Translate

Δευτέρα 12 Μαΐου 2025

 

              Πατριάρχης Βαρθολομαῖος!

              Γνήσιος φίλος τῶν Λατίνων!




Γεννάδιος Σχολάριος «μητραλοίας» ὁ ἀπεμπολῶν τήν «παραδεδομένην πίστιν» καί ἀποτολμῶν τήν ψευδῆ μετά τῶν Λατίνων ἕνωσιν

 

 Ὁ δουλοπρεπής Μητροπολίτης Ρώμης Πολύκαρπος  μέ ἀνάρτησίν του ἀρνεῖται νά στοιχηθῆ ὀπίσω ἀπό τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι θέλουν τό σχίσμα τοῦ 1054 νά συνεχίζη νά ὑφίσταται 

 

 

 

Γράφει  κ. Γεώργιος Τραμπούλης, θεολόγος


 

  Δημοσιεύθηκε στήν πίσημη σελίδα το facebook τς ερς Μητροπόλεως ταλίας  κόλουθη ντορθόδοξη λλά καί συνάμα ξοργιστική νάρτηση

 

  «Οκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαος, Τιμήθηκε μέ διαίτερη Θέση στήν Κηδεία το Πάπα.

  Στίς 26 πριλίου 2025,  Α.Θ. Παναγιότης,  Οκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαος, παρέστη στήν ξόδιο κολουθία το Πάπα Φραγκίσκου στήν Ρώμη, τιμώμενος μέ διαίτερη θέση, σύμφωνα μέ τά κκλησιαστικά του «προνόμια», πως ατά καθορίζονται πό τούς ερούς Κανόνες τν Οκουμενικν Συνόδων τς διαίρετης Χριστιανικς κκλησίας.

  Κατά τήν διάρκεια τς λαμπρς τελετς,  Οκουμενικός Πατριάρχης κατετάγη σέ θέση ξαιρετικς τιμς, πλησίον τς γίας Τράπεζας καί νώπιον το Σώματος τν Καρδιναλίων τς Ρωμαιοκαθολικς κκλησίας.

   θέση ατή συνάδει μέ τόν Γ΄ Κανόνα τς Β΄ Οκουμενικς Συν­όδου,  ποία συγκλήθηκε στήν Κωνσταντινούπολη τό 381 καί ρίζει τι  ρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως κατέχει τήν τιμητική δεύτερη θέση μετά τόν πίσκοπο Ρώμης:

  “Τν μν τς Κωνσταντινουπόλεως πίσκοπον, χειν τ πρεσβεα τς τιμς μετ τν τς Ρώμης πίσκοπον, δι τ εναι ατν Νέαν Ρώμην.”

  ντίστοιχα,  Δ΄ Οκουμενική Σύνοδος, πού πραγματοποιήθηκε στήν Χαλκηδόνα τό 451, πανεβεβαίωσε τι  Θρόνος τς Κωνσταντινουπόλεως “πολαμβάνει τν σων πρεσβείων πρς τν πρεσβυτέραν ώμην, κα ν κκλησιαστικος ποθέσεσιν ναγνωρίζεται ς  κείνη, κατατασσόμενος δεύτερος μετ’ ατήν”. Τό διο πιβεβαιώθηκε καί πό τήν Πενθέκτη (ή Κανόνων) Σύνοδο το 692.

   Οκουμενικός Πατριάρχης χαρακτήρισε τόν Πάπα Φραγκίσκο “πολύτιμο δελφό ν Χριστ” καί “γνήσιο φίλο τς ρθοδοξίας”, προσθέτοντας: “Καθ’ λη τήν διάρκεια τν δώδεκα τν τς παποσύνης του, πρξε πιστός φίλος, συνοδοιπόρος καί ποστηρικτής το Οκουμενικο Πατριαρχείου… φήνει πίσω του να φωτεινό παράδειγμα αθεντικς ταπεινοφροσύνης καί δελφικς γάπης”».

 

  Κατ’ ρχάς νά σημειωθ τι σέ λη ατήν τήν φιέστα τς κηδείας το πάπα Φραγκίσκου κάπου χαμένος βρισκόταν παραγκωνισμένος καί  Πατριάρχης Βαρθολομαος, χωρίς νά κατέχη καμία κεντρική θέση, πως λλωστε ναμενόταν. Στήν πραγμα-τικότητα πέστη να ξευτελισμό, σέ ντίθεση μέ τούς Ονίτες πατριάρχες, ο ποοι συμμετεχαν στήν κηδεία καί ψαλαν καί στά λληνικά.

 

  πορε κανείς, πς εναι δυνατόν, στήν πίσημη σελίδα τς ερς Μητροπόλεως ταλίας νά δημοσιεύεται  ς νω ντορθόδοξη καί βλάσφημη νάρτηση,  ποία νατρέπει τήν ρθόδοξη Παράδοση καί τήν κκλησιαστική στορία μίας χιλιετίας, ναιρώντας τό μέγα χάσμα πού χωρίζει πό τό 1054 τήν κκλησία τς Ρώμης πό τήν ρθόδοξη κκλησία. Τήν στιγμή πού ο Βυζαντινοί πρόγονοί μας, χάριν μμονς τους στήν ρθόδοξη πίστη, εχαν ς βίωμα νά παραμένουν μακριά τν Λατίνων καί νά μή πιτρέπουν κανένα πολύτως μέ ατούς συγχρωτισμό,  πίσημη σελίδα τς Μητροπόλεως ταλίας διαγράφει ατήν τήν παράδοση καί ς λλοι γραικύλοι, γράφει τι « Πατριάρχης Βαρθολομαος, παρέστη στήν ξόδιο κολουθία το Πάπα Φραγκίσκου στή Ρώμη, τιμώμενος μέ διαίτερη θέση, σύμφωνα μέ τά κκλησιαστικά του “προνόμια”, πως ατά καθορίζονται πό τούς ερούς Κανόνες τν Οκουμενικν Συνόδων τς διαίρετης Χριστιανικς κκλησίας».

 

  Γιά τήν Μητρόπολη ταλίας καί τόν προκαθήμενό της Μητροπολίτη Ρώμης Πολύκαρπο τό σχίσμα το 1054 χει ποκατασταθ καί  ρθόδοξη κκλησία καί  κκλησία τς Ρώμης ξισώνονται καί μιλον γιά μία διαίρετη κκλησία. Γιά τόν Μητροπολίτη Πολύκαρπο καί ο δύο κκλησίες εναι κάτοχοι τς γνήσιας ποστολικς πίστεως, τς μυστηριακς χάριτος καί τς ποστολικς διαδοχς, θετώντας τσι τήν σταθερή καί γία Παράδοση τν Πατέρων πού θέλει τήν ρθόδοξη κκλησία νά εναι Μία, γία, Καθολική καί πο-στολική.  δουλοπρεπής Μητροπολίτης Ρώμης μέ τήν νάρτησή του ρνεται νά στοιχηθ πίσω πό τούς Πατέρες τς κκλησίας μας πού θέλουν τό σχίσμα το 1054 νά συνεχίζη νά φίσταται, φο τό Βατικανό συνεχίζει νά παραμένη μετανόητο καί  φιλαρχία του ξακολουθε νά ραματίζεται να παγκόσμιο κκλησιαστικοπολιτικό ργανισμό κάτω πό τό σκπτρο το ρωμαίου ποντίφηκα. Ατή  φιλαρχία εναι πού θοσε καί  θε σήμερα τό Βατικανό γιά προσέγγιση καί νωση το διαιρημένου χριστιανικο κόσμου νατολς καί Δύσης.

 

   είμνηστος ρχιεπίσκοπος θηνν καί πάσης λλάδος Χρυσόστομος Β΄, κρίνοντας τήν πόφαση τς Γ΄ Πανορθοδόξου Διασκέψεως στήν Ρόδο τό 1964, πού ριζε τι «κάστη κ τν κατά τόπους ρθοδόξων κκλησιν εναι λευθέρα, να ξακολουθξ αυτς καί οχί ξ νόματος συνόλης τς ρθοδοξίας, καλλιεργοσα δελφικάς σχέσεις μετά τς Ρωμαιοκαθολικς κκλησίας», εχε γράψει τι «Δέν γνωρίζομεν διάταξίν τινα τν ερν Κανόνων, πιτρέπουσαν ες Ατοκέφαλον ρθόδοξον κκλησίαν νά κοινων ξ αυτς καί οχί ξ νόματος συνόλης τς ρθοδοξίας μεθ’ οασδήποτε τεροδόξου κκλησίας…».

 

  πως  Πατριάρχης θηναγόρας κατά τήν πατριαρχεία του ξάσκησε τήν διοίκηση τς κκλησίας το Χριστο ς κοσμική ξουσία, σκώντας την προνομιακά καί αταρχικά καί οτε κν δέν νέμεινε, πως θά φειλε, τήν συγκατάθεση καί τν λλων ατοκεφάλων ρθοδόξων κκλησιν, γιά νά νακοινώση τήν ρση το ναθέματος το 1054 τό 1965· τσι καί σήμερα  κκλησία τς Κωνσταντινουπόλεως καί  Προκαθήμενός της λειτουργε νεξέλγκτα καί αταρχικά, πέρνοντας ποφάσεις καί προβαίνοντας σέ πράξεις, ο ποες ρχονται σέ εθεα ντιπαράθεση πρός τίς ποφάσεις τν Οκουμενικν Συνόδων. πως συνέβηκε μέ τήν πόφαση το Πατριάρχου θηναγόρα γιά τήν ρση τν ναθεμάτων το 1054, τσι καί στίς μέρες μας  Πατριάρχης Βαρθολομαος προχωρ νεξέλεγκτα σέ νέργειες, πως  νωση μέ τούς Λατίνους, παρεξηγώντας τά ρια καί τό πλαίσιο τν καθηκόντων του. «…νέλαβε ρόλο νομοθέτη καί μεταρρυθμιστ, κατά τρόπο παράνομο καί γνωστο στήν κκλησία το Χριστο», ναφέρει χαρακτηριστικ σέ μιλία του  λόγιος σκητής μοναχός καί συγγραφέας πατήρ Παλος  Κύπριος τόν Σεπτέμβριο το 1970, μέ θέμα « ορτολογική νότης τν ρθοδόξων καί περί “Κοινο Πάσχα”».

 

  Τίθεται τσι τό ρώτημα, άν ο φιλολατνοι καί νωτικοί το Φαναρίου καί τν Μητροπόλεων πού ατό χει πό τήν δικαιοδοσία του, μολογον δημόσια μέ τέτοια ναισχυντία τίς αρετικές πόψεις τους, ταν κατ’ δίαν μέ τούς παπικούς κρυφά καί παραβίστο συνευρίσκονται τί εναι κανοί νά μολογήσουν;

 

   διδασκαλία τν Πατέρων καί γίων τς ρθοδόξου κκλησίας μας, πού θέλει τούς Λατίνους νά εναι σχισματικοί καί αρετικοί, σύμφωνα μέ τήν νέα θεολογία πού κολουθε  τό Φανάρι, χει σήμερα κυρωθ διαίρετη καθολική καί ποστολική κκλησία, γιά τήν ποία κάνει ναφορά  νέα κκλησιολογία καί στήν ποία βασίζεται  νάρτηση τς ερς Μητροπόλεως ταλίας, δέν εναι  Μία, γία, ποστολική καί Καθολική ρθόδοξη κκλησία, εναι  κκλησία τς ποίας ο διάφορες χριστιανικές αρετικές κκλησίες καί  ρθόδοξη κκλησία ποτελον μέλη της.

 

  Στό κείμενο το Balamand το Λιβάνου, πού πογράφτηκε τό 1993 μέ τούς Λατίνους καί τό ποο προσφέρει κκλησιαστική πληρότητα καί γνησιότητα στόν παπισμό, ναφέρεται τι «κατέρωθεν ναγνωρίζεται τι σα νεπιστεύθη  Χριστός ες τήν κκλησίαν του -μολογία τς ποστολικς πίστεως, μετοχή ες τά ατά μυστήρια, κυρίως ες τήν μίαν ερωσύνην, τήν τελοσαν τήν μίαν θυσίαν το Χριστοποστολική διαδοχή τν πισκόπων- δέν δύνανται νά θεωρηθον ς ποκλειστική διότητα μις τν μετέρων κκλησιν (σσ. τν ρθοδόξων καί τν Λατίνων). Εναι σαφές τι ντός το πλαισίου τούτου ποκλείεται  ναβαπτισμός. Διά τοτον κριβς τόν λόγον  Καθολική κκλησία καί  ρθό-δοξος κκλησία ναγνωρίζουν αυτάς μοιβαίως ς δελφάς κκλησίας, πό κοινο πευθύνους διά τήν τήρησιν τς κκλησίας το Θεο ν τ πιστότητι πρός τήν θείαν οκονομίαν, διαίτερα ς πρός τήν νότητα».

 

   Γεώργιος Καραλής σέ κείμενο πού δημοσίευσε μέ τίτλο «Κριτική το κειμένου “Σχέσεις τς ρθοδόξου κκλησίας πρς τν λοιπ Χριστιανικ κόσμο”», τς Συνόδου τς Κρήτης, ναφερόμενος στήν νέα κκλησιολογία, στήν ποία βασίσθηκε καί  σύνοδος τς Κρήτης, γράφει μεταξύ τν λλων τι « ρθόδοξη κκλησία μπορε πό τήν μία νά λέει τι εναι  Μία, γία ποστολική καί Καθολική κκλησία το συμβόλου τς πίστης, λλά πό τήν λλη πρέπει νά τό ρνηθε στήν πράξη, κάτι τό ποο πιβάλλει σέ κάθε κκλησία-μέλος του τό ΠΣΕ προκειμένου νά μπορε νά συμμετάσχει σ’ ατό.  ποχρεωτική λοιπόν, γιά λα τά μέλη του, κκλησιολογική θεώρηση το ΠΣΕ, νακηρύσσει τι μία “στορική” κκλησία, ν προκειμέν  ρθόδοξη, δέν δύναται νά ταυτίζεται μέ τήν “κκλησία το Χριστο” πού εναι πληρέστερη πό τήν ρθόδοξη κκλησία. Στήν νέα κκλησιολογία πομένως, δηλώνεται νοικτά τι:  “κκλησία”  μόνη ληθινή, εναι πληρέστερη καθώς περιλαμβάνει τήν μετοχή τν διαφόρων «στορικν κκλησιν» πού θά πρέπει νά βρίσκονται σέ κοινωνία, σχέση, καί  τύπος τς κοινωνίας ποφασίζεται πό τό ΠΣΕ. Ο ρθόδοξοι, ο Λατνοι καί ο Προτεστάντες οσιαστικά μετέχουν στήν “κκλησία”, πως τήν ρίζει τό ΠΣΕ.  δέ “κκλησία” το ΠΣΕ δέν μπορε ποτέ νά διαιρεθε. Κατά συνέπεια,  διαίρεση σέ «στορικές κκλησίες» προϋποθέτει πομάκρυνση πό τήν καθολι-κότητα, λλά χι πώλεια. ποτελον μέρος τς “κκλησίας”, πλά, σέ διαφορετικό βαθμό.

 

   πίστη δέν εναι θεμελιώδης, εναι μία ναγκαιότητα πού πρέπει νά πελευθερωθε, γιά νά εμαστε σέ κοινωνία- σχέση. Τό μόνο πραγματικό γιά τήν σύγχρονη κκλησιολογία εναι  κοινωνία- σχέση τν «στορικν κκλησιν», ο ποες καθότι μετέχουν τς “κκλησίας”, νομάζονται δελφές κκλησίες. Κατά συνέπεια,  ρθόδοξη κκλησία μπορε νά πιστεύει τι εναι  Μία, γία, ποστολική καί Καθολική κκλησία, λλά πρέπει παράλληλα νά ναγνωρίσει τι σέ ατήν μετέχουν καί αρετικές καί σχισματικές ψευδοεκκλησίες, ο ποες σίγουρα πρέπει νά ναγνωριστον χι ς αρετικές  σχισματικές, λλά ς διακριτές μέν, λλά πάντως δελφές κκλησίες».

 

  Εναι λήθεια τι λλοτε ο Πατριάρχες τς κκλησίας το Χριστο ταν δέκαστοι κριτές λων σων θετοσαν τούς ερούς Κανόνες καί παγόρευαν τήν προσευχή μέ τούς αρετικούς. Κάτι τό ποο πιβεβαιώνεται πό τήν γκύκλιο το Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Κυρίλλου Ε΄,  ποία εχε σταλ τό 1749 πρός τούς ρθοδόξους τς Σίφνου καί τς Μυκόνου καί γραφε μεταξύ τν λλων τι «… Γράφοντες διά το παρόντος συνοδικς ντελλόμεθα καί παραγγέλλομεν πατρικς καί πνευματικς λους τούς ν τ νήσ ταύτ ρθοδόξους πό τοδε καί ες τό ξς μή τολμήσετε τό σύνολον νά συγκοινωντε μετά τν ατόθι φρατόρων καί φραγκοπατέρων καί λοιπν Δυτικν, ες τε ερά τς καθ’ μς κκλησίας Μυστήρια καί ες τάς λοιπάς κκλησιαστικάς τελετάς, προσευχάς τε καί ερουργίας, λλά νά φυλάττετε νόθευτον καί διάφθορον τό ρχαον καί πατροπαράδοτον σέβας τς εσεβος μν πίστεως καί τό κοινώνητον λως μετ’ κείνων ν πάσαις καί ερας τελετας καί κολουθίαις. άν δέ μετά τήν πατριαρχικήν καί συνοδικήν μν πιτίμησιν, πατρικήν τε καί πνευματικήν παραίνεσιν καί νουθεσίαν ταύτην, τολήση τις πό λόγου σας φαν πειθής καί ναντίος καί ετε τις κ τν ατόθι ερέων τολμήση καί φωραθ συνευχόμενος τος Λατίνοις  προσφοράς δεχόμενος κείνων  μνήμας γων πέρ ατν…  τοιοτος ερεύς θέλει καθυποβληθ τελεί καθαιρέσει τς ερωσύνης ατο διά πατριαρχικο καί συνοδικο μν γράμματος…».

 

 Ατοί σαν λλοτε ο Πατριάρχες το Πατριαρχείου τς Κωνσταντι-νουπόλεως, παγόρευαν ποιονδήποτε συγχρωτισμό μέ τήν αρεση, ν ντιθέσει  σημερινός Πατριάρχης τιμται μέ διαίτερη θέση «πλησίον τς γίας Τράπεζας καί νώπιον το Σώματος τν Καρδιναλίων τς Ρωμαιοκαθολικς κκλησίας». μως τό ποιό νησυχητικό εναι τι σέ λη τήν ρθόδοξη κκλησία δέν πρξε νας Προκαθήμενος  νας πίσκοπος νά στιγματίση τήν πράξη ατή το Πατριάρχη Βαρθολομαίου καί γενικότερα τίς νεξέλεγκτες καί ντορθόδοξες νέργειές του. Σέ ντίθεση  πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γεννάδιος Σχολάριος εχε χαρακτηρίσει «μητραλοίαν» τόν πεμπολοντα τήν «παραδεδομένη πίστιν» καί ποτολμντα τήν ψευδ μετά τν Λατίνων νωση.


Κύριο Ἄρθρο Έφημ. ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ, 9.5.2025, ἀρ. φύλλου 2541



Ὁ κ. Βαρθολομαῖος ἀσπάζεται τά παπικά διάσημα τοῦ Φραγκίσκου.
.



Δεν υπάρχουν σχόλια: