Ἕνα ἐξαιρετικό κείμενο-ἀνατομία τοῦ "πολιτισμοῦ" μας, στήν ἀλήθεια τοῦ ὁποίου πρέπει νά καθρεπτιστοῦμε!......

ΣΚΙΕΡΟΣ, ΚΑΚΕΚΤΥΠΟΣ Ο ΔΥΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

  

Γάζα – Αἱ συνέπειαι μίας γενοκτονίας: Τὸ 96% τῶν ζωντανῶν παιδιῶν πιστεύει ὅτι θὰ ἀποθάνη. (Πηγή: «Ημεροδρόμος»)

 

Ἡ κατοχικὴ δύναμις τοῦ Ἰσραὴλ ἐπιδιώκει  τὴν «ἐξαφάνισιν τῶν Παλαιστινίων»

 

ΣΚΙΕΡΟΣ, ΚΑΚΕΚΤΥΠΟΣ Ο ΔΥΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

 

Ἡ Γενοκτονία, τὸ σκληρὸν νόμισμα τῆς Δυτικῆς Κυριαρχίας

 

Τοῦ κ. Λέοντος Μπράνγκ, θεολόγου

   Στὶς 17 Μαΐου ὁ Chris Hedges, ἕνας γνωστὸς Ἀμερικανὸς δημοσιογράφος, ποὺ ἔχει τιμηθεῖ μὲ ἀρκετὲς διακρίσεις, δημοσίευσε στὸ ἱστολόγιο «chrishedges. substack.com» ἕνα ἄρθρο μὲ τίτλο «Ἡ Νέα Σκοτεινὴ Ἐποχὴ» καὶ ὑπότιτλο «Ἡ γενοκτονία στὴ Γάζα δὲν εἶναι ἀνωμαλία. Ἀπεικονίζει κάτι θεμελιῶδες γιὰ τὴν ἀνθρώπινη φύση καὶ εἶναι ἕνας τρομακτικὸς προάγγελος τοῦ ποῦ κατευθύνεται ὁ κόσμος».

 

Ἡ σημερινὴ ἀνθρωπιστικὴ κατάστασις εἰς τὴν Γάζαν

  Βέβαια ὁ Chris Hedges ἔγραψε τὸ ἄρθρο πρὶν τὴ μερικὴ ἀναίρεση τοῦ ἀποκλεισμοῦ τῆς Γάζας στὰ τέλη Μαΐου, ὅταν στὸ συνοριακὸ πέρασμα τῆς Ράφα στὴ Γάζα ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῆς Αἰγύπτου 2.000 φορτηγὰ φορτωμένα μὲ σάκους ἀλευριοῦ, δεξαμενὲς νεροῦ, τρόφιμα, ἰατρικὲς προμήθειες,  καύσιμα καὶ ἄλλα εἴδη, περίμεναν νὰ τοὺς δοθεῖ ἄδεια, ὥστε νὰ μπορέσουν νὰ τροφοδοτήσουν τοὺς Παλαιστινίους μὲ ὅλα αὐτὰ τὰ ἀγαθά. Πέρα ἀπὸ τὶς καθημερινὲς σφαγὲς μὲ πυροβόλα ὅπλα, βόμβες, ὀβίδες τάνκς, πέρα ἀπὸ τὶς μολυσματικὲς ἀσθένειες στὴ Γάζα ἀξιοποιεῖται τὸ παλαιότερο ἀπὸ ὅλα τὰ ὅπλα πολιορκίας: ἡ πεῖνα. Ἕνας στοὺς πέντε ἀνθρώπους στὴ Λωρίδα τῆς Γάζας κινδυνεύει νὰ λιμοκτονήσει μετὰ ἀπὸ σχεδὸν τρεῖς μῆνες ἰσραηλινοῦ ἀποκλεισμοῦ τῶν τροφίμων καὶ τῆς ἀνθρωπιστικῆς βοήθειας. Δυστυχῶς ἀπὸ τὴ στιγμὴ τῆς μερικῆς ἀναίρεσης τοῦ ἀποκλεισμοῦ ἡ κατάσταση δὲν ἔχει ἀλλάξει ριζικά. Ἀκόμα καὶ τώρα πολὺ λίγα τρόφιμα φθάνουν στοὺς ἔγκλειστους ἀνθρώπους ἐκεῖ, σύμφωνα μὲ τὶς σοβαρὲς καταγγελίες τοῦ γραφείου ἀνθρωπιστικῆς βοήθειας τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν στὶς 23 Ἰουνίου. Τὸ Ἰσραήλ, ὅπως ὑποστηρίζει τὸ γραφεῖο, παρεμποδίζει συστηματικὰ τὴ βοήθεια, γιὰ νὰ σβήσει τὴν παλαιστινιακὴ ζωή. Ὁ διευθυντὴς τοῦ γραφείου συντονισμοῦ τοῦ ΟΗΕ γιὰ τὴν ἀνθρωπιστικὴ βοήθεια στὰ κατεχόμενα ἐδάφη, Jonathan Whittall, κατηγόρησε τὸ Ἰσραὴλ ὅτι σκόπιμα ἐμποδίζει τὴ χρήση τῶν ἀξιόπιστων συστημάτων τοῦ ΟΗΕ. Σὲ ἀνακοίνωση τύπου δήλωσε: «Θὰ μπορούσαμε νὰ φθάσουμε σὲ κάθε οἰκογένεια στὴ Γάζα – ὅπως κάναμε στὸ παρελθὸν -, ἀλλὰ μᾶς ἐμποδίζουν σὲ κάθε βῆμα νὰ τὸ κάνουμε». Ἡ κατοχικὴ δύναμη τοῦ Ἰσραήλ, ὅπως ἐπιβεβαιώνεται καθημερινά, ἐπιδιώκει τὴν «ἐξαφάνιση τῆς παλαιστινιακῆς ζωῆς». Ὁ στρατὸς τοῦ Ἰσραὴλ ἐπανειλημμένα πυροβόλησε ἀνθρώπους ποὺ ἤθελαν νὰ παραλάβουν τρόφιμα. Τὰ θύματα αὐτὰ μετριοῦνται ἤδη μὲ ἑκατοντάδες. Ὁ ἐκπρόσωπος τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν κατηγόρησε τὴν ἰσραηλινὴ ἡγεσία ὅτι δημιούργησε σκόπιμα σημεῖα διανομῆς τροφίμων σὲ στρατιωτικοποιημένες ζῶνες. «Ἡ παλαιστινιακὴ ζωὴ καὶ ὅ,τι τὴν ὑποστηρίζει, καταστρέφεται συστηματικὰ μπροστὰ στὰ μάτια τοῦ κόσμου», εἶπε ὁ Whittall. Ὁ πληθυσμὸς ἔχει ἐγκλωβιστεῖ στὸ 17 %  τῆς ἐπιφάνειας τῆς Λωρίδας τῆς Γάζας. Οἱ ποσότητες ἀπὸ βοήθεια ποὺ ἔχουν φθάσει μέχρι στιγμῆς δὲν ἐπαρκοῦν καθόλου, γιὰ νὰ ἀνακουφίσουν τὴ μεγάλη ἀνάγκη τῶν ἀνθρώπων στὴν περιοχή. Ὁ ΟΗΕ καὶ οἱ ἀνθρωπιστικὲς ὀργανώσεις προειδοποιοῦν γιὰ ξέσπασμα πείνας.

  Σύμφωνα μὲ τρέχουσες ἀναφορές, πάνω ἀπὸ 50.000 παιδιὰ ἔχουν σκοτωθεῖ ἢ τραυματιστεῖ ἀπὸ τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 2023. Περισσότερα ἀπὸ 4.000 παιδιὰ μὲ τοὺς πιὸ σοβαροὺς τραυματισμοὺς ἢ ἀσθένειες περιμένουν ἐπειγόντως τὴν ἰατρικὰ ἀπαραίτητη διακομιδή τους. Περισσότερα ἀπὸ 71.000 παιδιὰ ἀπειλοῦνται ἔντονα ἀπὸ τὸν ὑποσιτισμό. «Αὐτὰ εἶναι παιδιὰ ποὺ εἶναι ἕξι μηνῶν καὶ ζυγίζουν ὅσο τὰ νεογέννητα», ἀναφέρει ἡ Rosalia Bollen, εἰδικὸς ἐπικοινωνίας τῆς UNICEF στὴ Γάζα, σὲ συνέντευξή της. Αὐτὰ τὰ παιδιὰ «δὲν μοιάζουν πιὰ μὲ παιδιά, μοιάζουν μὲ μικροὺς σκελετούς».

 

Ἡ ἐπιδίωξις τοῦ Ἰσραὴλ μὲ τὴν ἀνοχὴν τῆς Δύσεως

  Ἑπομένως, αὐτὸ ποὺ κατηγορεῖ ὁ Chris Hedges στὸ ἄρθρο του ἐπιβεβαιώνεται καθημερινῶς. Τὰ λόγια τοῦ Ἰσραηλινοῦ Πρωθυπουργοῦ Μπενιαμὶν Νετανιάχου, ποὺ ἀναφέρει ὅτι τίποτα δὲν θὰ σταματήσει αὐτὴ τὴν τελικὴ ἐπίθεση, ποὺ ὀνομάζεται «Ἐπιχείρηση Ἅρμα τοῦ Γεδεῶν», φανερώνουν τὸ ἀπάνθρωπο ἐγχείρημα. Τὸ Ἰσραὴλ «καταστρέφει ὁλοένα καὶ περισσότερα σπίτια στὴ Γάζα». Οἱ Παλαιστίνιοι δὲν ἔχουν «τίποτα γιὰ νὰ ἐπιστρέψουν καὶ πάλι». «Τὸ μόνο ἀναπόφευκτο ἀποτέλεσμα θὰ εἶναι ἡ ἐπιθυμία τῶν κατοίκων τῆς Γάζας νὰ μεταναστεύσουν ἐκτὸς τῆς Λωρίδας τῆς Γάζας». Αὐτὰ τὰ λόγια εἶπε ὁ Ἰσραηλινὸς Πρωθυπουργὸς σύμφωνα μὲ ἕνα πρωτόκολλο ποὺ διέρρευσε κατὰ τὴ διάρκεια μίας συνάντησης πίσω ἀπὸ κλειστὲς πόρτες μὲ βουλευτὲς τῆς Κνεσέτ. Καὶ συμπλήρωσε: «Ἀλλὰ τὸ κύριο πρόβλημά μας εἶναι νὰ βροῦμε χῶρες ποὺ νὰ τοὺς ὑποδεχτοῦν».

  Μὲ ἀφορμὴ αὐτὰ τὰ λόγια του Νετανιάχου πρέπει νὰ συνειδητοποιήσουμε, ὅτι τὸ 1898 μετὰ τὸ ξεκίνημα τῆς πρώτης μαζικῆς μετανάστευσης ζοῦσαν στὴν Παλαιστίνη μόλις 5.200 Ἑβραῖοι, οἱ ὁποῖοι μετὰ τὴν δεύτερη μαζικὴ μετανάστευση ἔφθασαν τὸ 1918 στὶς 56.000 ἔναντι 644.000 Παλαιστινίων. Ἡ ἀντίστοιχη κατοχὴ γῆς ἦταν 2,5% ἔναντι 97,5%. Μὲ τὴ μαζικὴ μετανάστευση τῶν ἑπόμενων 30 ἐτῶν οἱ ἀριθμοὶ τῶν κατοίκων ἔφθασαν τὸ 1948, τὴ χρονιὰ τῆς δημιουργίας τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραὴλ ἀπὸ τὸν ΟΗΕ, στὶς 700.000 ἔναντι 1.380.000 μὲ τὴν ἀντίστοιχη κατοχὴ γὴς 5,67% ἔναντι 94,33%. Μὲ τὰ δεδομένα τότε ἡ ἀρχικὴ ἔκταση τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ, τὸ ὁποῖο ἀναγνώρισαν οἱ ΗΠΑ ἐντὸς ὀλίγων ὡρῶν, ὁρίστηκε σὲ 56,47% τοῦ ἐδάφους ὡς ἑβραϊκὴ ζώνη καὶ 42,88 ὡς ἀραβικὴ ζώνη, ὅπως καὶ τὴν πόλη τῆς Ἱερουσαλὴμ μὲ ἔκταση 0,65% ὡς διεθνῆ ζώνη. Ἐν τῷ μεταξὺ μὲ τοὺς διαφόρους πολέμους ἡ ἔκταση τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραὴλ ἀποτελεῖ περίπου τὸ 76,8% καὶ οἱ παλαιστινιακὲς περιοχὲς (Λωρίδα τῆς Γάζας καὶ Δυτικὴ Ὄχθη) τὸ 23,2% τοῦ ἐδάφους τῆς Παλαιστίνης.

 

Ἡ βαρβαρότης τῆς Δύσεως

  Εἶναι σκληρὴ ἡ κρίση τοῦ Chris Hedges γιὰ τὴν «πολιτισμένη» Δύση. Χαρακτηρίζει τὰ 15 χιλιόμετρα συνόρων ἀνάμεσα στὴν Αἴγυπτο καὶ τὸ Ἰσραὴλ ὡς «γραμμὴ διαχωρισμοῦ μεταξὺ ἑνὸς κόσμου βάναυσης ἐκβιομηχάνισης καὶ τοῦ ἀπελπισμένου ἀγώνα ἐπιβίωσης ἐκείνων ποὺ ἔχουν ἐγκαταλειφθεῖ ἀπὸ τὰ πλουσιότερα ἔθνη τῆς γῆς.» Στὴ συνοριακὴ γραμμὴ αὐτὴ καταρρέουν τὸ ὄμορφο κατασκεύασμα τῶν διεθνῶν ἀνθρωπιστικῶν συμβάσεων, αὐτὰ ποὺ λέγονται γιὰ τὴν προστασία τῶν ἀμάχων ἢ γιὰ τὰ πιὸ βασικὰ δικαιώματα. Ἐκεῖ ἀποκρυσταλλώνεται ἡ ἀδυσώπητη πραγματικότητα: «Οἱ ἰσχυροὶ σταυρώνουν τοὺς ἀδύναμους», «δὲν ἀποκλείεται καμία θηριωδία – οὔτε κἄν γενοκτονία», «ἡ λευκὴ φυλὴ στὸν Παγκόσμιο Βορρᾶ ἐπιστρέφει στὴν ἀνεξέλεγκτη, ἀρχαϊκὴ βαρβαρότητα ποὺ χαρακτηρίζει τὴν ἀποικιοκρατία καὶ τὴ μακραίωνη ἱστορία λεηλασίας καὶ ἐκμετάλλευσης»,  ἐκεῖ ἀμαυρώνεται ἡ βιτρίνα τῆς δημοκρατίας, δικαιοσύνης καὶ τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Ὅσο καὶ νὰ ἐπιθυμεῖ ὁ “πολιτισμένος” δυτικὸς κόσμος μὲ τὴ γενικευμένη κατηγορία τῶν Ναζὶ νὰ διαγράψει ἀπὸ τὴ μνήμη του τὶς γενοκτονίες ποὺ διέπραξε στὴν Ἀμερική, τὴν Ἀφρική, τὴν Ἰνδία, στὴ Γάζα ἀπογυμνώθηκε ἡ μεγάλη ἀπάτη τῆς ἀνθρώπινης προόδου. Γιὰ ἄλλη μία φορὰ στὴν ἱστορία πίσω ἀπὸ τὸ προσωπεῖο πρόβαλε τὸ ἀληθινὸ ἀπεχθὲς πρόσωπο τῆς “πολιτισμένης” Δύσης, ἀποδείχθηκε καὶ πάλι, ὅτι «ἡ γενοκτονία εἶναι τὸ σκληρὸ νόμισμα τῆς δυτικῆς κυριαρχίας». Δὲν ἄλλαξε τίποτε, παρὰ μόνο τὰ ἐργαλεῖα. Τὰ σπαθιὰ ἀντικαταστάθηκαν μὲ βόμβες τῶν 900 κιλῶν ποὺ ρίχνονται σὲ στρατόπεδα προσφύγων.

  Δεδομένο κατὰ τὴν ἐκτίμηση τοῦ συγγραφέα εἶναι: «εἰσερχόμαστε σὲ μία νέα σκοτεινὴ ἐποχή», ἡ ὁποία ἀξιοποιεῖ ὅλα τὰ σύγχρονα ἐργαλεῖα (μαζικὴ παρακολούθηση, ἀναγνώριση προσώπου, τεχνητὴ νοημοσύνη, drones, στρατιωτικοποιημένη ἀστυνομία, κατάργηση τῶν διαδικασιῶν τοῦ κράτους δικαίου καὶ τῶν πολιτικῶν δικαιωμάτων) προκειμένου «νὰ ἐπιβάλει τὴν αὐθαίρετη ἐξουσία, τοὺς ἀδιάκοπους πολέμους, τὴν ἀνασφάλεια, τὴν ἀναρχία καὶ τὴν τρομοκρατία, ποὺ ἦταν οἱ κοινοὶ παράγοντες τοῦ σκοτεινοῦ μεσαίωνα.»

  Ἀσφαλῶς ἡ βαθύτερη ψυχολογία τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ἐσωτερικὸς κόσμος τοῦ κάθε ἀνθρώπου διαδραματίζουν τὸ ρόλο τους στὶς ἐκστρατεῖες μαζικῆς δολοφονίας. Ἐμποδίζονται στὴν ἐκδήλωσή τους ἀπὸ τὴν ἐπικράτηση τῆς τάξης σὲ μία κοινωνία μὲ νόμους καὶ κανόνες συμπεριφορᾶς καὶ τὴν ἐπίβλεψη τῆς τήρησης αὐτῆς τῆς τάξης.

  Καὶ καταλήγει ὁ Chris Hedges: «Ἡ γενοκτονία στὴ Γάζα ἔχει καταρρίψει τὰ τεχνάσματα ποὺ χρησιμοποιοῦμε, γιὰ νὰ ξεγελάσουμε τοὺς ἑαυτούς μας καὶ νὰ προσπαθήσουμε νὰ ξεγελάσουμε τοὺς ἄλλους. Χλευάζει κάθε ἀρετὴ ποὺ ἰσχυριζόμαστε ὅτι ἐκπροσωποῦμε, συμπεριλαμβανομένης τῆς ἐλευθερίας τῆς ἔκφρασης. Εἶναι μία ἀπόδειξη τῆς ὑποκρισίας, τῆς σκληρότητας καὶ τοῦ ρατσισμοῦ μας. Δὲν μποροῦμε, ἔχοντας παράσχει δισεκατομμύρια δολλάρια σὲ ὅπλα καὶ διώκοντας ὅσους καταγγέλλουν τὴ γενοκτονία, νὰ προβάλουμε πλέον ἠθικοὺς ἰσχυρισμοὺς ποὺ θὰ ληφθοῦν σοβαρὰ ὑπόψη. Ἡ γλώσσα μας, ἀπὸ τώρα καὶ στὸ ἑξῆς, θὰ εἶναι ἡ γλώσσα τῆς βίας, ἡ γλώσσα τῆς γενοκτονίας, τὸ τερατῶδες οὐρλιαχτὸ τῆς νέας σκοτεινῆς ἐποχῆς, μίας ἐποχῆς ὅπου ἡ ἀπόλυτη ἐξουσία, ἡ ἀνεξέλεγκτη ἀπληστία καὶ ἡ ἀπεριόριστη βαρβαρότητα θὰ κυριαρχοῦν στὴ γῆ».

 

Αἱ καταβολαὶ τῆς δυτικῆς βαρβαρότητος

  Ἡ παραπάνω περιγραφὴ καὶ ὁ χαρακτηρισμὸς τῆς στάσης τῆς Δύσης ὡς βαρβαρότητας ἔναντι τῆς γενοκτονίας τῶν Παλαιστινίων πρέπει νὰ προσεγγίζεται μὲ τὸ χαρακτηριστικὸ ἐκεῖνο ποὺ διατρέχει ὅλη τὴ δυτικὴ ἱστορία, τὴ δυτικὴ ὀφρύ, δηλ. τὴν οἴηση τῆς Δύσης ποὺ ἤδη ἐπεσήμανε ὁ Μέγας Βασίλειος. Τὴν ἐντοπίζουμε ἀρχικὰ στὴν ἀπόλυτη διεκδίκηση τοῦ πρωτείου τοῦ Πάπα. Διεκδικεῖ νὰ εἶναι «πατέρας τῶν πριγκίπων καὶ βασιλέων», «κεφαλὴ τῆς οἰκουμένης», «ἀντιπρόσωπος τοῦ Χριστοῦ», νὰ περιβάλεται μὲ τὴν πᾶσαν ἐξουσίαν τοῦ Χριστοῦ ἐπὶ γῆς, ἀλλὰ καὶ μὲ προεκτάσεις γιὰ τὸν παράδεισο, τοῦ ὁποίου ὡς διάδοχος τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου θεωρεῖται κλειδοῦχος. Γράφει ὁ Ἅγ. Νεκτάριος στὸ πρῶτο τόμο τοῦ ἔργου του «Μελέτη ἱστορικὴ περὶ τῶν αἰτιῶν τοῦ Σχίσματος: «ἡ πρὸς ἡγεμονίαν τῶν Παπῶν ὁρμὴ ἀπέβη ἀκάθεκτος». Αὐτὴ ἡ οἴηση τοῦ παπικοῦ θεσμοῦ συναντάει ἔπειτα τὴν οἴηση τῶν Φράγκων. Κατὰ τὴ στέψη του στὴ Ρώμη τὸ ἔτος 800 μ.Χ. ὁ Καρλομάγνος λαμβάνει τὸν τίτλο «imperator romanorum», δηλ. Αὐτοκράτωρ τῶν Ρωμαίων, διεκδικώντας ἔτσι γιὰ τὸν ἑαυτό του ὅλο τὸν πολιτισμὸ τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας, παρότι οἱ Φράγκοι ἔκαναν μόλις τότε τὰ πρῶτα τους ἐκπολιτιστικὰ βήματα. Χωρὶς οὐσιαστικὴ θεολογικὴ μόρφωση ἐκδίδουν τουλάχιστον δέκα ἔργα ἀπὸ τὸν 9ο μέχρι τὸν 13ο αἰώνα μὲ τὸν τίτλο «Contra errores Graecorum» (Ἐναντίον τῶν πλανῶν τῶν Γραικῶν), δηλ. τῶν Ὀρθοδόξων τῆς Ἀνατολῆς καὶ περιφρονοῦν τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Στὴν πρώτη Σταυροφορία, ὑπακούοντας στὴν κλήση τοῦ Πάπα Οὐρβανοῦ Β΄ γιὰ ἱερὸ πόλεμο, κατὰ τὴν κατάκτηση τῆς Ἱερουσαλὴμ στὶς 15 Ἰουλίου 1099 πνίγουν κυριολεκτικὰ τὴν πόλη στὸ αἷμα τῶν ἀπίστων, πιστεύοντας ὅτι ἐπιτελοῦν θεάρεστο ἔργο. Τὰ θύματα μόνο τῆς πρώτης σταυροφορίας πρέπει μὲ πολὺ ἤπιους ὑπολογισμοὺς νὰ φθάνουν περίπου τὶς 100.000. Τὸ 1204, κατὰ τὴν τέταρτη Σταυροφορία, ὅταν ἡ Κωνσταντινούπολη ἔπεσε στὰ χέρια τῶν σταυροφόρων, μὲ τὸ ξημέρωμα τῆς 13ης  Ἀπριλίου τοῦ 1204 ξεκίνησε ἡ λεηλασία τῆς πλουσιότερης πόλεως τοῦ κόσμου, ἡ ὁποία ἀπὸ τὴν ἡμέρα τῶν ἐγκαινίων της (11 Μαΐου τοῦ 330) ὥς ἐκείνη τὴν ἡμέρα, δηλ. ἐπὶ περίπου 900 χρόνια, δὲν εἶχε γνωρίσει κατάκτηση. Αὐτὴ ἡ πόλη παραδόθηκε γιὰ τρεῖς μέρες στοὺς σταυροφόρους γιὰ λεηλασία. Βιασμοί, φόνοι καὶ ἀσύλληπτες καταστροφὲς ἀκολούθησαν. Ὅλα ἔγιναν ἀντικείμενο τῆς μανίας τους, ναοί, μοναστήρια, βιβλιοθῆκες. Ἀκόμα καὶ ὁ ναὸς τῆς Ἁγίας Σοφίας συλήθηκε. Καταπατοῦσαν Ἱερὲς Εἰκόνες, ἔπιναν ἀπὸ τὰ Ἅγια Ποτήρια, τοποθέτησαν πόρνη στὸ θρόνο τοῦ Πατριάρχη, ἅρπαξαν ὅ,τι μποροῦσαν ἀπὸ ἱερὰ ἀντικείμενα ποὺ εἶχαν συγκεντρωθεῖ ἐπὶ αἰῶνες στὸν Ἱερὸ Ναό. Ἄλλωστε οἱ χριστιανοὶ τῆς Ἀνατολῆς ἦταν γιὰ τοὺς σταυροφόρους αἱρετικοὶ καὶ προδότες τῆς πίστεως. Αὐτὸ τοὺς εἶχαν ἐμπνεύσει οἱ ἱερεῖς καὶ ἐπίσκοποί τους.

  Τὸ 1209 κάλεσε ὁ Πάπας Ἰννοκέντιος Γ΄ σὲ σταυροφορία ἐναντίον τῶν Ἀλβιγηνῶν ἢ Καθαρῶν, μίας αἵρεσης ποὺ εἶχε ἰσχυροποιηθεῖ στὴν Νότια Γαλλία. Ἡ σταυροφορία αὐτὴ στοίχισε περίπου 20000 θύματα.

  Τὸ 1215 ὁ ἴδιος Πάπας, ἔχοντας ἀπόλυτη πεποίθηση γιὰ τὸ πρωτεῖο τῆς ἀλήθειας τοῦ προσώπου του, ἵδρυσε τὴν Ἱερὰ Ἐξέταση, ἡ ὁποία σὲ συνδυασμὸ μὲ τὰ βασανιστήρια (καθιερώθηκαν ἐπίσημα τὸ 1252 ἐπὶ πάπα Ἰννοκεντίου Δ΄) καὶ μὲ τὸ κυνήγι τῶν μάγων καὶ μαγισσῶν στοίχισε ἑκατοντάδες χιλιάδες θύματα.

 

Ὁ Λουθηρανὸς μεσσιανισμὸς

  Τὸ ἑπόμενο ἀποφασιστικὸ βῆμα τελεῖται μὲ τὸν Μαρτῖνο Λούθηρο (1483-1546). Πλέον τὸ ἀλάθητο τοῦ Πάπα μετατρέπεται σὲ ἀλάθητο τοῦ Λουθήρου. Ἐκεῖνος ἐγκαινιάζει τὸν ἑαυτό του ὡς νέο μεσσία τῆς Δύσης, ἀνάγεται σὲ ἀπόλυτη αὐθεντία καὶ σὲ ἐσχατολογικὸ προφήτη τοῦ κόσμου. Ὁ Λούθηρος τάχθηκε ὁλοκληρωτικὰ μὲ τὸ μέρος τῶν κοσμικῶν ἀρχόντων, ἰσχυρίστηκε ὅτι σὲ ἐκείνους παρέχεται ἡ κοσμικὴ ἐξουσία ἀπευθείας ἀπὸ τὸν Θεό. Ὁ παποκαισαρισμὸς τοῦ ποντίφηκα τῆς Ρώμης μετατράπηκε στὸ Λουθηρανισμὸ στὸν καισαροπαπισμὸ τῶν κοσμικῶν ἀρχόντων ποὺ ἔλεγχαν πλήρως τὶς κατὰ τόπους λουθηρανὲς ἐκκλησίες. Ταυτόχρονα μὲ τὸν Λούθηρο καὶ ὁ κάθε προτεστάντης ἀνάγεται σὲ κριτήριο τῆς ἀλήθειας, διότι παρόμοια μὲ τὸν Λούθηρο καὶ ὁ κάθε πιστὸς μπορεῖ νὰ γίνει δέκτης τῆς ἀλήθειας ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Ὁ ἀτομισμὸς πλέον βασιλεύει σὲ ὅλο του τὸ μεγαλεῖο.

 

Ὁ μεσσιανισμὸς τοῦ Διαφωτισμοῦ

  Μὲ τὸ Διαφωτισμό, τὸ ἑπόμενο βασικὸ ἐξελικτικὸ στάδιο τῆς δυτικῆς κουλτούρας, ὁ Θεὸς ναὶ μὲν γίνεται ἀποδεκτὸς ἀκόμα ὡς δημιουργὸς τοῦ κόσμου, ἐξορίζεται ὅμως ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη ἱστορία. Τὴ θέση του καταλαμβάνει ὁ ἄνθρωπος. Ὁ φιλόσοφος ἐκεῖνος ποὺ διαμόρφωσε τὴν πορεία τῆς Γαλλικῆς Ἐπανάστασης καὶ θεμελίωσε μία νέα μορφὴ «θεοκρατίας» στὴν ἀνθρώπινη κοινωνία εἶναι ὁ Ζὰν-Ζὰκ Ρουσσὼ (1712-1778). Μὲ τὴ φιλοσοφία καὶ κυρίως μὲ τὸ ἔργο του: «Τὸ κοινωνικὸ συμβόλαιο ἢ Ἀρχὲς πολιτικοῦ δικαίου» μεταφέρει τὴν πηγὴ τῶν ἐξουσιῶν ἀπὸ τὸν Θεό, ἀπὸ τοὺς ἐλέῳ Θεοῦ Πάπες καὶ Βασιλεῖς στὸν αὐτόνομο καὶ ἀνεξάρτητο ἀπὸ κάθε ὑπερβατικὴ αὐθεντία λαό. Δικαίως πρέπει νὰ χαρακτηριστεῖ ὡς προφήτης τῆς νέας μορφῆς  «θεοκρατίας» ποὺ γεννιέται μὲ τὴν Πρώτη Γαλλικὴ Δημοκρατία. Ἡ θέση τοῦ μεσσία τῆς Πρώτης Γαλλικῆς Δημοκρατίας ὅμως ἀνήκει ἀναμφίβολα στὸν Μαξιμιλιανὸ Φραγκίσκο Μαρία Ἰσίδωρο Ροβεσπιέρο (1758 – 1794). Ἐκεῖνος, μὲ τὶς πολυμήχανες κινήσεις του, ἐπέφερε τὴν ἐκθρόνιση τοῦ Βασιλιᾶ, τὴν ἐκτέλεσή του καὶ τὴν ἐγκατάσταση τῆς Πρώτης Γαλλικῆς Δημοκρατίας. Ἡ κοινὴ θέληση γιὰ τὸν Ροβεσπιέρο, ἑρμηνεύοντας μὲ τὸ δικό του τρόπο τὸν Ρουσσώ, δὲν εἶναι ἁπλῶς ἡ θέληση τῆς πλειοψηφίας, ἀλλὰ μόνο ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι, ὡς πιστοὶ ἀκόλουθοι τῆς ἀρετῆς, κατέχουν τὴν ἀλήθεια. Στὸ σημεῖο αὐτὸ σαφῶς ὁ ἴδιος, ὡς μεσσιανικὴ ἐνσάρκωση αὐτῆς τῆς ἀλήθειας καὶ κατ’ ἐπέκταση καὶ ὅλοι οἱ πιστοὶ ἀκόλουθοί του, ἀναλαμβάνουν τὸ ρόλο τους. Ἔτσι, καλλιεργώντας στὸ ἔπακρο τὴ φήμη τοῦ ἀδιάφθορου, τοῦ φίλου τῶν πτωχῶν καὶ ἀδυνάτων, προχωρεῖ πιὰ πρὸς τὴ δική του μοναρχικὴ ἐπικράτηση, ἡ ὁποία στέφεται μὲ τὴν ἐκτέλεση περίπου 40.000 συμπολιτῶν του στὴ λαιμητόμο. Σύμφωνα μὲ τὸν Γάλλο μαθηματικὸ καὶ φιλόσοφο Νικολὰ ντὲ Κοντορσὲ ἡ Γαλλικὴ Ἐπανάσταση γιὰ τὸν Ροβεσπιέρο μετατράπηκε σὲ θρησκεία καὶ ὁ ἴδιος σὲ ἀρχιερέα αὐτῆς τῆς θρησκείας καὶ πρότυπό της.

  Τὸν δεσποτισμὸ τοῦ Ροβεσπιέρου ἔζησαν πολὺ ὀδυνηρὰ καὶ οἱ κάτοικοι τῆς περιοχῆς τῆς Βανδέας, μίας εὐρύτερης περιοχῆς τῆς δυτικῆς Γαλλίας, ἡ ὁποία μέχρι σήμερα εἶναι γνωστὴ γιὰ τὶς παραδοσιακές της ρωμαιοκαθολικὲς πεποιθήσεις. Ἐκεῖ εἰδικοὶ ἐκφράζουν τὴν πεποίθηση, ὅτι διαπράχθηκε γενοκτονία, ἐπειδὴ ὁ πληθυσμὸς τῆς Βανδέας ἀπὸ περίπου 815.000 κατοίκους μειώθηκε στὸ διάστημα τῶν ἐτῶν 1792 ἕως 1802 κατὰ 117.000. Κατὰ τὴν ἐξέγερση τῆς Βανδέας οἱ γηγενεῖς ἀγρότες τῆς περιοχῆς εἶδαν στὴν ἐκκλησιαστικὴ πολιτικὴ ποὺ χάραξε ἡ Ἐθνοσυνέλευση τὴν ἀπειλὴ τοῦ δικοῦ τους κοινοτικοῦ τρόπου ζωῆς. Οἱ μάχες τοῦ Δεκεμβρίου τοῦ 1793, κατὰ τὶς ὁποῖες οὐσιαστικὰ ὁ στρατὸς τῆς Βανδέας εἶχε ἡττηθεῖ, συνδέονται μὲ μεγάλες σφαγὲς στὸ Λὲ Μὰν (περίπου 15.000 ἄνδρες, γυναῖκες καὶ παιδιὰ) καὶ στὸ Σαβεναί, ὅπου ὁ στρατηγὸς Βέστερμαν ἀποτελείωσε ἐκείνους ποὺ κατάφεραν νὰ διαφύγουν ἀπὸ τὸ Λὲ Μάν. Θριαμβολογώντας, λέγεται ὅτι ἔγραψε στὴν ἀναφορά του στὴ Συμβατικὴ Ἐθνοσυνέλευση: «Δὲν ὑπάρχει πιὰ Βανδέα. Πέθανε κάτω ἀπὸ τὸ ἀστραφτερὸ σπαθί μας, μαζὶ μὲ τὶς γυναῖκες καὶ τὰ παιδιά. Τοὺς ἔθαψα στοὺς βάλτους καὶ στὰ δάση τοῦ Σαβεναί. Δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ μὲ κατηγορήσει, ὅτι δημιούργησα ἔστω ἕνα αἰχμάλωτο. Τοὺς ἐξαφάνισα ὅλους». Αὐτὴ ἡ γενοκτονία ἐν ὀνόματι τῶν αὐθεντικῶν δημοκρατῶν τῆς Πρώτης Γαλλικῆς Δημοκρατίας μᾶς φέρνει πάλι πρὸ ὀφθαλμῶν τὴν ὑπεροχὴ ἐκείνων ποὺ ταυτίζουν τὸν ἑαυτό τους μὲ τὴν ἀλήθεια.

 

Τὸ πρότυπον τῶν ΗΠΑ

  Τὴν ἴδια ὑπεροχὴ βίωναν οἱ δημοκράτες Ἀμερικανοὶ ἔναντι τῶν γηγενῶν Ἰνδιάνων ποὺ ἀρνοῦνταν τὴν ἀφομοίωση στὸν τρόπο ζωῆς τῶν λευκῶν. Ὁ “μέγας δημοκράτης” Τόμας Τζέφερσον, πρόεδρος τῆς Ἀμερικῆς ἀπὸ τὸ 1801 ἕως τὸ 1809, γράφει πρὸς τὸν George Rogers Clark, ἕνα στρατιωτικὸ διοικητὴ τῶν ἐπαναστατικῶν χρόνων: «Στὴν ἐκστρατεία μας ἐναντίον αὐτῶν τῶν ἰνδιάνων ὁ στόχος μας πρέπει νὰ εἶναι ἡ ἐξολόθρευσή τους ἢ ὁ ἐκτοπισμός τους πέρα ἀπὸ τὶς λίμνες τοῦ Illinois River. Αὐτοὶ καὶ ἐμεῖς προφανῶς δὲν μποροῦμε νὰ ζοῦμε στὸν ἴδιο κόσμο».

  Ἀκριβῶς τὸ ἴδιο δὲν ἰσχύει καὶ σήμερα σύμφωνα μὲ τὴν δυτικὴ ἰδεολογία καὶ γιὰ τοὺς Παλαιστινίους; Τελικὰ ἀπὸ τὰ πέντε ἕως δέκα ἑκατομμύρια τῶν γηγενῶν κατοίκων τῆς Βόρειας Ἀμερικῆς στὶς ἀρχὲς τοῦ 16ου αἰώνα, τὸ ἔτος 1900 εἶχαν μείνει μόλις 290.000. Τὴν ἴδια συνταγὴ ἐφάρμοσε καὶ ἡ Δύση στὴν πεποίθηση τῆς ἀνωτερότητάς της στὶς ἀποικίες της, ὅπου ἀνάμεσα στὸ 1490 καὶ τὸ 1890 σύμφωνα μὲ τὸν Ἱστορικὸ David E. Stannard εἶναι ὑπεύθυνη γιὰ τὸν θάνατο περίπου 100 ἑκατομμυρίων γηγενῶν. Στὰ καθεστῶτα τοῦ Ναζισμοῦ καὶ τοῦ Ὑπαρκτοῦ Σοσιαλισμοῦ τὰ κριτήρια γιὰ τὸ πρότυπο τοῦ ἀνθρώπου διαφέρουν βέβαια, στὸν πρῶτο εἶναι ρατσιστικὰ καὶ στὸν δεύτερο ἰδεολογικά.

  Πάντως σὲ κάθε περίπτωση ἐπικρατεῖ ἡ πεποίθηση γιὰ τὴν ἀνωτερότητα τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ, γιὰ τὴν κατοχὴ τῆς ἀλήθειας, σὲ ὅποια μορφὴ αὐτὴ καὶ νὰ βιώνεται, ἀπὸ τὸν ἀλάθητο ἐκπρόσωπο τοῦ Χριστοῦ ἐπὶ γῆς ἕως τὸ σημερινὸ θεοποιημένο ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος ἐπιμένει νὰ ὁρίζει ἀκόμα καὶ τὸ φῦλο του καὶ ζεῖ μὲ τὴ φαντασίωση, ὅτι ἔτσι ἀναδεικνύεται σὲ ἐλεύθερη προσωπικότητα.