Κυριακή τῶν Μυροφόρων 2020

Άλλη μία Κυριακή σε Πασχαλινό υμνολογικό πλαίσιο...κατά την οποία αδικαιολόγητα στερούμεθα τον ζωογόνο εκκλησιασμό μας. Τέλος πάντων. Ας πούμε όμως δύο λόγια για την όμορφη αυτή ημέρα:

Μυροφόρες ήταν αρκετές γυναίκες, κρυφές μαθήτριες του Χριστού. Ξεχωρίζει μεταξύ τους η μητέρα Του, η Υπεραγία Θεοτόκος. Στον Τάφο του Χριστού δεν πήγε μια ομάδα Μυροφόρων αλλά περισσότερες, σύμφωνα με τον Αγ. Γρηγόριο Παλαμά και τη συνδυαστική παρουσίαση των σχετικών μαρτυριών των ευαγγελικών διηγήσεων, την οποία ο Άγιος  μας προσφέρει.

Αξιοσημείωτα είναι καί όσα περί της Θεοτόκου μας αναφέρει. Η Παναγία μας, λέει ο Άγιος, ήταν στην πρώτη ομάδα Μυροφόρων. Για χάρη της ο Άγγελος Κυρίου απεκύλισε τον λίθο από την είσοδο του Τάφου και το φως που αυτός εξέπεμπε λειτούργησε ως προβολέας, ακριβώς για να δει εκείνη (δεν είχε φέξει ακόμη) το εσωτερικό του κενού πλέον Τάφου.

Ετσι, πρώτη εκείνη ευαγγελίσθηκε την Ανάσταση του Υιού της από τον άγγελο, ο οποίος ήταν, όπως λέει πάλι ο Άγιος, ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, οικείος άλλωστε σ' εκείνη από τον Ευαγγελισμό της. Πρώτη και μόνη αυτή εννόησε αμέσως την Ανάσταση του Χριστού, σε αντίθεση με την συνοδεύουσα αυτή Μυροφόρο που δεν κατάλαβε παρά μόνο αυτό που είδε, δηλαδή απλά ότι ο Τάφος ήταν κενός, χωρίς τον νεκρό Ιησού.

Η Παναγία μας, επίσης, ήταν η πρώτη που είδε τον ίδιο τον Αναστάντα Χριστό λίγο αργότερα, επιστρέφοντας από το ταφικό μνημείο και μόνη αυτή τον άγγιξε!

Κάτι που αρνήθηκε ο Κύριος στη Μαρία Μαγδαληνή. Όλα αυτά αναφέρονται συνεσκι-ασμένα στα Ιερά Ευαγγέλια, όσον αφορά στην Παναγία, διότι όπως εξηγεί ο Άγιος, δεν ήθελαν να επικαλεσθούν ως κύριο πρώτο μάρτυρα της Αναστάσεως τη Μητέρα του Χριστού, για ευνόητους λόγους αξιοπιστίας προς τους Ιου-δαίους.

Αξίζει τέλος να σημειωθεί ότι εσφαλμένα εκλαμβάνουν πολλοί ότι οι στρατιώτες που φύλαγαν τον σφραγισμένο Τάφο έπεσαν σα νεκροί στη θέα και κατά την ώρα της Αναστάσεως του Κυρίου. Οι στρατιώτες δεν αντιλήφθηκαν την Ανάσταση του Κυρίου καθόλου, ούτε κατά την ώρα της Αναστάσεως έγινε κάποιος σεισμός. Οι στρατιώτες ένοιωσαν το σεισμό που έγινε με την κάθοδο του εξαστράπτοντος Αγγέλου καί την αποκύλιση του λίθου και τότε έπεσαν κάτω ωσεί νεκροί.

Έτσι, "ούκ έγνωσαν πότε ανέστη οι φυλάσσοντες" τον Τάφο του Χριστού "στρατιώται", όπως αναφέρει και η υμνολογία, οι Μυροφόρες δε τελικώς είναι οι πρώτες που είδαν, όπως λέει επίσης η υμνολογία ("Χαίρετε σοφαί γυναίκες Μυροφόροι, πρώται την Χριστού Ανάστασιν ιδούσαι...") , την Ανάσταση του Χριστού. Διότι, θέα της Αναστάσεως είναι η θέα του Αναστάντος Χριστού και όχι η θέαση του γεγονότος, ως "τρόπου".

Οι Μυροφόρες τιμώνται για την πνευματική τους ανδρεία, αρετή η οποία καίτοι ονοματολογικά συνδέεται με το ανδρικό φύλο, η Εκκλησία την αποδίδει στο γυναικείο φύλο, στο πρόσωπο των Αγίων Μυροφόρων γυναικών.

Γι αυτό, η Κυριακή των Μυροφόρων είναι και ημέρα αποδόσεως τιμής στις πιστές γυναίκες που τολμούν με ανδρεία να αψηφίσουν το σκοτάδι και τις απαγορεύσεις και κάθε εμπόδιο προκειμένου να φθάσουν στο ποθούμενο και να εκπληρώσουν την αποστολή τους, να αποδώσουν τιμή στο πανάχραντο σώμα του Χριστού. [Σημείωση: Aυτό κάποια αναλογία πρέπει να έχει με την επικαιρότητα]

Στην ιστορία αυτή της Αναστάσεως και τα πρόσωπα που μαρτυρούνται, όπως αναφέρουν και οι Ευαγγελιστές, κυριαρχούσαν δύο συναισθήματα, ο φόβος και η χαρά. Η κατάσταση και γενικώς οι συνθήκες προκαλούσαν το φόβο, ενώ η Ανάσταση τη χαρά.

Αυτό, όπως φαίνεται, ισχύει διαχρονικά. Όποιος αντιμετωπίζει και νικά με την Πίστη του το φόβο των καταστάσεων, των εμποδίων και των... συνεπειών, αυτός γεύεται τελικά την χαρά. Και αυτή η χαρά, που όπως λέει ο Άγιος Γρηγόριος πρώτη τη γεύθηκε η Παναγία μας για την Ανάσταση του Υιού της, είναι, όπως ανέφερε ένας σοφός Γέροντας, πολυτιμότερη ακόμη κι από τη σωματική υγεία, διότι φανερώνει την παρουσία του Χριστού!

Η χαρά είναι δώρο του Αναστάντος Χριστού και ως καρπός του Πνεύματος είναι καί χαρακτηριστικό γνώρισμα των αληθινών μαθητών και μαθητριών Του. Χριστός Ανέστη!