Ἐπίσκοπος Βρεσθένης Ματθαῖος

● Ἐχειροτονήθη ὁ Ἀρχιμανδρίτης Ματθαῖος (Χούλλης), Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, Ἐπίσκοπος Βρεσθένης

Κατά τήν τελευταία Συνεδρίαση τῆς Ἱεραρχίας τῆς γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐξελέγη ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Ματθαῖος Χούλλης, Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱ. Ἀρχ/πῆς Ἀθηνῶν, Ἐπίσκοπος τῆς ἱστορικῆς Ἐπισκοπῆς Βρεσθένης.

Ἡ χειροτονία του τελέσθηκε τό Σάββατο 19 Ἰανουαρίου 2020 (ἐκ. ἡμ.), μνήμη τῶν Ἁγίων Μακαρίου τοῦ Αὐγυπτίου καί Μάρκου ἐπ. Ἐφέσσου τοῦ Εὐγενικοῦ, στόν Καθεδρικό Ἱερό Ναό Ἁγίας Τριάδος Κάτω Ἡλιουπόλεως Ἀθηνῶν ὑπό τοῦ Μακ/του Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν & Πάσης Ἑλλάδος κ. Στεφάνου, συμπαραστατουμένου ὑπό Συνοδικῶν Ἱεραρχῶν (Λαρίσης & Τυρνάβου κ. Ἰγνατίου, Φθιώτιδος κ. Παντελεήμονος, Νικαίας κ. Παύλου καί Μεσογαίας & Λαυρερωτικῆς κ. Κυπριανοῦ)  καί δύο Ἱεραρχῶν ἐκ τῆς Αὐτοκεφάλου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Πατρώων Παραδόσεων Κύπρου (Κιτίου κ. Σεβαστιανοῦ καί Ἀμαθοῦντος κ. Λαζάρου).

Συλλειτούργησαν πολλοί Ἱερομόναχοι καί Πρεσβύτεροι καί δύο Διάκονοι, παρουσίᾳ δεκάδων πιστῶν ἐξ Ἀθηνῶν ἀλλά καί ἄλλων περιοχῶν τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Κύπρου, οἱ ὁποῖοι μέ ἡσυχία, κατάνυξη καί συγκίνηση συμμετεῖχαν προσευχόμενοι. Τό Ἀναλόγιο πλαισίωσαν Πρωτοψάλτες καί λοιποί ἱεροψάλτες ἐξ Ἀθηνῶν, Πειραιῶς, Κερατέας καί Λαρίσης, οἱ ὁποῖοι ἀπέδωσαν κατανυκτικά τούς ὕμνους τοῦ Ὄρθρου καί τῆς Συνοδικῆς Θείας Λειτουργίας.

Πρό τῆς χειροτονίας τόν ἐψηφισμένο Ἐπίσκοπο προσφώνησε ὁ Μακ. Ἀρχιεπίσκοπος (σημ.: τό πλῆρες κείμενο τῆς προσφωνήσεως παρατίθεται στή συνέχεια) , ἐνῶ ὁ πρῶτος, ἐμφανῶς συγκινημένος, ἀντιφώνησε ἐκ στήθους δι' ὀλίγων, ἐπικαλούμενος τίς εὐχές καί προσευχές τῶν Ἱεραρχῶν πρός στηριγμόν καί ἐνίσχυσή του στή νέα του διακονία. Κατά τό Κοινωνικό ἔγινε Θεῖο Κήρυγμα ὑπό τοῦ Θεολόγου κ. Δημ. Κάτσουρα, ὁ ὁποῖος ἀναφέρθηκε στήν Εὐαγγελική περικοπή (Εὐαγγέλιο τῆς Πεντηκοστῆς), στή μνήμη τῶν ἑορταζομένων Ἁγίων Μακαρίου καί Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, τοῦ ἄτλαντος τῆς Ὀρθοδοξίας, καί κατέκλεισε μέ εὐχές πρός τόν νεοχειροτονηθέντα.

Μετά τήν Ἀπόλυση καί τόν πολυχρονισμό, κατά τό ἔθος, τοῦ Μακαριωτάτου, ὁ νεοχειροτονηθείς ἀπό τοῦ Δεσποτικοῦ Θρόνου διένειμε στούς πιστούς τό ἀντίδωρο, καθώς καί, εὐλογίας χάριν, βιβλία πνευματικῆς οἰκοδομῆς σέ ἀνάμνηση τῆς παρουσίας αὐτῶν στή χειροτονία του. Ἐπίσης, πρός ὅλους προσφέρθηκε κέρασμα, ἐνῶ παρετέθη καί ἑορταστική Τράπεζα  στίς ἐνοριακές ἐγκαταστάσεις τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ.

Ὁ νέος Ἐπίσκοπος Βρεσθένης, Σεβασμιώτατος κ. Ματθαῖος,  γεννήθηκε στό Σύδνεϋ τῆς Αὐστραλίας, τό 1972, ἀπό εὐσεβεῖς Ἕλληνες γονεῖς καί ἐμόνασε ἐπί μία σχεδόν τριακονταετία στήν ἀνδρώα Κοινοβιακή Μονή Μεταμορφώσεως Σωτῆρος, Κουβαρᾶ Ἀττικῆς. Ὑπῆρξε ὁ τελευταῖος Διάκονος τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Ἀνδρέου (+2005). Διετέλεσε Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱ. Ἀρχ/πῆς καί Γραμματεύς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου.

Τόν θρόνο τῆς ἱστορικῆς Ἐπισκοπῆς Βρεσθένης ἐκλέϊσαν κατά τόν περασμένο αἰώνα ὁ ἀπό Βρεσθένης ἀοίδημος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Ματθαῖος (+1950), ὁ διάδοχός του Βρεσθένης Ματθαῖος ὁ Β΄ καί ὁ Βρεσθένης Λάζαρος, Καθηγούμενος τῆς Μονῆς Μεταμορφώσεως Κουβαρᾶ Ἀττικῆς.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΙΜΙΟΤΥΠΑ ΕΚ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΣ

ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

ΣΤΟΝ ΕΨΗΦΙΣΜΕΝΟ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΒΡΕΣΘΕΝΗΣ

Θεοφιλέστατε ἐψηφισμένε Ἐπίσκοπε Βρεσθένης πάτερ Ματθαῖε,

Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ διά τῆς ψήφου τῶν Ἱεραρχῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος σέ ἐξέλεξε Ἐπίσκοπο τῆς ἁγιωτάτης Ἐπισκοπῆς Βρεσθένης καί ἐντός ὀλίγου θά χειροτονηθεῖς Ἀρχιερεύς τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

Καθώς μᾶς διδάσκει ἡ Ἐκκλησία, διά τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, τῶν Ἁγίων Πατέρων καί τῶν Ἁγίων Συνόδων Αὐτῆς, ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ Μέγας Ἀρχιερεύς στόν ὁποῖο ἀνήκει τό λογικό ποίμνιο τῆς Ἐκκλησίας, καί ὁ ὁποῖος τό ὁδηγεῖ στή σωτηρία καί τόν ἁγιασμό.

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός δέν μᾶς ἔδωσε κάποιον Ἀρχιερέα, ἀλλά ἔγινε ὁ ἴδιος Ἀρχιερεύς "τά πάντα ἐν πᾶσιν ὑπέρ ἡμῶν γενόμενος", κατά τόν Ἅγιο Ἐπιφάνιο Κύπρου. Ἡ Ἐκκλησία δέ, καθιστᾶ Ἀρχιερεῖς πιστούς ἀνθρώπους, ὄχι ὡς ἀντιπροσώπους τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά ὡς φανέρωση τοῦ μυστηρίου τῆς αἰσθητῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο.

Ὁ Μέγας Ἀρχιερεύς Χριστός, ὡς Θεάνθρωπος, δηλαδή τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος, ἦταν "πεπειραμένος κατά πάντα καθ' ὁμοιότητα, χωρίς ἁμαρτίας" καί κατά συνέπεια δυνάμενος "συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείας ἡμῶν" ὡς ἄνθρωπος, ἐνῶ ὡς Θεός ἦταν καί εἶναι δυνάμενος νά μᾶς ἐλεήσει καί σώσει, γι' αὐτό, ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, "προσερχώμεθα οὖν μετά παρρησίας τῶ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν ἔλεον καί χάριν εὕρωμεν είς εὔκαιρον βοήθειαν" (Ἑβρ. δ΄, 15-16).

Εἶναι, λοιπόν, ἀνάγκη ὁ κάθε Ἀρχιερεύς, ὡς εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ ποιμήν τῆς Ἐκκλησίας, νά εἶναι μιμητής τοῦ Μεγάλου Ἀρχιερέως Χριστοῦ καί διαρκῶς μέ τή ζωή καί στή διακονία του ἐντός Αὐτῆς νά τόν μιμεῖται. Τοῦτο δέ θά εἶναι ἐφικτό, ὅταν πρωτίστως δέν λησμονεῖ ὅτι ποιμαίνει λογικό ποίμνιο, τό ὁποῖο τοῦ ἐμπιστεύθηκε ἡ Ἐκκλησία καί περί τοῦ ὁποίου θά δώσει λόγο στόν Θεό.

Ὁ Ἐπίσκοπος καί Ἀρχιερεύς τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι ἰδιοκτήτης οὔτε τοῦ ποιμνίου, οὔτε τῆς χάριτος, ἀλλά ποιμήν καί οἰκονόμος, ὁ ὁποῖος μάλιστα πρέπει νά εἶναι φρόνιμος καί συνετός, ὑπάκουος στόν Χριστό μέχρι θανάτου, ὅπως Ἐκεῖνος ὑπῆρξε ὑπάκουος στόν Πατέρα Του μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ.

Ὅσο ὑπακούει ὁ Ἐπίσκοπος στόν Χριστό, τόσο θά ὑπακούει σ' αὐτόν τό ποίμνιό του. Ὅταν ὁ Ἐπίσκοπος ἀγωνίζεται διαρκῶς νά ἀνταποκρίνεται σέ ὅσα τόν ἐκάλεσε ἡ Ἐκκλησία, εἶναι βέβαιο ὅτι θά προκόψει καί καρποφορήσει γιά τήν Ἐκκλησία καί τή δόξα τοῦ Θεοῦ. Ἡ δέ Ἐκκλησία, ὅπως προκύπτει ἀπό τίς εὐχές οἱ ὁποῖες ἀναγινώσκονται κατά τή χειροτονία τοῦ Ἐπισκόπου, καλεῖ τόν νέο Ἀρχιερέα νά ἐκδαπανηθεῖ, νά ἐνδιαφέρεται καί νά θυσιάζεται γιά τό ποίμνιό του καί ὁλόκληρη τήν Ἐκκλησία μέ συμπάθεια, ταπεινοφροσύνη, σεμνότητα, ἀκεραιότητα Πίστεως καί ἁγιότητα βίου γιά νά εἶναι ἡ ἀρχιερωσύνη του ἀνεπίληπτη.

Θεοφιλέστατε,

Ἔχεις κατάλληλη ἡλικία γιά νά ἐπωμισθεῖς τό βάρος τῆς νέας διακονίας τήν ὁποία σοῦ ἐμπιστεύεται ἡ Ἐκκλησία. Βεβαίως, πρόκειται συγχρόνως καί γιά μεγάλη εὐθύνη καί σοβαρή καί λεπτή ἀποστολή, διότι καλεῖσαι νά δεχθεῖς τόν Εὐαγγελικό ζυγό καί νά γίνεις ὁδηγός, παιδευτής, διδάσκαλος, φωστήρας τῶν πιστῶν καί ἀθλητής ὑπέρ τοῦ κηρύγματος τοῦ Εὐαγγελίου.

Ἐλαχίστων ἤ κανενός ἀνθρώπου, ἐκτός τῶν σπανίων καί ἤδη ἁγιασμένων προσώπων, οἱ δυνάμεις καί τά ἐφόδια δέν ἐπαρκοῦν γιά τά ἀνωτέρω. Ὡστόσο, ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ οἰκονόμησε νά ἔχεις κάποια προετοιμασία καί κάποια ἐφόδια προερχόμενα κυρίως ἐκ τῆς μοναχικῆς σου ἀφιερώσεως. Διότι ἔζησες ἐπί τρεῖς περίπου δεκαετίες στό ἱστορικό Κοινόβιο τῆς Θείας Μεταμορφώσεως στόν Κουβαρᾶ Ἀττικῆς καί εἶχες τήν εὐλογία νά συναναστραφεῖς καί διακονήσεις σημαντικούς πνευματικούς ἀνθρώπους καί Πατέρες ὅπως, μεταξύ ἄλλων, ὁ ἀείμνηστος Πνευματικός μας Πατέρας Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Ἀνδρέας, ἀλλά καί ὁ ἐνάρετος μακαριστός μοναχός Πρόδρομος, δύο γνήσια πνευματικά τέκνα τοῦ ἁγίου Κτίτορος τῆς Μονῆς μας ἀοιδήμου Ἀρχιεπισκόπου Ματθαίου.

Καθιστάμενος δέ Ἐπίσκοπος Βρεσθένης θά ἔχεις πρός μίμηση καί ὑπόμνηση καλῆς ἀρχιερατείας τούς προκατόχους τοῦ θρόνου τῆς ἱστορικῆς αὐτῆς Ἐπισκοπῆς, ἀπό τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ματθαίου, τοῦ ὑποτακτικοῦ ἐκείνου καί διαδόχου του Ματθαίου τοῦ Β΄, ἀλλά καί τοῦ ἀειμνήστου Ἐπισκόπου Βρεσθένης Λαζάρου, τοῦ καί Καθηγουμένου τῆς Μονῆς μας.

Περαίνων τήν προσφώνησή μου αὐτή, ὡς μέχρι σήμερον Πνευματικός σου πατέρας καί Ἡγούμενος, ἀλλά καί ὡς Ἀρχιεπίσκοπος, σοῦ ἐπισημαίνω ἐξ ἀγάπης καί ἐνδιαφέροντος, εὐχόμενος γιά τήν περαιτέρω πορεία σου, τά ἑξῆς:

Ἐκτός τῶν προαναφερθέντων, Ἐπίσκοπος σημαίνει συνεργασία, ἀγάπη καί ἑνότητα μετά τῶν συνεπισκόπων μας. Τοῦτο δέ θά ἐπιτυγχάνεται, σύν Θεῶ, ὅταν ἅπαντες ἐνθυμούμεθα τήν περί Ἐπισκόπων ἀναφορά τοῦ χθές ἑορτασθέντος μεγάλου Ἁγίου Ἀθανασίου ὡς "ὀφθαλμῶν τῆς Ἐκκλησίας", ἀλλά καί τόν λόγο τοῦ σήμερον ἑορταζομένου ἄτλαντος τῆς Ὀρθοδοξίας Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ ὅτι "οὐ χωρεῖ συγκατάβασις είς τά τῆς Πίστεως".

Ἔτσι ἐργαζόμενοι καί πολιτευόμενοι, ἀναλογιζόμενοι ὅτι ἔχωμε νά ἀποδώσουμε λόγο καί ἀπολογία ὄχι μόνο γιά τόν ἑαυτό μας ἀλλά καί γιά τό ποίμνιο πού μᾶς ἐμπιστεύθηκε ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, θά πορευόμαστε στούς χαλεπούς καιρούς τῆς ἀποστασίας πού ζοῦμε, ἐν ἀγάπη καί ὁμονοία, ὁμολογοῦντες ὀρθοδόξως τόν ἕνα καί μόνο ἀληθινό Τριαδικό Θεό.

Ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος (χειροτονηθείς Ἐπίσκοπος τό 1935)

Ἡ Δεσποτική Ἀνδρώα Ἱερά Κοινοβιακή Μονή Μεταμορφώσεως Σωτῆρος, Κουβαρᾶ Ἀττικῆς, ἱδρυθεῖσα τό 1934 ὑπό τοῦ Ἁγιορείτου Ἱερομονάχου καί φημισμένου Πνευματικοῦ Ματθαίου τοῦ Κρητός, ἡ ὁποία, πέραν τῶν δεκάδων μοναχῶν της, ἀνέδειξε μέχρι σήμερον πλῆθος Κληρικῶν καί Ἐπισκόπων στόν χῶρο τῆς γνησίας Ὀρθοδοξίας.