1821-2021 ΔΙΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΤΙΝΑΞΗ ΤΟΥ ΟΘΩΜΑΝΙΚΟΥ ΖΥΓΟΥ

ΕΚΚΛΗΣΙΑ Γ.Ο.Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ                 25η Μαρτίου 1821-2021

 

ΕΟΡΤΙΟΝ ΜΗΝΥΜΑ

 ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΕΠΙ ΤΗ

ΔΙΑΚΟΣΙΟΣΤῌ ΕΠΕΤΕΙῼ ΑΠΟ ΤΗΣ ΚΗΡΥΞΕΩΣ

ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ 1821

«Εὐαγγελίζου γῆ χαράν μεγάλην, αἰνεῖτε οὐρανοί Θεοῦ τήν δόξαν» 

"Γιά τοῦ Χριστοῦ τήν Πίστη τήν ἁγία καί τῆς Πατρίδος τήν ἐλευθερία"

 

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Μεγάλη καί ἱερά ἡ ἑορτή καί πανήγυρις τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Κυρίας Θεοτόκου ὑπό τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, τήν ὁποίαν ἑορτάζει σήμερον ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ὁμολογοῦσα τήν Πίστιν Αὐτῆς εἰς τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, "τόν δι' ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καί σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου καί ἐνανθρωπήσαντα".

Ἀφορμή ὡστόσον τοῦ παρόντος Ἑορτίου Μηνύματος δέν εἶναι ἡ παροῦσα Ἑορτή. Πλήν, ὅμως, κατά τό "ἀπό Θεοῦ ἄρξασθαι" ὀφειλετικῶς προηγήθηκε ἡ ἀναφορά εἰς αὐτήν. Ἄλλωστε καί τό κύριον θέμα τούτου συνδέεται μετ' αὐτῆς. Διότι, αὐτήν τήν ἡμέραν καί κατ' αὐτήν τήν Ἑορτήν ἐπέλεξαν, καθόλου τυχαίως, οἱ ἀείμνηστοι Πρόγονοί μας διά νά κηρύξουν τήν ἔναρξιν τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως, κατά τό ἔτος 1821.

Πρίν ὅμως ἀναφερθῶμεν δι' ὀλίγων εἰς αὐτήν, τιμῆς καί εὐγνωμοσύνης πρός τούς ἀγωνιστάς ἐκείνης ἕνεκεν, θά προσθέσωμεν ἀκόμη μίαν ἀναφοράν εἰς τήν μεγάλην Ἑορτήν ἤ μᾶλλον εἰς τό μέγα μυστήριον τοῦ Εὐαγγελισμοῦ. Πρόκειται περί τῆς συγκαταθέσεως καί ὁλοψύχου ἀποδοχῆς τοῦ Θεομητορικοῦ "Ἀμήν, Γένοιτο", κατά τήν ὥραν τοῦ Ἀρχαγγελικοῦ Χαιρετισμοῦ.

Εἰς αὐτήν τήν συγκατάθεσιν καί ἀποδοχήν οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας διαβλέπουν τό ἐπισφράγισμα τῆς μακραίωνος «συνεργασίας» τῶν ἀπ' αἰῶνος ἐκλελεγμένων Προπατόρων, Πατέρων, Πατριαρχῶν, Προφητῶν καί Δικαίων μέ τήν ἄπειρον θείαν ἀγαθότητα διά τό μακάριον τῶν πάντων τέλος, δηλαδή τόν σκοπόν ὅλης τῆς δημιουργίας, ἤτοι τήν σάρκωσιν τοῦ Θεοῦ Λόγου καί τήν δι' Αὐτῆς  παρεχομένην δυνατότητα θεώσεως καί σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου.

Πρέπει δέ νά γνωρίζομεν ὅτι, κατά τήν διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας, ἡ συγκατάθεσις τῆς Θεοτόκου δέν δηλώνει ἁπλῶς τήν καλήν χρῆσιν τῆς ἐλευθερίας καί τοῦ αὐτεξουσίου Της, ἀλλά φανερώνει τήν ταύτισιν τοῦ φυσικοῦ θελήματός Της πρός τό Θεῖον θέλημα. Τοῦτο δέ ἀντανακλᾶ τήν συγκατάθεσιν τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως εἰς τό ἔργον τῆς Θείας Οἰκονομίας καί μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι ἡ ἄρνησις τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ δέν συνιστᾶ φυσικήν ἀλλά παρά φύσιν κατάστασιν διά τόν κατ' εἰκόνα καί καθ' ὁμοίωσιν Θεοῦ πλασθέντα ἄνθρωπον.

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ἐφέτος ἐξαιρέτως καλούμεθα νά τιμήσωμεν τήν μνήμην τῶν ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος ἀγωνισαμένων καί ἡρωϊκῶς πεσόντων ἀειμνήστων προγόνων μας, ἐπί τῆ διακοσιοστῆ ἐπετείῳ ἀπό τῆς κηρύξεως τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821. Οὕτω ἀποτίομεν τόν ὀφειλόμενον φόρον τιμῆς καί σεβασμοῦ πρός ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι δέν ἐφείσθησαν οὐδέ τῆς ζωῆς των προκειμένου νά μᾶς χαρίσουν τό πολύτιμον ἀγαθόν τῆς ἐλευθερίας.

Τά ἀποκαλούμενα φλάμπουρα εἰς τά πεδία τῶν μαχῶν τῶν Ἑλλήνων ἀγωνιστῶν ἔφερον ἐπ' αὐτῶν τό σημεῖον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί, ὡς ἐπί τό πλεῖστον, τήν ἐπιγραφήν "Ἐλευθερία ἤ θάνατος". Ἀμφότερα ταῦτα ἐκφράζουν καί δηλώνουν τήν καταφυγήν εἰς τήν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ καί τήν θυσίαν τῶν ἀειμνήστων προγόνων μας ὑπέρ τῆς Ἐλευθερίας τοῦ ἐπί τετρακόσια ἔτη ὑποδούλου εἰς τόν Ὀθωμανικόν ζυγόν Γένους μας.

Ἰδιαιτέραν μνείαν, κατ' αὐτήν τήν ἐπέτειον, ὀφείλομεν διά τήν προσφοράν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ὑπῆρξε σπουδαία καί καθοριστική εἰς τήν διατήρησιν τῶν κυρίων στοιχείων καί χαρακτηριστικῶν τῆς πνευματικῆς καί ἐθνικῆς ταυτότητος τῶν ὑποδούλων, τουτέστιν τῆς ὀρθοδόξου Πίστεως καί τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης. Καί, βεβαίως, δέν εἶναι δυνατόν νά ἀποσιωπᾶται ὁ ἐθναρχικός ρόλος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί ἡ μέχρις αἵματος θυσία πλήθους Ἱεραρχῶν, Ἱερέων καί μοναχῶν εἰς τόν βωμόν τῆς ἐλευθερίας.

Ἐξαιρέτως ἐπισημαίνεται ἡ ἀτίμητος προσφορά τῶν χιλιάδων Ἁγίων Νεομαρτύρων, τό ἱερό στράτευμα τῶν ὁποίων ἀποτελεῖ τήν δόξαν τῆς Ὀρθοδοξίας κατά τήν περίοδον τῆς δουλείας, τό δέ παράδειγμά των συνέβαλε τά μέγιστα εἰς τήν ἐνίσχυσιν τῆς Πίστεως καί τήν ἀπόκρουσιν τῆς λαίλαπος τῶν ἐξισλαμισμῶν. Ἐξισλαμισμός δέ ἐσήμαινε τότε καί ἐκτουρκισμόν. Χαρακτηριστικόν εἶναι τό παράδειγμα τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ὁ ὁποῖος λόγῳ τῆς μεγάλης προσφορᾶς του, τήν ὁποίαν ἐπεσφράγισε μέ τό μαρτύριόν του, δικαίως θεωρεῖται μεγάλος διδάχος τοῦ Γένους, καθώς καί ἡ μεγαλυτέρα  ἐκκλησιαστική καί ἐθνική φυσιογνωμία τῆς περιόδου τῆς Τουρκοκρατίας.

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ἐπί τέσσερεις αἰῶνες τό Γένος διῆλθε "διά πυρός καί ὕδατος" θλίψεων καί δοκιμασιῶν. Σφαγαί, καταπιέσεις, παιδομάζωμα, ἐξισλαμισμοί, βιαιότητες καί κάθε εἴδους ταπεινώσεις χαρακτηρίζουν τήν περίοδον τῆς πικρᾶς δουλείας. Ἐντούτοις αὐτά δέν ἐκατόρθωσαν νά ἀφανίσουν καί ἀλλοιώσουν τήν ταυτότητα τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων. Τοῦτο δέ ὀφείλεται εἰς τό ὅτι διετηρήσαμε ἀνόθευτον τήν πίστιν εἰς τόν Χριστόν καί ἄσβεστον τήν ἀγάπην εἰς τήν Πατρίδα, τά ὁποῖα ὑπῆρξαν ἡ ἐλπίδα καί τό στήριγμα τῶν ὑποδούλων.

Τό ὅραμα τῶν ἀγωνιστῶν τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως ἦταν ἀναμφιβόλως ἡ ἀποτίναξις τοῦ τυρρανικοῦ ζυγοῦ καί ἡ ἀνασύστασις τῆς ἐνδόξου Αὐτοκρατορίας μας, ἡ ὁποία ἐδέχθη τό τελειωτικόν κτύπημα κατά τήν Ἅλωσιν τῆς Βασιλίδος τῶν Πόλεων ὐπό τῶν Τούρκων, ἐνῶ προηγουμένως εἶχε δεχθεῖ καίριον πλήγμα ὑπό τῶν αἱρετικῶν Σταυροφόρων τῆς Δύσεως. Τοῦτο (τό ὅραμα), ὅμως, μόνον ἐν μέρει ἐδικαιώθη, ἀλλά καί δι' αὐτό δοξάζωμεν καί εὐχαριστοῦμε τόν Θεόν.

Σήμερον, ἐπ' εὐκαιρίᾳ τῆς διακοσιοστῆς ἐπετείου ἀπό τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821 εἶναι σκόπιμον καί ὠφέλιμον νά ἀναλογισθοῦμε ἐάν καί κατά πόσον κατά τούς διαρρεύσαντας δύο αἰώνας ἐλευθέρου βίου διετηρήσαμε τήν ἀγάπην τῶν ἀειμνήστων Ἀγωνιστῶν ἐκείνης καί προγόνων μας πρός τήν Πίστιν καί πρός τήν Πατρίδα καί ἐάν διαθέτουμε τήν προθυμίαν ἐκείνων διά κάθε θυσίαν ὑπέρ αὐτῶν.

Περαίνοντες τό παρόν σύντομον ἑόρτιον μήνυμα ἐπισημαίνομεν ὅτι ἀποτελεῖ ἰδιαιτέρα εὐλογία δι' ἡμᾶς τούς Ὀρθοδόξους Ἕλληνας ὅτι τόσον ἡ πνευματική ὅσον καί ἡ ἱστορική Παράδοσίς μας προβάλλουν τά παραδείγματα καί πρότυπα τῶν μαρτύρων καί ἡρώων ὑπέρ τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος. Πρέπει δέ νά συνειδητοποιήσωμεν ὅτι μόνον μέ τήν μίμησιν αὐτῶν θά διατηρήσωμεν καί εἰς τό μέλλον τήν Πίστιν ἀλλά καί τήν ἐλευθερίαν μας.

Εἴθε νά ἀποδειχθῶμεν ἀντάξιοι τῆς ἐλευθερίας τήν ὁποίαν μᾶς ἐχάρισε ὁ Θεός καί διά τήν ὁποίαν ἐθυσιάσθησαν οἱ ἀείμνηστοι καί ἀξιομακάριστοι ἀγωνισταί τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821. Αἰωνία ἡ μνήμη πάντων τῶν ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος εὐκλεῶς ἀγωνισαμένων καί ἡρωϊκῶς πεσόντων προγόνων μας!

 

Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί εὐλογιῶν

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ 

†Ὁ Ἀθηνῶν & πάσης Ἑλλάδος

ΣΤΕΦΑΝΟΣ

ΟΙ  ΑΓΙΟΙ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΟΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΛΩΣΙΝ
ΟΙ ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ 
ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ