ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ
ΤΥΦΛΟΥ 2013
Ποιός μᾶς ἐδημιούργησε καί πῶς;
Ὁ ἀνωτέρω τίτλος
μπορεῖ νά προκαλεῖ στούς ἀναγνῶστες μας ἀπορία. Καί μάλιστα νά τούς κάνει νά ἀναρωτηθοῦν:
Τί σχέση ἄραγε μπορεῖ νά ἔχει μέ αὐτόν ἡ Κυριακή τοῦ Τυφλοῦ καί τό
περιγραφόμενο στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ τυφλοῦ ὑπό
τοῦ Κυρίου μας; Καί, ὅμως, ἐάν τό σκεφθοῦμε βαθύτερα ἡ σημερινή ἡμέρα καί ἡ Εὐαγγελική
περικοπή μᾶς δίνουν μία πρώτης τάξεως εὐκαιρία νά διευκρινήσουμε μερικά πράγματα
γύρω ἀπό τήν δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου, τόν δημιουργό του, τήν πίστη μας σ’ αὐτά,
ἀλλά καί τήν ἐπιστήμη. Ἄς ξεκινήσουμε, λοιπόν, ἀπό τό θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ
τυφλοῦ καί ἄς ἑστιάσουμε σέ κάποιες σημαντικές λεπτομέρειες αὐτοῦ τοῦ θαύματος.
Ὁ τυφλός τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἦταν ἐκ γενετῆς τυφλός. Ἦταν ἀόμματος.
Δέν εἶχε μάτια καθόλου καί, ἀσφαλῶς, δέν μποροῦσε νά δεῖ.
Γιά νά τόν θεραπεύσει ὁ Κύριός μας «ἔπτυσε χαμαί καί ἐποίησε πηλόν ἐκ τοῦ πτύσματος καί ἐπέχρισε τόν πηλόν ἐπί τούς ὀφθαλμούς τοῦ τυφλοῦ»(Ἰω. ι΄6). Δέν θά μποροῦσε ὁ Χριστός μέ μόνο τόν λόγο νά τόν θεραπεύσει, ὅπως ἔκανε σέ ἄλλες περιπτώσεις; Καί φυσικά, ναί. Ἀλλά ἡ ἀγάπη καί φιλανθρωπία του οἰκονόμησε γιά ἐκεῖνο τόν τυφλό, ἀλλά καί γιά ὅλους ἐμᾶς, καθώς καί ὅλους ὅσους διψοῦν τήν ἀλήθεια νά γίνει τό θαῦμα μέ αὐτό τόν συγκεκριμένο τρόπο. Τί σημαίνει αὐτό; Αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ Κύριός μας οἰκονόμησε γιά ἐμᾶς καί τήν σωτηρία μας, ἀλλά καί τήν στήριξη τῆς Πίστεώς μας, ἕνα ἀκόμη πιό θαυμαστό καί ἀπό τήν θεραπεία τοῦ τυφλοῦ θαῦμα! Ποιό; Τό θαυμαστό γεγονός τῆς ἐμφανίσεως καί παρουσιάσεως ἐνώπιόν μας διά τῆς εὐαγγελικῆς διηγήσεως καί μαρτυρίας τοῦ μεγίστου θαύματος τῆς δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου! Ἄς θυμηθοῦμε γιά λίγο τήν θεόπνευστη διήγηση τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης (πού ἀσεβῶς μερικοί ἀπορρίπτουν καί ἀμφισβητοῦν): «ἔπλασεν ὁ Θεός τόν ἄνθρωπον, χοῦν ἀπό τῆς γῆς, καί ἐνεφύσησεν εἰς τό πρόσωπον αὐτοῦ πνοήν ζωῆς καί ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχήν ζῶσαν» (Γέν. Β΄ 7). Τότε, ὁ Θεός ἐδημι-ούργησε τόν πρῶτο ἄνθρωπο, τώρα πάλι ὁ ἴδιος ὁ Θεός ( ὁ Χριστός μας, περί τοῦ ὀποίου στό Σύμβολο τῆς Πίστεως ὁμολογοῦμε ὅτι εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ «δι’ οὗ τά πάντα ἐγένετο») ἐπαναλαμβάνει τήν πράξη τῆς δημιουργίας γιά τήν θεραπεία τοῦ τυφλοῦ! Δημιουργεῖ ὀφθαλμούς ἀπό χῶμα καί στή συνέχεια τοῦ χαρίζει τήν ὅραση! Ἔτσι διακηρύσσεται τρανῶς ἡ μεγάλη ἀλήθεια ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἄμεσο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ! Καί ὅτι, ὅπως θεολογεῖ ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης, «πάντα δι’ αὐτοῦ ἐγένετο, καί χωρίς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδέ ἕν ὅ γέγονεν. ἐν αὐτῶ ζωή ἦν, καί ἡ ζωή ἦν τό φῶς τῶν ἀνθρώπων». Ὅλα αὐτά ἐπιβεβαιώνονται στήν περίπτωση τοῦ θαύματος τῆς θεραπείας τοῦ τυφλοῦ. Ἡ ἐκ τοῦ στόματος τοῦ Χριστοῦ ἐξελθοῦσα δύναμις, μέσα στό σίελο (σάλιο) του, ἔδωσε στό χῶμα ζωή και δημιουργήθηκαν μέ αὐτό οἱ ὀφθαλμοί τοῦ τυφλοῦ ἀλλά καί χαρίσθηκε σ’ αὐτούς τό πολυπόθητο φῶς! Ὁ Θεός (ἡ Ἁγία Τριάς), λοιπόν, δημιούργησε τά πάντα μέ τήν ἄκτιστη δημιουργική δύναμη-ἐνέργειά Της. Αὐτή τήν ἀλήθεια δέν πρέπει νά τήν λησμονοῦμε ποτέ. Δέν πρέπει νά τήν ἀλλοιώνουμε καί δέν πρέπει νά τήν ἀρνούμαστε ποτέ ἐν ὀνόματι καμμίας ἄλλης θεωρίας ἤ ἀνακαλύψεως πού θέλει μάλιστα νά λέγεται ἐπιστημονική. Αὐτό πού δεν εἶδε κανείς κατά τήν δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου μᾶς τό ἀποκαλύπτει ἡ θεό-πνευστη Γραφή, ἀλλά μᾶς τό φανερώνει καί ὁ ἴδιος ὁ Χριστός στή ζωή Του. Οἱ ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ καί πράξεις του εἶναι καί ἀναμφισβήτητα ἱστορικά γεγονότα. Μή παρασυρώμεθα ἀπό μερικούς, οἱ ὁποῖοι δήθεν γιά νά συμβιβάσουν ἐπιστήμη καί Πίστη ἑρμηνεύουν τήν δεύτερη δῆθεν συμβολικά. Προσοχή καί στήν ἄκριτη ἀποδοχή τῶν διαφόρων κατά καιρούς θεωριῶν τῆς ἐπιστήμης καί κυρίως στήν ἐν ὀνόματι αὐτῶν περιφρόνηση τῆς αἰωνίου ἀληθείας τῶν θεοπνεύστων Γραφῶν. Ἡ περί Θεοῦ ἀποκεκαλυμμένη ἀλήθεια, ἡ ὀρθόδοξος Θεολογία, εἶναι τό κλειδί τῆς κατανοήσεως ὄχι μόνο τῶν λεγομένων πνευματικῶν θεμάτων, ἀλλά ὅλης τῆς κτίσεως. Ὁ Χριστός μας, ὡς ἀνακε-φαλαίωση τῆς κτίσεως, εἶναι τό κλειδί τῆς ἑρμηνείας πάντων! Καί, ἀσφαλῶς δέν ἰσχύει γιά τόν χριστιανό ὁ παροπλισμός τῆς λογικῆς. Ὅτι δῆθεν ἡ Πίστη δέν σχετίζεται μέ τήν λογική. Αὐτό εἶναι λάθος. Ἡ Πίστη στηρίζεται καί στή λογική. Ἄλλωστε τόν Θεό τόν ἀγαπᾶμε καί τόν πιστεύουμε καί μέ τήν ψυχή ἀλλά καί μέ τήν διάνοιά μας. Ἡ λογική εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ-δημιούργημά του καί στήριγμα τῆς Πίστεως, ὅταν μάλιστα φωτίζεται ἀπό τόν Θεό Λόγο. Ἡ ἀληθινή ἄλλωστε ἐπιστήμη ποτέ δέν συγκρούεται μέ τήν ὀρθή πίστη! Ἴσα-ἴσα πού ἔρχεται, πολλές φορές μάλιστα καθυστερημένα, νά τήν ἐπιβεβαιώσει. Καί εἶναι κρίμα πού σήμερα ἀκόμη καί Θεολόγοι ἤ καί ρασοφόροι παρα-«μορφωμένοι» παρασύρονται καί θαμπώνονται ἀπό τήν ἐπιστήμη δεχόμενοι ἀκρίτως θεωρίες της (ὅπως ἡ θεωρία τῆς δημιουργίας τοῦ σύμπαντος, ἡ θεωρία τῆς ἐξελίξεως κ. ἄ.). Ἔτσι, ὅμως, φθάνουν νά ἀλλοιώνουν τήν ἀληθινή Πίστη. Αὐτό ἐμφανίζεται σάν προοδευτισμός καί πλούσια μόρφωση, ἀλλά ἐν τέλει εἶναι παραλογισμός. Γι’ αὐτό ἀποδεικνύονται κάποτε πιό ἐπικίνδυνοι καί ἀπό τούς ἀθέους οἱ πλανώμενοι καί πλανῶντες αὐτοί «πιστοί». Κανείς λογικός ἄνθρωπος δέν κατηγορεῖ τήν ἐπιστήμη πού σέβεται τόν ἑαυτό της. Μή ξεχνᾶμε, ὅμως, ὅτι αὐτό πού ἀνακάλυψαν οἱ ἐπιστήμονες τό 1911, ὅτι δηλ. ὑπάρχει φῶς πού δέν προέρχεται ἀπό τόν ἥλιο καί τά ἡλιακά συστήματα, τό ἀπεκάλυψε ἡ Γραφή πρίν 3000 χρόνια, λέγοντας ὅτι ὁ Θεός δημιούργησε τήν πρώτη ἠμέρα τῆς δημιουργίας τό φῶς, ἀλλά τήν τετάρτη τόν ἥλιο, κλπ. Ἐπίσης, οἱ ἐπιστήμονες μόλις τό 1970 ἀνακάλυψαν ὅτι τό σύμπαν ἔχει ἀρχή καί κάποτε θά παύσει νά ὑπάρχει. Ὁ Θεός αὐτό μᾶς τό ἀπεκάλυψε πρίν 3800 χρόνια, μέ τό στόμα τοῦ Μωϋσῆ στήν Ἀγ. Γραφή! Αὐτά δέν λέγονται γιά νά μειώσουν τήν ἐπιστήμη, ἀλλά γιά νά ἐπισημάνουν πόσο ἀδικεῖται ἡ ἐπιστήμη μακρυά ἀπό τήν Θεία Ἀποκάλυψη. Πόσο «χάνουν» οἱ ἐπιστήμονες ὅταν ἀγνοοῦν ἤ πολεμοῦν τήν ἀποκεκαλυμμένη ἀλήθεια καί τόν λόγο τοῦ Θεοῦ.
Γιά νά τόν θεραπεύσει ὁ Κύριός μας «ἔπτυσε χαμαί καί ἐποίησε πηλόν ἐκ τοῦ πτύσματος καί ἐπέχρισε τόν πηλόν ἐπί τούς ὀφθαλμούς τοῦ τυφλοῦ»(Ἰω. ι΄6). Δέν θά μποροῦσε ὁ Χριστός μέ μόνο τόν λόγο νά τόν θεραπεύσει, ὅπως ἔκανε σέ ἄλλες περιπτώσεις; Καί φυσικά, ναί. Ἀλλά ἡ ἀγάπη καί φιλανθρωπία του οἰκονόμησε γιά ἐκεῖνο τόν τυφλό, ἀλλά καί γιά ὅλους ἐμᾶς, καθώς καί ὅλους ὅσους διψοῦν τήν ἀλήθεια νά γίνει τό θαῦμα μέ αὐτό τόν συγκεκριμένο τρόπο. Τί σημαίνει αὐτό; Αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ Κύριός μας οἰκονόμησε γιά ἐμᾶς καί τήν σωτηρία μας, ἀλλά καί τήν στήριξη τῆς Πίστεώς μας, ἕνα ἀκόμη πιό θαυμαστό καί ἀπό τήν θεραπεία τοῦ τυφλοῦ θαῦμα! Ποιό; Τό θαυμαστό γεγονός τῆς ἐμφανίσεως καί παρουσιάσεως ἐνώπιόν μας διά τῆς εὐαγγελικῆς διηγήσεως καί μαρτυρίας τοῦ μεγίστου θαύματος τῆς δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου! Ἄς θυμηθοῦμε γιά λίγο τήν θεόπνευστη διήγηση τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης (πού ἀσεβῶς μερικοί ἀπορρίπτουν καί ἀμφισβητοῦν): «ἔπλασεν ὁ Θεός τόν ἄνθρωπον, χοῦν ἀπό τῆς γῆς, καί ἐνεφύσησεν εἰς τό πρόσωπον αὐτοῦ πνοήν ζωῆς καί ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχήν ζῶσαν» (Γέν. Β΄ 7). Τότε, ὁ Θεός ἐδημι-ούργησε τόν πρῶτο ἄνθρωπο, τώρα πάλι ὁ ἴδιος ὁ Θεός ( ὁ Χριστός μας, περί τοῦ ὀποίου στό Σύμβολο τῆς Πίστεως ὁμολογοῦμε ὅτι εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ «δι’ οὗ τά πάντα ἐγένετο») ἐπαναλαμβάνει τήν πράξη τῆς δημιουργίας γιά τήν θεραπεία τοῦ τυφλοῦ! Δημιουργεῖ ὀφθαλμούς ἀπό χῶμα καί στή συνέχεια τοῦ χαρίζει τήν ὅραση! Ἔτσι διακηρύσσεται τρανῶς ἡ μεγάλη ἀλήθεια ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἄμεσο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ! Καί ὅτι, ὅπως θεολογεῖ ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης, «πάντα δι’ αὐτοῦ ἐγένετο, καί χωρίς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδέ ἕν ὅ γέγονεν. ἐν αὐτῶ ζωή ἦν, καί ἡ ζωή ἦν τό φῶς τῶν ἀνθρώπων». Ὅλα αὐτά ἐπιβεβαιώνονται στήν περίπτωση τοῦ θαύματος τῆς θεραπείας τοῦ τυφλοῦ. Ἡ ἐκ τοῦ στόματος τοῦ Χριστοῦ ἐξελθοῦσα δύναμις, μέσα στό σίελο (σάλιο) του, ἔδωσε στό χῶμα ζωή και δημιουργήθηκαν μέ αὐτό οἱ ὀφθαλμοί τοῦ τυφλοῦ ἀλλά καί χαρίσθηκε σ’ αὐτούς τό πολυπόθητο φῶς! Ὁ Θεός (ἡ Ἁγία Τριάς), λοιπόν, δημιούργησε τά πάντα μέ τήν ἄκτιστη δημιουργική δύναμη-ἐνέργειά Της. Αὐτή τήν ἀλήθεια δέν πρέπει νά τήν λησμονοῦμε ποτέ. Δέν πρέπει νά τήν ἀλλοιώνουμε καί δέν πρέπει νά τήν ἀρνούμαστε ποτέ ἐν ὀνόματι καμμίας ἄλλης θεωρίας ἤ ἀνακαλύψεως πού θέλει μάλιστα νά λέγεται ἐπιστημονική. Αὐτό πού δεν εἶδε κανείς κατά τήν δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου μᾶς τό ἀποκαλύπτει ἡ θεό-πνευστη Γραφή, ἀλλά μᾶς τό φανερώνει καί ὁ ἴδιος ὁ Χριστός στή ζωή Του. Οἱ ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ καί πράξεις του εἶναι καί ἀναμφισβήτητα ἱστορικά γεγονότα. Μή παρασυρώμεθα ἀπό μερικούς, οἱ ὁποῖοι δήθεν γιά νά συμβιβάσουν ἐπιστήμη καί Πίστη ἑρμηνεύουν τήν δεύτερη δῆθεν συμβολικά. Προσοχή καί στήν ἄκριτη ἀποδοχή τῶν διαφόρων κατά καιρούς θεωριῶν τῆς ἐπιστήμης καί κυρίως στήν ἐν ὀνόματι αὐτῶν περιφρόνηση τῆς αἰωνίου ἀληθείας τῶν θεοπνεύστων Γραφῶν. Ἡ περί Θεοῦ ἀποκεκαλυμμένη ἀλήθεια, ἡ ὀρθόδοξος Θεολογία, εἶναι τό κλειδί τῆς κατανοήσεως ὄχι μόνο τῶν λεγομένων πνευματικῶν θεμάτων, ἀλλά ὅλης τῆς κτίσεως. Ὁ Χριστός μας, ὡς ἀνακε-φαλαίωση τῆς κτίσεως, εἶναι τό κλειδί τῆς ἑρμηνείας πάντων! Καί, ἀσφαλῶς δέν ἰσχύει γιά τόν χριστιανό ὁ παροπλισμός τῆς λογικῆς. Ὅτι δῆθεν ἡ Πίστη δέν σχετίζεται μέ τήν λογική. Αὐτό εἶναι λάθος. Ἡ Πίστη στηρίζεται καί στή λογική. Ἄλλωστε τόν Θεό τόν ἀγαπᾶμε καί τόν πιστεύουμε καί μέ τήν ψυχή ἀλλά καί μέ τήν διάνοιά μας. Ἡ λογική εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ-δημιούργημά του καί στήριγμα τῆς Πίστεως, ὅταν μάλιστα φωτίζεται ἀπό τόν Θεό Λόγο. Ἡ ἀληθινή ἄλλωστε ἐπιστήμη ποτέ δέν συγκρούεται μέ τήν ὀρθή πίστη! Ἴσα-ἴσα πού ἔρχεται, πολλές φορές μάλιστα καθυστερημένα, νά τήν ἐπιβεβαιώσει. Καί εἶναι κρίμα πού σήμερα ἀκόμη καί Θεολόγοι ἤ καί ρασοφόροι παρα-«μορφωμένοι» παρασύρονται καί θαμπώνονται ἀπό τήν ἐπιστήμη δεχόμενοι ἀκρίτως θεωρίες της (ὅπως ἡ θεωρία τῆς δημιουργίας τοῦ σύμπαντος, ἡ θεωρία τῆς ἐξελίξεως κ. ἄ.). Ἔτσι, ὅμως, φθάνουν νά ἀλλοιώνουν τήν ἀληθινή Πίστη. Αὐτό ἐμφανίζεται σάν προοδευτισμός καί πλούσια μόρφωση, ἀλλά ἐν τέλει εἶναι παραλογισμός. Γι’ αὐτό ἀποδεικνύονται κάποτε πιό ἐπικίνδυνοι καί ἀπό τούς ἀθέους οἱ πλανώμενοι καί πλανῶντες αὐτοί «πιστοί». Κανείς λογικός ἄνθρωπος δέν κατηγορεῖ τήν ἐπιστήμη πού σέβεται τόν ἑαυτό της. Μή ξεχνᾶμε, ὅμως, ὅτι αὐτό πού ἀνακάλυψαν οἱ ἐπιστήμονες τό 1911, ὅτι δηλ. ὑπάρχει φῶς πού δέν προέρχεται ἀπό τόν ἥλιο καί τά ἡλιακά συστήματα, τό ἀπεκάλυψε ἡ Γραφή πρίν 3000 χρόνια, λέγοντας ὅτι ὁ Θεός δημιούργησε τήν πρώτη ἠμέρα τῆς δημιουργίας τό φῶς, ἀλλά τήν τετάρτη τόν ἥλιο, κλπ. Ἐπίσης, οἱ ἐπιστήμονες μόλις τό 1970 ἀνακάλυψαν ὅτι τό σύμπαν ἔχει ἀρχή καί κάποτε θά παύσει νά ὑπάρχει. Ὁ Θεός αὐτό μᾶς τό ἀπεκάλυψε πρίν 3800 χρόνια, μέ τό στόμα τοῦ Μωϋσῆ στήν Ἀγ. Γραφή! Αὐτά δέν λέγονται γιά νά μειώσουν τήν ἐπιστήμη, ἀλλά γιά νά ἐπισημάνουν πόσο ἀδικεῖται ἡ ἐπιστήμη μακρυά ἀπό τήν Θεία Ἀποκάλυψη. Πόσο «χάνουν» οἱ ἐπιστήμονες ὅταν ἀγνοοῦν ἤ πολεμοῦν τήν ἀποκεκαλυμμένη ἀλήθεια καί τόν λόγο τοῦ Θεοῦ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου