ΟΙ ΔΙΓΑΜΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ
ΚΑΙ ΤΟ ΜΩΡΑΝΘΕΝ ΑΛΑΣ ΤΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ!
Στίς ἀρχές Δεκεμβρίου
2005 εἴχαμε δημοσιεύσει στό Περιοδικό μας ἕνα ἄρθρο, μέ τίτλο «Ἐκεῖ ἐφθάσαμε:
Ζητοῦν καί οἱ Κληρικοί δεύτερο γάμο!» (Ἐνοριακή
Εὐλογία, ἀρ. Τεύχους 41).
Ἡ δημοσίευση ἔγινε ἐξ ἀφορμῆς δημοσιευμάτων τῶν ἡμερῶν ἐκείνων,
μέσω τῶν ὁποίων κάποιοι «ἐχθροί τοῦ Σταυροῦ» ἐπίεζαν τήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας
μας νά ἐνδώση στόν ἄθεσμο δεύτερο Γάμο τῶν Κληρικῶν! Μετά λίγες μέρες ἀπό τῆς
δημοσιεύσεως, μέ ἐκάλεσε ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος νά συμπεριληφθῶ
στήν ὁμάδα τῶν προσώπων πού θά τόν συνόδευαν κατά τήν ἐπίσκεψή του στίς φυλακές
(ἐν ὄψει τῶν Χριστουγέννων), καί, κάποια στιγμή, κατά τήν διάρκεια τῆς ἐπισκέψεως
αὐτῆς, μοῦ εἶπε ὅτι ἡ δημοσίευση αὐτοῦ τοῦ ἄρθρου μου ἦταν ἀνακούφιση γιά τήν Ἱεραρχία,
διότι ἐδέχετο μεγάλη πίεση γι’ αὐτό τό θέμα.
Ἔτσι, μοῦ ἑδραιώθηκε ἡ πεποίθηση ὅτι
ἡ Ἐκκλησιαστική Διοίκηση θά παραμείνη ἀκλόνητη στήν Θεοπαράδοτη Μοναδικότητα τοῦ
Γάμου τῶν Κληρικῶν, ἐφ’ ὅσον, μάλιστα, τό θέμα εἶναι πολλαπλῶς λελυμένο καί ἑπτασφραγισμένο
ἀπό την Ἁγία Γραφή, τούς Ἱερούς Κανόνες καί τήν δισχιλιετῆ ζωή καί πρακτική τῆς
Ἐκκλησίας μας.
Ὅμως, ὡς «κεραυνός ἐν αἰθρίᾳ»,
ἔφθασε στίς 2 Σεπτεμβρίου 2018 ἡ εἴδηση ἐκ Φαναρίου, ὅτι ἡ Πατριαρχική Σύνοδος
τῆς Κωνσταντινουπόλεως, μέ εἰσήγηση τοῦ Πατριάρχου, ἀπεφάσισε νά ἐπιτρέψη τόν
...Δεύτερο Γάμο τῶν Κληρικῶν! Δηλαδή, ἡ Πατριαρχική Σύνοδος ἀνέλαβε τήν ἐξουσία
νά διορθώση τόν Χριστόν μας καί τήν Ἐκκλησία Του, τροποποιῶντας, ἤ μᾶλλον,
κακοποιῶντας, ὄχι μόνο τούς Ἱερούς Κανόνες, ἀλλά καί τήν Ἁγία Γραφή!
Δυστυχῶς, αὐτό τό εἴχαμε
προβλέψει ἀπό τοῦ ἔτους 1993, ὅταν, γράφαμε ὅτι ἡ διδακτορική διατριβή τοῦ Ἀρχιμ.
Βαρθολομαίου Ἀρχοντώνη «Περί τήν κωδικοποίησιν τῶν Ἱ. Κανόνων καί τῶν Κανονικῶν
Διατάξεων ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ» (Θεσσαλονίκη 1970), «εἶναι ἀπειλή γιά τήν Ὀρθοδοξία,
ἐφ’ ὅσον σήμερα ὡς Οἰκουμενικός Πατριάρχης ἔχει
περισσότερες δυνατότητες νά πραγματοποιήση τίς ἀπόψεις πού ἐκθέτει στό
βιβλίο του αὐτό», ὅπως ἡ ἄποψή του πώς «εἶναι ἀπαραίτητον καί ἐπιβεβλημένον
νά ἐγκριθῇ καί ἐπικυρωθῇ Κῶδιξ...ὅστις θά τροποποιήσῃ καί θά καταργήσῃ ἀναποφεύκτως
Κανόνας Οἰκουμενικῶν Συνόδων»! (βλ. Βολουδάκη π. Βασιλείου, «Ὀρθοδοξία
καί Χρῆστος Γιανναρᾶς», Ἐκδόσεις ΥΠΑΚΟΗ 1993, σελ. 191).
Ἡ Πατριαρχική ’Απόφαση, ὅπως
εἶναι φυσικό, ἄφησε ἐμβρόντητους ὅλους τούς κατά Θεόν Ποιμένες καί τόν εὐσεβῆ
λαό μας, πού ἀγωνίζεται μέ βαθειά Πίστη νά βιώση «τό Εὐαγγέλιον τῆς
Δικαιοσύνης», γιά νά καταξιωθῇ νά ἁρμοσθῇ πραγματικά «τῇ Ἁγίᾳ τοῦ Χριστοῦ Ποίμνῃ».
Καί μᾶς ἄφησε ὅλους ἐμβρόντητους, γιατί μιά τέτοια Συνοδική Ἀπόφαση, ὄχι
μόνο δέν συνάδει μέ τό Πνεῦμα τῆς Ἐκκλησίας περί τῆς Ἱερωσύνης, ἀλλά καί εἰσάγει
τό πνεῦμα τῆς ἀλητείας, ὡς ἁρμόζον καί ἐποικοδομητικά ὠφέλιμο γιά τούς
Λειτουργούς τοῦ Θεοῦ μας καί τούς πιστούς!
Ἔχουμε, βεβαίως, συνηθίσει ἀπό
τήν πνευματική ἀστοργία τοῦ Φαναρίου πρός τούς ἐν Ἀληθείᾳ πιστεύοντας, μέ τό νά
παρακολουθοῦμε ἐπί μισό αἰῶνα τόν ἀσύστολο σκανδαλισμό τῶν δικαίως ἀγανακτισμένων
μέ ἱερά ἀγανάκτηση πιστῶν «ὑπέρ ὧν Χριστός ἀπέθανε», οὐδέποτε, ὅμως,
μπορούσαμε νά φαντασθοῦμε Πατριαρχική Σύνοδο νά κηρύττη «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ», ὅτι
εἶναι τἄχα σύμφωνη μέ τό Θέλημα τοῦ Θεοῦ ἡ καταξίωση τῆς ἀνιέρου ἐπιθυμίας τῶν “κατά λάθος Κληρικῶν” γιά σύναψη δευτέρου
γάμου, οὔτε ὅτι θά ὑπέγραφε μέ τόσο ἰταμό τρόπο τήν μετά θάνατον ἀτίμωση τῶν
Πρεσβυτερῶν ἀπό τούς Πρεσβυτέρους συζύγους τους, οἱ ὁποῖοι θά ἔχουν πλέον
τήν εὐχέρεια μέ Πατριαρχική ἄδεια νά τίς
“ἐπιβραβεύουν”(!) μετά τόν θάνατό τους γιά τίς πολυποίκιλες ἐν ζωῇ θυσίες τους,
μέ τήν διαγραφή τῆς κοινῆς ζωῆς τους καί τήν ἀναζήτηση νέας ἀγκαλιᾶς, γιά τήν
συνέχιση μιᾶς ....καρποφόρου(!) ποιμαντικῆς διακονίας!
Δέν εἶναι καλό νά καλύψουμε
σελίδες τοῦ Περιοδικοῦ μας, ἐπαναλαμβάνοντας στό τεῦχος αὐτό ὅλα ἐκεῖνα πού ἐγράψαμε
τό 2005 στό τεῦχος 41 τῆς «Ἐνοριακῆς Εὐλογίας».
Μπορεῖ ὁ ἀναγνώστης νά τό ἀναζητήση στήν ἱστοσελίδα τοῦ Ναοῦ μας. Θέλω μόνο νά
προσθέσω κάποια πράγματα, πού δέν ἐγράφησαν σέ ἐκεῖνο τό ἄρθρο:
Πρῶτον:
Ἡ Ἐκκλησία μας ἀπ’ ἀρχῆς, ὅταν ἤδη
ἀπό τόν Δ΄ μ.Χ. αἰῶνα, μέ τήν ἄνθηση τοῦ Μοναχισμοῦ καί τήν ἀπαγόρευση τοῦ
γάμου τῶν Ἐπισκόπων, θέλησε νά καταστήση
σαφές μέ πολλούς τρόπους ὅτι ἡ Ἱερωσύνη δέν ἐπιδέχεται δεύτερο γάμο γιά τούς
Κληρικούς Της τῶν δύο βαθμῶν καί κανένα
γάμο γιά τούς Ἐπισκόπους.
Ἔτσι, σύν τοῖς ἄλλοις, καθιέρωσε
στό Τυπικό τοῦ Μυστηρίου τῆς χειροτονίας νά περιλαμβάνεται καί ὁ χορός τοῦ Ἡσαϊα,
ὁ ὁποῖος –ὡς γνωστόν– ἔχει τρεῖς γύρους, πού ἐπισφραγίζουν τόν γάμο,
σημαίνοντας (μέ τήν κίνηση τοῦ χοροῦ) τήν ἀρχή
τῆς ὑλοποιήσεώς του. Κάθε Κληρικός, λοιπόν, ἔχει τήν δυνατότητα τριῶν
γάμων, ἤ ἑνός σαρκικοῦ καί δύο πνευματικῶν –ὅπως ὁ Πρεσβύτερος, πού ἔχει δύο
χειροτονίες καί ἕνα σαρκικό γάμο– ἤ τριῶν πνευματικῶν, ὅπως ὁ Ἐπίσκοπος, πού ἔχει
τρεῖς χειροτονίες καί κανένα σαρκικό γάμο. Κανείς, οὔτε ἀκόμη καί οἱ ἀνώριμοι
ἄνθρωποι, πού τούς ἐπιτρέπει κατ’ οἰκονομίαν
ἡ Ἐκκλησία μας νά τελέσουν τρεῖς γάμους, δέν μπορεῖ νά ξεπεράση τό ὅριο τῶν τριῶν,
πόσῳ μᾶλλον ἀπαγορεύεται αὐτό στούς Κληρικούς, στούς ὁποίους δέν χωρεῖ οἰκονομία
ἀλλά μόνο ἀκρίβεια. Ὁ μακαριστός π. Ἐπιφάνιος ἔλεγε: «Ἄν γιά τούς Κληρικούς ἰσχύση
ἡ οἰκονομία, (τοὐλάχιστον γιά τό θέμα τοῦ γάμου καί τά κωλύματα) τότε ἀπό ποιόν
θά ζητηθῇ ἀκρίβεια; Ἀπό τούς Ἀγγέλους»;
Δεύτερον:
Ἡ παντελής ἔλλειψη Ἀκολουθίας γιά
γάμο Κληρικοῦ, οὔτε γιά πρῶτο γάμο μετά τήν Ἱερωσύνη, οὔτε, πολύ περισσότερο,
γιά δεύτερο(!), δέν προβληματίζει τό Φανάρι; Ἔχουν συνειδητοποιήσει οἱ
«συντονισταί τῆς Ὀρθοδοξίας»(!) ὅτι παραμένει «ὁ Χριστός χθές καί σήμερον ὁ Αὐτός»,
ὄχι μόνο γιά 2000 χιλιάδες χρόνια, ἀλλά «καί εἰς τούς αἰῶνας», καί γι’ αὐτό καί
ἡ Ἀληθινή Ἐκκλησία Του καί ὄχι ἡ ὁποιαδήποτε Πατριαρχική, μένει ἀναλλοίωτη,
γιατί ἐκφράζει τόν Ἀναλλοίωτον Χριστόν μας;
Δέν βλέπουν οἱ Πατριαρχικοί ὅτι μέ τήν Ἀπόφασή τους νά ἐπιτρέψουν τόν
δεύτερο γάμο τῶν Κληρικῶν καί μέ τήν εἰσήγησή τους νά συντεθῇ νέα εἰδική δέηση
γι’ αὐτήν τήν ἀποφασισμένη ἀπό ἐκείνους παρανομία, γελοιοποιοῦν καί τόν
Συνοδικό καί τόν Πατριαρχικό θεσμό, προκειμένου νά ἱκανοποιήσουν τήν πνευματική
κατάπτωση κάποιων Κληρικῶν, ἀντί νά τούς νουθετήσουν ἤ νά παύσουν τά φαῦλα αἰτήματά
τους ἤ νά καθαιρεθοῦν; Ἐπί τέλους, τί ἐπιζητοῦν οἱ τοῦ Φαναρίου; Νά
δημιουργήσουν μιά νέα Ἐκκλησία, δικῶν τους ἠθικῶν προδιαγραφῶν;
Τρίτον:
Ὁ β΄γάμος δέν εἶναι μυστήριο
καί ἔχει ἐπιτίμιο ὁ ἐρχόμενος εἰς δεύτερον γάμον λαϊκός καί, βεβαίως, ἐμποδίζεται
νά γίνη Κληρικός! Ἐπίσης τιμωρεῖται ὁ Κληρικός ἀκόμη καί ἄν μόνο καθίση στό
γαμήλιο Τραπέζι τῶν νεονύμφων τοῦ δευτέρου γάμου(!), σύμφωνα μέ Ἱ. Κανόνες ἐπικυρωμένους
ἀπό Οἰκουμενικές Συνόδους –γιατί ὁ
δεύτερος γάμος καί τῶν λαϊκῶν δέν εἶναι πανηγύρι καί χαρά, ἀλλά μετάνοια
καί προβληματισμός– καί συζητοῦμε σοβαρά τό νά ὑποστηρίξουμε δεύτερο γάμο αὐτῶν
τῶν ἴδιων τῶν Κληρικῶν;
Πολλά ἔχουμε ἀκόμη νά εἰποῦμε γιά
τήν ἀθλιότητα τῆς διγάμου Ἱερωσύνης, ἀλλά ἡ ψυχική μας διάθεση ἔχει βαρύνει
πολύ μέ τήν διαπίστωση ὅτι τό Ἅλας τοῦ Φαναρίου ἔχει ὄντως βαθειά μωρανθεῖ.
Ὁ Θεός νά λυπηθῇ καί ἐμᾶς καί
τήν Ἐκκλησία Του!
π. Βασίλειος Ε.
Βολουδάκης
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ.
Τεύχους 194
Ὀκτώβριος 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου