Ἀναδημοσίευση ἐκ τοῦ ἱστολογίου "Κρυφό Σχολειό"

Ορθόδοξη αντιβίωση για την οικουμενιστική ίωση

Η νέα καραμέλα των Οικουμενιστών 

και η συνταγή για να τους κοπεί ο βήχας

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Οι οικουμενιστές και οι συνήγοροί τους, στην προσπάθειά τους να δικαιολογήσουν την στάση τους απέναντι στους αιρετικούς της Δύσεως, κατασκεύασαν έναν σύμμαχο: τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό! Όχι, δεν πρόκειται για κακόγουστη φάρσα, αλλά για αρρωστημένο αστείο.
Βρήκαν ένα απόσπασμα του Αγίου από μια επιστολή του, το οποίο παραθέτουν και παραθέτουν σε κάθε ευκαιρία, με σκοπό να παρουσιάσουν τον Άγιο ως... οικουμενιστή!
Μα επειδή η έρευνα της Εκκλησιαστικής Ιστορίας και των πηγών της, αποτελεί το καλύτερο αντίδοτο στο δηλητήριο της αιρέσεως, θα εξετάσουμε τα σχετικά με το επίμαχο απόσπασμα, αφού πρώτα το παραθέσουμε κάνοντας αναφορά στις διαδικτυακές αναρτήσεις αυτού, υπό των οικουμενιστών και φιλοοικουμενιστών.

ΤΟ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

1. Στο  ιστολόγιο "Ιδιωτική Οδός" δημοσιεύεται δις τον Δεκέμβριο του 2014:
α. σε ανάρτηση της 5ης Δεκεμβρίου αποσπάσματος "μελέτης" του κ. Ιωάννου Καρδάση (περί της ποιότητας των "μελετών" του εν λόγω κυρίου έχουμε αναφερθεί και στο παρελθόν, π.χ. εδώ), με τίτλο "Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΤΟΥ ΕΥΓΕΝΙΚΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΛΑΤΙΝΟΥΣ", στο οποίο ο Άγιος Μάρκος παρουσιάζεται λίγο πολύ ως... Αθηναγόρας της εποχής του! Σε αυτήν αναφέρεται το απόσπασμα ως εξής:
"Σήμερον τα του Δεσποτικού σώματος μέλη, πολλοίς πρότερον χρόνοις διεσπαρμένα τε και ερρηγμένα προς την ένωσιν αλλήλων επείγεται. Ου γαρ ανέχεται η κεφαλή πάντων Χριστός ο Θεός εφιστάναι διηρημένω τω σώματι... Δια τούτο εξήγειρέ σε τον των Ιερέων αυτού πρωτεύοντα (δηλ. τον πάπα), προς την ημετέραν κλήσιν... Δεύρο δη ουν, αγιώτατε πάτερ, υπόδεξαι τα σα τέκνα... Μέχρι τίνος οι του αυτού Χριστού, και της αυτής πίστεως βάλλομεν αλλήλους και κατατέμνομεν; μέχρι τίνος οι της αυτής Τριάδος προσκυνηταί δάκνομεν αλλήλους;..." (Κάλλιστου Βλαστού, Δοκίμιον ιστορικόν περί του Σχίσματος….., σελ. 135-136).

β. σε ανάρτηση της 11ης Δεκεμβρίου σχολίου του γνωστού οικουμενιστού π. Γερασίμου Φραγκουλάκη (όνομα και πράγμα) με τίτλο Ο λόγος του γελοιότητος γέμει... όπου αντιγράφεται το ίδιο κείμενο άνευ πηγής.

Γεράσιμος Φραγκουλάκης.

Στα χνάρια του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού; 

Ας το ανακαλύψουμε μελετώντας τον βίο του Αγίου.

2. Τον Ιανουάριο του 2015 ο Μητροπολίτης Αργολίδος κ. Νεκτάριος σε επιστολή του "ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΔΙΑΒΙΟΥΝΤΑ Κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΕΛΕΒΑΝΤΟ" προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα οικουμενιστικά ατοπήματά του (περί των οποίων δείτε εδώ και εδώ) παραθέτει μεγαλύτερο απόσπασμα από την επιστολή του Αγίου Μάρκου:

"«Ὑμεῖς ἐστέ σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους».

«Σήμερον τῆς παγκοσμίου χαρᾶς τὰ προοίμια· σήμερον αἱ νοηταί ἀκτῖνες τοῦ τῆς εἰρήνης Ἡλίου τῇ οἰκουμένῃ πάσῃ προαναγγέλουσι· σήμερον τὰ τοῦ Δεσποτικοῦ σώματος μέλη, πολλοῖς πρότερον χρόνοις διεσπαρμένα τε καὶ ἐῤῥηγμένα, πρὸς τὴν ἕνωσιν ἀλλήλων ἐπείγεται· οὐ γὰρ ἀνέχεται ἡ κεφαλή πάντων Χριστός ὁ Θεός ἐφιστάναι διηρημένῳ τῷ σώματι, οὐδέ τὸν τῆς ἀγάπης δεσμόν ἐξ ἡμῶν ἀνηρῆσθαι παντάπασιν ἡ ἀγάπη βούλεται· διὰ τοῦτο ἐξήγειρέ σε τὸν τῶν Ἱερέων αὐτοῦ πρωτεύοντα πρὸς τὴν ἡμετέραν ταύτην κλῆσιν καὶ τὸν εὐσεβέστατον ἡμῶν Βασιλέα πρὸς τὴν σὴν ὑπακοήν διανέστησε καὶ τὸν ἁγιώτατον Ποιμένα καὶ Πατριάρχην, γήρως ἐπιλαθέσθαι καὶ ἀσθενείας μακρᾶς παρεσκεύασε καὶ ἡμᾶς τοὺς ὑπ᾿ αὐτῷ ποιμενομένους ἁπανταχόθεν συνήθροισε καὶ μακρᾶς ὁδοῦ καὶ πελάγους καὶ κινδύνων ἑτέρων κατατολμῆσαι πεποίηκεν, ἀφ᾿ οὖ προφανῶς Θεοῦ δυνάμει καὶ κρίσει γεγένηται καὶ τόπερ ὁποῖον ἔσται καλόν καὶ Θεῷ φίλον, ἐντεῦθεν ἤδη προοιμιάζεται».

«Δεῦρο δὴ οὖν, ἁγιώτατε Πάτερ, ὑποδέξαι τὰ σὰ τέκνα μακρόθεν ἐξ ἀνατολῶν ἥκοντα, περίπτυξαι τοὺς ἐκ μακροῦ διεστῶτας του χρόνου, πρὸς τὰς σὰς καταφυγόντας ἀγκάλας· θεράπευσον τοὺς σκανδαλισθέντας, ἅπαν σκῶλον καὶ πρόσκομμα τῆς εἰρήνης κωλυτικόν ἐκ μέσου γενέσθαι κέλευσον· εἰπέ καὶ αὐτός τοῖς Ἀγγέλοις ὡς τοῦ Θεοῦ μιμητής, ὁδοποιήσατε τῷ λαῷ μου καὶ τοὺς λίθους ἐκ τῆς ὁδοῦ διαῥῥίψατε· μέχρι τίνος οἱ τοῦ αὐτοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς αὐτῆς Πίστεως βάλλομεν ἀλλήλους καὶ κατατέμνομεν; Μέχρι τίνος οἱ τῆς αὐτῆς Τριάδος προσκυνηταί δάκνομεν ἀλλήλους καὶ κατεσθίομεν; ἕως ἄν ὑπ᾿ ἀλλήλων ἀναλωθῶμεν καὶ ὑπό τῶν ἔξωθεν ἐχθρῶν εἰς τὸ μηκέτι εἶναι χωρήσωμεν; Μὴ γένοιτο, Χριστέ Βασιλεῦ, τοῦτο, μηδέ νικήσῃ τὴν σὴν ἀγαθότητα τῶν ἡμετέρων ἁμαρτιῶν ἡ πληθύς, ἀλλ᾿ ὥσπερ ἐν τοῖς πρότερον χρόνοις, ὅτε τὴν κακίαν εἶδες ὑπερταθεῖσαν καὶ ἐπί μέγα χωρήσασαν, διὰ σαυτοῦ καὶ τῶν σῶν Ἀποστόλων ἀνέστειλας αὐτήν τῆς πρόσω φορᾶς καὶ πρὸς τὴν Σὴν ἐπίγνωσιν ἐπέστρεψας ἅπαντας, οὕτω καὶ νῦν διὰ τῶν σῶν θεραπόντων, οἱ μηδέν τῆς σῆς ἀγάπης προυργειαίτερον ἔθεντο, σύναψον ἡμᾶς ἀλλήλοις καὶ Σεαυτῷ καὶ τὴν εὐχήν ἐκείνων ἐπιτελῆ ποίησον, ἥν ἡνίκα πρὸς τὸ πάθος ἀπήεις εὐχόμενος ἔλεγες· «(Δός αὐτοῖς) ἵνα ὦσιν ἕν, καθώς ἡμεῖς ἕν ἐσμέν» (Ἰωάν. ιζ΄22)»."

3. Προσφάτως ο Μητροπολίτης Περγάμου κ. Ιωάννης Ζηζιούλας σε εισήγησή του (ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΣΥΝΑΞΙΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ TΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ (30 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2015) ) κάνει αναφορά στην επιστολή, χωρίς να παραθέτει το απόσπασμα, με σκοπό να δικαιολογήσει τις φιλοπαπικές του θέσεις (έλαβε όμως ωραιότατη απάντηση εδώ).

Ιωάννης Ζηζιούλας.

Στα χνάρια του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού; 

Ας το ανακαλύψουμε μελετώντας τον βίο του Αγίου.

4.  Σε ανάρτηση της 28ης Οκτωβρίου 2015 το ιστολόγιο "Την ενότητα της Πίστεως" με τίτλο "ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΡΩΜΗΣ" προσπάθησε να στήσει μια παγίδα σε όσους αντιδρούν στις οικουμενιστικές ασχήμιες που λαμβάνουν καθημερινά χώρα. Και τι μηχανεύτηκε; Να παραθέσει το απόσπασμα του Αγίου Μάρκου,  χωρίς να αναφέρει τον συντάκτη του κειμένου, αλλά και παρουσιάζοντάς το στην νεοελληνική γλώσσα, ώστε μπρος στην αγανάκτηση που θα δημιουργηθεί από τους απλούς αντιοικουμενιστές Ορθοδόξους, που θα νομίσουν ότι μάλλον κάποιος οικουμενιστής επίσκοπος είναι ο συντάκτης του κειμένου αυτού, να έλθει θριαμβολογώντας το ιστολόγιο να μας "φωτίσει" ότι αυτά τα έγραψε ο Άγιος Μάρκος!

Ιδού το κείμενο, όπως το παραθέτει το ιστολόγιο, μαζί με δικά του ερμηνευτικά (!) σχόλια - εντελώς αυθαίρετα όπως θα αποδειχθεί από την παράθεση ολοκλήρου του κειμένου παρακάτω!:

"ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΠΡΟΣΦΩΝΩΝ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΡΩΜΗΣ:

…«Σήμερα γιορτάζουμε τον πρόλογο παγκόσμιας χαράς! Σήμερα οι νοητές ακτίνες του ήλιου της ειρήνης ανατέλλουν σε όλη την οικουμένη. Σήμερα τα μέλη του δεσποτικού σώματος [1], που είναι επί πολλά χρόνια χωρισμένα μεταξύ τους [2] επείγονται για την ένωση μεταξύ τους, διότι δεν ανέχεται η κεφαλή, που είναι ο Χριστός ο Θεός, να βρίσκεται σε διαιρεμένο σώμα, ούτε η αυτός που αγαπά θέλει να αναιρείται ο δεσμός της αγάπης…

…Έλα, αγιότατε πατέρα [3], υποδέξου τα παιδιά σου, που ήρθαν από μακριά, από την ανατολή. Αγκάλιασε αυτούς που από παλιά χωρίστηκαν και που τώρα καταφεύγουν στη δική σου αγκάλη [4]. Θεράπευσε όσους σκανδαλίστηκαν. Πρόσταξε να φύγει από τη μέση κάθε δυσκολία και εμπόδιο που παρακωλύει την ειρήνη. Πες και εσύ ο ίδιος στους αγγέλους [5], ως μιμητής του Θεού: «οδοποιήσατε τω λαώ μου και τους λίθους εκ της οδού διαρρίψατε» (Ησ. 62, 10)…

…Μακαριότατε πατέρα [6], μόνο αν θελήσεις, να ενωθούν οι χωρισμένοι, να καταργηθεί ο μεσότοιχος του φραγμού και να γίνει έργο θείας οικονομίας!...

…Μέχρι πότε οι ακόλουθοι του ίδιου Χριστού και της ίδιας πίστης [7] θα χτυπάμε και θα σχίζουμε ο ένας τον άλλον; Μέχρι πότε οι προσκυνητές της ίδιας Τριάδας «θα δαγκώνουμε και θα τρώμε ο ένας τον άλλον έως ότου καταστραφούμε αναμεταξύ μας»; (Γαλ. 5, 15) και από τους εξωτερικούς εχθρούς μας καταλήξουμε στην απώλεια; Ας μη γίνει αυτό, Χριστέ Βασιλέα, και ας μη νικήσει το πλήθος των αμαρτιών μας κατά της αγαθότητας σου!...

ΣΧΟΛΙΑ

[1] εννοεί τα διασπασμένα μέλη της Εκκλησίας!

[2] εννοεί τη «διηρημένη Εκκλησία» από το 1054;!

[3] ο Οικουμενικός Πατριάρχης αποκάλεσε «αδελφό» τον πάπα Ρώμης, ο επίσκοπος αυτός τον αποκαλεί «αγιότατο πατέρα»!

[4] οι ορθόδοξοι καταφεύγουν στην αγκαλιά του πατέρα-πάπα;!

[5] μήπως πρόκειται για τολμηρή πρόταση στον πάπα να «πει» τους αγγέλους τι να κάνουν;!

[6] εκτός από «αγιότατος πατέρας», εδώ ο πάπας Ρώμης αποκαλείται και «μακαριότατος πατέρας» από ορθόδοξο επίσκοπο!

[7] είναι πολλοί αυτοί (συνήθως ζηλωτές, ιστολόγοι, αλλά και επίσκοποι) που σήμερα υποστηρίζουν δημοσίως πως οι ορθόδοξοι δεν έχουμε την ίδια πίστη με τους ρωμαιοκαθολικούς και πως δεν έχουμε τον ίδιο Χριστό!".

Εν συνεχεία το ιστολόγιο αυτό κλείνει την ανάρτηση με τα εξής ερωτήματα:

Δ. ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΚΑΘΕ ΚΑΛΟΠΙΣΤΟ

1.    ΠΟΙΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΕΚΦΩΝΗΣΕ ΤΑ ΑΝΩΤΕΡΩ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΡΩΜΗΣ;

2.    ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΕΚΦΩΝΗΘΗΚΑΝ ΤΑ ΑΝΩΤΕΡΩ;

3.    ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΕΝΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΡΩΜΗΣ;

4.    ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ Η ΟΧΙ ΣΚΑΝΔΑΛΙΣΜΟ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΕΠΩΝΥΜΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΕΤΟΙΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ;

5.    ΣΕ ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟΣΚΟΠΕΙ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΛΟΓΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΡΩΜΗΣ; 

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Σε αυτά τα ερωτήματα θα δοθούν εδώ οι αρμόζουσες απαντήσεις σύμφωνα με τις αψευδείς πηγές της Εκκλησιαστικής Ιστορίας.

Απάντηση στο Ερώτημα α΄. Το απόσπασμα αυτό ανήκει στον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό. Το πλήρες κείμενο δημοσιεύτηκε από τον Αγιορείτη μοναχό Κάλλιστο Βλαστό τον Εφέσιο αγιογράφο στα έργα του "Βιογραφία και τα εν τη Φλωρεντινή ψευδοσυνόδω κατά των Λατίνων υπερφυή κατορθώματα του εν αγίοις πατρός ημών Μάρκου αρχιεπισκόπου Εφέσου του Ευγενικού" (Αθήναι, 1887, σελ. 44-48) και "Δοκίμιον ιστορικόν περί του σχίσματος της Δυτικής Εκκλησίας από της Ορθοδόξου Ανατολικής" (Αθήναι, 1896, σελ. 135-140) και προέρχονται από το ίδιο χειρόγραφο (Σκήτη Αγ. Άννης, αρ. 4 στο Σπυρίδωνος Λάμπρου, Κατάλογος των εν ταις βιβλιοθήκαις του Αγίου Όρους ελληνικών κωδίκων, τόμος α΄, Κανταβριγία, 1895, σελ. 11).

Το παραθέτουμε ολόκληρο από την πρώτη έκδοση του Καλλίστου, ώστε να διαπιστώσει κανείς ότι παρά την αβροφροσύνη και τον ευγενέστατο λόγο του Αγίου, δεν του χαρίζεται καθόλου ως προς τα ζητήματα Πίστεως, όπως θα δείτε:

Απάντηση στο Ερώτημα β΄. Αρχικά πρέπει να πούμε πως δεν πρόκειται για εκφώνηση στην έναρξη της Συνόδου (Ψευδοσυνόδου, όπως εκ των υστέρων αποδείχθηκε) της Φερράρας-Φλωρεντίας το 1438, αλλά για προσωπική επιστολή του Αγίου Μάρκου προς τον πάπα Ευγένιο, μετά την τελετή έναρξης των εργασιών της Συνόδου (9 Απρίλιου 1438), και προτού να ξεκινήσουν όχι μόνο οι επίσημες Συνεδρίες (Οκτώβριος 1438), αλλά και οι ανεπίσημες συσκέψεις (Ιούνιος 1438).

Ο Σίλβεστρος Συρόπουλος, που συμμετείχε στην Σύνοδο, αναφέρει λεπτομερώς το πως συντάχθηκε αυτή η επιστολή (Απομνημονεύματα, V, 3 στο V. Laurent, Les Memoires du Sylvestre Syropoulos sur le Concile de Florence (1438-9), Roma, 1971, σελ. 258):

Όπως βλέπουμε ο Άγιος Μάρκος, κατά την γνωριμία του με τον καρδινάλιο Ιουλιανό πείσθηκε, με την παρακίνηση του φιλοπαπικού Δωροθέου Μυτιλήνης, αν και απρόθυμα όπως ομολογεί, να συντάξει μια εγκωμιαστική επιστολή προς τον πάπα Ευγένιο, με σκοπό να διευκολυνθεί η ένωση, πως όμως; Άνευ όρων; Όχι βέβαια, αλλά τουλάχιστον με την αποβολή των δύο εκ των τότε δογματικών διαφορών, ήτοι του filioque και των αζύμων! Αυτό οι οικουμενιστές και φιλοοικουμενιστές, το αποκρύπτουν, αφού δεν παραθέτουν ολόκληρη την επιστολή του Αγίου. Αξίζει να σημειωθεί και η αντίδραση του φιλενωτικού αυτοκράτορα, ο οποίος οργίσθηκε πολύ με το περιεχόμενο της επιστολής, κατά την μαρτυρία του Συρόπουλου (αυτόθι, σελ. 260) και άλλων ιστορικών. Διαβάζουμε σε άλλη πηγή: "ουκ ήθελεν ο αυτοκράτωρ όπως το αδιάλλακτον της ορθοδοξίας προς τους Λατίνους αποκαλυφθή, πριν η κατορθώση αυτός τον σκοπόν αυτού. Διό και ότε, ευθύς ματέ την εις Φερραρίαν έλευσιν, Μάρκος ο Εφέσου κατά προτροπήν του καρδιναλίου Ιουλιανού έγραψεν ευχαριστήριον επιστολήν τω πάπα διά την συγκρότησιν της Συνόδου, και έλεγεν εν αυτή, ότι προς επιτυχίαν του αγαθού έργου ώφειλεν η Ρωμαϊκή εκκλησία αρνήσασθαι την ιδίαν διδασκαλίαν περί εκπορεύσεως του αγίου Πνεύματος και την ιερουργίαν της ευχαριστίας δι' αζύμων, τότε ο αυτοκράτωρ, μαθών τούτο, μόλις ου κατεδίκασε την τον Μάρκον εν τη Συνόδω των Ελλήνων, διότι ετόλμησεν ειπείν τοιαύτα τοις Λατίνοις" (Ιστορία της εν Φλωρεντία Συνόδου στο Εκκλησιαστικός Κήρυξ Γ΄ [1859], σελ. 348).

Απάντηση στα Ερωτήματα γ΄, δ΄ και ε΄. Όχι απλά δικαιολογείται, αλλά και επιβάλλεται η ευγένεια προς όλους. Και ο Ορθόδοξος Επίσκοπος οφείλει να είναι ευγενής και να τους αγαπά όλους, ασχέτως δογματικών τοποθετήσεων. Την συμπεριφορά αυτή περιγράφει ωραιότατα και ο Άγιος Νεκτάριος (Μάθημα Ποιμαντικής, Αθήναι, 1898, σελ. 210-211):

Οι αντιρρήσεις ημών των Ορθοδόξων απέναντι στην τακτική των οικουμενιστών δεν αφορούν τον τύπο (προσφωνήσεις), αλλά την ουσία (περιεχόμενο).

Ο Άγιος Μάρκος χρησιμοποίησε εκφράσεις ευγενείας προς τον Πάπα:

α. σε ΜΙΑ μόνο επιστολή, στην οποία όμως τον ήλεγχε για τις αιρέσεις του,

β. σε μια χρονική στιγμή που ήλπιζε ότι οι Λατίνοι μέσα από την Σύνοδο εκείνη θα αναγνώριζαν τα σφάλματά τους και θα απέβαλαν τις καινοτομίες τους και

γ. χωρίς να τις επαναλάβει, όταν είδε πως αυτοί δεν είχαν διάθεση μετανοίας.

Οι σημερινοί Οικουμενιστές στέλνουν τα τελευταία χρόνια εκατοντάδες επιστολές και κείμενα και εκφωνούν λόγους στους αιρετικούς, στους οποίες οι προσφωνήσεις τους είναι ανάλογες:

α. χωρίς ΠΟΤΕ να τους ελέγχουν για τις αιρέσεις τους,

β. παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει διάθεση μετανοίας από τους αιρετικούς και 

γ. χωρίς να εφαρμόζουν το "αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού" (Τιτ. γ΄, 10).

Γι' αυτό και οι προσφωνήσεις (και όχι απόψεις) του Αγίου Μάρκου δεν προκαλούν σκανδαλισμό, ενώ οι προσφωνήσεις (και απόψεις) των Οικουμενιστών προκαλούν σκανδαλισμό και αποτροπιασμό και αγανάκτηση!

Τι κοινό μπορεί να έχει λοιπόν η στοχευμένη συγκεκριμένη ενέργεια του Αγίου Μάρκου, με τις οικουμενιστικές ασχήμιες; Μήπως ο Άγιος Μάρκος πήγαινε κάθε χρόνο στις θρονικές εορτές της πρεσβυτέρας Ρώμης και πολυθρησκευτικές φιέστες; Ή μήπως καλούσε τον Πάπα στο ναό του για συμπροσευχή και του έψαλλε το "πολυχρόνιο";

Τι σύγκριση μπορεί να γίνει αν μάλιστα αναλογιστούμε ότι μετά την πάροδο τόσων αιώνων οι Λατίνοι έχουν τετραπλασιάσει τον αριθμό των κακοδοξιών τους, προσθέτοντας καινοτομία στην καινοτομία, και αίρεση στην αίρεση;

Οι οικουμενιστές θα έπρεπε να ντρέπονται όταν πιάνουν στο στόμα τους τον Άγιο Μάρκο, αφού όχι μόνο δεν έχουν καμία σχέση μαζί του, αλλά αντιθέτως ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΩΝ ΕΝΩΤΙΚΩΝ ΤΗΣ ΦΕΡΡΑΡΑΣ-ΦΛΩΡΕΝΤΙΑΣ που λοιδόρησαν και προπηλάκισαν τον μεγάλο μας Άγιο.

Και ξέρετε τι ήταν αυτό που εξόργισε περισσότερο τους λατινόφρονες ψευδορθοδόξους; Το ότι ο Άγιος Μάρκος αποκαλούσε πλέον (αφού δηλαδή κατάλαβε ότι η Σύνοδος αυτή ήταν ληστρική, εξαιτίας της αμετανοησίας των Λατίνων), τους παπικούς αιρετικούς!

Ιδού τα τεκμήρια:

"Παυσαμένων των κοινών συνελεύσεων, ήρξαντο αι μερικαί, γινόμεναι εν τω κελλίω του Πατριάρχου, εν αις τρόπω παντοίω τρόπος ενώσεως εζητείτο παρά του αυτοκράτορος και των περί αυτών λατινοφρόνων" (Ανδρονίκου Δημητρακοπούλου, Ιστορία του σχίσματος, Λειψία, 1867, σελ. 128). Και ενώ εζητείτο κάθε τρόπος ενώσεως τον λόγο έλαβε ο Άγιος Μάρκος ο οποίος είπε: "προσθείς ότι ου μόνον εισίν οι Λατίνοι σχισματικοί, αλλά και αιρετικοί. Και τούτο παρεσιώπησεν η εκκλησία ημών δια το γένος εκείνων είναι πολύ και ισχυρότερον ημων. Ημείς δε ουδέ δι άλλο τι εσχίσθημεν αυτών, ει μη ότι εισίν αιρετικοί. Διό ουδέ πρέπει όλως ενωθήναι αυτοίς, ει μη εκβάλωσι την προσθήκην από του συμβόλου, και ομολογήσωσι το σύμβολον καθώς και ημείς" (MANSI, 31, 885).

Και τότε οι λατινόφρονες αφού διέδωσαν "ότι ο Εφέσου παρεφρόνησε και ουκ είδε τι λέγει" (Laurent, ό.π., σελ. 438), έπειτα "θυμού πλήρεις" του είπαν: "Και τις άνθρωπος ει συ και λέγεις τους Λατίνους αιρετικούς;" (αυτόθι, σελ. 444). Θέλησαν δε και να χειροδικήσουν εναντίον του, ενώ τον απείλησαν ότι θα πουν στον Πάπα ότι τον λέει αιρετικό!

Ο δε αρχηγός τους, ο πρόδρομος του Ζηζιούλα και των άλλων οικουμενιστών, Νικαίας Βησσαρίων, αποκάλεσε τον Άγιο Μάρκο δαιμονισμένο και τρελό (αυτόθι, σελ. 446). 

Με αυτούς τους ενωτικούς λατινόφρονες, τους προγόνους των σημερινών οικουμενιστών, ο Άγιος Μάρκος διέκοψε κάθε πνευματική σχέση, έγινε δηλαδή σχισματικός απέναντί τους και διεκήρυξε με στεντόρεια φωνή τα εξής (όπως τα διέσωσε ο μαθητής του Γεννάδιος Σχολάριος):

ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ:

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΑΙ ΕΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑ

"Βούλομαι πλατύτερον την εμήν γνώμην ειπείν, είπερ ποτέ και νυν εν τω εγγίζειν την τελευτήν μου, ίνα σύμφωνος ώ εμαυτώ απ’ αρχής μέχρι τέλους, και μη δόξη τισίν ότι άλλα μεν έλεγον, άλλα δε έκρυπτον εν τη διανοία, ά εικός ην ελεγχθήναι τη ώρα ταύτη της εμής αναλύσεως. Λέγω δε περί του Πατριάρχου, μήπω δόξη αυτώ προφάσει τάχα τιμάν της προς εμέ εν τη κηδεία του ταπεινού μου τούτου σώματος, ή και εν τοις μνημοσύνοις μου στείλαι τινας των αρχιερέων αυτού, ή άλλως των κοινωνούντων αυτώ τινά συνεύξασθαι, ή συμφορέσαι τοις εξ ημετέρου μέρους ιερεύσι τοις προς τα τοιαύτα παρακληθείσι δοξάση ως οιωδήποτε τρόπω προσιέναι καν εν τω κρυπτώ την αυτού κοινωνίαν. Και ίνα μη η σιωπή μου συγκατάβασιν τινά υπονοήσαι παρέξη τοις μη καλώς και εις βάθος ειδόσι τον εμόν σκοπόν, λέγω και διαμαρτύρομαι ενώπιον των παρατυχόντων πολλών και αξιολόγων ανδρών, ως ούτε βούλομαι, ούτε δέχομαι την αυτού η την μετ’ αυτού κοινωνίαν, το παράπαν ουδαμώς ούτε επί της ζωής μου, ούτε μετά θάνατον, ώσπερ ούτε γεγονυίαν, ένωσιν, και τα Δόγματα τα Λατινικά, άπερ εδέξατο αυτός και οι μετ’ αυτού, και υπέρ του διαφενδεύειν ταύτα, και την προστασίαν ταύτην εμνηστεύσατε επί καταστροφή των Ορθών δογμάτων της Εκκλησίας. Πέπεισμαι γαρ ακριβώς, ότι όσον αποδιΐσταμαι τούτου και των τοιούτων, εγγίζω τω Θεώ και πάσι τοις πιστοίς και αγίοις πατράσι και θεολόγοις της Εκκλησίας, ώσπερ αύ πείθομαι τους συντιθεμένους τούτα τούτο λέγω ώσπερ παρά πάσαν μου την ζωήν ήμην κεχωρισμένος από αυτών, ούτω και εν τω καιρώ της εξόδου μου, και έτι και μετά την εμήν αποβίωσιν· και εξορμών εντέλλομαι, ίνα μηδείς εξ αυτών προσεγγίση, ή εν τη εμή κηδεία, ή εν τοις μνημοσύνοις μου· αλλ’ ουδέ άλλου τινός των τούτου μέρους ημών ώστε συμφορεύειν επιχειρήσαι, και συλλειτουργείν τοις ημετέροις. Τούτο γαρ εστί το "τα άμικτα μίγνυσθαι". Δει γαρ παντάπασιν εκείνους είναι κεχωρισμένους ημών, μέχρις αν δω ο Θεός την καλήν διόρθωσιν και ειρήνην της Εκκλησίας αυτού" (P.O. 17, 346-348).

Απευθύνουμε λοιπόν ένα και μοναδικό ερώτημα στους Οικουμενιστές και φιλοοικουμενιστές:

Η πίστη σας είναι η Πίστη του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού; Είναι η Πίστη των Ορθοδόξων; 

Νικόλαος Μάννης

Σημ. "Ε. - Σ. " : Στό ἱστολόγιο "Κρυφό Σχολειό" ἐκ τοῦ ὁποίου ἀναδημοσιεύεται ἡ ἀνωτέρω ἀνάρτηση τοῦ ἐκλεκτοῦ ἀγωνιστοῦ κ. Μάννη δύναται ὁ ἀναγνώστης νά συνδεθεῖ μέ τίς παραπομπές τοῦ κειμένου γιά περισσότερα στοιχεῖα περί τῶν ἀναφερομένων. Ἡ ἐν λόγῳ ἀνάρτηση δίνει ἀποστομωτική ἀπάντηση στή καπηλεία καί ἀδιαντροπία τῶν Οἰκουμενιστῶν, οἱ ὁποῖοι φθάνουν, πρός καταισχύνη των τελικῶς, νά ἐμφανίζουν τόν ὄντως Ἄτλαντα τῆς Ὀρθοδοξίας, Ἅγιο Μᾶρκο τόν Εὐγενικό, ὡς δῆθεν ὑπερασπιστή τῶν διεφθαρμένων θεωριῶν καί πράξεών των.