Προσδοκῶν Ἀνάστασιν νεκρῶν καί ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος!

Ὁ ὁσιακῶς κοιμηθείς

Ἐπίσκοπος Γαλακτίων

ἐκηδεύθη πανδήμως

Ἐν μέσω πενθούσης καί ἐν ταὐτῶ ἀγαλλομένης Ἐκκλησίας διά τήν προπομπήν ἑνός ἐκλεκτοῦ Ἱεράρχου καί ἐναρέτου ἀνδρός εἰς τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν ἐκηδεύθη σήμερον (18)31-8-2016) ὁ ὁσιακῶς κοιμηθείς Ἐπίσκοπος Γαλακτίων, Μητροπολίτης Περιστερίου & Νεαπόλεως.

Ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία, κατά τήν διά κοιμηθέντας Ἀρχιερεῖς προβλεπομένη τάξιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ἐνῶ εἶχε προηγηθεῖ ἡ τέλεση Θείας Λειτουργίας εἰς τόν Ναόν ὅπου ἐκτίθετο εἰς προσκύνησιν ὁ σεπτός νεκρός, ἐτελέσθη προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ.κ. ΣΤΕΦΑΝΟΥ.

Τήν Αὐτοῦ Μακαριότητα ἐπλαισίωναν οἱ Συνοδικοί Ἱεράρχες: Μητροπολίτης Βερροίας & Ναούσης κ. Ταράσιος, Μητροπολίτης Θηβῶν & Λεβαδείας κ. Ἀνδρέας, Μητροπολίτης Λαρίσης & Τυρνάβου κ. Ἰγνάτιος καί ὁ Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Παντελεήμων. Συμπαρίσταντο καί σύσσωμος ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Αὐτοκεφάλου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Πατρώων Παραδόσεων Κύπρου, ἤτοι ὁ Πρόεδρος Αὐτῆς καί Τοποτηρητής τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς, Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κιτίου κ.κ. Σεβαστιανός, ὁ Ἐπίσκοπος Ἀμαθοῦντος κ. Λάζαρος καί ὁ Ἐπίσκοπος Τριμυθοῦντος κ. Ἐπιφάνειος.

Συμμετεῖχον, ἐπίσης, οἱ Ἱερεῖς: Πρωτοπρεσβύτερος π. Δημήτριος Τσαρκατζόγλου, Ἱερομόναχος π. Δαμασκηνός Πετρογέγας, Ἱερομόναχος π. Φίλιππος Σελητσανιώτης, Πρεσβύτερος π. Κωνσταντίνος Τσατάλης, Ἱερομόναχος π. Ματθαῖος Χούλης, Οἰκονόμος π. Βασίλειος Τσαρκατζόγλου,  Ἱερομόναχος π. Πρόδρομος Κωτσεκίδης,  Πρεσβύτερος π. Ἀθανάσιος Χάνας, Πρεσβύτερος π. Παναγιώτης Κωνστάντης καί ὁ Πρεσβύτερος π. Γεώργιος Αὐγερινός.

Συμπαρίσταντο καί συμμετεῖχον προσευχόμενοι: ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἀνδρώας Ἱερᾶς Μονῆς Ἀναλήψεως Δύο Βουνῶν Λαμίας Ὁσ/τος Γέρων Ἀρτέμιος μοναχός, ἀντιπροσωπεία ἐκ τῆς Γυναικείας Ἱερᾶς Μονῆς Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου ὑπό τήν Γερόντισσα Χαριτίνη μοναχή, μοναχοί καί μοναχές ἀπό διάφορες Μονές καί Ἡσυχαστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας καί μεγάλο πλῆθος εὐσεβῶν ἀπό διάφορα μέρη τῆς Ἑλλάδος.

Τήν ἱ. Ἀκολουθία ἔψαλον ἐξ ὁλοκλήρου οἱ Ἀρχιερεῖς μετά τῶν Ἱερέων, τελεταρχοῦντος τοῦ Σεβ. Λαρίσης, βοηθουμένου ὑπό τοῦ Ἱερομονάχου π. Δαμασκηνοῦ. Πρό τῆς ἀποδόσεως τοῦ τελευταίου ἀσπασμοῦ στόν κεκοιμημένο Ἱεράρχη ἐκφωνήθησαν σύντομοι πλήν ἐμπνευσμένοι ἐπικήδειοι λόγοι, κατά σειράν, ὑπό: τοῦ Μακ/του Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν & Πάσης Ἑλλάδος, τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Φθιώτιδος, ἐκ μέρους τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, τοῦ Αἰδ/του π. Ἀθανασίου Χάνα, Ἐφημερίου τοῦ Ἱ. Ναοῦ Ζωοδόχου Πηγῆς καί  πνευματικοῦ τέκνου τοῦ ἐκλιπόντος Ἱεράρχου, τοῦ ἐλλογ. κ. Δημητρίου Κάτσουρα, ἐπί σειρά ἐτῶν συνεργάτου καί Ἱεροκήρυκος τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Περιστερίου, τοῦ Πανιερ. Μητροπολίτου Κιτίου ἐκ μέρους τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου καί, τέλος, τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Βερροίας κ. Ταρασίου, συμμοναστοῦ καί φίλου τοῦ μακαριστοῦ Ἐπισκόπου. Ἐπίσης ἀνεγνώσθη ὁ ἀποσταλείς ἐπικήδειος ἀποχαιρετισμός τοῦ πολιοῦ Γέροντος Μητροπολίτου Ἀργολίδος κ. Παχωμίου, ἐπίσης συνδεομένου ἐκ νεότητος μέ φιλικούς δεσμούς μετά τοῦ ἐπισκόπου Γαλακτίωνος.

Καθ' ὅλη τή διάρκεια τῆς Νεκρωσίμου Ἀκολουθίας ἐπικράτησε ἡσυχία, κατάνυξη καί συγκίνηση, μέ σημεῖο ἀναφορᾶς τό σεπτό λείψανο τοῦ κεκοιμημένου Ἀρχιερέως, ἡ γαλήνια ὄψη τοῦ ὁποίου ἐξέπεμπε εἰρήνη καί παρηγορία.

Ἀφοῦ ὁλοκληρώθηκε καί ὁ τελευταῖος ἀσπασμός ἐκ μέρους ὅλων τῶν παρισταμένων Ἀρχιερέων, Ἱερέων, Μοναχῶν καί εὐσεβῶν λαϊκῶν, ἐν συνεχεία μετεφέρθη τό σεπτό σκήνωμα τοῦ κεκοιμημένου Ἱεράρχου στόν τόπο τῆς ταφῆς του, τό Ἱερό Ἡσυχαστήριο Ὁσίας Εἰρήνης Χρυσοβαλάντου στήν Οἰνόη (Βιλλίων) Ἀττικῆς, μέ τή συνοδεία πάντων.

Ἐκεῖ κορυφώθηκε ἡ συγκίνηση ὅταν τό φέρετρο μέ τόν σεπτό νεκρό βασταζόμενο ὑπό Ἱερέων κατευθύνθηκε στήν τελευταία του κατοικία περνώντας μπροστά ἀπό ἔνθεν κακεῖθεν παρατεταγμένες νέες καί νέους ἀπό τίς ἐκκλησιαστικές Κατασκηνώσεις, οἱ ὁποῖες ἀπό 30ετίας φιλοξενοῦνται μονίμως, μέ ἐντολή καί ἀπόφαση τοῦ μακαριστοῦ Ἱεράρχου, στό ὑπ' αὐτοῦ ἱδρυθέν Ἡσυχαστήριο.

Ὅλων τά μάτια ἐδάκρυσαν ὅταν συνοδευόμενο μέ τίς εὐχές τῆς σεπτῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας μας τό σῶμα τοῦ κεκοιμημένου Ἀρχιερέως κατῆλθε μετά σινδόνης στό μνῆμα, τό ὁποῖο ὁ ἴδιος ἀπό καιροῦ εἶχε κατασκευάσει. Κατά τήν ἀπόλυση ὁ Μακαριώτατος προέτρεψε τούς συμμετασχόντας καί σεβομένους τή μνήμη τοῦ κοιμηθέντος Ἱεράρχου εἰς ἀνάπαυσιν τῆς ψυχῆς του νά κάνουν καθημερινῶς ἐπί σαράντα ἡμέρες ἀπό ἕνα κομβοσχοίνι εὐχόμενοι ὑπέρ αὐτοῦ.

Ἀκολούθως καί ἐνῶ ἡ ὥρα εἶχε ἤδη προχωρήσει, ἀπό τήν 11 πρωϊνή (ὥρα ἐνάρξεως τῆς κηδείας) στήν 5η ἀπογευματινή, προσεφέρθη σέ ὅλους νηστίσιμο, λόγῳ τῆς ἡμέρας, φαγητό καί δροσερό νερό.

Ὅλοι ἀνεχώρησαν λυπημένοι μέν γιά τόν σωματικό ἀποχωρισμό ἑνός ἐκλεκτοῦ Ἐπισκόπου καί Πνευματικοῦ Πατρός, παρηγορημένοι δέ διότι ἕνας ἐνάρετος καί ἀγωνιστής Κληρικός τῆς Ἐκκλησίας τήν Πίστιν τηρήσας καί τόν δρόμον τελέσας πορεύεται διά νά στεφανωθεῖ μέ τόν τῆς δικαιοσύνης ἀμαράντινον στέφανον ὑπό τοῦ ἀγωνοθέτου Χριστοῦ.

Ἄς εἶναι ἡ μνήμη του αἰωνία καί νά ἔχωμε ὅλοι τήν εὐχή του!

Ἀκολουθεῖ φωτογραφικό ρεπορτάζ ἐκ τῆς Κηδείας

τοῦ μακαριστοῦ Ἐπισκόπου Γαλακτίωνος

καί ἐν συνεχεία παρατίθενται οἱ ἐπικήδειοι λόγοι

Ἐπικήδειοι προσφωνήσεις

ἐπί τῇ ἐκδημίᾳ

 τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Περιστερίου & Νεαπόλεως κυροῦ Γαλακτίωνος

ΥΠΟ ΤΟΥ ΜΑΚ/ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

 κ. κ. ΣΤΕΦΑΝΟΥ

Μακαρία ἡ ὁδός ἧ πορεύη σήμερον ἀδελφέ

 ὅτι ἡτοιμάσθη σοι τόπος ἀναπαύσεως!

Πατέρες καί ἀδελφοί καί τέκνα πνευματικά τῆς Ἐκκλησίας,

Προπέμπουμε σήμερον εἰς τήν τελευταία ἐπί γῆς κατοικία του τόν ἀγαπητό καί σεβαστό Ἐπίσκοπο Γαλακτίωνα, Μητροπολίτη Περιστερίου καί Νεαπόλεως καί Πνευματικό Πατέρα πολλῶν ἐξ ὑμῶν.

Εὐρισκόμεθα ἐνώπιον τοῦ μυστηρίου τοῦ θανάτου καί τῆς ἀποδημίας τῆς ψυχῆς πρός τήν αἰώνιο κατοικία της. Φοβερό τό πρῶτο καί θαυμαστό τό δεύτερο.

Ἡ κοίμησις κάθε ἀνθρώπου πρέπει νά μᾶς δίδει ἀφορμή νά φιλοσοφοῦμε τά πράγματα καί νά ἀναθεωροῦμε ὅπου χρειάζεται τή στάση καί πορεία μας εἰς τήν παροῦσα ζωή,προκειμένου νά μή χάσωμε τόν αἰώνιο προορισμό μας, δηλαδή τή σωτηρία μας.

Ἡ κοίμησις, ὅμως, τῶν πνευματικῶν μας πατέρων καί ποιμένων δύναται νά μᾶς ὠφελήσει περισσότερον, ὅταν ἀναλογισθοῦμε τόν ἀγώνα καί τίς θυσίες αὐτῶν προκειμένου νά μορφωθεῖ Χριστός ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν καί, κατά συνέπειαν,διά τό χρέος ἡμῶν νά τούς δικαιώσωμε, ἀγωνιζόμενοι δι' εὐχῶν των ἀκόμη περισσότερο.

Ἰδιαιτέρως τῶν ἐναρέτων καί ἀγωνιστῶν Ποιμένων καί πνευματικῶν Πατέρων, ἡ ζωή καί τό παράδειγμα ἀξίζει νά μᾶς ἐμπνέει καί αὐτῶν ἀναθεωροῦντες, κατά τόν Ἀπόστολον Παῦλον, τήν ὅλη ἀναστροφή των πρέπει νά μιμούμεθα τήν Πίστι των.

Διότι ὅλα,ἀδελφοί καί τέκνα πνευματικά, πηγάζουν ἀπό τήν Πίστι καί πρέπει αὐτή τήν Πίστι διαρκῶς νά τήν καλλιεργοῦμε διά νά καρποφορήσει ἐντός μας πνευματικούς καρπούς πρός σωτηρίαν.

Ὁ μεταστάς Ἐπίσκοπος εἶχε μεγάλη Πίστι καί διακόνησε τήν Ἐκκλησία μέ ζῆλο, διακρινόμενος, κυρίως, διά τήν ἀγάπη του πρός ὅλους, ἡ ὁποία εἶναι κορωνίδα ὅλων τῶν ἀρετῶν. Ἦτο ἄνθρωπος τῶν πράξεων καί ὄχι τόσο τῶν λόγων.

Προσωπικῶς, εἶμαι χαρούμενος σήμερον, διότι ὡς Ἀρχιεπίσκοπος καί συνεπίσκοπος καί συλλειτουργός του προπέμπω μαζί σας ἕναν Ἱεράρχη, ὁ ὁποῖος παρέμεινε μέχρι τέλους πιστός εἰς τήν ἑνότητα τῆς Πίστεως καί τήν κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐν τῆ Ἐκκλησία.

Εἶμαι δέ καί ὡς ἡγούμενος τῆς Μονῆς τῆς μετανοίας τοῦ μακαριστοῦ Ἐπισκόπου εὐχαριστημένος, διότι, καίτοι Ἀρχιερεύς ὅπου ἦτο,ποτέ δέν ἐλησμόνησε τήν ἀρχή καί τό θεμέλιο τῆς πορείας του καί μέχρι τέλους ἀναζητοῦσε τήν ἐπαφή  καί ἀναφορά του πρός αὐτήν. Δεῖγμα τοῦτο τῆς πνευματικῆς του καταρτίσεως καί καλλιεργείας.

Εὔχομαι διά μέν τόν μεταστάντα ἀδελφόν καί συλλειτουργό μας, ὁ Κύριος τόν ὁποῖον ἐκ νεότητος ὑπηρέτησε νά κατατάξη τήν ψυχήν αὐτοῦ μετά δικαίων καί ὁσίων. Εἰς ὅλους δέ ὑμᾶς καί ἰδιαιτέρως εἰς τά πνευματικά αὐτοῦ τέκνα καί τούς ἐνορίτας αὐτῆς τῆς Ἐνορίας διά τήν ὁποίαν τόσο ἐκοπίασε, εὔχομαι νά φυλάξουν μέ ζῆλο καί ἀγάπη τήν παρακαταθήκη του, δηλαδή τό παράδειγμά του, ὥστε νά εὐφραίνεται καί δι' αὐτό ἡ ψυχή του.

Αἰωνία ἡ μνήμη του!

ΥΠΟ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ

κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Στέφανε, Σεβασμιώτατε Πρόεδρε τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς ἐν Κύπρῳ ἀδελφῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Μητροπολίτα Κιτίου κ. Σεβαστιανέ, σεβασμία χορεία τῶν Ἱεραρχῶν Ἑλλάδος καί Κύπρου, σεβαστοί πατέρες, μητέρες, πενθηφόρε λαέ τοῦ Θεοῦ.

Ἡ Ἱερά ἡμῶν Σύνοδος καί σύμπασα ἡ ἁγιωτάτη Γνήσια Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος προπέμπει σήμερα στήν αἰωνιότητα τόν μακαριστό Γέροντα Μητροπολίτη Περιστερίου & Νεαπόλεως κυρό Γαλακτίωνα, τόν ἁπλό, προσηνῆ καί ἀγαπητό σέ ὅλους ἱεράρχη. Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ εἰρηνικά χθές τό πρωί, ἀφοῦ πρῶτα δοκιμάσθηκε καί μάλιστα ἰδιαιτέρως τόν τελευταῖο καιρό «ὡς χρυσός ἐν χωνευτηρίω» μέ δεινή ἀσθένεια σαρκός. Ἔτσι θέλησε ὁ Κύριος νά συμβεῖ στόν πιστό δοῦλο του, προκειμένου νά φανερωθεῖ ἀκόμη περισσότερο ἡ συνοδεύουσα πάντοτε τή ζωή του ὑπομονή.

Ὁ Σεβασμιώτατος Γαλακτίων ἔχει γράψει τή δική του ἱστορία σέ τοῦτο τόν ἱερό ναό τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς, τοῦ ὁποίου ὑπῆρξε κτήτωρ καί ἔχει ἀφήσει τό δικό του διακριτικό στίγμα στήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας μας.

Εὐσταλής, εὐγενής, διακριτικός καί ἰδιαιτέρως κοινωνικός, ἐπιδεικνύων μεγάλη ἀγάπη καί ἐνδιαφέρον γιά τή νεότητα. Ἀπέπνεε πρός ὅλους μιάν αὔρα λεπτή ἀγαπητικῆς καί στοργικῆς διαθέσεως, τήν ὁποία ὅλοι ὅσοι τόν γνωρίσαμε πιστεύω ὅτι ἔχουμε διαπιστώσει καί καρπωθεῖ. Ἄνθρωπος ἁπλός μέν, ἀλλ’ ἰδιαιτέρως φιλομαθής, ἐνεδύθη τό μοναχικό τριβώνιο ἐκ νεαρᾶς ἡλικίας καί εἶχε τή μεγάλη εὐλογία νά συνδεθεῖ ἀπό πολύ ἐνωρίς μέ ἐξέχοντα πνευματικά ἀναστήματα τῆς Ἐκκλησίας μας, νά γνωρίσει μάλιστα τόν μακαριστό καί ἐν Ἁγίοις συναριθμούμενο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος Ματθαῖο. Δέχθηκε λοιπόν ἐγκαίρως καί πλουσίως τή μυστική πνοή τῆς πνευματικῆς διδασκαλίας τήν ὁποία ἐφαρμόζοντας ἐν ὑπομονῇ καλλιέργησε τόν ἀγρό τῆς ψυχῆς του καί ἐπηύξησε τά παρά Θεοῦ δοθέντα σέ αὐτόν τάλαντα καί μάλιστα τό χάρισμα τῆς διακρίσεως, τό ὁποῖο τόν ἐχαρακτήριζε ἰδιαιτέρως, τόσο ὡς κληρικό καί πνευματικό, ὅσο καί ὡς ἐπίσκοπο καί μάλιστα σέ περιστάσεις δύσκολες γιά τήν Ἐκκλησία.

Τό προσηνές τοῦ βίου του, τό φιλάνθρωπο τῆς διαθέσεώς του καί ὁ ἁπλός καί ἐποικοδομητικός λόγος του, προσήλκυαν τήν ἀγάπη καί τήν ἐκτίμηση πολλῶν ἀνθρώπων καί μάλιστα νέων, τούς ὁποίους καί ὁ ἴδιος ἰδιαιτέρως ἀγαποῦσε καί βοηθοῦσε ποικιλοτρόπως καί μάλιστα διά τῆς πλουσίας καί πολυετοῦς χορηγίας καί πατρικῆς ἐποπτείας του στίς νεανικές κατασκηνώσεις τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἄνθρωπος δραστήριος καί ἐνεργητικός ἀνέπτυξε ἐκδοτική δραστηριότητα τόσο μέ τήν ἔκδοση ψυχωφελῶν βιβλίων ὅσο καί μέ τό μνημειῶδες ἔργο τῆς ἐκδόσεως Ἱερῶν εἰκόνων τῶν ἁγίων καί τῶν ἑορτῶν ὅλου του ἐνιαυτοῦ, ἔργο μέ παγκόσμια ἐμβέλεια.

Ὅσο γιά τήν παρουσία του στήν Ἱερά Σύνοδο ὡς ὁ νεώτερος ἐκ τῶν ἐπισκόπων ἴσως δέν εἶμαι ὁ ἀκριβῶς κατάλληλος γιά νά ἀναφερθῶ μέ πληρότητα. Ὅμως ἐκ τῶν ὅσων γνωρίζω ἀπό τούς παλαιοτέρους Σεβασμιωτάτους ἀδελφούς, ἀλλά καί ἐξ ὅσων ὁ ἴδιος ἔζησα τά τελευταῖα χρόνια, ὁ μακαριστός ὑπῆρξε πάντοτε γιά τά Συνοδικά μας πράγματα ἡ φωνή τῆς νηφαλιότητος, τῆς ἐπιεικείας καί τῆς εἰλικρινείας, δίχως ἐπίδειξη, μέ ταπεινή διάθεση καί χωρίς ποτέ νά ἐπιδιώκει νά ἐπιβάλει στούς ἄλλους τή δική του θέληση. Ὑπῆρξε σταθερός ὑποστηρικτής τῆς ἐπιλύσεως τῶν παντοειδῶν προβλημάτων διά τοῦ διαλόγου. Ἔλεγε συχνά «Ὅπου δέν ὑπάρχει διάλογος, ὑπάρχει ὁ διάβολος».

Ὑπῆρξε ἀθόρυβος πλήν ὅμως σταθερός ἐργάτης τῆς διατηρήσεως τῆς ἐν Χριστῷ ἑνότητός μας, στίς περιπτώσεις πού αὐτή ἐβάλλετο ἔσωθεν ἤ ἔξωθεν, προσηλωμένος στίς ἀρχές τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καί ἀγωνιζόμενος διά βίου κατά τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὅπως καί κατά πάσης ἀλλοιώσεως καί καινοτομίας περί τήν πίστιν μέ τρόπο νηφάλιο καί σεμνό, χωρίς τυμπανοκρουσίες καί ὑπερβολές. Γενικῶς ἦταν ὁ ἱεράρχης πού ἐφάρμοσε διά βίου τόν λόγο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου «τό ἐπιεικές ὑμῶν γνωσθήτω πᾶσιν ἀνθρώποις» (Φιλιπ. δ΄, 5).

Ὁ μακαριστός ἱεράρχης Γαλακτίων ἀπέθεσε πλέον τόν «δερμάτινο χιτώνα». Πορεύεται πρός τόν ποθούμενο Κύριο ἐνδεδυμένος τίς ἀρετές, τίς ὁποῖες μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί τόν ἀγώνα του ἀπέκτησε. Ἔχει δέ ὡς συντρόφους τούς καρπούς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος «ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, ἀγαθωσύνη, πίστη, πραότητα, ἐγκράτεια». Πορεύεται πρός Κύριον ἔχοντας κρατήσει σταθερά «ὅ εἶχε», δηλαδή τήν Ὀρθόδοξη πίστη καί ὁμολογία, ὑπακούσας ὁλοθύμως στόν ἀναφερόμενο στήν Ἀποκάλυψη λόγο τοῦ Κυρίου «κράτει ὅ ἔχεις, ἴνα μηδείς λάβη τόν στέφανόν του» (Ἀποκ. Ἰω. γ΄, 11). Εἶναι ἀξιοσημείωτο ὅτι τό τελευταῖο συνοδικό κείμενο πού φέρει τήν ὑπογραφή του εἶναι τό Συνοδικό Διάγγελμα πού ἐξεδόθη τόν παρελθόντα Μάϊο ἐξ ἀφορμῆς τῆς προετοιμαζομένης τότε καί γενομένης κατά τόν παρελθόντα Ἰούνιο στό Κολυμπάρι τῆς Κρήτης οἰκουμενιστικῆς καί ψευδεπιγράφως ἀναφερομένης ὡς δῆθεν «Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου». Δι’ αὐτοῦ τοῦ κειμένου ἡ Ἱερά Σύνοδος ἀφ’ ἑνός μέν διεκήρυξε πρός πᾶσαν κατεύθυνσιν τίς γνήσιες ὀρθόδοξες ἀρχές τῆς Ἐκκλησίας μας περί τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τοῦ «δουρείου ἵππου» τῆς εἰσαγωγῆς του στό χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας, δηλαδή τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ, ἀφ’ ἑτέρου δέ διετύπωσε τίς προβλέψεις καί τίς ἐκτιμήσεις της σχετικῶς μέ τά ἀποτελέσματα τῆς ἐν λόγῳ οἰκουμενιστικῆς συνόδου, τίς ὁποῖες οἱ ἐξελίξεις δικαίωσαν καί ἐπαλήθευσαν ἀπολύτως. Ἄς εἶναι, λοιπόν, αἰωνία ἡ μνήμη τοῦ μακαριστοῦ ἱεράρχου Γαλακτίωνος καί γιά τήν ὁμολογιακή αὐτή τελευταία ἐν τῷ βίῳ τούτῳ συμμετοχή του στά συνοδικά μας πράγματα.

Σεβασμιώτατε Γέροντα καί πεφιλημένε συλλειτουργέ. Τόν ἀγῶνα τόν καλόν ἠγωνίσθης, τόν δρόμον τετέλεκας, τήν πίστιν τετήρηκας. Λοιπόν ἀποκειταί σοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ὅν ἀποδώσει σοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος Κριτής.

Εὔχου καί ὑπέρ ἡμῶν, τῶν κατά κοινήν πίστιν ἀδελφῶν καί συλλειτουργῶν σου.

Εὔχου ὑπέρ τοῦ προσφιλοῦς σου ποιμνίου, τό ὁποῖο θεοφιλῶς ἐποίμανες ἐπί μακροῦ χρόνου ὡς στοργικός πατέρας.

Εὔχου ὑπέρ τῆς λίαν ἀγαπητῆς σου νεολαίας τῆς τόσο ἐκτεθειμένης σέ ποικίλους κινδύνους καί μάλιστα κατά τή δύσκολη καί συγχυτική ἐποχή μας.

Εὔχου καί γενικῶς ὑπέρ τῆς Ἐκκλησίας τῆς «κλυδωνιζόμενης ἀλλ’ οὐ καταποντιζομένης» κατά τόν Ἱερό Χρυσόστομο, ὥστε ὁ κυβερνήτης Κύριος Ἰησοῦς καταπαύσει τήν κυματουμένη θάλασσα τῶν αἱρέσεων καί τῶν σχισμάτων καί ὁδηγήσει τούς πάντες στόν εὔδιο λιμένα τοῦ θελήματός Του.

Εὐχώμεθα καί ἐμεῖς ὁλοψύχως Ἅγιε Δέσποτα νά ἀκούσεις ἀπό τό στόμα τοῦ Κυρίου «εὖ, δοῦλε ἀγαθέ καί πιστέ! ἐπί ὀλίγα ἧς πιστός, ἐπί πολλῶν σέ καταστήσω·εἴσελθε εἰς τήν χαράν τοῦ κυρίου σου» (Ματθ. κε΄, 21).

Αἰωνία σου ἡ μνήμη ἀξιομακάριστε καί ἀείμνηστε ἀδελφέ καί συλλειτουργέ ἡμῶν.

ΥΠΟ

ΤΟΥ ΑΙΔ/ΤΟΥ ΙΕΡΕΩΣ π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΧΑΝΑ,

ΕΦΗΜΕΡΙΟΥ Ι. Ν. ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ

Σεβασμιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, Πεφιλημένε Πνευματικέ μας Πατέρα, Σεπτέ νεκρέ, Μητροπολίτα Περιστερίου κυρέ Γαλακτίωνα.

Γράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν Α’ πρός Κορινθίους Ἐπιστολή του, ὅτι ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί, ἀκόμη καί ἄν ἔχουμε μυρίους παιδαγωγούς «ἐν Χριστῷ», δέν ἔχουμε πολλούς πατέρες, διότι πατέρας εἶναι ἐκεῖνος πού γεννᾶ «διά τοῦ Εὐαγγελίου».

Αὐτή ἡ ἀποστολική ρῆσις ἐπαληθεύθηκε στο πρόσωπό σας, ἀφοῦ οἱ περισσότεροι ἀπό ἐμᾶς εἴμαστε τέκνα σας, κυριολεκτικῶς καί μεταφορικῶς. Γεννηθήκαμε μέν ἀπό βιολογικούς γονεῖς, ἀλλά μεγαλώσαμε βιολογικῶς στά χέρια σας καί ἀνδρωθήκαμε κάτω ἀπό τήν πνευματική σας πατρότητα. Σεῖς μᾶς βαπτίσατε, σεῖς μᾶς κατηχήσατε, σεῖς μᾶς ἑνώσατε μέ τόν Χριστό μας διά τῶν ἁγίων Του Μυστηρίων, σεῖς μᾶς στεφανώσατε, σεῖς βαπτίσατε τά παιδιά μας, σεῖς κηδεύσατε τούς ἀγαπημένους μας, τρεῖς γενιές Ὀρθοδόξων κατά τήν τελευταῖα 50ετία περάσαμε ἀπό τά χέρια σας.

Καί τώρα…Τώρα ἦρθε ἡ «ἀναπόδραστος ὧρα» τοῦ σωματικοῦ ἀποχωρισμοῦ, ἐφ’ ὅσον ὁ σωματικός σας θάνατος μᾶς χωρίζει.

Κλείνουμε τούς σωματικούς ὀφθαλμούς καί μέ τούς νοερούς ὀφθαλμούς τῆς ψυχῆς μας, σᾶς βλέπουμε νά ἀνέρχεσθε στό θρόνο τοῦ Δικαιοκρίτου Κυρίους μας. Ὅμως δέν εἶστε μόνος.

Σᾶς συνοδεύει ὁ φύλακας Ἄγγελός σας μέ πρόσωπο ἱλαρό, ἐφ’ ὅσον ἡ βιοτή σας ὡς Μοναχοῦ, Κληρικοῦ καί Ἐπισκόπου καί κυρίως ὡς Χριστιανοῦ ἀνθρώπου, δέν τόν λύπησε ποτέ.

Σᾶς συνοδεύουν οἱ Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ, τῶν ὁποίων οἱ ἱερές Εἰκόνες ἁγιογραφήθηκαν μέ δική σας πρωτοβουλία  καί σήμερα κοσμοῦν τά προσκυνητάρια τῶν ναῶν ὁλοκλήρου τοῦ Ὀρθοδόξου κόσμου, ἐφ’ ὅσον ἔργο σας καί ἐργόχειρό σας κατά τά τελευταῖα 50 χρόνια ὑπῆρξε ἀκριβῶς αὐτό.

Σᾶς συνοδεύει ἡ Ὁσία Μητέρα μας Ἁγία Εἰρήνη Χρυσοβαλάντου, στή μνήμη τῆς ὁποίας ἀφιερώσατε τό Ἡσυχαστήριό σας στήν Οἰνόη Βιλλίων, ὅπου σέ λίγο θά ἀναπαυθεῖ μέχρι τήν κοινή Ἀνάσταση τό βασανισμένο ἀπό τήν  ἀσθένεια σῶμα σας, ἀσθένεια πού αντιμετωπίσατε μέ ὑπομονή καί περισσή ἀξιοπρέπεια.

Σᾶς συνοδεύει ὁ πρῶτος Γέροντάς σας Ἅγιος Πατήρ Ματθαῖος, ὑπό τήν ὑπακοή τοῦ ὁποίου θέσατε τόν νεανικό σας αὐχένα, ὅταν ἀσπασθήκατε τόν μοναχικό βίο στήν ἱστορική Ἱερά Μονή Μεταμορφώσεως, σέ ἡλικία 17 ἐτῶν.

Σᾶς συνοδεύει ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος κυρός Ἀνδρέας, χειροτονία τοῦ ὁποίου ὑπήρξατε καί στούς τρεῖς βαθμούς τῆς Ἱερωσύνης καί τόν ὁποῖο πάντοτε ἀναπαύατε μέ τήν ὑπακοή καί τήν διακονία σας.

Σᾶς συνοδεύουν καί πού σᾶς παραδίδουν; Στά χέρια τῆς Παναγίας Μητέρας μας, τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς Ὁποίας τόν Ναό παραλάβατε ξωκκλήσι τό 1964 καί μέ τήν ἐργασία σας, σωματική καί πνευματική, ἀναδείξατε Μητροπολιτικό Ναό, κτηριακῶς καί πνευματικῶς.

Ἄρα ἡ πορεία σας πρός τόν οὐρανό, Πατέρα μας, εἶναι «ἀνεμπόδιστος», ἐφ’ ὅσον γι’ αὐτήν ἐργασθήκατε σέ ὅλη σας τήν ζωή.

Σ’ αὐτή την πορεία, πεφιλημένε Γέροντά μας, ἐπιτρέψτε νά σᾶς συνοδεύσουν καί οἱ δικές μας ταπεινές προσευχές. Κατ’ ἀρχήν τῶν ἑκατοντάδων παιδιῶν πού φιλοξενήσατε στίς Κατασκηνώσεις σας, πού πρῶτος ἐσεῖς λειτουργήσατε στόν χῶρο μας, πρίν 30 χρόνια, τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ἀπό τίς Κατασκηνώσεις πέρασαν παιδιά καί στήν πορεία τῆς ζωῆς ἔφεραν τά δικά τους παιδιά, γιά νά συμμετάσχουν στίς ἴδιες Κατασκηνώσεις.

Ἔπειτα ὅλων τῶν πνευματικῶν σας παιδιῶν, ὅλων ὅσων γεννήθηκαν «ἐν Χριστῷ, διά τοῦ Εὐαγγελίου» ἀπό σᾶς, ὅλων ὅσων μορφώθηκε Χριστός στήν ψυχή τους, μέ τήν δική σας ἀγωνία, προσευχή καί προσπάθεια.

Τέλος, ἐπιτρέψτε νά σᾶς συνοδεύσει καί ἡ προσευχή τοῦ τέκνου σας Ἱερέως Ἀθανασίου, ἐμοῦ τοῦ ταπεινοῦ πού ἔχω σήμερα τό καθῆκον τοῦ ἀποχαιρετισμοῦ ἐξ  ὀνόματος ὅλων τῶν πνευματικῶν σας τέκνων.

Γέροντά μου, μεγάλωσα κοντά σας, ἀνδρώθηκα κάτω ἀπό τήν πνευματική σας πατρότητα, μέ τήν δική σας εὐχή ἔκανα οἰκογένεια, ἐσεῖς μέ στεφανώσατε, ἐσεῖς βαπτίσατε τά παιδιά μου, ἐσεῖς δημιουργήσατε τόν σημερινό Ἱερέα Ἀθανάσιο, ὁ  ὁποῖος ἐνώπιον τοῦ σεπτοῦ σας λειψάνου, μέ πλήρη ἐπίγνωση τῆς προσωπικῆς του ἀδυναμίας, δίνει τήν διαβεβαίωση, πρός ἐσᾶς καί τούς ἀδελφούς του, ὅτι μέ τήν εὐχή σας θά συνεχιστεῖ τό ἔργο σας, τίποτα δέν θά σταματήσει, τίποτα δέν θά διακοπεῖ.

Καί στήν περίπτωσή σας ἰσχύει ἡ ὁμολογία τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Τόν ἀγῶνα τόν καλόν ἠγώνισμαι, τόν δρόμον τετέλεκα, τήν πίστιν τετήρηκα, λοιπόν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ὅν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος Κριτής».

Ἡ μνήμη σας αἰωνία καί ἡ εὐγνωμοσύνη μας δεδομένη.

 «Γαίαν ἔχεις ἐλαφρά», Σεβασμιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα.

ΥΠΟ

ΤΟΥ ΕΛΛΟΓ.  κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΤΣΟΥΡΑ, ΘΕΟΛΟΓΟΥ

Ὡς χρυσός ἐν χωνευτηρίω ἐδοκιμάσθη!

Εὐάρεστος τῶ Θεῶ γενόμενος ἠγαπήθη....ἠρπάγη, μή κακία ἀλλάξη σύνεσιν αὐτοῦ ἤ δόλος ἀπατήση ψυχήν αὐτοῦ·.... ἀρεστή γάρ ἦν Κυρίω ἡ ψυχή αὐτοῦ (Σοφία Σολομῶντος)

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Σεπτή τῶν Ἱεραρχῶν χορεία, σεβαστή τῶν Πρεσβυτέρων ὁμήγυρις,

Ἀδελφοί ἐν Χριστῶ,

Ὁ πατήρ Γαλακτίων ἐκοιμήθη, ὁ Δεσπότης ἀνεπαύθη ἐν Κυρίω, ὁ ψυχή τοῦ παπούλη πέταξε στά οὐράνια καί γιά λίγη ὥρα ἀκόμη θά βλέπουν τά αἰσθητά μάτια μας τή θέα τοῦ ἀγαπημένου μας προσώπου του.

Τό βάθος τοῦ μυστηρίου τοῦ θανάτου δέν μπορεῖ νά τό ἐκφράσει κανείς καλύτερα ἀπό τήν ἱερά Ἀκολουθία τήν ὁποία ἤδη ἀκούσαμε καί ὅπου βρίσκεται συμπυκνωμένη ἡ σχετική θεολογία τῆς Ἐκκλησίας μας. Περιττεύει ἑπομένως ἡ ὅποια δική μας ἀναφορά.

Ἐκεῖνο πού ἀπομένει σέ μένα ὡς συν-ἀδελφό σας, ὡς ταπεινό μέλος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καί ὡς ἐπί σειρά ἐτῶν συνεργάτη καί γιά ἕνα φεγγάρι πού λέμε πνευματικό τέκνο τοῦ μακαριστοῦ ἐπισκόπου μας, εἶναι νά πῶ δυό λόγια στήν ἀγάπη σας γιά ὅσα ἔμαθα καί ἔζησα κοντά του.

Ὁ πατήρ Γαλακτίων, ἐπιτρέψτε μου νά τόν ἀποκαλῶ ἔτσι, ἦταν φωτεινός ἄνθρωπος. Δέν εἶχε σκιές καί ὑστεροβουλίες στό νοῦ του. Δέν εἶχε κακίες καί μικροπρέπειες στήν καρδιά του.

Ὡς ἄνθρωπος μπορεῖ νά παρεξηγοῦσε μικροπράγματα, ἀλλά εἶχε ἁπλό ὀφθαλμό καί καθαρό καί ὅλη του ἡ ὕπαρξη ἐκινεῖτο θετικά καί πάντοτε ὠφέλιμα γιά ὅσους τόν πλησίαζαν ἤ κατεύφευγαν σ' αὐτόν.

Τό πρῶτο καί κύριο χαρακτηριστικό του δέν ἦταν ἄλλο παρά ἡ Πίστη. Πίστη καθαρή, ἄδολη, σταθερή καί ἀνεπιτήδευτη στήν ἔκφρασή της. Θυμᾶμαι πόσες φορές μᾶς ἔλεγε γιά τά παιδικά του χρόνια καί πῶς γνώρισε τήν Ὀρθοδοξία ἀπό τόν Ἁγιορείτη Πνευματικό πατέρα Ματθαῖο, ὁ ὁποῖος εἶχε ἐπισκεφθεῖ τά μέρη του ἱεραποστολικῶς, κηρύττων καί ἱερουργῶν.

Ἦταν μόλις 6 ἐτῶν ὅταν μέ θάρρος στάθηκε μπροστά στόν Ἅγιο ἐκεῖνο Πατέρα καί τόν ρωτοῦσε νά μάθει. Ἡ δίψα του γιά μάθηση ἦταν τό χαρακτηριστικό τῆς προσωπικότητός του καί τό μυστικό τῆς πνευματικῆς καί κάθε ἄλλης προκοπῆς στό βίο του. Ἡ προτροπή τοῦ σοφοῦ καί ὁσίου Πατρός Ματθαίου πρός τούς πρώτους γνησίους ὀρθοδόξους συντοπίτες του στήν Ἀργολίδα "νά γίνετε φιλαναγνῶστες" εἶχε κάνει μεγάλη ἐντύπωση στόν μικρό Γεώργιο, ὅπως λεγόταν ὡς λαϊκός καί δέν τό παραμέλησε ἔκτοτε ποτέ!

Ἀρκετά ἀργότερα ὡστόσο, ὅταν διέκοψε τή μοναχική του βιοτή γιά νά ὑπηρετήσει στό Στρατό καί ἐκεῖ προκειμένου νά τόν ἀποσπάσουν ἀπό τήν Ὀρθοδοξία τοῦ πρότειναν δωρεάν καλές σπουδές γιά τίς δύσκολες ἐκεῖνες ἐποχές τό ἀρνήθηκε κατηγορηματικά, ἱεραρχώντας ὀρθῶς πάνω ἀπ' ὅλα τήν Πίστη!

Αὐτή ἡ Πίστη ὡδήγησε τά βήματά του ἐνῶ ἀκόμη ἦταν ἔφηβος στό μοναχισμό. Πρώτη του ἐπαφή μέ τό περιβάλλον τῶν Μονῶν τῆς Κερατέας ἡ μετάβασή του χωρίς νά γνωρίζει ποῦ καί πῶς στό ἱστορικό μετόχι τῆς Μονῆς Παναγίας σέ μία ὑποβαθμισμένη περιοχή τῶν Ἀθηνῶν. Κινδυνεύοντας νά χαθεῖ καί νά παγιδευθεῖ βράδυ μέσα σέ μία περιοχή μέ κακόφημα σπίτια, μία ἄγνωστη μαυροφόρα γυναίκα τόν πῆρε ἀπό τό χέρι καί τόν καθοδήγησε σιωπηλά ἐκεῖ πού ἤθελε λέγοντάς του μόνο μία φράση: "ὅλη ἡ ζωή παιδί μου εἶναι ἕνα βράδυ πού περπατᾶς καί δέν ξέρεις ποῦ πατᾶς"! Ὅταν ἔφθασαν ὅμως δέν πρόλαβε νά τήν εὐχαριστήσει γιατί ἐξαφανίσθηκε!

Ὁ Σεβ/τος μέ κάλεσε νά κάνω Κατηχητικό σ' αὐτή τήν Ἐνορία πρίν 30 χρόνια περίπου, σέ περισσότερα ἀπό 60 παιδιά! Ὅταν ἡ Ἐκκλησία μοῦ ἔδωσε τήν εὐλογία νά κηρύττω δέν ὑπῆρχε περίπτωση ἐρχόμενος νά ἐκκλησιασθῶ ἐδῶ νά μή μοῦ ἀναθέσει τό κήρυγμα. Ἐκεῖ ὅμως πού διεπίστωσα τήν ἀγάπη καί τό πατρικό ἐνδιαφέρον του γιά τή νεολαία μας ἦταν μέ τό θεσμό τῶν Κατασκηνώσεων. Ἀκόμη καί τελευταῖα ἀπό τό κρεββάτι τοῦ πόνου ζητοῦσε νά μάθει γι' αὐτές καί παρακαλοῦσε νά τόν μεταφέρουν κοντά στά παιδιά στήν ἀγαπημένη του ἐξοχή.

Τριάντα χρόνια εἶδα καί διεπίστωσα σ' αὐτόν: τόν προσεκτικό Κληρικό, τόν ὑπεύθυνο ὀρθόδοξο ποιμένα, τόν σοφό καί φίλεργο ἄνθρωπο, τόν ἐργάτη τῆς προσευχῆς ἐν τῆ ἀφανεία, τόν φιλομαθή, φιλίστορα καί φιλόπατρη ρασοφόρο, τόν ταπεινό ὀρθόδοξο χριστιανό, τόν ἀσυμβίβαστο πιστό, τόν ταπεινό λειτουργό, τόν διακριτικό καί πρακτικό πνευματικό Πατέρα.

Ἐφάρμοζε στή ζωή του τό πατερικό καλόν εἶναι εἰ δυνατόν μέ ὅλους νά εἰρηνεύουμε. Ἦταν εἰρηνοποιός καί διαλλακτικός μέχρις ἐκεῖ πού καταλάβαινε ὅτι δέν ἐλλοχεύει ἡ πλάνη καί ἡ ἰδιοτέλεια καί προπάντων ἡ πραγματική ζημία στήν Πίστη ἤ τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας.

Ὅλα τά ἀνωτέρω δέν ἦταν εὔκολο νά ἰσχύουν καί νά κατορθώνονται. Ὁ Σεβ/τος ἐκτιμῶ ὅτι τά κατόρθωνε μέ τήν χάρι τοῦ Χριστοῦ, διότι ποτέ δέν ἄφηνε τόν ἔσω ἄνθρωπο ἐκτεθειμένο καί πεινῶντα. Διατηροῦσε δέ τήν ταπείνωση μέ ἁπλότητα, εἰλικρίνεια καί ἄοκνη ἐργασία, πρός ἀποφυγή τῆς ἀκηδίας καί ὠφέλεια πνευματική. Ἀντιμετώπιζε τίς συκοφαντίες καί τίς διαβολές μέ ἀνεξικακία καί ὑπομονή.

Γιά τίς δύσκολες ἐποχές καί τίς δυσχερεῖς οἰκονομικές συνθῆκες στίς ὁποῖες ἀγωνίσθηκε, τά ἐπιτεύγματά του ὑπῆρξαν σέ ὅλα τά ἐπίπεδα καί πεδία θαυμαστά. Τό ἐντυπωσιακό πρωτοπόρο ἔργο τοῦ εἰκονογραφημένου Ἑορτοδρομίου καί Ἁγιολογίου, οἱ ἐκδόσεις του καί, βεβαίως, ἡ πρότυπη στή λειτουργία καί ὀργάνωση Ἐνορία αὐτή, τήν ὁποία ἀπό ἕνα ἐκκλησάκι τήν μεταμόρφωσε σ' αὐτό πού βλέπουμε σήμερα, εἶναι καρποί τῆς ἀόκνου ἐργασίας του, ἀλλά καί τῆς ἀρωγῆς καί συνεργασίας, ὅπως ἐπέμενε πάντοτε νά ἀναφέρει, πλειάδος ἀφιερωμένων στό ἔργο αὐτό ἐνοριτῶν καί πνευματικῶν του τέκνων.

Ὁ μακαριστός Ἱεράρχης, ὁ ἀγαπητός σέ ὅλους καί σεβαστός ἀπό ὅλους πατήρ Γαλακτίων, ὁ ἀξιαγάπητος Δεσπότης μας βαδίζει πλέον πρός τήν αἰωνιότητα. Τό τελευταῖο διάστημα λαμπρύνθηκε ἀκόμη περισσότερο μέ τήν ὑπομονή του στή δοκιμασία τῶν ἀσθενειῶν. Ἐφοδιασμένος,λοιπόν, μέ τούς κόπους τῆς πνευματικῆς ἐργασίας του καί τῆς ταπεινῆς διακονίας του στόν Ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου καί τήν χάρι τῆς ὑπομονῆς μέχρι τέλους καί μάλιστα τῆς δοξολογίας τοῦ Θεοῦ πάντων ἕνεκα, ὅπως μᾶς ἔλεγε στήν τελευταία συνάντησή μας, ἀπέρχεται ἔνθα οὐκ ἔστι λύπη, οὐ στεναγμός, ἀλλά ζωή ἀτελεύτητος.

Σεβασμιώτατε, συγχώρησέ μας γιά ὅ,τι τυχόν σέ λυπήσαμε, μή λησμονεῖς τήν πολυαγαπημένη Ἐνορία σου καί ὅλη τήν Μητρόπολή σου, στεῖλε τήν εὐλογία σου στά ἀπορφανισμένα πνευματικά σου τέκνα καί ἱκέτευε τόν Κύριο γιά τήν ἀγαπημένη σου νεολαία. Εὔχου στόν Θεῖο Δομήτορα τῆς Ἐκκλησίας νά τήν στηρίζει μέ ὀρθοδοξία, νά τήν ἐνισχύει μέ τήν ἑνότητα Κλήρου καί λαοῦ καί νά χαρίζει στούς συνεπισκόπους καί συλλειτουργούς σου ὁμόνοια καί ἀγάπη.

Αἰωνία σου ἡ μνήμη ἀξιομακάριστε καί ἀλησμόνητε πατέρα μας!

ΥΠΟ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ

κ. ΠΑΧΩΜΙΟΥ

Ἀξιομακάριστε, ἐν Χριστῶ ἀδελφέ καί Σεμνώτατε ἀγαπητέ Συλλειτουργέ καί φίλτατε ἐν Ἁγίω Πνεύματι, Ἐπίσκοπε Περιστερίου καί Νεαπόλεως Γαλακτίων.

Προσφωνῶ ὑμᾶς, νεκρόν μέν ὄντα τῶ σώματι, τῆ δέ ψυχῆ ἀθάνατον καί αἰώνιον, διό ἀκούεις με λέγοντά σοι:

Αἰωνία σου ἡ μνήμη Ἀξιομακάριστε καί πολυφίλητε Ἀδελφέ ἡμῶν. Εὔχομαι ἐκθύμως ἵνα ἡ ψυχή σας συνοδευομένη ὑπό χορῶν Ἀγγέλων ὁδηγηθεῖ εἰς τούς οὐρανούς καί καταταγεῖ εἰς τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἔνθα οἱ δίκαιοι ἀναπαύονται. Ἀμήν.

Ἀναμιμνήσκομαι Σεβασμιώτατε Ἀδελφέ, ὡς πολλάκις ἀναμιμνησκόμεθα ἐνόσῳ εὑρίσκεσο ἐν ζωῆ καί συνωμιλούσαμεν ὡς παιδικοί καί ἄδολοι φίλοι, τήν πρώτην συνάντησίν μας ἥτις ἐγένετο κατά τό ἔτος 1939-1940 εἰς τό γραφικόν ἐκκλησάκι τοῦ Τιμίου Προδρόμου εἰς τήν Ἀκροναυπλίαν.

Ἔκτοτε συνήφθη μεταξύ ἡμῶν ἀγνή, παιδική, «χωριάτικη» θά ἔλεγα φιλία, ἡ ὁποία ἕως τοῦ νῦν ὑπῆρξε φυσική καί ἀνεπιτήδευτος κινουμένη ἀείποτε ἐν τῶ πλαισίω τῆς φιλικῆς νομιμότητος καί ἐν τῶ πνεύματι τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Πιστεύω ὅτι σήμερον ὅπου πορεύεσαι εἰς προσκύνησιν τοῦ πεφιλημένου μας Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, θά ἀναφέρης καί τό ταπεινό μου ὄνομα εἰς τόν Κύριον τῆς Δόξης, ἵνα ἐλεήση καί ἐμέ τόν ἁμαρτωλόν, συνωδᾶ τῶ θείῳ Αὐτοῦ θελήματι καί τῆ μεγαθύμῳ Αὐτοῦ Φιλανθρωπίᾳ.

Κατακλείω τήν παροῦσαν ταπεινήν προσφώνησίν μου μέ τά χρυσά ἔπη τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου «Καί ἤκουσα φωνῆς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, λεγούσης μοι, γράψον Μακάριοι οἰ νεκροί οἰ ἐν Κυρίω ἀποθνήσκοντες ἀπ΄ ἄρτι. Ναί, λέγει τό Πνεῦμα, ἵνα ἀναπαύσωνται ἐκ τῶν κόπων αὐτῶν. Τά δέ ἔργα αὐτῶν ἀκολουθεῖ μετ’ αὐτῶν» (Ἀποκάλυψις Ἰωάννου Θεολόγου 14, 13).

Ναί, λέγει καί ἐπιβεβαιοῖ καί ἡ ἐμή κεκμηκυία ἁμαρτωλότης: Καί Ὑμεῖς Σεβασμιώτατε Ἀδελφέ, ἀφήσατε ἔργον θαυμαστόν, ἀξιόλογον, ἀξιέπαινον καί θεάρεστον, τό ὁποῖον μόνον ἐσεῖς καί ὁ Θεός οἷδεν ἐπακριβῶς μέ ὁποίους κόπους καί ἀγώνας, θυσίας καί στερήσεις ἐπετέυχθη, τό ὁποῖον ἐπί πολλά ἔτη εἰς τό μέλλον θά σελαγίζη ὡς φωτεινός φάρος καί οὐράνιος μεγαλόφωτος ἀστήρ καί θά ὁμολογῆ τό τέκμαρ καί τό μαρτύριον τῆς γνησίας ὀρθοδόξου Πίστεως. Εὔχομαι οἱ Διάδοχοι νά τό σεβασθοῦν ἀξιοπρεπῶς καί νά τό ἐπαυξήσουν θεοθελῶς. Ἀμήν.

Καί ἔτι ἐπιφωνῶν σοι Αἰωνία ἡ μνήμη ἀξιομακάριστε καί πολυφίλητε ἀδελφέ ἡμῶν, ἐῶ ὑμᾶς χαίρειν ἐν τῆ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

Ὁ παιδικός, καλός καί πιστός φίλος ὑμῶν, ἀείποτε ἐν Χριστῶ τῶ Θεῶ ἡμῶν εὐχόμενος.

Γέρων κεκμηκώς

+ Ὁ Ἀργολίδος Παχώμιος