Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, ἐλέησόν με!

Ὁ Κανών ὁ Μέγας

( Ποίημα Ἁγίου Ἀνδρέου Κρήτης )

« Ψυχή μου ψυχή μου, ἀνάστα, τί καθεύδεις; Τό τέλος ἐγγίζει, καί μέλλεις θορυβεῖσθαι˙ ἀνάνηψον οὖν, ἵνα φείσηταί σου Χριστός ὁ Θεός, ὁ πανταχοῦ παρών, καί τά πάντα πληρῶν.

Τό τοῦ Χριστοῦ ἱατρεῖον βλέπων ἀνεωγμένον, καί τήν ἐκ τούτου τῶ Ἀδάμ πηγάζουσαν ὑγείαν, ἔπαθεν, ἐπλήγη ὁ διάβολος, καί ὡς κινδυνεύων ὠδύρετο, καί τοῖς αὐτοῦ φίλοις ἀνεβόησε˙ τί ποιήσω τῶ Υἱῶ τῆς Μαρίας; κτείνει με ὁ Βηθλεεμίτης, ὁ πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν.»

Τῆ αὐτῆ ἡμέρᾳ, Πέμπτη τῆς πέμπτης Ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν, κατά τήν ἀρχαίαν παράδοσιν, ψάλλομεν τήν Ἀκολουθίαν τοῦ Μεγάλου καί κατανυκτικοῦ Κανόνος.

Τρόπους, Ἰησοῦ, κατανύξεως δίδου.

Ἄδουσι νυνί Κανόνα σοι τόν Μέγαν.»

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Τό ἱατρεῖο τοῦ Χριστοῦ, τοῦ μόνου ἱατροῦ τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν, παραμένει πάντοτε ἀνοικτόν! Ὁ ἄμισθος ἱατρός μᾶς ἀναμένει. Ἄς σπεύσωμε νά θεραπευθῶμεν καί ἀνακτήσωμε τήν πολυπόθητον καί πολύτιμον ὑγείαν μας. Ἐν ὅσω ζῶμεν, ἔχομε δυνατότητα προσβάσεως εἰς τό ἱατρεῖον. Οὔτε ὁ διάβολος δύναται, ἐάν εἰλικρινῶς τό ἐπιθυμῶμεν, νά μᾶς παρεμποδίση. Ἰδού, λοιπόν, εἰς χεῖρας ἡμῶν, ἡ ζωή καί ὁ θάνατος. Ἡμεῖς κάμνομε τήν τελικήν ἐπιλογήν.

Καλήν Ἀνάστασι νά ἔχωμε!