Ὡς συνέχεια τῆς προηγουμένης ἀναρτήσεώς μας....

ΤΟ ΗΜΕΤΕΡΟ ΣΧΟΛΙΟ

 ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΤΟΥ π. ΙΩΗΛ (ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ)

 ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΝ,

 ΤΗΝ ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΑΥΤΗΣ ΥΠΟ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ

 ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ-ΣΧΟΛΙΟ

 ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ κ. ΠΑΝ. ΣΗΜΑΤΗ

Τό περιεχόμενον τῆς ἐπιστολῆς τοῦ π. Ἰωήλ (+1966) - γνωστοῦ λογίου Κληρικοῦ ἀλλά καί δεινοῦ ἐπικριτοῦ  καί πολεμίου τῶν λεγομένων "παλαιοημερολογιτῶν", δηλαδή τῶν ἀκαινοτομήτως πιστευόντων ὀρθοδόξων - δέν ἀπηχεῖ τό ὀρθόδοξο φρόνημα. Καί δέν ὑπηρετεῖ τήν ὑπόθεση τῆς Ὀρθοδοξίας ἡ προσπάθεια δικαιολογήσεως τῆς ὅλης τοποθετήσεως τοῦ συγγράψαντος αὐτήν τήν ὁποία ἐπιχειρεῖ ὁ σεβαστός ἀντι-οἰκουμενιστής Θεολόγος κ. Παν. Σημάτης. Οἱ "παλαιοημερολογίτες" πού ὀρθῶς ἀντέδρασαν κατά τῆς πονηρᾶς ἀλλαγῆς τοῦ ἡμερολογίου δέν μᾶς ἱκανοποιοῦν καί ἀναζητοῦμε δικαιολογίες-προφάσεις γιά νά μή τούς ἀναγνωρίσωμε ὀρθόδοξη διαίσθηση καί ὀρθόδοξα ἀντανακλαστικά. Ὁ π. Ἰωήλ πεπλανημένως ὑποστηρίζει στήν ἐν λόγῳ ἐπιστολήν του τήν ἀπαράδεκτη ἑρμηνεία τῆς Λειτουργικῆς αἰτήσεως "ὑπέρ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως" ( ὡς δῆθεν ἀναφερομένης στίς διάφορες ἐμφανιζόμενες ὡς χριστιανικές "ἐκκλησίες", τῶ ὄντι δέ αἱρέσεις ) καθώς καί τῆς ἀναφορᾶς στήν προσευχή τοῦ Κυρίου "ἵνα πάντες ἕν ὧσιν" ( ὡς δῆθεν ἀφορώσης τούς διαφόρους ἀποκοπέντας ἤ ἀποβληθέντας κατά καιρούς ἐκ τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας αἱρετικούς ), δηλαδή κατά πώς καί οἱ οἰκουμενιστές σήμερον τά ἑρμηνεύουν, ἤ μᾶλλον διαστρέφουν, καί, ἐντούτοις, ἄκομψα γίνεται προσπάθεια νά δικαιολογηθοῦν τά ἀδικαιολόγητα. Μπορεῖ ὁ π. Ἰωήλ νά μή ἦταν οἰκουμενιστής, μπορεῖ οἱ οἰκουμενιστές σήμερον, ὄντως, νά ἐπιχειροῦν νά ἐκμεταλλευθοῦν μέ θρασύτητα τούς λόγους του ἐμφανίζοντάς τον ὡς ὑπέρμαχο τῶν οἰκουμενιστικῶν Διαλόγων, ὅμως δέν δικαιολογεῖται καί ἡ προσπάθεια δικαιολογήσεως τῶν ἀδικαιολογήτων. Εἰδικῶς ἡ ἐπίκληση τοῦ θέματος τῶν παλαιοημερολογιτῶν εἶναι προκλητική. Ἐπιτέλους πόσο ἀκόμη θά ἀδικηθοῦν οἱ παλαιοημερολογίτες; Ὁ π. Ἰωήλ, παρά τήν ἀρετή του ( ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι καί ) αὐτά πού γράφει στήν ἐπιστολή του πρός τόν ἄθεο Ἀθηναγόρα εἶναι ἀδικαιολογήτως ἀπαράδεκτα ἐν συνόλω, λαμβανομένου ὐπ' ὄψιν ὅτι τότε εἶχε ἤδη δώσει δείγματα γραφῆς (τῆς προδοσίας του) ὁ τελευταῖος. Ἀλλά καί ὅσα ἔγραψε (ὁ π. Ἰωήλ) κατά τῶν παλαιοημερολογιτῶν μέ ἀδικαιολόγητο μένος καί προκατάληψη - ἐμπνέοντας πρός τοῦτο καί πνευματικά του τέκνα, ὅπως ὁ πολύς Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος καί ὁ Μητρ/της Πρεβέζης Μελέτιος Καλαμαρᾶς - εἶναι ἐξ ὀρθοδόξου ἀπόψεως ἀπαράδεκτα καί ἀντορθόδοξα. Μάλιστα ἔχουν ἐπαρκῶς ἀναιρεθεῖ καί καταδειχθεῖ ὡς τοιαῦτα καί ἀπό τόν σύγχρονό του ἀείμνηστο καί ὁσιώτατο λόγιο μοναχό π. Κυπριανό Λαχανᾶ (Θεολόγο καί ἀσκητή στό καστρομονάστηρο τῆς Κορώνης Μεσσηνίας) καί ἀπό τόν Θεολόγο κ. Σακαρέλλο Ἀθ. μέ εἰδική ἔκδοση (βιβλίο). Τέλος, ἐντύπωση προκαλεῖ ἡ ἀποστροφή τοῦ λόγου τοῦ κ. Παν. Σημάτη, ὁ ὁποῖος, στό σχόλιό του, ἀνάρμοστα συνδυάζει τήν "παραφωνία" τοῦ π. Ἰωήλ μέ διαφωνίες Ἁγίων, ἐπικαλούμενος μάλιστα τά λόγια τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου "κἄν νηστεύη, κἄν παρθενεύη...κλπ". Μέ αὐτά ὁ Ἅγιος δέν ἀναφέρεται σέ ἀνεκτές διαφωνίες μεταξύ ἁγίων ἤ παραφωνίες των, ἀλλά μέ τή στάση καί δή τήν ἐσφαλμένη καθοδήγηση προσώπων πού λέγουν "παρά τά διατεταγμένα" (δηλαδή, κακοδοξοῦν) καί ὡς ἐκ τούτου πρέπει νά θεωροῦνται ὄχι παρασυρθέντες ἤ ἀνθρωπίνως δικαιολογημένοι γιά τίς ἀστοχίες των, ἀλλά "λύκοι ἐν ἐνδύμασι προβάτων, φθοράν προβάτων κατεργαζόμενοι"! Καί ἀσφαλῶς δέν μποροῦν νά ἀναγνωρισθοῦν ὡς σύγχρονοι ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας! Ὁ ἀντι-οἰκουμενιστής Ἱερομόναχος π. Εὐθ. Τρικαμηνᾶς, μέ μεγαλύτερη παρρησία καί εὐθύτητα, ὀρθῶς ἔχει ἐπισημάνει ὅτι δημιουργεῖται καί ὑφίσταται μεῖζον ζήτημα ἀπό τήν ἀνακολουθία τῶν συγχρόνων γερόντων καί τήν διαφοροποίηση τῆς στάσεως αὐτῶν ἔναντι τῶν αἱρέσεων, ἐν σχέσει καί συγκρίσει μετά τῶν μόνων ἀπλανῶν παραδειγμάτων τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας Πατέρων. Στῶμεν, οὖν, καλῶς, ἀγαπητοί. Τά πραγματικά δύο ἄκρα ἐν τέλει δέν εἶναι ὁ ζηλωτισμός καί ὁ Οἰκουμενισμός, ἀλλά ἡ αἵρεση καί ἡ πλάνη!

Δημ. Ἰ. Κάτσουρας, Θεολόγος.

Τρίτη 13/1/2015

Υ. Γ. Προσέχοντας περισσότερο καί τήν ἐπιστολή τοῦ Ἀθηναγόρου πρός τόν π. Ἰωήλ, πρός τήν ὁποία ἀπαντᾶ μέ τήν σχολιαζομένη ἐπιστολή του ὁ τελευταῖος, θεωρῶ ὅτι τά ἀπαντητικῶς ἐπιστολιμαίως γραφόμενα τοῦ π. Ἰωήλ εἶναι παντελῶς ἀπαράδεκτα καί ἀντορθόδοξα. Πραγματικῶς στιγματίζουν τόν ἐν λόγῳ Κληρικόν, ὁ ὁποῖος ἐμφανίζεται, ἔναντι τῶν πρός αὐτόν φιλοφρονήσεων τοῦ ἀποστάτου Πατριάρχου, ἀδύναμος νά ἀρθρώσει λόγον Ὀρθοδοξίας καί νά δράξει τήν εὐκαιρία διά νά ὁμολογήσει τήν ἀλήθεια. Φαίνεται ὅτι ἡ ἱστορία «ἐκδικεῖται» μέ αὐτόν τόν τρόπο (τῆς δημοσιοποιήσεως τέτοιων ντοκουμέντων), τήν ἀδικία τῶν ἐπικρίσεων καί κατακρίσεων ἐκ μέρους τοῦ π. Ἰωήλ κατά τῶν ὑπ' αὐτοῦ λοιδορηθέντων, διά τήν μαρτυρίαν ὑπέρ τῆς γνησίας Ὀρθοδοξίας, «παλαιοημερολογιτῶν»! Λίθον ὅν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλήν γωνίας!