Τό  Ἅγιο  Μανδήλιο (16η Αὐγούστου)

Ὁ βασιλιάς Ἄβγαρος, τοπάρχης τῆς Ἔδεσσας ἔπασχε ἀπό σοβαρή ἀσθένεια (πιθανόν λέπρα). Ἀπό τούς ἀνθρώπους του ἄκουσε γιά τά θαύματα πού ἔκανε ὁ Ἰησοῦς καί ἔστειλε πρός αὐτόν ἐπιστολή, μέ τόν ἔμπιστο ἀγγελιαφόρο Ἀνανία, μέ σκοπό νά τόν καλέσει στήν πόλη του, ὥστε νά ἀκούσει τό κήρυγμά του καί νά θεραπευτεῖ ἀπό τἠν θεϊκή δύναμή του. Ὁ Ἀνανίας ἀκολούθησε τόν Ἰησοῦ στήν Ἱερουσαλήμ καί τήν ὥρα πού κήρυττε τοῦ παραδίδει τήν ἐπιστολή τοῦ βασιλιά του. Ὁ Ἰησοῦς τοῦ ἀπάντησε ὅτι πρῶτα θά τελειώσει τό ἔργο του, τό ἐπί γῆς καί κατόπιν θά στείλει τούς μαθητές του νά ἐπισκεφτοῦν τόν Βασιλέα γιά νά τόν θεραπεύσουν. Κάθισε τότε ὁ Ἀνανίας σέ ἕνα ὕψωμα καί ἄκουγε τήν διδασκαλία, προσπαθώντας πάντα νά σχεδιάσει τό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ στό χαρτί (ὅπως τοῦ εἶχε ζητηθεῖ) καί νά μεταφέρει τήν εἰκόνα του στόν Βασιλιά του. Ἤταν, ὅμως, ἀδύνατο νά συγκεντρωθεῖ. Βλέποντας τήν κατάστασή του ὁ Ἰησοῦς, ἐζήτησε ἀπό τούς μαθητές του νερό γιά νά πλυθεῖ. Μετά, σπόγγισε τό πρόσωπό του μέ ἕνα κομμάτι ὕφασμα πού τοῦ ἔδωσαν, πάνω στό ὁποῖο ἀποτυπώθηκε, σάν ἀπό θαῦμα ἡ Θεία του Μορφή. Πλησίασε τόν Ἀνανία καί τοῦ παρέδωσε τό ὕφασμα διπλωμένο στά τέσσερα μέ τήν «Ἀχειροποίητη Εἰκόνα» (τό ὀνομαζόμενο κατόπιν Ἅγιο Μανδήλιο) , λέγοντας νά τό παραδώσει σἐ ἐκεῖνον ποὐ τόν ἔστειλε. 

Ὁ Ἄβγαρος μόλις ἔλαβε τό Ἅγιο Μανδήλιο πίστεψε στήν Διδασκαλία καί θεραπεύτηκε. Ἔμεινε μόνο ἕνα σημάδι στό πρόσωπό του ἀπό τήν ἀρρώστια, τό ὁποῖο τό θεράπευσε ὁ Ἀπόστολος Θαδδαῖος, ὅταν ἦλθε στήν περιοχή γιά νά κηρύξει τήν Χριστιανική Διδασκαλία, σύμφωνα μέ τά προλεγόμενα τοῦ Ἰησοῦ.

Τό κειμήλιο παρέμεινε στήν πόλη σέ ἐμφανές σημεῖο μέχρι καί τὀν θάνατο τοῦ γιοῦ τοῦ Ἄβγαρου, ὁπότε τήν ἐξουσία τήν πῆρε ὁ ἀνεψιός του, ὁ ὁποῖος ἐπανέφερε τήν εἰδωλολατρεία στό βασίλειο. Τότε, μέ ἐνέργειες τοῦ ἐπισκόπου τῆς πόλης ἡ εἰκόνα κρύφτηκε σέ σημεῖο τῶν τειχῶν.

Τό κειμήλιο βοήθησε μέ θαυματουργικό τρόπο τούς κατοίκους τῆς πόλης, λύνοντας τήν πολιορκία της ἀπό τόν βασιλέα τῶν Περσῶν Χοσρόη.

Τό κειμήλιο παρέλαβε ἀπό τήν πόλη ὀ βυζαντινός στρατηγός Ἰωάννης Κουρκούας τό 944 μ.Χ καί τό μετέφερε στή Βασιλεύουσα. Τό Ἅγιο Μανδήλιο ἔφθασε στό Προάστιο τῶν Βλαχερνῶν τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀνήμερα τό Δεκαπενταύγουστο καί τήν ἑπομένη 16 Αὐγούστου ἔγινε ἡ μεγάλη λιτάνευσή του γύρω ἀπό τήν Πόλη καί μέσα στήν Πόλη γιά νά ἁγιασθεῖ ὁλόκληρη ἡ Κωνσταντινούπολη. Ἡ ἱερά εἰκόνα τοποθετήθηκε μετά τήν δορυφορία της στόν Ναό τῆς Θεοτόκου, τόν ἐπονομαζόμενο τοῦ Φάρου.

Τό κειμήλιο χάθηκε ἀπό τήν Πόλη κατά τήν ἅλωσή της ἀπό τούς σταυροφόρους κατά τήν τέταρτη σταυροφορία τό 1204 μ.Χ.