Ἐπί τῆ ἐπικειμένη ἀπαραδέκτῳ ἐπισκέψει τοῦ αἱρεσιάρχου καί Ἀρχηγοῦ τοῦ κακέκτυπου καί διεφθαρμένου Κράτους τοῦ Βατικανοῦ Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου στήν μαρτυρική Κύπρο καί τήν χειμαζόμενη Ἑλλάδα 

ΕΓΙΝΕ Η ΛΕΓΟΜΕΝΗ "ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ"!

 

ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΟΥ ΠΑΠΑ ΡΩΜΗΣ ΣΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΕΠ' ΕΚΚΛΗΣΙᾼ ΕΝ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧῌ ΠΑΠΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ.

 

 ● Ὅσοι μνημονεύουν καί ἀναγνωρίζουν ὡς ὀρθόδοξον καί κανονικόν Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως τόν κ. Βαρθολομαῖο, κατά λογική καί κανονική συνέπεια, ἀναγνωρίζουν καί κοινωνοῦν μέ τόν αἱρεσιάρχη Πάπα Ρώμης, τόν ὁποῖον ὁ πρῶτος μνημονεύει καί ἀναγνωρίζει ὡς κανονικό, δηλαδή ὀρθόδοξο καί κοινωνικό, Ἐπίσκοπο Ρώμης! Οἱ καιροί οὐ μενετοί! Χρεία ἀγῶνος καί τούτου νομίμου, δηλαδή ἐκ τῶν ὀχυρωμάτων τῆς Ὀρθοδοξίας!

Η ΣΥΜΦΩΝΗΘΕΙΣΑ «ΕΝΩΣΗ» ΣΤΑΔΙΑΚΑ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΙΚΑ ΠΛΕΟΝ ΚΑΘΙΕΡΩΝΕΤΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΛΕΓΟΜΕΝΩΝ ΕΠΙΣΗΜΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ.

ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ ΤΟΥ 2016 ΣΤΗΝ ΔΙΑΒΟΗΤΗ "ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ" ΕΛΑΒΕ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΟ, "ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟ" (ΕΦΟΣΟΝ ΚΑΙ ΟΙ ΜΗ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΝΤΕΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΠΕΚΗΡΥΞΑΝ) ΜΑΝΔΥΑ.

ΑΣ ΜΗΝ ΑΥΤΑΠΑΤΩΜΕΘΑ! ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΝΩΣΗ!

Η ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΡΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΡΟΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ (ΜΝΗΜΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΕΤΡΟΥ 2021)

ΤΟ ΑΝΩΤΕΡΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΕ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ (οἱ ἐπισημάνσεις μέ ἔντονο χρῶμα εἶναι δικές μας):

ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ
     ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ 
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

Δευτέρα, 28 Ιουνίου 2021

___________

Σας χαιρετώ με χαρά και σας καλωσορίζω με στοργή στη Ρώμη για τον Πανηγυρικό των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Ευχαριστώ τον Μητροπολίτη Εμμανουήλ για τα καλά και αδελφικά του λόγια. Αυτή η ετήσια ανταλλαγή αντιπροσωπειών μεταξύ της Εκκλησίας της Ρώμης και της Κωνσταντινούπολης για τις γιορτές των αντίστοιχων Προστάτων μας είναι ένα σημάδι της κοινωνίας –πραγματικής, αν και όχι ακόμη πλήρης– που ήδη μοιραζόμαστε. Είμαι βαθύτατα ευγνώμων στον Παναγιώτατο Βαρθολομαίο και στην Ιερά Σύνοδο που σας έστειλαν να είστε μαζί μας και σας ευχαριστώ για την ευπρόσδεκτη επίσκεψή σας.

Φέτος θα γιορτάσουμε τους Αγίους Πέτρο και Παύλο σε έναν κόσμο που ακόμα αγωνίζεται να βγει από τη δραματική κρίση που προκάλεσε η πανδημία. Αυτή η μάστιγα έχει δοκιμάσει τους πάντες και τα πάντα. Μόνο ένα πράγμα είναι πιο σοβαρό από αυτή την κρίση, και αυτό είναι ο κίνδυνος να τη σπαταλήσουμε και να μην μάθουμε το μάθημα που διδάσκει. Είναι ένα μάθημα ταπεινότητας, που μας δείχνει ότι δεν είναι δυνατόν να ζήσουμε υγιείς ζωές σε έναν ανθυγιεινό κόσμο ή να συνεχίσουμε όπως ήμασταν, χωρίς να αναγνωρίζουμε τι πήγε στραβά. Ακόμη και τώρα, η μεγάλη επιθυμία να επιστρέψουμε στην κανονικότητα μπορεί να κρύψει την παράλογη ιδέα ότι μπορούμε να επιστρέψουμε στη βασιζόμενη σε ψευδείς τίτλους, συνήθειες και έργα που στοχεύουν αποκλειστικά στην επιδίωξη πλούτου και προσωπικών συμφερόντων, ενώ αποτυγχάνουμε να ανταποκριθούμε στην παγκόσμια αδικία, την κραυγή του η φτωχή και η επισφαλής υγεία του πλανήτη μας.

Τι έχουν να πουν όλα αυτά σε εμάς ως Χριστιανούς; Και εμείς καλούμαστε να αναλογιστούμε σοβαρά εάν θέλουμε να επιστρέψουμε στο να κάνουμε ό,τι κάναμε πριν, σαν να μην συνέβη τίποτα, ή αντ' αυτού να ανταποκριθούμε στην πρόκληση αυτής της κρίσης. Η κρίση, όπως δείχνει η αρχική σημασία της λέξης, συνεπάγεται πάντα μια κρίση, μια διάκριση μεταξύ καλού και κακού. Στην αρχαιότητα το χρησιμοποιούσαν ο γεωργός που χώριζε το καλό σιτάρι από το άχυρο για να το πετάει. Με παρόμοιο τρόπο, η παρούσα κρίση μας καλεί να διακρίνουμε, να διακρίνουμε και να κοσκινίζουμε, σε ό,τι κάνουμε, ανάμεσα σε αυτό που είναι διαρκές και αυτό που περνά.

Πιστεύουμε, όπως διδάσκει ο Απόστολος Παύλος, ότι αυτό που μένει για πάντα είναι η αγάπη, γιατί, ενώ όλα τα άλλα περνούν, «η αγάπη δεν τελειώνει ποτέ» ( Α Κορ. 13:8). Μακριά από μια ρομαντική αγάπη, κλειστή στα προσωπικά μας συναισθήματα, επιθυμίες και συναισθήματά μας, αυτή η αγάπη είναι συγκεκριμένη, βασισμένη στο πρότυπο του Ιησού. Είναι η αγάπη του σπόρου που δίνει ζωή πέφτοντας στη γη και πεθαίνοντας. ο σπόρος που δίνει ζωή σπάζοντας. Είναι μια αγάπη που «δεν επιμένει στον δικό της δρόμο», που «τα πάντα τα υπομένει, τα πάντα πιστεύει, τα πάντα ελπίζει, τα πάντα υπομένει» (εδ. 5.7). Στο τέλος, το Ευαγγέλιο υπόσχεται άφθονο καρπό όχι σε εκείνους που αποκτούν πλούτη για τον εαυτό τους ή σε εκείνους που αναζητούν το δικό τους όφελος, αλλά σε εκείνους που μοιράζονται απλόχερα με τους άλλους, σπέρνοντας άφθονα και ελεύθερα με ταπεινό πνεύμα υπηρεσίας.

Για εμάς τους Χριστιανούς στο μονοπάτι της πλήρους κοινωνίας, το να λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη την τρέχουσα κρίση σημαίνει να αναρωτιόμαστε πώς θέλουμε να προχωρήσουμε. Κάθε κρίση αντιπροσωπεύει ένα σταυροδρόμι: μπορούμε να αποσυρθούμε στον εαυτό μας, αναζητώντας τη δική μας ασφάλεια και σκοπιμότητα, ή μπορούμε να είμαστε ανοιχτοί στους άλλους, κάτι που συνεπάγεται κινδύνους αλλά και τους υποσχόμενους καρπούς χάριτος του Θεού. Αγαπητοί αδελφοί, δεν ήρθε η ώρα να δώσουμε περαιτέρω ώθηση στις προσπάθειές μας, με τη βοήθεια του Πνεύματος, να καταρρίψουμε αρχαίες προκαταλήψεις και να ξεπεράσουμε οριστικά τους επιζήμιους ανταγωνισμούς; Χωρίς να αγνοούμε τις διαφορές που πρέπει να επιλυθούν μέσω φιλανθρωπικού και ειλικρινούς διαλόγου, δεν θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε μια νέα φάση σχέσεων μεταξύ των Εκκλησιών μας, που χαρακτηρίζεται από το να περπατάμε πιο στενά μαζί, με την επιθυμία να κάνουμε πραγματικά βήματα προς τα εμπρός, με το να γίνουμε πιο πρόθυμοι να είμαστε αληθινά υπεύθυνοι ο ένας για τον άλλον; Αν είμαστε υπάκουοι στην αγάπη, στο Άγιο Πνεύμα που είναι η δημιουργική αγάπη του Θεού και που φέρνει την αρμονία στη διαφορετικότητα, θα ανοίξει το δρόμο για μια ανανεωμένη αδελφότητα.

Η μαρτυρία της αυξανόμενης κοινωνίας μεταξύ μας των Χριστιανών θα είναι επίσης σημάδι ελπίδας για πολλούς άνδρες και γυναίκες, οι οποίοι θα αισθάνονται ενθαρρυμένοι να προωθήσουν μια πιο καθολική αδελφότητα και μια συμφιλίωση ικανή να θεραπεύσει τα λάθη του παρελθόντος. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για την αυγή ενός μέλλοντος ειρήνης. Ένα ωραίο προφητικό σημάδι θα ήταν η στενότερη συνεργασία μεταξύ Ορθοδόξων και Καθολικών στο διάλογο με άλλες θρησκευτικές παραδόσεις, έναν τομέα στον οποίο γνωρίζω ότι συμμετέχετε πολύ, αγαπητέ Σεβασμιώτατε Εμμανουήλ.

Αγαπητοί φίλοι, σας ευχαριστώ για άλλη μια φορά για την παρουσία σας και σας παρακαλώ να μεταφέρετε στον Παναγιώτατο Βαρθολομαίο, τον οποίο θεωρώ αληθινό Αδελφό μου, τους εγκάρδιους και σεβασμούς μου χαιρετισμούς. Παρακαλώ πείτε του ότι περιμένω με χαρά την επίσκεψή του εδώ στη Ρώμη τον προσεχή Οκτώβριο, μια ευκαιρία να ευχαριστήσω τον Θεό για την τριακοστή επέτειο από την εκλογή του. Με τη μεσιτεία των Αγίων Πέτρου και Παύλου, Πρίγκιπες των Αποστόλων, και του Αγίου Ανδρέα του Πρωτόκλητου, ο Παντοδύναμος Θεός στο έλεός του να μας ευλογεί και να μας φέρει όλο και πιο κοντά στη δική του ενότητα. Τέλος, αγαπητοί αδελφοί, βρείτε μου θέση στις προσευχές σας. Σας ευχαριστώ.

 

 ΤΙ ΣΧΕΤΙΚΩΣ ΛΕΓΟΥΝ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ:

"Πολύς ἐστιν ὁ τοῦ μνημοσύνου λόγος καί οὐχί μικρός, διότι ἐκεῖνοι μνημονεύονται ἐπ' ἐκκλησίαις, ὅσοι εἰσί Ὀρθόδοξοι καί κοινωνικοί πρός τήν αὐτήν ἐκκλησίαν. 

Οἱ δέ ἀκοινώνητοι οὔτε μνημονεύονται, οὔτε γάρ ἔχει ἄδεια τίς τῶν ἱερωμένων εὔχεσθαι ἐπ' ἐκκλησίαις. 

Ἐκφεύγειν ἅπασι τρόποις τήν κοινωνίαν αὐτοῦ καί μήτε συλλειτουργεῖν αὐτῶ, μήτε μνημονεύειν ὅλως αὐτοῦ, μήτε ἀρχιερέα τοῦτον ἀλλά λύκον καί μισθωτόν ἡγεῖσθε". 

ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ,

Ο ΕΠΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΟΣ ΚΑΙ «ΑΤΛΑΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ»

«Θὰ ἔρθουν Πατριάρχες καὶ Δεσποτάδες, ποὺ θὰ σᾶς ποῦν πὼς ἡ Ἐκκλησία ἔχει τὸ ἴδιο κέντρο καὶ πολλὲς πόρτες. Κέντρο ἕνας Θεὸς καὶ μπασὰ (πόρτα) καὶ ἀπὸ τὴν μπάντα (πλευρὰ) τοῦ Πάπα, τοῦ Καλβίνου καὶ ὅλων τῶν αἱρετικῶν! Τὸ νοῦ σας νὰ κρατήσετε τὴν μία καὶ μοναδικὴ πόρτα! Τὴν Ἁγία Ὀρθοδοξία!».

 

Ὁσίου Παρθενίου (+1905) τῆς Μονῆς Κουδουμᾶ (Κρήτης)