Φοβοῦ τόν πατριάρχη Βαρθολομαῖο καί «δῶρο» φέροντα!

 

Γράφει ο Μέτοικος

 

Τελικά, ό,τι δεν κατάφεραν αιώνες τώρα οι Λατίνοι με τους πολέμους, τη σκλαβιά της βασιλεύουσας Πόλης, τις ψευδοενώσεις θα το πετύχουν με τον διαιρέτη της Ορθοδόξου Εκκλησίας Βαρθολομαίο Αρχοντώνη και τους ασήμαντους επισκόπους που τον περιτριγυρίζουν.

Οι Άγιοι και Θεοφόροι Πατέρες της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου ό,τι αποφάσισαν το αποφάσισαν «τοις θείοις δόγμασιν επόμενοι [και] βεβαίως πιστεύοντες [ομολόγησαν ότι] λατρεύομεν…εν μια Θεότητι, Τριάδα ομοούσιον» και, ολοφάνερα, τα ρασοφόρα μέλη της 10^ης Συνάξεως της Ιεραρχίας του Οικουμενικού Θρόνου δεν ενστερνίστηκαν το νόημα του κεντρικού συνθήματος της συγκέντρωσής τους.

Εάν είχαν εγκολπωθεί την αλήθεια του κεντρικού συνθήματος της κακο-Συνάξεως τους, όπως αυτή διατυπώνεται στην υμνολογική θεολογία, τουλάχιστον, θα ήταν επιφυλακτικοί στο δόλιο «δώρο» του π.Βαρθολομαίου που, δολιότερος του Πατριάρχη Ιωακείμ του Γ΄ αντέστρεψε τη διαμετρικά αντίθετη προς τις αποφάσεις της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου πρότασή του. Ο πατριάρχης Ιωακείμ  πρότεινε στην Ορθόδοξο Εκκλησία  «προς αγλαωτέραν και δαψιλεστέραν θρησκευτικήν καρποφορίαν!» τη μετάσταση «του καθ’ ημάς εκκλησιαστικού ημερολογίου» και αποδοχή του Γρηγοριανού «ως ευοίωνον απαρχήν της ελπιζομένης και ποθητής παγκοσμίου χριστιανικής ενότητος»!

Ο πατριάρχης Βαρθολομαίος ασύγκριτα πιο δόλιος του «Μεγαλοπρεπούς» προκατόχου του, στην καταληκτήρια ομιλία του πρότεινε και ευχήθηκε στη 10^η σύναξη των επισκόπων του πνευματικά χειμαζόμενου Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, την καθιέρωση «συμφώνως πρός τό Πασχάλιον τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας κοινῆς ἡμερομηνίας διά τόν ἑορτασμόν κατ᾽ ἔτος, ὑπό τῆς Ἀνατολικῆς καί Δυτικῆς Χριστιανοσύνης» της Αναστάσεως του Κυρίου.

Αυτό είναι το δόλιο «δώρο» του Φαναριώτη κληρικού όχι απλά ο κοινός εορτασμός του Πάσχα με τους αιρετικούς Λατίνους, αλλά ο πανηγυρισμός της Αναστάσεως του Κυρίου «συμφώνως πρός τό Πασχάλιον τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»!!!

Είναι αλήθεια πως, πρόκειται, για την πιο σατανική πρόταση που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι, θα εξερχόταν από το έρκος των οδόντων του πατριάρχου Βαρθολομαίου.

Το «δώρο» αυτό του πρωθιερέα της παναίρεσης του οικουμενισμού χαροποίησε τους ανύποπτους επισκόπους που ομοθυμαδόν συντάχθηκαν με την πρόταση τού πατριάρχου Βαρθολομαίου και ευχήθηκαν την ευόδωσή της.

Οπότε, επίσκοποι, και για να καταλάβουμε ˙ Εάν ο αρχιαιρεσιάρχης πάπας Φραγκίσκος μας κάνει τη «χάρη» να ανακοινώσει στη Νίκαια και, στα πλαίσια των σχεδίων της παναίρεσης του οικουμενισμού, τον εορτασμό του Πάσχα από την αίρεση των Λατίνων την ίδια ημερομηνία που το εορτάζει και η Ορθόδοξος Εκκλησία, εμείς θα πανηγυρίσουμε νίκη περιφανή που οδηγεί στην πραγμάτωση του ψευδοσυνθήματος των οικουμενιστών «ίνα πάντες εν ώσι» και σαν τους Τρώες θα γκρεμίσουμε τα Ορθόδοξα τείχη για να μπουν μέσα στη Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία οι από αιώνων πολλών αιρετικοί και άσπονδοι εχθροί μας;

Το πρώτο απτό αποτέλεσμα του κοινού εορτασμού του Πάσχα, θα είναι η επισημοποίηση των συμπροσευχών με τους αιρετικούς Λατίνους και τους Ουνίτες. Και όποιος αυτό δεν «βλέπει δεν ξέρει που πατά που πηγαίνει».

Μα τόσο πολύ χαζέψαμε;

Οι επίσκοποι είναι ανύποπτοι σαν τα ποντίκια που βλέπουν το τυρί και όχι τη φάκα, για να ευχηθούν ομοθυμαδόν να ισχύσει το «δώρο» του πατριάρχου Βαρθολομαίου; Δεν υποπτεύονται το δόλο του «δώρου» που δόλια τους προσφέρθηκε από τον Βαρθολομαίο Αρχοντώνη;

Χωρίς δογματική ένωση, ποια η αξία για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς ενός κοινού εορτασμού με τους αιρετικούς Λατίνους εκτός, βέβαια, από τα κοσμικά πανηγύρια και την επίδειξη των χρυσοποίκιλτων αμφίων των επισκόπων;

Τι νόημα έχει να συνεορτάζουμε, έστω και με το «Πασχάλιον τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» την Ανάσταση του Κυρίου, με ανθρώπους που δεν θεωρούν τη Μία Θεότητα Τριάδα ομοούσιο;

Πως θα γιορτάσουμε επίσκοποι, μαζί με τους αιρετικούς Λατίνους την Ανάσταση του Κυρίου όταν αυτοί πιστεύουν ότι, το Φως της Αναστάσεως έλαμψε μόνο στο καθαρτήριο και, όχι στον Άδη;

Τι θα πανηγυρίζουμε με τους αιρετικούς Λατίνους, το βράδυ της Αναστάσεως επίσκοποι; Την κάθοδο του Χριστού έως το limbus των Πατριαρχών που σημαίνει ότι το κέντρο του Άδη παρέμεινε σκοτεινό και στους εκεί δεν «εφάνη η κοινή βασιλεία» πως, ο Κύριος δεν «εσκύλευσε τον Άδην», ότι δεν τον «επίκρανεν γευσάμενον της σαρκός Αυτού», ότι ο Άδης δεν «καθηρέθη, δεν ενεκρώθη» ή, ότι, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός αναλαμβάνοντας το Βασιλικό Του Αξίωμα κατήλθε στον Άδη και «το κράτος του έλυσεν, συντρίβοντας πύλας χαλκάς και, ψυχάς ας κατείχον το πριν, Θεός ων, ανέστησε»;

Πως «ορθόδοξοι» επίσκοποι θα συνεορτάσουμε την Ανάσταση του Κυρίου με τους αιρετικούς παπικούς και, αύριο με τους προτεστάντες, που πανηγυρίζουν την ανάμνηση του γεγονότος που άπαξ φωτίστηκε από κτιστό φως, ενώ, ΕΜΕΙΣ οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί «εορτάζομεν θανάτου νέκρωσιν, Άδου την καθαίρεσιν» λαμπρυνόμενοι συνεχώς και αδιαλείπτως από το άκτιστο «φως εκ του ανεσπέρου φωτός και δοξάζουμε Χριστόν τον αναστάντα εκ νεκρών»;

Και, τέλος πάντων, «ορθόδοξοι» επίσκοποι, μετά τον κοινό εορτασμό του Πάσχα με τους αιρετικούς Λατίνους τι;

Μήπως το κοινό ποτήριο, χωρίς οι Λατίνοι να μετανοήσουν για τις κακοδοξίες τους: Filióque, άσπιλος σύλληψη της Θεοτόκου, κακοδοξία ικανοποίησης της θείας δικαιοσύνης (satisfactio) δια του σταυρικού θανάτου του Ιησού Χριστού και άλλες δέκα βλασφημίες;

Το «δώρο» του π.Βαρθολομαίου για κοινό εορτασμό του Πάσχα με τους αιρετικούς Λατίνους σύμφωνα με το «Πασχάλιον τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» στην πράξη ομοιάζει με ανάβαση σε ολισθηρή πλαγιά. Όποια προσπάθεια και να καταβάλεις για να κρατηθείς, αργά ή γρήγορα θα καταλήξεις στον βούρκο που είναι η βάση της.

Με τον κοινό εορτασμό του Πάσχα, είναι θέμα χρόνου η αλλοίωση της γλυκύτατης Ορθοδοξίας, η λήθη όσων δίδαξαν οι Απόστολοι, η απώλεια όσων η Εκκλησία παρέλαβε.

Το ψεύδος της αίρεσης, θα εφορμήσει θρασύτατα από το ρήγμα που θα προκαλέσει στην Ορθοδοξία ο κοινός εορτασμός του Πάσχα με τους αιρετικούς Λατίνους.

Η αλήθεια θα απελαθεί, η σοφία θα ταπεινωθεί, η πίστη των Αποστόλων, των Αγίων Πατέρων, των Ορθοδόξων που στήριξε τον ελληνισμό  όταν όλα «τα έσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά» θα πάψει να υπάρχει.

Τελικά, ό,τι δεν κατάφεραν αιώνες τώρα οι Λατίνοι με τους πολέμους, τη σκλαβιά της βασιλεύουσας Πόλης, τις ψευδοενώσεις θα το πετύχουν με τον διαιρέτη της Ορθοδόξου Εκκλησίας Βαρθολομαίο Αρχοντώνη και τους ασήμαντους επισκόπους που τον περιτριγυρίζουν.

ΣΧΟΛΙΟ: Ορθώς και ευστόχως ο συντάκτης επισημαίνει και αναλύει τα περί δολιότητος και σκοπιμότητος του εισηγητού της καθιερώσεως "κοινού Πάσχα" μετά των Παπικών κ. Βαρθολομαίου, όσον αφορά τήν τελευταίως διατυπωθείσα τοποθέτησή του περί «συμφώνως πρός τό Πασχάλιον τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας». 

Ωστόσο, κατά τήν ταπεινή μας εκτίμηση, δεν πρέπει ούτε αυτή την προφανώς σκόπιμη διευκρίνησή του να τήν θεωρούμε ειλικρινή και δεδομένη, τουλάχιστον έτσι όπως διατυπώνεται. Θεωρούμε ότι αυτή η διατύπωση δεν σημαίνει αυτονοήτως ότι ο νέος για τους Παπικούς και κοινός πλέον μετά των Ορθοδόξων εορτασμός θα ταυτίζεται ακριβώς με τον ισχύοντα στους Ορθοδόξους και ακολουθούμενον Πασχάλιον Κανόνα.

Ενδεχομένως οι του Φαναρίου, υπό την διατύπωση  «συμφώνως πρός τό Πασχάλιον τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», να εννοούν ή μάλλον να υπολογίζουν και σχεδιάζουν διαφοροποίηση και εκ του ισχύοντος εορτασμού στους Ορθοδόξους, με την ύποκρυπτόμενην έννοιαν ότι ο νέος κοινός προσδιορισμός θα κινείται μεν εντός του πλαισίου των προβλεπομένων υπό της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου περί του εορτασμού του Πάσχα (π.χ. βάσει του κριτηρίου του να ακολουθεί και να μη προηγείται ή συμπίπτει με το Εβραϊκό Πάσχα), δεν θα ταυτίζεται όμως με τον από αιώνων καθιερωμένον στην Ορθόδοξη Εκκλησία και ισχύοντα εορτασμόν.

Εάν η εκτίμησή μας επιβεβαιωθεί, θα σημαίνει ότι δεν πρόκειται καν περί επιστροφής των Παπικών στον ορθό υπολογισμό του εορτασμού του Πάσχα, τον οποίο εγκατέλειψαν το 1582, αλλά περί μετατοπίσεως αμφοτέρων, δηλαδή και των Ορθοδόξων από τον καθιερωμένο εορτασμό, τον οποίον ακολουθούν απ' αρχής, προκειμένου να διευκολυνθεί η εξεύρεση κοινού μετά των αιρετικών προσδιορισμού εορτασμού του Πάσχα. Οψόμεθα!

Και στην μία και στην άλλη περίπτωση η δολιότητα του ενοίκου του Φαναρίου θα επιφέρει σύγχυση, με μόνον ικανοποιημένον τον εκκλησιομάχο και παναιρετικό Οικουμενισμό!