Πάλι προκαλεῖ ὁ ἀγαπητός π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς....

Ἐμμονές καί πλάνες ἀποτειχισθέντων

[Σημείωση: Αὐτές τίς ἡμέρες "κτύπησε" καί πάλι ὁ ἀγαπητός π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς. Σεβαστός γιά τήν ἀντι-οἰκουμενιστική στάση του γέροντας, ὁ ὁποῖος ὅμως δέν χάνει εὐκαιρία νά στρέφει τά βέλη του κατά τῶν παλαιοημερολογιτῶν καί μάλιστα χρησιμοποιώντας ἐναντίον των μειωτικούς χαρακτηρισμούς, ὅπως γραφικοί κλπ. Θεωροῦμε ὅτι ἡ συνεχιζόμενη, μετ' ἐπιμονῆς, ἀδιάκριτη στάση τοῦ ἐν λόγω ἱερομονάχου σέ συνδυασμό μέ τήν προκλητική περιφρόνησή του καί ἀποποίηση τῶν εὐθυνῶν του γιά τήν ἀντικανονική μασωνικῆς καί οἰκουμενιστικῆς ἐμπνεύσεως ἐπιβολή τῆς ἡμερολογιακῆς μεταρρυθμίσεως, μέ ἐπακόλουθο τόν διχασμό τοῦ πιστοῦ λαοῦ, συνιστᾶ ἀρνητική συνεισφορά στόν ἀντι-οἰκουμενιστικό ἀγώνα. Ἡ κρισιμότητα τῶν καιρῶν καί τῶν καταστάσεων δέν ἐπιτρέπουν τέτοιες ἐπιπολαιότητες καί ἀπαράδεκτες ἐμμονές. Ὁ π. Εὐθύμιος τουλάχιστον νά σιωπᾶ ἐπ' αὐτοῦ καί ὄχι νά προκαλεῖ, δηλώνων τή ρητή ἄρνησή του στήν εὐλογημένη διάθεση τῶν περισσοτέρων ἀντι-οἰκουμενιστῶν (ἀπό τῆς ὁμάδος τοῦ ἀγωνιστοῦ π. Θεοδώρου Ζήση μέχρις ἐκείνης τῶν σθεναρῶς ἀγωνιζομένων Πατέρων τοῦ Ἁγίου Ὄρους) νά τίθεται ὡς ὀφειλομένη προοπτική τοῦ καλοῦ ἀγῶνος καί ἡ θεραπεία τοῦ ἡμερολογιακοῦ Σχίσματος. Μέχρι λοιπόν νά ἀναθεωρήσει τήν προκλητική καί προβληματική στάση του, θεωροῦμε ὅτι ἡ κριτική καί ἀποδοκιμασία της ἐπιβάλλεται πρός ἀποφυγή μείζονος συγχύσεως καί ζημίας στήν ὑπόθεση τῆς ὑπερασπίσεως τῆς ἀκαινοτομήτου Ὀρθοδοξίας! Πρός τοῦτο φιλοξενεῖται καί τό ἐν συνεχεία σχόλιο σέ πρόσφατη ὁμιλία τοῦ ἐν λόγω ἀγωνιστοῦ καί ἀξιεπαίνου κατά τά ἄλλα γέροντος, ἡ ὁποία δημοσιεύεται σέ γνωστό ἱστολόγιο καί ὅπου ἐμπεριέχονται οἱ ἀναφορές περί γραφικότητος τῆς θέσεως περί ἐπαναφορᾶς τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου, περί τοῦ ἀδιαφόρου γιά τήν Ἐκκλησία ὅσον ἀφορᾶ στό χρησιμοποιούμενο ἡμερολόγιο-ἑορτολόγιο παρά τά πάμπολλα ἱστορικά δεδομένα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας τῶν τελευταίων πέντε αἰώνων πού συνηγοροῦν περί τοῦ ἀντιθέτου, περί οἰκονομίας σέ θέματα Πίστεως, περί δῆθεν ἀποδοχῆς τῶν μυστηρίων τῶν αἱρετικῶν κατ' οἰκονομίαν ὑπό τῶν Πατέρων, κλπ..]

Παρά τό ἥρεμον τῆς φωνῆς καί τήν ἁπλότητα τοῦ λόγου πρός κατανόησιν, αὐτή ἡ ὁμιλία-κήρυγμα τοῦ π. Εὐθυμίου δέν μᾶς ἀναπαύει γιά μία σειρά λόγων. Πρῶτον διότι διακρίνουμε ὅτι καίτοι μονάς θαρρεῖ ἰδιαιτέρως στόν ἑαυτόν του καί τίς ἐκτιμήσεις του. Στά περί ἀκριβείας καί οἰκονομίας διαφωνοῦμε ὅτι οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἔκαναν οἰκονομίες σέ ζητήματα Πίστεως ἀκόμη καί δογματικά! Οἱ περιπτώσεις πού ἐπικαλέσθηκε ὁ ὁμιλητής εἶναι ποιμαντικοῦ χαρακτῆρος διαχείριση καταστάσεων ἀνάγκης. Τί σχέση ἔχει ἡ σιωπή πρός καιρόν γιά ἕνα θέμα μέ οἰκονομία σέ ζήτημα Πίστεως καί δή δογματικό ἀπό κάποιον ὁ ὁποῖος εἶχε σαφεστάτη τοποθέτηση πάντοτε περί αὐτοῦ καί πρίν καί μετά! Λάθος ἐπίκληση, λοιπόν καί τό χειρότερο λάθος μήνυμα, οὐσιαστικῶς ὑπέρ τῶν ἀπαραδέκτων ὡς ἀστηρίκτων θέσεων τῶν περί τόν π. Θ. Ζήσην πατέρων (μνημονευόντων καί μή μνημονευόντων ἐν κοινωνία, δηλαδή τραγελάφου). Σοβαρώτατο ἐπίσης ἀτόπημα στήν ἐν λόγω ὁμιλία τοῦ π. Εὐθυμίου ἡ ἁπλουστευμένη ἀναφορά σέ δῆθεν ἀναγνώριση τῶν μυστηρίων τῶν αἱρετικῶν ἐκ μέρους τῶν Πατέρων καί τῶν Συνόδων τῆς Ὀρθοδοξίας. Ποτέ δέν ἔγινε κάτι τέτοιο ἤ γιά νά τό ποῦμε διαφορετικά ποτέ δέν ἔγινε κάτι τέτοιο ἔτσι ἁπλά ὅπως τό ἐμφανίζει ὁ π. Εὐθύμιος. Παρέλειψε ἀδικαιολογήτως τό πλέον σημαντικό δηλαδή ὅτι οἱ Πατέρες καί οι Ἅγιες Σύνοδοι τῆς Ἐκκλησίας ὅλα αὐτά τά ἐνεργοῦσαν ἐν Πνεύματι Ἁγίω πρός σωτηρίαν μόνον ΟΤΑΝ οἱ αἱρετικοί μετανοοῦσαν καί ἐπέστρεφαν στήν Ἐκκλησία καί τήν κανονική κοινωνία Αὐτῆς. Καμμία ἑπομένως σχέση μέ τήν νεόκοπη θεωρία πού ἐμμέσως ἀνέχεται ὁ π. Εὐθύμιος σέ ρόλο ἀδέξιου πυροσβέστη τῆς διαμάχης μεταξύ τῶν ἀντι-οἰκουμενιστῶν, ἡ ὁποία ὑποστηρίζεται ἀπό τούς μέχρι πρότινος σιγονταρο-οἰκουμενιστές τῆς Θεσσαλονίκης πού ΣΗΜΕΡΑ ἀποφαίνονται ὅτι ὄχι λόγω οἰκονομίας ἀλλά βάσει ἀκριβείας οἱ παναιρετικοί ἔχουν μυστήρια καί χάρι! Ἀκόμη δέν ἰσχύει τό ἁπλουστευτικῶς ἀναφερόμενο περί δῆθεν ἀναγνωρίσεως Βαπτίσματος στούς αἱρετικούς ὑπό τῶν Πατέρων καί τῶν Συνόδων (κάτι τέτοιο πρεσβεύει ἡ Βαπτισματική Θεολογία!) διότι σαφῶς οἱ Πατέρες ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ἐτηρεῖτο ὁ κανονικός ὀρθόδοξος τύπος τοῦ Βαπτίσματος ἐκεῖ ΟΤΑΝ ἐτίθετο θέμα μετανοίας καί ἐπιστροφῆς τῶν αἱρετικῶν διευκόλυναν τήν ἐπανένταξή των στήν Ἐκκλησία καί ἐνεργοποιοῦσαν καί ζωοποιοῦσαν τά νεκρά καί ἀνενέργητα. Ἄς μή καινοτομεῖ λοιπόν ὁ π. Εὐθύμιος προσαρμόζοντας τήν Παράδοση στίς θεωρίες του. Τέλος, θλίψη προκαλεῖ ἡ προκλητική ἐμμονή του στήν πλάνη του γύρω ἀπό τό μεγάλο ζήτημα τοῦ ἡμερολογιακοῦ Σχίσματος. Εἶναι ὁ μόνος γέροντας πού θέλει νά εἶναι παραδοσιακός καί ἀδιαφορεῖ γιά τήν χαίνουσα πληγή στό σῶμα τῶν πιστῶν σέ ἀντίθεση μέ πλειάδα ὁσίων γερόντων ὅλου τοῦ περασμένου αἰῶνος μέχρι καί τίς ἡμέρες μας πού πάσχιζαν γιά τήν ἐπίλυσή του καί ἀγωνίζονταν γι' αὐτό μέ σαφή προοπτική τήν ἐπιστροφή στό σημεῖο τοῦ διχασμοῦ δηλαδή στό παλαιό ἡμερολόγιο, τό ὁποῖο εἴτε ἀρέσει εἴτε ὄχι στόν π. Εὐθύμιο ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῶν ὀρθοδόξων ἀνά τόν κόσμο τό θεωρεῖ καί βιώνει ὡς παράδοση ἑορτολογική καί ὄχι χρονολατρική! Ὁ π. Εὐθύμιος ἐπ' αὐτοῦ πλανᾶται καί δεῖγμα τούτου εἶναι ἡ ἀδιαφορία του γιά τόν διχασμό, διακρίνοντας τόν ἑαυτό του ὡς σοφό καί μή γραφικό σέ ἀντίθεση μέ τούς χιλιάδες πιστούς μεταξύ τῶν ὁποίων τεράστιες Ἁγιορειτικές μορφές τοῦ περασμένου αἰῶνος καί διορατικοί καί προορατικοί Ἅγιοι ἀσκητές ἀνά τόν κόσμο πού διαφωνοῦν μέ τίς θέσεις του. Εἶναι πρόκληση νά ὁμολογεῖ δημοσίως ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός ἔφερε τό νέο ἡμερολόγιο (καί ἡ Μασωνία, βάσει ντοκουμέντων) καί ὁ π. Εὐθύμιος νά χαρίζεται σέ αὐτούς καί νά μή διανοεῖται τό ἁπλό χάριν τῶν ἁπλουστέρων ἀδελφῶν του νά ἀποδέχεται τήν ἐπιστροφή στό παλαιό ἡμερολόγιο πρός θεραπείαν τοῦ σχίσματος καί ἅρα πρός σωτηρίαν! Τί δέν καταλαβαίνει; Πόσο φαιδρά εἶναι τά λεγόμενά του περί Μακεδονικοῦ ἡμερολογίου ὡς δῆθεν Ἀποστολικοῦ δέν τό καταλαβαίνει; Δυστυχῶς ὁ π. Εὐθύμιος προσφέρει κακές ὑπηρεσίες στό θέμα αὐτό καί γίνεται πρῶτος ὁ ἴδιος αἰτία διχοστασιῶν καί σκανδάλου στόν ἀντι-οἰκουμενιστικό ἀγώνα. ΠΟΤΕ δέν πρόκειται προκαλώντας μέ αὐτό τόν τρόπο (καί ἐμμένοντας μέ καλογερικό πεῖσμα) τήν εὐαισθησία στήν Πίστη τῶν λεγομένων παλαιοημερολογιτῶν νά ἔχει συνεργασία καί προκοπή γιά τό καλό τοῦ κοινοῦ ἀγῶνος. Εἶναι ὁ πρῶτος πού δέν δικαιοῦται νά ὁμιλεῖ περί ἀκριβείας καί οἰκονομίας ἀφοῦ δέν ἔχει μάθει τουλάχιστον νά σιωπᾶ ὅπου σαφῶς δέν οἰκοδομεῖ! Κοντράρει τούς μαρτυρικούς πιστούς τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου ἐπειδή ἐκεῖνοι εἶπαν ἐγκαίρως τό στῶμεν καλῶς ἐνῶ ἐκεῖνος εἶναι τῆς ἐνδεκάτης ὡρας!.... Λίγη διάκριση δέν θά ἔβλαπτε. Οἱ παλαιοημερολογίτες δικαιώθηκαν ὅτι πίσω ἀπό τήν Μεταξάκειο ἡμερολογιακή μεταρρύθμιση εἰς ἐφραμογήν προβλέψεως διατάξεως τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τῆς Πατριαρχικῆς Ἐγκυκλίου τοῦ 1920, εἶναι οἱ φράγκοι καί οἱ φιλενωτικοί καί πάσης φύσεως πολέμιοι τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὅλα τά ἄλλα εἶναι ὑπεκφυγές καί σοφίσματα. Ὁ λαός ἔλεγε ὁ ἄθεος Λένιν εἶναι 100 χρόνια μπροστά ἀπό τούς ἡγέτες του! Αὐτό νά θυμᾶται ὁ π. Εὐθύμιος κάθε φορά πού λοιδωρεῖ μέ τέτοια αὐτοπεποίθηση τούς παλαιοημερολογίτες. Ἀλήθεια πάτερ Εὐθύμιε λές ὅτι χάρις δέν ὑπάρχει ὅπου ὑπάρχει αἵρεση καί κακοδοξία. Ἐρωτᾶσαι λοιπόν ἐσύ πού ἀποτειχίστηκες πρό τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης ἀπό πότε ἐδικαιοῦτο ἕνας πιστός νά διαχωρίσει τήν θέση του ἀπό τήν προδίδουσα τήν Πίστη Ἱεραρχία; Ἀπό τό 1920 ὅταν γιά πρώτη φορά μέ Συνοδική Ἐγκύκλιο ἀναγνωρίστηκαν ὅλες οἱ αἱρέσεις ὡς Ἐκκλησίες Χριστοῦ, ἀπό τό 1923 μέ τό ληστρικό Συνέδριο στήν Κωνσταντινούπολη πού ἀνετράπη ὅλη ἡ τάξη καί Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, τό 1952 μέ τήν βλάσφημη Ἐγκύκλιο τοῦ ἀρχιαποστάτου καί Μασώνου Ἀθηναγόρου, τό 1965 μέ τήν ἄρση τῆς ἀκοινωνησίας μεταξύ Παπισμοῦ καί Ὀρθοδοξίας (δηλαδή τήν ἕνωση τῶν δύο σέ μία "ἐκκλησία"), τό 1991 μέ τήν ἀναγνώριση τῶν αἱρετικῶν Μονοφυσιτῶν ὡς ὀρθοδόξων, μέ τήν ἀναγνώριση τῶν μυστηρίων τῶν Παπικῶν, μέ μέ μέ μέ μέ ......ΠΟΤΕ; Πάτερ Εὐθύμιε σύ τίς εἷ ὁ κρίνων συνδούλους σου; Ἐδῶ εἶναι ἡ οὐσία καί ὄχι στίς ὅποιες παραφωνίες ἑνός χώρου καί ἑνός λαοῦ πού μέ διωγμούς καί ἐξορίες καί μαρτύρια ἐκ μέρους τῶν μέχρι χθές πατέρων σου ὅμως κράτησε ψηλά τό λάβαρο τῆς Ὀρθοδοξίας! Εἶναι δέ ἐνδεικτικό ὅτι σήμερα οἱ ἀκόμη χλευαζόμενοι παλαιοημερολογίτες συγχαίρουν ἐκ καρδίας καί στηρίζουν μέ χίλιους τρόπους ὅλους ἐσᾶς τούς ὄψιμους ἀντι-οἰκουμενιστές, ὅταν σεῖς δέν δείχνετε κόκκο ἀγάπης καί συμπαθείας γιά τ' ἀδέλφια σας αὐτά. Τί  λέτε θά σᾶς κατακρίνει ὁ Θεός καί οἱ Πατέρες ἐάν καταδεχθεῖτε ἔστω χάριν τῆς ἀγάπης καί τῆς ἑνότητος νά κηρυχθεῖ ἐπιστροφή ὄχι στό Ἰουλιανό ἡμερολόγιο ἀλλά στήν ἑορτολογική τάξη καί παράδοση πού ὑπῆρχε πρίν τό ἐπάρατο σχίσμα ἀποκαθιστώντας τήν ὁμοιομορφία σ' αὐτό ὄχι ὅπως σήμερα μέ τήν πεπτωκυῖα πρεσβυτέρα Ρώμη ἀλλά μέ τά Ἱεροσόλυμα, τό Ἅγιον Ὄρος, τό Σινᾶ, τή Σερβία, τή Ρωσία καί τήν παύση τοῦ σκανδάλου τῆς σημερινῆς ἀκαταστασίας πού προσβάλλει καί ἀθετεῖ μεταξύ ἄλλων τήν λειτουργική καί λατρευτική ἑνότητα; Τότε θά δεῖτε καί τήν ἀντίδραση καί τήν ἀνέλπιστη γιά σᾶς ὠριμότητα πού θά ἐπιδείξουν οἱ παλαιοημερολογίτες, οἱ ὁποῖοι, ἐφ' ὅσον θά ἔχετε διακόψει κάθε κοινωνία μέ τόν Οἰκουμενισμό καταδικάζοντας τά ἔργα του, δέν θά ἔχουν πλέον κανένα λόγο νά μήν συνοδοιπορήσουν καί μάλιστα ὀπίσω ὑμῶν καί ὅλων τῶν ὀρθοφρονούντων πορευόμενοι, βέβαιοι ὅτι ἀκολουθοῦν τόν Χριστό! Δημ. Ἀναγνώστου, Θεολόγος.