Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον

Ἡ ἀείμνηστη Καθηγουμένη
τοῦ μεγάλου γυναικείου Κοινοβίου τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου

Γερόντισσα Ἐπιστήμη (+1993)

Σήμερα, εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου, κατά το εκκλησιαστικό εορτολόγιο, ο νούς μας μετά το πάνσεπτο και πανάχραντο πρόσωπο της Θεόπαιδος Μαριάμ της  γενομένης μητέρας του Θεού, πηγαίνει στη μνήμη της αειμνήστου Γεροντίσσης Επιστήμης μοναχής (+).

Χρημάτισε τρίτη κατά σειρά από της ιδρύσεώς του Ηγουμένη του μεγάλου γυναικείου Κοινοβίου των Εισοδίων της Θεοτόκου, Κερατέας Αττικής, ίσως του μεγαλυτέρου σε έμψυχο υλικό Κοινοβίου που υπήρξε στην Ελλάδα! Η εν λόγω ενάρετη και χαριτωμένη μοναχή είχε χαρακτηριστεί από τον πνευματικό της πατέρα "άγγελος του ογδόου αιώνος", δηλαδή ισάγγελος μοναχή των εσχάτων χρόνων!

Ο Θεός μας αξίωσε όχι μόνο να τη γνωρίσουμε, γύρω στο 1980 (εμείς σε ηλικία μόλις 16 ετών), αλλά να αναπτυχθεί μεταξύ μας, συν τω χρόνω, μια πνευματική σχέση που κράτησε μέχρι την κοίμησή της, το 1993. Με αυτή την μοναχή, η οποία ενώ τηρούσε απαρέγκλιτα την μοναχική τάξη, είχε παράλληλα, ως πνευματική μητέρα, Αμμάς (το αντίστοιχο του Αββάς για τους πνευματικά έμπειρους άνδρες Γέροντες), το χάρισμα να στηρίζει και ωφελεί πνευματικά όχι μόνο τις αδελφές και υποτακτικές της μοναχές, αλλά και πιστούς, βιώσαμε τι σημαίνει "πνευματική μητέρα".

Πέραν των πνευματικών πατέρων, δηλαδή των Πνευματικών μας και άλλων εναρέτων γερόντων και μοναχών, υπάρχουν και γυναικείες πνευματικές μορφές που έχουν το χάρισμα της πνευματικής στηρίξεως και ωφελείας των πιστών. Τέτοια σπουδαία μορφή ήταν η αείμνηστη και αλησμόνητη οσία γερόντισσα Επιστήμη, η οποία, καυχόμεθα εν Κυρίω, ότι υπήρξε η πνευματική μας μητέρα.

Το πρόσωπό της έλαμπε από πνευματική χαρά και πραότητα, αίσθηση που είχες χωρίς να χρειάζεται να το ατενίζεις. Η φωνή της είχε πνευματική γλυκύτητα και οι λόγοι της ήταν πλήρεις πνευματικής στοργής, διακρίσεως και εν Χριστώ αγάπης προς σωτηρία. Δύο χαρακτηριστικές πνευματικές φράσεις καί συμβουλές της ἦταν: «Ἡ πνευματική ζωή χρειάζεται βία γιά νά διατηρηθεῖ» και «Ἕνα βῆμα νά κάνουμε μέ προσευχή καί δύο βήματα μέ προσοχή».

Δυστυχώς, δεν μπορέσαμε να παρευρεθούμε στην Εξόδιο Ακολουθία της, παρά τη θέλησή μας και τη μεγάλη επιθυμία μας, διότι συνέπεσε τότε να υπηρετοὐμε τη Στρατιωτική Θητεία μας στη νήσο Λέσβο. Ωστόσο, έχουμε από εκείνη για να την θυμόμαστε, πέραν των αξέχαστων αναμνήσεων εκ των συναντήσεων και πνευματικών συνομιλιών μας και διάφορες "ευλογίες" από τα ευλογημένα χέρια της.

Αν μας αξιώσει ο Θεός, θα θέλαμε κάποια στιγμή να γράψουμε εκτενέστερα για την εμπειρία μας από εκείνην, όπως και για τον αείμνηστο πνευματικό μας Πατέρα αγιώτατο Ιεράρχη Ανδρέα (+2005), τον οποίο εκείνη μας συνέστησε και με τον οποίο εκείνη μας έφερε για πρώτη φορά σε επαφή.

Αιώνια ας είναι η μνήμη τους και να έχουμε τις άγιες ευχές τους.