Αὔγουστος, ὁ μήνας τῆς Παναγίας!

Κεχαριτωμένη  χαῖρε, μετά  Σοῦ  ὁ  Κύριος,

ὁ  παρέχων  τῶ  κόσμῳ, διά  Σοῦ  τό  μέγα  ἔλεος!

  

Ὁ μήνας Αὔγουστος ἐπισκιάζεται ἑορτολογικῶς ἀπό τή μεγάλη Θεομητορική Ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Τήν πρώτη κιόλας ἡμέρα του ξεκινᾶ ἡ νηστεία πρός τιμήν τῆς Θεοτόκου, πού διαρκεῖ δεκατέσσερεις ἡμέρες καί καταλήγει στήν κυριώνυμη ἡμέρα τῆς Μεταστάσεως τῆς Κυρίας Θεοτόκου, τήν 15η Αὐγούστου.

Ἐν συνεχεία καί γιά μία ἑβδομάδα, ἡ ὑμνολογία ἐξακολουθεῖ μεθεόρτως νά ἀναφέρεται στό μεγάλο γεγονός, μέχρι τήν ἀπόδοση τῆς Ἑορτῆς, τά κοινῶς λεγόμενα "ἐννιάμερα" τῆς Παναγίας.

Μάλιστα, στό Ἅγιον Ὄρος, τό Περιβόλι τῆς Παναγίας μας, ὁ μεθέορτος ἑορτασμός παρατείνεται σχεδόν μέχρι τό τέλος τοῦ μηνός Αὐγούστου, προκειμένου ὁλόκληρος ὁ μήνας νά εἶναι τιμητικῶς ἀφιερωμένος σ' Αὐτήν!

Αὐτή τήν τάξη τοῦ Ἁγιορειτικοῦ Τυπικοῦ τηρεῖ καί ἡ μεγάλη καί ἱστορική Θεομητορική Μονή τῆς Παναγίας Πευκοβουνογιατρίσσης στήν Κερατέα Ἀττικῆς, τήν ὁποίαν ἵδρυσε, πρίν ἀπό μία περίπου ἐνενηκονταετία, ὁ Ἁγιορείτης Ἱερομόναχος καί φημισμένος Πνευματικός Ματθαῖος ὁ Λαυρεώτης, ὁ μετέπειτα Ἐπίσκοπος Βρεσθένης καί Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν (+1950).

Ὁ ἀείμνηστος, ὡς γνήσιος φορέας τῆς ὀρθοδόξου Παραδόσεως καί ἰδιαιτέρως τῆς Ἁγιορειτικῆς τοιαύτης, μετέφερε στό ὑπ' αὐτοῦ ἱδρυθέν Κοινόβιο μεταξύ ἄλλων καί τήν γνήσια ἱεροψαλτική παράδοση τοῦ Ὄρους, γνώστης τῆς ὁποίας ἦτο καί ὁ ἴδιος καί τήν ὁποία ἀπελάμβαναν οἱ ἑκατοντάδες προσκυνητές στίς πολύωρες (15ωρες!) Ἀγρυπνίες τῶν μεγάλων Δεσποτικῶν καί Θεομητορικῶν Ἑορτῶν.

Οἱ πολυμελεῖς χοροί τῶν ψαλτριῶν μοναζουσῶν (ἄνω τῆς εἰκοσάδος) στή Μονή Παναγίας ἀνεδείχθησαν ἕνα ἀγγελόφωνο μελίσσι μέ ἁρμονικά ἰσοκρατήματα, τό ὁποῖο μαζί μέ τίς κανονάρχισσες προσέδιδε στό περικαλλές Καθολικό τῆς Μονῆς καί τίς λατρευτικές συνάξεις μία παραδείσια καί οὐράνια διάσταση!

Μέ χαρά διεπιστώσαμε ὅτι κυκλοφοροῦν στό διαδύκτιο δύο τουλάχιστον χαρακτηριστικά δείγματα καί τεκμήρια τῶν ἀνωτέρω, ὅπου ἡ ἀηδών ἡ καλλικέλαδος καί πρωτοψάλτρια τῆς Μονῆς, Εὐπραξία μοναχή, ψάλλει χαρακτηριστικούς ὕμνους ἐκ τῆς Ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, κατά τήν ἐτήσια αὐτή μεγάλη Πανήγυρι τῆς Μονῆς.

Τά συγκεκριμένα δείγματα προέρχονται ἀπό τήν Ἀγρυπνία τῆς 15ης Αὐγούστου τοῦ ἔτους 1991, ἐπί ἡγουμενείας τῆς ἀειμνήστου Καθηγουμένης καί πνευματικῆς ἡμῶν μητρός Ἐπιστήμης μοναχῆς (+1993). Εἶναι δέ τοῦτο ἰδιαιτέρως συγκινητικό γιά μᾶς, διότι συμμετεῖχαμε σ' ἐκείνη τήν ἱερά Ἀγρυπνία καί μάλιστα, κατ' ἐντολήν τοῦ προεξάρχοντος ἀοιδίμου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Ἀνδρέου, Πνευματικοῦ Προϊσταμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, ἤδη ὁσίως κοιμηθέντος (+2005), ἐκηρύξαμε ἀπό τοῦ Ἄμβωνος τοῦ Καθολικοῦ αὐτῆς, διά πρώτη φορά (ἐκεῖ) καί σέ ἡλικία μόλις 27 ἐτῶν, τόν θεῖο λόγο.

Παραθέτουμε ἐν συνεχεία, πρός τέρψιν ψυχῆς τῶν ἀναγνωστῶν καί ἐπισκεπτῶν μας, τά εὐρεθέντα δύο χαρακτηριστικά δείγματα, πρός δόξαν τῆς ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας.