Ἕνας ἀληθινός, πλήν ἠλεκτρονικός, διάλογος
ἑνός ὀρθοδόξου μέ ἕναν νεοημερολογίτη
περί τῶν νέων ἁγιοκαταταχθέντων προσώπων
ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως

 

(μέ ἀφορμή μία ἀνάρτηση τοῦ πρώτου γιά τόν Ὅσιο Γέροντα Μωϋσῆ τόν ἐκ Καστελλορίζου)

 Ἡ ἀνάρτηση:

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟΥ

Οι Καστελλοριζιοί και οι Καστελλοριζιές δεν έχουν να φοβούνται τίποτε από τις επεκτατικές κινήσεις της Τουρκίας. Ολόκληρη η Ελλάδα και όλος ο Ελληνισμός είναι στο πλευρό τους. Ας επικαλούνται, μετά τη βοήθεια του Θεού και της Παναγίας μας, και τις ευχές του νέου Οσίου Γέροντος του νησιού τους, του Αγίου Μωϋσέως (Τρυπητήνια) που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο ακριτικό αυτό νησί και κοιμήθηκε το 1946 (+). 

(Σημείωση: Από τοιχογραφία στον Νάρθηκα του Ι. Ν. Αγ. Αποστόλων - στην Ι. Μονή Αγίας Τριάδος Εξαμιλίων Κορίνθου - ο Όσιος Μωϋσής μαζί με τον Γέροντά του Όσιο Παχώμιο της Χίου).

Ο ΔΙΕΞΑΧΘΕΙΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ

 

Δ. Κ. : Ο γνωστός πλέον σε πολλούς Γέρων Πορφύριος (Μπαϊρακτάρης), ο Καυσοκαλυβίτης, θεωρούσε ως θεούμενο και αληθινό Άγιο τον Όσιο Γέροντα Μωϋσή, ο οποίος είχε επίσης ασκητεύσει για κάποιο διάστημα στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους.

 

Π. Κ. : Δεν είναι κακό να τον αποκαλέσεις Άγιο Πορφύριο,τον Γέροντα Ιερώνυμο της Αιγίνης Άγιο Ιερώνυμο τον αποκαλούμε (για προϋποθέσεις σύγκλισης συζητούσαμε πριν απο 2 μέρες)

 

Δ. Κ. : αφήστε τον καθένα να εκφράζεται όπως αναπαύεται, αρκεί να υπάρχει σεβασμός. Κι εσείς ατυχώς ανοίγετε θέματα εκεί που δεν αρμόζει. Άλλη φορά και με σχετική αφορμή μπορούμε να τα πούμε. Το ότι δεν ονομάζω κάποιον κάπως δεν σημαίνει ότι δεν τον σέβομαι, ούτε ότι τον υποβιβάζω.

 

Π. Κ. : δεν είναι θέμα σεβασμού αλλά αναγνώριση της αγιότητας, τόσο απλά

 

Δ. Κ. : αγιότητα σε κοινωνία με τον Οικουμενισμό, θεωρητικά τουλάχιστον, δεν μπορώ να δεχθώ.

 

Π. Κ. : ερχόμαστε λοιπόν στα λόγια μου σε πρόσφατη ανάρτησή σας, αν δεν αναγνωρίζετε τα Μυστήριά μας περιμένετε να αναγνωρίσουμε τα δικά σας? Δεν βλέπετε την αντίφαση?

 

Δ. Κ. : δεν είμαι "μυστηριολόγος", αγαπητέ μου! Απλά προσπαθώ να κρατώ και να ομολογώ ό, τι μας παρέδωσαν οι Άγιοι Πατέρες μας. Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο. Άλλο σας λέω, άλλο καταλαβαίνετε. Ή μάλλον δεν θέλετε να καταλάβετε. ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΩ ΣΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΔΙΑΚΗΡΥΣΣΟΥΝ ΑΓΙΟΥΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ! Έγινα σαφής; Είναι δυνατόν να εμπιστευθώ το σημερινό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και τα κριτήριά του όταν διδάχθηκα ότι: «Μὴ γάρ μοι Ἰάκωβον εἴπης, φησί, καὶ ᾿Ιωάννην· κἂν γὰρ τῶν πρώτων ᾿Αγγέλων ἦ τις τῶν ἐξ οὐρανοῦ ΔΙΑΦΘΕΙΡΩΝ Τὸ κήρυγμα ΑΝΑΘΕΜΑ ἔστω» (Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος). Ποὺ θὰ πῇ: Μὴ μοῦ πῆς Ἰάκωβον ἢ Ἰωάννην τοὺς ᾿Αποστόλους, ἀλλὰ καὶ ἕνας ἐκ τῶν πρώτων στὴν δόξα ᾿Αγγέλων τοῦ Οὐρανοῦ, ἂν διαφθείρῃ τὸ κήρυγμα τῆς Ἐκκλησίας νὰ ἔχῃ ΑΝΑΘΕΜΑ.

 

Π. Κ. : οι Άγιοι του καιρού μας δεν περίμεναν το Οίκουμ. Πατριαρχείο για να τους αγιοκατατάξει, ήταν άγιοι στην συνείδηση των πιστών με την πολιτεία τους και τα πανθομολογούμενα θαυμαστά σημεία που έδειχναν καθημερινά, εν ζωή και μετά την οσιακή τους κοίμηση. Έτσι ακριβώς τιμάται απο τους πιστούς που γνωρίζουν τον βίο του και ο Άγιος Ιερώνυμος της Αιγίνης που προανέφερα, ασχέτως αν αγιοκατατάχτηκε απο σύνοδο των ΓΟΧ με την οποία οι του ΝΗ δεν έχουμε κοινωνία. Εάν θεωρείτε όσους κοινωνούν με το Οικουμ. Πατριαρχείο και με όσους κοινωνούν μαζί τους αιρετικούς, τότε  φυσιολογικά καταλήγετε στο συμπέρασμα ότι είστε η μοναδική ορθόδοξη Εκκλησία στον πλανήτη και όλοι οι υπόλοιποι δεν έχουν Μυστήρια. Μετά μην απορείτε που κανείς δεν ασχολείται με την προσπάθεια ενότητας. Παρακολουθώ τις αναρτήσεις σας, και ενώ συμφωνούμε σε άλλα θέματα που έχουν να κάνουν με τα εμβόλια, την υποχρεωτικότητα τους, την καταστολή κ.ο.κ., λυπάμαι βαθύτατα για τις θέσεις σας στα Εκκλησιαστικά. Αδικείτε κατάφωρα τον εαυτό σας. Εν πάσει περιπτώσει δεν έχει νόημα η συνέχιση της αντιπαράθεσης, και δεσμεύομαι να μην ξανασχολιάσω σχετική σας ανάρτηση με θέμα το ημερολογιακό, προκειμένου να παραμείνει η καλή εντύπωση που έχω για το πρόσωπό σας.

 

Δ. Κ. : αγαπητέ, εκτιμώ τη στάση σας και την απόφασή σας. Επιτρέψτε μου, όμως, για τελευταία ελπίζω επί του θέματος φορά να σας διευκρινίσω ότι ούτε Αγίους αμφισβητώ, ούτε θαύματα, όταν είναι εκ Θεού. Είχα την τύχη να γνωρίσω και συζητήσω προσωπικώς και με τον Γέροντα Πορφύριο και με τον Γέροντα Ιάκωβο στην Εύβοια. Μάλιστα, ο πρώτος μου πρότεινε να σπουδάσω θεολογία και προέβλεψε ότι θα γίνω Ιεροκήρυκας, όπως και έγινε. Έχω, λοιπόν, άποψη για την προσωπική τους αρετή. Όμως, δεν καταλαβαίνω γιατί συγχέετε αυτούς με το αν κάποιος, καλώς ή κακώς, κοινωνεί με το σημερινό Οικουμενικό Πατριαρχείο. Προφανώς το κάνετε γιατί και τα εν λόγω πρόσωπα κοινωνούσαν. Να, λοιπόν, που βρίσκεται και η δική μου ένσταση απέναντί τους, με σεβασμό και αγάπη. Δεν θεωρώ απλουστευτικά αιρετικούς όσους κοινωνούν με το σημερινό Πατριαρχείο. Θεωρώ την κοινωνία μαζί του εκκλησιολογικώς απαράδεκτη, σύμφωνα με τη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας. Εσάς αλήθεια δεν σας προβληματίζει ότι υπάρχουν άγιοι τους οποίους εσείς αποδέχεσθε ως τέτοιους και οι οποίοι διέκοψαν κοινωνία με τους εξ ορθοδόξων Οικουμενιστές; Όπως είπα κάποτε και στον πολύ Εφραίμ της Βατοπαιδίου, μου αρκούν και νοιώθω ασφάλεια πνευματική αναγνωρίζοντας Αγίους που τήρησαν ακέραιη την παρακαταθήκη της Πίστεως, πράγμα αναγκαίο για να τιμώνται ως Άγιοι και να είναι απλανείς οδηγοί των πιστών προς σωτηρία. Δεν σας κρύβω δε ότι με προβληματίζει όλη η ιστορία της υποστηρίξεως εκ μέρους του Γέροντος Ιακώβου Τσαλίκη της εκλογής και αναδείξεως του κ. Βαρθολομαίου, ανέκαθεν οικουμενιστού, στον Πατριαρχικό θρόνο. Μακάρι να ήταν εκ Θεού η προφητεία του και ο εν λόγω Πατριάρχης να μετανοήσει και αποκηρύξει τις πλάνες και κακοδοξίες του. Γιατί μη μου πείτε ότι δεν έχει (κακοδοξίες), όταν αναγνωρίζει στον Παπισμό Βάπτισμα και Ιερωσύνη. Αγαπώ και διψώ την αγιότητα, αγαπητέ, γι αυτό έσπευδα και σπεύδω να γνωρίσω ενάρετα πρόσωπα. ΟΜΩΣ, με τη βοήθεια του Θεού, προσπαθώ να μην ξεφύγω από την οροθεσία ενός Αποστόλου Παύλου που μας εφιστά την προσοχή και δεν επιτρέπει τη θεωρία και τα θαύματα ως κριτήριο αληθείας, λέγοντάς μας : "καν Άγγελος εξ ουρανού, ευαγγελίζεται υμάς παρ' ό ευηγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα έστω". Χαίρετε πάντοτε και συγχωρέστε με αν σας λύπησα.

 

Π. Κ. : ο χαιρετισμός και η αίτηση συγχώρησης αμοιβαία.