Ἅγιος Δημήτριος,
ὁ μεγαλομάρτυς καί μυροβλύτης:
Ὁ ὑπέρμαχος τῆς Οἰκουμένης!

 

Γεννήθηκε στα τέλη του 3^ου αιώνα. Οι γονείς του, αριστοκρατικής καταγωγής, κοιμήθηκαν όταν ήταν μικρός. Ήταν πνευματική «μεγαλοφυΐα». Από 15 ετών ήταν τέλειος «καθηγητής» της άνω φιλοσοφίας. Είχε πλήθος μαθητών, μικρών και μεγάλων, λαϊκών και κληρικών. Αυτός πρέπει να θεωρείται η αρχή των κατηχητών και της κατηχήσεως. Πολλοί μαθητές του έγιναν άγιοι και δη μάρτυρες, όπως ο Νέστωρ, ο Λούππος, οι Αγάπη, Ειρήνη και Χιονία (16/4) και άλλοι. Ήταν ανώτερος στρατιωτικός (Δούκας). Ζούσε όμως με ασκητικότητα. Δεν είχε διαπράξει καμία σαρκική αμαρτία. Ακόμη κι αν δεν μαρτυρούσε θα ήταν μεγάλος άγιος, αλλά η τελειότητα επισφραγίζεται με το μαρτύριο. Μαρτύρησε σε ηλικία 27 ετών. Τον λόγχευσαν πολλές φορές, με πρώτη λόγχευση στην πλευρά του, όπως τον Χριστό. Μυρόβλυσε και είναι ο μεγαλύτερος μυροβλύτης της Εκκλησίας. Συνεχίζει μέχρι σήμερα να μυροβλύζει. Στην εικόνα φονεύει με το δόρυ του τον πολιορκητή της Θεσσαλονίκης Βούλγαρο Τσάρο Ιωαννίτζη (Σκυλογιάννη), το 1207, έξω από την πόλη. Πολιούχος και ταυτότητα της συμβασιλεύουσας Θεσσαλονίκης, ελευθερωτής (1912) και προστάτης της. Υπέρμαχος όλης της οικουμένης!

 

Κατά τον μέγα άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά που είναι ο συμπολιούχος της Θεσσαλονίκης, με την ενοικούσα σε αυτόν Χάρη του Αγίου Πνεύματος τον χαρακτηρίζει ως: μέγα θαύμα, φωστήρα, ωράϊσμα της Εκκλησίας, εστία και συστοιχία θείων και ανθρωπίνων χαρίτων, σκήπτρο του Αρχιερέως Χριστού, ανώτερο της ράβδου του Ααρών, ανώτερο του Ιώβ, παγκόσμιο κάλλος και υπερκόσμιο, θεοχάρακτη πλάκα και πυξίδα πνευματική προς τον Θεό, σοφό. Επίσης, τον θεωρεί: Παρθένο, Διδάσκαλο, Δίκαιο, Προφήτη, Όσιο, Απόστολο, Μεγαλομάρτυρα, αγαπημένο μαθητή του Χριστού και φυσικά Θαυματουργό και μέγα Μυροβλύτη! ΟΛΑ αυτά είναι μαρτύρια και μαρτυρία Χριστού και γι΄ αυτό ονομάζεται από την Εκκλησία μεγαλομάρτυρας!

 

 

Εκπληκτικά αυτά που λέει ο Άγιος Γρηγόριος ότι ο διάβολος ήθελε να τον θανατώσει γρήγορα για να μη οδηγεί ψυχές στον Χριστό και ει δυνατόν πρίν μαρτυρήσει. Γι΄ αυτό τον δάγκωσε ως σκορπιός μέσα στη φυλακή. Ο Άγιος λέει ότι ο Δημήτριος ήταν όλος γεμάτος μύρο που άρχισε να χύνεται με τα τρυπήματα της λόγχης! Ποθούσε το μαρτύριο και τον ποθούσε αυτόν ο Χριστός! Όπως ο κόσμος όλος, αναφέρει,  συμφιλιώθηκε με τον Θεό μέσω του θανάτου του Χριστού, έτσι η Θεσσαλονίκη συμφιλιώθηκε με τον Θεό μέσω του θανάτου του Δημητρίου! Είναι συγκλονιστική η αναφορά του ότι ο Δημήτριος αναπλήρωσε, κατά τη ρήση του Παύλου, τα υστερήματα του Χριστού (!) διότι ανοίγοντας τις αγκάλες του οι λογχεύσεις διαπέρασαν και σπλάγχνα και σάρκες και οστά ώστε και από έξω και από μέσα οι δύο πλευρές του να δεχθούν τις διατρήσεις! Αφού έχυσε όλο το αίμα του, άρχισε να χύνεται το μύρο του διότι ήθελε αν ήταν δυνατό να χύνεται διηνεκώς, δηλαδή για πάντα, το αίμα του για τον Χριστό!

 

Ευχόμεθα έτη πολλά και θεάρεστα στον πολιό Κληρικό και αγωνιστή Πνευματικό Πατέρα της Ενορίας Κοιμήσεως Θεοτόκου Καλλιθέας Πρωτοπρεσβύτερο π. Δημήτριο Τσαρκατζόγλου που φέρει το όνομα του Αγίου. Και όπως λένε οι Ρώσοι ευσεβείς ισχύει και εν προκειμένω ότι υπάρχει σχέση του καθενός με το όνομα που λαμβάνει!

Ο Άγιος όταν κήρυττε (στην «Καταφυγή») και τον συνέλαβαν ομολόγησε: 

-         Τω Χριστώ μου μόνον πιστεύω!

Εμείς σε κάθε περίσταση και αντιμετώπιση κάθε ορατού και νοητού πολεμίου ας αναφωνούμε, το του μαθητού του Νέστορος:

-         Ο Θεός Δημητρίου βοήθει ημίν!