Ἀνοικτή ἐπιστολή πρός τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη τοῦ Γέροντος Γαβριὴλ Ἁγιορείτου.

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ

τοῦ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

Καρυαί, 24 Ὀκτωβρίου 2019 (π.ἡμ.)

Παναγιώτατε,

Ἤθελα πολύ, κατά τήν πρόσφατη ἐπίσκεψή σας στό Ἅγιον Ὄρος τῆς Παναγίας Μητρός μας, τῆς Θεοτόκου, νά λάβω τήν εὐχή σας, καί νά σᾶς φιλήσω τά πόδια, ἀλλά δέν μπορῶ νά τό κάνω, διότι ἀπό μακροῦ χρόνου αὐτό εἶναι πιά ἐφάμαρτο. Μήπως θέλετε νά ἀκούσετε τό γιατί ;

1. Στούς ἀκάρπους καί πονηρούς διαλόγους μέ τούς αἱρετικούς ἔχετε προδώσει ἐσεῖς καί οἱ δικοί σας τήν Μόνη Ἐκκλησία, τήν Ὀρθοδοξία, παραδεχόμενοι πολλές φορές «ποικιλία» στά ἱερά Δόγματα τῆς Ἐκκλησίας μας καί ἐκκλησιαστικό χαρακτῆρα στίς αἱρετικές παρασυναγωγές τῶν Μονοφυσιτῶν, τοῦ Πάπα, καί τῶν Θεοτοκομάχων καί Εἰκονομάχων Προτεσταντῶν· ἔχετε πρωτύτερα καθυβρίσει ἐπισήμως καί ἀμετακλήτως τούς Ἁγίους Πατέρες ὡς «ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως», ὥστε νά φαίνεσθε ἀπαλλαγμένος ἀπό τήν ἀνάγκη ὑπακοῆς στά θεόπνευστα κελεύσματά τους.

2. Εἶστε ἐχθρός τοῦ Τριαδικοῦ μας Θεοῦ καί τῆς Παναγίας μας, διότι ἔχετε θεσμική φιλία μέ τούς συνειδητούς καί ἀμετανοήτους αἱρετικούς καί ἀλλοθρήσκους, τούς «ἐξεστραμμένους καί αὐτοκατακρίτους» προεστῶτες τῶν αἱρέσεων (Τίτον 3, 11), τούς προμάχους τῆς ἀσεβείας, καί θά ἔχετε τό ἴδιο μέ ἐκείνους ἀτελεύτητο μέλλον, μακράν τῆς Χώρας τῶν Ζώντων, ἄν δέν ἐπανέλθετε στήν Πίστη. Διότι λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «Ὁ τοῖς ἐχθροῖς τοῦ Βασιλέως συμφιλιάζων, οὐ δύναται φίλος τοῦ Βασιλέως εἶναι, οὐδέ ζωῆς ἀξιοῦται, ἀλλά σύν τοῖς ἐχθροῖς ἀπολεῖται, καί τά χείρονα ὑπομενεῖ» καί ὅτι «τῆς φιλίας τῆς διά τόν Χριστόν τό μῖσος τό δι’ Αὐτόν πολλῷ βέλτιον». Δέν ἐνθυμεῖσθε, τόν θεόπνευστο λόγο τῆς Ἁγίας Γραφῆς, «ἐν ἴσῳ μισητά Θεῷ καί ὁ ἀσεβῶν καί ἡ ἀσέβεια αὐτοῦ»; (Σοφία Σολομῶντος 14, 9).

3. Ὑπό τήν πατριαρχική νοσσιά καί προστασία σας, ἔχει εὕρει καταφύγιο κάθε αἵρεση καί νεωτερισμός, ὄχι μόνο στίς ἐπαρχίες τοῦ Θρόνου, ἀλλά καί στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καί ἀλλοῦ. Οἱ Κληρικοί σας, καί οἱ βραβευμένοι ἀπό σᾶς μέ ὀφφίκια καί τιμητικά συνέδρια καί ἐκδόσεις θεολόγοι καί διανοητές, οἱ ἐπαινέτες τῆς «πεφωτισμένης Πατριαρχίας» σας, ὅλοι αὐτοί εἶναι οἱ πρωτουργοί καί ἔξαρχοι πασῶν τῶν νέων θεολογικῶν πλανῶν καί τῶν θεσμικῶν νεωτερισμῶν, ἀπό τήν μεταπατερική θεολογία καί τήν οἰκολογική καί παγανιστική λατρεία τῆς Γῆς, μέχρι τήν χωρίς μετάνοια ἀποκατάσταση τῶν σχισματικῶν τῆς Οὐκρανίας. Πλησίον σας βρίσκουν καταφυγή καί δικαίωση ἀπό τήν κατακραυγή τοῦ Ὀρθοδόξου Κλήρου καί τοῦ Ποιμνίου ὅλοι αὐτοί οἱ πνευματικοί λύκοι, καί ἐσεῖς εἶστε ὁ ποιμήν καί Μαικήνας τους· κατά τήν πατερική διατύπωση εἶστε τελείως ὁμόφρων καί ἔνοχος μέ αὐτούς: «Πῶς οὐχί τῆς ἴσης ἐκείνοις δυσσεβείας εἰσίν, οἱ μή κατά τῆς ἐκείνων ψηφισάμενοι δυσσεβείας, μηδέ δικαιώσαντες τούς ἀντιταττομένους τῇ αὐτῶν δυσσεβείᾳ, διωκομένους παρά τοῦθ’ ὑπ’ ἐκείνων;».

4. Ὡς ἄλλος Πάπας ἔχετε καλλιέργήσει ἐπί τρεῖς δεκαετίες τώρα στό ἐκκλησιαστικό πλήρωμα τήν ἀντίληψη, πώς ὅ,τι θέλει αὐθαιρέτως ὁ ἑκασταχοῦ Ἐπίσκοπος, πολύ περισσότερο ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης, συνιστᾷ νόμο τῆς Ἐκκλησίας. Πόσο σᾶς ἐπικρίνουν, ὅπως καί τόν Πάπα, ὅλοι οἱ Ἅγιοι, τούς ὁποίους διά τοῦτο ὑβρίσατε ! Πόσο ταιριάζει σέ σᾶς ἡ μομφή τοῦ Ἁγίου Παλαμᾶ πρός τόν καταδικασμένο αἱρετικό προκάτοχό σας, Πατριάρχη Ἰωάννη Καλέκα «μόνος αὐτός ὑπῆρχεν ἡ Σύνοδος, ἐπεί καί μόνον ἑαυτόν πολλάκις καί τήν Ἐκκλησίαν εἶναί φησι καί ὅ,τι ἄν αὐτῷ δόξῃ καί ὅ,τι ἄν αὐτός εἴπῃ τῇ Ἐκκλησίᾳ, φησί δοκεῖν καί τήν Ἐκκλησίαν ἀποφαίνεσθαι πᾶσαν».

5. Μέ αὐτά πού κάνετε καί διδάσκετε, ἀσεβεῖτε πρός τούς ἀποστολικούς Κανόνες, πρός ἐκείνους τῶν ἱερῶν Τοπικῶν καί Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί τήν διδασκαλία τῶν Πατέρων, τά ὁποῖα ἀπαγορεύουν αὐστηρῶς τίς συμπροσευχές, τίς φιλίες καί τά συλλείτουργα μέ τούς αἱρετικούς, ἐνῷ ἡ Ἐκκλησία πιστεύει «μή τέλειον εἶναι ὀρθόδοξον, ἀλλ’ ἐξ ἡμισείας, τόν τοῖς θείοις Κανόσι μή ἀπευθυνόμενον». Δείχνετε ἔτσι, ὅτι δέν πιστεύετε σέ Θεό, σέ ἀθανασία ψυχῆς, σέ ἀόρατο κόσμο, σέ Παράδεισο καί Κόλαση, σέ Μέλλουσα Κρίση καί ἀνταπόδοση. Μήπως λοιπόν, Παναγιώτατε, οἱ πυκνές συναντήσεις σας μέ παράγοντες καί δωρητές ἀπό μασονικά καί ἄλλα συναφῆ τάγματα μαρτυροῦν γιά σᾶς καί κάποια ἀνομολόγητη καί ὑψηλή ἰδιότητα καί θέση, ἀσυμβίβαστη καί ἐχθρική πρός τήν Ὀρθόδοξο Πίστη ;

6. Δυστυχῶς, ὅπως καλῶς γνωρίζουν ὅσοι ἔλαβαν πεῖρα, μέ διακριτικές ὁδηγίες δικές σας καί τῶν συνεργατῶν σας καί ὄχι μέ τίς θεμιτές ἐκκλησιαστικές διαδικασίες, ἐκεῖνοι πού ἀντιστέκονται στίς μεθοδεύσεις σας πρός ἐπέλαση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀπομονώνονται ἐκκλησιαστικά μέσα στό ἴδιο τό περιβάλλον τους καί ἐξαναγκάζονται εἴτε σέ ἀποχώρηση εἴτε σέ σιωπή. Ἐκεῖ πού εἶναι δυνατόν, χρησιμοποιεῖτε καί τήν πολιτική παρέμβαση, ὅπως ἔχει γίνει καί στό Ἅγιον Ὄρος, καί ἐφαρμόζεται σέ σᾶς, αὐτό πού ὁ Μ. Ἀθανάσιος θεωρεῖ ἐπικριτικῶς χαρακτηριστικό τῶν αἱρετικῶν Ἀρειανοφρόνων: «Οὐ γάρ ξίφεσιν ἤ βέλεσιν οὐδέ διά στρατιωτῶν ἡ ἀλήθεια καταγγέλλεται, ἀλλά πειθοῖ καί συμβουλίᾳ. Ποία οὖν πειθώ, ἔνθα βασιλέως φόβος; Ἤ ποία συμβουλία, ἐν ᾗ ὁ ἀντιλέγων τό τέλος ἐξορισμόν ἔχει καί θάνατον;».

Πολλές φορές, βεβαίως, προσποιεῖσθε, Παναγιώτατε, τήν Ὀρθοδοξία, σέ δηλώσεις σας ἀντίθετες πρός τίς πράξεις σας καί πρός τό κυρίως φρόνημά σας. Ἀλλά κατά τόν ἅγιον Γρηγόριον τόν Παλαμᾶν, ἀκόμη καί ἄν μόνον ἀμφιταλεντευόσασταν περί τήν Ὀρθοδοξία, θά ἤσασταν ἀνάξιος τῆς Ἱερωσύνης: «Παρά τῶν ἱερῶν Κανόνων ὁρίζεται τόν μέν πολλάκις συγκαταθέμενον εὐσεβεῖν καί πολλάκις αὖ ἠρνημένον, “ἀβέβαιον εἶναι περί τό σέβας”· εἰ δέ πάλιν τῆς αὐτῆς κακοφροσύνης ἀνερυθριάστως ἔχοιτο, παρά τίνων ἱερῶν Κανόνων τῆς ἱερωσύνης ἐπειλῆφθαι δικαιωθήσεται;».

Ἔχετε ὁδηγήσει τήν ψυχή κάθε Ὀρθοδόξου Ἕλληνος νά ἀντιμετωπίσει τό δίλημμα: «Νά ταχθῶ μέ τήν ἀγάπη τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ ἤ μέ τοῦ αἱρεσιαρχοῦντος Πατριάρχου τοῦ Γένους;». Ἔτσι ἀκριβῶς γράφει καί ὁ Ἅγιος Κύριλλος τῆς Ἀλεξανδρείας στόν αἱρετικό Προκαθήμενο τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί προκάτοχό σας, τόν Νεστόριο, πρίν ἀπό 1600 χρόνια: «Τί πάθωμεν ἡμεῖς, οἱ παρά τῆς σῆς εὐλαβείας ἀπαιτούμενοι τό ὑπεραγαπᾶν σε τοῦ πάντων ἡμῶν Σωτῆρος Χριστοῦ; Τίς ἡμᾶς ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ὀνῆσαι δυνήσεται ἤ ποίαν εὑρήσομεν ἀπολογίαν, σιωπήν οὕτω τιμήσαντες τήν μακράν, ἐπί ταῖς παρά σοῦ γενομέναις κατ’ Αὐτοῦ δυσφημίαις;». Καί βέβαια, Παναγιώτατε, ἡ βλάβη πού προξενήσατε στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἐκκλησία, εἶναι ἐπανάσταση κατά τοῦ Ἰδίου τοῦ Σωτῆρος.

Στά 28 χρόνια τῆς Πατριαρχίας σας δέν ἔχετε ἀναπαύσει οὔτε μία φορά τίς καρδιές τῶν ἀληθινῶν Ὀρθοδόξων· μόνον τούς κοσμικά φρονοῦντες ἀναπαύετε, χάρη στήν εὔκλεια καί τίς τιμητικές διακρίσεις πού σᾶς ἔχουν ἀπονείμει οἱ ἄρχοντες τοῦ «ἐν τῷ πονηρῷ κειμένου κόσμου» (Α΄ Ἰω. 5, 19), ὄχι πρός δόξαν τῆς σωστικῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλά γιά νά ἐπαινέσουν τήν ἀπό σᾶς παντοιότροπο καθαίρεσή της.

Παναγιώτατε,

Μετανοῆστε ἀπό τήν εὐρεῖα καί ψυχώλεθρο ὁδό ἐπί τῆς ὁποίας σταθερῶς προχωρεῖτε, ἡ ὁποία βλάπτει τό ἀκραιφνές ὀρθόδοξο φρόνημα καί τήν διορθόδοξη ἑνότητα ἑκατομμυρίων βαπτισμένων ψυχῶν, περί τῶν ὁποίων θά δώσετε φοβερό, «οἰκουμενικό», λόγο ἐπί τοῦ ἀδεκάστου κριτηρίου. Φοβηθεῖτε, ὅτι ἡ ἄκτιστη καί ἀτελεύτητη κόλαση εἶναι γεμάτη ἀπό ἀμετανοήτους Ἀρχιερεῖς καί Πατριάρχες, ὅπως καλῶς γνωρίζει ἡ ἐκκλησιαστική Ἱστορία περί τῶν καταδικασμένων αἱρεσιαρχῶν Πατριαρχῶν καί τῆς ὑψηλῆς συνοδίας τους, μέ πρῶτο τόν πεπτωκότα Ἀπόστολο καί προδότη Ἰούδα τόν Ἰσκαριώτη· διότι ἡ θεία δίκη πρῶτα ξεκινᾶ ἀπό ἐμᾶς τούς ἐκκλησιαστικούς: «Καιρός τοῦ ἄρξασθαι τό κρίμα ἀπό τοῦ Οἴκου τοῦ Θεοῦ» (Α΄ Πετρ. 4, 17). «Περιπατεῖτε», λοιπόν Παναγιώτατε, «ἕως τό Φῶς ἔχετε, ἵνα μή σκοτία ὑμᾶς καταλάβῃ, ὅτε οὐδείς δύναται ἐργάζεσθαι» (Ἰω. 12, 35. 9, 4)

Μοναχός Γ. Γαβριήλ

Ἱ. Κουτλουμουσιανόν Κελλίον Ὁσίου Χριστοδούλου τῆς Πάτμου