ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ 2020

ΕΚΚΛΗΣΙΑ

ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

ΕΛΛΑΔΟΣ

ΙΕΡΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΘΗΝΩΝ

ΕΟΡΤΙΟΝ ΜΗΝΥΜΑ

"Ἐπεφάνης ἐν τῶ κόσμῳ, ὁ τόν κόσμον ποιήσας, ἵνα φωτίσης τούς ἐν σκότει καθημένους· Φιλάνθρωπε δόξα σοι."

Σεπτοί Ἱεράρχες,

Τίμιοι Πρεσβύτεροι,

Ὁσιώτατοι μοναχοί,

Λαέ τοῦ Θεοῦ εὐλογημένε,

Ἀξιότιμοι ἐκπρόσωποι τῶν Ἀρχῶν,

Ἡ Χάρις τοῦ μόνου ἀληθινοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ ἡμῶν μᾶς συνήγαγε καί πάλι στήν καθιερωμένη αὐτή ἐπίσημη τελετή τοῦ Ἁγιασμοῦ τῶν ὑδάτων, διά τῆς καταδύσεως τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου μας στά θαλάσσια ὕδατα, ἡ ὁποία τελεῖται ἐτησίως κατά τόν ἑορτασμό τῶν Ἁγίων Θεοφανείων, σύμφωνα μέ τήν ἐκκλησιαστική ἑορτολογική Παράδοση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Σήμερον, λοιπόν, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἑορτάζει τά ἅγια Θεοφάνεια ἤ Ἐπιφάνεια. Κυριολεκτεῖται δέ ἡ λέξη «ἐπιφάνεια» στὴν ἑορτὴ τῶν Θεοφανείων, στὸ γεγονὸς δηλαδὴ τῆς Βαπτίσεως τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ στὸν Ἰορδάνη ποταμὸ ἀπὸ τὸν Τίμιο Πρόδρομο. Διότι εἶναι ἡ ἡμέρα κατὰ τὴν ὁποία "ἐπεφάνη", δηλαδή φανερώθηκε στόν κόσμο. Ἔγινε δημοσίως ἡ φανέρωσή Του ὡς τοῦ ἐνανθρωπήσαντος γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ. Ἔγινε ἐπίσης καὶ ἡ ἔναρξη τῆς δημοσίας δράσεώς Του.

Ἀναφέρει σχετικῶς καί χαρακτηριστικῶς ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος: Γιὰ ποιὸν λόγο ὀνομάζεται Ἐπιφάνεια ἡ ἑορτὴ τῆς Βαπτίσεως τοῦ Κυρίου; Ὀνομάζεται ἔτσι διότι δὲν φανερώθηκε σὲ ὅλους ὡς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ὅταν γεννήθηκε, ἀλλὰ ὅταν βαπτίστηκε. Διότι μέχρι τὴν ἡμέρα ἐκείνη ἦταν ἄγνωστος στοὺς πολλούς. [1]

Ἡ Βάπτιση τοῦ Κυρίου, ὡς ἱστορικό γεγονός, ἔλαβε χώρα ἐν χρόνῳ, πρό δύο περίπου χιλιάδων ἐτῶν, στά μέρη τῆς Παλαιστίνης καί στά ρεῖθρα τοῦ ὑπάρχοντος καί σήμερον Ἰορδάνου ποταμοῦ. Ὡς πνευματικό, ὅμως, γεγονός, τῆς παραδόσεως ὑπό τοῦ Κυρίου τοῦ πρωταρχικοῦ μεγάλου Μυστηρίου τῆς Βαπτίσματος "εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν", ὅπως ὁμολογοῦμε στό Σύμβολο τῆς Πίστεως καί πρός σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων, εἶναι διαχρονικό καί ὑπερχρονικό.

Ἡ παρέχουσα τό Βάπτισμα εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία. Αὐτή εἶναι ὁ νοητός Ἰορδάνης καί μόνον ἐντός Αὐτῆς ὑπάρχει καί τελεῖται τό Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος, τό ὁποῖο μαζί μέ τήν ἀκαινοτόμητη Ἀποστολική Πίστη ἀποτελοῦν τά δύο ἀπαραίτητα ἐφόδια καί τίς "ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ" προϋποθέσεις τῆς σωτηρίας μας. Αὐτό ἐπιβεβαιώνει ἀναντιρρήτως τό ἀψευδές στόμα τοῦ Κυρίου λέγοντος πρός τούς μαθητές καί ἀποστόλους Του : "Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτούς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν." καί "Ὁ πιστεύσας καί βαπτισθείς σωθήσεται, ὁ δέ ἀπιστήσας κατακριθήσεται" (Ματθ. κη΄,19 - 20, Μαρκ. ιστ΄, 16).

Τό Βάπτισμα πού παρέχει ἡ Ἐκκλησία, κατά τόν Θεῖο Γρηγόριο Παλαμᾶ, εἶναι ἐπίγνωση τοῦ Θεοῦ καί ὑπόσχεση πρός τόν Θεό. Πίστη μέν καί ἐπίγνωση τῆς ἐν Θεῶ ἀληθείας, συνθήκη δέ καί ὑπόσχεση διά ἔργα καί λόγους καί συμπεριφορές πού ἀρέσουν στόν Θεό. Βαπτιζόμεθα, ὅπως μᾶς παρέδωσε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός νά τελοῦμε τό Βάπτισμα, ὥστε μέ αὐτό, μαζί καί μέ τήν Θεία Εὐχαριστία, νά ἔχουμε τή σωτηρία.  Διότι μέ κάθε ἕνα ἀπό τά δύο αὐτά μυστήρια - Θεία Εὐχαριστία καί Βάπτισμα - θεοποιοῦνται, κατά χάριν, καί ψυχή καί σῶμα, δεχόμενα τά σπέρματα τῆς ἀθανάτου ζωῆς. Ἀπό τά δύο αὐτά μυστήρια ἐξαρτᾶται ὅλη ἡ σωτηρία μας, ἐφόσον σ’ αὐτά περιλαμβάνεται ὅλη ἡ σωτηρία τοῦ Θεοῦ Λόγου.

Τά ἀνωτέρω πρεσβεύει καί διδάσκει ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ διαχρονικῶς καί ἀμεταθέτως ὡς παραδεδομένα ὑπό τοῦ ἰδίου τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς Πίστεως Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ, κηρυχθέντα ὑπό τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί διδαχθέντα ὑπό τῶν Ἁγίων Πατέρων διά τῶν θεοπνεύστων συγγραμμάτων αὐτῶν καί τῶν Ἀποφάσεων τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν, Πανορθοδόξων καί Τοπικῶν Συνόδων, τίς ὁποῖες αὐτοί συνεκρότησαν.

Ἡ παραδοθεῖσα αὐτή Πίστη, δυστυχῶς, βάλλεται συστηματικῶς ἐδῶ καί ἕναν αἰώνα ἀπό μία μεγάλη σύγχρονη αἵρεση, τόν Οἰκουμενισμό. Αὐτή ἡ αἵρεση ἔπληξε πρωτίστως τό πρῶτο τῆ τάξει Πατριαρχεῖο τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολῆς καί ἔκτοτε διέβρωσε καί διαβρώνει συστηματικά ὅλες τίς κοινωνοῦσες  καί συμπορευόμενες μετ' αὐτοῦ λεγόμενες ἐπίσημες "ὀρθόδοξες ἐκκλησίες".

Ἐπίσημη ἐμφάνιση αὐτῆς, τῆς προσφυῶς χαρακτηρισθείσης ὡς παναιρέσεως, ἀπετέλεσε ἡ ἔκδοση τῆς Συνοδικῆς Ἐγκυκλίου ἀπό τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως, τοῦ ἔτους 1920, "πρός τάς ἁπανταχοῦ Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ" ὅπου ὡς τέτοιες γιά πρώτη φορά θεωροῦνταν οἱ διάφορες αἱρέσεις καί σχεδιαζόταν ἡ ἕνωσή των! Ἀκολούθησε μία φοβερή πορεία ἔργων καί λόγων προωθήσεως καί διευρύνσεώς της, ἡ ὁποία συνεχίζεται, σχεδόν ἀνεμπόδιστα, μέχρι σήμερον. Ἀποκορύφωση δέ αὐτῆς ὑπῆρξε στίς ἡμέρες μας ἡ σύγκληση τῆς λεγομένης "Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου" στήν Κρήτη, τό 2016, ἡ ὁποία διεκήρυξε τή συνέχιση τῆς ἀποστασίας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ στό πνεῦμα ἐκείνης τῆς αἱρετικῆς Ἐγκυκλίου τοῦ 1920, πάντοτε ὑπό τήν καθοδήγηση τοῦ οἰκουμενιστικοῦ πλέον καί νεο-παπικοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. 

Πρακτικῶς ὁ Οἰκουμενισμός ἔκανε τό πρῶτο βῆμα του μέ τήν ἐπιβολή τῆς Καινοτομίας τοῦ νέου παπικοῦ ἡμερολογίου καί συνεχίζει ἔκτοτε ἀκάθεκτος τό διαβρωτικό του ἔργο, μέ ἐλάχιστες ἀντιδράσεις. Αὐτά πού κάποτε ἦταν ἀδιανόητα καί ἀπαράδεκτα, σήμερα συμβαίνουν χωρίς διαμαρτυρίες καί προωθοῦνται χωρίς ἀντιστάσεις. Ἔτσι, ἔφθασαν νά ἀντιμετωπίζονται ἀπό τήν πλειοψηφία τοῦ λαοῦ μας ἀπαθῶς καί μέ ἀδιαφορία οἱ τακτικές πλέον συμπροσευχές καί τά συλλείτουργα λεγομένων ὀρθοδόξων Κληρικῶν μετά τῶν αἱρετικῶν, ἡ ἀναγνώριση τοῦ ἀθέου Παπισμοῦ ὡς "ἀδελφῆς Ἐκκλησίας" μέ Μυστήρια (Βάπτισμα καί Ἱερωσύνη), ἡ κατάργηση στήν πράξη τοῦ κανονικοῦ τύπου τῆς βαπτίσεως μέ τήν ἐπικρατήσασα σχεδόν παντοῦ ἀντικανονική καί ἀντορθόδοξη ἐπίχυση καί ἄλλα πολλά.

Ἐντός αὐτοῦ τοῦ πλαισίου, προγραμματίζεται ἐντός τοῦ ἀρξαμένου νέου ἔτους 2020 καί  ἡ δεύτερη ἐπίσκεψη τοῦ ἀμετανοήτου αἱρεσιάρχου Πάπα στήν Πατρίδα μας, ὥστε νά συνηθίζει ὁ λαός τήν κάποτε ἀδιανόητη πρόσκληση καί παρουσία του στά ἁγιασμένα χώματά της. Ὅπως δημοσιεύθηκε στόν Τύπο, ὁ Πάπας θά περιοδεύσει ἀνά τήν Ἑλλάδα, ἀρχῆς γενομένης ἀπό τήν πολύπαθη Μακεδονία, συνοδευόμενος ἀπό τόν "πατριάρχη" κ. Βαρθολομαῖο καί τόν "ἀρχιεπίσκοπο" κ. Ἱερώνυμο.

Ὑπάρχει ὡστόσο καί ὁ πιστός λαός τοῦ Θεοῦ, Κληρικοί, μοναχοί καί λαϊκοί, οἱ ὁποῖοι ἀκολουθοῦν τήν ἀκαινοτόμητη Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ὁμολογοῦν τήν Πίστη Αὐτῆς καί δέν δέχονται συμβιβασμό ἤ συγκατάβαση στά τῆς Πίστεώς του. Αὐτοί ἀποτελοῦν τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας καί τά γνήσια τέκνα Αὐτῆς. Εἶναι αὐτοί πού πληροῦν τή θεμελιώδη προϋπόθεση, ἡ ὁποία ἀπαιτεῖται ὥστε νά θεωροῦνται μέλη Αὐτῆς, δηλαδή τήν ὁμολογία τῆς ὀρθῆς Πίστεως, τῆς μοναδικῆς καί σωτηριώδους ἀληθείας.

Εἶναι μεγάλη εὐλογία νά ἀνήκει κάποιος στήν ἀληθινή Ἐκκλησία, στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ἀποτελεῖ δῶρο τοῦ Θεοῦ τό νά εἶναι κάποιος συνειδητά ἐνταγμένος στό "μικρό ποίμνιο" ἀγωνιζόμενος γιά τήν σωτηρία του, σύμφωνα μέ τήν Πίστη καί τήν Παράδοση τῶν Ἁγίων Πατέρων. Καί αὐτό εἶναι τό ἁπανταχοῦ τῆς γῆς ποίμνιο τῆς γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Αὐτό, τό λογικό ποίμνιο τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τιμᾶ ἰδιαιτέρως, πρός στηριγμόν του καί διαρκή παραδειγματισμό του, τή μνήμη καί ἐπικαλεῖται τίς πρεσβεῖες καί εὐχές δύο μεγάλων Ἱεραρχῶν τῆς Ὀρθοδοξίας, τοῦ περασμένου αἰῶνος: Τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, Ἐπισκόπου Πενταπόλεως τοῦ ἐν Αἰγίνῃ τοῦ θαυματουργοῦ καί τοῦ ἀοιδίμου Ὁμολογητοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Ματθαίου τοῦ ἀπό Βρεσθένης, ἀπό τήν κοίμηση τῶν ὁποίων συμπληρώνονται ἐφέτος ἑκατό καί ἑβδομήντα ἔτη, ἀντιστοίχως. Ὁ Θεός δέν ἀφήνει ἀμάρτυρον ἑαυτόν σέ καμμία ἐποχή! Τέτοιοι δέ γνήσιοι Ποιμένες καί διδάσκαλοι ἀποτελοῦν τούς ἀπλανεῖς ὁδοδείκτες τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ πρός σωτηρίαν.

Τέκνα ἐν Κυρίω ἀγαπητά,

Τόν Βαπτισθέντα Κύριό μας καί ἐπιφανέντα Θεόν ἐπί γῆς λίγοι ἄνθρωποι τόν ἀκολούθησαν καί μάλιστα μέχρι τέλους. Οὔτε οἱ ἐπιφανεῖς τοῦ κόσμου, οὔτε οἱ ἄρχοντες, οὔτε κἄν οἱ ἀρχιερεῖς καί οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ, οὔτε, βεβαίως, οἱ Γραμματεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι τόν ἐπίστευσαν. Μόνον μία μικρή ὁμάδα μαθητῶν, λίγοι κρυφοί μαθητές καί μαθήτριες καί μερικοί οἱ ὁποῖοι δέχθηκαν τή δύναμη καί βοήθειά του πρός μετάνοια καί θεραπεία, τόν ἀκολούθησαν πιστά.

Μέ τό κήρυγμα τῶν ἁγίων Ἀποστόλων διαδόθηκε ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ στά πέρατα τῆς γῆς, μέ τά αἵματα τῶν ἁγίων Μαρτύρων στολίστηκε ἡ Ἐκκλησία καί μέ τούς ἀγῶνες τῶν ἁγίων Πατέρων ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας στερεώθηκε ἡ Πίστη Αὐτῆς. Ἐκτός, ὅμως, τοῦ ἔργου τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, ὑπάρχει καί ἡ ἐνέργεια τοῦ ἀντικειμένου, τοῦ διαβόλου, ἡ ὁποία, ὅπου καί ὅταν τῆς δίδεται χῶρος καί πεδίο δράσεως, κυρίως διά τῆς ἁμαρτίας καί περιφρονήσεως τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ ἐκ μέρους τῶν ἀνθρώπων, ἀπεργάζεται τήν καταστροφή καί ὁδηγεῖ στήν ἁπώλεια.

Σέ ὅλες τίς ἐποχές καί πρός ὅλους τούς ἀνθρώπους τό μήνυμα τῆς Ἐκκλησίας δέν μπορεῖ νά εἶναι ἄλλο ἀπό τό κήρυγμα τοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖο μπορεῖ νά συνοψισθεῖ σέ μία λέξη: Μετανοεῖτε! Αὐτό κήρυξε ὁ τίμιος Πρόδρομός του, ὁ Βαπτιστής Ἰωάννης, αὐτό κήρυξε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, αὐτό κηρύσσει διαχρονικῶς ἡ Ἐκκλησία. Ἡ μετάνοια εἶναι ὁ πρόδρομος τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ στή ζωή μας, εἶναι ἡ ἀσφάλεια τοῦ ἀγωνιζομένου χριστιανοῦ καί ἡ πρόξενος τῆς ταπεινώσεως, διά τῆς ὁποίας ὁ πνευματικός ἄνθρωπος ἀποφεύγει ὅλες τίς παγίδες τοῦ πονηροῦ.

Εὐχόμεθα ὁλόκληρος ὁ Ἑλληνικός λαός νά ἀναθεωρήσει τήν πορεία καί τίς ἐπιλογές του καί νά ἐνωτισθεῖ τήν προφητική φωνή τήν λέγουσα: "Ἐπιστρέψατε πρός με καί ἐπιστραφήσομαι πρός ὑμᾶς, λέγει Κύριος Παντοκράτωρ." (Μαλαχίου γ΄, 7) Ἔτσι θά ἐπανέλθει ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἐπ' αὐτόν καί θά ἐπισκιάσει προστατεύουσα τή φιλτάτη Πατρίδα μας ἀπό τούς περικυκλοῦντας αὐτήν ὁρατούς καί ἀοράτους ἐχθρούς.

Διάπυρος πρός τόν ἐν Ἰορδάνη βαπτισθέντα καί ἐν κόσμῳ ἐπιφανέντα Θεόν

εὐχέτης πάντων ὑμῶν

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

† Ὁ Ἀθηνῶν & πάσης Ἑλλάδος

ΣΤΕΦΑΝΟΣ

---

[1] «Τίνος οὖν ἕνεκεν αὕτη ἐπιφάνεια λέγεται; Ἐπειδὴ οὐχ ὅτε ἐτέχθη, τότε πᾶσιν ἐγένετο κατάδηλος, ἀλλ᾽ ὅτε ἐβαπτίσατο· μέχρι γὰρ ταύτης ἠγνοεῖτο τῆς ἡμέρας τοῖς πολλοῖς» (PG 49, 366).