ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ:
ΜΟΣΧΑ - ΚΙΕΒΟ - ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ.
ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ.

«ΕΜΠΛΟΚΗ ΚΑΙ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΣΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ (ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΜΟΣΧΑΣ - ΚΙΕΒΟΥ).»

 

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΤΣΟΥΡΑ,
ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΟΣ - ΘΕΟΛΟΓΟΥ,

ΣΤΟ 5ο ΤΑΚΤΙΚΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ & ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ (ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ).

17 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2023,
CLUB HOTEL CASINO ΛΟΥΤΡΑΚΙΟΥ.

 Ἀνακοίνωση Ἱερῶν Μονῶν καί Ἱερῶν Ἡσυχαστηρίων γιά τίς νέες ἠλεκτρονικές ταυτότητες καί τόν προσωπικό ἀριθμό τοῦ πολίτη

 

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΙΕΡΩΝ  ΜΟΝΩΝ  ΚΑΙ  ΙΕΡΩΝ  ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΩΝ ΓΙΑ  ΤΙΣ  ΝΕΕΣ  ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ  ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΑΡΙΘΜΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ

..........................................................................................

Ἐπίλογος

Τά σύγχρονα ἐπιτεύγματα στόν χῶρο τῆς ψηφιακῆς τεχνολογίας φανερώνουν τό μεγαλεῖο τοῦ ἀνθρώπου, συνάμα ὅμως καταδεικνύουν καί τήν τραγικότητά του, ὅταν, αὐτονομημένος ὁ ἴδιος ἀπό τόν Θεό, τά καταχρᾶται καί δέν τά χρησιμοποιεῖ γιά τό καλό του ἀλλά γιά τήν αὐτοκαταστροφή του.

Γνωρίζουμε ὅτι στίς μέρες μας τό διεθνές πολιτικό σκηνικό τό διαμορφώνουν οἱ παγκόσμιες ἀγορές, ἐρήμην τῶν λαῶν. Καί γνωρίζουμε, ἐπίσης, ὅτι αὐτές οἱ ἀγορές δέν στηρίζονται σέ ἠθικές ἀξίες ἤ ἀρχές, παρά μόνο σέ οἰκονομικά συμφέροντα ἤ ἄλλες ἐπιδιώξεις. Γι’ αὐτό καί δέν εἶναι λίγοι οἱ πολίτες πού εὔλογα ἀνησυχοῦν ὅτι ἡ τεράστια δύναμη τῆς ψηφιακῆς πληροφορίας θά χρησιμοποιηθεῖ μελλοντικά γιά τήν περιστολή τῶν προσωπικῶν τους ἐλευθεριῶν, γιά τόν ἀσφυκτικό ἔλεγχο τῆς ἰδιωτικῆς τους ζωῆς καί γιά τή σταδιακή ἑδραίωση ἑνός παγκόσμιου ὁλοκληρωτικοῦ συστήματος. Ἕνα τέτοιο τυραννικό σύστημα θά χρησιμοποιήσει κάποτε ὡς ὑποδομή καί ὁ ἀναμενόμενος —σύμφωνα μέ τήν προφητεία τῆς Ἀποκάλυψης— ἀντίχριστος, προκειμένου νά ἐπιβάλει τήν παγκόσμια κυριαρχία του. 

Ἐπειδή ἡ ἐλευθερία ἀποτελεῖ ὑπέρτατο καί ἀδιαπραγμάτευτο ἀγαθό, ἐπειδή οἱ δημοκρατικές ἀξίες συνιστοῦν θεμελιώδη στοιχεῖα μιᾶς ὑγιοῦς κοινωνίας, καί ἐπειδή, τέλος, δέν ἐπιθυμοῦμε οὔτε στό ἐλάχιστο νά ὑποβοηθήσουμε τήν ἐπιβολή ὁποιασδήποτε τυραννικῆς ἐξουσίας, δηλώνουμε, ὡς ταπεινοί μοναχοί τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καί ὡς ἐλεύθεροι Ἕλληνες πολίτες, ὅτι διαφωνοῦμε καί εἴμαστε ἀντίθετοι μέ τόν ὑποχρεωτικό χαρακτήρα τῆς ἠλεκτρονικῆς ταυτότητας/κάρτας καί τοῦ Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ καί ζητοῦμε νά καταστεῖ προαιρετική ἡ λήψη τους. Ἐπίσης, διαφωνοῦμε μέ τή μεθοδευμένη κατάργηση τῶν μετρητῶν καί τήν ἐξελισσόμενη ἑνοποίηση τῶν βάσεων δεδομένων πού ἀφοροῦν τά προσωπικά στοιχεῖα τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν. Ὅλα αὐτά ἀλληλένδετα –κατάργηση μετρητῶν, ἑνοποιημένες βάσεις δεδομένων, Προσωπικός Ἀριθμός, ἠλεκτρονική ταυτότητα/κάρτα– ὁδηγοῦν ἀναπόδραστα στόν πλήρη ἔλεγχο τῶν οἰκονομικῶν καί κοινωνικῶν δραστηριοτήτων τῶν πολιτῶν.

Ἡ Πολιτεία, πιστή στίς ἀρχές τῆς δημοκρατίας καί τοῦ κράτους δικαίου καί σεβόμενη τήν ἐλευθερία ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν πολιτῶν, ὀφείλει νά διατηρεῖ πάντοτε ἐναλλακτικούς τρόπους ταυτοποίησης καί πρόσβασης σέ ὑπηρεσίες ἤ ἀγαθά. Σέ κάθε περίπτωση ὀφείλει, ἐπίσης, νά προστατεύει τούς πολίτες ἀποτελεσματικά ἀπό τήν κατάχρηση τῆς ψηφιακῆς πληροφορίας, διασφαλίζοντας οὐσιαστικά τήν ἰδιωτικότητά τους καί ὅλα τά ἀτομικά τους δικαιώματα καί τίς ἐλευθερίες.

Ὑπ’ αὐτό τό πρίσμα, εὐελπιστοῦμε ὅτι ἡ Ἑλληνική Κυβέρνηση θά ἀφουγκρασθεῖ τίς εὔλογες ἀνησυχίες μας, ὅπως αὐτές ἐκτίθενται στό παρόν κείμενο, θά μᾶς εἰσακούσει καί δέν θά προβεῖ σέ περιορισμό τῶν συνταγματικῶς κατοχυρωμένων ἐλευθεριῶν μας μέ τήν ἐπικείμενη ἔκδοση τοῦ Προεδρικοῦ Διατάγματος γιά τόν Προσωπικό Ἀριθμό. Ἀντίθετα, θέλουμε νά πιστεύουμε ὅτι μέ δημοκρατική διάθεση θά προβεῖ στίς ἀναγκαῖες νομοτεχνικές διορθωτικές κινήσεις, ὥστε νά γίνουν σεβαστές οἱ τεκμηριωμένες θέσεις μας. Στήν ἀπευκταία ὅμως περίπτωση πού στό ἐκδοθησόμενο Προεδρικό Διάταγμα οἱ θέσεις μας θά ἀγνοηθοῦν, θά ἐπανέλθουμε μέ νέα ἀνακοίνωση-τοποθέτηση, στήν ὁποία θά περιγράφουμε τήν περαιτέρω στάση μας, στάση θεμελιωμένη στά δικαιώματα πού παρέχει τό Σύνταγμα τῆς πατρίδος μας σέ κάθε Ἕλληνα πολίτη. 

Τέλος, συνιστοῦμε στούς πιστούς ἀδελφούς μας πού ἀγωνίζονται στόν κόσμο νά μή βιαστοῦν νά παραλάβουν τίς νέες ταυτότητες καί τόν Προσωπικό Ἀριθμό, ἀλλά νά ἐξαντλήσουν ὅλα τά διαθέσιμα χρονικά περιθώρια. Παράλληλα, ἄς διαμαρτυρηθοῦν μέ κάθε πρόσφορο καί νόμιμο μέσο, μέ συντονισμένες κινήσεις καί παρεμβάσεις, προκειμένου ἡ παραλαβή τους νά καταστεῖ προαιρετική. Ἐπιπλέον, ὅσον ἀφορᾶ τήν ἀπόδειξη τῆς ταυτοπροσωπίας τους, ἄς χρησιμοποιοῦν τά συμβατικά μέσα ταυτοποίησης, ἀποφεύγοντας τά ἀντίστοιχα ψηφιακά (π.χ. ἔξυπνες ἐφαρμογές τύπου Gov.gr Wallet), γνωρίζοντας πώς ἰσχύουν καί τά ἑξῆς: 

1) Σύμφωνα μέ τίς διατάξεις τοῦ νόμου 3731/2008 (ἄρθρ. 25) οἱ ὑπηρεσίες, γιά τήν διεκπεραίωση διοικητικῶν διαδικασιῶν, ὑποχρεοῦνται νά ἀποδέχονται ὡς μέσο ταυτοποίησης καί τό διαβατήριο ἤ τήν ἄδεια ὁδήγησης. 

2) Σύμφωνα μέ ἀπόφαση τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας (1602/2021, Δ΄ Τμῆμα), ἀκόμα κι ἄν παρέλθει 15ετία ἀπό τήν ἔκδοση τῆς παλαιᾶς ταυτότητας, αὐτή θεωρεῖται ἰσχυρό ἔγγραφο καί οἱ ἁρμόδιες ὑπηρεσίες ὀφείλουν νά τή δεχθοῦν, ἐφόσον δέν συντρέχει βάσιμη ἀμφιβολία γιά τή γνησιότητά της. 

Ζοῦμε ἀναμφίβολα σέ ἀποκαλυπτικούς καιρούς. Γι’ αὐτό ἄς μήν ἐφησυχάζουμε. Ἄς ἀποκτήσουμε τήν “καλή ἀνησυχία” γιά ὅσα συμβαίνουν γύρω μας. Πίσω ἀπό τίς ἐπαγγελόμενες εὐκολίες τῆς σύγχρονης ψηφιακῆς κοινωνίας κρύβονται τά δεσμά ἑνός ἀνελεύθερου συστήματος. Ὑπάρχει, ἄραγε, κάποιο ὄφελος ἱκανό νά ἰσοσταθμίσει τήν ἀπώλεια τῆς ἐλευθερίας, γιά τήν ὁποία στήν εὐλογημένη πατρίδα μας χύθηκαν ποταμοί αἱμάτων;

Ἡ ἐποχή μας ἀπαιτεῖ νά ζήσουμε δυναμικά καί αὐθεντικά τή χριστιανική μας ἰδιότητα, μέ πνευματική ἐγρήγορση, μετάνοια καί προσευχή, ὥστε νά ἀποκτήσουμε “νοῦν Χριστοῦ”, γιά νά μποροῦμε νά διακρίνουμε τά σημεῖα τῶν καιρῶν καί τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ὀφείλουμε νά ἐνεργοῦμε. Ἄς καλλιεργοῦμε τό μαρτυρικό καί ἀσκητικό φρόνημα τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἄς μάθουμε νά χρησιμοποιοῦμε τά ἠλεκτρονικά μέσα μέ ἐγκράτεια, σύνεση καί διάκριση. Καί τέλος, ἄς ἑτοιμαζόμαστε νά θυσιάσουμε, ὅποτε χρειασθεῖ, ὄχι μόνο τίς ἀνέσεις τοῦ ψηφιακοῦ κόσμου, ἀλλά καί τήν ἴδια μας τή ζωή, προκειμένου νά ὁμολογήσουμε τήν πιστότητά μας στόν Τριαδικό Θεό. 

Ἡ ζωή ὁλόκληρου τοῦ κόσμου καί τοῦ κάθε ἀνθρώπου χωριστά βρίσκεται στά χέρια τοῦ Θεοῦ. Αὐτός, πού φροντίζει καθημερινά τά πετεινά τοῦ οὐρανοῦ καί τά κρίνα τοῦ ἀγροῦ, δέν παύει νά σκεπάζει φιλόστοργα μέ τήν ἀγαθή Του πρόνοια καί ὅλα τά δικά Του παιδιά. Αὐτός, εἶναι βέβαιο, ὅτι καί στήν παρούσα περίσταση καί σέ κάθε ἄλλη ἐπερχόμενη δυσκολία “οὐκ ἐάσει ἡμᾶς πειρασθῆναι ὑπὲρ ὃ δυνάμεθα, ἀλλὰ ποιήσει σὺν τῷ πειρασμῷ καὶ τὴν ἔκβασιν τοῦ δύνασθαι ἡμᾶς ὑπενεγκεῖν” (πρβλ. Α΄ Κορ. 10:13).

 

ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΩΝ

 

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ξηροποτάμου
Ἀρχιμανδρίτης Ἰωσήφ καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί 

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Δοχειαρίου
Ἀρχιμανδρίτης Ἀμφιλόχιος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Καρακάλλου
Ἀρχιμανδρίτης Φιλόθεος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί  

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Φιλοθέου
Ἀρχιμανδρίτης Νικόδημος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κωνσταμονίτου
Ἀρχιμανδρίτης Χαράλαμπος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί 

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Μολυβδοσκεπάστου Κονίτσης
Ἀρχιμανδρίτης Ἀρσένιος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου Γηρομερίου Θεσπρωτίας
Ἀρχιμανδρίτης Μεθόδιος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως Δρυοβούνου Κοζάνης
Ἀρχιμανδρίτης Στέφανος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί 

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως Σοχοῦ Λαγκαδᾶ
Ἀρχιμανδρίτης Ἰωαννίκιος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Γενεθλίου Θεοτόκου Καλλίπετρας Βεροίας
Ἀρχιμανδρίτης Παλαμᾶς καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὠρωποῦ
Ἀρχιμανδρίτης Μωϋσῆς καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί 

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου Πυργετοῦ Λαρίσης
Ἀρχιμανδρίτης Εἰρηναῖος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Ὁ Καθηγούμενος τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου
Ὁσίου Ἀρσενίου τοῦ Καππαδόκου Ὀρμυλίας Χαλκιδικῆς
Ἀρχιμανδρίτης Συνέσιος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Ὁ Καθηγούμενος τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου
Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Ρώσσου Πευκοχωρίου Χαλκιδικῆς
Ἀρχιμανδρίτης Γρηγόριος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί  

Ὁ Καθηγούμενος τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου
Παντοκράτορος καί Ἁγίας Σκέπης Μελισσοχωρίου Ὡραιοκάστρου
Ἀρχιμανδρίτης Ἀντώνιος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί 

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος Γατζέας Βόλου
Ἀρχιμανδρίτης Γρηγόριος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Ὁ Καθηγούμενος τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου Παιονίας Κιλκίς
Ἀρχιμανδρίτης Χρυσόστομος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Μακαριωτίσσης Δόμβραινας Θήβας
Ἀρχιμανδρίτης Θεοδόσιος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Γεωργίου Λαγκάδας Πάρου
Ἀρχιμανδρίτης Μελέτιος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ζωοδόχου Πηγῆς Λογγοβάρδας Πάρου
Ἀρχιμανδρίτης Νικόδημος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί 

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Νικολάου Σιαμάδων Καλαμπάκας
Ἀρχιμανδρίτης Μακάριος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί 

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Νικολάου Ἄνδρου
Ἀρχιμανδρίτης Δωρόθεος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Γεννήσεως τῆς Θεοτόκου Στομίου Κονίτσης
Ἀρχιμανδρίτης Κοσμᾶς καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί 

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Ἀθανασίου Ἐράτυρας
Ἀρχιμανδρίτης Νικηφόρος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί
 

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μυρτιδιωτίσσης Θαψανῶν Πάρου
Μακρίνα μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί

Ἡ Προεστῶσα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου Πυργετοῦ Λαρίσης, Μετοχίου Ἱεράς Μονῆς Ἁγίου Νικοδήμου, Χριστονύμφη μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί 

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως Μουτσιάλης Σκήτης Βεροίας
Πορταΐτισσα μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί  

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Εἰσοδίων Ὄσσης Λαγκαδᾶ
Γαλήνη μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί

Ἡ Καθηγουμένη τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Τιμίου Προδρόμου Μεταμορφώσεως Χαλκιδικῆς
Μαριάμ μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Λαυρεντίου Πηλίου
Μαριάμ μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί
 

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ Θάσου
Ἐφραιμία μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί
 

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Ὁδηγητρίας Πορταριᾶς Βόλου
Θεοφανῶ μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί
  

Ἡ Καθηγουμένη τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου «Παναγία Ἄξιόν Ἐστιν» Μεσαίου Ὡραιοκάστρου
Εὐφημία μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί
  

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγιοπούλας Ναούσης
Κασσιανή μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί
  

Ἡ Καθηγουμένη τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου ἁγίου Γεωργίου Ἀνύδρου
Ἰωάννα μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί
  

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Γοργοϋπηκόου Μάνδρας Ἀττικῆς
Φεβρωνία μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί
  

Ἡ Καθηγουμένη τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Ἁγίας Τριάδος -Ἁγίου Νεκταρίου Αἰγίνης
Τιμοθέη μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί
  

Ἡ Καθηγουμένη τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Τιμίου Σταυροῦ Μαψοῦ Κορινθίας
Ἱλαρία μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί
 

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίων Πάντων Σπετσῶν
Μαγδαληνή μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί
  

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
Πορφυρία μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί
  

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παντοκράτορος Σωτῆρος Χριστοῦ Κερκύρας
Εὐφημία μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί
 
 

Ὁ κατάλογος τῶν ὑπογραφῶν θά ἐνημερώνεται προϊόντος τοῦ χρόνου.

 

Τό τέλος τῆς Εὐρώπης μέ συνταγή Καλέργη

 

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

 

Τα όσα ακολουθούν  έχουν άμεση σχέση με την  απόφαση της χώρας μας να νομιμοποιήσει 300.000  μετανάστες και ουδόλως  αποτελούν προϊόν επιστημονικής φαντασίας. Και συγκεκριμένα,  αυτά που διαδραματίζονται   στην Ευρώπη, και όλως ειδικότερα στην Ελλάδα, στο χώρο της μαζικής μετανάστευσης και των συνεπειών της, έχουν αναγγελθεί  σε βιβλία και   άρθρα  του περασμένου αιώνα από έναν  μορφωμένο πολιτικό, φιλόσοφο και συγγραφέα. 

Πρόκειται για το σχέδιο καταστροφής της Ευρώπης, που εμπνεύστηκε ο  RICHARD  COUDENHOVE KALERGI,  γιός Αυστριακού  διπλωμάτη και  Γιαπωνέζας μητέρας. Το 1926 ίδρυσε την κίνηση «Πανευρώπη», με έδρα τη Βιέννη,  και αναγνωρίζεται ως ο πατέρας της ΕΕ. Η νέα αυτή κίνηση εγκαθίσταται στο παλάτι Hofburg και διαχέει τις ιδέες της μέσω του περιοδικού Πανευρώπη. Να σημειωθεί ότι  και τότε, όπως και τώρα, ένας πολύ μικρός αριθμός  αυτών που γνωρίζουν  το σχέδιο “Πανευρώπη” γνωρίζουν επίσης ότι αυτό  έκρυβε μια σατανική πρόβλεψη, αλλά και έναν απευκταίο στόχο, για το μέλλον της Ευρώπης: την εξαφάνισή της. Είναι, εξάλλου,  ενδιαφέρον να υπογραμμισθεί ότι στη συνείδηση του Καλλέργη η ΕΕ θα τελούσε υπό την ηγεσία των Η.Π.Α., όπως και τελεί. 

Στο διάστημα του ενός αιώνα, από την εμφάνιση αυτού του σχεδίου, και μέχρι σήμερα, έγινε πλήθος φονικών επιθέσεων, κυρίως στη Νότια Αφρική, εναντίον λευκών, και τόσο πρόσφατα όσο το 2017, που  ερμηνεύτηκαν ως έναρξη γενοκτονίας εναντίον της λευκής φυλής, με βάση τις σχετικές απόψεις του  Kαλέργη.

Συγκεκριμένα, το σχέδιο (ή και η συνομωσία) της  ευρωπαϊκής γενοκτονίας βασίζεται σε παράγραφο του βιβλίου του Καλέργη, του 1925, με τον τίτλο Πρακτικός Ιδεαλισμός, όπου προλέγει ότι στο μέλλον θα εμφανιστεί μια μικτή ράτσα στην Ευρώπη: «Ο άνθρωπος του μέλλοντος θα είναι μικτής φυλής. Οι σημερινές φυλές και τάξεις θα εξαφανιστούν σταδιακά ως αποτέλεσμα της εξαφάνισης του χώρου, του χρόνου και των προκαταλήψεων. Η Ευρασιατική-Νεγροειδής φυλή του μέλλοντος, παρόμοια στην εμφάνιση με τους αρχαίους Αιγυπτίους, θα αντικαταστήσει την ποικιλομορφία των λαών με την ποικιλομορφία των ατόμων”. 

Οι απόψεις αυτές ή το σχέδιο Kalergi, που  συχνά  εμφανίζεται και ως    συνωμοσία Coudenhove-Kalergi, είναι μια  αναγγελία γενοκτονίας των λευκών παράλληλης, τηρουμένων των αναλογιών,  ιδεοληπτικής σύλληψης με το ολοκαύτωμα των Εβραίων. Με βάση αυτήν υποστηρίζεται  ότι ο Αυστρο-Ιάπωνας πολιτικός Richard von Coudenhove-Kalergiσκαρφίστηκε ένα σχέδιο για την ανάμειξη των λευκών Ευρωπαίων με άλλες φυλές Η εξάλειψη εθνών και λαών μπορεί να επιτευχθεί, κατά τον Καλέργη, μεταξύ άλλων, και με τη μετανάστευση.

Όσοι, ενδεχομένως, οσμίζονται συνωμοσίες παντού, έχουν την τάση να υποστηρίζουν, και μάλιστα αφ’υψηλού, ότι πρόκειται για  μια απλή σύμπτωση. Ωστόσο, το σχέδιο πλαισιώνεται από ορισμένα γεγονότα, που είναι δύσκολο πια να εξακολουθήσουν να εκλαμβάνονται ως “συμπτώσεις”. Επιλέγω, για τη συμπλήρωση αυτού του εδαφίου  του ανά χείρας έργου,  τα ακόλουθα:

*Πρώτον, δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι προς τιμήν του Coudenhove- Kalergi, ιδρύθηκε το ευρωπαϊκό βραβείο,  το οποίο  απονέμεται  κάθε δύο χρόνια σε  Ευρωπαίους  οι οποίοι αναγνωρίζεται ότι συνέβαλαν στην  προώθηση του  σχεδίου Καλέργη. Και οι μέχρι σήμερα  βραβευθέντες  είναι η Angela Merkel και ο Herman Van Rompuy, δύο από τα “κορυφαία πιόνια” της Λέσχης Bildemberg, αλλά και ο Πρόεδρος της Ρουμανίας Κλάους Ιωάννης. 

*Δεύτερον,  οι ΗΠΑ ενθαρρύνουν συνεχώς την Ευρώπη, μέσω των Ηνωμένων Εθνών, να δεχθεί εκατομμύρια μετανάστες, για να λύσει έτσι το πρόβλημα υπογεννητικότητας και γήρανσης του πληθυσμού, αλλά και ανεπαρκών εργατικών χεριών. Συγκεκριμένα, αναφέρεται σε έκθεση των Ηνωμένων Εθνών του Ιανουαρίου του 2000, με τίτλο «Μετανάστευση Αντικατάστασης: Μία λύση για την μείωση και γήρανση του πληθυσμού», όπου αναφέρεται ότι, μέχρι το 2025 η Ευρώπη θα χρειασθεί 159 εκατομμύρια μετανάστες. Εκπληκτικό πράγματι αυτό το ακριβές νούμερο, που αυτόματα παραπέμπει, σε συνδυασμό και με όλα τα προηγούμενα, στην ύπαρξη προμελετημένου σχεδίου. Εύλογα τίθεται το ερώτημα του  γιατί τα  ΗΕ δεν συμβουλεύουν την Ευρώπη να υιοθετήσει άλλες λύσεις, όπως προγράμματα στήριξης οικογενειών, αλλά αντιθέτως την προτρέπουν  να υπαχθεί σε πρόγραμμα γενοκτονίας της. 

*Τρίτον, η ακόλουθη δήλωση του G. Brock Chisholm, πρώην διευθυντή του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (OMS), ενισχύει τις υπόνοιες για την ύπαρξη σκοτεινού σχεδίου, εναντίον της βιωσιμότητας της Ευρώπης, με βάση τις απόψεις Καλέργη. Η δήλωση αυτή έχει  ως εξής: «Αυτό που σε όλους τους τόπους οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν είναι να εφαρμόσουν τον περιορισμό των γεννήσεων και να τελούν μικτούς γάμους (μεταξύ διαφορετικών φυλών),  με σκοπό να δημιουργηθεί μια ενιαία φυλή σε ένα κόσμο που θα κατευθύνεται από μια κεντρική αρχή» (δηλαδή, από παγκόσμια κυβέρνηση). 

*Τέταρτον, τέλος, είναι δύσκολο να αποφευχθούν συνειρμοί ανάμεσα στην πιθανή πορεία εφαρμογής του σχεδίου Καλέργη και στην τάση ορισμένων ευρωπαϊκών οικονομιών, και κατεξοχήν της Ελλάδας, να καταργούν τη διδασκαλία των θρησκευτικών στα σχολεία, να υποβαθμίζουν τη διδασκαλία της εθνικής γλώσσας,  ή να αλλοιώνουν την ιστορία της χώρας στα σχολικά διδακτικά βιβλία,  να υποτιμούν βασικές ανθρώπινες αξίες,  εθνικά σύμβολα και ιστορικές νίκες που διατηρούν την εθνική υπερηφάνεια και την εθνική ταυτότητα.

Ο συνδυασμός γήρανσης και υπογεννητικότητας της Ευρώπης και ακατάσχετου μεταναστευτικού ρεύματος βρίσκεται στη βάση διαπιστώσεων, που φαίνεται να  σχετίζονται άμεσα με το σχέδιο Καλέργη   και που καταλήγουν στις ίδιες συνέπειες, δηλαδή στην  εξαφάνιση της Ευρώπης. Αναφέρω τα ακόλουθα σχετικά, που περιλαμβάνονται στο άρθρο του Giulio Meotti: 

*O πληθυσμός της Ευρώπης μειώνεται περίπου κατά δύο εκατομμύρια το χρόνο, και σταθερά αναπληρώνεται από μεταναστευτικό πληθυσμό. Την υποκατάσταση αυτή ο David Coleman την χαρακτηρίζει ως εξής: “Η αυτοκτονική μείωση των γεννήσεων στην Ευρώπη, σε συνδυασμό με τους μετανάστες που αυξάνονται γρήγορα, θα μεταλλάξουν την ευρωπαϊκή κουλτούρα. Η πτώση του ρυθμού γεννητικότητας από τους γηγενείς Ευρωπαίους συμπίπτει στην πραγματικότητα με τη θεσμοθέτηση του Ισλάμ στην Ευρώπη και με την  ανανέωση  της ισλαμοποίησης των Μουσουλμάνων της”. 

*Ο Λόρδος Sacks δήλωσε πρόσφατα: “Η μείωση της γεννητικότητας μπορεί να σημάνει το  τέλος της Δύσης”. Η Ευρώπη, καθώς  γηράσκει, δεν ανανεώνει πια τις γενεές της, και στη θέση τους καλωσορίζει μαζική μετανάστευση, από τη Μ. Ανατολή, την Αφρική και την Ασία, που θα υποκαταστήσουν τους γηγενείς Ευρωπαίους, και που κομίζουν πολιτισμούς με ριζικά διαφορετικές αξίες, για τη σχέση των δύο φύλων, την πολιτική εξουσία, την κουλτούρα, την οικονομία και τη σχέση Θεού και ανθρώπου. 

*Ο Καρδινάλιος  Raymond Leo Burke προέβλεψε ότι  “το Ισλάμ θα κατακυριεύσει την Ευρώπη εξαιτίας πίστης και ρυθμού γεννητικότητας”. 

Οι αρμόδιοι στην πατρίδα μας, προφανώς, αγνοούν το σχέδιο Καλέργη. Ας αναλογιστούμε, ωστόσο,  την τραγική μοίρα της  Ελλάδας, η οποία υποκύπτει χωρίς δισταγμούς, στις επιταγές έξωθεν,  σε αντίθεση με το σύνολο σχεδόν των λοιπών ευρωπαϊκών χωρών, που καταβάλουν προσπάθειες να  προστατεύσουν κατά το δυνατόν τα σύνορά τους. Αναφέρομαι, συγκεκριμένα, στην πρόσφατη απόφαση της χώρας μας να νομιμοποιήσει, όπως υπολογίζονται, 300.000 μετανάστες. 

Αν υπάρχει μεταθανάτια ζωή ο Kalergi θα ανοίγει σαμπάνιες, προς τιμήν της Ελλάδας.

 

newsbreak.gr 25.12.2023

 

Στερνό "ἀντίο"
στή Σοφία Κάτσουρα

Σοφία Τεκάκη-Κάτσουρα (9.1.1937 - +20.12.2023)

Δεκέμβρης 2023. Ὁ χρόνος μᾶς ἀποχαιρετᾶ, παίρνοντας μαζί του χαρές, λύπες κι ἀγωνίες πού νοιώσαμε στούς δώδεκα μῆνες του.

Ὅμως, μαζί του, χθές (Τετάρτη, 20 τοῦ μηνός) ἔφυγε γιά τήν ἄλλη ζωή, τήν ἀληθινή, τήν "ἐπέκεινα" καί μία ἀγαπημένη συμπολίτισσα, γειτόνισσα καί φίλη, ἡ Σοφία Τεκάκη-Κάτσουρα, πλήρης ἡμερῶν, ἀφοῦ ταλαιπωρήθηκε μέ ἀσθένειές της, ἀφήνοντας δυσαναπλήρωτο κενό!

Ἡ Σοφία γεννήθηκε στήν Κόρινθο. Ἦταν κόρη τοῦ Ἀντώνη Τεκάκη ἀπό τά Χανιά τῆς Κρήτης καί τῆς "ἁγίας", στήν κυριολεξία, Καλλιόπης Νικολαΐδου, προσφυγοπούλας ἀπό τόν Πόντο.

Καλοκαμωμένη κοπέλλα, σεμνή, σοβαρή, νοικοκυρά ἄφθαστη, ἦλθε εἰς γάμου κοινωνία μέ τόν Ἰωάννη Κάτσουρα, Μικρασιάτη, κι ἔζησαν ζωή ἁρμονική. Ἀπέκτησαν δύο ἀγόρια στά ὁποῖα ἔδωσαν σωστή ἀγωγή καί μόρφωση καί χάρηκαν τίς ὡραῖες τους οἰκογένειες καί τρία ἐγγόνια.

Μαζί μέ τήν ἀδελφή της Μαρία Τεκάκη-Στριμενοπούλου κοίταξαν μέ ἰδιαίτερη ἀγάπη καί στοργή τή μητέρα τους, κυρά-Καλλιόπη.

Ὅμως μοίρα φθονερή, τῆς στέρησε τόν ἕνα της γυιό, τόν Ἠλία, πάνω στήν ἀκμή του, νεώτατο, καί ἡ Σοφία ὡς μάνα, φαρμακώθηκε!

Ἔκτοτε ἡ Σοφία κλείστηκε στό σπίτι της καί μόνη της παρηγοριά ἦταν ἡ προσευχή, ἡ ἀπασχόλησή της μέ τό κέντημα, ὅπου διέπρεπε μαζί μέ τή ραπτική καί τήν μαγειρική ἐκ νεότητός της, ἔχοντας δίπλα της τήν ἀδελφή της Μαρίτσα καί τόν γυιό της Δημήτρη.  

Ἡ Σοφία, ἄνθρωπος συνετός, εὐσεβής, τοῦ σπιτιοῦ, ἀφήνει ἴχνη μιᾶς ξεχωριστῆς συμπολίτισσας, σκεπτόμενης, πού ἔδινε χρώμα καί ἄρωμα στή Συνοικία.

Εὐχόμεθα τήν ἐξ ὕψους παρηγορία στόν ἀγαπημένο της Δημήτρη καί στά εὐλογημένα ἐγγόνια της καί ἄμποτε ἡ κοινωνία μας νά βρεῖ μιμητές της.

Ἀγαπημένη μας Σοφία, καλό σου ταξείδι!

Αἰωνία σου ἡ μνήμη!

 

Ἡ Πρόεδρος τῆς Μικρασιατικῆς Στέγης Κορίνθου

Βασιλική Εὐστρατιάδου-Δημητροπούλου

 

Ἡ Μικρασιατική Στέγη Κορίνθου γιά τήν ἐκδημία τοῦ μέλους της ἐκφράζει τά θερμά συλλυπητήρια στούς οἰκείους της καί θά προσφέρει στή μνήμη της ποσό, ἀντί στεφάνου, σέ συνάνθρωπό μας χρήζοντα βοηθείας.

Ἡ γιαγιά κρατᾶ στήν ἀγκαλιά της τή μητέρα.

Ἡ γιαγιά, ἡ μητέρα καί ἡ σύζυγός μου.

                                                                                             Δ.Ι.Κ.

ΠΕΝΘΗ

 

Σοφία  Κάτσουρα

 

Στή μάνα μου, τελευταῖος χαιρετισμός

(21/12/2023 ν. ἡμ.) *

● Σοφία χήρα Ἰωάννου Κάτσουρα, τό γένος Ἀντωνίου Τεκάκη (+ 7)20/12/2023, 5.30 μ.μ.).

 

Κρητικοπούλα στην καταγωγή, Κορίνθια από τη γέννηση.

Η Σοφούλα, όπως την γνωρίζουν και την αποκαλούσαν οι γνωστοί, φίλοι και γείτονες στον Συνοικισμό (Ιωνία Κορίνθου), αλλά και στην Αθήνα, όπου έζησε με την οικογένειά της πολλά χρόνια.

Μία πολύ όμορφη κοπέλλα που εξελίχθηκε σε μία ευγενική και αρχοντική γυναίκα, μία αφοσιωμένη σύζυγο και μία μητέρα της θυσίας και της προσφοράς.

Πήρε την ευχή και την ευλογία της μητέρας της, της κυρά-Καλλιόπης και μετέπειτα Καλλίστης μοναχής (+), που ήρθε προσφυγοπούλα από τα άγια μέρη του Ελληνικού και μαρτυρικού Πόντου. Έζησε μιά ολόκληρη ζωή μαζί με τον Μικρασιάτη στην καταγωγή σύζυγό της, τον κυρ-Γιάννη, τον πατέρα μου, στην προσφυγική Καισαριανή.

Για τον καθένα πιστεύω η μητέρα είναι ιερό πρόσωπο. Δεν έχω σκοπό να την αγιογραφήσω αλλά οφείλω να αναφέρω ότι πέρα από τις ανθρώπινες αδυναμίες της, είχε σημαντικές αρετές και χαρίσματα: ήταν ακέραιος χαρακτήρας, άξια και δημιουργική, τίμιος και δίκαιος άνθρωπος, ηθικό στοιχείο, δεν κατηγορούσε και δεν σχολίαζε αρνητικά τους συνανθρώπους της, ήταν ελεήμων, ήταν αμνησίκακη, θυσιαζόταν για τα παιδιά της, στερείτο η ίδια για να προσφέρει στούς άλλους και πίστευε ειλικρινά, βαθειά και αγνά στον Θεό.

Είχε τις αδυναμίες της και κυρίως την ανάγκη να την αγαπούν και να της το εκφράζουν. Ήταν πολύ ευαίσθητος άνθρωπος. Γι αυτό υπέφερε στις δύσκολες καταστάσεις.

Καίριο πλήγμα στην καρδιά της επέφερε ο αδόκητος καί πρόωρος θάνατος του γυιού της και αδελφού μου Ηλία, κάτι που δεν μπόρεσε να αποδεχθεί, ούτε και να το ξεπεράσει. Στην προσωπική μεγάλη περιπέτεια της υγείας μου στάθηκε βράχος συμπαράστασης, αλλά και προσευχής, που μόνο μια μάνα ξέρει να απευθύνει στον Θεό Πατέρα μας.

Έλεγε συχνά, "αν περάσει κι αυτό θα ξαναγεννηθώ", όπως και τη φράση "αν γίνει αυτό θα είμαστε με το βασιλιά μιά γενιά"! Μέχρι προχθές πριν κοιμηθεί, αφού δυσκολευόταν πλέον να διαβάζει καθημερινά το Απόδειπνο και έκανε την προσευχή της με το κομβοσχοίνι, κάθε βράδυ στεκόταν όρθια προς την Ανατολή και σαν μικρό παιδί έκανε τρείς φορές, όμορφα και σωστά, τον σταυρό της. Είχε το χάρισμα να ψυχολογεί τον άλλον και να διαισθάνεται αυτά που επρόκειτο να συμβούν.

Είναι πολύ σημαντικό όσο είναι κανείς καλά και το εισπράττει να του φερόμαστε σαν να είναι η τελευταία φορά που τον έχουμε κοντά μας και μαζί μας. Πρέπει να ζούμε σε "παροξυσμό αγάπης", κατά τήν Αποστολική προτροπή,  και δή προς τους γονείς μας και να ζούμε την αλήθεια πώς ένα ιερό χρέος καί μία θεία εντολή έχουμε, να αγαπάμε ο ένας τον άλλον ανιδιοτελώς.

Αγαπημένη μου μάνα,

Είμαστε σήμερα όλοι εδώ για να σε αποχαιρετίσουμε σωματικά. Οι νύφες σου Ελπινίκη και Μαρία, η Σοφούλα Κάτσουρα, ο Αντρέας Κάτσουρας και η Ιωάννα Κάτσουρα, τα αγαπημένα εγγόνια σου, αδέλφια, συγγενείς, αδελφοί και φίλοι.

Σου φιλώ ταπεινά τα πόδια και τα χέρια σου και σου ζητώ να με συγχωρέσεις, γιατί δεν μπόρεσα να σου προσφέρω όσα όφειλα και άξιζες. Αν από εκεί όπου πορεύεσαι γίνεται και μπορείς, σε παρακαλώ, να μη με ξεχνάς. Φίλησέ μου τον πατέρα και τον αδελφό μου. Είναι οδυνηρό να μην μπορείς πλέον να πεις πρόσωπο προς πρόσωπο τη λέξη "μάνα" σε αυτήν που είναι μια και μοναδική για εσένα!

Μας έθρεψες με το αίμα, το γάλα και τις αρετές σου! Θα σε αγαπώ για πάντα!

Καλό Παράδεισο, στην αγκαλιά του Χριστού μας, μάνα μου γλυκειά!

 

* Αυτός ο αποχαιρετισμός έγινε κατά την Απόλυση της Εξοδίου Ακολουθίας για την  μητέρα μου που ψάλθηκε σήμερα στον Ιερό Ναό Αγίων Τριών Ιεραρχών Κορίνθου.

 

- Ευχαριστίες για τα εκατοντάδες συλλυπητήρια από συγγενείς, φίλους και γνωστούς για την κοίμηση της μητέρας μου. 

- Ευχαριστίες και για τη συμπαράσταση στο πένθος μας που εκδήλωσαν με την παρουσία και συμμετοχή τους στην Κηδεία της, εκτός από τους συγγενείς, πρώην και νυν συνάδελφοι (εξαιρέτως για την τιμή της παρουσίας του Διοικητή της Δομής Αιτούντων Διεθνή προστασία Κορίνθου αξιότιμου κ. Λεωνίδα Κολαΐτη) και φίλοι. 

- Ευγνώμονες ευχαριστίες στον εκλεκτό Κληρικό και αγαπητό φίλο αιδεσιμολογιώτατο Πρεσβύτερο π. Βασίλειο Τσαρκατζόγλου για την υποδειγματική και κατανυκτική τέλεση της Εξοδίου Ακολουθίας και τα συγκινητικά λόγια του για την μητέρα μου. Ευχαριστίες και στον εκλεκτό ιεροψάλτη αδ. Αναστάσιο Στίβη για τη συμβολή του.

                                                                               Δ.Ι.Κ.

Ἀπό τή συμμετοχή μας
στό 5ο τακτικό Πανελλήνιο Ἐπιστημονικό Συνέδριο
τοῦ Τμήματος Πολιτικῆς Ἐπιστήμης & Διεθνῶν Σχέσεων
τοῦ Πανεπιστημίου Πελοποννήσου

 

(15-17 Δεκεμβρίου 2023, Club Hotel Casino Λουτρακίου Κορινθίας)

 

Μια σημαντική για εμάς ημέρα η σημερινή (Κυριακή 17.12.2023). Συμμετείχαμε ως Εισηγητής στο 5ο τακτικό Πανελλήνιο Επιστημονικό Συνέδριο του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης & Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, το οποίο ολοκλήρωσε σήμερα τις τριήμερες εργασίες του στο Λουτράκι Κορινθίας.

Σήμερα το πρωΐ διεξήχθη η δική μας Συνεδρία από τις 10 π. μ. έως τις 12. Μετά την ολοκλήρωση των πέντε Εισηγήσεων τέθηκαν από το ακροατήριο ερωτήσεις στους Ομιλητές. Ιδιαίτερη τιμή η παρουσία στη Συνεδρία δύο εκλεκτών και αγαπητών Καθηγητών μας από το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, του κ. Βανδώρου και της κ. Μανώλη.

Ήταν μια εξαιρετική εμπειρία. Και από εδώ να εκφράσουμε τη χαρά και την τιμή για τη συμμετοχή μας στη σημαντική αυτή διοργάνωση και τις ευχαριστίες μας προς την Επιστημονική Επιτροπή που μας έδωσε αυτή τη δυνατότητα. Τέλος, εκφράζουμε την αγάπη μας στους πρώην συμφοιτητές μας από το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης & Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου μας που μας παρότρυναν να συμμετάσχουμε.

Ακολουθεί το κείμενο της παρουσιάσεως της Εισηγήσεώς μας, το πλήρες κείμενο της οποίας, αφού κατατεθεί στα Πρακτικά του Συνεδρίου, θα δημοσιευθεί και στο παρόν ιστολόγιο. Υπάρχει και βίντεο της παρουσιάσεως, το οποίο θα αναρτηθεί εντός των προσεχών ημερών στον δίαυλό μας "Διά Λόγου" στο YouTube.

 

Δημ. Ἰ. Κάτσουρας

«ΕΜΠΛΟΚΗ ΚΑΙ ΔΙΑΠΛΟΚΗ
ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
ΣΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ
(ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΜΟΣΧΑΣ-ΚΙΕΒΟΥ»

 

Εισήγηση
Δημητρίου Ι. Κάτσουρα,
μπτχ. φ. Θεολ. Σχολής ΕΚΠΑ,
πτ. Θεολογίας ΕΚΠΑ, πτ. Πολιτ. Επιστήμης & Διεθνών Σχέσεων Παν/μίου Πελοποννήσου

1.       ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΟΣΧΑΣ - ΚΙΕΒΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ

Το Ουκρανικό ζήτημα έγινε ευρύτερα θέμα προς συζήτηση τελευταία, κυρίως εξαιτίας της στρατιωτικής εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία τον περασμένο Φεβρουάριο (2022). Ουσιαστικά πρόκειται για μία αναμενόμενα δύσκολη σχέση  Μόσχας (Ρωσίας) και Κιέβου (Ουκρανίας) που, πέραν της βεβαρυμένης "προϊστορίας" της, προέκυψε κυρίως μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, την αποκοπή της Ουκρανίας (πρώην Σοβιετικής Δημοκρατίας) και τη δημιουργία του ανεξάρτητου Ουκρανικού Κράτους[i]  το 1991. Η αντιπαράθεση προκλήθηκε κυρίως από τη σταδιακή αποξένωση της Ουκρανίας, υπό τη νέα διακυβέρνησή της, από τη Ρωσία και τον προσανατολισμό του Ουκρανικού Κράτους προς τη Δύση, αλλά και την προοπτική ένταξής της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ακόμη και τη συνεργασία της με τον αμυντικό στρατιωτικό σχηματισμό του ΝΑΤΟ. Η Ρωσία επικαλούμενη διώξεις του ρωσόφωνου πληθυσμού[ii]  της χώρας και θεωρούσα απειλή την προοπτική επέκταση της ΝΑΤΟϊκής παρουσίας μέχρι τα σύνορα της επικράτειάς της, μάλιστα παρά τις σχετικές συμφωνίες/δεσμεύσεις για αποφυγή τέτοιων επιλογών από το Ουκρανικό Κράτος, κλιμάκωσε την αντιπαράθεση και την μετέφερε σε όλα τα πεδία. Μια ιδιαίτερη, αλλά όχι μεμονωμένη ή αμελητέα σε επίδραση και συνέπειες, πτυχή και παράμετρος της αντιπαράθεσης Μόσχας και Κιέβου είναι και το παράλληλα δημιουργημένο εκκλησιαστικό ζήτημα από τη συγκρότηση μιας νέας "Εκκλησίας" στην Ουκρανία, με την πρωτοβουλία και συνδρομή του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης και των υποστηρικτών του. Αυτής της παραμέτρου οι διαστάσεις φαίνονται να είναι σημαντικές, ιδιαιτέρως όταν διαπιστώνεται (και) σε αυτό το πεδίο, η εμπλοκή και διαπλοκή, πέραν των αντιπαρατιθέμενων Κρατών και Εκκλησιών, και "τρίτων" πολιτικών δυνάμεων και παραγόντων, επιβεβαιώνοντας μία διευρυμένη διαπλοκή και αλληλεπίδραση πολιτικής και θρησκευτικής εξουσίας.

2.       ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΟΣΧΑΣ - ΚΙΕΒΟΥ ΣΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΠΕΔΙΟ. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ  ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ 

Οι σχέσεις Μόσχας - Κιέβου στο εκκλησιαστικό πεδίο, αντίστοιχα με τις πολιτικές, υπήρξαν και αυτές σχέσεις με πολλές διαφοροποιήσεις και διακυμάνσεις. Η ιστορία τους είναι μεγάλη και όχι τόσο απλή. Σημασία πάντως έχει και πρέπει να επισημανθεί ότι το Κίεβο ως ιστορικός χώρος κατέχει μεγάλη και σημαντική θέση στην ιστορία του Ρωσικού λαού, αφού εκεί αναγεννήθηκε ο τελευταίος ως Χριστιανικός πλέον λαός, μετά την καθοριστική επιλογή των ιστορικών ηγετών του και του ίδιου του λαού να ασπασθούν τον Χριστιανισμό, με τη μεσολάβηση και βοήθεια της Κωνσταντινούπολης ως ηγέτιδας δύναμης στον γνωστό τότε κόσμο σε πνευματικό, πολιτικό, στρατιωτικό και πολιτιστικό επίπεδο.

Δεν πρέπει να λησμονείται ότι το Κίεβο είναι για τον "Ρωσισμό" ότι η Κωνσταντινούπολη για τη Ρωμιοσύνη και τον Ελληνισμό εκείνης της περιόδου. Στα νερά του Δνείπερου ποταμού που διατρέχει ολόκληρη την Ουκρανία και διασχίζει το Κίεβο βαπτίστηκαν, από τους Βυζαντινούς, ως χριστιανοί οι Ρώσοι, με πρώτους τους Βασιλείς τους, Βλαδίμηρο και Όλγα, το 988 μ. Χ.

Μια βασική κανονική Αρχή του Εκκλησιαστικού και Κανονικού Δικαίου αναφέρει ότι τα εκκλησιαστικά πράγματα, όσον αφορά τις γεωγραφικές δικαιοδοσίες και τα κέντρα των διοικήσεων, συμμεταβάλονται ανάλογα με τις πολιτικές, δηλαδή τις εκάστοτε κρατικές αλλαγές, διαμορφώσεις και τροποποιήσεις[iii]. Και ως εκ τούτου οι ποικίλες κατά καιρούς διαφοροποιήσεις σε πολιτικό και κρατικό επίπεδο επηρέασαν και τις σχέσεις Μόσχας και Κιέβου.

Αρχικά το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, το επονομαζόμενο και Οικουμενικό, λόγω της ιεραρχικής του τιμής και προβαδίσματος που προέρχεται από την αξία και τιμή της ιστορικής έδρας του που ήταν κέντρο της λεγομένης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, δηλαδή της Κωνσταντινούπολης, έδωσε, βάσει της σχετικής δικαιοδοσίας του, την αναγνώριση, τιμή και αξία στην πρώην εκκλησιαστική επαρχία του (μέχρι τον 16ο αιώνα), την Ρωσία, ώστε να είναι πλέον ανεξάρτητο Πατριαρχείο.

Σε αυτό συμφώνησαν και τα υπόλοιπα πρεσβυγενή Πατριαρχεία της Ανατολής, επί Πατριάρχου Κωνσταντινούπολης Ιερεμίου του Β΄ του Τρανού, κατά τον 16ο αιώνα[iv], και το Κίεβο, που υπήρχε πάντα μια σπουδαία και αρχικά μάλλον η κύρια για τη Ρωσία εκκλησιαστική έδρα, θα βρεθεί πλέον, για ευνόητους γεωγραφικούς και ιστορικούς λόγους, στην ιεραρχικά ανώτερη αυτής πλέον εκκλησιαστική δικαιοδοσία και εξουσία της Μόσχας[v]   (Πατριαρχείο Μόσχας και "πασών των Ρωσσιών").

Ωστόσο, τόσο οι αντικειμενικές πολιτικές μεταβολές που μεσολάβησαν και που δικαιολογημένα, όπως προελέχθη, μέχρις ενός βαθμού επηρεάζουν, σε επίπεδο χωρικών διαμορφώσεων, τις εκκλησιαστικές δικαιοδοσίες, όσο και η επιδείνωση των σχέσεων μεταξύ Ουκρανικού και Ρωσικού Κράτους, κυρίως μετά τη στροφή του πρώτου, όπως θα λέγαμε σχηματικά, πρός τη Δύση, άρχισαν να επιδρούν και στις σχέσεις Μόσχας-Κιέβου σε εκκλησιαστικό επίπεδο.

Ετσι, τη δεκαετία του 1990, η Μητρόπολη Κιέβου άρχισε να ενδιαφέρεται περισσότερο, με τη στήριξη αν όχι και παρότρυνση των Αρχών του νέου Κράτους - παρότρυνση που γινόταν όλο και πιο έντονη, έως καθοδηγητική όσο οι σχέσεις Ρωσίας-Ουκρανίας αντιμετώπιζαν δυσκολίες - για τη σταδιακή ανεξαρτητοποίησή της από το Πατριαρχείο Μόσχας  και για την προοπτική αποκτήσεως καθεστώτος αυτοκεφαλίας, υποβάλλοντας σχετικά αιτήματα, χωρίς όμως θετική ανταπόκριση.

Το Πατριαρχείο Μόσχας έχει και αυτό μακρά ιστορία και "παράδοση" επιδράσεων και έξωθεν παρεμβάσεων στο έργο και τις αποφάσεις του, κυρίως όταν δεν αφορούν αμιγώς πνευματικά και θεολογικά ζητήματα. Ιστορία που έφθασε την περίοδο της Σοβιετικής Ένωσης ώστε το πανίσχυρο τότε κομμουνιστικό Κόμμα, ως ουσιαστική Κρατική Αρχή, να εναλλάσσει την τακτική του από τον διωγμό της Εκκλησίας και του θρησκευτικού φαινομένου στην πλήρη χειραγώγηση της Ιεραρχίας της και χρησιμοποίησή της στο πλαίσιο των πολιτικών και κρατικών σκοπών και στόχων του.

Η τακτική των παρεμβάσεων συνεχίστηκε και στό νέο ιστορικό πλαίσιο μεταξύ της μετασοβιετικής Ρωσίας και της ανεξάρτητης Ουκρανίας, με το Κρεμλίνο από τη μία να μην θέλει το Πατριαρχείο Μόσχας να παραχωρήσει αυτονομία στη Μητρόπολη του Κιέβου, κάτι βεβαίως που και το ίδιο (το Πατριαρχείο) δεν επιθυμούσε, κινούμενο στο χώρο της θεωρίας του "Ρωσικού κόσμου" (θρησκευτικός εθνικισμός)  και της Μόσχας ως "τρίτης Ρώμης" (μετά την Κωνσταντινούπολη που μειονεκτεί, κατά τη θεωρία αυτή, ευρισκόμενη σε μη χριστιανικό Κράτος)[vi]   να κυριαρχεί σε ολόκληρο τον ορθόδοξο κόσμο, κρατώντας προφανώς τίς μεγάλες επαρχίες της δικαιοδοσίας της υπό τον πλήρη εκκλησιαστικό και κατ' επέκταση Ρωσικό έλεγχο.

Μέσα στο ανωτέρω κλίμα και πλαίσιο η Μητρόπολη του Κιέβου, έχοντας υπό τη δικαιοδοσία της ολόκληρο τον ορθόδοξο πληθυσμό της Ουκρανίας, ανερχόμενο σε πολλά εκατομμύρια, διασπάστηκε σε επίπεδο διοικήσεως (Ιεραρχίας) με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί εκκλησιαστικό σχίσμα. Η μια πλευρά του, η μάλλον πολυπληθέστερη σε ποίμνιο, παρέμεινε υπάκουη και συνδεδεμένη με το Πατριαρχείο Μόσχας, ενώ η άλλη αυτοανακηρύχθηκε αυτόνομη και ανεξάρτητη, μέχρι σημείου να αυτο-αναγορευθεί ο επικεφαλής της σε "Πατριάρχη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας", προκαλώντας την κανονική εκκλησιαστική καταδίκη του Πατριαρχείου Μόσχας στο οποίο κανονικά το Κίεβο υπαγόταν.

Σε αυτό το σημείο των εξελίξεων δίνει το παρών το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, στο οποίο είναι γεγονός ότι απευθύνθηκε η καταδικασμένη από το Πατριαρχείο Μόσχας πλευρά. Το πρώτο, με επίκληση του δικαιώματός του να δέχεται προσφυγές και να ανακρίνει εκκλησιαστικές υποθέσεις άλλων δικαιοδοσιών σε ανώτερο βαθμό ("ΕΚΚΛΗΤΟ"), το οποίο αμφισβητείται από ορισμένους όσον αφορά στο πλαίσιο, τα όρια και το δικαιοδοσιακό εύρος του, αποφασίζει να αποκαταστήσει στην κανονικότητα τους καταδικασμένους (11-10-2018).  Περιφρονεί  έτσι τις σχετικές τελεσίδικες κανονικές Αποφάσεις του Πατριαρχείου Μόσχας και δίνει εντολή να γίνει "ένωση" των διϊσταμένων, αλλά και αναγνωρίζει, παρά την ύπαρξη κανονικού Μητροπολίτη Κιέβου, νέο επικεφαλής, ανταποκρινόμενη ακόμη και σε παραχώρηση Αυτοκεφαλίας (6-1-2019) στην Εκκλησία της Ουκρανίας, με τον νεο-αναδειχθέντα Μητροπολίτη Κιέβου ως νέο Προκαθήμενο. 

[ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Σε αυτό το σημείο κρίνεται σκόπιμο να αναφερθεί και επισημανθεί ότι στη μεταβολή της στάσεως του Οικουμενικού Πατριαρχείου, από την επιφυλακτικότητα της μη ενεργού αναμίξεως στο εκκλησιαστικό Ουκρανικό ζήτημα (σχέση Μόσχας - Κιέβου) σε μία δυναμική παρέμβαση κρίσεως και σχετικής αποφάσεως, συνέβαλε καταλυτικά η απρόσμενη και σαφῶς ανεπιθύμητη για το Φανάρι και προσβλητική για την πρωτοβουλία του Οικουμενικοῦ Πατριάρχου αποχή (απουσία) του Πατριαρχείου Μόσχας από την σύγκληση της επί σχεδόν μία ενενηκονταετία προετοιμαζομένης και αναμενομένης "Αγίας & Μεγάλης Συνόδου" της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Η τελευταία, πραγματοποιήθηκε τελικώς τον Ιούνιο του 2016 στο Κολυμπάρι Χανίων Κρήτης, δεχθείσα όμως πλήγμα όσον αφορά τον πανορθόδοξο χαρακτήρα της, εκ της αποχής συνολικώς τεσσάρων[vii]  εκ των δεκατεσσάρων ανά τον κόσμο τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών.]

Εδώ, όμως, ξεκίνησαν νέα μεγάλα και ήδη ακανθώδη προβλήματα, με πολύ σοβαρές και απρόβλεπτες ακόμη συνέπειες και προεκτάσεις που απειλούν την ενότητα των ανά τον κόσμο Ορθοδόξων Εκκλησιών! Αυτό το επιβεβαιώνουν τα εξής γεγονότα: α) Εξαιτίας της αποκαταστάσεως και αναγνωρίσεως υπό του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως των τελεσιδίκως καταδικασμένων από το Πατριαρχείο Μόσχας πρώην Κληρικών (καθαιρεθέντων και αφορισθέντων), καθώς και άλλων φερομένων ως κληρικών, κατηγορουμένων όμως ως "αυτοχειροτονήτων" ή "αχειροτονήτων", και της αναγνωρίσεως νέου Μητροπολίτου Κιέβου, αντί του υπάρχοντος και αναγνωρισμένου πανορθοδόξως και της παραχωρήσεως Αυτοκεφαλίας στην Εκκλησία της Ουκρανίας, το Πατριαρχείο Μόσχας διέκοψε την εκκλησιαστική κοινωνία με το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως κατηγορώντας το τελευταίο ότι ενήργησε αντικανονικά και καθ' υπόδειξη πολιτικών παραγόντων και συγκεκριμένα του Ουκρανού (πρώην) Προέδρου Ποροσένκο και των Η.Π.Α., β) Δημιουργήθηκε διχασμός και διάσπαση στην ενότητα και εκκλησιαστική κοινωνία των ανά τον κόσμο τοπικών Ορθοδοξων Εκκλησιών, με τις μεν να αναγνωρίζουν τις Αποφάσεις του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και τις δε να συμμερίζονται τη θέση του Πατριαρχείου Μόσχας. Συγκεκριμένα επί συνόλου δεκατεσσάρων (14) τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών (Πατριαρχεία και Αυτοκέφαλες Εκκλησίες) οι 10 τάσσονται "κατά" του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και τέσσερεις (4) "κατά" του Πατριαρχείου Μόσχας! Τώρα πλέον στο Ουκρανικό Κράτος υφίστανται δύο "Ορθόδοξες Εκκλησίες" (όπερ αντικανονικό, κατά το Εκκλησιαστικό και Κανονικό Δίκαιο), μία η οποία αναγνωρίζεται ως η μόνη κανονική από το Πατριαρχείο Μόσχας καί μια που είναι αναγνωρισμένη από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως ως Αυτοκέφαλη και την οποία υποστηρίζει το Ουκρανικό Κράτος ως συνέχεια της ανέκαθεν Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται από πλευράς νομιμοποιήσεως, παροχών και σχέσεων με την επίσημη Πολιτεία.

3.       Η ΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΕΜΠΛΟΚΗ ΚΙΕΒΟΥ, ΚΡΕΜΛΙΝΟΥ ΚΑΙ ΗΠΑ ΣΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Όσο και αν τα ανωτέρω φαίνεται να αφορούν μόνο τον εκκλησιαστικό χώρο, εντούτοις η κάθε άλλο παρά διακριτική ανάμιξη των πολιτικών παραγόντων σε αυτές τις εξελίξεις επιβεβαιώνει ότι πολιτική και θρησκευτική (εκκλησιαστική) εξουσία εμπλέκονται και διαπλέκονται σε τέτοιο βαθμό ώστε να μπορεί να μιλάει κανείς για συγκοινωνούντα δοχεία.

Οι επικριτές του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, το οποίο είναι γνωστό ότι υποστηρίζεται σταθερά και διαχρονικά από τις Η.Π.Α. και διατηρεί καλές σχέσεις με την Αμερικανική Κυβέρνηση, το κατηγορούν για προώθηση των θέσεων και απόψεών τους στο συγκεκριμένο ζήτημα. Επικαλούνται δε σειρά επαφών και συζητήσεων μετά δηλώσεων για το ζήτημα που έγιναν από υψηλούς αξιωματούχους των ΗΠΑ[viii]   στις επαφές τους τόσο με τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, όσο και με υψηλόβαθμους Κληρικούς και τον ίδιο τον νέο Προκαθήμενο κ. Επιφάνιο Ντουμένκο[ix]   που τέθηκε επικεφαλής της νέας Εκκλησίας στην Ουκρανία.

Εξάλλου, οι Πρόεδροι της Ουκρανίας, πρώην και νυν, είχαν ενεργό ανάμιξη στις εξελίξεις είτε μεταφέροντας προσωπικώς στην Κωνσταντινούπολη και στον Οικουμενικό Πατριάρχη αιτήματα του Κοινοβουλίου και της Κυβερνήσεώς τους για αναγνώριση από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως της Αυτοκεφαλίας της νέας Εκκλησίας της Ουκρανίας, είτε προωθώντας με σπουδή πρός ψήφιση τα απαιτούμενα για την αναγνώριση και νομιμοποίηση του νέου εκκλησιαστικού σχήματος στην Ουκρανία.

Από την άλλη πλευρά το Κρεμλίνο δεν δίστασε όχι μόνο παρασκηνιακά, αλλά και ευθέως να κατηγορήσει και επικρίνει τις ΗΠΑ και το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως για αντιθεσμική στάση και ανάμιξη σε ζητήματα της δικαιοδοσίας του Πατριαρχείου Μόσχας και προώθηση των συμφερόντων και σχεδιασμών της Δύσης σε βάρος της Ρωσίας.

Ιδιαίτερη σημασία έχει ακόμη και η χρονική συγκυρία των παράλληλων ή και συγχρόνων καταιγιστικών εξελίξεων στις σχέσεις Ουκρανίας και Ρωσίας, τόσο στο πολιτικό όσο και στο εκκλησιαστικό πεδίο, η οποία έκανε ακόμη πιο εμφανή την αλληλεπίδραση και εμπλοκή όλων των παραγόντων, σε βαθμό που να είναι δυσδιάκριτη η αλληλουχία στη σειρά και διαδοχή "αιτίας" και "αιτιατού" στο πλήθος των ενεργειών και προκλήσεων που έλαβαν χώρα. Τέλος, περί των εκκλησιαστικών εξελίξεων στην Ουκρανία αξίζει να σημειωθεί ότι, παρότι πρόκειται για παραδοσιακά ορθόδοξη χώρα, δεν έκρυψαν το ενδιαφέρον τους για τις εξελίξεις στα εκκλησιαστικά της πράγματα τόσο το Βατικανό, όσο και η Ουνιτική κοινότητα της χώρας (κοινότητα που αναγνωρίζει ως πνευματικό ηγέτη της τον Πάπα, αλλά διατηρεί τα εξωτερικά γνωρίσματα των ορθοδόξων) που επέλεξαν και αποδέχθηκαν την προσέγγιση με τη νέα Εκκλησία που δημιούργησε και αναγνώρισε το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. 

4.       ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΠΊΔΡΑΣΗ  ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΚΑΙ  ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΠΕΔΙΟΥ 

Ήδη έγινε ανωτέρω αναφορά στις συνέπειες και επιπτώσεις στις διεκκλησιαστικές σχέσεις όλων των ορθοδόξων χωρών και λαών, από τη στάση τους έναντι των δύο και εν συνεχεία τριών πρωταρχικώς εμπλεκομένων (Μόσχας-Κιέβου-Κωνσταντινουπόλεως), αλλά και μεταξύ τους (των λοιπών χωρών και λαών), λόγῳ των εξελίξεων στο εκκλησιαστικό ζήτημα της Ουκρανίας.

Αυτή την περίοδο εξακολουθεί να υπάρχει το άτυπο σχίσμα μεταξύ Μόσχας και Κωνσταντινουπόλεως, μέ τις θέσεις της πρώτης να (συνεχίζουν να) συντάσσονται συνολικά δέκα (10) από τις δεκατέσσερεις (14) τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες (Πατριαρχεία και Αυτοκέφαλες Εκκλησίες) ανά τον κόσμο και κατά συνέπεια η συντριπτική πλειοψηφία του ορθοδόξου ποιμνίου ανά την υφήλιο.

Ειδικότερα, η Μόσχα (το Πατριαρχείο της) μετά την συμπαράταξη του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας (μιας εκ των τεσσάρων τοπικών Εκκλησιών που αναγνωρίζουν τη νέα Εκκλησία της Ουκρανίας) με το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, αποφάσιε τη διακοπή κοινωνίας και με αυτό και προχώρησε στην ίδρυση Πατριαρχικής Εξαρχίας[x]   στο έδαφος της δικαιοδοσίας του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, την αχανή Αφρικανική Ήπειρο, κάνοντας δεκτούς στη δικαιοδοσία της δεκάδες Κληρικούς του τελευταίου, στην οποία μέχρι τώρα η Ρωσία και η Εκκλησία της δεν είχε ιδιαίτερη πρόσβαση και δραστηριότητα. 

Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η περίπτωση της Αυτοκεφάλου και ιστορικά αρχαιότερης, ανά τον κόσμο, Αυτοκεφάλου Ορθοδόξου Εκκλησίας, της Εκκλησίας της Κύπρου, της οποίας ο μεν Προκαθήμενός της τάσσεται υπέρ των θέσεων του Κωνσταντινουπόλεως, οι δε επίδοξοι και επικρατέστεροι διάδοχοί του (επειδή εκείνος ασθενεί βαριά) έχουν δηλώσει την υποστήριξή τους στην Ουκρανική Εκκλησία την οποία αναγνωρίζει το Πατριαρχείο της Μόσχας. Είναι δε χαρακτηριστικό το σχόλιο που έκανε τελευταία ο γνωστός Διεθνολόγος Καθηγητής κ. Δημήτρης Καιρίδης συνδέοντας την αλλαγή στάσης όσον αφορά την άρση του εμπάργκο όπλων στην Κύπρο εκ μέρους των Η.Π.Α. (και) με την επικείμενη ανάδειξη νέου Προκαθημένου στο Νησί και τις θέσεις των πιθανών διαδόχων του στο Ουκρανικό! [ Σημείωση: Ο εν λόγω Προκαθήμενος απεβίωσε προσφάτως, ο δε εκλεγείς διάδοχός του, κ. Γεώργιος, συνεχίζει την γραμμή και τη στάση του προκατόχου του στο συγκεκριμένο θέμα.]

Ακόμη, στην Ελλάδα η στάση της Ελλαδικής Εκκλησίας υπέρ της θέσεως του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Ουκρανικό εκκλησιαστικό ζήτημα (Οκτώβριος 2019)[xi] προκάλεσε τα αρνητικά σχόλια και την επίκριση του Πατριαρχείου Μόσχας και του Κρεμλίνου, ενώ σε καθαρά πρακτικό και οικονομικό επίπεδο είχε δυσμενείς επιπτώσεις, αφού σε συμφωνία Κράτος και Εκκλησία στη Ρωσία ουσιαστικά αποθάρρυναν και απαγόρευσαν αντιστοίχως στους Ρώσους την επιλογή της χώρας μας ως τουριστικού και προσκυνηματικού προορισμού!

Τέλος, όσον αφορά στις επιπτώσεις και αλληλεπιδράσεις του εκκλησιαστικού στο πολιτικό πεδίο και αντιστρόφως με αφορμή το Ουκρανικό (κυρίως την εκκλησιαστική του διάσταση) φαίνεται ότι δεν είναι άσχετες και οι ανάλογες εξελίξεις στο σχετικό ζήτημα της Εκκλησίας των Σκοπίων, αλλά και στο Μαυροβούνιο. Όσον αφορά στά Σκόπια, η εκεί επί δεκαετίες σχισματική τοπική Εκκλησία επιδίωξε να προκαλέσει και γι' αυτήν την παρέμβαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, προκειμένου να επανέλθει στην εκκλησιαστική κοινωνία των υπολοίπων Ορθοδόξων Εκκλησίων, αλλά και να πετύχει την αναγνώρισή της ως Αυτοκεφάλου, μιας και ο χώρος της δικαιοδοσίας της απέκτησε κρατική υπόσταση και τη διεθνή αναγνώρισή της. Και εδώ οι πολιτικοί παράγοντες αναμίχθηκαν και εμφανώς υποστήριξαν αυτές τις εξελίξεις με προσωπική συμμετοχή, παραστάσεις και σχετικές δηλώσεις τους, τίς οποίες όμως τελικά ανέτρεψε όσον αφορά την παρέμβαση του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως η ταχύτατη αντίδραση του φιλορωσικού Πατριαρχείου Σερβίας που θέλησε δια του νέου Πατριάρχου του, κ. Πορφυρίου, να πάρει αυτό την πρωτοβουλία των κινήσεων και όχι μόνο να σπεύσει να δεχθεί σε κοινωνία την Εκκλησία των Σκοπίων, που το ίδιο είχε αποκόψει ως σχισματική, αλλά και να της προσφέρει την αναγνώρισή της ως Αυτοκεφάλου!

Όσον αφορά στο Μαυροβούνιο οι εκεί πολιτικοί παράγοντες, χωρίς τη συμφωνία της τοπικής Ορθόδοξης Μητροπόλεως, η οποία εξαρτάται από το Σερβικό Πατριαρχείο, επεδίωξαν και επιδιώκουν την αυτονόμηση της τοπικής Ορθόδοξης Εκκλησίας αυτής της χώρας, η οποία επίσης σχετικά πρόσφατα και μετά τη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας και την αποκοπή της από την ενότητα με τη Σερβία απέκτησε διεθνώς αναγνωρισμένη κρατική οντότητα. 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ 

Η σοβούσα αντιπαράθεση Μόσχας και Κιέβου, η οποία ατυχώς έχει εξελιχθεί σε πολεμική σύρραξη μετά την πρόσφατη εισβολή (Φεβρουάριος 2022) των Ρωσικών στρατευμάτων στα Ουκρανικά εδάφη, με οποιαδήποτε αιτιολογία, δικαιολογία ή πρόφαση κι αν έγινε αυτή, εξεταζόμενη ευρύτερα και σε όλες τις διαστάσεις και πτυχές της, επιβεβαιώνει (και) την εμπλοκή αλλά και τον ιδιαίτερο ρόλο που διαδραματίζει η θρησκευτική και εν προκειμένω εκκλησιαστική εξουσία σε διαπλοκή με την πολιτική (εξουσία) για τις εξελίξεις που σχετίζονται με την τύχη ενός σχετικά νεοπαγούς Κράτους που βαδίζει προς την ολοκλήρωση και παγίωση της θέσης του, τη διαμόρφωση των συμμαχιών του και της προοπτικής του, στην ευρύτερη περιοχή και τον κόσμο.

Η θρησκεία (ή, αναλόγως, η Εκκλησία), όπως και η γλώσσα και ο ταυτοτικός προσδιορισμός ενός λαού, είχαν "λόγο" στην εθνογένεση λαών και σήμερα εξακολουθούν να αποτελούν σημαντικές παραμέτρους (ιδιαίτερα στον χώρο της Ανατολής), αλλά συνάμα (αποτελούν) και "μέσα" που πολλές φορές επικαλούνται οι δρώντες  και τα οποία "εργαλειοποιούνται" κατάλληλα - για να χρησιμοποιήσουμε μια συχνά τελευταία αναφερόμενη λέξη και έννοια - προκειμένου να εξυπηρετηθούν αναλόγως τα κρατικά, εθνικά ή πολιτικά συμφέροντα υπέρ και κατά του ενός ή του άλλου δρώντος στις αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις τους.

Καλό θα ήταν να είναι διακριτοί οι ρόλοι και να γίνονται σεβαστά τα όρια και οι αρμοδιότητες κάθε εξουσίας ή θεσμού, αντί δε να "χρησιμοποιούνται" στις αντιπαραθέσεις, είναι προτιμότερο και επωφελέστερο να συμβάλλουν, όταν και εφ' όσον μπορούν στην επίλυση των προβλημάτων που δημιουργούνται, ιδιαιτέρως όταν επαγγέλονται την ειρήνη, τη δικαιοσύνη και τη συμφιλίωση ανθρώπων και λαών.

 

---

[i] https://m.naftemporiki.gr/story/1832223?

[ii] https://web.archive.org/web/20120331125914/http://2001.ukrcensus.gov.ua//eng/results/general/language/#

[iii] "Τα εκκλησιαστικά και μάλιστα γε τα περί των ενοριών δίκαια (δηλαδή ορίων διοικήσεως), ταις πολιτικαίς επικρατείαις και διοικήσεσι συμμεταβάλεσθαι είωθε", Μέγας Φώτιος, καί "Ει δε και τις εκ βασιλικής εξουσίας εκαινίσθη πόλις, ει αύθις καινισθείη, τοις πολιτικοίς και δημοσίοις τύποις και των εκκλησιαστικών παροικιών η τάξις ακολουθείτω". Καθορίζεται, δηλαδή, για την αναγκαία ευταξία και ενότητα, η συμπόρευση των εκκλησιαστικών διοικητικών μεταβολών από πλευράς ορίων, με την επικρατούσα πολιτική διαίρεση. ΙΖ΄ Κανόνας της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου (Χαλκηδών, 451 μ. Χ.). Πηδάλιον, σελ. 199, Εκδόσεις Βασ. Ρηγόπουλου, Θεσσαλονίκη 1987.

[iv] Βλέπε Θ. Ζήση, Κωνσταντινούπολη και Μόσχα, Εκδόσεις Βρυέννιος, Θεσσαλονίκη 1999, σ. 198-203.

[v] Βλέπε Πρωτ. Θ. Ζήση, Το Ουκρανικό Αυτοκέφαλο, Εκδόσεις "Το Παλίμψηστον", Θεσσαλονίκη 2019, σ. 95

[vi] Ναυπάκτου Ιερόθεος: Υπάρχει "Τρίτη Ρώμη";

https://www.vimaorthodoxias.gr/eipan/nafpaktou-ierotheos-yparchei-triti-romi/?print=print

[vii] Πατριαρχείο Αντιοχείας (εκ των Πρεσβυγενών), Μόσχας, Βουλγαρίας και Γεωργίας.

[viii] "Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής υποστηρίζουν την χορήγηση αυτοκεφαλίας στην Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία". Ανακοίνωση της Εκπροσώπου Τύπου του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ κ. Χίθερ Νάουερτ. http://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/24036-oi-ipa-sto-pleuro-tou-oikoumenikou-patriarxeiou-gia-tin-oukrania

[ix] "Υπήρξε μία κομβικής σημασίας στήριξη από τις ΗΠΑ και στο πλαίσιο αυτό, πιστεύω ότι θα διατηρήσουμε επαφή για να διασφαλίσουμε ότι η αυτοκεφαλία της Ουκρανικής Εκκλησίας θα έχει την ίδια υποστήριξη και στο μέλλον". Δήλωση του νέου Προκαθημένου Επιφανίου, αναφερομένος σε τηλεφωνική επικοινωνία του με τον Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάϊκ Πομπέο.

http://aktines.blogspot.com/2018/12/blog-post_161.html

[x] https://www.dogma.gr/kosmos/to-patriarcheio-moschas-dimiourgise-schismatiki-domi-sti-dikaiodosia-tou-patriarcheiou-aleksandreias/125692/

[xi] https://www.kathimerini.gr/society/1046826/i-ierarchia-anagnorizei-ti-nea-aytokefali-ekklisia-tis-oykranias-tilefoniki-epikoinonia-vartholomaioy-me-ieronymo/

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

- Βλασίου Φειδά Καθηγητή Πανεπιστημίου Αθηνών, «Εκκλησιαστική Ιστορία της Ρωσίας από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα». Έκδοση Αποστολικής Διακονίας, 5η έκδοση, Αθήνα 2005. 

- Αναστασίου Γκοτσοπούλου, Πρωτοπρεσβυτέρου, Διδάκτορος Θεολογίας Παν/μίου Αθηνών, «Ουκρανικό Αυτοκέφαλο Συμβολή στον Διάλογο». Εκδόσεις "Το Παλίμψηστον", Θεσσαλονίκη 2019. 

-  Γεωργίου Β. Τσούπρα, Σλαβολόγου - Θεολόγου - Πολιτικού Επιστήμονα, «Ἐκκλησία και Εθνογένεση, Η "Μακεδονική" Ορθόδοξη Εκκλησία στην υπηρεσία των Σκοπίων». Εκδόσεις ΓΡΗΓΟΡΗ, Αθήνα 2018. 

- Νικηφόρου Μητροπολίτου Κύκκου και Τηλλυρίας, «Το σύγχρονο Ουκρανικό Ζήτημα και η κατά τους Θείους και Ιερούς Κανόνες επίλυσή του». Εκδόσεις Κέντρου Μελετών Ιεράς Μονής Κύκκου, Λευκωσία 2020.  

- Σταυρίδου Β., «Συνοπτική Ιστορία του Οικουμενικού Πατριαρχείου». Έκδοση Πατριαρχικού Ιδρύματος Πατερικών Μελετών, Θεσσαλονίκη 1991. 

- Άρθρο του Μητροπολίτη Ναυπάκτου & Αγίου Βλασίου Ιεροθέου Βλάχου, «Ρωσία και Ουκρανία». Περιοδικό "Παρέμβαση", Τεύχος 280, Νοέμβριος 2019.

- Άρθρο του Μητροπολίτη Ναυπάκτου & Αγίου Βλασίου Ιεροθέου Βλάχου, «Το Ουκρανικό και ο ρόλος του Πατριαρχείου». Εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ" της 3.8.2008. 

- Aναστασίου-Ιωάννη Λάλλου, «Ιστορία της Εκκλησίας της Ρωσίας, η θεωρία της Τρίτης Ρώμης». Μεταπτυχιακή Εργασία, Θεσσαλονίκη 2016.

[dspace.lib.uom.gr/hande/2159/19623].