ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ 2018

ΕΟΡΤΙΟΝ ΜΗΝΥΜΑ

ΤΟΥ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΟΥ

 ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ κ.κ. ΣΤΕΦΑΝΟΥ

"Ἐπιφανέντος σου ἐν Ἰορδάνῃ Σωτήρ, καί βαπτισθέντος σου ὑπό Προδρόμου Χριστέ, ἠγαπημένος Υἱός ἐμαρτυρήθης (ὑπό τοῦ Πατρός)· ὅθεν καί συνάναρχος τῶ Πατρί πεφανέρωσαι. Πνεῦμα δέ τό Ἅγιον, ἐπί σέ κατεγίνετο (δηλαδή ἐκατέβη ἐπάνω σου)·ἐν ὧ καί φωτισθέντες (δηλαδή ἀφοῦ βαπτισθήκαμε μέ αὐτό) βοῶμεν·Δόξα Θεῶ τῶ ἐν Τριάδι." (Κάθισμα Ὄρθρου Ἑορτῆς)

Σεβαστοί Πατέρες καί ἀδελφοί,

Τέκνα ἐν Κυρίω ἀγαπητά,

Ἀγαπητοί ἐκπρόσωποι τῶν Ἀρχῶν τῆς Πατρίδος μας,

Ἡ χάρις τοῦ Τριαδικοῦ μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ μᾶς ἀξιώνει καί πάλι νά εὐρισκόμεθα ἐδῶ γιά τήν τέλεση δημοσίως τῆς Καταδύσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ στά θαλάσσια ὔδατα, πρός ἁγιασμόν πάντων. Τοῦτο δέ, ἐξαιρέτως, πράττομε, σύν Θεῶ, πανηγυρικῶς σήμερον, ὁπότε ἡ χειμαζομένη γνησία Ὀρθόδοξος τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία ἑορτάζει, συμφώνως πρός τήν ἀκαινοτόμητη ἐκκλησιαστική Παράδοση, τήν Δεσποτική ἑορτή τῆς Βαπτίσεως τοῦ Κυρίου μας καί τήν κατ' αὐτήν φανέρωση τῆς προσκυνήσεως τῆς Παναγίας Τριάδος.

Καί περί τῆς Ἑορτῆς μέν, οὐδέν καταλληλότερον ἤ περισσότερον εἶναι ἀναγκαῖο νά ἀναφέρωμεν, ἀρκούμενοι σέ ὅσα ἐκ τῆς ἱερᾶς ὑμνολογίας ἀκούσαμε ἐν κατανύξει στούς ὀρθοδόξους Ναούς, ὅπου ἐκκλησιασθήκαμε σήμερον. Περί δέ τῶν μηνυμάτων τά ὁποῖα ἐξ Αὐτῆς προκύπτουν γιά τήν ζωή καί τήν ἐποχή μας θά ἀσχοληθοῦμε δι' ὀλίγων στή συνέχεια.

Τοῦτο  μάλιστα εἶναι σήμερον καί ἁρμόζον καί ἀναγκαῖον. Ἁρμόζον, διότι ἀμέσως μετά τό Βάπτισμά Του ἦταν ὅπου ὁ Κύριος ἄρχισε τό δημόσιο κήρυγμά του, ἀναγκαῖον δέ, διότι καί ἡμεῖς οἱ βαπτισθέντες εἰς τό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος ὀφείλομε, ὡς Χριστιανοί, νά κηρύττωμε τήν Πίστη μας καί νά διακρίνωμε καί ἀξιολογοῦμε μέ βάση αὐτήν, ὅσα γίνονται γύρω μας.

Ἔχει μεγάλη ἀξία καί σημασία, νά ἀκούγεται καί μάλιστα ὅσο τό δυνατόν καθαρώτερα ἡ φωνή τῆς Ἐκκλησίας, διότι ὁ λόγος Της εἶναι λόγος Ἀληθείας, ἀφοῦ ἡ αἰωνία Κεφαλή της, ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός, μᾶς ἀπεκάλυψε ἑαυτόν λέγων: "Ἐγώ εἰμί ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή", αὐτή δέ ἡ ἴδια εἶναι "στῦλος καί ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας", ἐφ' ὅσον μετέχει τῆς Ἀληθείας, δηλαδή τοῦ Χριστοῦ, ἀποτελοῦσα τό Σῶμα Του.

Ἡ ἀλήθεια, λοιπόν, εἶναι μία καί εἶναι ἐνυπόστατος. Εἶναι ἐκείνη τήν ὁποία ἔχει ἀνάγκη ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος, προκειμένου νά ἀποκτήσει νόημα ἡ ζωή του, προσανατολισμό ἡ πορεία του καί φωτισμό ὁ νοῦς του. Μόνη δέ ἡ γνώση της ἀποτελεῖ τήν προϋπόθεση ἑνός διαχρονικά καί πανανθρώπινα πολυπόθητου ἀγαθοῦ, αὐτοῦ τῆς ἐλευθερίας. Τῆς πραγματικῆς καί οὐσιαστικῆς ἐλευθερίας περί τῆς ὁποίας λέγει ἡ Γραφή: "Γνώσεσθε τήν ἀλήθεια καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς".

Βεβαίως, σήμερον, προκειμένου νά παραμένει ὁ ἄνθρωπος αἰχμάλωτος τοῦ  συγχρόνου, παγκοσμιοποιημένου, δυτικοῦ τρόπου ζωῆς, οἱ κατευθύνοντες τά πράγματα ἐπιλέγουν, ἀντί τῆς εὐθείας πολεμικῆς κατά τῆς Ἀληθείας, τήν προπαγάνδα τῆς σχετικοποιήσεώς της καί τῆς ἀμφισβητήσεως τῆς ὑπάρξεως ἀντικειμενικῆς ἀληθείας. Ἐπεκτείνουν, μάλιστα, τήν ἐν λόγῳ προπαγάνδα των, βάλλοντες τεχνηέντως  ἐναντίον κάθε εἴδους ἀποκλειστικότητος!

Ἐνῶ, ὅμως, ἐλέγχονται ὡς σαθρά, ἀκόμη καί ἀπό λογικῆς ἀπόψεως, τά ἐπιχειρήματα τῶν προπαγανδιστῶν, ἐντούτοις ἡ συστηματική καί μεθοδευμένη ὑποστήριξή των ἔχει κατορθώσει τήν καθιέρωσή των, ἐν ὀνόματι τῶν νέων ἀξιῶν καί ἰδανικῶν τῆς νέας ἐποχῆς, ὅπως εἶναι ἡ ἀνοχή τῆς διαφορετικότητος, ὁ σεβασμός ἀναριθμήτων ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων ἄνευ ἀντιστοίχων ὑποχρεώσεων, ἡ νεόκοπος ἀρχή τοῦ αὐτοπροσδιορισμοῦ τοῦ ἀνθρώπου, ἡ πολυπολιτισμικότητα, καί τά τοιαῦτα.

Ἔτσι, ἐνῶ παλαιότερον πιέζονταν ἀποτρεπτικῶς οἱ σφάλλοντες καί οἱ ἁμαρτάνοντες ἀπό τόν φόβο τῆς κατακραυγῆς τῆς ἐνίοτε ὑποκριτικῶς κρινούσης κοινωνίας, ἐφθάσαμε σήμερον στό ἄλλο ἄκρον, δηλαδή τοῦ ἀπροσδιόριστου φόβου τῆς ἀποδοκιμασίας καί τοῦ κοινωνικοῦ ἀποκλεισμοῦ κάθε λογικῶς καί συνετῶς σκεπτομένου ἀνθρώπου, ὀψέποτε διαφοροποιεῖται ἔναντι τῆς σχεδόν ὁλοκληρωτικῶς παραπαιούσης καί διεφθαρμένης κοινωνίας!

Σχεδόν σέ ὅλους τούς τομεῖς, κοινωνικό, ἐκπαιδευτικό, πολιτικό, ἀλλά καί πνευματικό καί ἐκκλησιαστικό, ἤ μᾶλλον θρησκευτικό, ἔχωμε φθάσει στήν ἐκπλήρωση τῆς προφητείας τοῦ Μεγάλου Ἀντωνίου ὅτι οἱ ἄνθρωποι τῶν ἐσχάτων θά "ἐκμανῶσι", δηλαδή θά τρελλαθοῦν καί ὅποιος θά τό διαπιστώνει καί διαφωνεῖ μετ' αὐτῶν, θά ἐλέγχεται μέ τήν κατηγορία ὅτι αὐτός "μαίνη", δηλαδή εἶναι τρελλός, ἀκριβῶς ἐπειδή θά διαφέρει ἀπό τούς πολλούς!

Αὐτό συμβαίνει, δυστυχῶς, σήμερον στούς ἀποκαλυπτικούς καιρούς μας, τούς ὁποίους χαρακτηρίζει ἡ ἀμετανοησία τῶν ἀνθρώπων καί ἡ πλάνη τῆς ἰδίας γνώμης, ἄνευ ἐρείσματος στήν ἀλήθεια καί αὐτήν ἀκόμη τήν λογική. Καί συμβαίνει, διότι ὁ ἄνθρωπος ἐπίστευσε στήν ἀπάτη ὅτι δέν ὑπάρχει ἀντικειμενική ἀλήθεια, ὅτι δέν χρειάζονται ὅρια, ὅτι μπορεῖ νά ζήσει μακράν τοῦ Θεοῦ, ὅτι τό πρόσωπο ἀποτελεῖ αὐτοαξία καί τό αὐτεξούσιο εἶναι δικαίωμα καί ὄχι δῶρο τοῦ Θεοῦ, ὅτι θεμέλιο τῶν σχέσεων εἶναι ἡ ἐπιθυμία καί ὄχι ἡ κατά Θεόν ἀγάπη!

Καί γιά νά μιλήσωμε μέ πραγματικά παραδείγματα, περιοριζόμενοι σέ ὅσα τελευταίως συμβαίνον μόνο στόν τόπο μας, ἄς ἀναλογισθοῦμε μέ κριτήριο τήν Πίστη καί τήν ἱστορία μας, δηλαδή τήν πραγματική ἀλήθεια, τί σημαίνουν: Ἀποδέχθηκε ὁ λαός μας στή μεγάλη του πλειοψηφία τήν ἐγκατάλειψη τῆς Παραδόσεώς του ἀπό τήν ἐφαρμογή τοῦ πρακτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ τό 1924 μέ τήν ἀλλαγή τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἑορτολογίου καί σήμερα πλέον τοῦ ἐπιβάλλεται ἡ ὁμολογία τῆς παναιρέσεως στό θρησκευτικό ἐπίπεδο μέ τήν ἀποδοχή τῆς παναιρετικῆς συνόδου τῆς Κρήτης (Ἰούνιος 2016), ὅπου ἀναγνωρίστηκαν ὅλες οἱ αἱρέσεις ὡς Ἐκκλησίες, ἀλλά καί στό πολιτικό-κοινωνικό ἐπίπεδο μέ τήν διδασκαλία τῶν νέων ἐπικινδύνων θρησκευτικῶν τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ καί πανθρησκειασμοῦ στά παιδιά του στή δημόσια ἐκπαίδευση ἀπό τήν ἡλικία τῶν ὀκτώ ἐτῶν (Τρίτη τάξη τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου)!

Ἐπαναπαύθηκε ὁ λαός καί ἀνέχθηκε τή διακυβέρνηση τῆς Ἑλλάδος ἐπί δεκαετίες ἀπό μασώνους καί ἀθέους ἤ ἀπάτριδες πολιτικούς καί ἐφθάσαμε σήμερον νά διαπραγματευόμαστε τήν τιμή καί τήν ὑπόληψή μας. Ἔτσι, γιά νά μή θεωρηθοῦμε ἀσυμβίβαστοι ἤ πατριῶτες, ἐπιτρέπουμε νά παραδίδεται ἡ ἔνδοξη ἱστορία πού ἐκφράζει τό ὄνομα καί ἡ ταυτότητα τῆς Ἑλληνικοτάτης Μακεδονίας μας, τοῦ αἱματοβαμμένου αὐτοῦ τόπου τῶν ἡρώων καί μαρτύρων τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος μας, ὅπως ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος, ὁ μεγαλομάρτυς Ἅγιος Δημήτριος καί ὁ ἥρωας Παῦλος Μελᾶς, σέ πλαστογράφους τῆς ἱστορίας, μέ ἀπρόβλεπτες συνέπειες, ἀκόμη καί γιά τήν ἀκεραιότητα τῆς Πατρίδος μας.

Βεβαίως, ἡμεῖς οἱ Χριστιανοί, πρωτίστως καί κυρίως, ἀνήκομε στήν Ἐκκλησία καί συναποτελοῦμε μετά τῶν ὁμοδόξων ἀδελφῶν μας ὅπου γῆς, ἀνεξαρτήτως ἐθνικῆς καταγωγῆς, τό "ἔθνος τό ἅγιον"  πού εἶναι ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας. Ὅμως, γνωρίζοντες ὅτι ὁ Θεός εὐλόγησε τήν ὁροθεσία τῶν ἐθνῶν καί σεβόμενοι ὡς Ἕλληνες τήν ἀξιοσέβαστη διδαχή τῶν προγόνων μας, ὅτι "μητρός τε καί πατρός τε καί τῶν ἄλλων προγόνων ἁπάντων τιμιώτερον ἐστίν ἡ Πατρίς", ὀφείλουμε τουλάχιστον νά προβληματισθοῦμε, ἐν ὅσῳ καιρός ἐστί.

Πρός τοῦτο, δέν θά πρέπει νά παραθεωρεῖτε ἡ τραγική ἱστορική διαπίστωση ὅτι στόν μακραίωνα βίο τοῦ Γένους μας κάθε προδοσία τῆς Πίστεως ἀκολουθεῖται σχεδόν πάντοτε ἀπό δοκιμασία στό ἐθνικό πεδίο, ὅπως καί κάθε ἐθνική προσπάθεια ἀνακάμψεως καί προόδου δέν εὐδοκιμεῖ ἐπ' ἀγαθῶ, ὅταν δέν συνοδεύεται ἀπό μετάνοια καί ἐπιστροφή ἐκ τῆς ἐκκλησιαστικῆς καί πνευματικῆς ἀποστασίας.

Οἱ καιροί, Πατέρες, ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίω πνευματικά, εἶναι χαλεποί! Ἀκόμη καί ὡς "φωνή βοῶντος ἐν τῆ ἐρήμῳ", σᾶς  καλῶ, ὡς ἐλάχιστος κανονικός καί ὑπεύθυνος ποιμήν σας,  σέ ἐγρήγορση προσευχῆς καί προσοχῆς. Χρεωστικῶς δέ, ἐν κατακλεῖδι καί ὅσον ἀφορᾶ στίς κατά καιρούς, ὡς μή ὄφειλε, ἐμφανιζόμενες ἐσωτερικές δοκιμασίες σέ βάρος τῆς ἁγίας ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας,  σᾶς ἐπισημαίνω δύο τινά:

Πρῶτον, ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας καί ἡ Ἱερά Σύνοδος διακρατοῦν στερρῶς καί ἀκαινοτομήτως τήν παραδοθεῖσα τοῖς Ἁγίοις Πίστιν καί δεύτερον ὅτι ἡ σωτηρία δέν εἶναι ἀτομικό ἄθλημα καί κατόρθωμα, ἀλλά νόμιμη ἄθληση "σύν πᾶσι τοῖς ἁγίοις"  καί θεία δωρεά, πάντοτε καί μόνον ἐντός τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ δηλαδή ἐντός τῆς μιᾶς, Ἀγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι τῆς γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, προσφερομένη.

Ἡ Χάρις τοῦ δι' ἡμᾶς ἐνανθρωπήσαντος, ἐν Ἰορδάνη ἐπιφανέντος καί ὑπό Ἰωάννου βαπτισθέντος Σωτῆρος Χριστοῦ, ἅμα καί ἡ εὐχή τῆς ἐμῆς μετριότητος εἴησαν μετά πάντων ὑμῶν. Ἀμήν.

Διάπυρος πρός Κύριον εὐχέτης

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

† Ὁ Ἀθηνῶν & πάσης Ἑλλάδος

ΣΤΕΦΑΝΟΣ