Ἁγία & Μεγάλη Ἑβδομάς 2019

Ἀποκαθήλωσις

καί Ἐπιτάφιος Θρῆνος

στήν Ἐνορία Ἁγίου Νεκταρίου

τῆς Ξυλοκερίζης Κορινθίας

"Τήν ἄβυσσον ὁ κλείσας, νεκρός ὁρᾶται· καί σμύρνῃ καί σινδόνι ἐνειλημμένος, ἐν μνημείῳ κατατίθεται, ὡς θνητός ὁ ἀθάνατος. Γυναῖκαι δέ αὐτόν ἦλθον μυρίσαι, κλαίουσαι πικρῶς καί ἐκβοῶσαι· Τοῦτο Σάββατόν ἐστι τό ὑπερευλογημένον, ἐν ὧ Χριστός ἀφυπνώσας ἀναστήσεται τριήμερος." 

Ἀποκαθήλωση στήν Ἐνορία μας.

Ταπεινά, κατανυκτικά, αὐθεντικά!

Ὁ πρῶτος Ἐπιτάφιος τῆς νεοπαγοῦς Ἐνορίας μας. Μέσα στή φύση, παραδοσιακά καί κατανυκτικά.

Καλή Ἀνάσταση!

ακολουθια των αγιων παθων

2019

στην ενορια

αγ. νεκταριου ξυλοκεριζησ

κορινθιασ

Μέ κατάνυξη καί σύμφωνα μέ τήν ἐκκλησιαστική τάξη καί παράδοση ὁλοκληρώθηκε περί τήν 12η νυκτερινή τῆς Μεγάλης Πέμπτης (2019) ἡ Ἀκολουθία τῶν Ἁγίων Παθῶν στό γραφικό ἐκκλησάκι τῆς ταπεινῆς καί εὐλογημένης Ἐνορίας μας (Ἁγ. Νεκταρίου) στήν Ξυλοκέριζα Κορινθίας.

Ἰδιαίτερη εὐλογία ἡ παρουσία στό Ἀναλόγιο τῶν καλλιφώνων μοναζουσῶν, οἱ ὁποῖες ἐκτέλεσαν μέ ἀκρίβεια καί ἐκκλησιαστικό ὕφος τούς ὑπέροχους ὕμνους, μέσα ἀπό τήν μοναδική Βυζαντινή μουσική μας παράδοση.

Ἐκλεκτός ἱερουργός ἦταν ὁ Παν/τος Ἱερομόναχος π. Ἀνανίας (Πανάκος), ἐκ τῆς ἀνδρώας Ἱερᾶς Κοινοβιακῆς Μονῆς Μεταμορφώσεως Σωτῆρος, Κουβαρᾶ Ἀττικῆς, ὁ ὁποῖος θά εἶναι μαζί μας μέχρι καί τό Πάσχα.

Σταυρωθέντος σου Χριστέ, πᾶσα ἡ κτίσις βλέπουσα ἔτρεμε· τά θεμέλια τῆς γῆς, διεδονήθησαν φόβῳ τοῦ κράτους σου.....ὁ σταυρωθείς καί ταφείς καί ἀναστάς ἐκ τῶν νεκρῶν, Κύριε δόξα σοι!

Ἕνα κείμενο ὀρθοδόξου οἰκοδομῆς καί πνευματικοῦ καταρτισμοῦ

Κατά διαλείμματα

Ἕνα πρᾶγμα εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ἄλλο πρᾶγμα ἡ παραχώρησίς Του. Ὁ Θεός θέλει τό καλό μας καί ἀκόμη περισσότερο-αὐτό πού εἶναι τό καλύτερο γιά ἐμᾶς.

Ἀντιθέτως, ἐπιτρέπει, χάριν τῆς ἐλευθερίας μας, αὐτό πού δέν εἶναι ἀπαραίτητα καλόν γιά ἐμᾶς, νά ὑπάρχουν οἱ ἁμαρτίες μας παρα-δείγματος χάριν, ἤ ἡ ἀνθρωπότης πού βαδίζει στήν ἀπώλεια. Δέν βλέπουμε πιό μακρυά ἀπό τήν μύτη μας. Ἐνῶ ὁ Κύριος ἐμπεριέχει τήν αἰωνιότητα. Ὁ ἀπ. Παῦλος ζήτησε τρεῖς φορές ὥστε νά τοῦ φύγει ὁ σκόλωψ, ἀλλά ὁ Θεός τοῦ ἔδωσε νά καταλάβη ὅτι " ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου, ἡ γάρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενεία τελειοῦται" (Εἶναι σέ σένα ἀρκετή ἡ χάρις μου̇ διότι ἡ δύναμίς μου ἐνεργεῖται τελειότερα μέσα στήν ἀνθρώπινη ἀδυναμίαν) ( Β ́ Κορ. 12, 8-9).

Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός ἐζήτησε : "Πάτερ εἰ βούλει παρενεγκεῖν τοῦτο τό ποτήριον ἀπ' ἐμοῦ̇ πλήν μή τό θέλημά μου, ἀλλά τό σόν γινέσθω" (Πατέρα μου, ἐάν θέλης ἀπομάκρυνε ἀπό ἐμένα αὐτό τό πικρόν ποτήριον̇ πλήν ὅμως ἄς μή γίνη τό θέλημα τό δικό μου ἀλλά τό θέλημα τό δικό σου ) (Λουκ. 22, 42).

Ἐκείνη τήν στιγμή, ἡ ἀνθρωπίνη θέλησις - πού δέν ἔβλεπε παρά τήν ὀδύνην τοῦ σταυροῦ - ἑνώθηκε τελείως μέ τήν θέλησιν τοῦ Πατρός Του, ἡ ὁποία ἔβλεπε πολύ πιό μακρυά: τήν σωτηρίαν τοῦ κόσμου ἡ ὁποία περνάει ἀπό τόν σταυρό.

Ἡ ὥρα τοῦ Θεοῦ; Ὅταν τά πράγματα γίνονται στήν ὥρα τοῦ Θεοῦ, ὅλα γίνονται μέ ἁρμονία καί ὡριμότητα.Ἐμεῖς, ἀντιθέτως, θέλομε συχνά νά ἐπισπεύσουμε τά πράγματα καί ἔτσι μαζεύουμε ἄγουρα φροῦτα.Τό ἀποτέλεσμα εἶναι οἱ πνευματικές ταραχές, οἱ ἀσθένειες τῆς ψυχῆς κ.λ.π. Διά νά ὑποταχθοῦμε εἰς τό θέλημα τοῦ Θεοῦ,καί νά περιμένουμε τήν ὥρα τοῦ Θεοῦ, μᾶς χρειάζεται ὑπομονή ἡ ὁποία προϋποθέτει τήν ἄρνησι τῆς ἰδικῆς μας θελήσεως ἡ ὁποία εἶναι καρπός τῶν παθῶν μας.

Ὅλα εἶναι προσωρινά καί μάταια σ' αὐτήν τήν ταλαίπωρη ζωή, ἀλλά διά μέσου αὐτῶν ὀφείλουμε νά οἰκοδομήσουμε αὐτό πού θά εἶναι αἰώνιον. Ὅταν σκέπτομαι καί βλέπω τό ἐρημητήριο πού φθείρεται, μιά εἰκόνα κατεστραμένη,ἤ τό ταλαίπωρο σῶμα μου παραδείγματος χάριν, δέν λυπᾶμαι καί σκέπτομαι ὅτι μοῦ χρησίμευσαν γιά τό καλόν τοῦ μέλλοντος.

Θά πρέπει νά τά ἐγκαταλείψωμεν ἔτσι κι ἀλλιῶς καί αὐτά ̇ δέν εἶναι ἐπίσης αἰώνια. Παράλληλα, αὐτό τό προσωρινόν, τό μάταιον, πρέπει νά μᾶς ἐμποδίζει νά θέλουμε νά ἐγκατασταθοῦμε μόνιμα καί ὀφείλει νά μᾶς θυμίζει ὅτι δέν εἴμαστε παρά περαστικοί σ' αὐτήν τήν ζωήν.

Τό νά φθάσης τήν τελειότητα σ' ὅτι εἶναι ἐπίγειον, εἶναι μία αὐταπάτη, διότι "ἰδού τά πάντα ματαιότης καί προαίρεσις πνεύματος" (τά πάντα εἶναι ματαιότης καί ἐπιδίωξις ἀνέμου) (Ἐκκλ. 1, 14) καθώς λέγει ὁ Σολομών. Ὅταν τελειώνω νά ζωγραφίζω μία εἰκόνα, διαπιστώνω τίς ἀτέλειες στό ὑλικό καί καλλιτεχνικό ἐπίπεδο̇ αὐτό ὅμως δέν ἐμποδίζει τήν Χάριν νά μεταδοθῆ .

Οἱ θαυματουργικές εἰκόνες ὡς ἐπί τό πλεῖστον δέν εἶναι ἔργα τέχνης,ἀλλά ὅπως γράφουμε πιό πάνω: "ἡ δύναμίς μου ἐν ἀσθενεία τελειοῦται" (Β ́ Κορ 12, 9). Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι μήπως ἔγραψαν τό Εὐαγγέλιο χωρίς ὀρθογραφικά λάθη; Οἱ περισσότεροι ἦσαν ἀγράμματοι. Ὁ ἅγ. Ἀπ. Πέτρος ἔγραψε τό Εὐαγγέλιόν του διά μέσου τοῦ ἁγ. Λουκᾶ καί ὁ Ἅγιος Πρόχορος ἔγραφε ὅ,τι τοῦ ὑπαγόρευε ὁ ἅγ. Ἀπ. Ἰωάννης. Ἐν τούτοις αὐτά πού γράψανε θά διαρκέσουν μέχρι τό τέλος τῶν αἰώνων!

Αὐτές οἱ ἀκούσιες ἀτέλειες στήν κυριολεξία μᾶς ταπεινώνουν καί μᾶς βοηθοῦν νά οἰκοδομήσουμε τόν ἐσωτερικόν ἄνθρωπον καί νά ἐγκαταλείψουμε τόν ἁμαρτωλόν ἄνθρωπον.

Τελειώνω ἐλλειπῶς μέ τά λόγια τοῦ ἁγ Ἀπ. Παύλου: "Διό οὐκ ἐκκακοῦμεν, ἀλλ' εἰ ὁ ἔξω ἡμῶν ἄνθρωπος διαφθείρεται, ἀλλ' ὁ ἔσωθεν ἀνακαινοῦται ἡμέρα τῇ ἡμέρα" (Δι'αὐτό δέν διαμαρτυρόμεθα, ἀλλ' ὅσον ὁ ἐξωτερικός ἄνθρωπος, τό σῶμα, φθείρεται, τόσον ὁ ἐσωτερικός, ἡ ψυχή,ἀνανεώνεται ἡμέρα μέ τήν ἡμέρα) (Β ́ Κορ. 4, 16).

Υ.Γ Σέ τί χρησιμεύουν τά δάκρυα κατά τήν ὥραν τῆς προσευχῆς,δηλαδή ὁ καρπός τοῦ πνευματικοῦ πένθους; Διά νά μᾶς πλύνουν ἀπό τίς ἁμαρτίες καί τίς ἀτέλειές μας, καί ὅταν τρέχουν μόνα τους, χωρίς προσπάθεια, χωρίς νά τά ἐπιληφθοῦμε, τότε δέν εἴμαστε μακρυά ἀπό τήν τελειότητα κατά Θεόν.

Ἀρχιμανδρίτης Kασσιανός

Ἀτυχής καί προκλητικός ὁ σχολιασμός

τῶν τραγικῶν γεγονότων τῆς Σρί Λάνκα

ἀπό τή δοτή διοίκηση τῆς εἰκονικῆς

"Μονῆς Ἐσφιγμένου"

τοῦ Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου

Διαβάσαμε σέ ἐκκλησιαστικό ἱστολόγιο ἀνακοίνωση (22.4.2019) τῆς εἰκονικῆς Μονῆς Ἐσφιγμένου, τοῦ ἀντικανονικοῦ αὐτοῦ καί παρανόμου μορφώματος τό ὁποῖο μεθοδεύτηκε νά ἐμφανίζεται ὡς Ἁγιορειτική Μονή μέ διοίκηση δοτή ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, γιά τίς δολοφονικές πολύνεκρες ἐπιθέσεις σέ παπικό ναό στή Σρί Λάνκα.

Ἡ ὑπό τόν δῆθεν ἡγούμενο τῆς Μονῆς Ἐσφιγμένου νεο-ἁγιορείτη κ. Βαρθολομαῖο ὀλιγομελής ἀδελφότητα ἔκρινε σκόπιμο νά ἐκδώσει εἰδική ἀνακοίνωση, ἀντιγράφοντας τήν ἀνάλογη ἐνέργεια τοῦ προστάτου της,  Πατριάρχου Κων/λεως κ. Βαρθολομαίου, τό περιεχόμενο τῆς ὁποίας εἶναι ἀτυχέστατο καί προδήλως προϊόν καιροσκοπισμοῦ.

Τήν πρόσφατη ἄδικη καταδίκη τοῦ ἀσυμβιβάστου ἀγωνιστοῦ Ἡγουμένου τῆς πραγματικῆς Ἱερᾶς καί Βασιλικῆς Μονῆς Ἐσφιγμένου Ἁγίου Ὄρους Γέροντος Μεθοδίου (μέ 17ετή κάθειρξη γιά δῆθεν ἠθική αὐτουργία!), γιά τά γνωστά γεγονότα τῆς καταλήψεως τοῦ κονακίου της στίς Καρυές ἀπό τούς ἐγκαθέτους τοῦ Φαναρίου, θεώρησαν οἱ τελευταῖοι ὅτι πρέπει νά τήν ἐκμεταλλευθοῦν δεόντως, συνδυάζοντάς την μέ τά πρόσφατα τραγικά γεγονότα στή Σρί Λάνκα, ὡς δῆθεν ἀμφότερα σχετιζόμενα μέ τό φαινόμενο τοῦ θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ.

Ἡ σύντομη, πλήν ἀτυχής καί προκλητική, ἀνακοίνωση τῶν νεο-ἀγιορειτῶν τῆς εἰκονικῆς Μονῆς Ἐσφιγμένου, μεταξύ ἄλλων τετριμμένων γιά παρόμοιες περιστάσεις διατυπώσεων, οἱ ὁποῖες μᾶλλον ἀρμόζουν σέ πολιτικές καί γενικῶς κοσμικές ἀρχές καί ὄχι σέ μονάζοντες καί δή Ἁγιορεῖτες, ἀναφέρουν τά ἑξῆς:

«Ως Μονή Εσφιγμένου συμπάσχουμε και συμμεριζόμαστε τον πόνο των συγγενών των θυμάτων. Κατανοούμε το πρόβλημα, γιατί βιώνουμε κι εμείς, ως Μονή Εσφιγμένου, τα τραγικά αποτελέσματα του θρησκευτικού φανατισμού. Ενός φανατισμού, ο οποίος μόνο να οπλίζει γνωρίζει τα χέρια φανατικών, τα οποία στρέφονται με ψυχρότητα και μίσος κατά συνανθρώπων σε κάθε ευκαιρία. Ενός φανατισμού, ο οποίος ετοιμάζει οπαδούς και όχι πιστούς, έτοιμους να πεθάνουν ή και να σκορπίσουν τον πόνο και τον θάνατο με κάλυμμα την θρησκεία σε όσους είναι αντίθετοι στην ιδεολογία και τα πιστεύω τους.»

Κατ' ἀρχήν εἶναι ἰδιαίτερα προκλητικό καί αὐθαίρετο νά παραλληλίζεται ἕνα ἔγκλημα θρησκευτικοῦ ὄντως φανατισμοῦ, ὅπως αὐτό τό τραγικό συμβάν στή Σρί Λάνκα, μέ τήν ὑπόθεση τῆς Ἁγιορειτικῆς Μονῆς Ἐσφιγμένου (διακοπή μνημονεύσεως τοῦ ὀνόματος τοῦ Πατριάρχου, γιά λόγους Πίστεως). Οἱ νεο-ἁγιορεῖτες αὐτοί ξεχνοῦν ἤ ἀποσιωποῦν τό ἀληθινό πλαίσιο καί τήν οὐσία αὐτῆς τῆς ὑποθέσεως καί δέν πείθουν ὅταν ἐμφανίζονται οἰ ἴδιοι ὡς δῆθεν θύματα ἀδίκων ἐπιθέσεων καί ὡς ἀποδέκτες ψυχρότητος καί μίσους ἐκ μέρους φανατικῶν, ὡς τοιούτων θεωρουμένων τῶν δεκάδων σεβαστῶν γερόντων καί ἀδελφῶν τῆς γεραρᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου.

Οἱ τελευταῖοι, εἶναι μέν γεγονός ὅτι εἶναι ἕτοιμοι νά πεθάνουν γιά τήν Πίστη τους ὑπερασπιζόμενοι μέ κάθε θυσία τή Μονή τῆς μετανοίας τους, ἀλλά δέν εἶναι αὐτοί πού σκορπίζουν πόνο καί θάνατο σ' αὐτή τήν ὑπόθεση, οὔτε ἐπιδεικνύουν ψυχρότητα καί μίσος. Ἀντιθέτως, οἱ ἴδιοι ἔχουν γευθεῖ καί πόνο καί θάνατο καί ψυχρότητα καί μίσος ἀπό τήν πλευρά σας, ὅταν ἀποκλεισμένοι μέ ἐντολές τοῦ Πατριαρχείου καί τῆς Ἱ. Κοινότητος, ἀπό στεριά καί θάλασσα, ἐπανειλημμένως στερήθηκαν ἀκόμη καί τά ἀναγκαῖα (τροφή καί φάρμακα) μέ δραματικά ἀποτελέσματα, μέχρι καί τόν θάνατο ὑπερηλίκων ἀσθενῶν μοναχῶν! Γιά νά μήν ἀναφερθοῦμε στόν οἰκονομικό ἀποκλεισμό τους, τίς ἀποφάσεις ἀπελάσεών τους καί τήν καταλήστευση τῶν οἰκονομικῶν πόρων τῆς Μονῆς τους.

Πέραν, ὅμως, ὅλων τῶν ἀνωτέρω, τά ὁποῖα, τούς μέν ἐγκαθέτους ἐκθέτουν ἀνεπανόρθωτα, τούς δέ ὑπερασπιστές τῆς πίστεως καί τῆς Μονῆς τῆς μετανοίας των δέν πτοοῦν, οὔτε πρόκειται νά πτοήσουν, ἀφοῦ αὐτοί εἶναι ἀποφασισμένοι ὡς γνήσιοι πνευματικοί ἀπόγονοι τῶν Ἀγιορειτῶν ὁσιομαρτύρων νά ἀγωνισθοῦν μέχρι θανάτου, ἡ ἀτυχεστάτη, λόγῳ κακῆς σκοπιμότητος, ἀνακοίνωση τῶν ψευδο-ἐσφιγμενιτῶν μέ δῆθεν ἀφορμή τά τραγικά γεγονότα στή Σρί Λάνκα, ἀποκαλύπτει καί ἐπιβεβαιώνει τό ἔλλειμμά τους σέ ὀρθόδοξο φρόνημα.

Ἀναφέρουν χαρακτηριστικά σέ ἄλλο σημεῖο στήν Ἀνακοίνωσή τους: «Εόρταζαν οι άνθρωποι (στη Σρι Λάνκα, ανήμερα του Πάσχα των Ρωμαιοκαθολικών) τα πάθη του Χριστού, σύμφωνα με την Δυτική Εκκλησία, αλλά την κορυφαία ημέρα της χαράς, την ημέρα της Αναστάσεως, οι πράξεις ορισμένων φονταμενταλιστών, έμελλε να την μετατρέψουν σε ημέρα πένθους... ».

Ἀγαπητοί κύριοι, σεῖς πού θέλετε νά ἐμφανίζεσθε ὡς Ἁγιορεῖτες καί μάλιστα Ἐσφιγμενίτες, ὄνομα τό ὁποῖο χάρη στόν ἀγώνα τῆς πολυπληθοῦς ἱερᾶς Ἀδελφότητος τῆς μιᾶς καί μοναδικῆς γνησίας Μονῆς Ἐσφιγμένου Ἁγίου Ὄρους ἔχει γίνει συνώνυμο τῆς πνευματικῆς ἀντιστάσεως στό νεοπαπισμό τῶν ἐνοίκων τοῦ Φαναρίου καί τοῦ μαρτυρικοῦ ἀσυμβιβάστου ὁμολογιακοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος, ἀγνοεῖτε ὅτι ἡ Παπική αἵρεση δέν εἶναι, ὅπως ἐσεῖς τήν θεωρεῖτε καί ὀνομάζετε, Ἐκκλησία; Δέν γνωρίζετε ὅτι ἡ κορυφαία ἡμέρα τῆς χαρᾶς, ἡ ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως εἶναι μία καί δέν ἔχει ἔλθει ἀκόμη, ἀλλά θά ἑορτασθεῖ σέ λίγες ἡμέρες ἀπό τήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία;

Ἄς προσέχετε πῶς ἐκφράζεσθε, κύριοι τῆς εἰκονικῆς "Μονῆς Ἐσφιγμένου" τῶν Καρυῶν, καί νά μή παρασύρεσθε ἀπό τήν χαιρέκακη ἱκανοποίησή σας γιά τήν πρόσφατη καταδίκη τῶν ὁμολογητῶν Πατέρων τῆς ἀληθινῆς Μονῆς Ἐσφιγμένου. Διότι, ἐμεῖς μέν γνωρίζουμε ὅτι ἐμπνέεσθε ἀπό τό ἀντι-ἁγιορειτικό πνεῦμα τῆς οἰκουμενιστικῆς συνόδου τῆς Κρήτης, σεῖς ὅμως δέν θά πρέπει νά παίρνετε θάρρος.

Ἴσως μάλιστα θά εἶναι πολύ καλύτερα γιά σᾶς νά ἀποσυρθεῖτε σέ κάποια ἐκ τῶν πολλῶν ἐγκαταλελειμένων Μονῶν ἐκτός Ἁγίου Ὄρους, παρά νά χάνετε τόν χρόνο σας ἀναμένοντας ματαίως τήν ἡμέρα πού θά καταλάβετε τήν παλαίφατη καί θρυλική πλέον Μονή τοῦ Ἐσφιγμένου. Ὅπως σᾶς τό εἶχε πεῖ, μέ τήν  ὁμολογιακή παρρησία καί τήν ἀφοπλιστική ἀθυροστομία του, ὁ ἀείμνηστος Καθηγούμενος τῆς Μονῆς Δοχειαρίου Γέροντας Γρηγόριος (+), «τήν Ἐσφιγμένου δέν πρόκειται νά τήν δεῖτε ἀπό κοντά καί νά τήν κυριέψετε μέ τίποτε»!