Ἡ πιό καθαρή, ἔντιμη, οὐσιαστική καί ὑπεύθυνη φωνή πού ἔχει ἀκουστεῖ στόν χῶρο τῆς ἐπισήμου (κρατικῆς) ἐκκλησίας

Θ᾽ ἀφεθῇ  ἐλεύθερος  νὰ βλάψῃ;

 

Ἡ πρόθεσι τοῦ πατριάρχου ἐπιβεβαιώθηκε. Εἶνε σαφής. Ἡ ἐπιθυμία του γιὰ σταθερῶς κοινὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα μὲ τὸν πάπα δὲν ἀποκρύπτεται. Τὸ ἐννοεῖ, τὸ θέλει, τὸ λέει καθαρά.

Αὐτὸ καὶ μόνο ἀρκεῖ γιὰ νὰ σημάνῃ συναγερμὸ ἐγρη-γόρσεως, νὰ ἐγείρῃ ξεκάθαρη διαφωνία, νὰ προκαλέσῃ τὴν εἰ-λικρινῆ καὶ τίμια δήλωσι· Παναγιώτατε, νὰ τὸ γνωρίζετε, δὲν μποροῦμε νὰ Σᾶς ἀκολουθήσουμε!

Θὰ σπεύσῃ νὰ μᾶς ἐπιρρίψῃ τὴν μομφή, ὅτι ἔτσι προκαλοῦμε διχασμό. Ἀπαντοῦμε ἀπὸ τώρα. Τὸν διχασμὸ προκαλεῖ πάντο-τε ὁ νεωτερισμός, ὄχι ἡ σταθηρὰ παραμονὴ στὴν ἐκκλησιαστικὴ παράδοσι αἰώνων. Ἐπιστρέφουμε λοιπὸν τὴν μομφὴ καὶ ἀντιστρέφουμε τὸ σκεπτικό. Μισοῦντες τὸν διχασμὸ παρρησιαζόμεθα, δηλώνουμε τὴν αἰτιολογημένη διαφωνία, ἀκριβῶς γιὰ νὰ διασωθῇ ἡ ὁμόνοια καὶ συμφωνία, ἡ ὁποία διὰ τοῦ νεωτερισμοῦ πλήττεται καὶ ἀνατρέπεται. Αὐτὸ βλέπει πολλὲς φορὲς ὁ μελετητὴς τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας.

Πρόσφορη τώρα εἶνε καὶ ἡ περίπτωσις τοῦ Περιστε-ρίου, ὅπου ἡ νεωτερικὴ ἀπόφασι τοῦ ἐπισκόπου γιὰ ἀπομάκρυνσι τοῦ Ἐσταυρωμένου ἀπὸ τὴν αἰωνόβια θέσι του στὸ ἱερὸ βῆμα πίσω ἀπὸ τὴν ἁγία τράπεζα ἔχει διχάσει σοβαρὰ κλῆρο καὶ λαό.

Ἄλλη ἐπίσης διδακτικὴ περίπτωσις (λόγῳ συμπληρώσεως αἰῶνος) εἶνε ἡ τολμηθεῖσα ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου, ποὺ ῥίπτει φῶς καὶ σὲ κάθε νεώτερη παρομοία κίνησι. Τὸ 1924, παρὰ τὴν συμπαγῆ διαφωνίαν «πασῶν τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ ἐκκλησιῶν», ἕνας πάντολμος κληρικός, ὁ ὁποῖος μὲ ἀτάκτους στοχευμένους «σάλτους» ἐπέρασε ἀπὸ σχεδὸν ὅλες τὶς καίριες διοικητικὲς θέσεις, κατέλαβε καὶ τὸν θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἐπέβαλε μὲ τὸ ἔτσι θέλω τὴν βούλησί του. Καὶ ἐκεῖνος μὲν ἀπῆλθε καὶ ἐτάφη, τὶς συνέπειες ὅμως τῆς πεισμονῆς του ὑφίσταται ἀκόμη μέχρι σήμερα ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ. Ποιός εὐθύνεται γιὰ τὸν διχασμὸ τοῦ Ἡμερολογίου; Δὲν χωρεῖ ἀμφιβολία· ὁ Μεταξάκης.

Ἔτσι καὶ στὸ ζήτημα τοῦ πασχαλίου τώρα. Δὲν θὰ εἶνε ὑποκριτικό, ὁ νέος τολμητίας νὰ ὑποδυθῇ τὸν ἀθῷο καὶ νὰ ἐπιρρίψῃ τὴν εὐθύνη τοῦ νέου σχίσματος, ποὺ αὐτὸς θὰ προκαλέσῃ, στὸν ἁπλὸ πιστό, ὁ ὁποῖος διὰ λόγους συνειδήσεως ἀδυνατεῖ νὰ τὸν ἀκολουθήσῃ, καὶ τοῦ τὸ λέγει εἰλικρινῶς, εὐθέως καὶ ἐγκαίρως;

Ἡ τιμία λοιπὸν ἄρνησίς μας δηλώνεται ἀπὸ τοῦδε σαφῶς. Διότι ὁ ἑορτασμὸς τοῦ πάσχα τὴν ἴδια ἡμερομηνία μὲ τὸν πάπα κατὰ τὸ ἔτος 2025 εἶνε συμπτωματικός (τὸ ἴδιο συνέβη καὶ κατὰ τὰ ἔτη 1974, 1977, 1980, 1984, 1987, 1990, 2001, 2004, 2007, 2010, 2011, 2014, 2017· ἀλλ᾽ αὐτὸ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τὸ ἀντιπαρέρχεται ἄνευ σημασίας), ἐνῷ ὁ ἐξαγγελλόμενος καὶ ἐπιδιωκόμενος ἀπὸ τοῦ 2026 συνεορτασμὸς μετὰ τοῦ αἱρεσιάρχου θὰ εἶνε μόνιμος. Καὶ διὰ τοῦτο ἐμποδισμένος. Διότι αὐτὸν ὁ πατριάρχης τὸν φορτίζει μὲ σημασίαν καὶ διάρκειαν καὶ βάθος καὶ πονηρὰν σκοπικόμητα· καὶ συνταύτισιν!

Ὑπάρχει κανεὶς ποὺ δὲν βλέπει ὅτι μᾶς ὁδηγοῦν σὲ ἄθεσμη «ἕνωσι» τῶν «ἑκκλησιῶν», σὲ ἄλλη Φερράρα; Μᾶς τὸ λέγουν κατὰ πρόσωπον, τὸ κηρύττουν «ἐπ᾽ ἐκκλησίας γυμνῇ τῇ κεφαλῇ».

Δὲν θὰ τὸν ἀνακόψῃ, λοιπόν, κανείς; Δὲν θὰ ὑποβληθῇ καμμία σοβαρὰ ἔνστασις, ἔγκυρος παρέμβασις, ἔγκαιρος καταγγελία ἐνώπιον τῆς ἀνὰ τὸν κόσμον Ἐκκλησίας;

Μῆτερ Ὀρθοδοξία, συγκάλεσον τὰ τέκνα σου ἐκ τῶν τεσσάρων ἀνέμων, καὶ θέσε φραγμὸν εἰς τὸν ταράσσοντα τὴν εἰρήνην σου. Ἄλλως, ἐὰν ἀφεθῇ, θὰ βλάψῃ «τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τὴν κοινωνίαν τοῦ ἁγίου Πνεύματος». Καὶ τότε θὰ ἀποστέλλῃς τοὺς ὑπηρέτας σου ν᾽ ἀναζητοῦν τὰ τέκνα σου ἀνὰ τὰς ἀγυιὰς καὶ ῥύμας «ἵνα γεμισθῇ ὁ οἶκος» τοῦ Πατρός.­

 xristianikispitha.gr