενός καινοφανούς και βλάσφημου «θεσμού» του Βαρθολομαίου ο οποίος επιθυμεί να ελέγχει τους ιεράρχες στις αποικίες του. Σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή και ενώ όλοι καταλάβαιναν ότι η Ελλάδα θα βρισκόταν ενώπιον τετελεσμένων, η Δ.Ι.Σ. της 27ης Αυγούστου του 2018 δεν ασχολήθηκε δεόντως με το θέμα. Διέρρευσε όμως το ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι «σύμφωνα με πληροφορίες» το θέμα συζητήθηκε και αποφασίστηκε να αποσταλούν οι προσκλήσεις του Βαρθολομαίου στους Μητροπολίτες των λεγομένων «Νέων Χωρών» και αυτοί να πράξουν «κατά βούληση» -ούτε καν κατά συνείδηση. Έκανε και εισήγηση, αναφέρει το δημοσίευμα, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος στην οποία εξέφρασε τους προβληματισμούς του. Την εισήγησή του όμως δεν την είδαμε, ούτε κάποια επίσημη ανακοίνωση της Δ.Ι,Σ. είδαμε. Το δημοσίευμα παρουσιάζει έναν αντικρουόμενο Ιερώνυμο ο οποίος από την μία κάνει την εύλογη ερώτηση: «είναι δυνατόν το Σώμα των Ιεραρχών της Εκκλησίας της Ελλάδος να εμφανιστεί διχασμένο μπροστά σε ένα τέτοιο ζήτημα;» και από την άλλη δείχνει σα να μην βλέπει πέρα από την μύτη του: «[Ο Ιερώνυμος] επεσήμανε στους Συνοδικούς Ιεράρχες ότι στο συγκεκριμένο ζήτημα δεν έχει υπάρξει ακόμη απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου…». Εάν αυτά όντως ειπώθηκαν, ήταν ο Ιερώνυμος ειλικρινής και αληθινός απέναντι στους συναδέλφους του Ιεράρχες;

Στις 7 Σεπτεμβρίου του 2018, το Πατρ. Κωνστ/πόλεως διόρισε δύο έξαρχους στην Ουκρανία για την προετοιμασία χορήγησης της αυτοκεφαλίας.

Στις 11 Σεπτεμβρίου του 2018, ο πρέσβης των θρησκευτικών ελευθεριών Σάμουελ Μπράουνμπακ συναντήθηκε με τον Πέτρο Ποροσένκο για να του εκφράσει την αμείωτη στήριξη της Αμερικής για την αυτοκεφαλία της νέας σχισματικής «εκκλησίας».

Στις 14 Σεπτεμβρίου του 2018 το Πατρ. Μόσχας ανακοινώνει την διακοπή μνημόνευσης του ονόματος του Βαρθολομαίου στα Δίπτυχα, την διακοπή συλλείτουργων με τους ιεράρχες της Κωνστ/πόλεως και την απόσυρση των ιεραρχών του πατρ. Μόσχας απ’ όλες τις κοινές επιτροπές.

Στις 11 Οκτωβρίου του 2018 το Πατρ. Κωνσταντινουπόλεως ανακοινώνει ότι η «Ιερά» Σύνοδος (από 9 έως 11 Οκτωβρίου) αποφάσισε να χορηγήσει τόμο αυτοκεφαλίας στους σχισματικούς και αυτοχειροτόνητους της Ουκρανίας τους οποίους και «αποκατέστησε».

Στις 12 Οκτωβρίου του 2018, ο Ηγούμενος της Ι. Μονής Βατοπεδίου Εφραίμ επισκέφθηκε τον Λευκό Οίκο και το Υπ. Εξωτερικών των ΗΠΑ. Οι συζητήσεις αφορούσαν θέματα θρησκευτικής ελευθερίας και «τα θέματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου», σύμφωνα με τον Εθνικό Κήρυκα.

Στις 15 Οκτωβρίου του 2019, το πατρ. Μόσχας αποφασίζει να διακόψει πλήρως την κοινωνία με το Πατρ. Κωνστ/πόλεως.

Στις 3 Νοεμβρίου του 2018, Βαρθολομαίος και Ποροσένκο υπέγραψαν στο Φανάρι σύμφωνο συνεργασίας στο πλαίσιο της διαδικασίας για την χορήγηση αυτοκεφαλίας στους σχισματικούς.

Στις 15 Δεκεμβρίου του 2018 έλαβε χώρα το «ενωτικό συμβούλιο» των δύο σχισματικών ομάδων του Φιλαρέτου και του Μακαρίου, όπου αναδείχθηκε ως προκαθήμενος ο Επιφάνιος Ντουμένκο.

Την ίδια ημέρα, 15 Δεκεμβρίου του 2018, η Αμερικανική Πρεσβεία στην Ουκρανία εξέφρασε τα συγχαρητήριά της στην Ουκρανία για την νέα της «εκκλησία». Τα συγχαρητήρια και οι θερμές παροτρύνσεις των Αμερικανών αξιωματούχων για την σχισματική «εκκλησία» της Ουκρανίας αφθονούν, και πριν την «ενωτική σύνοδο» και μετά. Ανέφερα ένα μόνο παράδειγμα ενδεικτικά.

Στις 17 Δεκεμβρίου του 2018 κατά την εορτή του Αγίου Διονυσίου στην Ζάκυνθο μνημονεύτηκε ο ψευδοΚιέβου Επιφάνιος. Προεξήρχε ο Δωδώνης Χρυσόστομος. Συλλειτούργησαν: Ζάμπιας Ιωάννης, Σαξώμης Δανιήλ, Χριστιανουπόλεως Προκόπιος, Ωλένης Αθανάσιος, Ζακύνθου και Στροφάδων Διονύσιος.

Στις 28 Δεκεμβρίου του 2018, ανήμερα της εορτής του Αγίου Στεφάνου, ο Μητροπολίτης Φλωρίνης Θεόκλητος μνημόνευσε τον σχισματικό Επιφάνιο.

Στις 5 Ιανουαρίου του 2019, υπεγράφη στο Φανάρι ο «Τόμος Αυτοκεφαλίας» της ψευδοεκκλησίας από τον Βαρθολομαίο παρουσία του σχισματικού Επιφάνιου και του Ποροσένκο.

Στις 8 Ιανουαρίου του 2019 «Η Δ.Ι.Σ. αποφάσισε την παραπομπή του θέματος, της από μέρους της Εκκλησίας της Ελλάδος αναγνωρίσεως της νέας Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ουκρανίας, στην Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.»

Στις 3 Φεβρουαρίου του 2019 έγινε η ενθρόνιση του σχισματικού Επιφάνιου στο Κίεβο. Συλλειτούργησαν οι: Ηγούμενος Ξενοφώντος Αλέξιος, ιερομόναχος Χρυσόστομος της Κουτλουμουσιανής Σκήτης του Αγίου Παντελεήμονα και ιερομόναχος Μάξιμος της Ι. Μονής Βατοπεδίου.

Στις 4 Φεβρουαρίου του 2019, την επομένη της ενθρόνισης του σχισματικού, ο Τζέφρυ Πάιατ είχε συνάντηση με τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμο, για το «σημαντικό ρόλο της Εκκλησίας στην Βόρεια Ελλάδα και της υποστήριξης των ΗΠΑ στην συγκεκριμένη περιοχή».

Από τις 7 έως 10 Φεβρουαρίου του 2019, ομάδα Ουκρανών σχισματικών επισκέφτηκε (μπούκαρε το πιο ορθό) στο Άγιον Όρος, κατόπιν «πρόσκλησης» του πατριάρχη Βαρθολομαίου όπως έγραψαν στην ιστοσελίδα τους.

Στις 7 Μαρτίου του 2019 η Δ.Ι.Σ. «Ανέθεσε το θέμα της από μέρους της Εκκλησίας της Ελλάδος αναγνωρίσεως της νέας Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ουκρανίας στις Συνοδικές Επιτροπές: α) επί των Δογματικών και Νομοκανονικών Ζητημάτων και β) επί των Διορθοδόξων και Διαχριστιανικών Σχέσεων, ώστε από κοινού να εισηγηθούν δεόντως προς την Ιερά Σύνοδο.»

Από τις 23 έως 25 Μαρτίου του 2019 αντιπροσωπεία των σχισματικών της Ουκρανίας μπούκαραν στο ιερό νησί της Αποκαλύψεως, την Πάτμο.

Στις 30 Μαρτίου του 2019 ο Ναυπάκτου Ιερόθεος απευθύνει επιστολή στην Ιερά Σύνοδο και ζητά η Εκκλησία της Ελλάδος να αποδεχτεί την απόφαση του Πατριαρχείου να χορηγήσει αυτοκεφαλία στους σχισματικούς.

Στο πρώτο δεκαήμερο του Απριλίου, αναφέρθηκε ότι από τις 5 έως 9 Απριλίου του 2019 γίνεται μια άκρως μυστική δεύτερη επίσκεψη / επιδρομή αντιπροσωπείας σχισματικών στο Άγιον Όρος. Η είδηση επαληθεύτηκε μία βδομάδα αργότερα.

Στις 17 Απριλίου του 2019, ο Πρωτοσύγκελος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών Επίσκοπος Συμεών επισκέφτηκε τον Βαρθολομαίο στο Φανάρι.

Στις 6 Μαΐου του 2019, ο Τζέφρυ Πάιατ μαζί με την κουστωδία των αμερικανών δικαιωματιστών (Σάμιουελ Μπράουνμμπακ, Ρίλεϊ Μπαρνς, Παουλέτα Γουωλς, Χόλι Μέτκαλφ) επισκέφτηκαν τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο.

Στις 22 Μαΐου του 2019 ο Βαρθολομαίος επισκέφτηκε την Αθήνα. Πρώτα συναντήθηκε με τον Ιερώνυμο στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών.

Στις 23 Μαΐου του 2019 οι δύο συνοδικές επιτροπές συνεδρίασαν από κοινού και αποφάσισαν «να προτείνουν στην Ιεραρχία την αναγνώριση της σχισματικής Εκκλησίας της Ουκρανίας…»

Στις 24 Μαΐου του 2019 ο Βαρθολομαίος, στο πλαίσιο της επίσκεψής του στην Αθήνα, συναντήθηκε με τον Τζέφρυ Πάιατ και τον Γαβρόγλου.

Στις 26 Μαΐου του 2019, ο Αρχιμανδρίτης Επιφάνιος (Δημητρίου), κληρικός της Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού της Εκκλησίας της Ελλάδος, χειροτονήθηκε στο Κίεβο «επίσκοπος» Ολβίας από τον σχισματικό Επιφάνιο. Εκτός των γνωστών εκ του Φαναρίου συλλειτούργησαν και οι: Ηγούμενος Νέας Εσφιγμένου Βαρθολομαίος, Ηγούμενος Ι.Μ. Οσίου Νικάνορος – Ζάβορδας Σεραφείμ της Ιεράς Μητροπόλεως Γρεβενών.

Στις 31 Μαΐου του 2019, ο σχισματικός «Μητροπολίτης» Ολβίας Επιφάνιος (νο 2) επισκέφθηκε τον Φθιώτιδος Νικόλαο. Ο Φθιώτιδος Νικόλαος του δώρησε ένα Αρχιερατικό Εγκόλπιο και του ευχήθηκε «μακρά, υγιή και καλλίκαρπο Αρχιερατεία και με δύναμη Θεού να διακονεί τους Έλληνες Χριστιανούς της Ουκρανίας.» Δυστυχώς, ό,τι ευχήθηκε στον σχισματικό Επιφάνιο (νο 2) το στερήθηκε ο ίδιος. Δύο μήνες αργότερα, στις 27 Ιουλίου του 2019, ο Φθιώτιδος Νικόλαος απεβίωσε από καρδιακή προσβολή και δεν μπορεί να διακονεί άλλο τους Χριστιανούς της δικής του Μητροπόλεως.

Στις 5 Ιουνίου του 2019, ο σχισματικός Επιφάνιος σε συνέντευξη επικαλέσθηκε τον Ναυπάκτου Ιερόθεο και είπε ότι όποιος δεν αποδέχεται την αυτοκεφαλία της δικής του «εκκλησίας», αμφισβητεί τον μηχανισμό που έδωσε αυτοκεφαλία και στην δική του Εκκλησία, συνεπώς αμφισβητεί και την αυτοκεφαλία της δικής του Εκκλησίας. Η θέση αυτή του Ναυπάκτου Ιεροθέου, που την επανέλαβε ο σχισματικός, εκφράστηκε στην χθεσινή απόφαση της Δ.Ι.Σ. με την γενικόλογη φράση «η Δ.Ι.Σ. αναγνωρίζει το κανονικό δικαίωμα του Οικουμενικού Πατριάρχου για την παραχώρηση του Αυτοκεφάλου». Όπως ορθώς επεσήμανε ο Ορθόδοξος Τύπος, η Δ.Ι.Σ. δεν προσδιορίζει σε ποιο αυτοκέφαλο αναφέρεται. Ακολουθήθηκε η ισοπεδωτική αντίληψη του Ναυπάκτου Ιεροθέου: Ό,τι να ‘ναι το δεχόμαστε ως «κανονικό δικαίωμα» αφού το κάνει ο ζωοποιός μηχανισμός μας, ο πατριάρχης μας, αλλιώς αμφισβητούμε τους εαυτούς μας. Η Δ.Ι.Σ. δηλαδή, μη προσδιορίζοντας σε ποιους αναφέρεται, έδωσε λευκή επιταγή στο πατρ. Κωνστ/πόλεως εκ μέρους της Ελλαδικής Εκκλησίας (αν και δεν είναι αρμόδια να το κάνει αυτό) να χορηγήσει αυτοκέφαλο και στις άλλες σχισματικές «εκκλησίες» που ήδη ζεσταίνουν τις μηχανές τους.

Στις 10 Ιουνίου του 2019 ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος επισκέφτηκε τον Βαρθολομαίο στο Φανάρι με αντιπροσωπεία. Στον Πατριαρχικό εσπερινό στην Ι.Μ. Ζωοδόχου Πηγής οι, Αθηνών Ιερώνυμος, Μεσογαίας Νικόλαος, Γρεβενών Δαβίδ, Θεσπιών Συμεών, Αρχιγραμματέας Ι.Σ. Εκκλησίας της Ελλάδος Αρχιμ. Φιλόθεος Θεοχάρης, συμπροσευχήθηκαν με τον σχισματικό Επιφάνιο. Σημειωτέον ότι εκτός από τον προκαθήμενο Ιερώνυμο έχουμε εδώ και δύο μέλη της ΔΙΣ (Μεσογαίας και Γρεβενών) της 162ης Συνοδικής περιόδου που αποφάσισε στις 8 Ιαν. του 2019 να παραπέμψει το θέμα στην ΙΣΙ. Δύο μέλη της Δ.Ι.Σ. δηλαδή μαζί με τον πρόεδρό της, υπονόμευσαν την ίδια την απόφαση του συνοδικού οργάνου στο οποίο συμμετέχουν.

ΚΑΜΑΡΩΣΤΕ ΤΟΥΣ !!

Από τις 21 έως 23 Ιουνίου του 2019 μία τρίτη αντιπροσωπεία των σχισματικών της Ουκρανίας επισκέφτηκε / μπούκαρε στο Άγιον Όρος.

Από τις 30 Ιουνίου έως τις 14 Ιουλίου «η Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου υλοποίησε πρόγραμμα επιμόρφωσης (Θερινό Πανεπιστήμιο) κληρικών και λαϊκών της εν Ουκρανία» σχισματικής ψευδοεκκλησίας.

Στις 9 Ιουλίου του 2019 η Ρομφαία αναφέρει ότι «σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες … στην Ημερήσια Διάταξη της Ιεραρχίας, [σ.σ. ΙΣΙ του Οκτωβρίου] δεν συμπεριλαμβάνεται το θέμα της Ουκρανίας.»

Στις 11 Ιουλίου του 2019, αντιπροσωπεία των σχισματικών βρέθηκε στο Φανάρι. Την επομένη ο Βαρθολομαίος «προφήτευσε» ότι η πρώτη Εκκλησία που θα αναγνωρίσει τους σχισματικούς θα είναι η Εκκλησία της Ελλάδος. Παρών ήταν και ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας Παντελεήμων..

Στις 18 Ιουλίου του 2019, ο Φωκίδος Θεόκτιστος εξέφρασε την στήριξή του στις αυθαιρεσίες του πατριάρχη Βαρθολομαίου.

Στις 25 και 26 Ιουλίου του 2019 , οι σχισματικοί έκαναν επιδρομή στην Ελλάδα. Συλλειτούργησαν στην Σταυροπηγιακή Μονή Βλατάδων του πατρ. Κωνστ/πόλεως όπου Ηγούμενος είναι ο Επίσκοπος Αμορίου Νικηφόρος. Συναντήθηκανμε τον Μητροπολίτη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως Βαρνάβα και συζήτησαν το θέμα αναγνώρισης των σχισματικών. Έπειτα συναντήθηκαν και με τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμο με την ευλογία του οποίουεπισκέφθηκαν τον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου για να προσκυνήσουν τα Λείψανά του και να τελέσουν Τρισάγιο στον τάφο του Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος Β΄. Μετά κατόπιν πρόσκλησης του Μητροπολίτη Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς Ιουστίνου συμμετείχαν στον Εσπερινό της εορτής της Αγίας Παρασκευής και έπειτα ο Ιουστίνος τους προσκάλεσε σε δείπνο.

Στις 26 Ιουλίου του 2019, ανήμερα της Αγίας Παρασκευής, οι: Βεροίας Ναούσης και Καμπανίας Παντελεήμων, Άρτης Καλλίνικος, Τρίκκης και Σταγών Χρυσόστομος, Επίσκοπος Θερμών Δημήτριος, Λαγκαδά Λητής και Ρεντίνης Ιωάννης συλλειτούργησαν με σχισματικό της Ουκρανίας. Μαζί και ο Ηγούμενος της Νέας Εσφιγμένου Βαρθολομαίος όπως και πρωτοσύγκελλοι από την Ι. Μητρ. Θεσσαλονίκης (Αρχιμ. Ιάκωβος Αθανασίου), την Ι. Μητρ. ΒεροίαςΝαούσης και Καμπανίας (Αρχιμ. Αθηναγόρας Μπίρδας) και την Ι. Μητρ. Λαγκαδά Λητής και Ρεντίνης (Αρχιμ. Ευσέβιος Σπουργίτης).

Στις 28 Ιουλίου του 2019, ο Λαγκάδα Λητής και Ρεντίνης Ιωάννης συλλειτούργησε με τον σχισματικό Επιφάνιο στην Ουκρανία

Επίσης στις 28 Ιουλίου του 2019, ο σχισματικός Επιφάνιος δήλωσε ότι η Εκκλησία της Ελλάδος τους αναγνωρίζει ντε φάκτο. (Το αρχικό δημοσίευμα έχει την ημερομηνία 28 Ιουλίου, η δήλωση του Επιφάνιου ίσως να έγινε λίγες ημέρες νωρίτερα.)

Στις 9 Αυγούστου του 2019, σχισματικοί συλλειτούργησαν με τον Ηγούμενο της Ι. Μονής Ξενοφώντος.

Στις 15 Αυγούστου του 2019, ο ψευδοΟλβίας Επιφάνιος (νο 2), συλλειτούργησε με κληρικούς της Ιεράς Μητροπόλεως Λαγκαδά Λιτής και Ρεντίνης.

Στις 24 Αυγούστου του 2019, κατά τον εορτασμό της Ανακομιδής των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Διονυσίου του Ζακυνθινού, μνημονεύτηκε στην Ζάκυνθο για δεύτερη φορά ο ψευδοΚιέβου Επιφάνιος. Προεξήρχε ο Δωδώνης Χρυσόστομος. Συλλειτούργησαν: Άρτης Καλλίνικος, Κηφισίας Αμαρουσίου και Ωρωπού Κύριλλος, Λαγκαδά Λιτής και Ρεντίνης Ιωάννης, Ζάμπιας Ιωάννης, Λαρίσης και Τυρνάβου Ιερώνυμος, Σαξώμης Δανιήλ, Ανδρούσης Κωνστάντιος, Ζακύνθου και Στροφάδων Διονύσιος.

Στις 28 Αυγούστου του 2019 -ανήμερα της Παναγίας με το παλαιό ημερολόγιο αθεόφοβοι- η ΔΙΣ αποφάσισε να αναγνωρίσει «το κανονικό δικαίωμα του Οικουμενικού Πατριάρχου για την παραχώρηση του Αυτοκεφάλου, καθώς και το προνόμιο του Προκαθημένου της Εκκλησίας της Ελλάδος να χειρισθεί περαιτέρω το ζήτημα της αναγνωρίσεως της Εκκλησίας της Ουκρανίας.» Ενώ η Ρομφαία «διέρρευσε» την ίδια ημέρα ότι ο Αρχιεπίσκοπος δήλωσε ότι δεν μπορεί να σηκώσει μόνος του το βάρος αναγνώρισης των σχισματικών και ότι το θέμα θα συζητηθεί στην Ι.Σ.Ι. τον Οκτώβριο! Ο Ιερώνυμος τα πήρε όλα και οι «διαρροές» αυτές είτε ειπώθηκαν είτε όχι, έρχονται να χρυσώσουν το χάπι και να εφησυχάσουν εκ νέου το ποίμνιο.

…………………………………………………………………..

σ.σ. Ο ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΩΣ Ο ΕΣΧΑΤΟΣ ΦΥΛΑΚΑΣ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΤΑΘΕΙ ΣΤΙΣ ΕΠΑΛΞΕΙΣ, ΟΜΟΡΦΟΣ ΚΑΙ ΩΡΑΙΟΣ, ΓΕΝΝΑΙΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ ΚΑΙ ΜΕΣΟ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΟΥΜΕΝΗ ΒΕΒΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.

ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΝΑ ΠΑΡΑΔΩΣΟΥΝ ΤΑ ΑΓΙΑ ΤΟΙΣ ΚΥΣΙ. ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΓΜΟΥΣ ΑΔΕΛΦΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ.

Φαίη.Τας Θύρας Τας Θύρας

ΣΧΟΛΙΟ: Ὅλοι οἱ ἀνωτέρω εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι, συνήθως ἄνευ δισταγμοῦ, χαρακτηρίζουν εὐκαίρως-ἀκαίρως τούς ὀρθοδόξους τοῦ πατρίου ἑορτολογίου ὡς σχισματικούς καί ἀντικανονικούς! Καμαρῶστε τους! Ὡς φαίνεται τό μοναδικό δι' αὐτούς κριτήριο ὀρθοδοξίας καί κανονικότητος εἶναι ἡ μεταξύ των ἀλληλο-ἀναγνώριση καί κοινωνία. Ἡ Ὀρθόδοξος Πίστη, ἡ Παράδοση καί διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας καί οἱ Ἱεροί Κανόνες ἀποτελοῦν ὅρους χωρίς ἀντίκρυσμα στή ζωή τῶν προαναφερθέντων, χρήσιμοι ὡστόσο διά νά τούς ἐπικαλοῦνται στίς ἐπίσημες ὁμιλίες πρός ἐξαπάτηση τῶν ἀφελῶν, τῶν ἀνυποψιάστων καί ὅσων θέλουν νά ἐξαπατῶνται διά νά μή ἀναλάβουν ποτέ τίς εὐθῦνες των!

Ι Ε Ρ Α    Π Α Ν Η Γ Υ Ρ Ι Σ

                                       

ΤΟΥ Ι. ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ

ΑΓΙΟΥ ΜΩΫΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΙΘΙΟΠΟΣ

ΣΤΗ ΔΑΛΑΜΑΝΑΡΑ ΑΡΓΟΥΣ

Τήν Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2019 (28 Αὐγούστου κατά τό ἐκκλησιαστικό ἡμερολόγιο), μνήμη τοῦ Ἁγίου Μωϋσέως τοῦ Αἰθίοπος, πανηγυρίζει τό ἱ. Ἡσυχαστήριο στή Δαλαμανάρα Ἄργους [Σημείωση: τοῦ ἀειμνήστου μοναχοῦ Μωϋσέως Παϊβανᾶ (+)],  τό μοναδικό στήν Ἑλλάδα πού τιμᾶται στό ὄνομα τοῦ Ἁγίου.

Τήν παραμονή (Δευτέρα) τό ἀπόγευμα (7 μ. μ. ) θά τελεσθεῖ  πανηγυρικός Ἀρχιερατικός Ἑσπερινός μέ Ἀρτοκλασία.

Τό πρωΐ τῆς ἑορτῆς (Τρίτη) θά τελεσθεῖ ὁ Ὄρθρος καί ἐν συνεχεία Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία μετά θ. κηρύγματος. Θά ἀκολουθήσει ἡ λιτάνευση τῆς ἱερᾶς Εἰκόνος τοῦ Ἁγίου, μετά τό πέρας τῆς ὁποίας θά προσφερθεῖ τό καθιερωμένο κέρασμα στούς εὐλαβεῖς προσκυνητές.

Προσκαλοῦνται πάντες οἱ φιλέορτοι ὅπως προσέλθουν καί συμμετάσχουν στόν ἑορτασμό γιά νά λάβουν τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τήν εὐλογία τοῦ Ἁγίου.

Πανοραμική ἄποψη τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Ὁσίου Μωϋσέως τοῦ Αἰθίοπος στή Δαλαμανάρα Ἄργους.

Οἱ ἐκκλησιολογικοί ἀκροβατισμοί

ἑνός "βλέποντος"

ὑπό Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου

Πρό ἡμερῶν δημοσιεύθηκε ἄρθρο τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱεροθέου (Βλάχου), ἐγκρατοῦς περί τήν θεολογία ἐκκλησιαστικοῦ ἀνδρός καί πολυγραφωτάτου συγγραφέως, ὑπό τόν τίτλο: «Οἱ ἐκκλησιολογικές μετα-πτώσεις τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας».

Ἐκ τῶν πρώτων παραγράφων τοῦ ἄρθρου, εἰλικρινῶς καί σαφῶς διευκρινίζεται ὑπό τοῦ συντάξαντος ὅτι σκοπός του εἶναι ἡ κατάδειξη τῶν ἐκκλησιολογικῶν μετα-πτώσεων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας ἔναντι, κυρίως, τοῦ Παπισμοῦ.

Εἶναι σημαντικό δέ, ὅτι, ἐξ ἀρχῆς ἐπίσης, δηλώνεται καί ἡ αἰτιολογία αὐτοῦ τοῦ σκοποῦ, ἡ ὁποία ἀφορᾶ στήν, κατά τόν ἀρθρογράφο, ἄδικη καί μή ἀντικειμενική ἑστίαση τῶν κρίσεων καί ἐπικρίσεων τῶν ἐν Ἑλλάδι ἀντι-οἰκουμενιστῶν κατά τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί προσωπικῶς τοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, ἐνῶ παραλλήλως ἀμνηστεύονται ὑπ' αὐτῶν οἱ ὑπόλοιπες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες καί δή, κυρίως, ἐκείνη τῆς Ρωσίας.

Πρός ἐξυπηρέτηση τοῦ ὡς ἄνω σκοποῦ του ὁ ἀρθρογράφος παραθέτει ἱστορικά στοιχεῖα τῆς σύγχρονης ἱστορίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, διά τῶν ὁποίων, ἀφ' ἑνός μέν, ἀποδομεῖ, ὁμολογουμένως τεκμηριωμένα, ἄν καί μᾶλλον μονοδιάστατα, τό ἀντι-παπικό της προφίλ, ἀφ' ἑτέρου δέ, καταδεικνύει, μᾶλλον καταγγελτικά καί ἄνευ "πολιτικῶν" ἐλαφρυντικῶν, τήν σύγχρονη στάση τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας ἔναντι τοῦ Παπισμοῦ.

Εἶναι γνωστή ἡ ἀγάπη καί ὁ θαυμασμός τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου στήν ἱστορία τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὡς ἱστορικοῦ κέντρου τῆς Ρωμηοσύνης, καθώς καί ὁ σεβασμός του στόν ἱερό θεσμό τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Ὡστόσο αὐτά δέν δικαιολογοῦν, τήν ἐκ μέρους του, τουλάχιστον στό περί οὗ ὁ λόγος ἄρθρο του, ἄνευ προσχημάτων καί ἐπιφυλάξεων, καταγγελία τοῦ Πατριάρχου καί τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας ὡς φορέων τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἐφ' ὅσον καί καθ' ὅσον τοῦτο δέν ἔγινε ἐγκαίρως (δηλαδή, ἐν καιρῶ τῶ δέοντι) ἀλλά, μάλιστα καί κατά δήλωσή του, γίνεται τώρα δηλαδή ἐκ τῶν ὑστέρων καί ἐπί σκοπῶ, ἤτοι τήν ἀποκατάσταση τῆς μονομεροῦς κατά τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως καί τοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου ἀδικίας τῶν κατ' αὐτῶν ἐπικρίσεων, ὡς ἐξυπηρετούντων καί προωθούντων τόν Οἰκουμενισμό, ἐκ μέρους τῶν ἀντι-οἰκουμενιστῶν.

Ὁ Σεβ/τος Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος ταυτίζει τρόπον τινά τόν ἑαυτόν του μέ τό θιγόμενο Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως καί "ἐκτίθεται" δημοσίως, ἐπιχειρώντας νά ἀποδείξει μετά τεκμηρίων, τό γνωστό ἄλλωστε καί μή ἀμφισβητούμενο, γεγονός τῆς "ἀποστασίας" (καί) τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας ἐκ τῆς Πατερικῆς Ὀρθοδοξίας, (ἐπίσης) λόγῳ Οἰκουμενισμοῦ!

Τό  "κατηγορητήριο" τοῦ Μητροπολίτου κατά τῆς Μόσχας εἶναι διπλό, ἤ μᾶλλον τριπλό: Ἀμετροέπεια, παρέκκλιση ἐκ τῆς Ὀρθοδοξίας καί, ταυτοχρόνως, ἐξυπηρέτηση πολιτικῶν σκοπιμοτήτων-συμφερόντων. Εἶναι ὅμως ἀπορίας ἄξιο ἐπί ποίας ἠθικῆς βάσεως ὁ ἴδιος δικαιολογεῖ αὐτή τήν, ἔμμεση πλήν σαφή, δημόσια στήριξή του στό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως, περί τοῦ ὁποίου ὁ ἴδιος ἐξ ἀρχῆς ἐμμέσως πλήν σαφῶς ἀποδέχεται ὅτι αἱρετίζει (ἐφ' ὅσον ἀκολουθεῖ οἰκουμενιστική πορεία) καί δέν ἀποτολμᾶ βεβαίως γι' αὐτό νά τό ἀμνηστεύσει, τό θεωρεῖ, ὅμως, συγκριτικῶς ἀδίκως θιγόμενο καί στοχοποιημένο!

Εἶναι σημαντικό, ἄν καί ταυτοχρόνως ἀπορίας ἄξιο καί ἴσως προκλητικό, τό γεγονός τῆς κατ' ἀρχήν, ἐκ τῆς πρώτης κιόλας παραγράφου τοῦ συγκεκριμένου ἄρθρου, θεολογικῆς ἀποδοκιμασίας ἐκ μέρους τοῦ ἀρθρογράφου τοῦ φαινομένου τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τῆς συγχρόνου αὐτῆς παναιρέσεως, κατά τόν μεγάλο Σέρβο Δογματολόγο Ἰουστίνο Πόποβιτς (+1979).

Ἔτσι, ὁ κ. Ἱερόθεος ἀποδίδει στήν παρουσία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ στή σύγχρονη ἐκκλησιαστική πραγματικότητα ρόλο, κατ' οὐσίαν, διαβολικό, ἀφοῦ, ὀρθῶς, θεωρεῖ ὅτι τόν χαρακτηρίζει ὁ σχετικισμός ἤ ἡ σχετικοκρατία καί τόν διακρίνει, ὅπως χαρακτηριστικῶς ἀναφέρει, ἡ «σύγχυση μεταξύ ἀληθείας καί πλάνης, μεταξύ ἀληθείας καί αἱρέσεως»!

Ὀφείλουμε, ἐπίσης, νά ἐπισημάνουμε τήν ἐξίσου σημαντική ἐκ μέρους του, ὁμοίως ὡστόσο, ἀπορίας ἀξία καί προκλητική, διευκρίνισή του, μέ τήν ὁποία μάλιστα, ἀφοῦ τήν ἐπαναλαμβάνει ἐμφατικά, ὁλοκληρώνει τό ἐν λόγῳ ἄρθρο του, περί πλήρους διαχωρισμοῦ καί ἐξαιρέσεως ἀπό τήν κριτική του τόσον τοῦ "ὀρθοδόξου ρωσικοῦ λαοῦ" ὅσον καί τῶν ἁγίων του "πού ἔζησαν καί ζοῦν στήν Ρωσία".

Πρός ἀποφυγή δέ παρερμηνειῶν, ὀφείλουμε ἐδῶ ἐμεῖς πλέον νά διευκρινίσουμε καί νά ἐξηγήσουμε γιατί χαρακτηρίζουμε ὡς ἀπορίας ἄξια καί προκλητικά, τόσο τήν ἐκ μέρους τοῦ κ. Ἱεροθέου ἀποδοκιμασία καί καταδίκη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅσο καί τήν ἐξαίρεση τοῦ ρωσικοῦ λαοῦ καί τῶν ζώντων ἁγίων του ἀπό τήν, σέ βάρος τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας, ἐκκλησιολογική κριτική καί ἀποδοκιμασία του.

Εἶναι, λοιπόν, ἀμφότερα, κατά τήν ταπεινή μας γνώμη, ἀπορίας ἄξια καί προκλητικά, διότι δέν εὐσταθεῖ, προκαλεῖ σύγχυση καί δημιουργεῖ εὔλογες ἀπορίες ἡ θέση καί κατ' ἐπέκταση ἡ στάση κάποιου, ὁ ὁποῖος ἀποδοκιμάζει-καταδικάζει μέν θεωρητικῶς μία αἵρεση (ἐν προκειμένῳ τόν Οἰκουμενισμό),  ταυτοχρόνως ὅμως ὑπερασπίζεται τόν φορέα της (Πατριαρχεῖο καί Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως) ἔναντι τῶν κατηγόρων των, χωρίς μάλιστα νά ἀμφισβητεῖ-ἀρνεῖται τίς κατηγορίες αὐτῶν. Καθώς ἐπίσης, δέν εὐσταθεῖ ὁ ἐπιχειρούμενος διαχωρισμός τοῦ ποιμνίου (τοῦ λαοῦ, ὡς πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας) ἀπό τούς Ποιμένες του, τούς Ἐπισκόπους του, ὡσάν οἱ περί τήν Πίστη (!) πτώσεις καί προδοσίες τῶν τελευταίων νά εἶναι ἀδιάφορες καί νά μή ἀφοροῦν τόν πρῶτο!

Ὁ Σεβ. κ. Ἱερόθεος λεπτομερῶς ἀναφέρεται σέ δύο κυρίως ἱστορικά γεγονότα, ὅσον ἀφορᾶ στήν κριτική του κατά τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας καί τίς κατ' αὐτόν ἐκκλησιολογικές του μετα-πτώσεις: α) Στό "ἀντι-παπικό" καί "ἀντι-οἰκουμενιστικό" Συνέδριο τοῦ 1948 ἐν Μόσχᾳ, στό ὁποῖο συμμετεῖχαν ἀρκετοί Προκαθήμενοι καί ἀντιπρόσωποι Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, καί β) στή συνάντηση Πάπα καί Πατριάρχου Μόσχας Κυρίλλου, τόν Φεβρουάριο τοῦ  2016, στήν Ἀβάνα (Κούβα).

Στήν πρώτη περίπτωση, ἀφήνει σαφῶς νά ἐννοηθεῖ ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας ὑπῆρξε, οὔτε λίγο οὔτε πολύ, ἐνεργούμενο τοῦ Σοβιετικοῦ καθεστῶτος, προκειμένου νά μήν εὐοδωθοῦν τά σχέδια τῶν Δυτικῶν γιά συνεργασία τῶν ἡγετῶν τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου ὑπό τήν ἡγεσία τοῦ Πάπα, ἀλλά καί τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.

Στή δεύτερη περίπτωση, ἡ ἑρμηνεία τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου, γιά τήν σκοπιμότητα καί στόχευση τῆς συναντήσεως Πάπα καί Ρώσου Πατριάρχου, ἀφορᾶ στήν ἐπικείμενη τότε σύγκληση τῆς λεγομένης "Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου" τῆς Κρήτης (2016), πρός ὑποβάθμισή της, ἀπό τήν ὁποία τελικῶς ἀπεῖχε ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας, καθώς καί ἄλλες τρεῖς τοπικές Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες (Ἀντιοχείας, Βουλγαρίας καί Γεωργίας).

Μέ ἀμφότερες τίς ἐνδεικτικές αὐτές ἀναφορές του, ἡ μία ἀφορῶσα σέ γεγονός ἀντιπαπικοῦ καί ἡ ἄλλη ἀφορῶσα σέ γεγονός φιλοπαπικοῦ και οἰκουμενιστικοῦ χαρακτῆρος, ὁ ἀρθρογράφος θεωρεῖ ὅτι δηλώνεται ἡ ἀμετροέπεια τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, ἡ ὁποία, ὅμως, μέ συνέπεια καί συνέχεια, κατ' αὐτόν, σταθερῶς ἐξυπηρετεῖ τά πολιτικά συμφέροντα τῆς κρατικῆς ἐξουσίας ὑπό τήν ὁποία δραστηριοποιεῖται.

Ἐπί τῶν ἀνωτέρω καί ὅλης τῆς σχετικῆς ἐπιχειρηματολογίας τοῦ κ. Ἱεροθέου στήν κατά τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας ἀσκουμένη κριτική του, θεωροῦμε σκόπιμο, παρότι ἐπί θεολογικοῦ πεδίου συμφωνοῦμε μέ τόν Μητροπολίτη Ναυπάκτου, νά ἐπισημάνουμε ὁρισμένα πράγματα σέ γενικό, ἀλλά καί σέ εἰδικότερο ἐπίπεδο.

Ἡ εὐσέβειά μας δέν αὐξάνει ἀναλόγως τῆς ἀσεβείας τῶν ἄλλων, οὔτε βεβαίως ἐπιβεβαιώνεται ἡ εὐσέβειά μας ἀπό τήν ἐκ μέρους μας καταγγελία τῶν ἄλλων ὡς ἀσεβῶν. Ὁ Κύριος διερωτᾶται στό ἱ. Εὐαγγέλιο "ἅρα ἐλθών εὐρήσει τήν Πίστιν ἐπί γῆς;" καί αὐτό προέχει προφανῶς (καί) ἀπό τήν τύχη τῶν ἱστορικῶν προνομίων τῶν κατά τόπους Ἐκκλησιῶν.

"Τρίτη Ρώμη" δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει, ὅταν ἡ νέα Ρώμη ἐπιστρέψει στήν εὐθεία ὁδό τῶν Ἁγίων Πατέρων. Τά περί "τρίτης Ρώμης" τά γέννησε ὁ ἐθνοφυλετισμός, τά ἐνίσχυσε ὁ πανσλαυϊσμός, ἀλλά σήμερον, δυστυχῶς, τά ἀνατροφοδοτεῖ καί συντηρεῖ ὁ ἐξουνιτισμός, ἡ βατικανοποίηση καί ὁ οἰκουμενισμός τοῦ Φαναρίου. Τόν πιστό Κλῆρο καί λαό δέν τόν ἐνδιαφέρει πρωτίστως ἡ νέα ἤ ἡ "τρίτη Ρώμη" ἀλλά ἡ ἄνω Ἱερουσαλήμ. Ἄς μήν ἐπιβεβαιωθεῖ γιά τήν Πόλη καί γιά τήν Μόσχα τό λαϊκό ἀπόφθεγμα "δυό ..... μαλώνανε σέ ξένον ἀχυρώνα", καθόσον ἐξαιτίας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἔχουν ἤδη ἀμφότεραι παρεκκλίνει τῆς εὐθείας ὁδοῦ τῶν Ἁγίων Πατέρων, ὡς ἐκκλησιαστικές ἡγεσίες καί Ἱεραρχίες τῶν ἀντιστοίχων ἐκκλησιῶν.

Ὅσον ἀφορᾶ στό κῦρος τῶν Συνόδων καί τίς Ἀποφάσεις των, στή συνείδηση τῶν εὐσεβῶν κυριαρχοῦν ὡς κριτήρια, περισσότερο παντός ἄλλου, οἱ λόγοι τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, ἐκφράζοντος συνολικῶς τήν Πατερική διδασκαλία καί λέγοντος: "...Σύνοδος τοίνυν, δέσποτα, οὐ τό ἁπλῶς συνάγεσθαι ἱεράρχας τε καί ἱερεῖς, κἄν πολλοί ὦσιν (κρείσσων γάρ, φησίν, εἷς ποιῶν τό θέλημα τοῦ Κυρίου ἤ μύριοι παραβαίνοντες), ἀλλά τό ἐν ὀνόματι Κυρίου ἐν τῇ ἐρεύνῃ καί φυλακῇ τῶν Κανόνων καί τό δεσμεῖν καί λύειν οὐχ ὡς ἔτυχεν, ἀλλ᾿ ὡς δοκεῖ τῇ ἀληθείᾳ καί τῷ κανόνι καί τῷ γνώμονι τῆς ἀκριβείας." (Ἐκ τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Ἁγίου πρός τόν Μάγιστρο Θεόκτιστο).

Σάν πολύ διαλλακτικός μᾶς προέκυψε ὁ κ. Ἱερόθεος τελευταίως. Δέν μπορεῖ, βεβαίως, νά ἀρνηθεῖ ἐντελῶς τόν ἑαυτόν του, ἀλλά φαίνεται ὅτι ἡ συμμετοχή του στήν ἀντι-Σύνοδο τῆς Κρήτης καί ἡ ἀδυναμία του νά κρατήσει ἀκραιφνῶς ὁμολογιακή στάση ἐντός αὐτῆς, ἀλλά καί μετά ἀπό αὐτήν τόν παρασύρει σέ συμβιβασμούς, δικαιολογίες, ἀκόμη καί καινοτομίες, προκειμένου νά δικαιολογήσει τόσον τά ἐκεῖ συμβάντα, ὅσον καί τά ἐξ ἐκείνης ἀπορρέοντα.

Ἔχει δίκαιο ὁ Σεβ. κ. Ἰερόθεος ὅτι τό Οὐκρανικό συνδέεται μέ τή σύνοδο τῆς Κρήτης. Κι ἐμεῖς τό γράψαμε αὐτό πολύ νωρίς. Μόνο πού ἡ δια-σύνδεσή του αὐτή ἐκθέτει πολύ περισσότερο τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως καί προσωπικά τόν Πατριάρχη πού ἐμφανίζονται νά δροῦν καί ἀποφασίζουν ἐκδικητικῶς καί νά μή θέλουν ἤ νά μή μποροῦν νά κρύψουν τή στρεβλή ἄσκηση ἱστορικῶν προνομίων ἤ δικαιωμάτων τους στά ὁποῖα προσδίδουν πάντως καινοφανές περιεχόμενο.

Τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως κατέχει, δυστυχῶς, τά πρωτεῖα τῆς οἰκουμενι(στι)κῆς κινήσεως καί δέν διστάζει προκειμένου νά τά διαφυλάξει νά ἐνεργεῖ σέ βάρος καί αὐτῆς τῆς ἐνότητος τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Οἱ ἀντίπαλοί του ἐνδέχεται ἔστω καί λόγῳ τῆς ἀντιπαραθέσεως πρός αὐτό νά τοποθετοῦνται ὀρθοδόξως ἐπί θεμάτων Πίστεως, τό ἴδιο, ὅμως, φαίνεται οὔτε αὐτό νά εἶναι σέ θέση νά ἐπιλέξει, ἐξαιτίας τῆς παντελοῦς διαβρώσεως καί μεταλλάξεώς του ἀπό τό πνεῦμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Στό σπίτι τοῦ κρεμασμένου δέν μιλᾶνε γιά σχοινί! Οἱ ἀλεπάλληλες προδοσίες τῶν Πατριαρχῶν Κωνσταντινουπόλεως εἶναι ὄντως ἀσυναγώνιστες! Τί νά πρωτοθυμηθεῖ κανείς; Μήπως δέν ἔχει τόν δικό του Λένιγκραντ (μιᾶς καί περί αὐτοῦ κάνει ἐκτενή ἀναφορά στό ἄρθρο του ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου) ἡ Κωνσταντινούπολη; Ἀγνοεῖ ὁ Ναυπάκτου τήν ἱστορία γιά τόν Προύσσης Δωρόθεο (τόν πρωτοστατήσαντα στήν ἔκδοση τῆς διαβοήτου Ἐγκυκλίου τοῦ 1920 ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τόν Καταστατικό Χάρτη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τήν ὁποία ἐπήνεσε ὁ προεδρεύων τῆς ἀντι-συνόδου τῆς Κρήτης κ. Βαρθολομαῖος στήν ἐκεῖ καταληκτήριο ὁμιλία του δηλώσας ἔτσι εὐθαρσῶς τά οἰκουμενιστικά του φρονήματα) ὁ ὁποῖος ξεψύχησε στήν ἀγκάλη τοῦ τότε Ἀγγλικανοῦ Ἀρχιεπισκόπου Καντερβουρίας R. Th. Davidson ἐνῶ τοῦ προσέφερε ἐγκόλπιο ἀναγνωρίσεως της ἀρχιερωσύνης του, ἤδη τό 1921, στό Λονδίνο;

Μήπως δέν διαθέτει καί αὐτό (τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως) ἐπίδοξο διάδοχο γιά τόν Πατριαρχικό θρόνο, ὅπως ἴσως θεωρεῖται ἀντιστοίχως ὁ ἀναφερόμενος ὑπό τοῦ κ. Ἱεροθέου καί ἐπικρινόμενος γιά ἀντορθόδοξες θέσεις ὑπεύθυνος ἐξωτερικῶν ἐκκλησιαστικῶν σχέσεων τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ἰλαρίων, τόν προσφάτως διορισθέντα Ἀρχιεπίσκοπο Ἀμερικῆς (ἀπό Προύσσης) Ἐλπιδοφόρο, ὁ ὁποῖος, γυμνῆ τῆ κεφαλῆ, προσφάτως ἐκήρυξε ὅτι οἱ Παπικοί καί οἱ Προτεστάντες δεν εἶναι αἱρετικοί, ἐνῶ πρό καιροῦ ἀσμένως εἶχε ἀσπασθεῖ τή δεξιά του "Ἁγίου Πατρός" Πάπα τῆς πρεσβυτέρας Ρώμης;

Γιά νά μή μιλήσουμε γιά τήν Μασωνία, ἡ ὁποία ἔχει ἁλώσει τό Πατριαρχεῖο ἀπό τίς ἀρχές τοῦ 20ου αἰῶνος καί ἐντεῦθεν, γιά τἠν περιβόητη ἄρση της ἀκοινωνησίας μέ τόν ἀμετανόητο Παπισμό ὑπό τοῦ ἀθέου Ἀθηναγόρου τό 1965, τήν πρὀσφατη μνημόνευση τοῦ Πάπα ἐντός τοῦ Πατριαρχικοῦ Ναοῦ παρουσίᾳ τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου ὑπό τοῦ ἱεροφορεμένου Πατριαρχικοῦ Διακόνου σέ ὥρα Ἀκολουθίας, ἐκφώνως ὡς Ἐπισκόπου Ρώμης καί ἄλλα ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός!

Ἀσφαλῶς καί δέν τά ἀγνοεῖ ὅλα αὐτά ὁ κ. Ἱερόθεος, ὁ ὁποῖος ἐμφανίζεται νά ἐπισείει τόν "μπαμπούλα" τῆς "τρίτης Ρώμης" ἀποπροσανατολίζοντας τόν κόσμο ἐκ τῶν οὐσιωδῶν, μέ δεδομένη τήν πλήρη ἅλωση τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, ἐδῶ καί μία σχεδόν ἑκατονταετία, ἀπό τόν Οἰκουμενισμό!

Τώρα, ἐάν τόν συγκινοῦν τόσο τά ἱστορικά ἄς ἐπιδοθεῖ στή συγγραφή ἱστορικῶν διηγήσεων καί.... διηγώντας τα νά κλαίει ....καί νά ὀδύρεται!

Ἠ μετοχή στήν ἀλήθεια, ἡ ὑπεράσπιση καί ἡ διεκδίκησή της δικαιώνει τίς Ἐκκλησίες καί ὄχι ὁ ἀγών ὑπέρ τῶν δικαιωμάτων, ἔστω καί ἱστορικῶν καί ἱερῶν. Καί ἡ μετοχή τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στήν ἀλήθεια, τήν ὁποία ὡμολόγησαν οἱ ἅγιοι Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως, ἔχει κατρακυλήσει στό ναδίρ!

Αὐτό πού σήμερον ἐμφανίζεται ὡς Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως εἶναι ἡ σκιά τῆς ἱστορίας του, τό κουφάρι τοῦ πνεύματός του, τό ἀπολειφάδι τοῦ μεγαλείου του. Εἶναι μία δράκα ἀνθρώπων, μία αὐλή πού προκαλεῖ θέλουσα καί ἐπιμένουσα νά κατευθύνει παγκοσμίως τά νήματα στή ζωή τῆς ἀνά τόν κόσμο Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐν ὀνόματι τῶν πάλαι ποτέ δικαίων καί προνομίων του, καί τούτων ἀκόμη δεινῶς παρεμηνευομένων καί παραποιημένων!

Ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Χριστόδουλος εἶχε κάνει τό τραγικό λάθος στήν κόντρα του μέ τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο νά ἐπιχειρήσει δικές του πρωτοβουλίες προσεγγίσεως μέ τό Βατικανό μέ ὀλέθριες συνέπειες γιά ἐκεῖνον. Ἐξάλλου, ὁ κ. Βαρθολομαῖος ὑπερασπιζόμενος μέχρι κεραίας τά δίκαια τοῦ Πατριαρχείου, μέ ζῆλο καί ἐμπάθεια κατά τοῦ ἀντιπάλου του, ἔφθασε στά πρόθυρα σχίσματος τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος.

Ἔξεστι, ὡς φαίνεται, τοῖς Οἰκουμενισταῖς τόν ζῆλον πού τούς "περισσεύει" ἀχρησιμοποίητος, ὡς ἐκ τῆς μειοδοσίας τους σέ θέματα Πίστεως, νά τόν διοχετεύουν σέ ἐμπαθεῖς ἀνταγωνισμούς περί δικαίων, δικαιωμάτων, προνομίων καί ὑπακοῆς προδίδοντας ἔτσι τί πρωτεύει στή δική τους ἱεράρχηση, στόχευση καί μαρτυρία.

Ἡ  ἐμπλοκή τοῦ κ. Ἱεροθέου σέ ὅλα αὐτά μόνο κακό καί φθορά ἀποφέρουν στόν ἴδιο καί στήν σπουδαία, κατά τά ἄλλα, θεολογική ἐργασία του, τήν ὁποία ἀρχίζει ὁ πιστός λαός νά αἰσθάνεται ὡς θεωρίες καί ψυχρούς λόγους, οἱ ὁποῖοι ἀκυρώνονται στήν πράξη καί ἀντί νά τιμοῦν τελικῶς ἐλέγχουν καί ἐκθέτουν τόν συγγραφέα των, λόγω τῆς μή ἐφαρμογῆς των.

Ὁ πιστός καί εὐσεβής λαός τοῦ Θεοῦ ἐχόρτασε ἀπό λόγους καί κείμενα (ὀρθοδοξολογία) καί ἄρθρα, τά ὁποῖα προβάλουν τήν Πατερική Θεολογία, τήν ὁποία, ὅμως, στήν πράξη οἱ συγγραφεῖς καί συντάκτες των καταφρονοῦν καί ἀντί εὐθαρσοῦς ὁμολογίας, ἐν καιρῶ κινδυνευούσης Πίστεως, προκρίνουν τή σιωπή. Ἀντί τῶν ἐπιβεβλημένων κανονικῶν καί ὀρθοδόξων ἐνεργειῶν, ἔναντι τῶν προδοσιῶν τῆς Πίστεως, προτιμοῦν τίς δικαιολογίες ἤ ἀναβολές, καί ἀντί τῆς μιμήσεως τῶν παραδειγμάτων τῶν Ἁγίων ἀκολουθοῦν τόν συμβιβασμό, ὁ ὁποῖος τούς ἐξασφαλίζει θρόνους, βήματα καἰ τήν ἀνοχή ἤ ἀναγνώρισή των ἐκ μέρους τῶν ἰσχυρῶν πλήν ἤδη πεπτωκότων συναδέλφων των.

Εἶναι ἐν τέλει καί προκλητικό, ὅσοι ἐμφανίζονται ὡς "βλέποντες", ἄν ὄχι μέ τήν θεολογική ἔννοια τοῦ ὅρου, πάντως μέ ἐκείνη τῆς κοινῆς λογικῆς, δηλαδή τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἐκείνων ἀνδρῶν καί προσώπων πού δέν ἐθελοτυφλοῦν, ἀλλά διακρίνουν τά σημαινόμενα τῶν συμβαινόντων καί τῶν τεκταινομένων, νά ὁμιλοῦν ὡς τυφλοί, ἐπιβαρυνόμενοι ἔτσι μέ τό τεράστιο κακό τό ὁποῖο προξενοῦν σέ ὅσους τούς ἐμπιστεύονται ὡς "βλέποντες" καί ὡς διακρίνοντες τά σημεῖα τῶν καιρῶν.

Αὑτή τήν πρόκληση, δυστυχῶς, ἐπιβεβαιώνουν δι' ἑαυτούς ὅσοι διαχωρίζουν καί προτάσσουν τήν ἱστορικότητα καί δῆθεν κανονικότητα ἀπό τήν Ὀρθοδοξία, γιά νά ὑπερασπισθοῦν ἐκείνους τῶν ὁποίων ὡστόσο δέν ἀρνοῦνται (δηλαδή ὁμολογοῦν) τήν ἀντορθόδοξη πορεία. Ὅσοι, ἐνῶ ἀποκαλύπτουν καί καταδεικνύουν τόν ἐκτροχιασμό, ἐκ τῆς εὐθείας ὁδοῦ τῆς ἀποστολικῆς καί ἁγιοπατερικῆς διδασκαλίας, τούς συναδέλφους τους, καταδέχονται νά γίνουν ἀπολογητές καί ὑποστηρικτές των ἔναντι ὅσων εὐστόχως ἤ ἀστόχως, δικαίως ἤ ἀδίκως,  διαφοροποιοῦνται ἀπό αὐτούς.

Οἱ μεταπτώσεις τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας εἶναι δεδομένες καί ἀναμφισβήτητες, ἀλλά καί ἐν πολλοῖς γνωστές. Ἡ ἐκ τῶν ὑστέρων ὅμως καταγγελία τους, μέ δεδηλωμένη ὡς αἰτιολόγηση τήν ἀποκατάσταση τῆς ἀδίκου καί μή ἀντικειμενικῆς μονομεροῦς ἐπικρίσεως τῶν οἰκουμενιστικῶν ἐνεργειῶν τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως καί τοῦ Προκαθημένου του προκαλεῖ τόν ὀρθόδοξο λαό! Γενικῶς δε, προκαλεῖ σύγχυση καί εἶναι ἀλυσιτελής. Ἄν καί ὄχι γιά ὅλους, ὅπως, ἐπί παραδείγματι, γιά συγκεκριμένους πολιτικούς παράγοντες ἤ ἄλλους ἀντιπάλους τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας.

Πέραν αὐτῶν ἐνέχουν καί τό στοιχεῖο τῆς ἀντιφατικότητος, τῆς παραδοξότητος ἀλλά καί προκαλοῦν καχυποψία, περί τυχόν εὐρύτερων σκοπιμοτήτων, τέτοιες ἐνεργειες. Διότι εἶναι ἀντιφατικό ὁ Σεβ. κ. Ἱερόθεος νά διαφοροποιεῖ ἑαυτόν ἀπό τούς ἀντιοικουμενιστές, μετά τῶν ὁποίων μέχρι πρότινος συνεργαζόταν, ἀφ' ἑνός μέν ἀποδοκιμάζοντας τόν Οἰκουμενισμό, ἀφ' ἑτέρου δέ ὑπερασπιζόμενος ἔστω καί γιά λόγους ἀποκαταστάσεως τῆς ἱστορικῆς ἀληθείας τό οἰκουμενιστικό Φανάρι.

Εἶναι παράδοξο ὁ Σεβ. κ. Ἱερόθεος νά συμμαχεῖ μετά τοῦ κ. Βαρθολομαίου κατά τῆς Μόσχας γιά τό ζήτημα τῆς ἀποχῆς τῆς τελευταίας ἐκ τῶν ἐργασιῶν τῆς συνόδου τῆς Κρήτης καί νά ἐπικρίνει τήν ἐκ τῶν ὑστέρων ἀποδοκιμασία ἐκείνης (τῆς Μόσχας) πρός αὐτήν (τή σύνοδο τῆς Κρήτης), ὅταν ὁ ἴδιος καί τή Μόσχα θεωρεῖ ἐπί τῆς οὐσίας οἰκουμενιστική, ἀλλά καί δηλώνει ἀποκαλυπτικά ὅτι ἡ πλειοψηφία τὼν συμμετασχόντων στήν ἀντι-Σύνοδο τῆς Κρήτης Προκαθημένων, καθώς καί οἱ περισσότεροι τῶν ἐπισκόπων πού τούς πλαισίωναν ἐκεῖ, ἀναγνωρίζουν τήν ὕπαρξη Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς καί μυστηρίων στόν Παπισμό, ὅπως σέ τελευταῖο ἄρθρο του (καί πάλι περί τοῦ Οὐκρανικοῦ), ὁ ἴδιος ἀναφέρει.

Εὐλόγως, κατόπιν τῶν ἀνωτέρω, ὁ κ. Ἱερόθεος θά πρέπει νά θεωρεῖται ἐκ τῶν θιασωτῶν τῆς συγκλήσεως τῆς συνόδου τῆς Κρήτης, τή συμμετοχή στήν ὁποία θεωροῦσε ἐπιβεβλημένη, χάριν τῆς ὑπακοῆς καί ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας, παρά τό ὅτι - ἐδῶ εἶναι καί τό πλέον ἐνδιαφέρον τοῦ πράγματος - ἐγνώριζε καί τά ἀντορθόδοξα φρονήματα τῶν συμμετεχόντων, καί τά δεδομένα σφάλματα τῶν προετοιμασμένων ἀποφάσεών της, καί, βεβαίως, δέν ἀγνοοῦσε τά φρονήματα τοῦ πρωτεργάτου καί προεδρεύοντος αὐτῆς κ. Βαρθολομαίου.

Σέ τί, λοιπόν, ἀπέβλεπε καί τί προσδοκοῦσε ὡς ὀρθόδοξος Ἱεράρχης καί πατερικός Θεολόγος ὁ κ. Ἱερόθεος, ὑπό τά ἀνωτέρω δεδομένα, τόσον ἐκ τῆς συγκλήσεως τῆς συνόδου τῆς Κρήτης, ὅσον καί ἐκ τῆς ἰδικῆς του συμμετοχῆς σέ αὐτήν; Εἶχε δεσμεύσεις ἔναντι τοῦ προεδρεύοντος; Εἶχε ἐμπιστοσύνη στίς δυνάμεις του καί τήν βαρύτητα τῶν παρεμβάσεών του πρός ἀποτροπή ἤ διόρθωση τῶν ἐσφαλμένων τοποθετήσεων; Ἤ εἶχε ἁπλῶς τήν ἀνθρώπινη φιλοδοξία τῆς συμμετοχῆς σέ ἕνα τόσο σημαντικό γεγονός;

Ἡ ψευδο-σύνοδος τῆς Κρήτης ὑπό τίς δεδομένες προδιαγραφές συγκλήσεώς της (σέ ὅλα τά ἐπίπεδα καί τούς τομεῖς) ἦταν πλέον ἤ βέβαιο ὅτι θά εἶχε τήν κατάληξη τήν ὁποία τελικῶς εἶχε. Δέν θά εἶχε τήν ἴδια κατάληξη, κατά τήν ταπεινή μας ἄποψη, ἐάν εὐρίσκετο ἔστω καί ἕνας ἐκ τῶν συμμετασχόντων Προκαθημένων, ἀκόμη ἔστω καί ἕνας ἐκ τῶν συνοδευόντων αὐτούς Ἐπισκόπων, ὁ ὁποῖος θά εἶχε τήν παρρησία ὄχι ἁπλῶς νά διαφωνήσει ἀλλά καί νά ἀποχωρήσει ἀπό μία τέτοια προκατασκευασμένη καί οἰκουμενιστικῶν προδιαγραφῶν Σύνοδο.

Ἔλειπε ἀπό τή "σύνοδο" τῆς Κρήτης, τή νέα αὐτή σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας, ἕνας Μᾶρκος Εὐγενικός καί, δυστυχῶς, ἐξ ὅσων συνεχῶς ἀποκαλύπτονται αὐτόν τόν ρόλο καἰ τήν ἀποστολή οὔτε διατεθειμένος, οὔτε ἀποφασισμένος, οὔτε ἱκανός στάθηκε γιά νά τά ὑπηρετήσει κάποιος Ἐπίσκοπος, εἴτε Ἕλληνας, εἴτε Σλάβος ἤ ἄλλης καταγωγῆς, οὔτε βεβαίως ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος. Ὁ τελευταῖος μάλιστα φαίνεται μετά τή λήξη αὐτῆς νά διαδραματίζει ἕναν περίεργο ρόλο.

Ρόλος, ὁ ὁποῖος ἐκ τῶν πραγμάτων διαπιστώνεται νά προωθεῖ καί προβάλλει, εἴτε ἐκ πλάνης, εἴτε ἐκ συμβιβασμοῦ, τήν ἔμμεση ὑποστήριξη μιᾶς "μυξορθοδοξίας". Μιᾶς, κατ' οὐσίαν Καινοτομίας καί ἑνός θεολογικοῦ ἀκροβατισμοῦ πού ἐπιχειροῦν νά συμβιβάσουν τά ἀσυμβίβαστα πρός ἐφάμαρτη καθησύχαση τῶν πολλῶν ἀφελῶν καί ἀνυποψιάστων. Πρόκειται γιά τήν καινοτομία στήν ὁποία καταλήγει ὁ αὐτοαναιρούμενος ὀγκώδης περί τῆς "Συνόδου στήν Κρήτη" (καί ὄχι τῆς Κρήτης, κατά τήν λογοπαιγνιώδη διάθεση τοῦ συγγραφέως) συγγραφείς ὑπό τοῦ κ. Ἱεροθέου Τόμος, ἀπολογητικοῦ χαρακτῆρος, ὡς συμπεράσματός του καί ὡς προτεινομένης ὑπ' αὐτοῦ ἐφευρετικῆς θεολογικῆς διεξόδου ἀπό τήν ἐκκλησιολογική συμφορά τῶν Κολυμπαρείων ἀποφάσεων.

Εἶναι ἡ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ περί δῆθεν δυνατότητος μελλοντικῆς Συνοδικῆς διορθώσεως των ἐσφαλμένων (κακοδόξων) ἀποφάσεων τῆς "Συνόδου" τῆς Κρήτης, ἀσφαλῶς χωρίς ἀκύρωση καί καταδίκη της, ὅπως ἀπαιτεῖ ἡ κανονική παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. [Σημείωση: Μέχρι τότε οὐδείς ἐπιβάλλεται νά τήν καταδικάζει ἤ ἀποκηρύττει ὅπως θά ἔπρατταν οἱ Πατέρες. Συμφωνοῦντες δέ μετ' αὐτῆς καί διαφωνοῦντες μποροῦν νά καυχῶνται γιά τήν ὀρθοδοξία των ἀρκεῖ νά κοινωνοῦν μεταξύ των!] Καινοτομία, ἡ ὁποία βασίζεται στήν ἀντικανονική θεωρία τῆς ὑποστηρίξεως περί ὑπάρξεως καί ἀναγνωρίσεως στήν ἐκκλησιαστική ἰστορία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πέραν τῶν γνωστῶν δύο περιπτώσεων καί κατηγοριῶν συνόδων, δηλαδή τῶν κανονικῶν καί ὀρθοδόξων ἁγίων Συνόδων τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν κακοδόξων καί ληστρικῶν, μιᾶς ἀκόμη, τρίτης: τῶν ἡμι-ὀρθοδόξων συνόδων πού εἶχαν, ὅπως ἡ σύνοδος τοῦ Κολυμπαρίου, πάντα κατά τόν κ. Ἱερόθεο, ἀρκετά καλά καί μερικά κακά στοιχεῖα στίς ἀποφάσεις τους!

Μή θεωρηθεῖ, λοιπόν, οὔτε βαρύ, οὔτε εἰρωνικό, οὔτε ἄστοχο, ἐάν τήν εὔστοχη ἐρώτηση, ἀναφερόμενος στή διαστρέβλωση τῆς ἱστορικῆς θεολογικῆς πραγματικότητος τήν ὁποία ἐπεχείρησαν στήν κοινή δήλωσή τους Πάπας καί Πατριάρχης Μόσχας (Κούβα 2016), ἀποδίδοντας θετικά καί ἀρνητικά γεγονότα γενικῶς καί ἀορίστως στήν ἱστορία, ἀρνούμενοι τήν εὐθύνη οἱουδήποτε γιά ὁτιδήποτε (ἤ καί κατηγορώντας ὅλους γιά ὅλα) καί ἐπιπλέον ἀμνηστεύοντας ἀκόμη καί τήν Οὐνία "Τί σοῦ εἶναι αὐτή ἡ ἱστορία;", τήν ὁποία διατυπώνει στό ἐν λόγῳ ἄρθρῳ του ὁ κ. Ἱερόθεος, ἐμεῖς, ἀφοῦ τήν προσαρμόσουμε στήν περίπτωση  τήν ἀπευθύνουμε στόν ἴδιο, γιά ἀναστοχασμό καί ἀναθεώρηση, ὡς ἑξῆς: Τί σοῦ εἶναι (Σεβασμιώτατε) ὁ Οἰκουμενισμός; Ἀκόμη καί λίγο νά τόν πλησιάσεις, μή προτιθέμενος νά τόν καταδικάσεις καί νά ἀπομακρυνθεῖς ἀπό τούς φορεῖς του, ἐπηρεάζεσαι!....

Ἀντιθέτως, δέν κινδυνεύεις ἀπό τήν ἀντίχριστη καί ἐκκλησιοκτόνο αὐτή αἵρεση καί λύμη, ὅταν ἐνθυμεῖσαι καί (κυρίως) ἐφαρμόζεις τά λόγια τοῦ μεγίστου ἀντιπαπικοῦ Θεολόγου τῆς Ἀνατολῆς, τοῦ Θεοφόρου Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, ἐπισημαίνοντος: «Ποῖος κλῆρος, ποία μερίς, τίς γνησιότης πρός τήν Χριστοῦ ἐκκλησίαν, τῷ συνηγόρῳ τοῦ ψεύδους, ἐκκλησίαν, ἥ “στύλος καί ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας” κατά Παῦλόν ἐστιν, ἥ καί μένει χάριτι Χριστοῦ διηνεκῶς ἀσφαλής καί ἀκράδαντος, ἐστηριγμένη παγίως οἷς ἐπεστήρικται ἡ ἀλήθεια; Καί γάρ οἱ τῆς τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησίας τῆς ἀληθείας εἰσί • καί οἱ μή τῆς ἀληθείας ὄντες οὐδέ τῆς τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησίας εἰσί, καί τοσοῦτο μᾶλλον, ὅσον ἄν και σφῶν αὐτῶν καταψεύδοιντο, ποιμένας καί ἀρχιποίμενας ἱερούς ἑαυτούς καλοῦντες καί ὑπ’ ἀλλήλων καλούμενοι• μηδέ γάρ προσώποις τόν χριστιανισμόν, ἀλλ’ ἀληθείᾳ καί ἀκριβείᾳ πίστεως χαρακτηρίζεσθαι μεμυήμεθα» (Γρηγ. Παλαμᾶ Συγγράμματα, Π. Χρήστου, τόμος 2, σελ. 627 καί ΕΠΕ 3, 606).

ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΚΑΤΩΤΕΡΩ ΜΙΑ ΑΚΡΩΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΞΙΖΕΙ ΟΛΟΙ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ, ΔΙΟΤΙ Σ' ΑΥΤΗΝ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΣΠΑΝΙΩΤΑΤΑ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ.

ΑΣΧΕΤΩΣ ΕΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΔΙΑΦΩΝΕΙ ΣΕ ΕΠΙ ΜΕΡΟΥΣ ΖΗΤΗΜΑΤΑ Ή ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ, ΔΕΝ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΜΕΘΑ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΟΤΙ ΛΟΓΩ ΤΩΝ ΔΡΑΜΑΤΙΚΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ, ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΓΕΝΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ, ΤΕΤΟΙΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΩΦΕΛΟΥΝ ΣΤΟΝ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΤΕΚΤΑΙΝΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΒΑΛΛΟΜΕΝΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ,

ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΑ ΔΙΑΘΕΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΝΤΙΤΑΞΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΑΝΤΑΧΟΘΕΝ ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΜΕΝΗ ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕ ΟΤΙ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΤΕ ΟΚΟΚΛΗΡΗ

ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ

Ὁ  «θανατηφόρος»  νέος  Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς  κ.  Ἐλπιδοφόρος

Τὰ παρακάτω (ἀπομαγνητοφωνημένα ἀπὸ τὸ https://youtu.be/EssHKq-pqB0) τὰ εἶπε ὁ νέος "Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς" (ὁ ἀπό "Προύσης", τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως) Ἐλπιδοφόρος στὸ κήρυγμα του στὸν καθεδρικὸ ναὸ Ἁγίου Δημητρίου στὴν Ἀστόρια Νέας Ὑόρκης στὶς 14 Ἰουλίου 2019, τὴν Κυριακὴ τῶν Πατέρων τῆς Δ΄  Οἰκουμενικῆς Συνόδου.

(.....)

«Πρὶν κλείσω θέλω νὰ σᾶς θυμίσω κάτι ποὺ εἶπε ὁ Ἀπόστολος στὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα. Τί εἶπε; Αἱρετικὸν ἄνθρωπο μετὰ μίαν καὶ δευτέρα νουθεσία παραιτοῦ. Τί θὰ πῆ αὐτὸ τώρα; Εἶναι ἀρχαία, δὲν τὰ καταλαβαίνουμε , ἀλλὰ νὰ σᾶς ἐξηγήσω.

Γι᾿ αὐτὸ ὑπάρχει τὸ κήρυγμα γιὰ νὰ μᾶς ἐξηγάει αὐτὰ τὰ δύσκολα πράγματα. Τί λέει ἐκεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦλος; Τὸν αἰρετικὸ ἄνθρωπο μετὰ μία, δύο, τρεῖς συμβουλὲς ἄφησέ τονα, γιατὶ αὐτὸς δὲν ἀλλάζει μυαλό. Ποιὸς εἶναι ὁ αἰρετικὸς ἄνθρωπος αὐτός; Εἶναι αὐτὸ ποῦ λέμε «οἱ ἄλλες ἐκκλησίες;», ὅσοι  δὲν εἶναι ὀρθόδοξοι; Αὐτοὶ εἶναι οἱ αἰρετικοὶ ποὺ λέει ἐδῶ ὁ ἀπόστολος; Ὄχι. Αἰρετικὸς εἶναι ὁ καυγατζῆς. Αὐτὸς ποὺ κάνει διχασμούς. Αὐτὸς ποὺ φέρνει διχόνοιες. Αὐτὸς ποὺ φέρνει μίση. Ξέρετε, δὲν ζοῦμε στὸν παράδεισο, ζοῦμε σὲ ἀνθρώπινες κοινωνίες. Ξέρετε ὅλοι σας τέτοιους ἀνθρώπους. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι θέλουν νὰ χωρίζουν, θέλουν νὰ διχάζουν τοὺς ἀνθρώπους , θέλουν νὰ κάνουν καυγά, θέλουν νὰ κάνουν φασαρία. Θέλουν νὰ πάρουν κάποιους μὲ τὸ μέρος τους καὶ νἄνε οἱ ἄλλοι ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος. Αὐτὸς εἶναι ὁ αἰρετικὸς ἄνθρωπος. Οἱ ἄλλοι ἀδελφοί μας οἱ χριστιανοὶ, οἱ ὁποῖοι δὲν εἶναι ὀρθόδοξοι, δὲν εἶναι αἰρετικοί. Εἶναι ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι χωρὶς νὰ φταῖνε , χωρὶς νὰ τὄχουν διαλέξει οἱ ἴδιοι, γεννήθηκαν σὲ μία ἄλλη ἐκκλησία. Γεννήθηκαν σὲ ἕνα ἄλλο δόγμα. Ὅπως καὶ ἐμεῖς. Δὲν νομίζω ὅτι ἐμεῖς, λίγοι θὰ πρέπει νἄνε ἀνάμεσά μας οἱ προσήλυτοι οἱ ὁποῖοι πραγματικὰ γνώρισαν τὴν ὀρθοδοξία καὶ τὴν διάλεξαν συνειδητά. Οἱ περισσότεροι γεννηθήκαμε ὀρθόδοξοι. Δὲν τὸ διαλέξαμε. Ἐπομένως αἱρετικὸς δὲν εἶναι ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀνήκει σὲ μία ἄλλη ἐκκλησία, γιατὶ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἀνήκουν σὲ ἄλλες ἐκκλησίες πρέπει νὰ τοὺς ἀγαποῦμε , εἶναι ἀδέλφια μας , εἶναι χριστιανοί. Μπορεῖ νὰ μὴν ἔχουμε κοινωνία μεταξύ μας ἀλλὰ εἶναι γείτονές μας, καὶ οἱ χριστιανοί πρέπει νὰ μάθουμε νὰ ἀγαποῦμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο νὰ ὑποστηριζόμαστε καὶ νὰ συνεργαζόμαστε γιατὶ βλέπετε οἱ ἄλλες θρησκεῖες πόσο αὐξάνονται καὶ πόσο ἐμεῖς λιγοστεύουμε καὶ πόσο μᾶς πλησιάζουν ἀπειλητικά οἱ ἄλλες θρησκεῖες καὶ ἐμεῖς κοιτάζουμε νὰ τσακωνόμαστε οἱ χριστιανοί μεταξύ μας».

Ὁ κ Ἐλπιδοφόρος μέ τήν συνήθη ἀμφίεσή του.

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΑΣ (ἀπευθυνόμενοι στούς ἀναγνῶστες μας ἀλλά καί στούς καλοπροαιρέτους ἀρθρογράφους, οἱ ὁποῖοι "προσπαθοῦν" στά διάφορα ἱστολόγια νά ἐξηγήσουν μέ κάποια, νά μᾶς συγχωρήσουν νά παρατηρήσουμε, ἀφέλεια τά λεγόμενα καί δή κηρυττόμενα "γυμνῆ τῆ κεφαλῆ" ὑπό τοῦ κ. Ἐλπιδοφόρου, ὡς ἁπλῶς ἀτυχῆ ἤ ἐσφαλμένα):

Οἱ κ. κ. Ἐλπιδοφόρος καί Βαρθομομαῖος ἐν Φαναρίῳ.

Μή χάνουμε τά λόγια μας καί νομίζουν οἱ πιστοί κάτι ἄλλο ἀπό τήν μία καί πραγματική ἀλήθεια. Ποιά; Ὅτι ὁ ἐν λόγῳ κύριος, προαλειφόμενος καί ὡς διάδοχος τοῦ προϊσταμένου του "Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως" κ. Βαρθολομαίου, ἁπλά εἶναι συνειδητός οἰκουμενιστής καί ἐνσταλάζει στίς ψυχές τῶν ἀγνοούντων καί ἀνυποψιάστων ἀκροατῶν του τίς δηλητηριώδεις πλάνες του! Γι' αὐτόν, τά μόνα λόγια πού ἁρμόζουν εἶναι τά Ἀποστολικά, τοῦ ἰδίου τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου, τοῦ ὁποίου διαστρέφει τούς λόγους καί τή διδασκαλία, ὡς φθοροποιός ποιμένας. Καί τά λόγια αὐτά εἶναι: «Εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ' ὅ παρελάβετε, ΑΝΑΘΕΜΑ ἔστω» (Γαλ. α΄, 9)! Ὁ κ. Ἐλπιδοφόρος εὐαγγελίζεται ΑΛΛΟ εὐαγγέλιο ἀπό τό Εὐαγγέλιο τῆς Ἀληθείας καί τῆς ζωῆς, δηλαδή τό μοναδικό Εὐαγγέλιο τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ! "Εὐαγγελίζεται" ἕτερο αἱρετικό εὐαγγέλιο, θανατηφόρο! Τό εὐαγγέλιο τῆς παναιρέσεως τοῦ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ. Μήν εἴμεθα ἀφελεῖς! Ἡ προδοσία τῆς Πίστεως οὔτε ἀμνηστεύεται, οὔτε ὑποβαθμίζεται, διότι τοιουτοτρόπως ἐξωραΐζεται. Ἄς ἀφυπνισθοῦμε! Οἱ πολέμιοι τῆς ἀληθείας εἶναι πλέον καί ἀπό καιροῦ «INTRA- MUROS», δηλαδή "ἐντός τῶν τειχῶν" καί δή μέ τό ἔνδυμα τοῦ ἐπισκόπου! Στῶμεν καλῶς!

Ἡ Μακεδονία, οἱ Μακεδονομάχοι καί ἐκεῖνοι πού ρίπτουν τά ἅγια τοῖς κυσί

Τοῦ Σάββα Καλεντερίδη

Το Σκοπιανό είναι ένα ζήτημα που έχει ιστορία 120 χρόνων και «λύθηκε» με την κατάπτυστη και προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών, τις 12 Ιουνίου 2018.

Ενώ είναι τοις πάσι γνωστό ότι μακεδονικό έθνος και γλώσσα δεν υπάρχει και ότι τα όρια της Μακεδονίας περιορίζονται σε αυτά της ελληνικής επικράτειας, με την ως άνω συμφωνία αναγνωρίσαμε «μακεδονικό» κράτος, γλώσσα και ταυτότητα.

Αυτός είναι ο λόγος που χαρακτηρίζω την συμφωνία ως κατάπτυστη και προδοτική.

Και για να ενισχύσω ακόμα περισσότερο την επιχειρηματολογία μου, να προσθέσω ότι τα Σκόπια ήταν διατεθειμένα από το 2008 να δεχτούν το όνομα «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» υπό την προϋπόθεση ότι η όποια συμφωνία θα εξασφάλιζε την αναγνώριση της «μακεδονικής» και όχι «βορειομακεδονικής» ταυτότητας και γλώσσας όπως προκύπτει απότηλεγράφημα της πρεσβείας των Ηνωμένων Πολιτειών στα Σκόπια που έδωσε στη δημοσιότητα οιστότοπος WikiLeaks.

Το εμπιστευτικό τηλεγράφημα που υπογράφει η πρέσβειρα των ΗΠΑ στα Σκόπια Τζίλιαν Μιλοβάνοβιτς, και έχει ημερομηνία 29 Ιουλίου 2008, αποκαλύπτει ότι με τη Συμφωνία των Πρεσπών οι Σκοπιανοί πέτυχαν τους τρεις εθνικούς στόχους που είχαν θέσει από το 2008.

Δηλαδή, με άλλα λόγια, οι Έλληνες που υπέγραψαν και υπερψήφισαν αυτήν τη συμφωνία στο ελληνικό κοινοβούλιο, αν και γνώριζαν ότι δεν υφίσταται «μακεδονικό» κράτος, γλώσσα και ταυτότητα, τα αναγνώρισαν και με την πράξη τους, σε μια διαμάχη που κρατά 120 χρόνια, βοήθησαν τα Σκόπια να πετύχουν τους εθνικούς στόχους που είχαν θέσει από το 2008, ενώ δεν πέτυχαν κανέναν ελληνικό εθνικό στόχο.

Αν αυτό δεν είναι προδοσία, τότε τι είναι;

Πάμε τώρα στην κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην Ελλάδα, μετά την υπογραφή της συμφωνίας.

Σε επιστημονικό επίπεδο, έχει αναπτυχθεί μια φιλολογία γύρω από το αν η συμφωνία μπορεί να αλλάξει, να αντικατασταθεί, να ακυρωθεί ή όχι.

Οι «συστημικοί» διεθνολόγοι και νομικοί, που είναι και η πλειονότητα, θεωρούν ότι η συμφωνία δεν μπορεί να αλλάξει, αντικατασταθεί και ακυρωθεί, ενώ υπάρχει μόνο μια μικρή μερίδα που λέει ότι μπορεί αν γίνει το αντίθετο.

Πάντως, μια σοβαρή ημερίδα ή σοβαρός και θαρραλέος διάλογος για να ακουστούν και οι δύο «σχολές» σκέψης για το θέμα αυτό, έξω από πολιτικές ή άλλες σκοπιμότητες, δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα.

Σε διεθνές επίπεδο, το μόνο που ακούμε, εκτός από τα πολλά εύγε από Γερμανία, ΗΠΑ, Ε.Ε. και αλλού, είναι να μην τολμήσουμε να πειράξουμε τη συμφωνία, γεγονός που αποτελεί απόδειξη ότι η συμφωνία αυτή δεν πατάει σε γερά πόδια.

Όλοι γνωρίζουν ότι είχαμε έπι χρήμασι δωροδοκίες βουλευτών στα Σκόπια και επί υπουργικώ θώκω και βουλευτική έδρα δωροδοκίες στην Ελλάδα, που αν τα ανακινήσει μια σοβαρή πατριωτική κυβέρνηση, η συμφωνία αυτή τινάζεται στον αέρα.

Σε πολιτικό επίπεδο, ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να ξεφουρνίζει απόρρητα έγγραφα και επιστολές από την «καβάτζα» που έκανε όσο είχε την εξουσία και κατείχε τα αρχεία του κράτους, σύμφωνα με τα οποία η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή είχε δεχτεί διπλή ονομασία, χωρίς αλλαγή συντάγματος, προσπαθώντας με τον τρόπο αυτόν να αποδείξει ότι η Συμφωνία των Πρεσπών είναι καλύτερη και την ίδια στιγμή να αποδείξει ότι η θέση της Νέας Δημοκρατίας για τα συλλαλητήρια και για το θέμα της συμφωνίας ήταν υποκριτική!

Και ώ του θαύματος, έρχεται η Νέα Δημοκρατία και η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, που χρωστά την αυτοδυναμία στις εκατοντάδες χιλιάδες των Ελλήνων που έτρεχαν στα συλλαλητήρια, καταγγέλλοντας την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για την συνομολόγηση αυτής της κατάπτυστης συμφωνίας, να επιβεβαιώσει αυτά που καταγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ.Την υποκρισία και τη διπλοπροσωπία της κυβέρνησης Μητσοτάκη σ’ αυτό το εθνικό ζήτημα.

Γιατί τι άλλο μπορεί να σημαίνει η επιβράβευση Μαυρωτά με τη θέση του Γενικού Γραμματέα Αθλητισμού, εκτός από καθαρή δωροδοκία για την ψήφο του στη συμφωνία, μια δωροδοκία που γίνεται από τη ΝΔ και όχι από το ΣΥΡΙΖΑ.

Να μη μιλήσουμε για άλλα στελέχη της ανύπαρκτης στην κοινωνία «Δράσης» που υποστήριζαν κι αυτά τη συμφωνία και πήραν κι αυτά το δωράκι τους σε υπουργικούς θώκους και θέσεις γενικών γραμματέων.

Όμως το χειρότερο που γίνεται τώρα από τη ΝΔ, είναι πρώτον οι δημόσιοι έπαινοι από υπουργούς της, τής μέχρι χθές κατάπτυστης και γι’αυτούς συμφωνίας και δεύτερον η απαξιωτική χρησιμοποίηση της λέξης Μακεδονομάχος, κάτι που μέχρι τώρα έκαναν εκείνοι που έχουν ιστορικά αποδείξει ότι το να μισείς και να μάχεσαι την πατρίδα και τα εθνικά δίκαια της Ελλάδας, είναι τίτλος τιμής γι’ αυτούς.

Οι Μακεδονομάχοι ήταν αυτοί που εγκατέλειψαν οικογένειες και πούλησαν περιουσίες για να πάρουν όπλα και βάρκες και να κινήσουν από την Κρήτη, την Κύπρο, τη Μεσσηνία, τη Μάνη και άλλες περιοχές της Ελλάδας, να σπεύσουν στην Μακεδονία και μαζί με ντόπιους ψυχωμένους Έλληνες, σλαβόφωνους και ελληνόφωνους, να πολεμήσουν για να αποτραπεί ο εκβουλγαρισμός της Μακεδονίας, γιατί τότε το «φρούτο» που λέγεται Μακεδόνας χωρίς αν είναι Έλληνας, δεν είχε εφευρεθεί ακόμα.

Αυτόν τον τίτλο τιμής, του Μακεδονομάχου, βρήκαν να απαξιώσουν και να του δώσουν το νόημα του «υπερπατριώτη, πατριδοκάπηλου, εθνικιστή» οι γνωστοί αρνητές της πατρίδας, υπερασπιστές συμφερόντων ξένων κέντρων της «επανάστασης» και λιποτάκτες των εθνικών αγώνων, αυτήν τη λέξη βρήκαν να απαξιώσουν οι Νεοδημοκράτες, βλέποντας ότι έρχεται κατά πάνω τους η οργή του κόσμου γι’ αυτό το μνημειώδες ξεπούλημα.

Μακεδονομάχος είναι τίτλος τιμής κύριοι της Νέας Δημοκρατίας και καλό είναι, όσο είναι καιρός, να σταματήσετε αυτή τη διπλή ατιμία απέναντι στον «όχλο», όπως αποκαλούσε ο κ. Τσίπρας εκείνους που συμμετείχαν στα συλλαλητήρια, που σας έδωσε αυτοδυναμία.

Εκτός κι αν είστε έτοιμοι να χρησιμοποιήσετε κι εσείς τη λέξη «όχλος» για εκείνους που θα βγουν στους δρόμους, απαιτώντας αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας στο θέμα της Μακεδονίας.

Όσο για την ιερή λέξη Μακεδονομάχος, δεν ρίπτουμε τα άγια τοις κυσί, κύριοι…

Πάντως, υπάρχει κι άλλο ένα σημάδι που δείχνει ότι διολισθαίνετε στις πρακτικές του ΣΥΡΙΖΑ.

Πρόσφατα η αστυνομία έκανε προληπτικές συλλήψεις στην Κατερίνη, ατόμων που προετοίμαζαν εκδήλωση διαμαρτυρίας εναντίον του κ. Νίκου Παπά.

Είστε σε λάθος δρόμο, κάνετε αυτά για τα οποία κατηγορούσατε τον ΣΥΡΙΖΑ, και καλό είναι να σκεφθείτε λογικά, δίκαια και ψύχραιμα.

Είναι γνωστό ότι η εξουσία θολώνει το μυαλό και τονίζει την αλαζονεία.

Γι’ αυτό είναι το τύπος, για να υπενθυμίζει όλα αυτά που δεν λένε στην εξουσία οι κόλακες και οι αυλοκόλακες.

Και να μην ξεχνιόμαστε.

Η Μακεδονία είναι μια και βρίσκεται στην ελληνική επικράτεια και δεν υπάρχει «μακεδονικό» κράτος, έθνος και γλώσσα!

Μαυροβουνίου Αμφιλόχιος:

''Μετά την Ουκρανία όλα μπορεί να τα περιμένει κανείς''

Του Αιμίλιου Πολυγένη

Συνέντευξη στο Πρακτορείο TASS παραχώρησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Μαυροβουνίου κ. Αμφιλόχιος, όπου σχολιάσε την κατάσταση που επικρατεί στην Ορθοδοξία σήμερα.

Ο Σεβασμιωτάτος δήλωσε ότι τυχόν προσπάθεια του Οικουμενικού Πατριαρχείου να επαναλάβει το ουκρανικό σενάριο στα Βαλκάνια θα ήταν πόλεμος κατά της Σερβικής Εκκλησίας.

"Δεν πιστεύω ότι το μοντέλο του Ουκρανικού σχίσματος θα μπορούσε να επαναληφθεί στα Βαλκάνια η στο Μαυροβούνιο. Ο Ντέντειτς είναι καθηρημένος από το Οικουμενικό Πατριαρχείο" - υπογράμμισε ο κ. Αμφιλόχιος.

Επίσης ο Σέρβος Ιεράρχης τόνισε: "Μετά τα γεγονότα στην Ουκρανία και την Βόρεια Μακεδονία, δεν θέλω να πιστεύω ότι η Κωνσταντινούπολη με τις ενέργειες της, θα κηρύξει πόλεμο κατά της Σερβικής Εκκλησίας."

"Μετά την Ουκρανία όλα μπορεί να τα περιμένει κανείς, αλλά ελπίζω ότι κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί" - συμπλήρωσε ο Μητροπολίτης Αμφιλόχιος.

Επίσης ο κ. Αμφιλόχιος εξέφρασε την λύπη του, ότι κοντά στον Οικουμενικό Πατριάρχη ασκεί επιρροή μια ομάδα νέων φιλόδοξων αλλά όχι τόσο αξίων Μητροπολιτών.

"Έχω συζητήσει με σοβαρούς ανθρώπους από την Ελλάδα και άλλους, αλλά δεν θα πω ονόματα προς το παρόν, οι οποίοι είναι δυσαρεστημένοι από αυτή την επιρροή στον Οικουμενικό Πατριάρχη. Ο Πατριάρχης είναι ένας ηλικιωμένος άνθρωπος και προσπαθεί να εδραιώσει το πρωτείο του, αλλά στη ουσία θέτει το Πατριαρχείο σε μεγάλο κίνδυνο, και γι' αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία" - πρόσθεσε ο Μητροπολίτης Μαυροβουνίου.

Σε άλλο σημείο ο Μητροπολίτης Αμφιλόχιος ανέφερε πως "στο θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως υπήρξαν μεγάλοι και Ιεράρχες όπως ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, αλλά υπήρχαν και αιρετικοί. Αλάθητοι στη Εκκλησία δεν υπάρχουν."

"Βλέπουμε τώρα η Εκκλησία να γυρίζει στην εποχή πριν τον Μεγάλο Κωνσταντίνο, όπου εξουσία στην Εκκλησία μπορεί να έχει μόνο η Οικουμενική Σύνοδος. Ο Πατριαρχης Κωνσταντινουπόλεως είναι ο μόνος που μπορεί να συγκαλέσει Οικουμενική Σύνοδο, αλλά αν συνεχίσει αυτές τις ενέργειες θα χάσει και αυτή την τιμή" - πρόσθεσε χαρακτηριστικά ο Ιεράρχης της Σερβικής Εκκλησίας.

Ο Μητροπολίτης Αμφιλόχιος επανέλαβε την άποψή του ότι η μητέρα όλων των Εκκλησιών δεν μπορεί να θεωρηθεί ούτε η Ρώμη ούτε η Κωνσταντινούπολη, αλλά η Ιερουσαλήμ που γέννησε όλες τις εκκλησίες.

Κλείνοντας σχολιάζοντας την κατάσταση στο Μαυροβούνιο ο Σεβασμιώτατος ανέφερε ότι "οι αρχές του Μαυροβουνίου προσπαθούν να υιοθετήσουν έναν νόμο για τη θρησκευτική ελευθερία που προβλέπει την κατάληψη της εκκλησιαστικής περιουσίας από την Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία."