Ἐνῶ οἱ δόκιμοι γίνονται φανεροί τηροῦντες τά παραδεδομένα

Κλειδωμένος Ναός λόγῳ Κορωνοϊοῦ στήν Κύπρο
(Ἅγ. Λουκᾶς Ἀραδίππου Λάρνακος)

Λύπη καί προβληματισμός

ἐκ τῆς στάσεως (καί) ὁρισμένων ὁμάδων ἀκολουθούντων τήν παράδοση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἡμερολογίου ἐνώπιον τῆς ἀντορθοδόξου καί ἀντισυνταγματικῆς ἀπαγορεύσεως τῆς Θ. Λατρείας ἐκ μέρους τῆς Πολιτείας πρός ἀντιμετώπισιν τῆς νέας νόσου (Κορωνοϊοῦ)

Οὐδείς συνετός καί ἐχέφρων πιστός διαφωνεῖ ὅτι ἡ ἐνσκήψασα ἐπιδημία ἥ πανδημία τοῦ νέου Κορωνοϊοῦ ἀποτελεῖ θλιβερή ἐξέλιξη καί δοκιμασία γιά ὅλους μας, ἐφ' ὅσον, ὅπως κάθε ἀσθένεια καί δή μεταδοτική, ἀπειλεῖ τήν ὑγεία τῶν ἀνθρώπων.

Ἐπίσης, οὐδείς διαφωνεῖ ὅτι ὅλοι ὀφείλομε νά προστατεύσωμε τό πολύτιμο ἀγαθό τῆς ὑγείας μας, καθώς καί νά ἀκολουθοῦμε τίς σχετικές πρός τοῦτο ὁδηγίες καί συστάσεις τῶν ἁρμοδίων ὑγειονομικῶν Ἀρχῶν. 

Ἰδιαιτέρως μάλιστα οἱ πιστοί Χριστιανοί σέ ἀνάλογες περιπτώσεις ὀφείλομε νά ἐνδιαφερώμεθα καί φροντίζωμε μέ κάθε τρόπο περισσότερο διά τήν ἀντίστοιχη προστασία τῶν συνανθρώπων μας. Αὐτό ἄλλωστε ὑπαγορεύει ἡ Θεϊκή ἐντολή τῆς ἀγάπης πρός τόν πλησίον μας, ἡ ὁποία (ἀγάπη) πιστοποιεῖ καί τήν αὐθεντικότητα τῆς ἀγάπης μας πρός τόν Θεόν.

Πέραν, ὅμως, αὐτῆς καθ' ἑαυτῆς τῆς δοκιμασίας ἐκ τῆς νέας νόσου, προέκυψε, ὡς μή ὄφειλε, καί ἡ ἐπιπλέον δοκιμασία διά τούς πιστούς ἐξαιτίας τῆς ἐκ μέρους τῆς Πολιτείας ἀπαγορεύσεως τῆς Θ. Λατρείας στό πλαίσιο τῆς ἀντιμετωπίσεώς της.

Ἡ ἀπόφαση αὐτή, ἀσχέτως προθέσεων καί ἐπικλήσεων, εἶναι ἀντορθόδοξη καί ἀντισυνταγματική, διότι ἀφ' ἑνός μέν θίγει τόν πυρήνα καί τήν ὑπόσταση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀφ' ἑτέρου δέ παραβιάζει τό θεμελιῶδες δικαίωμα τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας καί εἰδικότερα τή δυνατότητα τῆς ἀκωλύτου ἀσκήσεως τῆς λατρείας ὑπό τῶν πιστῶν.

Οἱ μεσοβέζικες "λύσεις" τῆς τελέσεως Θ. Λειτουργιῶν "κεκλεισμένων τῶν θυρῶν", δηλαδή ἄνευ ποιμνίου, καθώς καί τῆς ἀσκήσεως μόνον ἀτομικῆς λατρείας (sic) καί ἀτομικῆς προσευχῆς στούς Ναούς (!) ἀπό μεμονωμένους πιστούς, δέν εἶναι μόνον ἀπαράδεκτες, ἀλλά συνιστοῦν θεωρητική προσβολή καί ἀλλοίωση τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως καί Διδασκαλίας.

Ἡ κανονική τέλεση μιᾶς Ὀρθοδόξου Θείας Λειτουργίας ἔχει ὡς ἀπαραίτητη καί ἀναγκαία προϋπόθεση, ἐκτός τῶν ἄλλων, τήν παρουσία τῶν πιστῶν ὑπέρ τῶν ὁποίων τελεῖται καί οἱ ὁποῖοι διά τῆς παρουσίας καί συμμετοχῆς των σέ αὐτήν ἁγιάζονται. Ἡ Λειτουργία (ἐκ τοῦ λήϊτον = λαός + ἔργον) εἶναι ἀδιανότητος χωρίς τή σύμπραξη καί συμμετοχή τοῦ λαοῦ. Καί βεβαίως αὐτή τήν παρουσία καί συμμετοχή τοῦ λαοῦ δέν τήν ὑποκαθιστοῦν οἱ ψάλτες οἱ ὁποῖοι δέν εἶναι λαϊκοί, ἀλλά κατώτεροι κληρικοί (Ἀναγνῶστες).

Ἡ ἀδικαιολόγητη ἀπόλυτη ἀπαγόρευση τῶν Θ. Λειτουργιῶν καί κάθε ἱεροπραξίας, ἡ ὁποία μέ διϋπουργική Ἀπόφαση ἐπιβλήθηκε στό πλαίσιο τῆς ἀντιμετωπίσεως τῆς ἐπιδημίας τοῦ Κορωνοϊοῦ, ὡς ἐπέμβαση στά ἐσωτερικά θέματα Πίστεως καί ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας συνιστᾶ "Καισαροπαπισμό" ἐκ μέρους τῆς πολιτείας, ἡ δέ τυχόν ἀδιαμαρτύρητη ἀποδοχή καί ἑκούσια ἐφαρμογή της ἐκ μέρους τοῦ Κλήρου ἤ τοῦ λαοῦ συνιστᾶ ἔκπτωση ἐκ τῆς Πίστεως καί "Σεργιανισμό".

Δυστυχῶς, ἐν Ἑλλάδι, καί ὄχι μόνον, ἡ λεγομένη ἐπίσημη καί νόμῳ κρατοῦσα Ἐκκλησία δέν κράτησε, ὅπως ἴσως ἀναμενόταν, τήν ἁρμόζουσα στάση (ἀπορρίψεως καί καταγγελίας τῆς ἐν λόγῳ ἀντορθοδόξου καί ἀντισυνταγματικῆς καθολικῆς ἀπαγορεύσεως), μέ ἀποτέλεσμα τήν ἀνεμπόδιστη ἐφαρμογή τῆ πρωτοφανοῦς αὐτῆς Ἀποφάσεως σέ ὁλόκληρη τήν χώρα. Οἱ λιγοστές ἐπαινετές ἐξαιρέσεις ἦλθαν ἁπλῶς νά ἐπιβεβαιώσουν τόν κανόνα τῆς ἀποδοχῆς ἤ μᾶλλον ὑποταγῆς στό κέλευσμα τοῦ Καίσαρος.

Ἴσως πολλοί ἐπιπολαίως δέν ἐκτιμοῦν τή σημασία τοῦ πράγματος καί τίς συνέπειες αὐτῆς τῆς καταστάσεως. Δέν ἀντιλαμβάνονται ὅτι ἴσως ὑπάρχουν προεκτάσεις καί παρενέργειες πού δέν περιορίζονται μόνο στήν ἐπιβολή τῆς θελήσεως τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας ἐπί τοῦ χριστεπωνύμου λαοῦ καί τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά, ἐνδεχομένως δολίως, ἀλλοιώνουν τήν Παράδοση τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ ὅταν "εἰσάγουν" de facto καινά δαιμόνια περί Ναῶν πρός ἀτομική προσευχή (δίκην καθημερινῶν πρακτικῶν ζωῆς τῶν αἱρετικῶν τῆς Φραγκικῆς Δύσεως), ἄνευ κοινῆς Θ. Λατρείας (ὅπου οἱ πιστοί γίνονται ἐκκλησίασμα, δηλαδή Σῶμα Χριστοῦ) καί βεβαίως ἄνευ τῆς συμμετοχῆς στό Κοινό Ποτήριο![1] [Σημείωση: Μήν κρυβώμεθα πίσω ἀπό τό δάκτυλό μας νομίζοντας ὅτι ἡ ἀπαγόρευση προέκυψε διότι δῆθεν ἐνοχλεῖ κυρίως ὁ συνωστισμός τῶν ἐκκλησιαζομένων (διά τόν φόβο τῆς μεταδόσεως τοῦ ἰοῦ).Ὄχι! Πρωτίστως καί κυρίως ἐνοχλεῖ  ἡ μετάδοση τῆς Θ. Κοινωνίας! Ἄλλωστε πρό τῆς ἀπαγορεύσεως τῆς Θ. Λατρείας ἡ ἴδια ἡ κ. Ὑπουργός Παιδείας, ἡ ὁποία ἔλαβε καί τή σχετική Ἀπόφαση, δημοσίως ὑποστήριξε σέ τηλεοπτική της συνέντευξη ὅτι ἡ Θεία Μετάληψη μεταδίδει ἀσθένειες καί ἰούς!]

Πέραν ὅμως τῆς νόμῳ κρατούσης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μεγαλύτερη ἐντύπωση προκάλεσε καί περισσότερη λύπη ἀλλά καί προβληματισμό προξένησε ἡ στάση μερικῶν ὁμάδων, ἤ παρατάξεων, ὅπως ὀνομάζονται, πού ἀκολουθοῦν τήν παράδοση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἡμερολογίου, ἔναντι τῶν ἀπαγορεύσεων τῆς Πολιτείας καί μάλιστα οἱ δημόσιες σχετικές τοποθετήσεις καί παραινέσεις τῶν ἡγετῶν τους πρός τά μέλη αὐτῶν.

Εἰδικότερα, ἐξέπληξε ὁ φόβος πού κατέλαβε ὅλους αὐτούς καί ἡ δειλή διαχείριση καί ἀντιμετώπιση τῆς καταστάσεως, τά ὁποῖα ὡς πληροφορούμεθα ἔχουν προκαλέσει τήν ἀπογοήτευση, ἀκόμη καί τόν σκανδαλισμό στόν κλῆρο καί τόν λαό αὐτῶν. Χαρακτηριστικά εἶναι καί τά κείμενα τῶν σχετικῶν ἐγκυκλίων καί ἀνακοινώσεων πού ἐξέδωσαν οἱ ἀνωτέρω, ὅπου ἀλλοῦ κεκαλυμμένως καί ἀλλοῦ εὐθέως προδίδεται μία, κατά τό μᾶλλον ἤ ἦττον, ἀπροσδόκητη σύμπλευση καί ταύτιση μέ τίς ἀντίστοιχες πρακτικές, θεωρήσεις καί προτροπές (συλλογικές καί μεμονωμένες) τῶν ἐκπροσώπων τῆς κρατικῆς ἐκκλησίας.

Χαρακτηριστική μάλιστα, πέραν τῆς δειλῆς πρακτικῆς των (π.χ. ἐνημερωθήκαμε γιά γυναικεία Μονή τῆς Κορίνθου, ἀνήκουσα σέ νεότευκτη παλαιοημερολογιτική ὁμάδα, στήν ὁποία ἐσίγησαν καί οἱ καμπάνες προκειμένου νά ὑπάρχει ὑπέρ-συμμόρφωση στίς κρατικές διαταγές!) εἶναι ἡ ἔκδοση ἐκτάκτου καθησυχαστικῆς καί κατ' οὐσίαν ἀπολογητικῆς ἀνακοινώσεως ἐκ μέρους τῶν ὑπευθύνων (Συνόδου) μιᾶς εὐαρίθμου "παλαιοημερολογιτικῆς" ὁμάδος, ἡ ὁποία τελικῶς ἀντί νά διορθώσει τά πράγματα, ἐπιβεβαίωσε τή σύγχυση, τή σύμπλευση πρός τούς κρατοῦντες, ἀλλά καί τήν ἐκ μέρους αὐτῶν προβληματική διαχείριση τῆς καταστάσεως.

Ἔτσι, στήν ἀπό 11/24.3.2020 "Ἀνακοίνωση" των "γιά τήν ἐνεστῶσα κατάσταση" χρησιμοποιοῦν λέξεις καί φράσεις διά τῶν ὁποίων "περνοῦν" μηνύματα συμβιβασμοῦ καί ἀποδοχῆς τῆς καταστάσεως πού διαμόρφωσαν οἱ πρωτοφανεῖς ἀντορθόδοξες ἀπαγορεύσεις, ἐνῶ παρά τήν καθυστερημένη φραστική ἀποδοκιμασία τους πρός αὐτές (προφανῶς χάριν ἐκτονώσεως τῶν σχετικῶν ἀντιδράσεων) προβαίνουν στήν πρωτοφανή γιά ἕναν παραδοσιακό ζηλωτικό χῶρο (ἐπίσης) ἀποδοκιμασία τῶν ἐν πολλοῖς εὔλογων ἀνησυχιῶν τῶν πιστῶν. Τό χειρότερο δέ, εἶναι ὅτι, προκειμένου νά στηρίξουν τήν ἀπολογητική ἤ μᾶλλον τήν συμβιβαστική καί χλιαρή στάση των, καταφεύγουν στήν ὑποστήριξη καί κατάφαση σειρᾶς φθηνῶν και ἀθεολόγητων ἑρμηνειῶν καί δικαιολογιῶν!

Συγκεκριμένα, ἀναφέρουν "μέ ὑψωμένο τόν Τίμιο καί Ζωοποιό Σταυρό τοῦ Σωτῆρος μας πρωτίστως στίς καρδιές μας" (καί ὄχι στούς Ναούς των ἀφοῦ παρέμειναν κλειστοί), χρησιμοποιοῦν τό ἐπίθετο "κρυμμένους" (ἀντί τοῦ ἁρμόζοντος διωκόμενους) γιά τούς Ἱερεῖς τῆς περιόδου τῶν διωγμῶν κατά τῶν "παλαιοημερολογιτῶν", καταφεύγουν στήν παραπλανητική καί μᾶλλον ἐξωραϊστική προσέγγιση τῆς ἐπικρατούσης καταθλιπτικῆς καταστάσεως, μέ λόγους ὅπως "Ὁ ἀκούσιος ἐγκλεισμὸς τῶν ἀνθρώπων στὶς οἰκίες τους δὲν εἶναι μόνον κάτι τὸ ἀρνητικό, ἀλλὰ ἔχει καὶ τὶς θετικὲς ὄψεις του. Κατ’ ἀρχὴν ἡ ἀτμόσφαιρα ἐξωτερικὰ καθάρισε καὶ ἔγινε ὄντως Σαρακοστιανή: ἔπαυσαν οἱ θόρυβοι καὶ οἱ ταραχές, οἱ ὕβρεις καὶ οἱ συγκρούσεις, ἡ πάσης φύσεως δημόσια ἠθικὴ καὶ λοιπὴ σήψη καὶ διαφθορά.", προσέγγιση ἡ ὁποία δέν εὐσταθεῖ καί εἶναι μᾶλλον ρηχή παρά πνευματική, ἀφοῦ ἡ ἑκούσια καί ὄχι ἡ ἀκούσια ἀποχή ἀπό τήν ἁμαρτία εἶναι τό ζητούμενο τῆς πνευματικῆς ζωῆς.

Ἀκόμη, υἱοθετοῦν ὅπως καί οἱ ποιμένες τῆς κρατούσης ἐκκλησίας καί προτείνουν τήν ἐκκοσμικευμένη ἐκδοχή πνευματικῆς ἐργασίας καί ὠφελείας πού εἶναι ἡ ἐπιλογή "νὰ ἀκούει κανεὶς τὶς ἱερὲς Ἀκολουθίες ἀκόμη καὶ ἀπὸ χώρους τῆς Ἐκκλησίας μας διαδικτυακῶς", ἐπικρίνουν, εὐθυγραμμιζόμενοι μέ τό πολιτικῶς ὀρθόν καί τήν ὑπεροχή τῆς κυρίαρχης ἐκδοχῆς τῶν κυβερνώντων καί τῶν μέσων γενικῆς ἐνημερώσεως πού τούς ὑπηρετοῦν, τήν "ὑπερβολικὴ ἀναζήτηση τῶν πιὸ ἀπιθάνων σεναρίων ποὺ δῆθεν ἀποκαλύπτουν τὴν πᾶσα ἀλήθεια ποὺ κρύβουν οἱ πολλοὶ γιὰ τὰ τεκταινόμενα, καὶ ἔτσι διασπείρεται συνεχῶς ἀκατάσχετη κινδυνολογία καὶ καταστροφολογία"(!), ἐνῶ οὐσιαστικῶς ἐκεῖνοι εἶναι πού συμβάλλουν στήν τρομοκράτηση τῶν ἀνθρώπων (τήν ὁποία ἐπιχειροῦν προκλητικώτατα οἱ κυβερνῶντες καί τά μέσα μαζικῆς ἐνημερώσεως πού διαθέτουν), ἀναφερόμενοι οἱ ἴδιοι στόν Κορωνοϊό ὡς "ἕνα μικροσκοπικό ἰό" ὁ ὁποῖος "ἀπειλεῖ μέ ἐξολόθρευση" (!) τόν σύγχρονο ἄνθρωπο, χαρακτηρίζουν ὡς "ἀντιδραστικούς" καί ἔχοντας "μωρόν ζῆλον" ὅσους μιλοῦν γιά ἐνδοτισμό, ἀδράνεια καί ὑποχωρητικότητα τῶν Ποιμένων, ἐνῶ προβάλλουν τίς ἑρμηνεῖες αὐτῆς τῆς δοκιμασίας ὡς "ἐπιτιμίου" καί "Σαρακοστιανοῦ Κανόνα" ! Ἔτσι ὅμως συμπλέουν μετά τῶν πολύ "σοφῶν", μεγαλοσχημόνων καί "πνευματικῶν" ἀνθρώπων τοῦ Οἰκουμενισμοῦ (π.χ. Φαναριωτῶν, Ἱερομονάχων τῆς Μονῆς στό Ἔσσεξ Ἀγγλίας κ. ἄ. π.), παραθεωροῦντες μαζί μέ αὐτούς καί ἴσως ἀγνοοῦντες ἀδικαιολογήτως ὅτι ἐπιτίμια καί κανόνες θέτει μόνον ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ διά τῶν Πνευματικῶν Πατέρων Αὐτῆς καί ὄχι τά κέντρα πού κατασκευάζουν καί ἐκμεταλλεύονται κρίσεις καί ἐπιδημίες γιά νά "τεστάρουν" τή δυνατότητα χειραγωγήσεως τῶν λαῶν, ὡς προφανῶς συμβαίνει ἐν προκειμένῳ!

Ἐλπίζουμε τουλάχιστον νά μήν ὑπονοοῦν, ἄν καί ἀφήνεται ἀνοικτή ἀκόμη καί αὐτή ἡ ἑρμηνευτική διάσταση ἐκ τῶν συμφραζομένων τῆς ἀνακοινώσεώς των, ὅτι ἡ ἀπαράδεκτη δικτατορική καί ἀντίθεη ἀπαγόρευση τῆς Θείας Λατρείας καί κάθε ἱεροπραξίας, ἐκ μέρους τοῦ Καίσαρος, εἶναι καί αὐτή θεόσταλτη δοκιμασία!

Ἄς προσέξουμε ὅλοι, καί ἰδιαιτέρως οἱ ὀρθόδοξοι, Κλῆρος καί λαός, μή πλανηθοῦμε ἤ μέσα ἀπό αὐτή τή δοκιμασία ἀποδειχθοῦμε ἀδόκιμοι καί ἀνακόλουθοι πρός ὅσα κηρύττει διαχρονικῶς ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καί διδάσκουν ἐν συμφωνίᾳ οἱ μόνοι ἀπλανεῖς ὁδηγοί τῶν πιστῶν πρός σωτηρία, οἱ Ἅγιοι καί Θεοφόροι Πατέρες, τά ὁποῖα παρελάβαμε καί πρέπει νά φρονοῦμε καί νά ὁμολογοῦμε ἐν Χριστῶ, χωρίς δειλία, ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων!

Βεβαίως ὅλα τά ἐπιτρέπει ὁ Θεός, ἀλλά δέν εἶναι αἴτιος τῶν κακῶν πού προκαλοῦν οἱ ἁμαρτίες μας, οὔτε (εἶναι αἴτιος ὁ Θεός) τῶν σχεδίων καί μηχανῶν πού  ἀπεργάζονται καί κατασκευάζουν τά ὄργανα τοῦ ἀπ' ἀρχῆς ἀνθρωποκτόνου καί ἀντιδίκου τοῦ ἀνθρωπίνου γένους Διαβόλου. Πιστεύοντες, μή γένοιτο, διαφορετικά, ἀποδεικνυόμεθα μᾶλλον μοιρολάτρες, ἴσως καί ἀγνωστικιστές καί ὄχι λάτρεις τοῦ Ζῶντος ἀληθινοῦ Θεοῦ. Ἄλλωστε, ὁ Ἀρχηγός τῆς Πίστεώς μας Ἰησοῦς Χριστός, ὁ σαρκωθείς Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, "εἰς τοῦτο ἐφανερώθη" (δηλαδή, γι' αὐτό τόν λόγο ἦλθε στόν κόσμο) "ἵνα λύσῃ τά ἔργα τοῦ διαβόλου" (Α' Ἰωάν. γ΄8).

Οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοί εἴμαστε λογικά πρόβατα καί μπορεῖ διωκόμενοι νά καταφύγωμε, ἐάν χρειασθεῖ, ὡς ἔλαφοι ἀκόμη καί στά βουνά, δέν ἁρμόζει ὅμως νά γίνωμε "μέ τήν πρώτη τουφεκιά" λαγοί πού κρύβονται καί καταφεύγουν κάτω ἀπό τίς πέτρες ἀπό δειλία καί φόβο!

Δέν ἀπαξιοῦμε, μή γένοιτο, τή νουνεχή στάση πού ἁρμόζει τούς πιστούς καί πνευματικούς ἀνθρώπους, ὥστε νά περιπατοῦμε, κατά τήν Ἀποστολική προτροπή, "μή ὡς ἄσοφοι ἀλλ' ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τόν καιρόν ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσίν" (Ἐφεσ. ε΄, 15-16)!

Βεβαίως, λοιπόν, ἐνωτιζόμεθα τή σημασία καί τοῦ προφητικοῦ λόγου τοῦ Προφήτου Ἠσαΐου λέγοντος: "Βάδιζε λαός μου, εἴσελθε εἰς τό ταμεῖον σου, ἀπόκλεισον τήν θύραν σου, ἀποκρύβηθι μικρόν ὅσον, ἕως ἄν παρέλθη ἡ ὀργή Κυρίου" (Κεφ. κστ΄, 9, στ. δ). Ὄχι ὅμως παρερμηνεύοντες τούς Γραφικούς λόγους γιά νά δικαιολογήσουμε τήν ὀλιγοπιστία, τήν ἔλλειψη ἀγωνιστικοῦ καί ἐκκλησιαστικοῦ δηλαδή μαρτυρικοῦ φρονήματος ἤ τόν φόβο μας.

Κυρίως, ὅμως, ἀντηχεῖ στά αὐτιά μας ὁ λόγος τοῦ Κυρίου πρός τούς μαθητές Του, τόν Λουκᾶ καί τόν Κλεόπα, συν-πορευομένων πρός Ἐμμαούς, λέγοντος: "Ὦ ἀνόητοι καί βραδεῖς τῆ καρδίᾳ τοῦ πιστεύειν ἐπί πᾶσιν οἷς ἐλάλησαν οἱ Προφῆται" καθώς καί ἐκείνων οἱ λόγοι τούς ὁποίους "εἶπον πρὸς ἀλλήλους· οὐχὶ ἡ καρδία ἡμῶν καιομένη ἦν ἐν ἡμῖν, ὡς ἐλάλει ἡμῖν ἐν τῇ ὁδῷ καὶ ὡς διήνοιγεν ἡμῖν τὰς γραφάς;" (Λουκ. κδ΄, 25,32)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ 2020

---

[1] Στίς Παπικές "λειτουργίες", ὅπως πληροφορούμεθα, οἱ προσερχόμενοι (μέ ἐξαίρεση τούς "ἱερουργούς") δέν "κοινωνοῦν" ἀπό αὐτό πού "εὐλογεῖται" σέ αὐτές, ἀλλά ἀπό "προηγιασμένες" ὄστιες!  Καί ἐξ αὐτοῦ ἐπιβεβαιώνεται ἡ χαώδης διαφορά τῆς αἱρέσεως αὐτῆς ἀπό τήν αὐθεντική Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καί σέ αὐτό τό πεδίο.