ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2019

ΕΟΡΤΙΟΝ ΜΗΝΥΜΑ

ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

κ. ΣΤΕΦΑΝΟΥ

ΠΡΟΣ

ΑΠΑΝ ΤΟ ΧΡΙΣΤΕΠΩΝΥΜΟΝ ΠΛΗΡΩΜΑ

ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

«Ἰδού γάρ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαράν μεγάλην, ἥτις ἔσται παντί τῷ λαῷ. ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ, ὅς ἐστι Χριστός Κύριος, ἐν πόλει Δαυΐδ».[1]

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Διά τῶν ἀνωτέρω λόγων Ἄγγελος Κυρίου ἀνήγγειλε εἰς τούς ἁπλοϊκούς ποιμένες τῆς Βηθλεέμ τήν κοσμοχαρμόσυνον εἴδησιν τῆς κατά σάρκα Γεννήσεως τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπί τῆς γῆς.

Αὐτό τό Εὐαγγέλιον τῆς χαρᾶς, τῆς ἐλπίδος καί τῆς σωτηρίας ἀναγγέλει σήμερον πάλιν καί διαρκῶς ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ πρός τόν λαόν τοῦ Θεοῦ, δηλαδή πρός τά πιστά Αὐτῆς τέκνα.

Ἅπαντες οἱ πιστοί, ἀλλά καί οἱ θέλοντες βλέπειν ἄνθρωποι, στέκουν ἐκστατικοί ἐνώπιον τῆς Γεννήσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, δηλαδή ἐνώπιον τοῦ ὑπερφυοῦς θαύματος τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως, τό ὁποῖον καί ὡς ἱστορικό γεγονός ἔταμε (ἔκοψε) τήν Ἱστορία εἰς δύο περιόδους, τήν πρό καί τήν μετά Χριστόν ἐποχήν!

"Θεός τό τεχθέν, ἡ δέ Μήτηρ Παρθένος. Τί μεῖζον ἄλλο καινόν εἶδεν ἡ κτίσις;" (Αὐτός πού γεννήθηκε εἶναι Θεός, ἡ δέ Μητέρα του εἶναι Παρθένος. Τί ἄλλο μεγαλύτερο νέο καί παράδοξο ἔγινε ποτέ στόν κόσμο;) Αὐτός, ὁ λιτός στίχος τοῦ σημερινοῦ Συναξαρίου, περικλείει καί περιγράφει ὅλη τήν θεολογία καί τήν ἱστορία τῆς σωτηρίας μας!

Τό κείμενον ἐν τῆ φάτνη τῶν ἀλόγων βρέφος, τό νέον αὐτό παιδίον, τό ὁποῖον ἐγεννήθη δι' ἡμᾶς, εἶναι ὁ πρό αἰώνων Θεός. Εἶναι ὁ "κενώσας ἑαυτόν" καί "μορφή δούλου λαβών" προαιώνιος Θεός Λόγος, ὁ νηπιάσας δι' ἡμᾶς Παλαιός τῶν ἡμερῶν Θεός. Εἶναι ὁ, σύν Πατρί καί Πνεύματι, Δημιουργός μας.

Ἡ γέννησίς Του ἔχει ὑψίστη σημασία, διότι ἔρχεται πρός ἡμᾶς ὡς Σωτήρ τοῦ κόσμου. Μάλιστα δέ, ὡς ὁ μοναδικός Σωτήρ ἡμῶν, ἀφοῦ, ὅπως μαρτυρεῖται εἰς τήν Ἁγία Γραφή: "Οὐκ ἐστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενί ἡ σωτηρία· οὐδέ γάρ ὄνομα ἐστιν ἕτερον ὑπό τόν οὐρανόν τό δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ὧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς." [2].

Σήμερον ἐξαγγέλεται καί ἑορτάζεται ὀρθοδόξως τό μέγιστο σωτηριῶδες γεγονός καί ἡ Ἀλήθεια τήν ὁποίαν ὁμολογοῦμε εἰς τό Σύμβολον τῆς Πίστεώς μας διά τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν ὡς "κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καί σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου καί ἐνανθρωπήσαντα".

Εἶναι δέ ὄντως μέγιστο καί σωτηριῶδες, τό γεγονός τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως, διότι ἦτο προαιώνιος βουλή τοῦ Θεοῦ, ἄν καί συντελεῖται ἐπ' ἐσχάτων τῶν χρόνων "δι' ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν", ὥστε νά καταστῆ δυνατή ἡ κατά χάριν Θέωσις τοῦ ἀνθρώπου. Θέωσις, ἡ ὁποία εἶναι πλέον ἐφικτή λόγῳ τῆς ἑνώσεως ἀσυγχύτως, ἀτρέπτως καί ἀδιαιρέτως τῆς ἀνθρωπίνης ἡμῶν φύσεως μετά τῆς Θείας, ἐν τῆ ὑποστάσει τοῦ Θεοῦ Λόγου. Τοῦ Θεοῦ Λόγου, ὁ ὁποῖος τέλειος ὤν Θεός, ἔγινε καί τέλειος ἄνθρωπος, κατά πάντα, πλήν τῆς ἁμαρτίας, ἡ ὁποία ἄλλωστε εἶναι ἐπείσακτη εἰς τήν φύσιν μας λόγῳ τῆς πτώσεώς μας.

Ὁ σεσαρκωμένος Θεός Λόγος εἶναι ἡ ταυτότης μας, διότι εἶναι ἡ εἰκών κατά τήν ὁποία ἐπλάσθημεν, "φέροντες" καί ἔχοντες, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ὡς πολυτιμότερον παντός ἄλλου δῶρον τοῦ Θεοῦ, τό "κατ' εἰκόνα" καί πλέον ἰσχυρή τήν δυνατότητα τοῦ "καθ' ὁμοίωσιν".

Διά τοῦτο, ὁ μέγας Ἱεράρχης τοῦ Χριστοῦ καί οὐρανοφάντωρ Βασίλειος ἐπισημαίνει ὅτι τά Χριστούγεννα εἶναι ἑορτή τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου, ἀλλά καί γενέθλιος ἡμέρα τῆς ἀνθρωπότητος! Διά νά βιωθεῖ, ὅμως, αὐτή ἡ ἀλήθεια ὡς ζῶσα πραγματικότης, χρειάζεται ὁ ἄνθρωπος νά ἐνταχθεῖ εἰς τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἐκκλησίαν.

Καθώς, ὁ ἕτερος μέγας Ἱεράρχης Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος θεολογεῖ, ὁ Χριστός γεννηθείς ἐκ Παρθένου "ἐκκλησίας σάρκα ἀνέλαβεν" [3]. Ὁ Χριστός εἶναι Σωτήρ καί λυτρωτής τοῦ ἀνθρώπου μόνον ἐν τῆ Ἐκκλησίᾳ, ἀφοῦ, ὅπως μᾶς διδάσκει ὁ οὐρανοβάμων Ἀπόστολος Παῦλος, ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό "Σῶμα τοῦ Χριστοῦ" καί Ἐκεῖνος εἶναι ἡ αἰωνία Κεφαλή Της [4].

Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ αἰωνία φάτνη τοῦ Χριστοῦ, ἐντός τῆς ὁποίας γεννᾶται Ἐκεῖνος. Ἐντός Αὐτῆς παρέχεται ἡ δυνατότης νά οἰκειοποιηθοῦμε τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ, τήν παρεχόμενην διά τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας καί κυρίως διά τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ὅπου, ὑπό προϋποθέσεις, πραγματοποιεῖται ἡ ἕνωσίς μας μετά τοῦ Χριστοῦ.

Ἀρκεῖ νά ἀγωνιζόμεθα συνεχῶς, διά νά φθάσωμε "εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ", δηλαδή νά γίνωμε, κατά χάριν, Χριστοί. Οὕτω ἐκπληροῦται καί εἰς ἡμᾶς ὁ σκοπός τῆς Θείας ἐνανθρωπήσεως, ὁ ὁποῖος, κατά τόν Μέγα Ἀθανάσιον, εἶναι ἡ θεοποίησίς μας, καθότι "αὐτός ἐνηνθρώπησε, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν" [5].

Ἄς τιμήσωμε, λοιπόν, κατά τό δυνατόν, αὐτό τό μεγάλο γεγονός τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, προσφέροντες εἰς τόν τεχθέντα Βασιλέα δῶρα ὡς οἱ Μάγοι. Ἀντί χρυσοῦ τήν ἐπίγνωσιν, ἡ ὁποία γεννᾶ τήν ταπείνωσιν, ἀντί λιβάνου τήν ὑπακοήν, ἡ ὁποία φέρει τήν τήρησιν τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, καί, ἀντί σμύρνης τήν ἀγάπην, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τό χαρακτηριστικόν γνώρισμα τῶν γνησίων μαθητῶν καί τέκνων τοῦ Χριστοῦ.

Οὔτω, ζῶντες μέ ἐγκράτεια, διώκοντες τήν δικαιοσύνην τοῦ Θεοῦ καί ἀγωνιζόμενοι "ἐν ἀρεταῖς καί πίστῃ ὀρθῆ" διά τόν ἁγιασμόν μας, θά δεχθοῦμε τήν μεταμορφωτική Χάριν τοῦ Χριστοῦ εἰς τήν ζωήν μας, ψάλλοντες μετά τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων, ὡς δοξολογία πρός τόν φιλάνθρωπον Θεόν, τό "Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῶ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκίᾳ".

Ἡ Χάρις τοῦ δι' ἡμᾶς ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, εἴη μετά πάντων ὑμῶν. Ἀμήν.

Διάπυρος πρός τόν Γεννηθέντα Κύριον εὐχέτης

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

† Ὁ Ἀθηνῶν ΣΤΕΦΑΝΟΣ

---

[1] Λουκ. β΄, 10, 11

[2] Πραξ. δ΄, 12

[3] P.G. 56, 122 & 52, 429

[4] Ἐφεσ. Α΄, 22

[5] P.G. 25, 192 B