ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

Ζοῦμε στήν ἐποχή τοῦ "Οἰκουμενισμοῦ" (θρησκευτικοῦ καί πολιτικοῦ) μέ ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται. Τό πνεῦμα τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἀρνεῖται τήν ἀποκλειστικότητα καί ἀντικειμενικότητα στήν ἀλήθεια καί εὐνοεῖ τό συμβιβασμό σέ ὅλα τά ἐπίπεδα, χάριν "καταλλαγῆς" καί "συνεργασίας". Κύριο μέσο προώθησεώς του εἶναι οἱ ἄνευ ὅρων καί ὁρίων "διάλογοι". Ἄς τά ἔχουμε, λόγω ἐπικαιρότητος, ὑπ' ὄψιν.  Γιά  τόν Ἑλληνισμό, ἀλλά καί τήν Ὀρθοδοξία, ὁ οἰκουμενισμός ἀποτελεῖ κατ' οὐσίαν τήν ἀναίρεση τοῦ οἰκουμενικοῦ καί καθολικοῦ χαρακτήρα τους, ἀντίστοιχα.

Δ. Ἰ. Κ.

We live in the age of "Ecumenism" (religious and political) with what it entails. The spirit of ecumenism denies exclusivity and objectivity to truth and means compromise at all levels, for the sake of "reconciliation" and "cooperation". The main means of promoting it are "dialogues" without terms and limits. To have these, due to topicality, in our knowledge. For Hellenism, but also for Orthodoxy, ecumenism is essentially the undoing of their ecumenical and universal character, respectively.

D. J. K.