ΜΙΑ ΟΜΙΛΙΑ-ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ

ΜΙΑ ΟΜΙΛΙΑ-ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ

ΤΟΥ ΠΟΛΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ ΚΑΙ ΤΟΠΟΤΗΡΗΤΟΥ ΤΗΣ Ι. Μ. ΚΟΡΙΝΘΟΥ

ΣΕΒ. κ. κ. ΠΑΧΩΜΙΟΥ

 (Κτίτορος τῆς σεβασμίας γυναικείας Ἱερᾶς Κοινοβιακῆς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος, Ἑξαμιλίων Κορινθίας).

Κατ’ ἐξαίρεση, δημοσιεύομε κατωτέρω τήν ὁμιλία (ἀποσπάσματα) τοῦ ὑπερενενηκοντούτη Ἐπισκόπου Παχωμίου, Μητροπολίτου τῶν Γ.Ο.Χ. Ἀργολίδος καί Τοποτηρητοῦ τῆς Ἱ. Μητρ/λεως Κορίνθου, τήν ὁποία ὡς Λειτουργικό Κήρυγμα ἐκφώνησε τήν παρελθοῦσα πρώτη Κυριακή τοῦ Τριωδίου 2016 (Τελώνου & Φαρισαίου) εἰς τήν Ἱερά Μονή Ἁγίας Τριάδος, ὅπου καί ἐλειτούργησε.

Ὁ πολιός Γέρων Ἐπίσκοπος εἶναι γνωστός εἰς τούς εὐσεβεῖς τῆς Κορινθίας, ἀλλά καί ἀνά τό πανελλήνιον, ὡς ἄοκνος λειτουργός τοῦ φρικτοῦ Θυσιαστηρίου (ἱερουργεῖ σχεδόν καθημερινῶς ἐπί μίαν ἑξηκονταετίαν!), πνευματικός Πατήρ δεκάδων μοναχῶν καί πολλῶν λαϊκῶν μέ προσήλωση στήν Παράδοση τῆς Ὀρθοδοξίας καί, κυρίως, πνευματικός ἐργάτης τῆς ἀδιαλείπτου προσευχῆς.

Παρά τό βάρος τῆς ἠλικίας του (92 ἐτῶν) καί τίς ἀσθένειες πού ἀντιμετωπίζει, ἵσταται μέ ἀξιοθαύμαστη καρτερία καί ζῆλο ἀγωνιζόμενος στίς ἐπάλξεις τῆς Ὀρθοδοξίας, κηρύττων ἔργῳ καί λόγῳ τήν προσήλωση εἰς τόν ἀγώνα ὑπέρ τῆς ἅπαξ παραδοθείσης τοῖς Ἁγίοις Πίστεως. Ἀταλάντευτη δέ εἶναι καί χαρακτηριστική ἡ ἐπιμονή του νά ἐπισημαίνει στούς πιστούς τήν ἀνάγκη νά προσέχουν ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ δύο τινά: Τήν Πίστη (γνησία Ὀρθοδοξία) καί τήν ἠθική (ἀσκητική διαγωγή).

Τέλος, ὁ γηραιός Μητροπολίτης, ἀξίζει νά σημειωθεῖ, ὅτι, εἶναι ὁ τελευταῖος ἐπιζῶν μαθητής καί ὐποτακτικός τοῦ Ὁσίου Γέροντος Μωϋσέως (Τριπιτήνια) ἐκ Καστελλορίζου (+1946), μαθητοῦ τοῦ Ὁσίου Παχωμίου τοῦ ἐν Χίῳ (+1905).

 

Ὁ πολιός Γέρων Ἐπίσκοπος Σεβ. κ. Παχώμιος.

«Εἰς τό Ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν......

Ἀκούσατε τήν Εὐαγγελική περικοπή, σεβαστή Ἀδελφότης καί ἐκλεκτές ψυχές.....Ὁ Φαρισαῖος ἀλήθεια ἔλεγε γιά ὅσα ἔπραττε, νηστεῖες, ἐλεημοσύνες κλπ., ἀλλά δέν εἶχε ταπείνωση καί συγχρόνως κατέκρινε ὅλους τούς ἄλλους καί τόν ταλαίπωρο τόν Τελώνη. Αὐτός δέν ἤθελε οὔτε τά μάτια νά σηκώσει ψηλά, παρά χτυποῦσε τό στῆθος του κι ἔλεγε ὁ Θεός ἱλάσθητί μοι τόν ἁμαρτωλό. Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός λέγει ὅτι αὐτός κατέβηκε δικαιωμένος ἀπό τόν Ναό, στά μάτια τοῦ Θεοῦ, παρά ὁ Φαρισαῖος....Τό σημαντικό, λοιπόν, εἶναι ἡ ταπείνωση καί ἡ μετάνοια. Ἡ οὐσία τῆς πνευματικῆς ζωῆς εἶναι ἡ μετάνοια. Τίποτε ἄλλο. Πρέπει νά προσέχουμε νά μή κατακρίνωμε κανένα, διότι ὑπάρχει ὀ νόμος τῆς ἀνταποδόσεως καί θά παραχωρήσει ὁ Θεός νά πέσωμε πολύ χαμηλά. Θέλω κι ἐγώ σάν τόν Τελώνη μέ τό ἱλάσθητί μοι ὁ Θεός τόν ἁμαρτωλό, νά πάω στόν Κύριό μας καί νά ἀκούσω τή φωνή τήν εὐλογημένη ἀφέονται σοι αἱ ἁμαρτίαι σου! Χρειάζεται, λοιπόν, νά ἀγωνιζόμαστε μέ Πίστη. Ὅταν συνήντησα ἐκεῖνο τόν μακάριο Γέροντα Μωϋσῆ στό Μοναστήρι πού πῆγα νέος στήν ἡλικία, τό πρῶτο πού μᾶς εἶπε ὅταν τόν συναντήσαμε (ἦταν ψηλός ὁ Γέροντας καί λιγνός, ἀδύνατος) ἦταν ἄν ἔχουμε πίστη. Ἔχετε πίστη σάν τό βουνό; μᾶς ρώτησε, γιά νά συνεχίσει, μακάρι νά σᾶς μείνει πίστη ὡς κόκκος σινάπεως. Καί ἡ Πίστη θέλει ἔργα, διότι ὅπως ἔλεγε ὁ Ἰώβ, γυμνοί ἐξήλθαμε καί γυμνοί θά φύγωμε ἀπό αὐτό τόν κόσμο. Μόνο τά ἔργα θά μᾶς συνοδεύουν. Χρειάζεται δέ αὐτή τήν Πίστη μας νά τήν ὁμολογοῦμε. Κάθε μέρα νά κάνουμε ὁμολογία, καλό εἶναι. Ὁμολογίες ἔχουν γράψει πολλοί, ὅπως ὁ Δοσίθεος Ἱεροσολύμων ἕνα κείμενο ἑκατό εἴκοσι καί πλέον σελίδες καί ὁ Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης λέει περί Ὁμολογίας ὡραῖα πράγματα. Ἡ δική μου Ὁμολογία εἶναι αὐτή:Τό Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν... καί πιστεύω καί ὁμολογῶ μετά τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν Ἁγίων Πατέρων τῶν ἑπτά Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί ἕνδεκα Τοπικῶν ὅτι θά μείνω πιστός εἰς ὅσα αὐτοί ἐκήρυξαν καί ἐδογμάτισαν τά ὀποῖα δέχομαι, ἐνῶ ἀπορρίπτω ὅσα ἀπορρίπτουν καί καταδικάζουν χωρίς νά προσθέτω ἤ νά ἀφαιρῶ ἀπό τά παραδεδομένα καί δογματισθέντα τι. Κάποιοι πού δέν ἐνδιαφέρθησαν ποτέ γιά μένα μέ παίρνουν στό τηλέφωνο γιά νά μέ ἐρεθίσουν καί πειράξουν, κατακρίνοντας ἄλλους γιά συμπροσευχές κλπ. .... Νά προσέχουμε. Ὅποιος κατακρίνει τούς Κληρικούς ἥ καίγεται ἤ μουντζουρώνεται, ἀλλά ἔχετε κι ἐσεῖς ὅλοι τό δικαίωμα ὅταν βλέπετε κάτι πού δέν εἶναι σωστό νά μήν τό δέχεσθε. Καί ἄν δέν βαδίζομε σωστά, νά μή μᾶς ἀκολουθεῖτε. Τό ποίμνιο δέν εἶναι δικό μας, ἀλλά τοῦ Χριστοῦ πού εἶπε στόν Πέτρο ποίμαινε τά πρόβατά μου (δηλαδή, τοῦ Χριστοῦ) καί ὄχι τά πρόβατά σου (τοῦ Πέτρου). Λέγουν μερικοί μή παρασυρθῶ καί ἀκολουθήσω τόν ἐπίσκοπο (τάδε)...ἀλλά κάνουν λάθος. Δέν ἀκολούθησα, ὅταν περεξέκκλινε καί ἔφυγε ἀπό τήν Σύνοδό μας, τόν Πνευματικό μου Πατέρα, τόν Κάλλιστο, πού ἦταν ἁγιώτατος ἄνδρας καί ἔβγαζε δαιμόνια καί θά ἀκολουθήσω αὐτόν πού ἔχει γράψει τόσα κακά πράγματα καί βλάσφημα καί συκοφαντικά; Οὔτε κανέναν ἄλλο πρόκειται νά ἀκολουθήσω, μή γένοιτο! Εἴπαμε νά τόν προσεγγίσουμε γιά νά μετανοήσει καί ἐπιστρέψει. Δέν βλέπω, ὅμως, νά ὑπάρχει διάθεση μετανοίας καί διορθώσεως. Θέλω νά εἴμαστε ὅλοι ἑνωμένοι τῆ αὐτῆ πίστει καί τῶ αὐτῶ νοΐ, ὅπως λέει ὁ Ἀπόστολος. (Ἀπευθυνόμενος στήν Ἀδελφότητα) Κι ἐσεῖς νά προσέχετε νά μήν ἀκολουθήσετε κανένα παρά μόνο τήν Ἐκκλησία καί νά προσέχετε στό θέμα τῆς ἠθικῆς. Διότι ὁ Θεός ἔδωσε δύο δρόμους νά ἀγωνισθοῦμε τή νόμιμη συζυγία καί τή νόμιμη παρθενία. Πέραν αὐτῶν, τίποτε ἄλλο. Ἡ σάρκα καί μετά τό θάνατο παραμένει ἐνεργή γιά κάποιες ἡμέρες γι’ αὐτό πρέπει μέχρι θανάτου καί περισσότερο νά προσέχουμε! Ὑπάρχουν καί πλάνες, σέ μεγαλοσχήμονες κληρικούς, ὅπως ἄκουσα γιά κάποιον πού δέν λειτούργησε λένε τῆς Ὑπαπαντῆς γιατί δέν παραδέχεται ὅτι αὐτή ἡ Ἑορτή εἶναι τῆς Χριστιανοσύνης! Ὁ Θεός νά φυλάει! Καί μετά σοῦ λέει ΓΟΧ, ἀλλά μᾶλλον γιά ὤχ φαίνεται τελικά ὅτι εἴμαστε σέ τέτοιες περιπτώσεις. Ἐμεῖς ἀνήκουμε στή Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία! Πουθενά ἀλλοῦ! Μακρυά ἀπό τίς αἱρέσεις καί τά σχίσματα τῆς ἁπωλείας. Πρέπει, ὅμως, νά προσέχουμε. Πρέπει πρῶτα νά γίνουμε ἄνθρωποι. Μᾶς λείπει ἡ ἀνθρωπιά. .... Νά ἐλπίζουμε μόνο στόν Θεό καί ὄχι σέ ἀνθρώπους. Οὔτε στούς πολιτικούς καί μάλιστα στούς ἀθέους. Τί νά περιμένει κάποιος ἀπό ἄθεο ἄνθρωπο; Τά ἀξιώματα καί τά πτυχία καί οἱ γνώσεις πού ἐπικαλοῦνται μερικοί δέν ὠφελοῦν γιά τή σωτηρία μας. Ξέρετε τί εἶναι σημαντικό; Ὄχι τό Δεσπότης, ἀλλά τό ὄνομά μας πού λάβαμε στό Ἅγιο Βάπτισμα. Ὀνομάστηκα Παναγιώτης καί μετά στό δεύτερο βάπτισμα τῆς μοναχικῆς κουρᾶς Παχώμιος. Αὐτά ἔχουν σημασία, ὄχι τά ἀξιώματα. Ἐπανέρχομαι στά ἐκκλησιαστικά καί λέω ὅτι θέλω καί ἐπιθυμῶ νά ὑπάρχει εἰρήνη καί ὁμόνοια στήν Ἐκκλησία μας.  Ὄχι διαιρέσεις καί σχίσματα πού θέλει ὁ δαίμονας. Ἐγώ εἶμαι στό τελευταῖο τετράγωνο πού βαδίζω....Ἄν βρῶ παρρησία ἐκεῖ πού θά πάω θά παρακαλέσω ὅλοι σας ἐδῶ νά πᾶτε στόν Παράδεισο μέ τά τσαρούχια. Ἄν δέν βρῶ, νά εὔχεσθε γιά μένα. ..... Νά θυμᾶστε πάντως ὅτι ὁ Παχώμιος δέν ταυτίζεται μέ κανέναν. Ἀπέχω καί ἀνέχομαι. Αὐτός εἶναι ὁ Παχώμιος. Θέλω νά εἶμαι καί νά παραμένω γατζωμένος στά πόδια τοῦ Νυμφίου μου γλυκυτάτου  Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τίποτε ἄλλο. Δέν σᾶς μιλῶ σάν Δεσπότης, οὔτε σάν ἐπίσκοπος, ἀλλά σάν Πατέρας. Ἄν θέλετε καί σά μεγαλύτερος ἀδελφός!  Ἄν θέλετε συγχωρέστε με. Κι ἄν δέν θέλετε, πάντως ἐγώ σᾶς συγχωρῶ καί σᾶς εὐλογῶ ὅλους!»

Ὁ ὅσιος Γέρων Μωϋσῆς (+1946)

Ὁ Ὅσιος Παχώμιος ὁ ἐν Χίῳ (+1905)