Οἰκουμενιστικό κάλεσμα γιά τά 1700 χρόνια ἀπό τήν Α’ Οἰκουμενική Σύνοδο

 

Πανχριστιανικό κάλεσμα γιά τά 1700 χρόνια ἀπό τήν Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδο

 

Μήνυμα ενότητας των Χριστιανών από Πάπα και Οικουμενικό Πατριάρχη - Καλούν Προτεστάντες, Αγγλικανούς, Παλαιοκαθολικούς και αρχαίους Ανατολικούς να παραβρεθούν στη Νίκαια της Βιθυνίας, στις 28 και 29 Νοεμβρίου

Μήνυμα ενότητας προς όλους τους Χριστιανούς απηύθυναν ο Πάπας Λέων και ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, οι οποίοι καλούν όλους τους εκπροσώπους των Χριστιανικών Εκκλησιών, μεταξύ των οποίων Προτεστάντες, Αγγλικανούς, Παλαιοκαθολικούς και αρχαίους Ανατολικούς (σημ. ἡμ.: δηλαδή Μονοφυσίτες) να παραβρεθούν στη Νίκαια της Βιθυνίας, στις 28 και τις 29 Νοεμβρίου.

Σύμφωνα με πληροφορίες, από προχθές το πρωί, φτάνουν σε όλες τις λεγόμενες χριστιανικές κοινότητες, επιστολές του Καρδιναλίου Κούρτ Κοχ, Προέδρου της Επιτροπής για την Ενότητα των Χριστιανών εκ μέρους της Αγίας Έδρας και του Μητροπολίτη Γέροντα Χαλκηδόνος κ. Εμμανουήλ του Οικουμενικού Πατριαρχείου με την οποία «εκ μέρους του Αγιωτάτου και του Παναγιωτάτου καλούνται να συμμετάσχουν στην συνάντηση τιμής για την επέτειο συμπλήρωσης 1700 χρόνων από την σύγκληση της 1ης Οικουμενικής Συνόδου». Όπως επισημαίνεται στην επιστολή, στη Νίκαια θα τελεστεί δέηση, το απόγευμα της Παρασκευής 28 Νοεμβρίου και στις «29 Νοεμβρίου το πρωί, ειδική συνάντηση κεκλεισμένων θυρών, στην Κωνσταντινούπολη».

Ποιοι έχουν λάβει τις προσκλήσεις

Πέντε κορυφαίοι οργανισμοί, που εκπροσωπούν Χριστιανικές Εκκλησίες, ομολογίες και κοινότητες σε όλο τον κόσμο, έχουν λάβει ήδη τις σχετικές προσκλήσεις και πρόκειται, σύμφωνα με πληροφορίες, για:

1. Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών: Εδρεύει στη Γενεύη. Απαρτίζεται από 340 Εκκλησίες, ομολογίες και κοινότητες, μεταξύ των οποίων, Ορθόδοξοι, Αγγλικανοί, Λουθηρανοί, Πεντηκοστιανοί, Παλαιοκαθολικοί και Προχαλκηδόνιοι (σημ. ἡμ.: δηλαδή Μονοφυσίτες), οι οποίοι εκπροσωπούν 550 εκατομμύρια χριστιανούς. Ιδρύθηκε αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1948 και μεταξύ των ιδρυτικών του μελών είναι και το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Κορυφαία στελέχη της Ορθόδοξης Εκκλησίας έχουν διατελέσει πρόεδροι του Συμβουλίου, ανάμεσά τους και ο αοίδιμος Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος. Τη διοίκηση ασκεί ο Γενικός Γραμματέας που σήμερα είναι ο πρεσβύτερος, καθηγητής Τζέρυ Πιλάι.

2.Τη Διάσκεψη των Ευρωπαικών Εκκλησιών: Εδρεύει σε Βρυξέλλες και Στρασβούργο. Ιδρύθηκε το 1959, εν μέσω Ψυχρού Πολέμου, με σκοπό την προώθηση της συμφιλίωσης μεταξύ των Εκκλησιών της Ευρώπης. Συμμετέχουν 125 Εκκλησίες της Ευρώπης. Προεδρεύει ο Αρχιεπίσκοπος Μεγάλης Βρετανίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου κ. Νικήτας, διοικείται όμως από Γενικό Γραμματέα, ο οποίος είναι ο πρεσβύτερος Φράνκ Ντίτελ Φίσχπαχ, εκπρόσωπος της γερμανικής προτεσταντικής Εκκλησίας.

3.Την Αγγλικανική κοινότητα: Εδρεύει στο Λονδίνο. Ιδρύθηκε το 1867 και εκπροσωπεί όλες τις αυτοκέφαλες και τοπικές Αγγλικανικές Εκκλησίες ανά τον κόσμο, οι οποίες απαριθμούν 110 εκατομμύρια πιστούς. Επικεφαλής είναι ο εκάστοτε Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι και το αξίωμα είναι κενό από τις 7 Ιανουαρίου του 2025, μετά την παραίτηση του Τζάστιν Γουέλμπι και η νέα Αρχιεπίσκοπος, η Επίσκοπος Λονδίνου Λαίδη Σάρα Μάλαλι αναλαμβάνει καθήκοντα στις 28 Ιανουαρίου του 2026. Σήμερα, η κοινότητα διοικείται από τον Γενικό Γραμματέα πρεσβύτερο, που προέρχεται από την Εκκλησία του Νοτίου Σουδάν, Αντονυ Πόγκο.

4.Τις Ανατολικές Ορθόδοξες Εκκλησίες, γνωστές ως προχαλκηδόνιες (σημ. ἡμ.: δηλαδή Μονοφυσίτες) : Η έναρξη συνεργασίας τους πραγματοποιήθηκε το 1959 στην Αντίς Αμπέμπα, παρουσία του Χαιλέ Σελασιέ. Εκπροσωπεί 60 εκατομμύρια Χριστιανούς. Συμμετέχουν η Εκκλησία της Αιθιοπίας, οι Κόπτες της Αιγύπτου, της Ερυθραίας, του Μαλαμπάρ της Ινδίας, η Συριακή Εκκλησία της Αντιόχειας και οι Εκκλησίες των Αρμενίων, με πρώτη την ιστορική έδρα του Εσμιατζίν και την Κιλικία.

5.Την Ένωση των Παλαιοκαθολικών Εκκλησιών: Ιδρύθηκε το 1889. Τα μέλη της διαφωνούν με το ζήτημα του Αλάθητου του Πάπα και πρόκειται για την γνωστή ως Ένωση της Ουτρέχτης, που απαρτίζεται από τις Εκκλησίες της Ολλανδίας, της Γερμανίας, της Ελβετίας, της Αυστρίας, της Τσεχίας και της Κροατίας.

                                                                         Μαρία Αντωνιάδου tovima.gr,10/10/2025

Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον

 

Εἰκοσαετία ἀπό τῆς ὁσιακῆς κοιμήσεως τοῦ ἀοιδίμου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Ἀνδρέου (+21.9.2005 ἐκ. ἡμ.)

Ὁ ἀείμνηστος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Ἀνδρέας, κατά κόσμον Δημήτριος Ἀνέστης, ἐγεννήθη τήν 24η Δεκεμβρίου 1915 εἰς Κολάκαν (σημερινήν Κυρτώνη) Ἀταλάντης Φθιώτιδος, ἐκ γονέων εὐσεβῶν τοῦ Γεωργίου καί τῆς Ἀσημίνας.

Ἐμόνασε εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Κουβαρᾶ Ἀττικῆς, ὑπό τήν πνευματικήν καθοδήγησιν τοῦ Κτίτορος αὐτῆς, τότε Ἐπισκόπου Βρεσθένης καί μετέπειτα Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, πλέον δέ Ἁγίου Ματθαίου, τό ἔτος 1938, εἰς ἡλικίαν 23 ἐτῶν, μετά τήν ἐκπλήρωσιν τῶν στρατιωτικῶν του ὑποχρεώσεων.

Ἐχειροθετήθη ρασοφόρος μοναχός το 1940, λαβών τό ὄνομα Βασίλειος, ἐχειροτονήθη Διάκονος καί ἐκάρη μεγαλόσχημος μοναχός τό ἴδιος ἔτος ὑπό τοῦ Γέροντός του, Ἐπισκόπου Ματθαίου.

Κατά την κήρυξιν τοῦ Β΄Παγκοσμίου Πολέμου ἐπεστρατεύθη μετ’ ἄλλων 60 Πατέρων τῆς Μονῆς καί ὑπηρέτησεν μέχρι τόν Ἀπρίλιον τοῦ 1941, ὁπότε καί ἐπέστρεψεν εἰς τήν μετάνοιάν του. Ἐν συνεχεία ἐχειροτονήθη Πρεσβύτερος, μετωνομασθείς ὑπό τοῦ Γέροντός του Ἀθανάσιος καί ἀργότερον ἐχειροθετήθη Πνευματικός.

Ὡς Ἱερομόναχος, μέ ἕδρα τήν μετάνοιά του, ἐξυπηρέτησε πολλάς Ἐνορίας ἀνά τήν Ἑλλάδα, ἀντιμετωπίσας πολλάς, λόγω τῶν τότε συνθηκῶν και περιστάσεων, κακουχίας και διώξεις (δίς «κατεδικάσθη» εἰς θάνατον ὑπό τῶν ἀνταρτῶν), ἐνῶ ἀπό τό ἔτος 1947 ἐδιωρίσθη Πνευματικός τῶν Ἀδελφοτήτων τῶν Ἱερῶν Μονῶν Μεταμορφώσεως Κουβαρᾶ καί Παναγίας Πευκοβουνογιατρίσσης Κερατέας Ἀττικῆς, ὑπό τοῦ Κτίτορος αὐτῶν Ἐπισκόπου Βρεσθένης Ματθαίου.

Τήν 13ην Σεπτεμβρίου 1948, κατά τάς ἱστορικάς Ἐπισκοπικάς Χειροτονίας ἐκείνου τοῦ ἔτους, ἀνεδείχθη  Ἐπίσκοπος Πατρῶν, λαβών τό ὄνομα Ἀνδρέας, χειροτονηθείς ὑπό τοῦ Ἐπισκόπου Βρεσθένης Ματθαίου, συμπαραστατουμένου ὑπό τοῦ Ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος Σπυρίδωνος.

Κατά τήν περίοδον τῶν διωγμῶν, τῶν ἐξαπολυθέντων κατά τῆς γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τά ἔτη 1950-1956 ὑπό τοῦ Καινοτόμου Ἀρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος Βλάχου, συνελήφθη, ἀπεσχηματίσθη καί ἐφυλακίσθη ἐπί 11 μῆνες.

Το ἔτος 1967, μετά τήν κοίμησιν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κυροῦ Ἀγαθαγγέλου, ἀνέλαβε τήν Τοποτηρητείαν τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, ἐνῶ τό 1972 ἀνεδείχθη Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος, παραμείνας ἐπί 31 συναπτά ἔτη εἰς τόν θρόνον τῶν Ἀθηνῶν. Τό ἔτος 2003 παρητήθη, λόγω σοβαρῶν προβλημάτων ὑγείας ἀλλά καί χάριν τῆς εἰρήνης καί ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας, μιμούμενος ἐν ταπεινώσει τήν ἀντίστοιχον ἐπιλογήν τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου.

Καθ’ ὅλην  τήν διάρκειαν τῆς Ἀρχιερατείας και δή τῆς Ἀρχιεπισκοπείας του ἀνέπτυξε πλούσιον ποιμαντικό, πνευματικό καί ἱεραποστολικόν ἔργον. Ἐνδεικτικῶς ἀναφέρεται ὅτι συμμετεῖχε καί ἐγκαινίασε περί τούς 30 Ἱερούς Ναούς, ἀνά τήν Ἑλλάδα καί τό ἐξωτερικόν, ἐνῶ ἐχειροτόνησε περισσοτέρους ἀπό 80 Κληρικούς, ὡς Διακόνους καί Πρεσβυτέρους, ἐκάρησαν δέ ὑπ’ αὐτοῦ δεκάδες Μοναχοί καί μοναχαί.

Διεκρίνετο διά τήν ἀκράδαντον πίστιν, τήν ἁπλότητα, τήν ταπείνωσιν, τόν ἐν γένει ἀσκητικόν βίον, τόν ἔνθεον ζῆλον καί τήν πνευματικήν βίαν, τήν ἀδιάλειπτον προσευχήν, τήν ἐγκράτειαν, τήν διάκρισιν, τήν ἀνυπόκριτον ἀγάπην, τήν ὑπομονήν, τήν σιωπήν, τήν ἐν πᾶσι δοξολογικήν καί εὐχαριστιακήν στάσιν ζωῆς, τήν συγχωρητικότητα, τήν ἀνεξικακίαν, τήν ὑπομονήν, τήν ἐλεημοσύνην, τό ἀφιλοχρήματον, τήν ἱεροπρέπειαν, τό φιλακόλουθον, τήν αὐθεντικήν πνευματικήν πατρότητα, τό πρᾶον, ἡσύχιον, εἰρηνικόν, ἱλαρόν, μακρόθυμον, χαροποιόν τῆς παρουσίας του, τό ἀγωνιστικόν, ἐκκλησιαστικόν καί ὁμολογητικόν φρόνημά του, τήν ἀκεραιότητα τοῦ ὀρθοδόξου ἤθους του.

Τολμῶ εἰπεῖν, ὅτι, ὑπῆρξεν, ὡς παρουσία καί διακονία εἰς τόν χῶρον τῆς Ἐκκλησίας, μία, κατ’ ἀναλογίαν, ἀνάμιξις τοῦ βίου καί τῶν ἀρετῶν δύο μεγάλων συγχρόνων Ἁγίων τῆς νεωτέρας ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας, τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Ἐπισκόπου Πενταπόλεως, τόν ὁποῖον ἰδιαιτέρως εὐλαβεῖτο καί τοῦ Ἁγίου Ματθαίου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, Πνευματικοῦ Πατρός καί Γέροντός του.

Την 21^η Σεπτεμβρίου 2005 παρέδωσε εἰρηνικῶς τό πνεῦμα του εἰς τόν Κύριον του καί Θεόν, πλήρης ἡμερῶν (90 ἐτῶν). Τό σκήνωμά του ἐξετέθη εἰς προσκύνησιν, εἰς τό Ἐπισκοπεῖον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Κερατέας Ἀττικῆς, ἐπί τριήμερον. Ἡ θέα του, καθώς καί ἡ αἴσθησις ὅσων τό ἠσπάσθησαν παρέπεμπον εἰς ἐμπειρίαν προσκυνήσεως ἱεροῦ καί ὁσιακοῦ λειψάνου, κατά μαρτυρίας δέ πιστῶν, μεταξύ ἄλλων καί ἀξιοπίστου καί ἀξιοσεβάστου Καθηγουμένης ἱστορικῆς Ἱερᾶς Μονῆς, ἐξέπεμπε εὐωδίαν. (Πλείονα περί τῆς Κοιμήσεως καί ταφῆς του εἰς τό συλλεκτικόν τεῦχος τοῦ Περιοδικοῦ «Κῆρυξ Γνησίων Ὀρθοδόξων», Σεπτεμβρίου-Ὀκτωβρίου 2005.)

 

ΜΙΚΡΟΝ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΕΚ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΤΟΥ

«Ἡ ἀποστασία καί ἡ διαφθορά τοῦ συγχρόνου κόσμου ἐμποδίζει τόν ἄνθρωπον νά ἐπανεύρη τήν εὐθεῖαν ὁδόν, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ εἰς τόν ἀληθινόν Θεόν τόν μόνον δυνάμενον σώζειν.  Ἡ ἁμαρτία, ὡς χωρισμός ἀπό τήν πηγήν τῆς ζωῆς, τόν Χριστόν, ἐξαλείφεται μόνον διά τῆς μετανοίας-ἐξομολογήσεως, διά τῆς ἐπανασυνδέσεως δηλαδή τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεόν, διά μέσου τῆς μυστηριακῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας καί κατ’ἐξοχήν διά τῆς προσελεύσεως εἰς τό Μυστήριον τῆς ζωῆς, τήν Θείαν Εὐχαριστίαν.»

(Ἐκ τοῦ Προλόγου του εἰς τό ὑπ’ αὐτοῦ ἐκδοθέν Βιβλίον

 «Τό Μυστήριον τῆς Ἐξομολογήσεως καί Μετανοίας»,

 Ἔκδοσις 7^η, Ἀθῆναι 1993.)

 

«Ἐδῶ εἰς τήν φυλακήν περνῶ τάς καλυτέρας ἡμέρας τῆς ζωῆς μου. Ἐχόρτασα προσευχή καί ἀνάγνωσι. Μέσα εἰς τήν φυλακήν ἐγώ μέ τόν π. Μηνᾶ, χάριτι Θεοῦ εἴχαμε ἀνάγνωσι καί προσευχή καί δοξολογίαν εἰς τόν Ἅγιον Θεόν πού ἀξίως μᾶς παιδεύει ἀπό Θεϊκή ἀγάπη.»

(Ἐκ τοῦ προσωπικοῦ Ἡμερολογίου του)

«Σήμερον ἐνῶ πολλοί παρατηροῦν καί ὁμιλοῦν διά τά σημεῖα τῶν καιρῶν καί τόν ἐπικείμενον ἐρχομόν τοῦ Ἀντιχρίστου, κατά τά γραφόμενα εἰς τήν Ἱεράν Ἀποκάλυψιν, όλίγοι διακρίνουν ὅτι τό μεγαλύτερον σημεῖον τῶν καιρῶν εἶναι ἡ ἀποστασία ἐκ τῆς Ὀρθοδοξίας καί ἀκόμη ἐλάχιστοι εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι σπεύδουν νά ἑνωθοῦν τῶ Σώματι τοῦ Χριστοῦ, τῆ Ἁγία δηλαδή Ὀρθοδόξω Ἐκκλησίᾳ διά νά μή κατασταθοῦν, ἑκουσίως ἤ μή, πρόδρομοι τοῦ Ἀντιχρίστου.»

«Ἄς διατηρήσωμεν ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ τήν Ὀρθόδοξον Ὁμολογίαν μας καί ἄς φροντίσωμεν μέ βίαν πνευματικήν νά μήν ὑστερῶμεν εἰς ἀγαθά ἔργα, καλλιεργοῦντες τήν ἀγάπην εἰς ἀλλήλους, ὡς γνήσιοι μαθηταί τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ.»

 ( Ἀποσπάσματα ἐκ τοῦ Μηνύματός του ἐπί

τῆ Κυριακῆ τῆς Ὀρθοδοξίας, τοῦ ἔτους 1998)

Τρίτος ἐκ δεξιῶν, μεταξύ τῶν χειροτονηθέντων Ἐπισκόπων
κατά τό ἔτος 1948

Ἱερουργῶν ἱεροπρεπῶς,
ὡς νεοχειροτονηθείς Ἐπίσκοπος

Κηρύττων μέ ἔνθεον ζῆλον 

Ἀπό τήν ἐκλογήν τῆς νῦν Ἡγουμένης
τῆς Μονῆς Παντανάσσης Μυστρᾶ Γεροντίσσης Ἀβερκίας

Μετέβη εἰς Κύπρον διά τόν τελευταῖον ἀποχαιρετισμόν,
ὡς εἶπεν, τοῦ ἀδελφοῦ καί φίλου ἐν Χριστῶ Μητροπολίτου
 Κιτίου Ἐπιφανίου. Ἀμφότεροι ἐκοιμήθησαν ἐκεῖνο τό ἔτος (2005).

Ὁ Ἡγούμενος τῆς Σκήτης τῶν Ἁγίων Πατέρων Χίου π. Ἀμβρόσιος
τόν ἐπεσκέπτετο, λέγων "ἀρκεῖ μοι τό βλέπειν σε"!

Κεκοιμημένος είς τό κελλίον του.

Ἀσπαζόμενοι τήν ἁγίαν δεξιάν του.

 

ΑΝΔΡΕΟΥ, ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ,

ΗΜΩΝ ΔΕ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΠΟΙΜΕΝΑΡΧΟΥ, ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ!

 Ὅσιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος: Ὁ λόγος του διώχνει τά κόμπλεξ!

 

«Ἀρετῶν ταῖς ἀκτίσι καταλαμπόμενος, τῆς ἐν Χριστῶ πολιτείας φωστήρ πολύφωτος, θεοφόρε Ἰσαάκ ὤφθης ἐν Πνεύματι, καί κατευθύνεις ἀσφαλῶς, σωτηρίας πρός ὁδόν, διδάγμασι θεοπνεύστοις, τούς εὐφημούντας σέ Πάτερ, ὡς τοῦ Χριστοῦ θεῖον θεράποντα.»

 

Ο Όσιος Ισαάκ γεννήθηκε στις αρχές του 7ου αιώνα, στο Μπέιτ Κατραγιέ, στην περιοχή του Κατάρ, στην νότια άκρη του Περσικού Κόλπου.

Νέος ακόμη εισήλθε μαζί με τον αδελφό του στην Μονή του Αγίου Ματθαίου, και αφού προόδευσε πολύ στις αρετές, στην υπακοή και στη γνώση των Αγίων Γραφών, αποσύρθηκε στην ησυχία. Ο αδελφός του έγινε ηγούμενος της Μονής, και συνεχώς τον πίεζε να επιστρέψει στην Μονή για την πνευματική ωφέλεια των αδελφών. Η φήμη του αγίου Ισαάκ έφτασε ως την Νινευί, και οι πιστοί κατόρθωσαν να πείσουν τον αρχιεπίσκοπο Γιβαρτζή να τον χειροτονήσει επίσκοπο (περί το 648).

Ο Ισαάκ υπάκουσε στο θέλημα του Θεού και άρχισε να καθοδηγεί με πολλή σοφία το πνευματικό του ποίμνιο. Δεν είχαν περάσει ούτε πέντε μήνες όταν δύο πιστοί, που τον είχαν παρακαλέσει να λύσει την διαφορά τους σχετικά με την εξόφληση ενός δανείου, απέρριψαν τις συμβουλές του και του είπαν:

«Άσε για την ώρα στην άκρη τις διδαχές του Ευαγγελίου». Αυτό ήταν αρκετό για να αποφασίσει να επιστρέψει στην έρημο, λέγοντας: «Εάν το Ευαγγέλιο δεν μπορεί να είναι εδώ παρόν, τί ήλθα να κάνω;

Παραιτήθηκε και αποσύρθηκε στο όρος Ματούτ, στην περιοχή του Μπέιτ Χουζάγιε (σημ. Κουρδιστάν), όπου ζούσαν πολλοί ασκητές και κατόπιν εγκαταστάθηκε στην Μονή Ραμπάν Σαμπούρ, στο όρος Τσουχτάρ (βόρειο Κουρδιστάν). Μελετούσε την Αγία Γραφή με τόσο ζήλο και έχυνε τόσα δάκρυα που έχασε το φως του. Δεν έτρωγε παρά τρεις άρτους την εβδομάδα με μερικά λαχανικά, χωρίς ποτέ ν’ αγγίζει μαγειρεμένο φαγητό.

Από αγάπη και ωφέλεια των αδελφών του, από το στόμα του βγήκαν ουράνιες διδαχές, τις οποίες κατέγραφαν οι μαθητές του. Περιγράφει στους λόγους του όλες τις καταστάσεις της ψυχής που πορεύεται προς τη λύτρωση και την ένωσή της με τον Θεό.

Κατά τον Όσιο Ισαάκ, η πίστη είναι το πρώτο στάδιο της απελευθέρωσης από την υποδούλωση στον κόσμο και στα πάθη. Με αυτήν ο άνθρω­πος ξυπνά και αρχίζει τις ενάρετες πράξεις (τη νηστεία, τη νήψη, την μελέτη της Αγίας Γραφής, την αγρυπνία και την προσευχή). Τότε μπορεί να βρει μέσα στην καρδιά του την είσοδο του ουρανού. Με την ησυχαστική ζωή και τη σιωπή, που είναι «το μυστήριο του μέλλοντος αιώνος», ο μοναχός θα δει μέσα του θαυμαστές καταστάσεις που το ανθρώπινο πνεύμα δεν μπορεί να συλλάβει. Με την κάθαρση της καρδιάς θα μπορεί να φθάσει και να προοδεύσει στην ταπείνωση, την «στολή της θεότητος», διότι αυτήν φόρεσε ο Λόγος του Θεού για να γίνει άνθρωπος. Η ταπείνωση περιλαμβάνει όλες τις άλλες αρετές και μας δίνει την καθαρότητα η οποία μας κάνει να θεωρούμε όλους τους άλλους καλούς και αθώους.

Με την πρόοδο στην ταπείνωση, ο ησυχαστής καθαρίζεται και φωτίζεται ο νους του με την εμπειρία των διαφόρων βαθμών της προσευχής και οδηγείται στην καθαρά προσευχή. Στην κατάσταση αυτή ο νους γεύεται τη χάρη του Θεού, βλέπει τον Θεό, ενώνεται με αυτόν και εισέρχεται στη Βασιλεία Του. Ο καθαρμένος και ειρηνικός άνθρωπος θα γίνει για όλους ζωντανή εικόνα της αγά­πης του Θεού και της ευσπλαχνίας Του.

Το βιβλίο του αββά Ισαάκ είναι απαραίτητος οδηγός κάθε ορθόδοξης ψυχής για να βαδίσει προς τον Θεό με ασφάλεια.

Γι’ αυτό ένας σύγχρονος γέροντας, ο Ιερώνυμος της Αιγίνης, συμ­βούλευε να μη διστάσουμε, ακόμη και να ζητιανέψουμε, για να αποκτήσουμε ένα αντίτυπο των έργων του αββά Ισαάκ. Επίσης συμβούλευε τα πνευματικά του παιδιά: «Να μην περάσει μέρα χωρίς να διαβάσεις έστω και μια σελίδα από τον αββά Ισαάκ. Εγώ πολύ τον αγαπώ τον ευλογημένο, γέροντά μου τον έχω. Και σε ό,τι διαβάζεις, να εγκύπτεις και να λέγεις μέσα σου: Εγώ το πράττω αυτό; Ετσι θα παρακινείσαι από την ανάγνωση να μεταβαίνεις εις την πράξιν»

 

Ἐβεβηλώθησαν τά Ἱερά Λείψανα τῆς Λαύρας τοῦ Κιέβου – Πετσέρσκ!

 

 

  Ἡ Λαύρα τοῦ Κιέβου-Πετσὲρσκ εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ παλαιότερα καὶ πιὸ σεβαστὰ μοναστήρια στὸν ὀρθόδοξο κόσμο, στὰ σπήλαια τοῦ ὁποίου βρίσκονται πάνω ἀπὸ 120 ἱερὰ λείψανα ἁγίων. Ὡστόσο, σήμερα τὰ ἱερὰ τῆς Λαύρας δὲν εἶναι προσβάσιμα στοὺς ἁπλοὺς πιστούς, ἀφοῦ ἔχουν βεβηλωθεῖ ἀπὸ ἐκπροσώπους τοῦ λεγόμενου «μουσείου», ποὺ δροῦν κατ’ ἐντολὴ τῶν οὐκρανικῶν ἀρχῶν.

 

  Σύμφωνα μὲ δημοσιογραφικὲς πληροφορίες τῆς Ἕνωσης Ὀρθοδόξων Δημοσιογράφων, στὶς 5 Μαρτίου 2025 τὸ Ὑπουργεῖο Πολιτισμοῦ τῆς Οὐκρανίας δημιούργησε ἐπιτροπὴ γιὰ τὴν ἐπιθεώρηση τῶν ἄφθαρτων λειψάνων τῶν ἁγίων τῆς Μονῆς τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου τόσο στὰ Μακρινὰ ὅσο καὶ στὰ Κοντινὰ Σπήλαια. Τὴν ἐπιτροπὴ αὐτὴ τὴν στελέχωσαν διάφοροι ἐπιστήμονες βιολόγοι, ἀνατόμοι καὶ κτηνίατροι.

 

  Σύμφωνα μὲ τὴν ἐντολὴ Νο214, τὸ Ὑπουργεῖο Πολιτισμοῦ ἀνέθεσε στὴν δημιουργηθεῖσα ἐπιτροπὴ μέχρι στὶς 30 Μαΐου νὰ πραγματοποιήσει ἔλεγχο καὶ νὰ ἐπαληθεύσει «τὴν παρουσία ἱερῶν λειψάνων στοὺς τάφους τῶν Ἐγγὺς καὶ Μακρινῶν Σπηλαίων τοῦ Ἐθνικοῦ Καταφυγίου Λαύρας Κιέβου-Πετσὲρσκ καὶ νὰ προσδιορίσει τὴν ἱστορικὴ καὶ ἐπιστημονικὴ ἀξία τῶν λειψάνων αὐτῶν».

 

Χαρακτηριστικὸ εἶναι ὅτι τὰ στοιχεῖα γιὰ τὴν ἐργασία τῆς ἐπιτροπῆς τὸ ὑπουργεῖο ἀποφάσισε νὰ τὰ ὀνομάσουν «πληροφορίες μὲ περιορισμένη πρόσβαση».

 

Στὴν συνέχεια, στὶς 28 Μαρτίου 2025, ἐκπρόσωποι τοῦ Ὑπουργείου Πολιτισμοῦ καὶ τῆς ἀστυνομίας εἰσῆλθαν στὰ Κοντινὰ καὶ Μακρινὰ Σπήλαια τῆς Λαύρας καὶ πῆραν τὰ Σπήλαια ὑπὸ τὸν ἔλεγχό τους. Ἀπὸ ἐκείνη τὴν στιγμὴ οἱ μοναχοὶ δὲν εἶχαν πλέον πρόσβαση στὰ ἱερὰ λείψανα. Τὸ ὑπουργεῖο διέταξε τὴν καταγραφὴ καὶ τὴν ἐξέταση τῶν ἱερῶν λειψάνων, ὅμως ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖον συμπεριφέρθηκαν οἱ ἐργαζόμενοι τῆς ἐπιτροπῆς ἦταν βέβηλος. Στὸ διαδίκτυο δημοσιεύθηκαν φωτογραφίες ποὺ συγκλόνισαν τοὺς πιστούς. Τὰ λείψανα ἀφαιροῦνταν ἀπὸ τίς λειψανοθῆκες τους, τοποθετοῦνταν σὲ διάφορους βοηθητικοὺς χώρους, γίνονταν διάφοροι χειρισμοί, οἱ ἐργαζόμενοι ἁπλῶς ἀνακάτευαν τά λείψανα τῶν ἁγίων.

 

Στὴν ἀποκαλούμενη «καταγραφὴ» δὲν ἐπετράπη ἡ πρόσ­βαση στοὺς ὀρθόδοξους μοναχούς, οἱ ὁποῖοι γιὰ 1000 χρόνια φροντίζουν τὰ ἱερά, καὶ ὅλοι οἱ χειρισμοὶ μὲ τὰ λείψανα πραγματοποιοῦνταν ἀπὸ λαϊκοὺς — χωρὶς τὸν ἀπαιτούμενο σεβασμὸ καὶ τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ. Ἡ Λαύρα ὑπέβαλε αἴτηση στὸ Γραφεῖο Κρατικῶν Ἐρευνῶν γιὰ βεβήλωση τῶν ἱερῶν λειψάνων. Στὸ αἴτημα τοῦ δικηγόρου τῆς Λαύρας ὁ ἀναπληρωτὴς ὑπουργὸς Πολιτισμοῦ ἀνέφερε ὅτι στὸ πλαίσιο τῶν ἐργασιῶν τῆς ἐπιτροπῆς τοῦ Ὑπουργείου Πολιτισμοῦ μὲ τὰ λείψανα τῶν ὁσίων στὰ Μακρινὰ σπήλαια πραγματοποιοῦσαν «δοκιμὲς» οἱ εἰδικοὶ τοῦ Μικροβιολογικοῦ Ἐργαστηρίου τοῦ Κρατικοῦ Πανεπιστημίου Σούμι «ΕΚΟΜΕΔΧΙΜ».

 

Οὔτε τὸ Ὑπουργεῖο Πολιτισμοῦ οὔτε ἡ ἐπιτροπὴ θέλησαν νὰ δώσουν περισσότερες λεπτομέρειες γιὰ τὶς «ἐργασίες» μὲ τὰ ἱ. Λείψανα.

 

Στὸ τέλος Αὐγούστου στὸ Διαδίκτυο ἐμφανίστηκαν φωτογραφίες, ὅπου οἱ ἐργαζόμενοι τοῦ μουσείου ἔβγαζαν ἀπὸ τὰ σπήλαια κιβώτια μὲ ἱερὰ λείψανα καὶ πραγματοποιοῦσαν μὲ αὐτὰ κάποιες ἐργασίες. Μετὰ ἐμφανίστηκαν φωτογραφίες, ὅπου τὰ ἱ. Λείψανα τοποθετήθηκαν σὲ κάποιο βοηθητικὸ χῶρο κάτω ἀπὸ μία σκάλα.

 

Ἡ διευθύντρια τοῦ μουσείου Κοτλιαρέβσκαγια ἐπιβεβαίωσε ὅτι οἱ ἐργαζόμενοι πραγματοποιοῦσαν μὲ τὰ ἱερὰ λείψανα κάποιες ἐργασίες. Εἶπε ὅτι αὐτοὶ ὁλοκλήρωσαν τὸ «σύνολο τῶν ἐργασιῶν γιὰ τὴ διατήρηση τῶν κιβωτίων μὲ τὰ ἱερὰ λείψανα τῶν ὁσίων» καὶ ὅτι τὸ προσωπικό της «ἐργάστηκε» μὲ τὶς λειψανοθῆκες τῶν ἁγίων Πατέρων τῶν Σπηλαίων, λαμβάνοντας ὑπόψη τοὺς νόμους τῆς Οὐκρανίας.

 

Ἐδῶ ἀξίζει νὰ θυμίσουμε ὅτι ἡ πίεση τῶν ἀρχῶν στοὺς μοναχοὺς τῆς Λαύρας καὶ οἱ προσπάθειες νὰ ἀφαιρεθεῖ ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους τῆς Οὐκρανίας τὸ μεγαλύτερο ἱερὸ προσκύνημά τους συνεχίζονται ἐδῶ καὶ ἀρκετὰ χρόνια. Στὶς 14 Ἰουλίου 2023, ὁ ἡγούμενος τῆς Λαύρας, Μητροπολίτης Παῦλος (Λέμπεντ), μεταφέρθηκε σὲ κρατητήριο, στὴν συνέχεια τοῦ τοποθετήθηκε ἠλεκτρονικὸ βραχιόλι στὸ πόδι, καὶ αὐτὴ τὴ στιγμὴ βρίσκεται ὑπὸ κατ’ οἶκον περιορισμὸ καὶ δὲν ἐπιτρέπεται νὰ εἰσέλθει στὴ Λαύρα γιὰ τὴ διεξαγωγὴ θείων Λειτουργιῶν.

 

Ἀργότερα, οἱ ἀρχὲς ἀποφάσισαν νὰ ἀφαιρέσουν ἀπὸ τοὺς μοναχοὺς μέρος τῆς περιοχῆς τῆς Λαύρας, τὴν διαχείριση τοῦ καταφυγίου καὶ τοῦ μουσείου, καὶ ἔκλεισαν πλήρως τὴν πρόσβαση στοὺς πιστοὺς στὰ σπήλαια. Οἱ πιὸ σημαντικοὶ ναοὶ τῆς Λαύρας — ἡ Κοίμηση καὶ ἡ Τραπεζαρία — παραδόθηκαν στὴν OCU, τοῦ σχισματικοῦ Μητροπολίτου Ἐπιφανίου, ὅπου στὴν ἀφαιρεθεῖσα περιοχὴ τῆς Λαύρας ζεῖ μόνο ἕνας μοναχὸς (ἐνῶ ἡ ἀδελφότητα ποὺ παρέμεινε πιστὴ στὸν κανονικὸ Μητροπολίτη Ὀνούφριο καὶ στὴν UOC ἀριθμεῖ πάνω ἀπὸ 100 μοναχούς).

 

Ἡ κατάσταση γύρω ἀπὸ τὴν Λαύρα συνεχίζει νὰ παραμένει τεταμένη, καὶ οἱ πιστοὶ τῆς UOC καθημερινὰ τελοῦν προσευχὲς καὶ ψάλλουν ἀκάθιστους ὕμνους γύρω ἀπὸ τοὺς τοίχους της, ζητώντας ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ τοὺς ἐπιστρέψει τὸ ἱερό τους προσκύνημα.

 

Ταυτόχρονα, φοβοῦνται ὅτι τὰ λείψανα τῶν ἁγίων μπορεῖ νὰ μὴ βρίσκονται πλέον στὸ μοναστήρι. Ἀφοῦ στὰ μέσα ἐνημέρωσης ἔχουν ἤδη δημοσιευθεῖ δηλώσεις γιὰ τὴν πιθανὴ μεταφορὰ τῶν «πολύτιμων» ἱερῶν λειψάνων στὸ ἐξωτερικὸ — συμπεριλαμβανομένου τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου. Αὐτὴ ἡ ἐκδοχὴ συζητεῖται εὐρέως στὰ ὀρθόδοξα μέσα ἐνημέρωσης, ἀλλὰ πρὸς τὸ παρὸν δὲν ἔχει ἐπιβεβαιωθεῖ ἀπὸ ἐπίσημα ἔγγραφα.

 

Παραθέτουμε δηλώσεις σχετικὰ μὲ τὴν βεβήλωση τῶν ἱερῶν Λειψάνων στὴν Λαύρα τοῦ Κιέβου:

– Ὁ Μητροπολίτης Χμελνίτσκι Βίκτωρ: «ἐξέφρασε τὴν βαθιὰ ἀνησυχία του γιὰ τὴν κατάσταση γύρω ἀπὸ τὰ λείψανα τῶν ὁσίων τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου, τὰ ὁποῖα σκοπεύει νὰ ἐρευνήσει ἐπιτροπὴ τοῦ Ὑπουργείου Πολιτισμοῦ, στὴν ὁποία συμμετέχουν βιολόγοι, ἐμβρυολόγοι, ἀκόμη καὶ κτηνίατροι».

-Ὁ π. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος ἔκανε ἔκκληση πρὸς τοὺς Προκαθημένους τῶν Τοπικῶν Ὀρθόδοξων Ἐκκλησιῶν σχετικὰ μὲ τὴν κατάσταση στὴ Λαύρα τῶν Πετσὲρσκ τοῦ Κιέβου καὶ τὴν βεβήλωση τῶν ἱερῶν Λειψάνων. Ὁ πατὴρ Ἀναστάσιος τόνισε ὅτι ἡ σιωπὴ ὁλόκληρου τοῦ Ὀρθόδοξου κόσμου σχετικὰ μὲ τὸν διωγμὸ τῆς UOC ἐνθάρρυνε τὶς οὐκρανικὲς ἀρχές.

– Μοναχοὶ τοῦ Ἁγίου Ὄρους καταδίκασαν τὴ βεβήλωση τῶν λειψάνων καὶ δήλωσαν ὅτι «Δυστυχῶς, οἱ συγκεκριμένες ἐνέργειες τῶν Οὐκρανικῶν ἀρχῶν μὲ τά ἱ. Λειψανα τῶν Ἁγίων τῶν Σπηλαίων τῆς Λαύρας, μᾶς θυμίζουν –ἂν μὴ τί ἄλλο– «ἔργα καὶ ἡμέρες» τῶν σοβιετικῶν ἀθεϊστικῶν ἀρχῶν. Σὲ ἀνάλογη περίπτωση θὰ γινόταν ἀποδεκτὸ ἀπὸ τὸ αἱρετικὸ Βατικανὸ ἄν οἱ ἰταλικὲς ἀρχὲς ἐπιχειροῦσαν κάτι παραπλήσιο γιὰ τὴν μελέτη τῶν λειψάνων τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου, Ἀνδρέα τοῦ Πρωτοκλήτου, τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Χρυσοστόμου καὶ ἄλλων Ἁγίων;».

– Μητροπολίτης τῆς Βουλγαρικῆς Ἐκκλησίας καταδίκασε τὴ βεβήλωση τῶν λειψάνων στὴ Λαύρα.

– Ὁ ἐπικεφαλῆς τῆς Πνευματικῆς Ἀποστολῆς τῆς Ρωσικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στὴν Ἱερουσαλὴμ καταδίκασε τὴν «ἐξέταση» τῶν λειψάνων στὴ Λαύρα.

– Ὁ Διευθυντὴς Ὑποθέσεων τῆς Οὐκρανικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ἐδήλωσε: Τώρα ἡ ἐξουσία κοροϊδεύει ἀκόμη καὶ τὰ λείψανα τῶν ἁγίων τῆς Λαύρας.

– Βούλγαρος θεολόγος: Ὅποιος διώκει τοὺς μοναχοὺς καὶ «μελετᾶ» τὰ λείψανα τῆς Λαύρας – δὲν εἶναι χριστιανός.

– Ἱεράρχης τῆς Ἱερουσαλήμ: Οἱ ἐνέργειες τῶν ἀρχῶν στὴ Λαύρα εἶναι κοροϊδία τῆς πίστης.

– Ὁ Οὐκρανὸς βουλευτὴς Ντουμπίνσκι διαβεβαίωσε ὅτι ἡ πρωτοβουλία γιὰ τὴν ἀπογραφὴ προέρχεται ἀπὸ τὸν πρόεδρο Ζελένσκι καὶ ὅτι ἡ Πρωθυπουργὸς Σβιρίντενκο ἔδωσε ἐντολὴ «νὰ κάνουν καταγραφὴ τῶν λειψάνων στὴν Λαύρα».

– Βούλγαρος ἱερέας: Ἡ βεβήλωση στὴ Λαύρα ἀποτελεῖ πλῆγμα σὲ ὅλο τὸν χριστιανικὸ λαό.

– Ἱερέας τῆς Γεωργίας γιὰ τὰ γεγονότα στὴ Λαύρα: Ἡ προσβολὴ τῶν λειψάνων δὲν συγχωρεῖται σὲ κανένα.

 

ΣΧΟΛΙΟ: Γιά τό ἐν λόγῳ ἀνοσιούργημα ὑπάρχει ὁ κυρίως ἔνοχος καί ὁ κυρίως ἠθικός αὐτουργός του, οἱ ὁποῖοι βαρύνονται καί ἐπωμίζονται τήν τεράστια ἱστορική καί ἠθική εὐθύνη, καί εἶναι: ὁ Πρόεδρος τῆς Οὐκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι καί ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος! Οἱ σχετικές ἀποφάσεις αὐτῶν, οἱ ἐνέργειες καί οἱ σκόπιμες παραλείψεις των ἐπέτρεψαν αὐτό τό πρωτοφανές σέ ἀσέβεια και Θεομαχία ἔγκλημα, τό ὁποῖο, βάσει τοῦ πνευματικοῦ νόμου, δέν θά μείνει χωρίς βαρύτατες συνέπειες!

 Ἑκατό ἔτη ἀπό τήν ἐμφάνιση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ στόν Ἀττικό Οὐρανό (14/27-9-1925)

Τό μέγα Θαῦμα

τοῦ 20^οῦ αἰῶνος

● Θεόθεν Βεβαίωσις τοῦ Θεαρέστου Ἀγῶνος τῶν εὐσεβῶν προγόνων μας ὑπέρ τῶν ἐκκλησιαστικῶν παραδόσεων καί κατά τῆς Παπικῆς Καινοτομίας τοῦ νέου ἡμερολογίου

 

 

Ἀκριβῶς σαν σήμερα, πρίν ἀπό 100 χρόνια, τό ἔτος 1925, περισσότεροι ἀπό δύο χιλιάδες πιστοί Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί πού δέν δέχθηκαν νά ἀκολουθήσουν τήν Παπική καινοτομία τοῦ νέου ἡμερολογίου στήν Ἑλλάδα (εἰσαχθεῖσα καί ἐπιβληθεῖσα ἀντικανονικῶς, τό 1924) καί ἐνῶ ἀγρυπνοῦσαν στό ἐρημικό (τότε) μονύδριο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Θεολόγου στούς πρόποδες τοῦ Ὑμηττοῦ (Ἀττική) ἔγιναν μάρτυρες τοῦ μεγαλυτέρου θαύματος τοῦ 20^οῦ αἰῶνος : Φωτεινός Σταυρός σχηματίστηκε στόν νυκτερινό οὐρανό φωτίζοντας τόν χῶρο τῆς Συνάξεως τῶν τότε διωκομένων πιστῶν, οἱ ὁποῖοι ἑόρταζαν τήν Παγκόσμιο Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, σύμφωνα μέ τό ἐκκλησιαστικό, λεγόμενο παλαιό, ἡμερολόγιο.

Μάρτυρες τοῦ μεγάλου αὐτοῦ θαύματος ἔγιναν ἀκουσίως καί οἱ ἀπεσταλμένοι, γιά νά παρακολουθοῦν τούς πιστούς καί νά συλλάβουν τόν Ἱερέα τους, χωροφύλακες. Αὐτοί ἐνόρκως βεβαίωσαν τήν ἡμέρα πού ξημέρωσε (14/27 Σεπτεμβρίου 1925) στήν ὑπηρεσία τους τό Θαῦμα πού εἶδαν. Ἡ Θεοφάνεια αὐτή κράτησε περίπου μισή ὥρα, κατά τή διάρκεια τῆς ὁποίας γονατιστοί ὅλοι οἱ πιστοί ἔκραζαν μέ δάκρυα στά μάτια, στραμμένα πρός τόν Οὐρανό, τό Κύριε ἐλέησον!

Τό ἀδιαμφισβήτητο αὐτό μέγα θαῦμα, μεμαρτυρημένο καί ἑπωνύμως ὑπό τῶν αὐτοπτῶν μαρτύρων-πιστῶν, ἀποτελεῖ Θεόθεν βεβαίωση τῆς εὐαρεσκείας τοῦ Θεοῦ στόν Ἱερό Ἀγώνα τῶν πιστῶν ὑπέρ τῆς ἀκαινοτομήτου πατρώας εὐσεβείας καί τῆς τηρήσεως τῶν ἐκκλησιαστικῶν Παραδόσεων.

Πιστοί-αὐτόπτες μάρτυρες τοῦ μεγάλου θαύματος.

 

Οἰκουμενι(στι)κή προσευχή στήν Οὐψάλα τῆς Σουηδίας μέ τήν συμμετοχή τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου

 

« Στεκόμαστε ενωμένοι —διαφορετικοί σε παραδόσεις, γλώσσες, συμφραζόμενα και εκφράσεις—αλλά ενωμένοι εν Χριστώ», αναφέρει η έκκληση.  « Η ενότητά μας δεν είναι ομοιομορφία, αλλά μια συμφιλιωμένη ποικιλομορφία που αντανακλά τη δημιουργική αγάπη του Θεού ».

 

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος την Κυριακή, 24 Αυγούστου 2025, το απόγευμα, παρέστη σε Οικουμενι(στι)κή  προσευχή που πραγματοποιήθηκε στον Καθεδρικό Ναό της Ουψάλα. Συμμετέχοντες και συμμετέχουσες ήταν επίσκοποι και Ιερείς (άνδρες και.... γυναίκες) από όλο τον χριστιανικό κόσμο (τις διάφορες αιρέσεις).

 

-------------------------------------------------------------------------------

 

ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ (ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ΕΚ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ) ΠΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΥΝ ΤΙΣ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ

 

Κανών Ι’ τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων:

“Εἴ τις ἀκοινωνήτῳ κᾄν ἐν οἴκῳ συνεύξηται, οὖτος ἀφοριζέσθω”.

 

Κανών ΜΕ’ τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων:

“Ἐπίσκοπος, ἤ Πρεσβύτερος, ἥ Διάκονος αἱρετικοῖς συνευξάμενος, μόνον, ἀφοριζέσθω, εἰ δέ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς, ὡς Κληρικοῖς, ἐνεργῆσαί τι, καθαιρείσθω”.

 

Κανών ΞΕ’ τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων:

“Εἴ τις Κληρικός, ἤ Λαϊκός εἰσέλθοι εἰς συναγωγήν Ἰουδαίων, ἤ αἱρετικῶν προσεύξασθαι, καί καθαιρείσθω, καί ἀφοριζέσθω”.

 

ΣΧΟΛΙΟ:

Για τους εν Φαναρίω είναι προφανές ότι, όπως άλλωστε οι ίδιοι το έχουν εκφράσει, οι Ιεροί Κανόνες έχουν τόση αξία γι' αυτούς , όση το.... χαρτί υγείας, ως απαρχαιωμένοι και ξεπερασμένοι!

Σε αυτούς απαντούμε ότι αυτά που πράττουν, κατά τα ανωτέρω, συνιστούν πνευματική εκπόρνευση της Ορθοδοξίας και οι ίδιοι είναι προφανές ότι είναι ΑΘΕΟΦΟΒΟΙ ή μάλλον άθεοι. Ναί, άθεοι! Αφού, ως φαίνεται, δεν έχουν τον Θεό τους!

 

Ἡ Ἁγία  Ἄννα, τό Ἅγιον  Ὄρος

καί ὁ κ. Βαρθολομαῖος

Ἡ θαυματουργή Εἰκόνα τῆς Ἁγίας Ἄννης στήν ὁμώνυμη Σκήτη τοῦ Ἄθωνος

 

Σήμερα πανηγυρίζει ἡ πολυαριθμότερη Σκήτη τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἡ Σκήτη τῆς Ἁγίας  Ἄννης, τιμῶσα κατά το ὀρθόδοξο ἐκκλησιαστικό ἑορτολόγιο τήν ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Ἁγίας Θεοπρομήτορος  Ἄννης τῆς μητρός τῆς Θεοτόκου. Οἱ Ἅγιορεῖτες ὀνομάζουν την Ἁγία Ἄνννα «γιαγιά» τους, ὡς μητέρα τῆς μητέρας τοῦ Κυρίου καί ὅλων τῶν πιστῶν, τῆς Παναγίας μας.

Ἄποψη μέρους τῆς Σκήτης τῆς Ἁγίας Ἄννης

Στή Σκήτη τῆς Ἁγίας Ἄννης ἐγκαταβιώνουν καί ἀσκοῦνται δεκάδες μοναχοί. Κέντρο τῆς Σκήτης εἶναι τό Κυριακό, δηλαδή ὁ μεγάλος κεντρικός Ναός τῆς Σκήτης ὅπου φυλάσσεται ἡ Θαυματουργή εἰκόνα τῆς Ἁγίας  Ἄννης καί ὁ μέγας θησαυρός τῆς Σκήτης, τό θαυματουργό καί εὐωδιάζον ἱερό Λείψανο τῆς Ἁγίας. Συγκεκριμένα πρόκειται γιά τόν ἀριστερό πόδα (πόδι) τῆς Ἁγίας, τό οποῖο ἀφιερώθηκε στή Σκήτη τόν 17^ο αἰώνα.

Δυστυχῶς, ἡ παπική Καινοτομία τοῦ νέου ἡμερολογίου, τήν ὁποία ἐφήρμοσε τον 16^ο αἰώνα και ἐν συνεχεία ἐπέβαλε στή Δύση ὁ ἐκπεσών τῆς Ἐκκλησίας αἱρετικός Παπισμός, υἱοθετήθηκε ἐλέω Οἰκουμενισμοῦ καί Μασωνίας (καί) ἀπό τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως στίς ἀρχές τοῦ 20^ου αἰῶνος, μέ ἀποτέλεσμα νά διασπασθεῖ ἡ ἑορτολογική ἑνότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολῆς καί νά βιώνουμε σήμερα τή διάσπαση καί τήν ἀντορθόδοξη καί ἀντικανονική ἀκαταστασία ἄλλοι (οἱ ἀκολουθήσαντες τήν καινοτομία) νά νηστεύουν τή νηστεία τοῦ Δεκαπενταυγούστου καί ἄλλοι νά τιμοῦν τή μνήμη τῆς Ἁγίας Ἄννης.

Τό ἄφθαρτο ἀριστερό πόδι τῆς Ἁγ. Ἄννης

Κάποιοι ἐκ τῶν καινοτομησάντων προσπαθοῦν να πείσουν ὅτι δεν ὑφίσταται κανένα πρόβλημα ἀπό τήν ἐφαρμογή ἤ μᾶλλον ἐπιβολή τοῦ νέου ἡμερολογίου - παρότι ἡ τάξις καί παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, κατά τό πνεῦμα καί τό γράμμα τῶν Ἀποφάσεων τῶν Ἁγίων Συνόδων καί τῶν Θεοφόρων Πατέρων εἶναι ἡ συμφωνία καί ὁμοιομορφία στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας, ὅσον ἀφορᾶ τίς ἑορτές, νηστεῖες καί ἀργίες, πού συνιστοῦν τήν ἑορτολογική ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας - ἀρκεῖ, ὅπως ἰσχυρίζονται, ὅλοι νά ἔχουν κοινωνία μεταξύ των ὅ,τι κι ἄν ἀκολουθοῦν.

Αὐτή, ὅμως, ἡ  ἀπαθής νεωτερίζουσα θεώρηση τῶν πραγμάτων πάσχει ἀπό ὀρθοδόξου ἀπόψεως διότι περιορίζει τα κριτήρια τῆς ἐκκλησιαστικότητος στήν πνευματική διακοινωνία καί τήν διοικητική ἀλληλοαναγνώριση παραβλέποντας τήν τάξη, τήν Παράδοση, ἀκόμη καί τήν προϋπόθεση τῆς ἀκαινοτομήτου Πίστεως ὡς ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ τῆς ἀληθινῆς ἑνότητος ἐν τῶ Σώματι τοῦ Χριστοῦ πού είναι ἡ Ἐκκλησία Του. Οὐσιαστικά αὐτή ἡ θεώρηση ἐκφράζει τό πνεῦμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος σέ πρακτικό ἐπίπεδο, πέραν τῆς αἱρετικῆς ἐκκλησιολογίας του, θεωρεῖ ὅτι ἡ ἑνότητα καί ἡ κοινωνία δέν ἐμποδίζεται ἀπό ἐπί μέρους διαφορές, ἀκόμη καί ἐάν αὐτές ἀφοροῦν σέ θέματα Παραδόσεως καί Πίστεως τῆς Ἐκκλησίας!

Σήμερα αὐτό τό νοσηρό πνεῦμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἔχει, δυστυχῶς, προσβάλει καί τόν Ἁγιορειτικό μοναχισμό καί μάλιστα σέ ἐπικίνδυνο βαθμό. Ἔτσι ἔφθασε ἕνα μεγάλο ποσοστό τῶν Ἁγιορειτῶν νά ὑποστηρίζει ὅτι πρώτιστο κριτήριο καί προϋπόθεση ἐκκλησιαστικότητος καί Ὀρθοδοξίας δέν εἶναι ἡ ἑνότητα ἐν τῆ ἅπαξ παραδοθείση Πίστει, ἀλλά ἡ μνημόνευση τοῦ ὀνόματος τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως ἀσχέτως ἐάν αὐτός ὀρθοτομεῖ ἤ ὄχι τόν λόγον τῆς Ἀληθείας, ἐάν δηλαδή εἶναι ὀρθόδοξος ἤ αἱρετικός οἰκουμενιστής.

Ὁ κ. Βαρθολομαῖος στή Διαθρησκειακή Συνάντηση τῆς Κων/λεως εἰσηγητής τῆς "Κοινῆς Ἱερῆς Κοσμοθεωρίας" γιά ὄλες τίς Θρησκεῖες!

Εἶναι δέ χαρακτηριστικό τῆς ἀλλοιώσεως τοῦ ὀρθοδόξου ἐκκλησιαστικοῦ φρονήματος πολλῶν συγχρόνων Ἁγιορειτῶν (Ἡγουμένων, ἱερομονάχων καί μοναχῶν) τό ἄκρως θλιβερό καί ἀπογοητευτικό γεγονός τῆς πλήρους ἀδιαφορίας περί τήν Πίστη καί ἀνοχῆς των ἔναντι τοῦ κ. Βαρθολομαίου, ἐνοίκου τοῦ Φαναρίου, τόν ὁποῖο μνημονεύουν καί ἀναγνωρίζουν ὡς ὀρθόδοξο Πατριάρχη, ἐνῶ ὁ ἴδιος ἀπροκαλύπτως, λόγω και ἔργω, προφορικῶς καί γραπτῶς ἔχει διακηρύξει τήν «πίστη» του στήν αἱρετική ἐκκλησιολογία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ (κατά τήν ὁποία ὑπάρχουν Μυστήρια, Χάρη καί Σωτηρία καί ἐκτός Ὀρθοδοξίας, ὅπως π.χ. στόν Παπισμό, τόν ὁποῖο θεωρεῖ ἐντός Ἐκκλησίας κ.π.ἄ.) καί μάλιστα ὡς γνήσιος σκυταλοδρόμος τῆς προδοτικῆς πορείας τοῦ Μασώνου καί πανθρησκειαστοῦ προκατόχου του Ἀθηναγόρου, θεωρεῖ ὅτι  «καθεμία από τις Θρησκείες είναι φορέας μιας μοναδικής εμπειρίας του Ιερού», «το ίδιο το Ιερό, η απόλυτη πραγματικότητα, η οποία εκφράζεται με διάφορους τρόπους, ως Θεός, Αλλάχ, Βράχμαν ή ως το Φωτεινό Κενό»(!!!), ὅπως ἐπί λέξει ἀνέφερε μόλις προσφάτως, εἰσηγούμενος μία «Κοινή Ιερή Κοσμοθεωρία» στή Συνάντηση τοῦ Παγκόσμιου Συμβουλίου Θρησκειῶν γιά τήν Εἰρήνη (Κωνσταντινούπολη, 29 Ἰουλίου 2025).

 Ἀφέλεια ἤ Προδοσία ἡ ἕνωση μέ τούς Παπικούς;

π. Γεώργιος Μεταλληνός, Καθηγητής Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
(+2019)

π. Γεώργιος Μεταλληνός † (βίντεο)

 

 

*Θα διακηρύττουν πως υπάρχει ισότης και Ένωση! Αυτό έγινε στο Μπαλαμάντ (στο Λίβανο), εννέα Εκκλησίες στο Μπαλαμάντ, το 1993, με πρώτο το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Παπική πλευρά, διακήρυξαν την αμοιβαία αναγνώριση των Μυστηρίων, και επομένως ελεύθερα να κοινωνούν οι Ορθόδοξοι σε αυτούς και αυτοί στούς Ορθοδόξους.

*Προσέξτε τώρα, αυτοί (οι Παπικοί) όταν έρχονται να κοινωνήσουν έχουν της Δευτέρας Βατικανής Συνόδου την απόφαση, αμέσως μας κάνουν εμάς Παπικούς, και όχι εκείνοι γίνονται Ορθόδοξοι. Υπάρχει λοιπόν διπλωματία…

*Και ξέρετε τι κάνανε; Τα κείμενα του παπα-Γιάννη του Ρωμανίδη και τα δικά μου, σε αυτούς τούς διαλόγους ενώ τρώγαμε μήνες να κάνουμε αυτά που μας είχαν αναθέσει, δεν τα διαβάζανε ποτέ…

*Μασκαράδες, μασκαράδες συνεχώς… Ε, πού θα φτάσουμε! Ή όλα για τα οποία αγωνιζόμαστε είναι ψέματα… ή δεν είναι, ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ και θα ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΥΤΑ! Με συγχωρείτε, ο Θεός μαζί μας…

 

παπα Γιώργης Μεταλληνός

(μερική απομαγνητοφώνηση Δημήτρης Ρόδης)