Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ. ΟΜΙΛΕΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝΕΠΕΙΩΝ ΤΗΣ

ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ 2022

 

ΕΟΡΤΙΟΣ  ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 

(ΜΕΤΑ
ΛΟΓΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ ΚΑΙ ΕΝΙΣΧΥΣΕΩΣ
ΕΝ ΜΕΣῼ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΗΣ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑΣ)

ΤΟΥ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ 

ΠΡΟΣ
ΑΠΑΝ ΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

«Οὗτος ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ὧ εὐδόκησα» (Ματθ. γ΄, 17).

 

Τέκνα ἀγαπητά τῆς μητρός ἡμῶν Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας,

Μέ τήν ἀνωτέρω μαρτυρία τοῦ ἐπουρανίου Θεοῦ Πατρός, τήν ὁποία παραθέτει ὁ ἅγιος Ἀπόστολος καί Εὐαγγελιστής Ματθαῖος ἀναφερόμενος στήν ὑπό Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου Βάπτιση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ στόν Ἰορδάνη ποταμό, ἀναγγέλθηκε καί ἀναγγέλεται πρός πάντας ὅτι ὁ βαπτισθείς εἶναι ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας καί ὅτι αὐτός εἶναι ὁ Σωτήρ καί λυτρωτής τοῦ κόσμου.

Ἑορτάζοντες σήμερον τήν Βάπτιση τοῦ Κυρίου, σύμφωνα μέ τήν ἐκκλησιαστική Παράδοση τῆς κατ' Ἀνατολάς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, συνεορτάζομε καί τό κατ' αὐτήν "ἄνοιγμα τῶν οὐρανῶν" διά τόν Χριστόν, μέ τό ὁποῖο ἔγινε ἡ φανέρωση τοῦ ἐν Τριάδι προσκυνουμένου μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ, καθώς καί ἡ ἀπόδειξη ὅτι πλέον, ὅπως σημειώνει ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, ὑπάρχει μία ποίμνη τῶν ἄνω καί τῶν κάτω, Ἀγγέλων καί ἀνθρώπων, καί ἕνας ἀρχιποιμήν, ὁ Χριστός!

Ὡς πιστά τέκνα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ὡς μέλη τοῦ Σώματός Του, ἔχουμε λόγο νά χαιρόμεθα, διότι ὁ ἐπιφανείς Θεός μᾶς ἐλέησε νά τόν ἀκολουθοῦμε, ἀφοῦ ἐνωτισθήκαμε τούς λόγους πού, σύμφωνα μέ τήν ὀρθόδοξη ὑμνολογία, μᾶς ἀπηύθυνε, λέγων: Θά σᾶς ἀναγνωρίσω ὡς δικά μου ἐκλεκτά σκεύη, ἐάν σφραγισθεῖτε μέ τή σφραγίδα τῆς δικῆς μου δωρεᾶς, ἀκτινοβολώντας μέσα σας τό φῶς τῆς Τριάδος. Διότι, γι' αὐτό ἔρχομαι (καί βαπτίζομαι), γιά νά σᾶς δωρήσω νέα ὁδό σωτηρίας καί ζωή ἐλευθερίας (πρβλ. τροπ. η' ὠδῆς Ἀποδείπνου 2ας Ἰανουαρίου).

Ἡ Βάπτιση τοῦ Χριστοῦ ἀπετέλεσε τήν ἔναρξη τοῦ λυτρωτικοῦ του ἔργου, τῆς δημοσίας δράσεώς Του καί τοῦ κηρύγματός Του πρός τόν λαό. Τό Βάπτισμα πού παρέχει ἡ Ἐκκλησία ὡς εἰσοδικό σέ Αὐτήν Μυστήριο, ἀφοῦ ὁ ἴδιος ὁ ἱδρυτής Της τό παρέδωσε ὡς ἀπαραίτητο γιά τήν πνευματική ἀναγέννηση καί σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, εἰσάγει τόν ἄνθρωπο στή ζωή τοῦ Χριστοῦ καί τόν καθιστᾶ καινό (δηλαδή νέο), ἀντί παλαιοῦ. Ὅλη ἡ ὑπόλοιπη ζωή του εἶναι ἕνας διαρκής ἀγώνας διατηρήσεως, ἤ ἐνεργοποιήσεως, τῆς Χάριτος πού ἔλαβε ἀπό αὐτό. Αὐτά δέ ἐπιτυγχάνονται διά τῆς τηρήσεως τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ καί τῆς συμμετοχῆς στή μυστηριακή ζωή της Ἐκκλησίας καί κυρίως στό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ἀλλά καί τό μυστήριο τῆς μετανοίας-ἐξομολογήσεως πού ἀποτελεῖ ἕνα δεύτερο βάπτισμα, τό βάπτισμα τῶν δακρύων.

Μέ τή Βάπτισή του ὁ Χριστός στόν Ἰορδάνη, ἁγίασε τή φύση τῶν ὑδάτων καί ἐκδίωξε τούς δαίμονες πού μετά τήν πτώση τους κρύβονταν μέσα σέ αὐτά, ἐνῶ ἔθαψε ἐκεῖ τήν ἁμαρτία τοῦ κόσμου. Ἐπίγειο τό φαινόμενο, ἀλλ' ὑπέρ τούς οὐρανούς τό νοούμενο! Τοιαῦτα εἶναι τά τοῦ Χριστοῦ καί τά τῆς Ἐκκλησίας Του! Γι' αὐτό, ὁ διάβολος πολεμᾶ τόν ἄνθρωπο νά μή βαπτισθεῖ ἤ, μετά ἀπό τό Βάπτισμά του, νά ἁμαρτάνει, πολεμᾶ τήν Ἐκκλησία νά μή παρέχει τά Μυστήριά Της γιά τή σωτηρία του, πολεμᾶ τόν ἴδιο τόν Χριστό. Τό τέλος του, ὅμως, εἶναι ἐκ τῶν πραγμάτων προδιαγεγραμμένο!

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ἐξ ἀφορμῆς τῆς παρούσης ἐπικοινωνίας μας, χάριν τῆς μεγάλης Ἑορτῆς τῶν Θεοφανείων, δράττομαι τῆς εὐκαιρίας, σέ συνέχεια τῶν ἀνωτέρω ἑορταστικῶν λόγων νά σᾶς ἀπευθύνω καί λόγο παραμυθίας καί ἐνισχύσεως ἐν μέσῳ τῆς παρούσης ὑγειονομικῆς δοκιμασίας, ἡ ὁποία, παραχωρήσει Θεοῦ, ἐνέσκηψε καί συνεχίζεται, ἀλλά καί ἐν ὄψει τῶν ποικίλων συνεπειῶν της.

Πρωτίστως θά ὑπενθυμίσουμε καί ἐπισημάνουμε ὅτι ὅλα τά ζητήματα, ἀπό τά μικρότερα ἕως τῶν μεγαλυτέρων, ἔχουν καί τήν πνευματική τους διάσταση. Ἑπομένως χρειάζεται γιά τήν ἀντιμετώπισή των, ἰδίως ἐκ μέρους ἡμῶν τῶν χριστιανῶν, ἡ καταφυγή σέ πνευματικά κριτήρια, τά ὁποῖα ἐμεῖς διδασκόμεθα ἀπό τήν ἁγία μας Ἐκκλησία, προκειμένου νά διακρίνουμε τό τί δέον γενέσθαι.

Ἐκ τῶν πλέον δέ ἀνησυχητικῶν συνεπειῶν τῆς παρούσης ὑγειονομικῆς δοκιμασίας εἶναι ἡ ἐξ ἀφορμῆς αὐτῆς ἐπιχειρουμένη ἤ ἐπιτρεπομένη, ἀλλά καί ἐνίοτε ἔξωθεν ἐπιβαλλομένη, ἀλλοίωση τῆς Παραδοθείσης Πίστεως καί τάξεως στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν μελῶν Της. Ἐάν τό Κράτος καί οἱ φορεῖς του ἔχουν τήν εὐθύνη τῶν κοσμικῶν πραγμάτων, ὅμως τήν εὐθύνη καί δικαιοδοσία ἐπί τῶν πνευματικῶν γιά τούς πιστούς τήν ἔχει μόνον ἡ Ἐκκλησία, τήν ὁποία συναποτελοῦν ὁ ὀρθόδοξος Κλῆρος, τά μοναχικά τάγματα καί ὁ εὐσεβής λαός.

Κατόπιν ὅλων τῶν ἀνωτέρω, ἡμεῖς οἱ χριστιανοί, ὡς πιστά μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ὀφείλουμε μέ σύνεση καί πίστη νά ἀντιμετωπίζουμε ὅσα συμβαίνουν, χωρίς νά κυριαρχεῖ ἐπάνω καί ἐντός μας ὁ φόβος, ἡ ἄμετρη ἀνησυχία καί προφανῶς ἡ ἀπόγνωση περί τοῦ παρόντος καί τοῦ μέλλοντός μας, ὅσο ζοφερό καί ἄν διαγράφεται ἀνθρωπίνως. Ἄλλωστε οἱ Χριστιανοί γνωρίζουμε ὅτι οἱ θλίψεις καί οἱ δοκιμασίες εἶναι συνυφασμένα μέ τήν παροῦσα πρόσκαιρη ζωή, ἐνῶ ἡ ἔκβαση καί τό μέλλον ὅλων εὐρίσκονται στά χέρια τοῦ Θεοῦ.

Ἰδιαιτέρως μάλιστα σέ τέτοιες περιστάσεις πρέπει νά ζοῦμε "ἐξαγοραζόμενοι τόν καιρόν", ὅπερ σημαίνει νά ἀγωνιζόμεθα πνευματικῶς ἐν μετανοία, ταπεινώσει καί ἀγάπῃ, ἐνισχυόμενοι ἀπό τή συμμετοχή μας στή μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας, ὅπου ζοῦμε τήν θεανθρώπινη διάσταση τῆς ἑνώσεώς μας μέ τόν Θεό καί τούς ἀδελφούς μας. Αὐτή εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀσφάλεια καί προστασία, ψυχῆς τε καί σώματος.

Παραλλήλως, ὅμως, θά πρέπει νά ἀγρυπνοῦμε γιά τή διαφύλαξη τῆς μεγάλης δωρεᾶς τοῦ Θεοῦ πού συνιστᾶ τό κατ' εἰκόνα, κύριο στοιχεῖο τοῦ ὁποίου ἀποτελεῖ τό αὐτεξούσιο καί κατ' ἐπέκταση ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτή κυρίως ἀπειλεῖται μέ τήν πρόφαση τῆς τεχνολογικῆς "ἀναβαθμίσεως" τῆς ζωῆς, ἀλλά καί τοῦ ἰδίου τοῦ ἀνθρώπου! Καθώς ἐπίσης, θά πρέπει νά ἀγωνιζόμεθα ὑπέρ τῆς ἅπαξ παραδοθείσης Πίστεως, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τόν μόνιμο στόχο τῆς συγχρόνου παναιρέσεως τοῦ ἐκκλησιομάχου καί ἀντιχρίστου Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλά καί ὅλων τῶν αἱρέσεων. Ὅσο δέ ὁ φόβος καί ἡ ἐπιβολή θά ἐπιστρατεύονται ἀπό τά διάφορα συστήματα καί κέντρα, τόσο ἐμεῖς θά πρέπει νά μένουμε ἀκλόνητοι στήν πίστη ὅτι «μείζων ὁ ἐν ὑμῖν ἤ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ» (Α΄ Ἰω. δ΄, 4), καθότι «Ἰησοῦς Χριστός χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας» (Ἑβρ. ιγ΄,8).

Ὁ φόβος, οἱ κίνδυνοι καί ἡ ἀπόγνωση ἀπειλοῦν καί κυριεύουν ὅσους, μή γένοιτο, ἀποδέχονται ἤ προσκυνοῦν κάθε τι ἀντίχριστο. Αὐτοί  θά πλανῶνται ἀπό τούς διαφόρους ψευδοπροφῆτες καί αὐτοί, θά ὑποστοῦν τίς φοβερότερες δοκιμασίες. Οἱ χριστιανοί ἄλλωστε δέν ἐνδιαφέρονται πῶς θά ἀποφύγουν τίς δοκιμασίες καί τίς θλίψεις πού ἐπιτρέπει ὁ Θεός, ἀλλά πῶς θά ἀντιμετωπίζουν τά πάντα σύμφωνα μέ τό θέλημά Του, ἀδιαφορώντας γιά τά γήϊνα καί ἔχοντας τό πολίτευμα αὐτῶν ἐν οὐρανοῖς.

Τέκνα ἐν Κυρίω ἀγαπητά,

Ἐκ τῶν ὅσων προανεφέρθησαν, τά τῆς σημερινῆς Δεσποτικῆς Ἑορτῆς φανερώνουν τό ἔργο καί τήν ἐργασία τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία μας, ἐνῶ τά ἐπισημανθέντα περί τῆς ἐποχῆς μας δείχνουν, μεταξύ ἄλλων, καί τίς μεθοδεῖες τοῦ διαβόλου καί τῶν ὀργάνων του γιά τήν παρεμπόδισή της.

Ὁ Κύριός μας, τοῦ ὁποίου τά προστάγματα εἶναι φῶς, ἀναφέρει ἕναν διαχρονικά σημαντικό λόγο συγκρίνοντας τούς ἀπίστους ἀνθρώπους τοῦ κόσμου μέ τούς πιστούς, πού εἶναι τέκνα τοῦ φωτός καί ἐκφράζοντας τόν «θαυμασμό» Του γιά τούς πρώτους «ὅτι οἱ υἱοί τοῦ αἰῶνος τούτου φρονιμώτεροι ὑπέρ τούς υἱούς τοῦ φωτός εἰς τήν γενεάν αὐτῶν εἰσι» (Λουκ. ιστ΄ 8)! Ἀναφέρεται, βεβαίως, στήν προνοητικότητα καί ἀποτελεσματική ἐργασία τῶν κοσμικῶν ἀνθρώπων γιά τά συμφέροντά των, ὑποδεικνύοντας ἀναλόγως στούς πιστούς τή συνεχή πνευματική ἐργασία καί τό ἀνύστακτο ἐνδιαφέρον γιά τό μόνο ἀληθινό συμφέρον τοῦ ἀνθρώπου, δηλαδή τή σωτηρία του.

Εἴθε ἡ χάρις τοῦ ἐπιφανέντος Σωτῆρος Χριστοῦ νά ἐνδυναμώνει πρός τοῦτο πάντας ἡμᾶς!

Σημείωση: Ἡ ἔμφαση σέ λέξεις καί φράσεις τοῦ κειμένου (μαῦρα γράμματα) ἔγινε ἀπό τόν διαχειριστή τοῦ ἱστολογίου.