Ἀπό τόν ἑορτασμό, εἰς τό Ἱ. Ἡσυχαστήριο Ὁσίας Εἰρήνης Χρυσοβαλάντου, Οἰνόης Ἀττικῆς, τῆς Παγκοσμίου Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ (Κυριακή 14/27 Σεπτεμβρίου 2020)

Σταυρέ τοῦ Χριστοῦ, σῶσον ἡμᾶς

τῆ δυνάμει σου!

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 

Τά μεταβατικά βιβλία τῶν Θρησκευτικῶν
πού δέν συμμορφώνονται μέ τίς ἀποφάσεις τοῦ ΣτΕ,
ἐνέκρινε ἡ Ἱερά Σύνοδος!

Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ), επιζητώντας πάντοτε την αλήθεια των πραγμάτων, εκφράζει την έντονη διαμαρτυρία και δυσαρέσκειά της, διότι η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, σύμφωνα με Δελτίο Τύπου που εξέδωσε στις 3/9/2020, ασχολήθηκε με τα νέα μεταβατικά βιβλία του Μαθήματος των Θρησκευτικών (ΜτΘ) και τα ενέκρινε, χωρίς να ζητήσει ή να λάβει υπόψη τη γνώμη των μάχιμων Θεολόγων της ΠΕΘ, οι οποίοι είναι εκείνοι, που, μεταξύ άλλων, είχαν προσφύγει και δικαιωθεί στο ΣτΕ. Προφανώς, με τη διατύπωση της γνώμης της ότι τα Βιβλία «είναι απολύτως εναρμονισμένα με τις πρόσφατες αποφάσεις του ΣτΕ», η ΔΙΣ θεωρεί ότι τα νέα μεταβατικά βιβλία του ΜτΘ δεν χρήζουν καμιάς περαιτέρω βελτίωσης!

Η ΠΕΘ, με ειδικές επιτροπές που σύστησε, μελέτησε εξονυχιστικά -λέξη προς λέξη- αυτά τα μεταβατικά Προγράμματα και Βιβλία, σε σύγκριση με τις αποφάσεις του ΣτΕ και διαπίστωσε ότι:

α) Ενώ η κ. Κεραμέως είχε διακηρύξει ότι τα μεταβατικά Προγράμματα και Βιβλία θα έχουν «στόχο την πλήρη συμμόρφωσή τους με τις αποφάσεις του ΣτΕ», στην πραγματικότητα δεν έχουν συμμορφωθεί, αφού διατηρούν όλα εκείνα τα στοιχεία, που αποτελούν το βασικό μοχλό της διάλυσης του ΜτΘ, δηλαδή, τη δομή, τη φιλοσοφία, το περιεχόμενο, τον πυρήνα και τον γενικό προσανατολισμό των ακυρωμένων από το ΣτΕ Προγραμμάτων και Βιβλίων. Κατά συνέπεια, η συμμόρφωση στις αποφάσεις του ΣτΕ έγινε μερικώς και όχι «πλήρως», αφού η μοναδική, όντως θετική, συμμόρφωση αφορά στην αφαίρεση των πολυθρησκειακών στοιχείων από Θεματικές Ενότητες των Φακέλων και στη μεταφορά τους σε άλλες ξεχωριστές ενότητες, κυρίως των Βιβλίων της Γ’ Γυμνασίου και Β’ Λυκείου.

Οι συγγραφείς των Βιβλίων και το Υπουργείο Παιδείας φαίνεται ότι δεν επιθυμούν να υπακούσουν στο ΣτΕ, το οποίο αποφάσισε, οριστικά και αμετάκλητα, την ακύρωση του όλου των Προγραμμάτων και των Βιβλίων Φίλη - Γαβρόγλου, δηλαδή τη θεολογική δομή, το περιεχόμενο, τους στόχους, την παιδαγωγική μεθοδολογία και όχι τη βελτίωση ή διόρθωσή τους ή, ακόμα χειρότερα, την, κατά το μεγαλύτερο μέρος τους, αντιγραφή και παραμονή τους σε ισχύ!

β) Τα μεταβατικά Προγράμματα και Βιβλία Θρησκευτικών του Υπουργείου Παιδείας, τονίζουν χαρακτηριστικά και επανειλημμένα ότι απευθύνονται σε όλους/ες τους/τις μαθητές/τριες και όχι, όπως ορίζεται από το ΣτΕ,  «αποκλειστικά στους ορθόδοξους».

γ) Η θεολογική θεματολογία αλλά και η δομή και το περιεχόμενό τους διακρίνονται για τις πολλές ελλείψεις τους και τα πολλά κενά, που δεν διευκολύνουν τους/τις μαθητές/τριες να παρακολουθήσουν, εξελικτικά, την ιστορική συνέχεια της ορθόδοξης Εκκλησίας.

Επιπλέον, έχουν επιλεχθεί και εισαχθεί μεροληπτικά στα Βιβλία, ως διδακτέα ύλη, κείμενα ορισμένων σύγχρονων συγγραφέων μιας συγκεκριμένης θεολογικής κατεύθυνσης, φιλικής προς τους συγγραφείς των Βιβλίων. Αυτό σημαίνει ότι ο θεολογικός προσανατολισμός των Βιβλίων δεν εναρμονίζεται με το όλον της θεολογικής Παράδοσης, αλλά με κάποιο, υποκειμενικά αρεστόν, μέρος της, με αποτέλεσμα να μην έχει η ύλη χριστοκεντρική στόχευση. Επίσης, ως επί το πλείστον, αυτά τα κείμενα με συχνά ακατανόητο περιεχόμενο δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες και στο μαθησιακό επίπεδο των μαθητών/τριών, έχοντας δύσκολη γλώσσα και έκφραση, με νοήματα ακατάλληλα για τις προσληπτικές τους ικανότητες. Θα μπορούσαν, αντίθετα, να έχουν επιλεχθεί κείμενα, κοινώς αποδεκτά, από την Αγία Γραφή και την εκκλησιαστική παράδοση των Αποστόλων, των Αγίων και των Πατέρων.

Επιπροσθέτως, δογματικές αλήθειες της πίστεως παρουσιάζονται είτε αποσπασματικά είτε κολοβωμένες, με αποτέλεσμα αυτό που προσλαμβάνει και αποθηκεύει ο/η μαθητής/τρια να είναι μια εκτενής πληροφοριακή ενημέρωση, χωρίς μια συμπαγή και ξεκάθαρη αποτύπωση των δογμάτων και του ήθους της ορθόδοξης εκκλησιαστικής παράδοσης. Γενικά, η όλη ακαταστασία, η ασάφεια και η μη πληρότητα της διδακτέας ύλης των μεταβατικών Προγραμμάτων και των Βιβλίων, που δεν γνωρίζουμε υπό ποιες συνθήκες τα ενέκρινε η ΔΙΣ, είναι εμφανές ότι δεν συμβάλει στην ανάπτυξη της ορθόδοξης χριστιανικής συνείδησης των μαθητών/τριών, και, επομένως, δεν ανταποκρίνονται στο πνεύμα των αποφάσεων του ΣτΕ.

δ) Είναι σαφές ότι τα ως άνω Προγράμματα και Βιβλία δεν στοχεύουν στην αληθινή, αλλά στην κατ΄ επίφαση μόνον ανάπτυξη της ορθόδοξης συνείδησης, διότι ανάπτυξη της ορθόδοξης συνείδησης, σύμφωνα με το  ΣτΕ, δεν σημαίνει μια γενική και αόριστη ανάπτυξη, αλλά η συγκεκριμένη ανάπτυξη της ορθόδοξης συνείδησης των ορθοδόξων μαθητών/τριών,  με βάση τα δόγματα, το ήθος (τρόπο ζωής) και τις παραδόσεις της Εκκλησίας. Τα μεταβατικά Προγράμματα και Βιβλία, αντίθετα, διατηρούν τη γραμμή της φαινομενολογίας της θρησκείας, η οποία παραπέμπει στα αγγλικά μοντέλα διδασκαλίας, διακρινόμενα έτσι για την ουδετερότητα του προσανατολισμού τους, και, επομένως, οι ορθόδοξοι μαθητές/τριες μεθοδικά οδηγούνται, τελικά, στο ίδιο μαθησιακό αποτέλεσμα, που στόχευαν και τα ακυρωμένα από το ΣτΕ Προγράμματα, δηλαδή στην ουδετεροθρησκεία.

ε) Με τα Προγράμματα και τα Βιβλία αυτά, παρατηρείται ότι εφαρμόζεται μια συνταγματική ανισότητα, διότι, ενώ οι μη ορθόδοξοι μαθητές/τριες απολαμβάνουν στη σχολική τους κοινότητα, πλήρη αποδοχή και σεβασμό της θρησκευτικής τους ετερότητας, οι ορθόδοξοι μαθητές/τριες δεν γίνονται αποδεκτοί και δεν προσλαμβάνονται όπως είναι, δηλαδή ως ορθόδοξοι πιστοί, με αποτέλεσμα να μην έχουν το ίδιο δικαίωμα να διδάσκονται τη δική τους χριστιανική διδασκαλία, όπως συμβαίνει με τους Μουσουλμάνους, Ισραηλίτες και Ρωμαιοκαθολικούς μαθητές/τριες.

στ) Με τη συγκεκριμένη δομή του ΜτΘ, ο/η μαθητής/τρια διατηρείται σε ουδέτερη στάση και απόσταση, δηλαδή, ως ξένος/η, παρεπίδημος/η και μακράν της γονεϊκής του/της ορθόδοξης πίστης, παράδοσης και Εκκλησίας, με αποτέλεσμα να καταστρατηγείται η συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία της θρησκευτικής του/της συνείδησης αλλά και η ανάπτυξη αυτής της συνείδησης με ορθόδοξο τρόπο, όπως ορίζει το ΣτΕ. Επ’ αυτού, ωστόσο, η αμετάκλητη και δεσμευτική για όλους απόφαση του ΣτΕ αναφέρει ρητά ότι η «ανάπτυξη της θρησκευτικής συνειδήσεως αποτελεί συνταγματική υποχρέωση του Κράτους, επιτελείται δε κυρίως με τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών, το οποίο για να υπηρετεί τον εν λόγω σκοπό, πρέπει … να περιλαμβάνει οπωσδήποτε, με σαφήνεια και πληρότητα, τα δόγματα, τις ηθικές αξίες και τις παραδόσεις της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας του Χριστού. Πρέπει δηλαδή το μάθημα να διατηρεί, ως προέχουσα και κύρια μέριμνα, όχι την παροχή πληροφοριών ή την επεξεργασία γνώσεων ή την ανάπτυξη προβληματισμών ιστορικής, θρησκευτικής ή κοινωνιολογικής φύσεως…, αλλά την καλλιέργεια των κατάλληλων προϋποθέσεων, ώστε να μπορεί να μεταδοθεί το προεκτεθέν κατά το Σύνταγμα περιεχόμενό του».

Δυστυχώς λοιπόν, τα Προγράμματα και τα βιβλία της κ. Κεραμέως, τα οποία, στην ουσία, επιχειρούν να επαναλάβουν το εγχείρημα Γαβρόγλου όσον αφορά στην παράκαμψη των αποφάσεων του ΣτΕ, πάσχουν θεολογικά, παιδαγωγικά και νομικά σε πάρα πολλά σημεία.

Κατόπιν όλων αυτών θωρούμε μέγα λάθος την ενέργεια της κ. Υπουργού να επιλέξει, ως μεταβατικά Βιβλία, Βιβλία που η ύλη τους εμφανέστατα απηχεί το πνεύμα των ακυρωμένων φακέλων Διαμαντοπούλου – Φίλη – Γαβρόγλου, αντί των Διαθεματικών Αναλυτικών Προγραμμάτων και των Βιβλίων του 2003-2006, τα οποία μάλιστα, από τον Μάρτιο του 2016, αποτελούν, την μόνη σε ισχύ επίσημη πρόταση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος για το περιεχόμενο, τον προσανατολισμό και το στόχο του ΜτΘ.

Ο τελικός στόχος των Προγραμμάτων και των Βιβλίων της κ. Κεραμέως αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων ότι είναι ο ίδιος με εκείνον των ακυρωμένων Προγραμμάτων Διαμαντοπούλου – Φίλη – Γαβρόγλου, δηλαδή η μεθοδευμένη απομάκρυνση και αποξένωση των μαθητών/τριών από την ορθόδοξη πίστη τους.

Επομένως, δεν είναι εναρμονισμένα με τις αποφάσεις του ΣτΕ, που ορίζουν, χωρίς καμιά παρεκτροπή, ότι δεν μπορεί να παίρνονται πλέον ούτε να στηρίζονται νομοθετικού περιεχομένου αποφάσεις ή ρυθμίσεις, από οποιονδήποτε φορέα στην Ελλάδα, που να έρχονται σε αντίθεση με την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Χώρας για μια αληθινή και πραγματική και όχι για μια φαινομενική ανάπτυξη της ορθόδοξης χριστιανικής συνείδησης των μαθητών/τριών, μέσω του ΜτΘ.

Σύντομα θα ακολουθήσει και εκτενές Υπόμνημα της ΠΕΘ, που θα αποδεικνύει προς όλες τις κατευθύνσεις, με επιχειρήματα και παραδείγματα, μέσα από τα εν λόγω Προγράμματα και Βιβλία, τους παραπάνω ισχυρισμούς της για την μη εναρμόνιση και τη μη συμμόρφωση των μεταβατικών Προγραμμάτων και Βιβλίων του ΜτΘ, με τις αποφάσεις του ΣτΕ.

 

Το Δ.Σ. της ΠΕΘ

 

Αθήνα, 10 Σεπτεμβρίου 2020

Αριθμ. Πρωτ. 67

 

Στο ίδιο έργο θεατές: Τα Θρησκευτικά της κ. Κεραμέως, συνεχίζουν το σχέδιο αποξένωσης των μαθητών/τριών από την Εκκλησία τους

 

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Θεολογίας ΑΠΘ

 

Στό ἴδιο ἔργο θεατές: Τά Θρησκευτικά τῆς κ. Κεραμέως, συνεχίζουν τό σχέδιο ἀποξένωσης τῶν μαθητῶν/τριῶν ἀπό τήν Ἐκκλησία τους

 

Σε λίγες ημέρες θα ανοίξουν τα σχολεία και τα παιδιά, μαζί με όλα τα άλλα μαθήματα, θα αρχίσουν να διδάσκονται και το Μάθημα των Θρησκευτικών (ΜτΘ).

Το πολύπαθο αυτό μάθημα, μετά τις περιπέτειες που είχε, επί των πρ. Υπουργών Διαμαντοπούλου - Φίλη – Γαβρόγλου και τις (4) υπέρ του Ορθόδοξου Μαθήματος ακυρωτικές αποφάσεις των Προγραμμάτων τους από το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), ήλθε η νέα Υπουργός και το παρέδωσε, για πλήρη συμμόρφωσή του με τις αποφάσεις του ΣτΕ, σε ποιους νομίζετε;

Στα ίδια σχεδόν πρόσωπα, που το είχαν κάνει παράνομο και αντισυνταγματικό!

Τι κι αν βγήκαν οι ακυρωτικές αποφάσεις του ΣτΕ εναντίον των Προγραμμάτων Διαμαντοπούλου - Φίλη - Γαβρόγλου, που στόχευαν την αποεκκλησιαστικοποίησή του και την επιβολή της ουδετεροθρησκείας στην Εκπαίδευση και στο Κράτος; 

Τι κι αν ορίζουν οι αποφάσεις του ΣτΕ ότι: [Ως αποστολή της Παιδείας, η ανάπτυξη της θρησκευτικής συνειδήσεως αποτελεί συνταγματική υποχρέωση του Κράτους, επιτελείται δε κυρίως με τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών, το οποίο για να υπηρετεί τον εν λόγω σκοπό, πρέπει να διδάσκεται επί ικανό αριθμό ωρών διδασκαλίας εβδομαδιαίως (βλ. ΣτΕ 660, 926/2018 Ολομ., 2176/1998,7μ., 3356/1995), να μην υποβαθμίζεται, κατά την διδασκαλία και την εξέταση, σε σχέση με άλλα μαθήματα  και να περιλαμβάνει οπωσδήποτε, με σαφήνεια και πληρότητα, τα δόγματα, τις ηθικές αξίες και τις παραδόσεις της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας του Χριστού, χωρίς να προκαλεί σύγχυση με τη διδασκαλία άλλων δογμάτων και θρησκειών (βλ. ΣτΕ 660,926/2018 Ολομ.).

Το Υπ. Παιδείας μετακίνησε στα Βιβλία της Γ΄ Τάξης Γυμνασίου και της Β΄ Λυκείου τα στοιχεία των θρησκειών, που μεθοδευμένα αναμειγνύονταν με τα χριστιανικά για να δημιουργούν σύγχυση και κατά τα άλλα, συνεχίζει, με την προηγούμενη περίπου δομή και ύλη, το σχέδιο θρησκευτικής αποεκκλησιαστικοποίησης και θρησκευτικής ουδετερότητας των μαθητών/τριών.

Τα νέα μεταβατικά Προγράμματα του Υπουργείου (2020) υποστηρίζουν  ότι «όπως όλα τα διακριτά μαθήματα του σχολείου, ομοίως και το μάθημα των Θρησκευτικών ακολουθεί τις προδιαγραφές, βάσει των οποίων αναπτύσσεται η παιδαγωγική και εκπαιδευτική διαδικασία που υλοποιείται εντός του σχολείου· συνεπώς,  διαφοροποιείται από την κατήχηση, η οποία και αποτελεί έργο της Εκκλησίας».

Έτσι, μέσω του γνωστού προσώπου - συνδέσμου Εκκλησίας και Πολιτείας, του Γεν. Γραμματέα Θρησκευμάτων συνεχίζεται, ακωλύτως, το σχέδιο  αποξένωσης των μαθητών από την Εκκλησία τους.

Τι κι αν υπάρχει «το άρθρο 2 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ», το οποίο «κατοχυρώνει το δικαίωμα στην εκπαίδευση», ορίζοντας ειδικότερα ότι: «Ουδείς δύναται να στερηθή τοῦ δικαιώματος όπως εκπαιδευθή. Πάν Κράτος εν τη ασκήσει των αναλαμβανομένων υπ αυτού καθηκόντων, επί του πεδίου της μορφώσεως και της εκπαιδεύσεως, θα σέβεται το δικαίωμα των γονέων όπως εξασφαλίζωσι την μόρφωσιν και την εκπαίδευσιν ταύτην, συμφώνως προς τας ιδίας αυτών θρησκευτικάς και φιλοσοφικάς πεποιθήσεις»;

Είναι όντως αποκρουστικός ο τρόπος που προσπαθεί το Υπουργείο να αποφύγει τη συμμόρφωση των Προγραμμάτων για τα Θρησκευτικά, στο Σύνταγμα και στις  (4) πρόσφατες ακυρωτικές αποφάσεις του ΣτΕ.

Διότι όλοι αντιλαμβάνονται ότι, ενώ στα μεταβατικά Προγράμματα της κ. Κεραμέως, που θα ισχύσουν κατά το μεσοδιάστημα, έως να εκδοθούν τα νέα, εκφράζεται η πρόθεση για σεβασμό και πλήρη συμμόρφωση της ύλης των Θρησκευτικών  με τις αποφάσεις του ΣτΕ, στην πράξη διαπιστώνεται ότι ο επιβλέπων το έργο της συμμόρφωσης Γεν. Γραμματέας, αξιόπιστος φίλος και υποστηρικτής του Σωματείου «Καιρός», κατευθύνει μάλλον τα πράγματα, έτσι ώστε να απαξιώνεται ή να αλλοιώνεται η συμμόρφωσή τους προς τις αποφάσεις του ΣτΕ.

Ωστόσο αυτή η στάση είναι καταδικαστέα, διότι το ΣτΕ ορίζει σαφώς ότι, στις αποφάσεις του, που έχουν υπερνομοθετική ισχύ, «αντίκεινται ρυθμίσεις νόμων ή κανονιστικών διοικητικών πράξεων, με τις οποίες, μέσω κυρίως των προγραμμάτων διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών για τους ορθόδοξους μαθητές, δεν υπηρετείται ο ως άνω συνταγματικός σκοπός, η ανάπτυξη δηλαδή της ορθόδοξης χριστιανικής συνειδήσεως».

 Όπως κατανοεί κανείς, με τα μεταβατικά Προγράμματα και Βιβλία των Θρησκευτικών (2020)  επανεισάγονται πάλι στα σχολεία, από άλλη πύλη, τα Προγράμματα Διαμαντοπουλου – Φίλη – Γαβρόγλου, τα οποία το ΣτΕ πρόσφατα ακύρωσε.

Έτσι, λίγες μέρες πριν ανοίξουν τα σχολεία, για το σχολικό έτος 2020-2021, οι θεολόγοι και οι δάσκαλοι καλούνται να καλλιεργήσουν μια κρατική, πολιτειακή θρησκευτική συνείδηση, διαφορετική από τη θρησκευτική συνείδηση που καλλιεργεί και αναπτύσσει στο παιδί τόσο η οικογένεια όσο και η Εκκλησία του.

Οι αποφάσεις του ΣτΕ, όμως, δικαίωσαν την οικογένεια και την Εκκλησία και όχι τις μεθοδεύσεις του Υπουργείου ή άλλων εκκλησιαστικών και θεολογικών παραγόντων αντιεκκλησιαστικής κατεύθυνσης.

Δυστυχώς τα έχουμε και αυτά στον τόπο μας. Εκκλησιαστικοί και άλλοι παράγοντες να αδιαφορούν ή να εναντιώνονται στη χριστιανική αγωγή της νεότητας.

Τι αποφάσισε λοιπόν το ΣτΕ, επ αυτού; [Περαιτέρω, δοθέντος ότι η θρησκευτική συνείδηση γεννάται και διαμορφώνεται σταδιακά, πριν ακόμη από την έναρξη του σχολικού βίου, στο πλαίσιο της οικογένειας (η οποία, ως «θεμέλιο της συντηρήσεως και προαγωγής του Έθνους» τελεί -όπως και η παιδική ηλικία- υπό την προστασία του Κράτους, κατά το άρθρο 21 του Συντάγματος), από τη διάταξη του άρθρου 16 παρ. 2 του Συντάγματος, σε συνδυασμό με τις διατάξεις των παρ.1 και 2 του άρθρου 13 αυτού και του άρθρου 2 του ΠΠΠ της ΕΣΔΑ συνάγεται ότι, ως «ανάπτυξη» της ορθόδοξης χριστιανικής θρησκευτικής συνειδήσεως, κατά τα ανωτέρω, νοείται η εμπέδωση και ενίσχυση της συγκεκριμένης αυτής θρησκευτικής συνειδήσεως των μαθητών, με τη διδασκαλία των δογμάτων, ηθικών αξιών και παραδόσεων της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού, ως εκ τούτου δε, αφορά αποκλειστικά τους μαθητές, οι οποίοι, ανήκοντες στην κατά τα άνω πλειοψηφία του ελληνικού λαού, ασπάζονται το ορθόδοξο χριστιανικό δόγμα (βλ. ΣτΕ 660,926/2018 Ολομ.).

 Το κυριότερο μέσο, με το οποίο -εκτός άλλων (προσευχή, εκκλησιασμός)- υπηρετείται ο ανωτέρω συνταγματικός σκοπός είναι η διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών (βλ. ΣτΕ 660,926/2018 Ολομ.)].

Δεν μπορεί, επομένως, να έρχεται το Υπουργείο και ο κ. Γενικός Γραμματέας Θρησκευμάτων να μεθοδεύουν πλέον αλλοίωση ή μετατροπή της Ορθόδοξης θρησκευτικής συνειδήσεως, που φέρει ως κληρονομιά το παιδί από την οικογένειά του και από την Εκκλησία του, στην οποία αποτελεί ήδη μέλος.

Διότι είναι σαφές ότι η ανάπτυξη της ορθόδοξης συνειδήσεώς του σχετίζεται άμεσα με τη διδασκαλία των δογμάτων, ηθικών αξιών και παραδόσεων της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού.

Είναι τουλάχιστον απαράδεκτες οι μεθοδεύσεις που τεχνηέντως ακολουθούν οι συντάκτες των μεταβατικών Προγραμμάτων και Βιβλίων (2020), όταν ισχυρίζονται ότι το ΜτΘ «ακολουθεί προδιαγραφές, βάσει των οποίων αναπτύσσεται η παιδαγωγική και εκπαιδευτική διαδικασία εντός του σχολείου» και ότι συνεπώς το ΜτΘ  «διαφοροποιείται από την κατήχηση, η οποία και αποτελεί έργο της Εκκλησίας».

Δηλαδή οι ως άνω προδιαγραφές τους και οι αποφάσεις τους είναι ανώτερες δικαιϊκά από τις αποφάσεις του ΣτΕ και τις διεθνείς συμβάσεις; 

Το Σύνταγμα ρητά ομιλεί για την ανάπτυξη μίας και μοναδικής θρησκευτικής συνειδήσεως του ορθόδοξου μαθητή και αυτή είναι η ορθόδοξη και κανείς δεν επιτρέπεται ούτε δικαιούται να την αλλοιώσει.

Το Υπουργείο και οι συντάκτες αυτών των απαράδεκτων Προγραμμάτων, πόσες θρησκευτικές συνειδήσεις, θεωρούν ότι πρέπει να έχουν τα παιδιά;

Άλλη στην οικογένεια και στην Εκκλησία τους και άλλη στο σχολείο;

Μήπως βρήκαν αυτά τα παράνομα και έκτροπα λεκτικά τεχνάσματα για να εφαρμόζουν τις ανεφάρμοστες για το ορθόδοξο ΜτΘ κονστρουκτιβιστικές θεωρίες, που, ως ανατρεπτικές της παραδόσεως που είναι, δεν θα μπορούσαν να συμφωνήσουν ούτε με το Σύνταγμα ούτε με τις αποφάσεις του ΣτΕ;

Δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτή η τακτική που ακολουθούν -να θέλουν να αναπτύξουν αντί την ορθόδοξη συνείδηση στα παιδιά, πολλαπλές θρησκευτικές συνειδήσεις και ταυτότητες- στοχεύει στον προσηλυτισμό και στην αλλαξοπιστία των μαθητών/τριών;

Ποιοι Έλληνες γονείς έδωσαν το δικαίωμα στην όποια πολιτική εξουσία ή στην όποια ομάδα θεολόγων ή στον κ. Γ. Γραμματέα Θρησκευμάτων να δρουν αντισυνταγματικά και να περιφρονούν τις αποφάσεις του ΣτΕ, δείχνοντας ότι σχεδιάζουν να μετατρέψουν την Ορθόδοξη χριστιανική συνείδηση των ορθοδόξων μαθητών/τριών της χώρας σε ουδετερόθρησκη;  

Με ποιο δικαίωμα  δρουν εναντίον ΜΟΝΟΝ των Ορθοδόξων μαθητών, καλλιεργώντας, εντός του σχολείου, μια μη ορθόδοξη πνευματικότητα με ορθολογικά και γνωσιολογικά χαρακτηριστικά και μια κοσμική και πολιτειακή ουδέτερη συνείδηση και θρησκευτικότητα, αγνοώντας, μεθοδευμένα, τόσο την οικογένεια όσο και τον φορέα της πίστεώς τους, την Εκκλησία τους;

Θα τολμούσαν άραγε εκεί στο Υπουργείο Παιδείας, να επιχειρήσουν τέτοιες ανατρεπτικές ενέργειες, σε βάρος της αμιγούς θρησκευτικής αγωγής και πίστεως των Ελλήνων Μουσουλμάνων ή Εβραίων μαθητών/τριών;

 

Μνήμη Ἁγίου νεο-Ἱερομάρτυρος
Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ

Ἀπολυτίκιο. Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.

Θείας πίστεως, διδασκαλία, κατεκόσμησας, τήν Ἐκκλησία, ζηλωτής τῶν Ἀποστόλων γενόμενος καί κατασπείρας τά θεῖα διδάγματα, μαρτυρικῶς τόν ἀγώνα ἐτέλεσας. Κοσμᾶ ἔνδοξε, Χριστόν τόν Θεόν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.

ΚΗΡΥΓΜΑ
ΥΠΟ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΤΣΟΥΡΑ
ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ
ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ (2020) 
ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΑΓ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ
ΞΥΛΟΚΕΡΙΖΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ

 

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

Ζοῦμε στήν ἐποχή τοῦ "Οἰκουμενισμοῦ" (θρησκευτικοῦ καί πολιτικοῦ) μέ ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται. Τό πνεῦμα τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἀρνεῖται τήν ἀποκλειστικότητα καί ἀντικειμενικότητα στήν ἀλήθεια καί εὐνοεῖ τό συμβιβασμό σέ ὅλα τά ἐπίπεδα, χάριν "καταλλαγῆς" καί "συνεργασίας". Κύριο μέσο προώθησεώς του εἶναι οἱ ἄνευ ὅρων καί ὁρίων "διάλογοι". Ἄς τά ἔχουμε, λόγω ἐπικαιρότητος, ὑπ' ὄψιν.  Γιά  τόν Ἑλληνισμό, ἀλλά καί τήν Ὀρθοδοξία, ὁ οἰκουμενισμός ἀποτελεῖ κατ' οὐσίαν τήν ἀναίρεση τοῦ οἰκουμενικοῦ καί καθολικοῦ χαρακτήρα τους, ἀντίστοιχα.

Δ. Ἰ. Κ.

We live in the age of "Ecumenism" (religious and political) with what it entails. The spirit of ecumenism denies exclusivity and objectivity to truth and means compromise at all levels, for the sake of "reconciliation" and "cooperation". The main means of promoting it are "dialogues" without terms and limits. To have these, due to topicality, in our knowledge. For Hellenism, but also for Orthodoxy, ecumenism is essentially the undoing of their ecumenical and universal character, respectively.

D. J. K.

 

 

Ἀπροσδόκητη παρέμβαση Μητροπολίτου τοῦ Πατρίου Ἑορτολογίου ὑπέρ τοῦ "πολιτικῶς ὀρθοῦ" ὅσον ἀφορᾶ στόν covid-19 καί ὑπέρ τοῦ ἐπικειμένου ἀμφιλεγομένου ἐμβολιασμοῦ

Η παρέμβαση αυτή είναι όχι μόνο απαράδεκτη, αλλά και καταδικαστέα. Ο Σεβ. κ. Κυπριανός ("Ὠρωποῦ & Φυλῆς") δεν δικαιούται να προβαίνει σε τέτοιου είδους δηλώσεις και παρεμβάσεις, για το περιεχόμενο των οποίων δεν μπορεί να εγγυηθεί. Πρόκειται για ενέργεια όχι μόνο επιλήψιμη, αλλά και επικίνδυνη, αν λάβουμε υπ όψιν ότι επί ενός καθαρώς επιστημονικού και ιατρικού ζητήματος, όπως είναι, επί παραδείγματι, ο υποχρεωτικός εμβολιασμός, καίτοι μή ειδικός ο ίδιος λαμβάνει θέση, υποστηρίζων, εμμέσως πλην σαφώς, την αποδοχή του επί θύραις εμβολιασμού εναντίον του covid-19. Ο εμβολιασμός αυτός, όμως, επικρίνεται από πλήθος εγκύρων επιστημόνων ανά τον κόσμο, ως απαράδεκτος και άκρως επικίνδυνος για τους ανθρώπους, λόγω μη επαρκούς ερεύνης συνεπειών, βεβιασμένης παραγωγής του και, κυρίως, λόγω της γενετικής του συστάσεως, η οποία προκαλεί μετάλλαξη και συνεπακόλουθα μεγάλα προβλήματα υγείας στον ανθρώπινο οργανισμό. Με όλο το σεβασμό στο πρόσωπο του Σεβ. κ. Κυπριανού, θα πρέπει, για το δικό του το κύρος, να αποσύρει πάραυτα αυτή την ατυχέστατη παρέμβαση. Εάν δε, ο μη γένοιτο, δεν το κάνει ο ίδιος, τότε οφείλει η Σύνοδος στην οποία ανήκει να την αποδοκιμάσει για να προφυλάξει τους εμπιστευομένους αυτήν και να αποτρέψει την περαιτέρω αρνητική έκθεση του χώρου.

 

 Δημ. Ἰω. Κάτσουρας

πτυχ. Θεολογίας, φ. Πολιτ. Επιστήμης & Διεθνών Σχέσεων