Ἐπιστροφή πρός τόν Θεό γιά τήν σωτηρία μας!

Ὁ Θεός μᾶς καλεῖ πάντοτε νά ἐπιστρέψωμε πρός Αὐτόν, γιά νά σωθοῦμε καί νά ζοῦμε αἰωνίως μετ' Αὐτοῦ. Αὐτός ἐξ ἀγάπης μᾶς ἔπλασε καί ἑτοίμασε γιά μᾶς τήν Βασιλεία Του καί πάλι, ὅταν ξεπέσαμε ἐξαιτίας τῆς παρακοῆς μας, μᾶς ἀνέπλασε καί μᾶς "ἐξαγόρασεν". Ὥστε δέν ἀνήκουμε στόν ἑαυτό μας, τοῦ Θεοῦ εἴμεθα καί ἐάν μένουμε μακράν τοῦ Θεοῦ σωτηρία δέν ἔχουμε, διότι, "οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλω οὐδενί ἡ σωτηρία" (Πραξ. δ΄,12). Αὐτός εἶναι ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας. (...)

Ἐάν στή ζωή αὐτή, ἡ ὁποία ἔχει τόν ρόλο τῆς "προπαιδείας" καί "δοκιμασίας", δέν ἐπιστρέψουμε πρός Αὐτόν, στήν αἰώνια ζωή δέν θά ἔχουμε μέρος μαζί Του. Κάθε ἄγνοια ἤ ἀθέτηση τῆς ὀρθῆς Πίστεως καί παράβαση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, εἶναι καί λέγεται φυγή καί ἀπομάκρυνση ἀπό τόν Θεό. Κάθε φορά πού κάποιος ἄπιστος ἤ ἀλλόπιστος προσέρχεται στήν ὀρθόδοξη Πίστη ἤ ἐκ τῆς κακῆς ἔρχεται στήν κατά Θεόν ζωή, λέμε ὅτι "ἐπέστρεψε στόν Θεό". (...)

Στό νά ὑπενθυμίζη τό καθῆκον, τήν ἀπόλυτη ἀναγκαιότητα τῆς ἐπιστροφῆς αὐτῆς ἀποβλέπει ἡ μικρή αὐτή ἔκδοση. Δέν προβάλλει ὡς "διδάσκαλος" καί δέν λησμονοῦμε τό γνωμικό, κατά τό ὁποῖο, "τό εὐκολώτερο πρᾶγμα στό κόσμο εἶναι, τό νά διδάσκουμε τούς ἄλλους, καί τό δυσκολώτερο τό νά διδάσκουμε τόν ἑαυτό μας". Μετά τόν Κύριο καί τούς Ἀποστόλους Του ἔχομε διδασκάλους ἱκανούς καί τελείους τούς Ἁγίους Πατέρες καί εἴθε νά ἀκολουθοῦμε αὐτούς, διότι ἐκεῖνοι εἶναι ἀσφαλεῖς ὁδηγοί μας στήν ἐπιστροφή πρός τόν Θεό. Κανείς πού ἔχει συνείδηση τοῦ σκοποῦ γιά τόν ὁποῖο βρίσκεται στόν κόσμο καί γνώση τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, δέν ἀρνεῖται ὅτι ἔχουμε πάντες ἀνάγκη ὑπενθυμίσεως καί προτροπῆς καί μόνον ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος λέει στόν Θεό "ἀπομακρύνσου ἀπό ἐμένα, δέν θέλω νά γνωρίζω τούς δρόμους σου" (Ἰώβ κα΄, 14) νομίζει ὅτι "δέν ἔχει ἀνάγκη". (...)

Ὅλος ὁ κόσμος ἀναγνωρίζει καί οἱ πάντες ὁμολογοῦν ὅτι, "βρισκόμαστε σέ κρίσιμους καιρούς", ὁ ἄνθρωπος ἔχασε τόν προσανατολισμό του, τό κακό ὀργίασε καί οἱ ἄνθρωποι ἀπεστάτησαν ἐπικίνδυνα, ἡ ἠθική ὑπόσταση τοῦ κόσμου διαβρώθηκε καί σαλεύτηκαν τά θεμέλιά της, ἡ σύγχυση καί ἀνησυχία κυριεύει τίς καρδιές τῶν πολλῶν, ὥστε νά στρέφουν παντοῦ καί ν' ἀναζητοῦν τήν λύτρωση. Καί μή γνωρίζοντες ὅτι ὅλα αὐτά δέν εἶναι "τυχαῖα", ἀλλ' ἀποτελοῦν ἐκτέλεση σχεδίου παγκοσμίου συνωμοσίας, περιμένουν νά εὕρουν ἀπαλλαγή τῶν κακῶν ἀπό τά σχήματα τοῦ κόσμου, "ἐν οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία". Ὅμως ἡ σωτηρία μας, εἴτε ὡς ἀτόμων, εἴτε ὡς λαῶν, στόν Θεό μόνο βρίσκεται καί εἶναι ἀπαραίτητη ἀνάγκη ἡ ἐπιστροφή πρός Αὐτόν διά τῆς ὀρθῆς Πίστεως καί τῆς ὀρθῆς βιώσεως.

Παρακαλεῖ τό μικρό αὐτό δελτίο (σημ. ἡμ.: τό περιοδικό καί ὁ ἰστότοπός του) νά μή ζητᾶτε ἀπ' αὐτό "σοφία τοῦ κόσμου", εἴτε "σύγχρονες ἀντιλήψεις" καί συμμόρφωση στό κοσμικό φρόνημα καί τίς "νεώτερες ἰδέες" καί κοσμοθεωρίες. Γιατί αὐτά τά θεωρεῖ στροφή πρός τόν ἄνθρωπο, ὄχι ἐπιστροφή πρός τόν Θεό. Ἄς τό θεωρήσετε καί σάν μία μικρή "κρούση", μέ τήν ὁποία δίνεται ἀφορμή στόν ἄνθρωπο νά διερωτηθῆ "ποῦ πορεύομαι;". Ἄν τολμᾶ νά ἐμφανίση τήν μικρή του παρουσία, τοῦτο ὀφείλεται κυρίως στό θλιβερό γεγονός ὅτι οἱ περισσότεροι χριστιανοί μας, ἀπό πολλές καί διάφορες ἀφορμές, ἀφέθησαν καί κατήντησαν "νά μή ξέρουν τί πιστεύουν", ἐξαιτίας τοῦ ὁποίου προῆλθε ἡ διάβρωση τοῦ θρησκευτικοῦ αἰσθήματος καί βρῆκαν "εὐκαιρία" νά φυτρώσουν τά ζιζάνια τῶν καινοτομιῶν, τῶν ἀντορθοδόξων νεωτερισμῶν, τῶν αἱρέσεων καί τῶν διαφόρων προπαγανδῶν καί ἡ ζωή τῶν πολλῶν ἐλάχιστα νά φανερώνη ὅτι πρόκειται περί χριστιανῶν.

Ἔντυπα (σημ. ἡμ.: καί ἰστολόγια) ἀσχολούμενα μέ τά θρησκευτικά ὑπάρχουν πλῆθος. Δυστυχῶς, ὅμως, τά περισσότερα ἀπ' αὐτά προτιμοῦν τόν "συγχρονισμό" καί ξένα ...πρότυπα καί δέν ἐμμένουν στήν αὐστηρή ὀρθόδοξη κληρονομιά τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἀνταλλάσοντας τήν ψυχοτρόφο καί αἰωνίως νέα καί χρήσιμη τροφή μέ τά ξυλοκέρατα τῆς ξένης νοοτροπίας καί τά γλυκανάλατα κηρύγματα τοῦ "εὔκολου καί συγχρονισμένου" χριστιανισμοῦ. Τόσος ἐκθειασμός γίνεται τῶν Ἁγίων Πατέρων καί δίκαιη καύχηση γιά τά κατορθώματά τους. Ὅμως τό πνεῦμα τῶν Ἁγίων Πατέρων σάν πράξη καί ζωή ἀπουσιάζει σχεδόν ἐντελῶς καί αὐτό κατά πολύ συνέβαλε στή δημιουργία χλιαρῶν καί ἀδιάφορων χριστιανῶν, γιά τήν Πίστη καί τήν ζωή, μέ προδιάθεση γιά ἀντορθοδόξους "συμβιβασμούς". (...)

Θά ἀσχολούμαστε κυρίως μέ θέματα τῶν χριστιανῶν πού ζοῦν στόν κόσμο, οἱ ὁποῖοι τυχόν ἀπό ἀμέλεια καί ἀδιαφορία τῶν ἰδίων ἤ καί ἐκείνων οἱ ὁποῖοι τάχθηκαν "σκοποί" των, ἤ ἐπηρεασμένοι ἀπό τόν κόσμο, λησμονοῦν τόν κύριο σκοπό τους, γιά τόν ὁποῖο γεννήθηκαν ἄνθρωποι στόν κόσμο, τήν ἐμμονή δηλαδή στήν Ὀρθόδοξη πίστη καί τήν κατά Θεόν ζωή. Ἐπίσης (θά ἀπευθυνόμαστε) σέ ἐκείνους ἀπό τούς ὑπευθύνους τῆς Ἐκκλησίας, πού εἰσήγαγαν ἤ ἐπέτρεψαν τήν εἴσοδο τῆς κοσμικότητος στά τῆς Ἐκκλησίας καί τήν ἀθέτηση καί καταπρόδοση τῆς "παρακαταθήκης" πού τούς ἐμπιστεύθηκε "χάριν τῶν ἀνθρώπων" - οἱ ὁποῖοι θά ἔπρεπε νά γνωρίζουν ὅτι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι τούς ἐξωθοῦν στήν κοσμικότητα καί τήν ἀποστασία, θά εἶναι οἱ πρῶτοι πού θά τούς καταφρονήσουν καί καταδικάσουν ὅπως κάνει "ὁ διάβολος στούς "φίλους" του - μέ τήν παράκληση καί προτροπή νά θυμοῦνται καί πιστεύουν μέ ὅλη τήν καρδιά τους ὅτι μόνο ὅταν ἐνεργοῦν ἐν Θεῶ καί κατά Θεόν θά ἔχουν τήν τιμή καί ἀμοιβή πρόσκαιρα καί αἰώνια! (...)

Οἱ ἀναγνώστες μας θά εἶναι καί συνεργάτες καί σύμβουλοι καί εἰσηγητές του (σημ. ἡμ.: τοῦ περιοδικοῦ καί τοῦ ἰστολογίου του), ἐπισημαίνοντας ὅσα χρήζουν ἀνακινήσεως καί σχολιασμοῦ, μεταδίδοντας αὐτό καί σέ ἄλλους ἀδελφούς, συμμεριζόμενοι ἔτσι τήν ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Ἔθνους προσπάθεια.

Ἄς ἐπιστρέψουμε, ἀδελφοί καί Πατέρες, στόν Θεό μας καί ἄς μείνουμε σταθεροί στήν Πίστη τῶν Πατέρων μας καί τήν θεάρεστη ζωή, ὅπως ἔζησαν καί μᾶς παρέδωσαν ἐκεῖνοι, γιά νά ἔλθουν καιροί ἀναψύξεως, γιά νά μή χαθοῦμε ἀλλά νά σωθοῦμε, - διότι, ἄν δέν πιστεύουμε Αὐτόν ὀρθῶς καί δέν ζοῦμε κατά τόν Νόμο  Του, εἴμεθα μακρυά Του καί σωτηρία δέν ἔχουμε - ἄς θυμηθοῦμε γιατί μᾶς ἔπλασε καί τί ζητᾶ ἀπό ἐμᾶς ὁ Θεός, πρίν χρειασθῆ νά μᾶς θυμίση Ἐκεῖνος "ἐν θυμῶ καί ὀργῆ".

Παῦλος μοναχός (+)

[ Σημείωση Διαχειριστοῦ: Ἐπικαλούμενοι τήν βοήθεια καί τήν Χάρη τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ ξεκινοῦμε τήν διαδυκτιακή μας παρουσία καί πορεία. Τό πρῶτο κείμενο πού ἀναρτοῦμε εἶναι κείμενο (ἀποσπασματικά) ἀπό τήν γραφίδα τοῦ ἀειμνήστου πατρός Παύλου μοναχοῦ, τοῦ Κυπρίου, ἱδρυτοῦ τοῦ "Μηνιαίου Χριστιανικοῦ Δελτίου" "ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ" καί "ΣΩΤΗΡΙΑ", δημοσιευθέν στό πρῶτο τεῦχος του, τόν Μάϊο τοῦ 1973. Τέτοια κείμενα θά δημοσιεύομε συχνά, λόγω τῆς μεγάλης πνευματικῆς των ἀξίας καί τῆς ἐκπληκτικῆς διαχρονικότητός των. Ἡ γλῶσσα τοῦ κειμένου εἶναι ἁπλουστευμένη λόγω τῶν συγχρόνων ἀδυναμιῶν καί ἀναγκῶν, μέ τήν ἐλπίδα πώς θά μᾶς συγχωρήση γι' αὐτό ὁ αὐστηρός σέ τέτοια θέματα ἀείμνηστος γέροντας. Τήν σκυτάλη τῆς ἐκδοτικῆς ἐκείνης προσπαθείας του, ἡ ὁποία διήρκεσε πολλά χρόνια μέ μεγάλη ἀπήχηση καί ὠφέλεια γιά πολλούς, ὁ π. Παῦλος μᾶς ἔκανε τήν μεγάλη τιμή νά τήν παραδώση στήν ἐλαχιστότητά μας, καθώς καί τά πνευματικά δικαιώματα τοῦ συγγραφικοῦ ἔργου του, λόγω τῆς στενῆς πνευματικῆς φιλίας πού μᾶς συνέδεε καί μιᾶς, μᾶλλον ὑπερβολικῆς γιά τήν εὐτέλειά μας, μεγάλης ἐκτιμήσεως ἐκείνου στό πρόσωπό μας. Θά προσπαθήσωμε, σύν Θεῶ ἁγίω καί δι' εὐχῶν του, νά φανοῦμε ἀντάξιοι αὐτῆς τῆς τιμῆς καί εὐλογίας. Ὁ Θεός νά τόν ἀναπαύη μετά τῶν ὁσίων καί ὁμολογητῶν, διά τούς ἀγῶνες του ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Γένους μας.]