ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΚΑΙ Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ

Μέ τήν εὐκαιρία τῆς σημερινῆς προβολῆς ὑπό τῆς Ἐκκλησίας τοῦ ὁσίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος, ἀλλά καίτῆς συμπτώσεως σήμερον τῆς μνήμης τῆς ὁσίας μητρός ἡμῶν Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας, τοῦ λαμπροῦ αὐτοῦ παραδείγματος μετανοίας, ἐπιλέ-ξαμε τό θέμα τοῦ παρόντος φυλλαδίου νά ἀναφέρεται στή ΜΕΤΑΝΟΙΑ! Στό νόημα καί τήν ἀξία τῆς μετανοίας γιά τόν ἀγωνιζόμενο γιά τήν σωτηρία του χρι-στιανό, μέ βάση τήν σχετική διδασκαλία τοῦ ἁγίου Ἰωάννου στό θαυμάσιο βιβλίο του, ἀπό τό ὁποῖο προσέλαβε καί τήν προσωνυμία του, «Κλῖμαξ» ( σκάλα, στή κοινή γλώσσα) πού πραγματικά ὁδηγεῖ στόν Οὐρανό! Στόν πέμπτο λόγο του, δηλαδή στό πέμπτο σκαλοπάτι τῆς οὐρανοδρόμου κλίμακός του, ὁ Ἅγιος τοποθετεῖ τή μετάνοια καί ἀναφέρει μεταξύ ἄλλων τά ἑξῆς: Μετάνοια σημαίνει ἀνανέωση τοῦ Βαπτίσματος. Μετάνοια σημαίνει συμφωνία μέ τόν Θεό γιά νέα ζωή. Μετάνοια σημαίνει συμφιλίωση μέ τόν Κύριο, μέ ἔργα ἀρετῆς ἀντίθετα μέ τά παραπτώματά μας. Πολλά ψυχικά τραύ-ματα πού ἐχρόνισαν εἶναι ἀνίατα. Στόν Θεό, ὅμως, ὅλα εἶναι δυνατά. Πρίν ἀπό τήν πτῶσι οἱ δαίμονες ἀποκαλοῦν τόν Θεόν φιλάνθρωπο. Μετά ὅμως ἀπό τήν πτώση τόν ἀποκαλοῦν σκληρό. Ὅποιος πραγμα-τικά ἐξοφλεῖ ἁμαρτίες, τήν ἡμέρα πού δέν ἐπένθησε γι’ αὐτές τήν θεωρεῖ χαμένη, ἔστω καί ἄν ἔπραξε κατ’ αὐτήν μερικά ἄλλα καλά ἔργα. Κανείς ἀπό τούς πενθοῦντες ἄς μή περιμένη τήν πληρο-φορία τῆς συγχωρήσεως, τήν στιγμή τοῦ θανάτου. Διότι κάτι πού εἶναι ἄγνωστο εἶναι καί ἀβέβαιο. Γι’ αὐτό καί κάποιος ἔλεγε: ἄφησέ με νά αἰσθανθῶ ἀναψυχή μέ τήν πληροφορία τῆς συγχωρήσεως, πρίν ἀποθάνω καί πρίν ἀπέλθω ἀπό τήν ζωή αὐτή ἀπληροφόρητος. Ὄταν ἡ συνείδησις παύση νά μᾶς ἐλέγχη γιά ἁμαρτίες, ἄς προσέξουμε μήπως αὐτό δέν ὀφείλεται στήν καθαρότητα, ἀλλά στήν κόπωση καί ἄμβλυνση αὐτῆς, τῆς συνειδήσεως, ἐξ αἰτίας πλήθους ἁμαρτιῶν. Ἀπόδειξις ὅτι ἔσβησε τό χρέος τῶν ἁμαρτιῶν μας εἶναι τό νά θεωροῦμε πάντοτε χρεώστη τόν ἑαυτό μας. Σημεῖο τῆς πραγματικῆς καί ἐπι-μελοῦς μετανοίας εἶναι τό νά θεωροῦμε τόν ἑαυτό μας ἄξιο γιά ὅλες τίς θλίψεις πού μᾶς συμβαίνουν – τίς ὁρατές πού προ-έρχονται ἀπό τά πράγματα καί ἀπό τούς ἀνθρώπους καί τίς ἀόρατες πού προέρχονται ἀπό τούς δαίμονες – καί γιά πολύ περισσότερες. Πρόσεχε ἄνθρωπε! Πρόσεχε καλά! Δέν εἴμαστε ὐποχρεωμένοι νά ἐπιστρέψωμε ἀπό τόν ἴδιο δρόμο πού ἐπλανηθήκαμε, ἀλλά ἀπό ἄλλον συντο-μώτερο, ἀπό τόν δρόμο δηλαδή τῆς ταπεινώσεως. Ἄς προσέξωμε ὅλοι, καί ἰδιαίτερα ὅσοι ἐγνωρίσαμε πτώσεις, νά μή προσβληθῆ ἡ καρδιά μας ἀπό τή νόσο τοῦ ἀσεβοῦς (ἄθεο τόν ὀνομάζειὁ Ὅσιος) Ὠριγένους. [ Σημείωση: Ὁ Ὠριγένης (184-254 μ. Χ.) ὑπῆρξε σπάνια προσωπικότητα, φλογερός στήν πίστη, μεγαλοφυής στή διάνοια, πολυμαθέστατος καί πολυγρα-φώτατος. Δυστυχῶς, ὅμως, περιέπεσε σέ ὁρισμένες πλάνες (αἰωνιότης κόσμου, προΰπαρξη ψυχῶν, μή αἰωνιότης κολάσεως κλπ.). Ἡ Ε΄ Οἰκουμενική Σύνοδος πού συνεκλήθη αἰῶνες μετά τόν θάνατό του (τό553 μ. Χ.) κατεδίκασε ἐπισήμως τίς κακοδοξίες του. ] Ἡ πραγματική καί ἐπι-μελής μετάνοια θά μᾶς φέρη τήν πνευ-ματική Ἀνάσταση! Καλή μας μετάνοια, λοιπόν, καί καλή μας Ἀνάσταση!

(Ἐνοριακό φυλλάδιο Ἱ. Ναοῦ Τιμίου Προδρόμου Περιστερίου "Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ", ἀρ. 6, Ἀπρίλιος 2013)