Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ

 ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ
ΤΟΥ ΣΗΜΕΙΟΥ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

 ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
ΕΝΩΠΙΟΝ ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

27/14.9.1925

Πόσοι γνωρίζουν ότι σε ολόκληρη την Εκκλησιαστική Ιστορία, δηλαδή τον βίο της Εκκλησίας του Χριστού, ο Τίμιος Σταυρός έχει εμφανισθεί συνολικά τρείς φορές εν ουρανώ και μάλιστα η τελευταία εμφάνισή του έγινε τον 20ό αιώνα στην Ελλάδα;

Αυτή η τελευταία (3η) εμφάνιση έγινε το έτος 1925, τη νύκτα της 13ης προς την 14η Σεπτεμβρίου κατά το Ιουλιανό ή παλαιό ημερολόγιο, άνωθεν της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στους πρόποδες του Υμηττού (σημερινή περιοχή Παπάγου). Έλαμψε στον ουρανό ξεκάθαρο το σχήμα-σημείο του Σταυρού για μισή περίπου ώρα και το είδαν εκατοντάδες πιστοί (περίπου δύο χιλιάδες) που δεν δέχθηκαν την αλλαγή του εκκλησιαστικού ημερολογίου και οι οποίοι διωκόμενοι από τις τότε κρατικές αρχές τελούσαν ολονύκτιο Αγρυπνία για την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού στο εν λόγω ερημικό μοναστήρι. Ο Σταυρός ήταν μεγάλος και λευκός, με κάθετη γραμμή σαν υποπόδιο στο κάτω μέρος του, εμφανίσθηκε πριν το μεσονύκτιο, είχε κατεύθυνση από ανατολικά προς δυτικά, εξαφάνισε τη λάμψη των αστεριών, φώτιζε σαν προβολέας το συγκεντρωμένο πλήθος των πιστών και η εμφάνιση και θέα του διήρκεσε περίπου μισή ώρα. Μάρτυρες του μεγάλου αυτού θαύματος έγιναν και οι χωροφύλακες που είχαν πλησιάσει τον χώρο για να παρακολουθήσουν τις κινήσεις των εκεί συγκεντρωμένων  πιστών και να συλλάβουν τον Ιερέα τους. Το φοβερό αυτό σημείο έγινε ορατό ακόμη και από την Πλατεία Ομονοίας, στο κέντρο της Αθήνας (η οποία τότε ήταν μικρή σε έκταση και πληθυσμό, χωρίς τα σημερινά πολυόροφα κτίρια και με θέα προς τον Υμηττό), σύμφωνα με μαρτυρία του οδηγού του Τραμ που έκανε εκείνη την ώρα το τελευταίο του δρομολόγιο. Σχετικά έγραψαν την επόμενη ημέρα οι

εφημερίδες της εποχής. Η Μονή υπάρχει μέχρι σήμερα, λειτουργεί ως γυναικείο μοναστήρι και μάλιστα, παρότι ακολουθεί το νέο ημερολόγιο, έχει αναρτημένη στον ξενώνα της την εικόνα του εν λόγω μεγάλου θαύματος, από δημοσίευμα εκείνης της εποχής. Προσωπικώς είχα την ευκαιρία και ευλογία να γνωρίσω έναν αυτόπτη μάρτυρα του μεγάλου εκείνου θαύματος. Πρόκειται για τον αείμνηστο  Ηλία Αγγελόπουλο, ο οποίος συνέβη να είναι γείτονας μου στον Βύρωνα Αττικής (εκείνος διέμενε στην οδό Ανδριανουπόλεως κι εγώ στην οδό Αμασείας, οδοί οι οποίες τέμνονται και οι οικίες μας απείχαν μεταξύ τους λιγότερο από 200 μέτρα) και ο οποίος ήταν παρών, σε ηλικία 15 ετών μαζί με την μητέρα του, στην ιστορική εκείνη Αγρυπνία. Η διήγηση της εμπειρίας του και η περιγραφή του θαύματος ήταν συγκλονιστική. Χαρακτηριστική η αναφορά του, μεταξύ των άλλων, ότι με την εμφάνιση του ολοφώτεινου Σταυρού στον ουρανό ψηλά άνωθεν του Ναού του μονυδρίου οι πιστοί έπεσαν στα γόνατα και με δάκρυα στα μάτια έκραζαν το "Κύριε ελέησον"! Το θαύμα αυτό ενίσχυσε τους εμμένοντας στην παράδοση του πατρίου Εορτολογίου και δικαίως θεωρήθηκε θεόθεν βεβαίωση της ορθής στάσεώς των έναντι της καινοτομίας του νέου (παπικού) ημερολογίου, η οποία είχε επιβληθεί στο πλήρωμα της Ελλαδικής Ορθοδόξου Εκκλησίας κατά το προηγούμενο έτος, το 1924, με οδυνηρό αποτέλεσμα το γνωστό ημερολογιακό σχίσμα.

Δ. Ι. Κ.