Στη μνήμη ενός σημαντικού Έλληνα διανοητή….

 

ΧΡΗΣΤΟΣ  ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

1935 - 2024

 

Δύο «καλά»

Στα πολλά "κακά" που έσπευσαν πολλοί «αλάθητοι» να βρούν στον προσφάτως αποβιώσαντα Χρήστο Γιανναρά

 

Μία ένδειξη της «δίψας» του :

«…Το πρόβλημα του εορτολογίου ήταν μόνο μία αφορμή για να διασώση ο Θεός στον τόπο μας μία ζωντανή Εκκλησία που αρνείται την εκκοσμίκευση, τον εκδυτικισμό και την κρατικοποίηση, μένοντας μαρτυρικά πιστή στην αγιοπατερική Παράδοση. Αυτή την συνειδητοποίηση νομίζω ότι την βρήκα στο κείμενό σας και γι΄ αυτό είναι τόση η συγκίνησή μου.

Θα σας παρακαλούσα  πολύ να με πληροφορήσετε αν υπάρχη και στην Αθήνα  κάποια αντίστοιχη με τη δική σας ομάδα και πώς μπορώ να έρθω σε επαφή μαζί της. Και αν το περιοδικό σας κυκλοφορήση, θα ήθελα να γίνω συνδρομητής. Γράψτε μου, αν έχετε χρόνο, και κάτι περισσότερο για την ομάδα σας.

Εύχομαι ο Θεός να σας φυλάη  μέσα στη Χάρη Του και στην αλήθειά Του.

Με πολλή αγάπη

Χρήστος Γιανναράς»

(Απόσπασμα επιστολής προς τον γνωστό «παλαιοημερολογίτη» ιατρό Αλέξανδρο Καλόμοιρο. Τέλη δεκαετίας του ΄70, όταν ο Καλόμοιρος εξέδωσε την «Ομολογία των ελαχίστων» και ετοίμαζε το περιοδικό του «Οι Ρίζες»)

Μία ένδειξη από το «τέλος» του:

"Και την ποθεινήν πατρίδα παράσχου μοι".

Ιδού πώς το ζήτησε ο ίδιος πριν 30 χρόνια:

"...Θέλω τη στιγμή της τελευταίας μου πνοής να φεύγω με τη λαχτάρα του γυρισμού στην πατρίδα... Με το τρελό καρδιοχτύπι μιας ερωτικής προσμονής. Αυτό μόνο."

("Τα καθ' εαυτόν" έκδ. Ίκαρος)

Ο Χρήστος Γιανναράς πέθανε, μας λέει η Βασιλική Νευροκοπλή, στα αγαπημένα του Κύθηρα, βράδυ, μιλώντας με φίλους, έχοντας από ώρα στρέψει τη συζήτηση στον Δ. Κουτρουμπή (το "Καταφύγιο Ιδεών" που διάβασα το 1987 γεμάτο ένταση και συγκίνηση για τον «ερημίτη της Βουλιαγμένης») που σφράγισε ανεξίτηλα και τη δική του πνευματική διαδρομή.

Μιλούσε λοιπόν γι' αυτόν, όταν ξαφνικά σιώπησε, σήκωσε το χέρι του, έκανε το σταυρό του και έσβησε ανάμεσα στους φίλους.

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 10 Απριλίου 1935. Φοίτησε στο 2ο Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών, και είχε συμμαθητές τους Λευτέρη Παπαδόπουλο, Θόδωρο Αγγελόπουλο και Αλέκο Φασιανό.

Σπούδασε θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Βόννης και του Παρισιού (Σορβόνη). Ήταν διδάκτωρ φιλοσοφίας της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Σορβόνης και της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Επίσης, υπήρξε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου, του St. Vladimir's Orthodox Seminary της Νέας Υόρκης, του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και της Σχολής του Τιμίου Σταυρού της Βοστώνης. Διετέλεσε διευθυντής του περιοδικού Σύνορο, που εξέδωσε δώδεκα τεύχη από το 1964 ως το 1967.

Από το 1982 μέχρι το 2002 υπήρξε τακτικός καθηγητής της φιλοσοφίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών της Αθήνας, αρχικά στο τότε ενιαίο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σπουδών και μετά στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών. Δίδαξε φιλοσοφική ορολογία, και μέθοδο, πολιτική φιλοσοφία και πολιτιστική διπλωματία. Επίσης είχε διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής στα πανεπιστήμια Παρισιού, Γενεύης, Λωζάννης και Κρήτης.

Είχε επιδείξει πλούσιο συγγραφικό έργο με θεματολογία που σχετίζεται με την έρευνα των διαφορών ανάμεσα στην ελληνική και στην δυτικοευρωπαϊκή φιλοσοφία και ορθόδοξη χριστιανική παράδοση. (....) Πολλά από τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε 10 τουλάχιστον ευρωπαϊκές γλώσσες.

Ο Χρήστος Γιανναράς υπήρξε υπότροφος του γερμανικού Ιδρύματος Υποτροφιών «Alexander von Humboldt Stiftung». Επίσης, ήταν εκλεγμένο μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, καθώς επίσης και της Διεθνούς Ακαδημίας Ανθρωπιστικών Επιστημών (Academie International des Sciences Humaines) (Βρυξέλλες). Παρέμβαινε για πολλά χρόνια στην κοινωνική και πολιτική επικαιρότητα μέσω τακτικής αρθρογραφίας στις εφημερίδες, Το Βήμα, παλαιότερα, επί 13 χρόνια, και από το 1993 στην Καθημερινή, με παράλληλες τηλεοπτικές εμφανίσεις.

Ήταν παντρεμένος με την λαογράφο και εθνολόγο Τατιάνα Ιωάννου-Γιανναρά (1938-2008), με την οποία απέκτησαν δύο γιους, ο πρώτος εκ των οποίων είναι ο συγγραφέας Σπύρος Γιανναράς.

Απεβίωσε στην εξοχική του κατοικία στα Κύθηρα στις 24 Αυγούστου 2024, σε ηλικία 89 ετών.

Σχόλιο διαχειριστού: Η ανάρτηση αυτή γίνεται τιμής και ευχαριστίας ένεκεν για την προσωπική γνωριμία μου μαζί του, για όσα μου προσέφερε ως Έλληνας διανοητής και εκλεκτός δάσκαλος και συγγραφέας αλλά και για την ιδιότητά του ως Διδάκτορος της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Βελιγραδίου, στο οποίο κι εμείς φοιτήσαμε.