Εξ αφορμής σχετικής αναρτήσεως Αρχιμανδρίτου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών (Ν.Η.)

Ο Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο ή Ιησουΐτης Πάπας Φραγκίσκος, εξ Ορθοδόξου απόψεως

του Δημ. Κ. Αναγνώστου, Θεολόγου

Οι συναισθηματικές προσεγγίσεις πνευματικών θεμάτων είναι επισφαλείς. Ο αποβιώσας Φραγκίσκος, από ορθοδόξου απόψεως, ούτε Επίσκοπος ήταν, ούτε Πατριάρχης της Δύσεως. Ήταν κατά τη διδασκαλία και Θεολογία της Ορθοδόξου Εκκλησίας ένας λαϊκός και δυστυχώς ένας αβάπτιστος άνθρωπος. Ο Μέγας Βασίλειος δεν αφήνει περιθώριο να αναγνωρίζει κανείς σε σχισματικούς ούτε Αποστολική Διαδοχή, ούτε Μυστήρια, ούτε Θ. Χάρη. Αυτά δεν υφίστανται δια το "διακοπήναι την ακολουθίαν", όπως χαρακτηριστικώς  επισημαίνει ο εν λόγω Αγιος Ιεράρχης και Οικουμενικός Διδάσκαλος της Εκκλησίας, δηλαδή λόγω της αποκοπής των σχισματικών από το Σώμα της Εκκλησίας. Πολλώ δε μάλλον σε αιρετικούς, όπως είναι οι παπικοί ή Φράγκοι, οι αιρέσεις* των οποίων (Filioque, κτιστή Θεία Χάρη κ.π.α.) έχουν καταδικαστεί Συνοδικώς υπό Αγίων Συνόδων Οικουμενικού κύρους (του 9ου και 14ου αιώνος και πολλές άλλες καθ' όλην την δεύτερη μ. Χ. χιλιετία) και τη υποδείξει και αποδείξει Αγίων Πατέρων αδιαμφισβητήτου θεολογικής εγκυρότητος, όπως ο Μέγας Άγιος Φώτιος, ο Άγιος Μάρκος Εφέσου ο Ευγενικός και ο Θείος Γρηγόριος Θεσσαλονίκης ο Παλαμάς, οι νέοι Άγιοι Τρεις Ιεράρχες της Εκκλησίας του Χριστού.

Περί "κοινού Πάσχα" όντως είχε συμφωνήσει ο αποθανών με τον πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο να προχωρήσουν, αλλά ουδείς γνωρίζει μετά βεβαιότητος πού και πώς θα οδηγείτο ή εξελίσσετο αυτό το θέμα. Τα εκ των υστέρων λεγόμενα είναι απλές υποθέσεις. Ο Παπισμός είναι άκρως δυσκίνητος έως αμετακίνητος σε τέτοιες πρωτοβουλίες, "αλάθητος" γαρ ο επικεφαλής του, το δε Φανάρι έχει κακή παράδοση στο να καινοτομεί "τσεκουρηδόν", κατά τον πρώτο διδάξαντα αυτόν τον τρόπο μασώνο Προκαθήμενό του, πάντολμο Μελέτιο Μεταξάκη, τον οποίον ο σπουδαίος Σέρβος Δογματολόγος Ιουστίνος Πόποβιτς αποκαλούσε  "σχισματοποιό". Οπως δε, είχε  αναφέρει ο προσφάτως αποβιώσας Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος Γιαννουλάτος ο κ. Βαρθολομαίος είναι πολύ πιο παπικός στη νοοτροπία του απο τον ίδιο τον Πάπα! Κάτι θα ήξερε ο άνθρωπος, εκ πείρας. Οι ορθόδοξοι επί τω θανάτω ενός αιρετικού το μόνον που αρμόζει να πούν είναι "ο Θεός να τον ελεήσει". Την "καλή απολογία" η Εκκλησία την εύχεται στα μέλη Της, διότι αυτά μπορούν να την έχουν, εάν και εφόσον τελειώσουν τον επί γης βίον των εν μετανοία. Πέραν δε όλων των ανωτέρω ο αποθανών είχε βαρύτατες ευθύνες για το μέγα σκάνδαλο της παιδεραστίας σημαντικού αριθμού Παπικών "κληρικών" καθώς και για τη στάση του όσον αφορά άλλα σοβαρά ζητήματα, πολιτικά και όχι μόνον. Οι εξωτερικές επικοινωνιακές εκδηλώσεις συγνώμης, συνήθως μόνον εν λόγοις, δεν αμνηστεύουν τις ουσιαστικές ευθύνες κανενός. Οι σχετικές καταγεγραμένες δηλώσεις του κ. Βαρθολομαίου επί τω θανάτω του φερομένου ως Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου (ότι ο αιρετικός Πάπας είναι "εν Χριστώ αδελφός"  του, ότι είναι " διάδοχος του Αποστόλου Πέτρου" και πως εύχεται υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του εν σκηναίς δικαίων και μετά Αγίων!) δεν εκφράζουν επ' ουδενί, ούτε αποτελούν στάση Ορθοδόξου Κληρικού ή και απλού πιστού της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Αποτελούν όμως συνεπή "ομολογία" ενός Οικουμενιστού ή ενός εξουνιτισθέντος ρασοφόρου, αποκεκομμένου εντελώς από την Παράδοση και βαδίζοντος σταθερώς εναντίον της Θεολογίας των Θεοπνεύστων Αγίων και το ευσεβές φρόνημα της Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού.

* Πρωτείο & Αλάθητο Πάπα, Άσπιλη Σύλληψη Θεοτόκου, Καθαρτήριο ψυχών, Άζυμος άρτος στην Κοινωνία, Θυσία Χριστού ως ικανοποίηση της προσβληθείσης Θείας Δικαιοσύνης κ.ά.

Υ. Γ. Μερικοί εκθειάζουν τον αποβιώσαντα Πάπα διότι, λένε, έσπευδε κατά τις συναντήσεις του με τους Ανατολικούς να ασπάζεται τα αρχιερατικά εγκόλπιά τους. Γιατί να μην το έκανε; Άλλωστε εισέπραττε και το προδοτικό από Ορθοδόξου απόψεως αντίστροφο: Οι φερομένοι ως ορθόδοξοι να ασπάζονται τα δικά του διάσημα. Ο Παπισμός αυτό θέλει! Αναγνώρισε τον Πάπα και μείνε να θεωρείς τον εαυτό σου....ορθόδοξο!

Τρανή απόδειξη ο κ. Βαρθολομαίος, ο οποίος ασπαζόταν τα διάσημα της "παποσύνης¨ του αδελφού του Φραγκίσκου, ενώ και οι ακόλουθοί του, όπως ο Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας και ο Χαλκηδόνος Εμμανουήλ έσπευδαν οσφυοκαμπτικώς, κατά τις συναντήσεις μαζί του, να ασπάζονται περιπαθώς τη δεξιά του "Αγίου Πατέρα" !