Ἐπειδή ὅπως λέει ὁ θυμόσοφος λαός μας: "ὁ λύκος στήν ἀναμπουμπούλα χαίρεται"....

Μαζί μέ τόν λοιμώδη Κορωνοϊό

ἔκανε τήν ἐπανεμφάνισή του καί ὁ ἄλλος θανατηφόρος "ἰός", ὁ ἀντίχριστος καί ἐκκλησιομάχος Οἰκουμενισμός!

τοῦ κ. Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου

Στήν ἰστοσελίδα «ΦΩΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ» δημοσιεύθηκε κατ' αὐτάς τό κάτωθι ἄρθρο, τό ὁποῖο εἶναι σκόπιμο νά τό παραθέσουμε ὁλόκληρο, παρά τό ἰοβόλο περιεχόμενό του, διότι ἔτσι θά κατανοηθεῖ περισσότερο, δι' ἄλλη μία φορά, τό ποῦ ἔχομε φθάσει!

Τό ἐν λόγῳ ἄρθρο ὑπογράφεται ἀπό τά πρόσωπα πού θά δεῖτε στή συνέχεια καί ἀναρτᾶται στό ἀνωτέρω ἰστολόγιο ἀπό τόν ὑπεύθυνο αὐτῆς κ. Παν. Ἀ. Ἀνδριόπουλο, ὅμως ἀπηχεῖ ἐπί τῆς οὐσίας τίς θέσεις καί τά φρονήματα τοῦ Παναγιωτάτου Αὐθέντου καί Δεσπότου τοῦ Φαναρίου καί Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου.

Θεωροῦμε ὅτι δέν χρειάζονται πολλές ἀναλύσεις καί ἑρμηνεῖες ἐπ' αὐτοῦ διά νά γίνουν κατανοητά τά σημαινόμενα, τά πιστευόμενα καί τά προσδοκώμενα ὑπό τοῦ Φαναρίου, τῶν ἐκπροσώπων καί ὑποστηρικτῶν του. Ἄλλωστε μᾶς διευκολύνει ἡ παρρησία καί ἡ πολλάκις ἐπιδεικνυομένη εὐθύτητα τοῦ Προκαθημένου του, ὁ ὁποῖος, εὐκαίρως - ἀκαίρως, δηλώνει τί φρονεῖ, τί ἐπιθυμεῖ καί τί ἐπιδιώκει.

Ἀμέσως μετά τήν ὁλοκλήρωση τῆς παραθέσεως τοῦ ἄρθρου, ἀντί ἄλλου σχολιασμοῦ θά ὑπενθυμίσωμε τί ὁ ἴδιος ὁ κ. Βαρθολομαῖος κατά τά τελευταῖα ἔτη ἔχει ὑποστηρίξει καί δηλώσει σχετικῶς, ὥστε νά μήν ὑπάρχει κανένα ἀπολύτως περιθώριο παρεξηγήσεως καί ἐνδεχομένου μομφῆς πρός ἡμᾶς περί παρερμηνειῶν ἤ αὐθαιρέτων συνδυασμῶν καί συμπερασμάτων.

Πρό τῆς παραθέσεως θά περιορισθοῦμε μόνο σέ μία ὑπόμνηση ἑνός ἀποσπάσματος ἐκ τῆς τοποθετήσεως τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως ἐπί τοῦ θέματος τῆς λεγομένης πανδημίας τοῦ νέου Κορωνοϊοῦ. Ἐμπιστευόμαστε δέ τήν κρίση τοῦ πεπαιδευμένου ἀναγνωστικοῦ κοινοῦ νά ἐξαγάγει αὐτό μόνο τά συμπεράσματά του.

Ἀνέφερε, λοιπόν, μεταξύ ἅλλων ὁ κ. Βαρθολομαῖος, προβλεπτικῶς καί πατρικῶς νουθετῶν, πρό ἡμερῶν, τούς πιστούς, ὅσον ἀφορᾶ στήν ἀντιμετώπιση τῆς νέας αὐτῆς παγκοσμίου ἤ παγκοσμιοποιημένης δοκιμασίας, καί τά ἑξῆς:

"...με αφορμή τις πρωτοφανείς συνθήκες, τη δοκιμασία, που διερχόμαστε ως ανθρώπινο γένος (;!), εξαιτίας της παγκόσμιας απειλής που προκαλεί η πανδημία του νέου κορωνοϊού, γνωστού ως Covid-19.... Γι’ αυτό παιδιά μου, όπου γης, σας προτρέπω πατρικά να ανταποκρίνεστε με ακρίβεια και υπομονή σε όλα τα δύσκολα, αλλά απαραίτητα, μέτρα που λαμβάνουν οι υγειονομικές υπηρεσίες και τα κράτη. Όλα γίνονται για την προστασία μας, για το κοινό καλό, για τον περιορισμό της διασποράς του ιού..... Ίσως κάποιοι από εσάς αισθάνθηκαν ότι με τα δραστικά αυτά μέτρα  υποτιμάται ή θίγεται η πίστη. Όμως αυτό που κινδυνεύει, δεν είναι η πίστη αλλά οι πιστοί, δεν είναι ο Χριστός, αλλά οι Χριστιανοί μας, δεν είναι ο Θεάνθρωπος αλλά εμείς οι άνθρωποι." 

Ἀφοῦ ὁλοκληρωθεῖ ἡ παράθεση, ἄς ἀναστοχασθοῦμε, ὅπως θά ἔλεγαν καί οἱ σύγχρονοι ἀναθεωρητές, τούς ἀνωτέρω λόγους τοῦ Πατριάρχου καί ἄς ἀπαντήσουμε οἱ ἴδιοι, ἐάν καί κατά πόσον μέσα καί ἀπό αὐτήν τή δοκιμασία κινδυνεύουν μόνον οἱ πιστοί (σωματικῶς ἐννοεῖ ὁ πολιός Πατριάρχης) ἤ καί ἡ Πίστη των. Τοῦτο δέ, ἐν συνδυασμῶ μέ τά ὅσα προκύπτουν ὡς παρενέργειες, λαμβάνοντας ὡς παράδειγμα τό συγκεκριμένο ἄρθρο (περί οὗ ὁ λόγος) καί τήν ἀποδοχή τοῦ πνεύματός του ἤ μᾶλλον τήν ἔμπνευσή του, ὅπως αὐτό ἐν συνεχεία θά τεκμηριωθεῖ, ἀπό τούς λόγους καί τίς θέσεις τοῦ ἰδίου τοῦ νουθετοῦντος, ὡς ἀνωτέρω πατρικῶς, Πατριάρχου.

3/26/2020

ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΕΙΚΟΝΑ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΙΑΤΡΩΝ ΚΑΙ ΝΟΣΗΛΕΥΤΩΝ ΤΟΥ 20ού ΑΙΩΝΑ

Δημοσιεύουμε σήμερα μια ξεχωριστή εικόνα με αγίους και μάρτυρες ιατρούς και νοσηλευτές του 20ου αιώνα, τη μνήμη των οποίων τιμούν - χωριστά - οι διαφορετικές παραδόσεις του Χριστιανισμού. Την πρωτότυπη αυτή εικόνα - δέηση, θα την λέγαμε - φιλοτέχνησε ο Νίκος Κοσμίδης, ο οποίος μας πληροφορεί:

"Κατά τον Μεσαίωνα, με την έλευση του «Μαύρου Θανάτου» και σε άλλες περιόδους επιδημιών, οι Χριστιανοί επικαλούνταν τους αγίους δεκατέσσερις βοηθούς (Auxiliary Saints). Σκέφτηκα να απεικονίσω άνδρες και γυναίκες του περασμένου αιώνα, οι οποίοι προσέφεραν τις ιατρικές τους υπηρεσίες στους ασθενείς σε περιόδους ειρήνης αλλά και σε περιόδους πολέμου, όπως κατά τους δύο παγκόσμιους πολέμους και στον Ισπανικό εμφύλιο. Η ιστόρηση της εικόνας είναι μια προσευχή για όσους νοσούν από τον κορωνοϊό, το ιατρικό, το νοσηλευτικό προσωπικό, και τις οικογένειές τους, αλλά και μια οικουμενική επίκληση."

Πρόκειται, λοιπόν, για μια "οικουμενική" εικόνα και ως τέτοια έχει ιδιαίτερη αξία.

Η πανδημία του κορωνοϊού πλήττει σήμερα όλους τους χριστιανούς και όλους τους ανθρώπους, οπότε όλοι θυμόμαστε το Παύλειον "του Θεού γένος εσμέν".

Με αφορμή τον πολύχρονο πόλεμο στην Συρία, έγινε λόγος για τον "οικουμενισμό του μαρτυρίου", καθώς οι χριστιανοί όλων των δογμάτων αδιακρίτως ήσαν θύματα της φρίκης του πολέμου.

Στον καιρό του κορωνοϊού θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για τον "οικουμενισμό της πανδημίας", αφού όλοι καλούνται να αντιμετωπίσουν τον πόλεμο της πανδημίας, με τα πνευματικά όπλα που είναι σε όλους γνωστά: ευθύνη, προσευχή, υπομονή, αλλά και θυσία, όπως αυτή του προσβληθέντος από κορωνοϊό Ρωμαιοκαθολικού ιερέα Giuseppe Berardelli, ο οποίος έδωσε τον αναπνευστήρα του στον διπλανό ασθενή και πέθανε. Για να ζήσει ο άλλος!

Αυτή ήταν και η λογική των αγίων ιατρών και νοσηλευτών του 20ού αιώνα, που ιστόρησε ο Νίκος Κοσμίδης: Για να ζήσει ο κόσμος!

Π.Α.Α.

Του Νίκου Κοσμίδη

Γ. Γραμματέα  του Κέντρου Οικουμενικών, Ιεραποστολικών και Περιβαλλοντικών Μελετών "Μητροπολίτης Παντελεήμων Παπαγεωργίου"

Μεταπτυχιακού φοιτητή Θεολογίας

Τετάρτη 25 Μαρτίου

Εορτή του Ευαγγελισμού

Βιογραφικά στοιχεία των εικονιζόμενων προσώπων

- Μακάριος π. Tarrés i Claret (30 Μαΐου 1905 - 31 Αυγούστου 1950)

Ισπανός ρωμαιοκαθολικός κληρικός από τη Βαρκελώνη, ο οποίος υπηρέτησε ως γιατρός στον Δημοκρατικό Στρατό κατά τη διάρκεια του Ισπανικού εμφυλίου πολέμου. Προσέφερε τις υπηρεσίες του στους φτωχούς και ιδιαίτερα σε όσους έπασχαν από φυματίωση, ενώ ίδρυσε και κλινική για άπορους ασθενείς, την οποία αφιέρωσε στην Παναγία. Συνήθιζε να αποκαλεί το αυτοκίνητό του, «εργαλείο εργασίας», το οποίο και χρησιμοποίησε ως μέσο ευαγγελισμού.

- Άγιος Richard Pampuri (2 Αυγούστου 1897 – 1 Μαΐου 1930)

Ιταλός ρωμαιοκαθολικός γιατρός και βετεράνος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, μέλος του τάγματος των Νοσηλευτών του Αγίου Ιωάννη. Κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου προσέφερε στο πεδίο της μάχης τις ιατρικές του υπηρεσίες. Με τη λήξη του πολέμου, ολοκλήρωσε τις ιατρικές του σπουδές και την πρακτική του εξάσκηση, χωρίς να χρεώνει τους ασθενείς του. Έγινε μέλος του Τρίτου Τάγματος του Αγίου Φραγκίσκου της Ασσίζης και ίδρυσε διακονία για την περίθαλψη των φτωχών. Οι κακουχίες του πολέμου είχαν επηρεάσει την επιβαρυμένη υγεία του. Νόσησε από βρογχοπνευμονία, η οποία σε συνδυασμό με φυματίωση οδήγησαν στην πρόωρη κοίμησή του.

- Άγιος Giuseppe Moscati (25 Ιουλίου 1880 – 12 Απριλίου 1927)

Ιταλός ρωμαιοκαθολικός γιατρός και καθηγητής πανεπιστημίου, με πρωτοποριακή ακαδημαϊκή έρευνα στον τομέα της βιοχημείας. Προσέφερε τις υπηρεσίες του στην περιοχή της Καμπανίας κατά τη διάρκεια της έκρηξης του ηφαιστείου Vesuvius (1906), καθώς και στο ξέσπασμα της χολέρας στην πόλη της Νάπολης το 1911, αποτέλεσμα της έκτης παγκόσμιας πανδημίας χολέρας. Κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου δεν του επετράπη να καταταγεί, καθότι, θεωρήθηκε πιο σημαντικό να προσφέρει με τις ιατρικές του ικανότητες ως θεραπευτής. Ήταν υπεύθυνος στο Ινστιτούτο Ανατομικής Παθολογίας. Στην αίθουσα ανατομίας, είχε τοποθετήσει τον εσταυρωμένο μαζί με την επιγραφή «Ο θάνατε, εγώ θα είμαι ο θάνατός σου» (Ero mors tua, o mors), παρμένη από το βιβλίο του Προφήτη Ωσηέ. Κοιμήθηκε ειρηνικά, έχοντας ολοκληρώσει μια ακόμα ημέρα διακονίας στο νοσοκομείο.

- Αγία Gianna Beretta Molla (4 Οκτωβρίου 1922 – 28 Απριλίου 1962)

Ιταλίδα ρωμαιοκαθολική παιδίατρος, η οποία βάσισε την ιατρική της εργασία πάνω στην ισχυρή πίστη της. Ανέπτυξε φιλανθρωπικό έργο μεταξύ των ηλικιωμένων και συνέδραμε μέσα από την κίνηση του Αγίου Vincent de Paul σε όσους είχαν ανάγκη. Κατά τη διάρκεια της τέταρτης εγκυμοσύνης της οι γιατροί εντόπισαν όγκο στη μήτρα της. Παρά τις συστάσεις να προχωρήσει σε έκτρωση και υστερεκτομή, η ίδια αρνήθηκε να αφαιρέσει τη ζωή του παιδιού που κυοφορούσε. Γέννησε με καισαρική το παιδί της επτά ημέρες πριν χάσει τη ζωή της. Η κόρη της Gianna Emanuela είναι ιατρός στον τομέα της γηριατρικής.

- Παθοφόρος Αλέξανδρος Schmorell του Μονάχου (16 Σεπτεμβρίου 1917 – 13 Ιουλίου 1943)

Ο Γερμανορώσος Ορθόδοξος νεομάρτυρας Αλέξανδρος, ως φοιτητής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, συνέβαλε στην ίδρυση της αντιναζιστικής ομάδας του «Λευκού Ρόδου». Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, στάλθηκε με τους συμφοιτητές του στο Ανατολικό Μέτωπο. Εκεί, προσέφεραν τις υπηρεσίες τους στους τραυματισμένους Γερμανούς στρατιώτες και κρυφά στου ρώσους πολίτες. Έχοντας δει τη φρίκη του πολέμου και αντιλαμβανόμενοι το κακό που η ναζιστική Γερμανία είχε προκαλέσει, ίδρυσε μαζί με τον Hans Scholl την ομάδα «Λευκό Ρόδο». Σύντομα, στην ομάδα προστέθηκαν και άλλα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας. Οι αντιστασιακές προκηρύξεις τους, στις οποίες αποκήρυσσαν τον Ναζισμό μέσα από τα χριστιανικά και ανθρωπιστικά τους πιστεύω, διαδόθηκαν σε όλη τη Γερμανία. Αποτέλεσμα της δράσης τους ήταν συλληφθούν και να εκτελεστούν αρκετά από τα μέλη, μεταξύ των οποίων και ο Αλέξανδρος.

- Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως ο Ιατρός (14 Απριλίου 1877 – 11 Ιουνίου 1961)

Ο Ορθόδοξος Αρχιεπίσκοπος Λουκάς, έζησε την πίστη ως στοργικός σύζυγος και πατέρας, φιλάνθρωπος ιατρός, φιλομαθής επιστήμονας, αγαθός Επίσκοπος και ομολογητής κατά την περίοδο της Σοβιετικής Ένωσης. Ανέπτυξε εξαιρετικό ιατρικό έργο, συνδυάζοντας τη βαθιά πιστή με την πρωτοποριακή έρευνα, όπως για παράδειγμα στον τομέα της ξενομεταμόσχευσης, δηλαδή στη μεταμόσχευση από ζώο σε άνθρωπο. Παρά τους έντονους διωγμούς και την εξορία από το Σοβιετικό καθεστώς, ζήτησε, εθελοντικά, να προσφέρει τις ιατρικές του γνώσεις κατά την περίοδο της ναζιστικής εισβολής στη Ρωσία. Το ανατέθηκε ο ρόλος του Αρχίατρου του Σοβιετικού Στρατού. Για τις αναγνωρισμένες υπηρεσίες του κατά τον Πατριωτικό Πόλεμο και τις επιστημονικές του δημοσιεύσεις, τιμήθηκε το 1946 με το «Βραβείο Στάλιν». Δώρισε το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων στα παιδιά που υπέφεραν από τις συνέπειες του πολέμου. Δεν ξεχώριζε τους ανθρώπους από την πίστη ή τις πολιτικές-ιδεολογικές πεποιθήσεις τους και προσέφερε, ως ένας νέος Ανάργυρος, δωρεάν τις εξαιρετικές ιατρικές υπηρεσίες του σε καθένα που το είχε ανάγκη. Πριν πραγματοποιήσει τις εγχειρήσεις του, συνήθιζε να σταυρώνει με ιώδιο το σημείο του ασθενούς που θα χειρουργούσε.

- Μάρτυς Edith Cavell (4 Δεκεμβρίου 1865 – 12 Οκτωβρίου 1915).

Η ευσεβής Αγγλικανή Βρετανίδα νοσηλεύτρια Edith Cavell από το χωρίο Swardeston κοντά στο ιστορικό Norwich, υπήρξε κόρη του Αγγλικανού ιερέα π. Frederick Cavell. Η επαγγελματική της ενασχόληση ως γκουβερνάντα και η αγάπη της να φροντίζει τους άλλους, την οδήγησαν να εκπαιδευτεί ως νοσηλεύτρια. Λόγω των ικανοτήτων της, της ζητήθηκε να ιδρύσει την πρώτη σχολή νοσηλευτριών στο Βέλγιο. Κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, διακόνησε τους τραυματίες και των δύο πλευρών αδιακρίτως. Ανέπτυξε αντιστασιακή δράση, βοηθώντας 200 αιχμάλωτους στρατιώτες των Συμμαχικών Δυνάμεων να δραπετεύσουν. Για τη δράση της αυτή, καταδικάστηκε σε θάνατο από Γερμανικό στρατιωτικό δικαστήριο, παρά τις διεθνείς εκκλήσεις για τη σωτηρία της. Πριν πεθάνει, ζήτησε και έλαβε τη Θεία Κοινωνία από τον Αγγλικανό ιερέα Αιδ. Stirling Gahan, στον οποίον εξομολογήθηκε τα παρακάτω λόγια: «Ο πατριωτισμός δεν αρκεί. Δεν πρέπει να έχω κανένα μίσος ή πικρία προς κανέναν».

Σειρά ἔχουν οἱ χαρακτηριστικές δηλώσεις καί οἱ ἐν αὐταῖς σχετικές ἀπόψεις καί θέσεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου [Σημείωση: Ὅλες προέρχονται ἀπό νεώτερες δημόσιες προσφωνήσεις ἤ ἐπίσημα κείμενα συμφωνίας Πατριάρχου - Πάπα ἤ ἐκπροσώπων του]:

«Καθ᾿ ὅν χρόνον ἡμεῖς ἀσχολούμεθα περί τάς ἡμετέρας ἀντιλογίας, ὁ κόσμος βιώνει τόν φόβον τῆς ἐπιβιώσεως, τήν ἀγωνίαν τοῦ αὔριον…. Τά προβλήματα, τά ὁποῖα ἡ ἱστορική συγκυρία ὀρθώνει σήμερον πρό τῶν Ἐκκλησιῶν ἡμῶν ἐπιτάσσουν εἰς ἡμᾶς τήν ὑπέρβασιν τῆς ἐνδοστρεφείας καί τήν ἀντιμετώπισιν αὐτῶν δι᾿ ὅσον τό δυνατόν στενοτέρας συνεργασίας. Δέν ἒχομεν πλέον τήν πολυτέλειαν τῆς μεμονωμένης δράσεως. Οἱ σύγχρονοι διῶκται τῶν Χριστιανῶν δέν ἐρωτοῦν εἰς ποίαν τῶν Ἐκκλησιῶν ἀνήκουν τά θύματά των. Ἡ ἑνότης, περί τῆς ὁποίας ἡμεῖς πολυπραγμονοῦμεν, πραγματοποιεῖται ἤδη εἴς τινας περιοχάς, ἀτυχῶς, διά τοῦ μαρτυρίου.»! (Προσφώνηση Βαρθολομαίου πρός τόν Πάπα, Φανάρι 30/11/2014).

«Ὅπως μᾶς ὑπενθυμίζει ὁ Ἅγιος Παῦλος, «εἴτε πάσχει ἕν μέλος, συμπάσχει πάντα τά μέλη, εἴτε δοξάζεται ἕν μέλος, συγχαίρει πάντα τά μέλη» (Α’ Κορ. ιβ΄, 26). Τοῦτο ἀποτελεῖ τόν νόμον τῆς Χριστιανικῆς ζωῆς, καί μέ τήν ἔννοιαν αὐτήν δυνάμεθα νά εἴπωμεν ὅτι ὑπάρχει ἐπίσης καί ἕνας οἰκουμενισμός τῆς ὀδύνης. Ὅπως ἀκριβῶς τό αἷμα τῶν μαρτύρων ὑπῆρξε τό σπέρμα τῆς δυνάμεως καί ἀναπτύξεως τῆς Ἐκκλησίας, κατά τόν ἴδιον τρόπον ἡ συμμετοχή εἰς τάς καθημερινάς θλίψεις ἠμπορεῖ νά ἀποβῇ ἀποτελεσματικόν ὄργανον ἑνότητος.»! (Κοινή Δήλωση Φραγκίσκου-Βαρθολομαίου, Φανάρι, 30/11/2014).

“Τον διάλογον της αληθείας εν τω «συνδέσμω της αγάπης» εμπλουτίζει, εμβαθύνει και ενισχύει και ο «οικουμενισμός των Αγίων». Ως η υμετέρα πεφιλημένη Σεβασμιότης, αγαπητέ Καρδινάλιε Kurt Koch, επεσήμανεν, «ο οικουμενισμός των Αγίων είναι μία εξαίρετος ευκαιρία διά διάλογον μεταξύ των Εκκλησιών [...] Τούτο είναι εξόχως σημαντικόν, καθώς η προσκύνησις των λειψάνων δύναται να βοηθήση τους πιστούς να ασχοληθούν ενεργώς με τον διάλογον.

Είναι πράγματι ωραίον να συναντώνται οι αρχηγοί των Εκκλησιών, αλλά είναι εξ ίσου σημαντικόν και το σώμα των πιστών να πράττη το ίδιον». (...) η Αυτού Αγιότης, ο αδελφός ημών Πάπας Φραγκίσκος, μας εδώρησεν αυθορμήτως απότμημα των ιερών λειψάνων του Αγίου Αποστόλου Πέτρου. Εν τούτω τω προφητικώ οικουμενικώ σημείω, δυνάμεθα να διακρίνωμεν πολλαπλάς σημασίας. (...)Τούτο το δώρον του Πάπα Φραγκίσκου αποτελεί νέον ορόσημον εις την πορείαν προς την μεταξύ μας επαναπροσέγγισιν.

Όπως η Αυτού Αγιότης έγραψεν εις αδελφικόν Αυτής Γράμμα προς την ημετέραν Μετριότητα, η εντονος επιθυμία της ήτο «απότμημα των λειψάνων του Αποστόλου Πέτρου να τοποθετηθή πλησίον των λειψάνων του Αποστόλου Ανδρέου, ο οποίος τιμάται ως προστάτης της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως».

Το γεγονός ότι οι αδελφοί Πέτρος και Ανδρέας επανενώθησαν διά των ιερών λειψάνων των, μας προτρέπει να συνεχίσωμεν με μεγαλυτέραν έμφασιν και ελπίδα την πορείαν προς την ποθητήν ενότητα”. (Προσφώνησις τῆς Παπικῆς Ἀντιπροσωπείας ὑπό τοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, Φανάρι, 30.11.2019)

Βάσει ὅλων τῶν ἀνωτέρω, φρικτῶν καί βλασφήμων ἀπό ὀρθοδόξου ἀπόψεως, τοποθετήσεων καί προσεγγίσεων (περί "οἰκουμενισμοῦ ὀδύνης" πού γεννᾶ κοινῶς ἀποδεκτούς ἁγίους μάρτυρες καί "οἰκουμενισμοῦ ἁγίων" πού προωθεῖ τήν ποθεινή ἑνότητα "τῶν Ἐκκλησιῶν")  ἔχει τεθεῖ τό κατάλληλο πλαίσιο ὑπό τοῦ ἰδίου τοῦ Πατριάρχου καί τό πρόσφορο ἔδαφος προκειμένου νά καλλιεργηθοῦν καί καρποφορήσουν σχετικές πρωτοβουλίες καί ἐμπνεύσεις ὅπως αὐτή τοῦ κ. Νικολάου Κοσμίδη, ὁ ὁποῖος πλέον ἀναφέρεται ὅχι μόνον στόν "οἰκουμενισμό τοῦ μαρτυρίου", στόν ὁποῖο ὅπως εἴδαμε πρῶτος ὁ ἴδιος ὁ Πατριάρχης εἶχε ἀναφερθεῖ, ἀλλά καί στόν "οἰκουμενισμό τῆς πανδημίας"!

"Ὁ ἐχθρός παραμονεύει καί τήν χώρα ὑπονομεύει", λέει ἕνα λαϊκό ἄσμα! Τί λέγουν οἱ Ἑλλαδίτες Ἱεράρχες, νέων ἤ παλαιῶν "χωρῶν", περί ὅλων αὐτῶν; Μήπως ἐπιστρέφοντες ἀπό τό "ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ" φέρουν στούς ἐγκαταλειφθέντες Ναούς καί τίς νέες εἰκόνες τῶν "Ἁγίων Ἱατρῶν" τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Μήπως ὁ Μητροπολίτης Ἀργολίδος μπορεῖ νά μᾶς πεῖ τή γνώμη του ἐπί τοῦ προκειμένου, διότι καί ἰδιαιτέρως σχετίζεται μέ ἕνα ἐκ τῶν συμπεριλαμβανομένων στήν ἐν λόγῳ "εἰκόνα" προσώπων, ὡς συγγραφέας-βιογράφος του, ἀλλά καί ὁ ἴδιος, ἄν καλῶς ἐνθυμούμεθα, ἔχει ἐπιχειρήσει σέ ἄλλο πλαίσιο καί ἄλλο ἐπίπεδο (βιβλιογραφικό...) κάτι ὄχι τόσο τολμηρό, ἀλλά παρόμοιο καί ἀνάλογο!

Μήπως τελικῶς, ὁ Πατριάρχης δι' ἀλλη μία φορά ὑπῆρξε κυνικῶς εἰλικρινής, κατά τήν τοποθέτησή του περί τοῦ Κορωνοϊοῦ, ὑποστηρίξας ὅτι ἀπό τόν τελευταῖο κινδυνεύουν μόνο σωματικῶς κάποιοι πιστοί, ἐνῶ ἡ Πίστη δέν κινδυνεύει ἀπό αὐτόν, ἀλλά ἀπό τόν "διορθοδόξως" δρῶντα, τῆ ὑψηλῆ ἐπιστασία καί προστασίᾳ του, θανατηφόρο ἰό τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Ἑνός ἰοῦ, ὁ ὁποῖος ἐδῶ καί ἕναν αἰώνα ἔχει προσβάλλει τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο (ἀρχῆς γενομένης ἀπό τῆς ἐκδόσεως τῆς βλασφήμου Συνοδικῆς Πατριαρχικῆς Ἐγκυκλίου τοῦ 1920) καί τοῦ ὁποίου καί ὁ ἴδιος, συμφώνως πρός τίς δηλώσεις του, εἶναι φορεύς. Τό δέ δυστύχημα ἐν προκειμένῳ εἶναι ὅτι οὔτε δέχεται νά αὐτοπεριορισθεῖ (παραιτούμενος), οὔτε ἀκόμη κατέστη δυνατόν νά τοῦ ἐπιβληθεῖ ἡ ἐπιβαλλομένη "καραντίνα", πρός ἀποτροπήν τῆς θανατηφόρου μεταδοτικότητος τοῦ ἰοῦ του! 

Αἰδώς Ἀργεῖοι! Καί αὐτό, βεβαίως, δέν ἀφορᾶ στόν Σεβασμιώτατο κ. Νεκτάριο, ἀφοῦ δέν εἶναι Ἀργεῖος, ἀλλά στούς Οἰκουμενιστές! Ὅσο γιά τό «ΦΩΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ» εἶναι φῶς φανάρι ὅτι δέν εὐθύνεται διά τό "ἔγκλημα". Ἐκπέμπει ὅ,τι ἀκριβῶς διαθέτει τό Φανάρι. Ὅταν ἦταν ἀναμμένο ἐξέπεμπε τό ἱλαρό φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐνῶ τώρα καί ἤδη ἀπό καιροῦ ἐσβεσμένο καί ἐστερημένο ἐκείνου τοῦ φωτός, ἀναδίδει καπνίζον τήν ἀποπνικτική ὀσμήν τοῦ δυσώδους Οἰκουμενισμοῦ του!

Ἐφημ. "Ὀρθόδοξος Τύπος", 3.4.2020, ἀρ. φύλλου 2301