ΕΚΚΛΗΣΙΑ Γ.Ο.Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ                              ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 2017

ΕΟΡΤΙΟΣ  ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

ΤΟΥ  ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ  ΑΘΗΝΩΝ

"Καθαρθῶμεν τάς αἰσθήσεις, καί ὀψόμεθα, τῶ ἀπροσίτω φωτί τῆς ἀναστάσεως, Χριστόν ἐξαστράπτοντα, καί Χαίρετε φάσκοντα,

 τρανῶς ἀκουσόμεθα, ἐπινίκιον ἄδοντες" (Τροπάριο Α΄ Ὠδῆς Πασχαλίου Κανόνος)

Τέκνα ἐν Κυρίω ἀγαπητά, Χριστός Ἀνέστη!

Ἡ Χάρις τοῦ παναγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ μᾶς ἀξιώνει καί ἐφέτος νά ἑορτάσωμε τήν ἑορτή τῶν ἑορτῶν καί νά πανηγυρίσωμε τήν πανήγυρη τῶν πανηγύρεων, τό Ἅγιον Πάσχα. Κατ' αὐτό δέ, θεασάμενοι τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, νά προσκυνήσωμε Αὐτόν ὡς Ἀρχηγό τῆς σωτηρίας μας καί Λυτρωτή τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Διά τοῦ Σταυροῦ Αὐτοῦ ἦλθε ἡ χαρά σέ ὅλο τόν κόσμο καί ἐκ τοῦ Τάφου Αὐτοῦ ἀνέτειλε ἡ ζωή καί τό ἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του σέ ὁλόκληρη τήν κτίση. Αὐτή ἡ "παραδοξότητα" συνιστᾶ τό γεγονός τῆς σωτηρίας μας καί αὐτή ἡ ἀδιάρρηκτη σχέση Σταυροῦ καί Ἀναστάσεως, θυσίας καί Ζωῆς ἀποτελεῖ τήν πεμπτουσία τοῦ Ἁγίου καί ἁγιάζοντος τούς πιστούς Πάσχα.

Ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ἡ "ζωή καί ἡ ἀνάστασις ἡμῶν". Ὁ Σταυρός, ὁ Θάνατος καί ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ σηματοδοτοῦν τήν ἐλευθερία καί τή λύτρωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τά πάθη, τή φθορά καί τόν ἔσχατο ἐχθρό, τόν θάνατο. Γι' αὐτό καί μόνο ὁ Σταυρός ὁδηγεῖ στήν Ἀνάσταση καί ἡ Ἀνάσταση πάντοτε προϋποθέτει τόν Σταυρό.

Ἡ Ἀνάσταση τήν ὁποία ἑορτάζομε εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος φέρει τόν Σταυρό καί ἐκτείνει τήν χεῖρα Του στό πλάσμα του γιά νά τό συναναστήσει μαζί Του. Σέ μᾶς δέν ἀπομένει παρά νά ἀνταποκριθοῦμε, ἁπλώνοντας τό χέρι μας στόν μοναδικό Σωτῆρα καί Λυτρωτή. Χωρίς τήν ἰδική μας συγκατάθεση καί τήν ἰδική Tου βοήθεια δέν συντελεῖται ἡ σωτηρία μας.

Πρό τῆς Ἀναστάσεώς Του τόν Κύριο τόν ἔβλεπαν βεβαίως καί φυσικῶ τῶ λόγω ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἀσχέτως τῆς προαιρέσεως καί τῆς καταστάσεώς των. Μετά, ὅμως, τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασή Του τόν εἶδαν ἀρκετοί, μά ὄχι ὅλοι ἀνεξαιρέτως. Στίς ἐμφανίσεις τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ πρό τῆς Ἀναλήψεώς του ὑπῆρξαν, κατά τήν Εὐαγγελική διήγηση, παρόντες ὡς μάρτυρες  τῆς Ἀναστάσεώς Του ἡ παναγία Μητέρα Του, οἱ ἀνδρεῖες Μυροφόρες γυναῖκες, οἱ Ἀπόστολοί Του καί ἄλλοι πεντακόσιοι περίπου ἀδελφοί (Α΄Κορ. ιε΄, 5-7).

Ἐμεῖς σήμερα, ὅσοι θέλουμε νά ἔχωμε πεῖρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ὀφείλομε κατ' ἀρχήν νά εἴμεθα μαθητές Του καί πρωτίστως μέλη τοῦ Σώματός Του πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία Του. Ἐν συνεχεία δέ, ὀφείλομε νά καταστοῦμε μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως, ἀφοῦ ἀξιωθοῦμε νά ἰδοῦμε τόν Ἀναστάντα Χριστόν. Τοῦτο, ὅμως, γιά νά συμβεῖ, ὅπως συνέβη στή ζωή ὅλων τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας, χρειάζεται προηγουμένως νά ἐξασφαλισθοῦν ὁρισμένες πνευματικές προϋποθέσεις.

Χρειάζεται ἡ ἀγάπη μας πρός τόν Χριστό νά ὑπερβεῖ τόν ὁποιοδήποτε φόβο, χρειάζεται νά διαρρήξωμε κάθε σχέση μέ τήν κακία καί τό ψεῦδος καί, κυρίως, χρειάζεται νά ἐγκαταλείψωμε τήν φιλαυτία πού δέν μᾶς ἐπιτρέπει νά γίνουμε ἀκόλουθοι τοῦ Χριστοῦ καί ὑπήκοοι στό θεῖο θέλημα μέχρι θανάτου.

Ὅταν πολιτευθοῦμε κατά τά ἀνωτέρω, τότε ἡ ζωή καί ἡ καρδιά μας θά πλημμυρίσουν ἀπό χαρά, εἰρήνη καί φῶς καί θά ἀναβλύσουν ἀγάπη, συγχώρηση καί πνευματική εὐωδία. Τότε, τό πέρασμα στήν αἰωνιότητα, τήν ζωή τῆς ἀφθαρσίας καί τῆς ἀθανασίας, θά ἀρχίσει νά συντελεῖται ἤδη ἀπό τήν παροῦσα ζωή.

Ὁ σύγχρονος τρόπος ζωῆς καί ἡ μονοδιάστατη τεχνολογική πρόοδος τοῦ συγχρόνου πολιτισμοῦ ἔχουν ἀποπροσανατολίσει σέ μεγάλο βαθμό τήν ἀναζήτηση  καί πορεία τοῦ ἀνθρώπου τῆς ἐποχῆς μας πρός τόν πραγματικό προορισμό του. Ἡ ἐγκατάλειψη, ἡ  περιθωριοποίηση καί ἡ ἀλλοίωση τῆς παραδοθείσης Πίστεως, κυρίως ἀπό τίς αἱρέσεις ἀλλά καί ἀπό τίς διάφορες ἰδεολογίες, ἀποτελοῦν τή μεγαλύτερη τραγωδία τῆς συγχρόνου ἀνθρωπότητος.

Ἀκόμη καί ὁ σύγχρονος πιστός προσαρμόζεται καί παρασύρεται εὔκολα ἀπό τό σχῆμα τοῦ κόσμου τούτου, τό ὁποῖο ὄχι ἁπλῶς παράγει (Α΄ Κορ. ζ΄, 31), δηλαδή ἀλλάζει διαρκῶς καί ματαίως, ἀλλά καθίσταται ὁλοένα καί πιό ἀλλοτριωμένο ἤ καί ἐχθρικό πρός τήν φυσικότητα καί τήν ἀλήθεια.

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ὡς μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, τῆς μιᾶς καί Ἁγίας Ἐκκλησίας Του, ὀφείλομε νά ἀνασυγκροτήσουμε τίς πνευματικές μας δυνάμεις, νά εὐθυγραμμίσωμε τόν βίο μας πρός τήν Πίστη τήν ὁποία ὁμολογοῦμε, νά φανοῦμε ἄξιοι τῆς κλήσεώς μας καί νά ἀναλάβωμε τήν εὐθύνη μας γιά τήν προάσπιση καί διάδοση τῆς Ὀρθοδοξίας, ἔργω τε καί λόγῳ.

Ἐάν ἔχωμε ἀγάπη, ἑνότητα καί ἀγωνιστικότητα ὑπέρ τῆς Ἀληθείας πρός δόξαν Θεοῦ, τότε θά ἀξιωθοῦμε ἀφ' ἑνός μέν νά κρατήσωμε τήν Πίστη, ὅπως μᾶς παρεδόθη, ἀφ' ἑτέρου δέ, νά πληροφορήσωμε τούς ἐγγύς καί τούς μακράν ὅτι μόνον ἐντός τοῦ ἀναστημένου Σώματος τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή ἐντός τῆς Ἐκκλησίας Του, εἶναι δυνατόν νά ἐπιτύχωμε πάντες τῆς σωτηρίας. Ἀμήν, γένοιτο.

- Χριστός Ἀνέστη! - Ἀληθῶς Ἀνέστη!

Μετά πατρικῶν εὐχῶν

Διάπυρος πρός τόν Ἀναστάντα Κύριον εὐχέτης σας

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

† Ὁ Ἀθηνῶν & Πάσης Ἑλλάδος

ΣΤΕΦΑΝΟΣ