ΣΥΓΧΩΡΕΣΕ ΤΟΥΣ !

 

 «Η φτώχεια είναι πονηρή στα τεχνάσματα», λέει μια ρωσική παροιμία. Η ελληνική αντίστοιχη είναι «πενία τέχνας κατεργάζεται». Αυτό σημαίνει ότι η φτώχεια υποχρεώνει τον άνθρωπο να επινοεί τρόπους αντιμετώπισής της. Όταν δεν έχεις μέσα, τα εφευρίσκεις. Σε πνευματικό επίπεδο, αυτό αφορά την έλλειψη χαρισμάτων, αρετών και πνευματικής καλλιέργειας. Έτσι, πρέπει να βρούμε τρόπο να τα αναπληρώσουμε. Αυτό μπορεί να χρησιμεύσει, με λίγα λόγια, ως εισαγωγή - ως πρώτο πιάτο.

            Ως κύριο πιάτο, θα ήθελα να σταθώ λίγο στα λόγια του Χριστού: «…πάτερ, ἄφες αὐτοῖς· οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι.» (Λουκάς 23:34) «Πατέρα, συγχώρεσέ τους, γιατί δεν ξέρουν τι κάνουν». Ο Σωτήρας, τη στιγμή που έδινε τη ζωή του για μας, το είπε αυτό μπροστά στους ιθύνοντες Ιουδαίους, τους τυφλωμένους από την αλαζονεία τους, στους σκληρούς δήμιους και στον λαό που φώναζε: «Σταυρωθήτω» (Ματθ. 27:22)

            Υπήρχαν, όμως, και εξαιρέσεις, όπως ο καλός κλέφτης Δυσμάς, που πίστεψε, παρά της αποδείξεως του εναντίον, στην ανάσταση, ή ο εκατόνταρχος Κορνήλιος, που είπε: «…ἀληθῶς ὁ ἄνθρωπος οὗτος υἱὸς ἦν Θεοῦ.» (Μάρκ. 15:39)

            Αν κοιτάξουμε τον κόσμο σήμερα, δεν υπάρχει η ίδια κατάσταση; Εκείνοι που χειραγωγούν αυτόν τον κόσμο, στη δίψα τους για εξουσία και χρήμα, έχουν τον διάβολο ως αφέντη τους, όπως και εκείνοι που εκτελούν τις εντολές τους, αλλά και η πλειοψηφία των αδιάφορων ανθρώπων που αφήνουν να οδηγηθούν προς το κακό, χωρίς να πιστεύουν πλέον στον Δημιουργό τους, αλλά στην επιστήμη, το χρήμα και την καλή ζωή.

            Αυτός που εμφύσησε την ανυπακοή στους πρωτόπλαστους στον παράδεισο είναι ο ίδιος που οδήγησε τους Εβραίους να σταυρώσουν τον Μεσσία και που οδηγεί τους ανθρώπους σήμερα προς το κακό. Ποτέ δεν είδαμε τόσα πολλά εγκλήματα όσο σε αυτόν τον κόσμο-αποστάτη! Οι εφημερίδες είναι γεμάτες από εγκλήματα κάθε είδους και σπάνια διαβάζει κανείς καλά νέα. Φυσικά, αυτό μπορούμε να το αποδώσουμε στα μέσα ενημέρωσης, στα ναρκωτικά, στην ανασφάλεια κ.ο.κ.. Αλλά αυτός που κινεί τα νήματα είναι πάντα ο διάβολος που ξέρει ότι έχει έρθει η ώρα του: «..καὶ ἐβλήθη ὁ δράκων, -ὁ ὄφις ὁ μέγας ὁ ἀρχαῖος, ὁ καλούμενος Διάβολος καὶ ὁ Σατανᾶς, ὁ πλανῶν τὴν οἰκουμένην ὅλην, ἐβλήθη εἰς τὴν γῆν, καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ ἐβλήθησαν», λέει η Αποκάλυψη (12:9). Λίγο πιο κάτω: «…οὐαὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν, ὅτι κατέβη ὁ διάβολος πρὸς ὑμᾶς ἔχων θυμὸν μέγαν, εἰδὼς ὅτι ὀλίγον καιρὸν ἔχει.» (12:12) Αυτό συμπίπτει με αυτό που λέει ο ίδιος ο απόστολος: «καὶ ἔκραξεν ἐν ἰσχυρᾷ φωνῇ λέγων· ἔπεσεν, ἔπεσε Βαβυλὼν ἡ μεγάλη, καὶ ἐγένετο κατοικητήριον δαιμονίων καὶ φυλακὴ παντὸς πνεύματος ἀκαθάρτου καὶ φυλακὴ παντὸς ὀρνέου ἀκαθάρτου καὶ μεμισημένου·  ὅτι ἐκ τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τῆς πορνείας αὐτῆς πέπωκαν πάντα τὰ ἔθνη, καὶ οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς μετ᾿ αὐτῆς ἐπόρνευσαν, καὶ οἱ ἔμποροι τῆς γῆς ἐκ τῆς δυνάμεως τοῦ στρήνους αὐτῆς ἐπλούτησαν.» (Αποκάλυψη 18,2-3)

            Δεν θέλω να μπω σε πολλές λεπτομέρειες, αλλιώς θα μιλούσα για τον Παλαιστινιακό λαό που εξοντώνεται, τον Ουκρανικό λαό που θυσιάζεται για χάρη των φιλοδοξιών της παγκοσμιοποίησης, την παιδεραστία των μεγάλων αυτού του κόσμου και ορισμένων ιερατικών κύκλων, τα παιδιά που σκοτώνουν τους γονείς τους και το αντίστροφο, τις γυναίκες που βιάζονται στους δρόμους, και ούτω καθεξής. Θα μπορούσα να μιλώ και να μην τελειώνω.

            Ας μην εκπλαγούμε αν εμείς, οι πιστοί, δεχτούμε πιο βίαιες επιθέσεις, γιατί ο Κακός κυνηγάει κυρίως εμάς.

            Για να ολοκληρώσουμε, απομένει ως επιδόρπιο η προτροπή σε όσους πιστεύουν στον Χριστό, όπως ο Δυσμάς ή ο Κορνήλιος, να προσευχηθούν για αυτόν τον φτωχό κόσμο που βρίσκεται στο κακό και να θυσιαστούμε. Η ευθύνη μας είναι μεγάλη και θα κληθούμε να λογοδοτήσουμε πολύ περισσότερο από εκείνους που δεν γνώρισαν ποτέ τον Θεό, που δεν βίωσαν ποτέ την αγάπη του ή μάλλον που δεν την γνωρίζουν συνειδητά, γιατί ο Θεός τους αγαπάει και αυτούς, αλλά, δυστυχώς, χωρίς ανταπόκριση!

 

Αρχιμανδρίτης Κασσιανός

 Φοβοῦ τόν πατριάρχη Βαρθολομαῖο καί «δῶρο» φέροντα!

 

Γράφει ο Μέτοικος

 

Τελικά, ό,τι δεν κατάφεραν αιώνες τώρα οι Λατίνοι με τους πολέμους, τη σκλαβιά της βασιλεύουσας Πόλης, τις ψευδοενώσεις θα το πετύχουν με τον διαιρέτη της Ορθοδόξου Εκκλησίας Βαρθολομαίο Αρχοντώνη και τους ασήμαντους επισκόπους που τον περιτριγυρίζουν.

Οι Άγιοι και Θεοφόροι Πατέρες της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου ό,τι αποφάσισαν το αποφάσισαν «τοις θείοις δόγμασιν επόμενοι [και] βεβαίως πιστεύοντες [ομολόγησαν ότι] λατρεύομεν…εν μια Θεότητι, Τριάδα ομοούσιον» και, ολοφάνερα, τα ρασοφόρα μέλη της 10^ης Συνάξεως της Ιεραρχίας του Οικουμενικού Θρόνου δεν ενστερνίστηκαν το νόημα του κεντρικού συνθήματος της συγκέντρωσής τους.

Εάν είχαν εγκολπωθεί την αλήθεια του κεντρικού συνθήματος της κακο-Συνάξεως τους, όπως αυτή διατυπώνεται στην υμνολογική θεολογία, τουλάχιστον, θα ήταν επιφυλακτικοί στο δόλιο «δώρο» του π.Βαρθολομαίου που, δολιότερος του Πατριάρχη Ιωακείμ του Γ΄ αντέστρεψε τη διαμετρικά αντίθετη προς τις αποφάσεις της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου πρότασή του. Ο πατριάρχης Ιωακείμ  πρότεινε στην Ορθόδοξο Εκκλησία  «προς αγλαωτέραν και δαψιλεστέραν θρησκευτικήν καρποφορίαν!» τη μετάσταση «του καθ’ ημάς εκκλησιαστικού ημερολογίου» και αποδοχή του Γρηγοριανού «ως ευοίωνον απαρχήν της ελπιζομένης και ποθητής παγκοσμίου χριστιανικής ενότητος»!

Ο πατριάρχης Βαρθολομαίος ασύγκριτα πιο δόλιος του «Μεγαλοπρεπούς» προκατόχου του, στην καταληκτήρια ομιλία του πρότεινε και ευχήθηκε στη 10^η σύναξη των επισκόπων του πνευματικά χειμαζόμενου Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, την καθιέρωση «συμφώνως πρός τό Πασχάλιον τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας κοινῆς ἡμερομηνίας διά τόν ἑορτασμόν κατ᾽ ἔτος, ὑπό τῆς Ἀνατολικῆς καί Δυτικῆς Χριστιανοσύνης» της Αναστάσεως του Κυρίου.

Αυτό είναι το δόλιο «δώρο» του Φαναριώτη κληρικού όχι απλά ο κοινός εορτασμός του Πάσχα με τους αιρετικούς Λατίνους, αλλά ο πανηγυρισμός της Αναστάσεως του Κυρίου «συμφώνως πρός τό Πασχάλιον τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»!!!

Είναι αλήθεια πως, πρόκειται, για την πιο σατανική πρόταση που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι, θα εξερχόταν από το έρκος των οδόντων του πατριάρχου Βαρθολομαίου.

Το «δώρο» αυτό του πρωθιερέα της παναίρεσης του οικουμενισμού χαροποίησε τους ανύποπτους επισκόπους που ομοθυμαδόν συντάχθηκαν με την πρόταση τού πατριάρχου Βαρθολομαίου και ευχήθηκαν την ευόδωσή της.

Οπότε, επίσκοποι, και για να καταλάβουμε ˙ Εάν ο αρχιαιρεσιάρχης πάπας Φραγκίσκος μας κάνει τη «χάρη» να ανακοινώσει στη Νίκαια και, στα πλαίσια των σχεδίων της παναίρεσης του οικουμενισμού, τον εορτασμό του Πάσχα από την αίρεση των Λατίνων την ίδια ημερομηνία που το εορτάζει και η Ορθόδοξος Εκκλησία, εμείς θα πανηγυρίσουμε νίκη περιφανή που οδηγεί στην πραγμάτωση του ψευδοσυνθήματος των οικουμενιστών «ίνα πάντες εν ώσι» και σαν τους Τρώες θα γκρεμίσουμε τα Ορθόδοξα τείχη για να μπουν μέσα στη Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία οι από αιώνων πολλών αιρετικοί και άσπονδοι εχθροί μας;

Το πρώτο απτό αποτέλεσμα του κοινού εορτασμού του Πάσχα, θα είναι η επισημοποίηση των συμπροσευχών με τους αιρετικούς Λατίνους και τους Ουνίτες. Και όποιος αυτό δεν «βλέπει δεν ξέρει που πατά που πηγαίνει».

Μα τόσο πολύ χαζέψαμε;

Οι επίσκοποι είναι ανύποπτοι σαν τα ποντίκια που βλέπουν το τυρί και όχι τη φάκα, για να ευχηθούν ομοθυμαδόν να ισχύσει το «δώρο» του πατριάρχου Βαρθολομαίου; Δεν υποπτεύονται το δόλο του «δώρου» που δόλια τους προσφέρθηκε από τον Βαρθολομαίο Αρχοντώνη;

Χωρίς δογματική ένωση, ποια η αξία για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς ενός κοινού εορτασμού με τους αιρετικούς Λατίνους εκτός, βέβαια, από τα κοσμικά πανηγύρια και την επίδειξη των χρυσοποίκιλτων αμφίων των επισκόπων;

Τι νόημα έχει να συνεορτάζουμε, έστω και με το «Πασχάλιον τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» την Ανάσταση του Κυρίου, με ανθρώπους που δεν θεωρούν τη Μία Θεότητα Τριάδα ομοούσιο;

Πως θα γιορτάσουμε επίσκοποι, μαζί με τους αιρετικούς Λατίνους την Ανάσταση του Κυρίου όταν αυτοί πιστεύουν ότι, το Φως της Αναστάσεως έλαμψε μόνο στο καθαρτήριο και, όχι στον Άδη;

Τι θα πανηγυρίζουμε με τους αιρετικούς Λατίνους, το βράδυ της Αναστάσεως επίσκοποι; Την κάθοδο του Χριστού έως το limbus των Πατριαρχών που σημαίνει ότι το κέντρο του Άδη παρέμεινε σκοτεινό και στους εκεί δεν «εφάνη η κοινή βασιλεία» πως, ο Κύριος δεν «εσκύλευσε τον Άδην», ότι δεν τον «επίκρανεν γευσάμενον της σαρκός Αυτού», ότι ο Άδης δεν «καθηρέθη, δεν ενεκρώθη» ή, ότι, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός αναλαμβάνοντας το Βασιλικό Του Αξίωμα κατήλθε στον Άδη και «το κράτος του έλυσεν, συντρίβοντας πύλας χαλκάς και, ψυχάς ας κατείχον το πριν, Θεός ων, ανέστησε»;

Πως «ορθόδοξοι» επίσκοποι θα συνεορτάσουμε την Ανάσταση του Κυρίου με τους αιρετικούς παπικούς και, αύριο με τους προτεστάντες, που πανηγυρίζουν την ανάμνηση του γεγονότος που άπαξ φωτίστηκε από κτιστό φως, ενώ, ΕΜΕΙΣ οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί «εορτάζομεν θανάτου νέκρωσιν, Άδου την καθαίρεσιν» λαμπρυνόμενοι συνεχώς και αδιαλείπτως από το άκτιστο «φως εκ του ανεσπέρου φωτός και δοξάζουμε Χριστόν τον αναστάντα εκ νεκρών»;

Και, τέλος πάντων, «ορθόδοξοι» επίσκοποι, μετά τον κοινό εορτασμό του Πάσχα με τους αιρετικούς Λατίνους τι;

Μήπως το κοινό ποτήριο, χωρίς οι Λατίνοι να μετανοήσουν για τις κακοδοξίες τους: Filióque, άσπιλος σύλληψη της Θεοτόκου, κακοδοξία ικανοποίησης της θείας δικαιοσύνης (satisfactio) δια του σταυρικού θανάτου του Ιησού Χριστού και άλλες δέκα βλασφημίες;

Το «δώρο» του π.Βαρθολομαίου για κοινό εορτασμό του Πάσχα με τους αιρετικούς Λατίνους σύμφωνα με το «Πασχάλιον τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» στην πράξη ομοιάζει με ανάβαση σε ολισθηρή πλαγιά. Όποια προσπάθεια και να καταβάλεις για να κρατηθείς, αργά ή γρήγορα θα καταλήξεις στον βούρκο που είναι η βάση της.

Με τον κοινό εορτασμό του Πάσχα, είναι θέμα χρόνου η αλλοίωση της γλυκύτατης Ορθοδοξίας, η λήθη όσων δίδαξαν οι Απόστολοι, η απώλεια όσων η Εκκλησία παρέλαβε.

Το ψεύδος της αίρεσης, θα εφορμήσει θρασύτατα από το ρήγμα που θα προκαλέσει στην Ορθοδοξία ο κοινός εορτασμός του Πάσχα με τους αιρετικούς Λατίνους.

Η αλήθεια θα απελαθεί, η σοφία θα ταπεινωθεί, η πίστη των Αποστόλων, των Αγίων Πατέρων, των Ορθοδόξων που στήριξε τον ελληνισμό  όταν όλα «τα έσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά» θα πάψει να υπάρχει.

Τελικά, ό,τι δεν κατάφεραν αιώνες τώρα οι Λατίνοι με τους πολέμους, τη σκλαβιά της βασιλεύουσας Πόλης, τις ψευδοενώσεις θα το πετύχουν με τον διαιρέτη της Ορθοδόξου Εκκλησίας Βαρθολομαίο Αρχοντώνη και τους ασήμαντους επισκόπους που τον περιτριγυρίζουν.

ΣΧΟΛΙΟ: Ορθώς και ευστόχως ο συντάκτης επισημαίνει και αναλύει τα περί δολιότητος και σκοπιμότητος του εισηγητού της καθιερώσεως "κοινού Πάσχα" μετά των Παπικών κ. Βαρθολομαίου, όσον αφορά τήν τελευταίως διατυπωθείσα τοποθέτησή του περί «συμφώνως πρός τό Πασχάλιον τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας». 

Ωστόσο, κατά τήν ταπεινή μας εκτίμηση, δεν πρέπει ούτε αυτή την προφανώς σκόπιμη διευκρίνησή του να τήν θεωρούμε ειλικρινή και δεδομένη, τουλάχιστον έτσι όπως διατυπώνεται. Θεωρούμε ότι αυτή η διατύπωση δεν σημαίνει αυτονοήτως ότι ο νέος για τους Παπικούς και κοινός πλέον μετά των Ορθοδόξων εορτασμός θα ταυτίζεται ακριβώς με τον ισχύοντα στους Ορθοδόξους και ακολουθούμενον Πασχάλιον Κανόνα.

Ενδεχομένως οι του Φαναρίου, υπό την διατύπωση  «συμφώνως πρός τό Πασχάλιον τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», να εννοούν ή μάλλον να υπολογίζουν και σχεδιάζουν διαφοροποίηση και εκ του ισχύοντος εορτασμού στους Ορθοδόξους, με την ύποκρυπτόμενην έννοιαν ότι ο νέος κοινός προσδιορισμός θα κινείται μεν εντός του πλαισίου των προβλεπομένων υπό της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου περί του εορτασμού του Πάσχα (π.χ. βάσει του κριτηρίου του να ακολουθεί και να μη προηγείται ή συμπίπτει με το Εβραϊκό Πάσχα), δεν θα ταυτίζεται όμως με τον από αιώνων καθιερωμένον στην Ορθόδοξη Εκκλησία και ισχύοντα εορτασμόν.

Εάν η εκτίμησή μας επιβεβαιωθεί, θα σημαίνει ότι δεν πρόκειται καν περί επιστροφής των Παπικών στον ορθό υπολογισμό του εορτασμού του Πάσχα, τον οποίο εγκατέλειψαν το 1582, αλλά περί μετατοπίσεως αμφοτέρων, δηλαδή και των Ορθοδόξων από τον καθιερωμένο εορτασμό, τον οποίον ακολουθούν απ' αρχής, προκειμένου να διευκολυνθεί η εξεύρεση κοινού μετά των αιρετικών προσδιορισμού εορτασμού του Πάσχα. Οψόμεθα!

Και στην μία και στην άλλη περίπτωση η δολιότητα του ενοίκου του Φαναρίου θα επιφέρει σύγχυση, με μόνον ικανοποιημένον τον εκκλησιομάχο και παναιρετικό Οικουμενισμό!

ΕΚΤΑΚΤΟ! ΤΩΡΑ!

«Νύχτα των Αρχηγών» στη Μονή Βατοπεδίου! Τι κάνει σύσσωμη η στρατιωτική ηγεσία στο Άγιο Όρος;

 

«Νύχτα των Αρχηγών» στη Μονή Βατοπεδίου! Όπως έγραψε από χθες το militaire.gr οι Αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων έκαναν «απόβαση» στο Άγιο Όρος. Η επίσημη δικαιολογία της επίσκεψης είναι ότι οι Αρχηγοί θα επισκέπτονταν τη Μονή της Σιμώνος Πέτρας όπου μοναχός είναι συγγενικό πρόσωπο του Α/ΓΕΣ.

Ωστόσο οι κύριοι Δημ. Χούπης (Α/ΓΕΕΘΑ), Γιώργος Κωστίδης (Α/ΓΕΣ), Δημ.Κατάρας (Α/ΓΕΝ) και Δημοσθένης Γρηγοριάδης (Α/ΓΕΑ) , συνοδευόμενοι από περίπου 15 άτομα βρίσκονται από το μεσημέρι στη μονή Βατοπεδίου όπου και γευμάτισαν. Νωρίτερα στη μονή είχε φθάσει ο νέος διοικητής του Αγίου Όρους Αλκιβιάδης Στεφανής. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι στη μονή Σιμονώπετρας θα πάνε την Τρίτη.

Δεν θα δινόταν τόσο μεγάλη σημασία στην επίσκεψη των Αρχηγών στο Άγιο Όρος σε άλλη περίοδο. Αυτή που διανύουμε όμως έχει άλλο ενδιαφέρον. Αναφερόμαστε στις πληροφορίες που υπάρχουν για «επέμβαση στρατιωτικού τύπου» προκειμένου να εκκενωθεί η μονή Εσφιγμένου! Στη μονή ζουν πάνω από 120 μοναχοί και είναι μάλλον αδύνατο να εκκενωθεί δια της βίας, «χωρίς να ανοίξει μύτη» όπως φέρεται να διαβεβαιώνει ο νέος διοικητής του Αγίου Όρους.

Ο δημοσιογράφος Αλέξανδρος Στεφανόπουλος έχει αποκαλύψει έγκαιρα από την εκπομπή του το σχετικό σχεδιασμό. Για το θέμα αυτό μίλησε και στο militaire channel εξηγώντας το μεγάλο ρίσκο που θα αναλάβει όποιος δώσει το πράσινο φως για επιχείρηση στη μονή Εσφιγμένου.

ΙΣΤ. "TRIKLOPODIA"

ΕΩΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΦΕΛΕΙΣ;

ΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ..... ΜΕΛΙ!

Ακολουθεί ένα κείμενο με αρκετές ανακρίβειες και εν τέλει αφελή ή σκόπιμη παραπλάνηση και προπαγάνδα. Για τις ανακρίβειες θα επανέλθουμε. Το διαβάσαμε σήμερα σε ανάρτηση καλής φίλης (ανυποψίαστης πιστεύουμε) στα μέσα κοινωνικής δικτυώσεως και ως επιβάλλεται απαντήσαμε. Προηγείται το κείμενο της αναρτήσεως και ακολουθεί η πρώτη απάντησή μας.

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΩΣ

"Ο κοινός εορτασμός του Πάσχα, που προγραμματίζεται να επιτευχθεί, συν Θεώ, το 2025, δεν είναι κάτι καινούργιο. Αποτελούσε τον διακαή πόθο των Χριστιανών των πρώτων αιώνων, αλλά "κολλούσαν" στις τοπικές παραδόσεις!

Το 2025 συμπληρώνονται 1700 χρόνια από την Α' Οικουμενική Σύνοδο, η οποία συγκλήθηκε το 325 μ.Χ. στη Νίκαια της Βιθυνίας και μεταξύ των άλλων, θέσπισε τον κοινό εορτασμό του Πάσχα για όλη την Εκκλησία.

Βέβαια τότε η Εκκλησία του Χριστού ήταν ενωμένη και όλα τα μέλη της, σε Ανατολή και Δύση, πειθάρχησαν αμέσως στην εντολή για κοινό εορτασμό του Πάσχα σε όλη την γνωστή τότε Χριστιανική Οικουμένη.

Για την ιστορία του θέματος καλό είναι να γνωρίζουμε ότι ακόμη και στην περίοδο των διωγμών, δηλαδή πριν την Α' Οικουμενική Σύνοδο, είχαν γίνει πολλές προσπάθειες για να εορτάζεται από κοινού το Πάσχα από τους Χριστιανούς, με πιο γνωστή την συνάντηση των Αγίων Ιερομαρτύρων Ανικήτου Επισκόπου Ρώμης και Πολυκάρπου Επισκόπου Σμύρνης, εκπροσωπούντων την δυτική και ανατολική Εκκλησία αντίστοιχα, χωρίς όμως να βρεθεί κοινώς αποδεκτή λύση.

Και τούτο διότι στην Δύση εόρταζαν το Πάσχα την Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας της 21ης Μαρτίου, ενώ στην Ανατολή εόρταζαν το Πάσχα την Κυριακή μετά τις 14 του μηνός Νισάν, που ήταν το Πάσχα των Εβραίων, για να είναι ιστορικά σωστοί, αφού μετά το Πάσχα των Εβραίων αναστήθηκε ο Χριστός. 

Η Εκκλησία τελικώς, βλέποντας ότι κανείς δεν ήθελε να αφήσει αυτό που παρέλαβε, αποφάσισε να συνθέσει τις δύο παραδόσεις, ώστε το Πάσχα να εορτάζεται απο κοινού για όλους τους Χριστιανούς, την πρώτη Κυριακή μετά τήν πανσέληνο της εαρινής ισημερίας και υποχρεωτικά μετά το Πάσχα των Εβραίων.

Το άσχημο είναι ότι η Ρωμαιοκαθολική (και όχι Καθολική, διότι Καθολική είναι η Μια, Αγία, Αποστολική, Ορθόδοξη Εκκλησία) Εκκλησία, μετα το σχίσμα του 1054, καθώς απεκόπη από την Μία Εκκλησία του Χριστού, ανάμεσα στις πολλές καινοτομίες και ανυπακοές της, αθέτησε και την εντολή της Α' Οικουμενικής Συνόδου και επανέφερε τον εορτασμό του Πάσχα, σύμφωνα με την αρχαία παράδοση της Δύσης, δηλαδή την Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας της 21ης Μαρτίου, χωρίς να περιμένει να έχει εορταστεί το Εβραϊκό Πάσχα.

Ώστε εάν από το 2025 η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία επαναπειθαρχήσει στην Α' Οικουμενική Σύνοδο και επαναφέρει το Ορθόδοξο Πασχάλιο στη ζωή της, αυτό είναι μόνο αφορμή χαράς και δοξολογίας του Κυρίου.

Εξάλλου δεν έγινε λόγος ούτε για συλλειτουργία, ούτε για κοινή Θεία Ευχαριστία ή κοινό Ποτήριο, ούτε για Ένωση Εκκλησιών, αλλά για μια ιστορικώς επαινετή επιστροφή στην Ορθόδοξη Πράξη της Μιας Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας."

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ

Τουλάχιστον η τελευταία παράγραφος (ή μάλλον οι δύο τελευταίες παράγραφοι) αυτού του κειμένου δεν είναι αποδεκτή (-ες) για τον εξής απλό λόγο: διότι εμφανίζει (-ουν) την κοινή πρωτοβουλία του αιρετικού και αμετανοήτου Πάπα Φραγκίσκου μετά του δεδηλωμένου Οικουμενιστή Πατριάρχη Βαρθολομαίου ως σχεδόν κάτι αγαθό και ανάλογο της αποφάσεως των Αγίων Πατέρων της Α' Οικουμενικής Συνόδου! 

Αυτό είναι πρόκληση και αφέλεια, αν όχι προπαγάνδα. Άλλωστε πώς ο άγνωστος σε εμένα συντάκτης προεξοφλεί ότι δεν σημαίνει το "κοινό Πάσχα" και δεν θα εξελιχθεί σε συλλείτουργα και ένωση κλπ.; Αφού μάλιστα ήδη έχει επισήμως ανακοινωθεί ο κοινός εορτασμός Πάπα και Πατριάρχου στη Νίκαια, όπου έλαβε χώρα η Αγία Α' Οικουμενική Σύνοδος, κατά τον οποίο θα υπάρξουν συμπροσευχές και ο Θεός γνωρίζει τι άλλες εκτροπές σαν κι αυτές που συχνά πυκνά αποτολμά ο ένοικος του Φαναρίου. 

Γιατί ο συντάκτης αυτού του κειμένου, που σίγουρα δεν είναι η καλή φίλη που το φιλοξενεί μάλλον ανυποψίαστα, σπεύδει να αποδεχθεί το πρώτο "δόλωμα" του Φαναρίου, το οποίο τεχνηέντως μετά τον παγκόσμιο και πανορθόδοξο σάλο που προκάλεσε η αναγγελία για "κοινό Πάσχα", να αναφερθεί προφανώς σκοπίμως και παραπλανητικά στο ότι θα γίνει η πρωτοβουλία για "κοινό Πάσχα" σύμφωνα με το Πασχάλιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας; Ας περιμένουμε την εξέλιξη και τα κάτωθεν ή όπισθεν του "δολώματος" κρυπτόμενα πριν εκθειάσουμε το Φανάρι.

Έως πότε θα είμαστε αφελείς; Εδώ δημοσιεύθηκε ότι συντόμως κλείνει με συμφωνία ο δήθεν Θεολογικός Διάλογος, τον οποίο είχε καταγγείλει ο παπα- Γιώργης ο Μεταλληνός ως μεθοδευμένο, που θα επιφέρει την ένωση χωρίς αληθινή εγκατάλειψη των αιρέσεων και κακοδοξιών εκ μέρους του εωσφορικού Παπισμού κι εμείς βλέπουμε θετικά βήματα;! Έχουμε δεί τα χνάρια των λύκων και επομένως δεν είναι ούτε συνετό, ούτε λογικό να περιμένουμε να συναντήσουμε πρόβατα!.....

ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΣΧΟΛΙΟ ΕΠΙ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Λέει ο συντάκτης ότι ο κοινός εορτασμός που ετοιμάζεται να αποφασιστεί από το 2025 δεν είναι κάτι καινούργιο. Έχει ξαναγίνει. Και μας πηγαίνει στους πρώτους αιώνες της Εκκλησίας. Προ της Α' Οικουμενικής Συνόδου όταν οι Χριστιανοί όντως δεν εόρταζαν όλοι, σε Ανατολή και Δύση την ίδια ημερομηνία το Πάσχα. Σας φαίνεται σωστό και αποδεκτό αυτό που λέει; Ίσως.

ΚΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ! Γιατί; Διότι ΤΟΤΕ η διαφορά ήταν εντός της Εκκλησίας, μεταξύ των μελών της Εκκλησίας, που μάλιστα κοινωνούσαν ανεμπόδιστα μεταξύ τους, εφόσον είχαν την ίδια ορθή Πίστη.

ΤΩΡΑ, η απάτη του Φαναρίου συνίσταται στο ότι αφού πρώτα ο Παπισμός ασέβησε στην Α' Οικουμενική Σύνοδο και απομακρύνθηκε από το κανονικό Πασχάλιο (το 1582) αλλά και το ίδιο το Φανάρι τον ακολούθησε εν μέρει και αποδέχθηκε (το 1924) την Καινοτομία του, ως προς το ημερολόγιο, προκαλώντας σχίσμα που παραμένει μέχρι σήμερα αθεράπευτο, έρχεται τώρα το τελευταίο και κόπτεται όχι, ως οφείλει, για την ενότητα των Ορθοδόξων, αλλά για την ενότητα και  τον (συν-)εορτασμό του Πάσχα με τους Αιρετικούς.

Είναι, λοιπόν, μεγάλη ασέβεια να παραλληλίζονται οι Άγιοι Πατέρες (Νικόλαοι, Σπυρίδωνες κ. ά.) που επεδίωκαν και κατόρθωσαν, συν Θεώ, την εορτολογική ενότητα των Ορθοδόξων όπου γης, με τον Οικουμενιστή και θαυμαστή του πανθρησκειαστή Αθηναγόρα  κ. Βαρθολομαίο, ο οποίος "καίγεται" και επείγεται για την ενότητα με τους....αιρετικούς!

Είναι τραγικό οι πιστοί να μην μπορούν αυτή την οφθαλμοφανή διαφορά να την διακρίνουν και αφελώς ή υστεροβούλως να εκθειάζουν τον Πατριάρχη, ο οποίος άλλωστε έδειξε (και) στο Κολυμπάρι το αιρετικό του "πιστεύω".

Ειλικρινά, απορώ και εξίσταμαι, "τις ημάς εβάσκανεν τη Αληθεία μη πείθεσθαι", αλλά να παρασυρόμαστε από τις απάτες και ραδιουργίες του νυν Φαναρίου, του δεύτερου Βατικανού, που ήδη με το Ουκρανικό έχει διχάσει την ποτέ Ορθόδοξη Ανατολή και όχι μόνον.

 

«ΚΟΙΝΟ ΠΑΣΧΑ» = ΕΞΟΥΝΙΤΙΣΜΟΣ !

 

Η αρχή της προδοσίας έγινε το 1920 - 1924 και τώρα θα ολοκληρωθεί. Εάν τότε αντιδρούσαμε όλοι, δεν θα φθάναμε ως εδώ. Χλευάσαμε τους "παλαιοημερολογίτες" που φώναξαν τότε το "Στώμεν καλώς"! Τώρα είναι μάλλον αργά. Η διάβρωση έχει φθάσει μέχρι μυελού των οστέων. Ας ξεκινήσει έστω τώρα η αφύπνιση, ώστε να μην παγιδευτεί όλος ο λαός στην τελική αυτή παγίδα του δυσώδους παναιρετικού Οικουμενισμού."Κοινό Πάσχα" σημαίνει εξουνιτισμός πλήρης! Και η απλή συζήτηση του θέματος περί "κοινού Πάσχα" με τους αιρετικούς παπικούς συνιστά συγκατάθεση στην άρνηση και βλασφημία της Ορθοδοξίας και της Παρακαταθήκης των Αγίων Πατέρων της Αγίας Α΄Οικουμενικής Συνόδου.

 

 

Ανακοινωθέν

Ι ‘ (10^ης)  Συνάξεως της Ιεραρχίας του Οικουμενικού Θρόνου

3 Σεπτεμβρίου 2024

 

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

 

Συνῆλθε, τῇ προσκλήσει καί ὑπό τήν προεδρίαν τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου, εἰς τήν Ι´ αὐτῆς Σύναξιν, ἡ σεβασμία Ἱεραρχία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, τῇ συμμετοχῇ καί τῶν Ἀρχιερέων τῶν ὑπό τήν κανονικήν αὐτοῦ προστασίαν Αὐτονόμων Ἐκκλησιῶν Φιλλανδίας καί Ἐσθονίας, ἐν τῇ Πόλει τοῦ Κωνσταντίνου, ἀπό 1ης μέχρι καί τῆς 3ης Σεπτεμβρίου 2024.

 

Τῆς Συνάξεως προηγήθη ἡ Θεία Λειτουργία ἐπί τῇ ἑορτῇ τῆς Ἰνδίκτου, ἐν τῷ Πανσέπτῳ Πατριαρχικῷ Ναῷ τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, συγχοροστατοῦντος τοῦ Πατριάρχου μετά τῶν τιμιωτάτων Μητροπολιτῶν, Ἀρχιεπισκόπων καί ἐπαρχιούχων Ἐπισκόπων τοῦ Θρόνου.

 

Ἡ Σύναξις, ἡ ὁποία ἤρχισε μέ τήν εἰθισμένην εἰσαγωγικήν ὁμιλίαν τοῦ Παναγιωτάτου καί μέ τήν ἀντιφώνησιν τοῦ πρώτου τῇ τάξει ἐκ τῶν Ἱεραρχῶν τοῦ Θρόνου Σεβ. Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος κ. Ἐμμανουήλ, περιελάμβανε τάς κάτωθι πέντε θεματικάς συνεδρίας, ἀφιερωμένας εἰς τήν μελέτην ζητημάτων ἀφορώντων εἰς τήν ζωήν καί τήν μαρτυρίαν τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας ἐν τῷ συγχρόνῳ κόσμῳ, μέ πανορθόδοξον καί παγχριστιανικήν ἐμβέλειαν:

 

(α) «Διόρθοδοξοι καί διαχριστιανικαί σχέσεις», μέ εἰσηγήσεις ἀναφερομένας εἰς τάς ἐπιπτώσεις τοῦ ἐν ἐξελίξει αἱματηροῦ πολέμου ἐν Οὐκρανίᾳ διά τά ἐκκλησιαστικά πράγματα εἰς τήν χώραν αὐτήν καί εἰς τά κράτη τῆς Βαλτικῆς, καθώς καί διά τήν ἐν Δυτικῇ Εὐρώπῃ, οὕτω καλουμένην, «Ὀρθόδοξον Διασποράν». Ἠκολούθησαν ὁμιλίαι περί τῆς πορείας τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου μεταξύ Ὀρθοδόξου καί Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας καί περί τῆς συμβολῆς τῆς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως εἰς τό Συμβούλιον Εὐρωπαϊκῶν Ἐκκλησιῶν καί εἰς τό Φόρουμ Διαλόγου Ὀρθοδόξων καί Ρωμαιοκαθολικῶν ἐν Εὐρώπῃ.

 

(β) «Κανονικολειτουργικά Ζητήματα», (….)

 

(γ) «Ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία ἐν τῷ συγχρόνῳ κόσμῳ», (….)

 

(δ) «Ἐκκλησία καί γεωπολιτικά ζητήματα», μέ παρουσίασιν τῆς γενέσεως, ἀναπτύξεως καί ἐφαρμογῆς τῆς θεωρίας τοῦ λεγομένου «ρωσσικοῦ κόσμου». Ἀπερίφραστος ὑπῆρξεν ἡ καταδίκη ἐκ μέρους τῆς Ἱεραρχίας τοῦ Θρόνου τοῦ ἰδεολογήματος αὐτοῦ καί τῆς μετατροπῆς τῆς Ἐκκλησίας εἰς ἐγκόσμιον καθίδρυμα καί τῆς ἐργαλειοποιήσεώς της διά τήν προώθησιν κρατικῶν συμφερόντων, καθώς καί τοῦ, παρά πᾶσαν ἔννοιαν δικαίου, συνεχιζομένου πολέμου εἰς τήν Οὐκρανίαν μετά τήν ἀπρόκλητον εἰσβολήν τῆς Ρωσσικῆς Ὁμοσπονδίας εἰς τό ἔδαφος ἑνός κυριάρχου κράτους.

 

(….)

Εἰς τό τέλος τῆς συνεδρίας αὐτῆς, ἀνεγνώσθη τό συναφές, ἀπό 31ης Αὐγούστου ἐ.ἔ., Γράμμα τῆς Α. Θ. Μακαριότητος, τοῦ Πάπα καί Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς κ. Θεοδώρου Β´ πρός ἐνημέρωσιν τῆς σεπτῆς Ἱεραρχίας περί τῆς ἀήθους καί ὅλως ἀντιθέτου πρός τήν ὑγιᾶ ἐκκλησιολογίαν εἰσπηδήσεως τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας εἰς τό κανονικόν ἔδαφος τῆς παλαιφάτου Ἐκκλησίας τῆς Ἀλεξανδρείας καί τοῦ προκληθέντος διχασμοῦ καί σκανδαλισμοῦ τοῦ ἐν Ἀφρικῇ λαοῦ τοῦ Θεοῦ.

 

Ἡ Σύναξις κατεδίκασεν ὁμοφώνως καί ὁμοψύχως τάς ὡς ἄνω ἀντικανονικάς ἐνεργείας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας καί ἐξέφρασε τήν ἀμέριστον συμπαράστασίν της πρός τό ταλανιζόμενον Πατριαρχεῖον Ἀλεξανδρείας καί πρός τήν δοκιμαζομένην Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Οὐκρανίας.

 

(ε) «Ὀρθόδοξος μοναχισμός καί ἱεραποστολή», (….)

 

Οἱ συμμετέχοντες ἐπῄνεσαν τήν ἀρίστην ὀργάνωσιν τῆς Συνάξεως, τήν ἐπικαιρότητα τῶν συζητηθέντων θεμάτων καί τό γεγονός ὅτι ἀνεδείχθη δι᾽ αὐτῶν ἡ ἀληθῶς οἰκουμενική διάστασις καί εὐθύνη τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας. Ἡ Σύναξις ἐλειτούργησεν ὡς φόρουμ διαλόγου καί εὐκαιρία περιεκτικῶν συζητήσεων, αἱ ὁποῖαι ἐτροφοδοτήθησαν ἐκ τῆς ἐπικαίρου θεματολογίας καί ἐκ τῆς ποιότητος καί τοῦ ὑψηλοῦ ἐπιπέδου τῶν εἰσηγήσεων.

 

Εἰς τήν καταληκτήριον ὁμιλίαν του, ὁ Παναγιώτατος ὑπενθύμισεν εἰς τήν σεπτήν Ἱεραρχίαν ὅτι ἐντός τοῦ ἀρξαμένου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, κατά τά τέλη Μαΐου 2025, θά πραγματοποιηθῇ εἰς τήν Νίκαιαν τῆς Βιθυνίας ὁ ἐπίσημος ἑορτασμός τῆς συμπληρώσεως 1700 ἐτῶν ἀπό τῆς ἐκεῖσε συγκλήσεως τῆς Πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τῇ αὐτοπροσώπῳ συμμετοχῇ τοῦ Ἁγιωτάτου Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου. Ἐπικαίρως, ἡ παροῦσα Σύναξις τῆς Ἱεραρχίας τοῦ Θρόνου ἀφιερώθη εἰς τήν ἱστορικήν αὐτήν ἐπέτειον, γεγονός τό ὁποῖον ἐξεφράσθη διά τῆς ἐπιλογῆς ὡς κεντρικοῦ συνθήματος τῆς ἐφετεινῆς Συνάξεως τοῦ ὑμνολογικοῦ στίχου ἐκ τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς Κυριακῆς τῶν Ἁγίων καί Θεοφόρων Πατέρων τῶν ἐν Νικαίᾳ συνελθόντων τό πρῶτον, οἱ ὁποῖοι, μεταξύ ἄλλων, ἠσχολήθησαν καί μέ τό ζήτημα τῆς ρυθμίσεως τῆς ἡμερομηνίας ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα: «τοῖς θείοις αὐτῶν δόγμασιν ἑπόμενοι, βεβαίως πιστεύοντες λατρεύομεν, … ἐν μιᾷ Θεότητι, Τριάδα ὁμοούσιον». Ἐν τῷ πνεύματι τούτῳ, ἐκφράζεται ὁμοθυμαδόν ἡ εὐχή ὁ κοινός ἑορτασμός τοῦ Πάσχα κατά τό ἑπόμενον ἔτος ὑπό τῆς Ἀνατολικῆς καί Δυτικῆς Χριστιανοσύνης, νά μή ἀποτελέσῃ μίαν εὐτυχῆ ἁπλῶς σύμπτωσιν, ἀλλά τήν ἀπαρχήν τῆς καθιερώσεως κοινῆς ἡμερομηνίας διά τόν ἑορτασμόν του κατ᾽ ἔτος, συμφώνως πρός τό Πασχάλιον τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

 

 Ἠκολούθησεν ἡ ἀντιφώνησις τοῦ πρώτου τῇ τάξει ἐκ τῶν παρόντων Μητροπολιτῶν τῶν Νέων Χωρῶν, Σεβ. Μητροπολίτου Διδυμοτείχου, Ὀρεστιάδος καί Σουφλίου κ. Δαμασκηνοῦ. Αἱ ἐργασίαι τῆς Συνάξεως ἐπερατώθησαν μέ τήν εἰθισμένην καταληκτήριον ἀκολουθίαν.

 

Ἐν τοῖς Πατριαρχείοις, τῇ 3ῃ Σεπτεμβρίου 2024

 

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

 

τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου

                                                                         Από το "ΦΩΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ"

 

Ο Πάπας σχεδιάζει επίσκεψη το 2025

Υπενθυμίζεται ότι ο Πάπας Φραγκίσκος σχεδιάζει να επισκεφθεί την Κωνσταντινούπολη και το Ιζνίκ εντός του επόμενου έτους με την ευκαιρία της επετείου από την Πρώτη Σύνοδο της Νίκαιας.

 

Τη σχετική ανακοίνωση έκανε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο οποίος τόνισε ότι σύντομα θα γίνουν και οι απαραίτητες επαφές με την τουρκική κυβέρνηση για να ρυθμιστούν όλες οι λεπτομέρειες της επίσκεψης.

                                                                            Από τα "ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ"