Ζ ΄ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ,

ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ  ΣΥΝΟΔΟΥ

1700  ΕΤΗ  ΑΠΟ  ΤΗ  ΣΥΓΚΛΗΣΗ (325 μ. Χ.) ΣΤΗ ΝΙΚΑΙΑ

ΤΗΣ  ΑΓΙΑΣ Α΄ (ΠΡΩΤΗΣ) ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

 

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τιμᾶ σήμερα τή μνήμη τῶν 318 Θεοφόρων Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἁγίας Α΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Τιμᾶ τούς Ἁγίους Πατέρες, οἱ ὁποῖοι ἦσαν Θεόπνευστοι λόγῳ τῆς ἁγιότητός τους καί ἔτσι ὡδήγησαν τίς ἐργασίες τῆς Συνόδου στίς Θεάρεστες, ὡς Θεόπνευστες, Ἀποφάσεις Της. Ἡ Ἁγία Α’ (πρώτη) Οἰκουμενική Σύνοδος συνέταξε τά πρῶτα (7) Ἄρθρα τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, ἀφοῦ κατεδίκασε τή βλασφημία (αἵρεση) τοῦ Πρεσβυτέρου Ἀρείου ὅτι ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι κτίσμα καί ὄχι ὁμοούσιος τοῦ Πατρός. Ἐπίσης, καθόρισε καί παρέδωσε ὡς «Ὅρο» (δηλαδή, αἰωνίως ἀμετάβλητο ὁρισμό) τόν καθορισμό τοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα γιά τήν Ἐκκλησία. Τήν Σύνοδο αὐτή συνεκάλεσε ὁ Αὐτοκράτορας Κωνσταντῖνος ὁ Μέγας, μετέπειτα Ἅγιος καί Ἰσαπόστολος γιά τήν Ἐκκλησία.

Πέραν τῶν ἑπτά γνωστῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, χαρακτηριστικά καί κῦρος Οἰκουμενικῶν Συνόδων ἔχουν συνολικά ἐννέα Σύνοδοι. Ἐπιπλέον δηλαδή τῶν ἑπτά, ἔχουμε ἄλλες δύο Οἰκουμενικές Συνόδους. Ὡς ὀγδόη (Η΄) Οἰκουμενική Σύνοδος θεωρεῖται ἡ συγκληθεῖσα, ἐπί Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ἁγίου Φωτίου καί ὀρθοδόξου Πάπα Ρώμης Ἰωάννου Η΄, στήν Πόλη τό 879-880 μ.Χ. ἀπό τόν Αὐτοκράτορα Βασίλειο τόν Μακεδόνα, ἡ ὁποία κατεδίκασε τήν αἵρεση τοῦ «Φιλιόκβε» (ὅσους προσθέτουν ἤ ἀφαιροῦν ἀπό τό Σύμβολο τῆς Πίστεως) πού τότε ἄρχισε νά ἐπιβάλλεται στή Δύση καί πρεσβεύει μέχρι σήμερα ὁ Παπισμός. Ὡς ἐννάτη (Θ΄) δέ, θεωρεῖται ἡ συγκληθεῖσα ἀπό τόν Αὐτοκράτορα Ἀνδρόνικο τόν Παλαιολόγο, συγκληθεῖσα στόν Ναό τῆς Ἁγίας Σοφίας στήν Πόλη, το 1341 μ. Χ., ἡ ὁποία κατεδίκασε τόν αἱρετικό Βαρλαάμ τόν Καλαβρό καί τόν Πλατωνικό μυστικισμό του, ἐνῶ δογμάτισε γιά τήν ἐμέθεκτη ἄκτιστη Οὐσία καί ἐνέργεια (μεθεκτή) τοῦ Θεοῦ. Συμμετεῖχε ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς.

Τιμῆς ἕνεκεν, γιά τή σημερινή ἑορτή ἀλλά καί τή μεγάλη ἐπέτειο τῶν 1700 ἐτῶν ἀπό τή σύγκληση τῆς Ἁγίας Α΄οἱκουμενικῆς Συνόδου, θά σημειώσουμε στή συνέχεια μερικές ὀρθόδοξες ἀλήθειες πού σπάνια λέγονται, πολλές φορές ἀγνοοῦνται ἤ παρερμηνεύονται, ἐνῶ εἶναι ἀπαραίτητο περί αὐτῶν νά γνωρίζουμε οἱ πιστοί, γιά νά μή πλανώμεθα. Πρόκειται γιά τίς ἀπαντήσεις στά συχνά ἐρωτήματα: α) Πότε ἤ ποιά Σύνοδος θεωρεῖται καί λέγεται Οἰκουμενική, β) Πόσες εἶναι οἱ Οἰκουμενικές Σύνοδοι τῆς Ἐκκλησίας, γ) Ποιό εἶναι τό κριτήριο τῆς Θεοπνευστίας καί τοῦ ἀλαθήτου τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, δ) Τί ἐγγυᾶται τήν παρουσία καί καθοδήγηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σέ μία Σύνοδο, καί ε) Ποιά ἡ διαφορά Οἰκουμενικῶν καί Πανορθοδόξων Συνόδων.

Ἀπάντηση ἐπί τοῦ πρώτου ἐρωτήματος: Οἰκουμενική θεωρεῖται καί ὀνομάζεται ἐκείνη ἡ Σύνοδος πού συγκλήθηκε ἀπό τόν Αὐτοκράτορα τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας μέ τήν οἰκουμενική ἐμβέλεια (δύναμη καί ἐπιρροή), οἱ Ἀποφάσεις της ἔγιναν δεκτές ἀπό ὁλόκληρη τήν Ἐκκλησία καί διαχρονικά, στήν ἔκφραση καί διατύπωσή τους συνέβαλαν Ἅγιοι (Θεούμενοι), τίς ὑπέγραψαν τά ἀρχικά πέντε Πατριαρχεῖα καί προφανῶς ἀσχολήθηκε μέ σημαντικά Θεολογικά ζητήματα.

Ἀπάντηση ἐπί τοῦ δευτέρου ἐρωτήματος: Ἀπαντήθηκε ἤδη πώς γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, δηλαδή τήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, οἱ Οἰκουμενικές Σύνοδοι εἶναι ἐννέα καί συγκλήθηκαν τό διάστημα ἀπό τόν 4^ο μέχρι τόν 14^ο μ. Χ. αἰώνα. Τήν 8^η Οἰκουμ. Σύνοδο ὁ Παπισμός τήν ὀνομάζει «ψευδοσύνοδο τοῦ Φωτίου»!

Ἀπάντηση ἐπί τοῦ τρίτου ἐρωτήματος: Τό κριτήριο τῆς Θεοπνευστίας τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί γενικῶς τῶν Συνόδων τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ παρουσία καί καθοδήγηση ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία γίνεται μέσῳ τῶν Ἁγίων πού συμμετέχουν σέ αὐτές καί οἱ ὁποῖοι εἶχαν τήν ἐμπειρία τῆς Θεώσεως ἤ ἔστω τοῦ Φωτισμοῦ, δι’αὐτῆς δέ εἶχαν ὁδηγηθεῖ, ὅπως οἱ Ἀπόστολοι κατά τήν Πεντηκοστή, «εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν» περί Θεοῦ, κατά τήν ὑπόσχεση τοῦ Χριστοῦ. Τό δέ ἀλάθητο ἀπορρέει ἀπό αὐτήν τήν Θεοπνευστία. Ἑπομένως, οὔτε ἡ παρουσία τοῦ/τῶν Ἐπισκόπου/ων, οὔτε ἡ χειροτονία τῆς Ἀρχιερωσύνης διασφαλίζει τἠν ἀπαραίτητη καθοδήγηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σέ μία Σύνοδο. Ἀπόδειξη αὐτοῦ εἶναι ὅτι ὑπῆρξαν πολλοί Ἐπίσκοποι στήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας πού καταδικάστηκαν ὡς αἱρετικοί. Ὅταν ὁ Ἑπίσκοπος δέν εἶναι Ἅγιος προφυλάσσεται ἀπό τήν αἵρεση καί τήν πλάνη μόνον ἐφόσον ἀκολουθεῖ τήν Θεοπνευστία τῶν Ἁγίων.

Ἐπί τοῦ τετάρτου ἐρωτήματος: Τήν παρουσία καί καθοδήγηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σέ μία Σύνοδο ἐγγυᾶται αὐθεντικῶς ἡ παρουσία καί καθοδήγηση τῆς Συνόδου ἀπό τή Θεοπνευστία τῶν συμμετεχόντων σέ αὐτήν Ἁγίων (θεουμένων) ἤ τουλάχιστον ἡ κατά πάντα λειτουργία αὐτῆς «κατά τάς τῶν Ἁγίων Θεοπνεύστους Θεολογίας καί τό τῆς Ἐκκλησίας εὐσεβές φρόνημα». Δηλαδή, ὅταν «ἕπεται» τῶν πρό αὐτῆς Ἁγίων Πατέρων καί συμφωνεῖ μέ τίς Ἀποφάσεις τῶν πρό αὐτῆς Ἁγίων Συνόδων (κατά τό «ἑπόμενοι τοῖς Ἁγίοις Πατράσι», οἱ ὁποῖοι μποροῦσαν νά λένε «ἔδοξε τῶ Ἁγίω Πνεύματι καί ἡμῖν»).

Τέλος, ἐπί τοῦ πέμπτου ἐρωτήματος: Οἱ ἀληθῶς Πανορθόδοξες Σύνοδοι τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι μικρότερου κύρους ἀπό τίς Οἰκουμενικές Συνόδους, ἐφόσον καθοδηγοῦνται ἀπό τή Θεοπνευστία τῶν Ἁγίων (παρόντων σέ αὐτές φυσικῶς ἤ διά τῆς διδασκαλίας τους) καί ἐκφράζουν τό εὐσεβές φρόνημα τῆς Ἐκκλησίας. Τέτοιες ἦταν οἱ Πανορθόδοξες Σύνοδοι ἀπό τό 1453 καί μετά, μεταξύ αὐτῶν δέ καί οἱ τρεῖς Πανορθόδοξες Σύνοδοι τοῦ 16^ου αἰῶνος πού ἀπέρριψαν καί κατεδίκασαν τήν Παπική Καινοτομία τοῦ νέου ἡμερολογίου.

19.5/1.6.2025                                                                                                              Δ.Ι.Κ.