Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον

Ὁ Ὅσιος Γέρων Μωϋσῆς Μοναχός (+16.6.1946)

Ἐγεννήθη τό 1872 εἰς τήν νῆσον Καστελλόριζον τῆς Δωδεκανήσου, ὑπό τῶν εὐλαβῶν γονέων του, Ἀγαπητοῦ καί Χρυσῆς. Κατά τήν Βάπτισή του ἔλαβε τό ὄνομα Μερκούριος. Τό ἑπώνυμό του ἦταν Τρυπητίνιας ἤ Ἀγαπητός καί εἰς τό ἐπάγγελμα ἦταν ναυτικός.

Εἰς ἡλικίαν 20 ἤ 22 ἐτῶν ἔγινε Δόκιμος μοναχός εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῶν Ἁγίων Τριῶν Πατέρων (Ὁσίων Νικήτα, Ἰωσήφ καί Ἰωάννου, Κτιτόρων τῆς περιβοήτου Νέας Μονῆς τῆς Χίου) Προβατείου Ὄρους εἰς τήν Χῖον, ὑπό τόν ὀνομαστόν διά τήν ἀρετήν του Ἡγούμενον Γέροντα Παχώμιον (+1905). (Σημείωση: Ὁ ὅσιος Γέρων Παχώμιος ἦταν ὁ πνευματικός καθοδηγητής εἰς τήν μοναχικήν ζωήν τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, τόν ὁποῖον καί ἔκειρε ἐν Χίῳ μοναχόν.]

Τό 1899 ἐκάρη Μεγαλόσχημος Μοναχός, μετονομασθείς Μωϋσῆς μοναχός. Διηκόνησε τή Μονή τῆς μετανοίας του ὡς οἰκονόμος. Μετά τήν ἀλλαγήν τοῦ ἡμερολογίου, τό 1924, ἔλαβε κανονικήν ἄδεια ἀπό τήν Μονήν του καί ἀνεχώρησε διά τό Ἅγιον Ὄρος. Ἀσκήτευσε εἰς τήν περιοχήν τῶν Καυσοκαλυβίων. Ἐκεῖθεν ἀνεχώρησε μετά πάροδον ἐτῶν πρός ἐνίσχυσιν τῶν ἐν τῶ κόσμῳ πιστῶν καί στερέωσιν αὐτῶν εἰς τήν ἀκαινοτόμητον Παράδοσιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Περιοδεύων ἀνά τήν Ἑλλάδα συνεκεντρώθησαν περί αὐτόν ἄνδρες καί γυναῖκες μέ τήν ἐπιθυμίαν νά μονάσουν. Ἐν μέσω της Γερμανικῆς Κατοχῆς ἠγωνίσθη διά τήν ἀνέγερσιν Μονῆς πρός ἐγκαταβίωσιν τῆς ἤδη δημιουργηθείσης Συνοδείας του, ἀρχικῶς εἰς Σαλαμίναν, ἐν συνεχεία εἰς τήν ὀρεινήν περιοχήν τῶν Ἁγίων Θεοδώρων Κορινθίας καί τελικῶς παρά τό χωρίον Ἀθίκια Κορινθίας, ὅπου ἱδρύεται ὑπ' αὐτοῦ τό 1942 ἡ Γυναικεία Μονή Ἁγίων Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν καί βορειότερον αὐτῆς (περιοχή "Μπογδάνι") ἡ ἀνδρώα Μονή Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, τό 1944.

Ὑπῆρξε ὑπόδειγμα ὀρθοδόξου μοναχοῦ, διακρινόμενος ἀπό ὀρθόδοξο ἐκκλησιαστικό φρόνημα, ἀσκητική διαγωγή καί πλούσια πνευματικά χαρίσματα. Εἰδικότερον καί συμφώνως πρός μαρτυρίας πολλῶν μοναχῶν, μοναζουσῶν καί εὐσεβῶν πιστῶν, ὁ βίος τοῦ ὁσίου Γέροντος ἐκοσμεῖτο ἀπό αὐστηρές νηστεῖες, ἀγρυπνίες, ἐλεημοσύνες, ἀδιάλειπτον νοεράν προσευχήν, ἀκτημοσύνη, κάθε ἀρετήν καί κυρίως ταπείνωσιν. Ἐνδεικτικῶς, μαρτυρεῖται ὅτι τοῦ ἐπροτάθη νά λάβη τήν Ἱερωσύνην, ἀλλά δέν ἐδέχθη φοβούμενος τό ὑψηλόν τοῦτο ὑπούργημα.

Διά τοῦ προορατικοῦ χαρίσματός του προεγνώρισε τήν κοίμησίν του (ἑξάμηνον πρό αὐτῆς), ἔδωσε ἐντολήν νά ἑτοιμασθῆ ὁ τάφος του καί ἐφοδίασε καταλλήλως μέ πνευματικές νουθεσίες καί διδαχές τά πνευματικά του τέκνα. Ἐκοιμήθη ἀργά τήν 15ην Ἰουνίου καί ἐκηδεύθη τήν ἑπομένην ἡμέρα, 16ην/29ην Ἰουνίου 1946. Ἰδιαιτέραν σημασίαν ἔδιδε εἰς τήν διαφύλαξιν ἀκεραίας τῆς παραδοθείσης Πίστεως.

Πολλοί Πατέρες, μοναχές καί λαϊκοί, οἱ ὁποῖοι τόν ἔζησαν, διηγοῦνται θαύματα τά ὁποῖα ἐνεργήθησαν εἰς αὐτούς μετά ἀπό προσευχήν τοῦ Γέροντος Μωϋσέως. Ἐπίσης, κατά τήν ἐκταφήν τῶν λειψάνων του οἱ παριστάμενοι ὑπῆρξαν μάρτυρες τῆς ἐξ αὐτῶν ἐκπεμπομένης χάριτος καί εὐλογίας, καθώς ἐπίσης ἐπιβεβαιώνουν καί προσκυνητές αὐτῶν. Ταῦτα φυλάσσονται εἰς τήν ὑπ' αὐτοῦ ἱδρυθεῖσα γυναικεῖα Μονή, ἐνῶ ὁ Τάφος του εὐρίσκεται ὅπισθεν τοῦ Ἱεροῦ τοῦ Καθολικοῦ τῆς ὑπ' αὐτοῦ ἱδρυθείσης ἀνδρώας Μονῆς.

Περί τῆς ἀρετῆς καί ἁγιότητος τοῦ Γέροντος Μωϋσέως διαβεβαίωνε καί ὁ εὐρέως πλέον γνωστός Γέρων Πορφύριος (Μπαϊρακτάρης), ὁ ὁποῖος ἐπίσης ἀσκήτευσε εἰς τά Καυσοκαλύβια Ἁγίου Ὄρους καί ἐχαρακτήριζε τόν πρῶτον ὡς "θεούμενον"! Πρός τιμήν καί μνήμην τοῦ ὁσίου Γέροντος ἔχει ἐκπονηθεῖ Παρακλητικός Κανών ὑπό ὑμνογράφου Μοναχῆς, μέλους ἱ. Ἀδελφότητος Γυναικείας Μονῆς ἀπό τήν περιοχήν τῆς Λαμίας.

Εἴθε διά πρεσβειῶν τοῦ ὁσίου Γέροντος Μωϋσέως Μοναχοῦ καί Καθηγουμένου (+), ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός νά στηρίζῃ ὀρθοδοξίᾳ τήν Ἐκκλησίαν Του καί νά σκεπάζη τήν ἰδιαιτέραν πατρίδαν του, τό ἀκριτικόν Καστελλόριζον καί ὁλόκληρον τήν φιλτάτη Πατρίδα μας, τήν Ἑλλάδα, ἀπό ἀοράτων καί ὁρατῶν ἐχθρῶν! Ἀμήν.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ΄ Ταχύ προκατάλαβε

Προστρέχοντες ἅπαντες τῆ σῆ πρεσβείᾳ πιστῶς,

θαυμάτων τοῖς νάμασι καταρδευόμεθα,

Μωϋσῆ ἱερώτατε·ὅθεν μετ' εὐλαβείας,

τήν σήν πάντιμον μνήμην, πάτερ ἐπιτελοῦντες,

κατά χρέος ὑμνοῦμεν, τήν πρός τούς σούς οἰκέτας,
φροντίδαν τήν ἄμετρον.